«حسین رزاق» - فعال رسانه‌ای - که به تازگی از بازداشت با قید وثیقه آزاد شده است در کانال تلگرامی خود خبر داد که «کلاب میدان آزادی توقیف شد».

«کلاب میدان آزادی» یک کانال سیاسی در کلاب‌هاوس است که توسط حسین رزاق، و دو تن از دیگر روزنامه‌نگاران مدیریت می‌شد.

حسین رزاق در کانال تلگرامی خود به این اشاره کرد که بابت فعال‌بودن کلاب میدان آزادی به اداره اطلاعات شهر آمل احضار شده و به او گفته شد که بنابر دستور قضائی کلاب میدان آزادی توقیف شده و باید از دسترس خارج شود.

ماموران اطلاعات آمل به حسین رزاق گفتند که در صورت نادیده گرفتن این حکم و ادامه فعالیت اتاق برگزارکنندگان و مدیران این کلاب به پنج سال زندان محکوم خواهند شد.

کلاب‌هاوس از جمله شبکه‌های اجتماعی است که روزنامه‌نگاران ایرانی از داخل و خارج کشور به صورت فعال در آن مشارکت دارند.

#حسین_رزاق #ویدا_ربانی #کلاب_هاوس #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ویدا ربانی، روزنامه‌نگار و عضو حزب اتحاد ملت ایران، توسط دادگاه انقلاب به ۵ سال حبس و محرومیت‌های اجتماعی محکوم شد. ۲ سال از این محکومیت به حالت تعلیق در آمده است.

خانم ربانی در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
«امروز رای دادگاه به من ابلاغ شد، ۵سال حکم تعزیری که دو پنجم آن به مدت ۵ سال به تعلیق می‌افتد. حکمی فله‌ای که برای هر انسان عادلی جای شگفتی دارد. ضابط قضایی از نوشتن هیچ اتهامی فروگذار نکرده، از توهین به مقدسات، اخلال در نظم عمومی، تشویق به رفتار خشونت‌آمیز، اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور گرفته تا فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی.
اما جالب مصادیق این عنوان‌ها است، همینقدر بگویم که مصداق توهین به مقدسات شعر "تو مومن هستی و نمازت بوسه هایت هست" در زمان حاکیمت طالبان و برای همسایه‌های در رنج ما در افغانستان توییت شده و توییتی که در آن آزادی پوشش را یک حق انسانی دانسته‌ام و مصداق اجتماع و تبانی ریتوییت کردن توییت‌های آقای تاجزاده و ضیاء نبوی! همینقدر مضحک.
از طرفی در حکم درج شده که تا پنج سال از فعالیت حرفه‌ای مرتبط با جرم اعم از فعالیت در شبکه‌های اجتماعی، دورهمی! و فعالیت سیاسی محروم هستم. به عنوان یک روزنامه‌نگار، عضو انجمن صنفی روزنامه‌نگاران که تمام این سال‌ها در حوزه سیاست داخلی و احزاب نشریات بوده‌ام، محرومیت جز تعطیلی کامل زندگی حرفه ای من چه معنای دیگری داد؟ اساسا محرومیت از دور همی چه وجه قانونی دارد؟»

- خانم ربانی پیش از این نیز چندین بار بازجویی و تهدید شده بود. سال گذشته اتاق‌های کلاب‌هاوسی که او و چند فعال سیاسی برگزار می‌کردند، با استقبال مواجه شده بود و در بازجویی‌ها از آن‌ها خواسته بودند که آن کلاب را تعطیل کنند، وگرنه به پنج سال حبس محکوم می‌شوند. آن‌ها کلاب را تعطیل کردند و حالا می‌بینیم که حکم پنج سال حبس هم صادر شده است!

-خانم ربانی همچنین در سال ۱۳۹۸ همراه با چند نفر دیگر، به دلیل دعوت به شرکت کردن در تجمع اعتراضی نسبت به ساقط‌کردن هواپیمای اوکراینی توسط پدافند نیروی هوا فضای سپاه و ابراز همدردی با خانواده قربانیان توسط نیروهای امنیتی بازداشت و همان روز آزاد شد.

#ویدا_ربانی #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ویدا ربانی، روزنامه نگار به ۷ سال و ۳ ماه حبس محکوم شد

خانم ویدا ربانی، روزنامه‌نگار ایرانی به هفت سال و سه ماه حبس تعزیری محکوم شد.

حکم او توسط شعبه ۲۶ «دادگاه» انقلاب تهران صادر شده است.

به گفته خبرگزاری حقوق بشری هرانا: «در صورت تایید این حکم در مرحله تجدیدنظر، با اعمال ماده ۱۳۴ مجازات قانون اسلامی، شش سال حبس برای وی قابل اجرا خواهد بود».

اتهامات خانم ربانی، ”اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور” و “تبلیغ علیه نظام” بوده است.

ویدا ربانی یک روزنامه‌نگار است و هر باوری که داشته باشد در حوزه آزادی اندیشه و بیان جای می‌گیرد.

حکم او توسط «قاضی» ایمان افشاری صادر شده است.

#همبستگی_ملی #مهسا_امینی #خامنه_ای #انقلاب_ملی #یاری_مدنی_توانا #ویدا_ربانی

@Tavaana_TavaanaTech

نامه اعتراضی ویدا ربانی از زندان اوین؛ «قوه قضاییه به چه حقی محرمانگی بین بیمار و پزشک را زیر پا میگذارد»

به گزارش خبرگزاری هرانا، ویدا ربانی، روزنامه‌نگار محبوس در زندان اوین، با انتشار نامه‌ای به اظهارات خبرگزاری قوه‌قضاییه مبنی بر استفاده این زندانی از دارو‌های اعصاب و روان، واکنش نشان داد. خانم ربانی در این نامه با اشاره به وضعیت نامناسب رسیدگی پزشکی به زندانیان در زندان اوین و توزیع بی رویه داروهای آرام‌بخش در زندان، نوشت که «بیماری‌های اعصاب و روان امثال من حاصل بازداشت‌ها، نگهداری در انفرادی و شکنجه‌های شماست. نهاد امنیتی و قوه قضاییه به چه حقی و با چه رویی به خودشان اجازه می‌دهند محرمانگی بین بیمار و پزشک را زیر پا بگذارند و اصلا سابقه بیماری اعصاب و روان چه ارتباطی با سردرد دارد.»

خانم ربانی در بخشی از این نامه نوشت: «شما که گفتید سابقه بیماری اعصاب و روان دارد این را هم می‌گفتید که این سابقه از اسفند ۹۸ بعد از آن آبان خونین و تهدیدهای اطلاعات سپاه، بعد از سقوط هواپیما و تجمع امیر کبیر و بازداشت وزارت اطلاعات شروع شده است طی چهار سال چهار بار مرا در خانه ام بازداشت کرده اید طوری که هر زنگ خانه مرا از جا میپراند. بارها احضار کرده و بارها در خانه مرا از جا کنده‌اید و بارها تلفنی تهدید کرده اید، در انفرادی نگه داشته اید، در بازداشتگاه بدون هیچ بازجویی ده‌ها روز به حال خود رها کرده‌اید، چون می‌دانید بازداشت انفرادی بلاتکلیفی بی خبری و… چه شکنجه آسیب زننده و در عین حال نامرئی است. بازداشتگاه برای شما روشی برای تحت فشار گذاشتن و شکنجه متهم است نه زمانی برای انجام تحقیقات من را ۴۰ روز در بازداشتگاه ۲۰۹ نگه داشتید در حالی که مجموعا سه ساعت هم بازجویی نشدم و تا اعتصاب غذا نکردم حاضر به انتقال به بند عمومی نشدید. من شرمی ندارم که بگویم روان من آسیب دیده و داروهای اضطراب و افسردگی مصرف می کنم این شرم آور نیست آن دم و دستگاهی که برنامه ریزی شده تا این آسی بها را به روان مخالفانش وارد کند باید شرم کند که نمی‌کند.»

«من چهره زیبای یلدا آقافضلی را هرگز از یاد نبردم و آن بهت و شیون دخترهای بند ۸ بعد از مرگ او و خودکشی نافرجام یکی دیگر از بازداشتی ها در پی خبر مرگ یلدا فراموش نشدنی است. یلدا را شما کشتید...»

متن کامل را اینجا بخوانید

#ویدا_ربانی #بیانیه #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

روز گذشته ویدا ربانی، روزنامه‌نگار زندانی، طی نامه‌ای از انواع فشارهای روانی تحمیل شده بر زندانیان نوشت و از دادن بدون رویه داروهای اعصاب و روان به زندانیان سیاسی و تاثیرات آن‌ها بر زندانیان خبر داد.

او در بخشی از نامه‌اش نوشته بود:
‏«طی چهار سال چهار بار مرا در خانه‌ام بازداشت کرده اید، بارها احضار و تلفنی تهدید کرده اید، در انفرادی نگه داشته اید، در بازداشتگاه بدون هیچ بازجویی ده‌ها روز به حال خود رها کرده‌اید، من شرمی ندارم که بگویم روان من آسیب دیده آن دم و دستگاهی که برنامه ریزی شده تا این آسیب‌ها را به روان مخالفانش وارد کند باید شرم کند، که نمی‌کند.»

در واکنش به این نامه، مهرنوش طافیان، فعال رسانه‌ای اهل اهواز که او نیز چند ماه در بازداشت بود و به حبس محکوم شد، در توییتر نوشت:
«من هم دیگر شرمی ندارم که بگویم روانم آسیب دیده است. در مقابل مصرف دارو تا به امروز مقاومت کرده‌ام. سعی کرده‌ام در جمع‌ها حضور داشته باشم. زندگی کنم و بگویم درست می‌شود. هر روز و شب سعی میکنم ترومای روحی که از هجوم به خانه‌ام، برخورد با خانواده‌‌ام، تحقیرهای زمان بازجویی‌ام را که به من تحمیل کرده‌اند فراموش کنم و افسوس که نخواهم توانست‌‌. من دیگر از گفتن اینکه در همان زندان تا مرز جنون کشانده شده‌ام هم شرم ندارم‌. من از تماشای چهره خودم هم که به پیری رسید دیگر شرم ندارم‌.»

- رنجی که به زندانیان و خانواده‌های آن‌ها تحمیل می‌شود، قابل توصیف نیست. همه این عزیزان نیاز به مشاوره دارند. برخی روانشناسان اعلام کرده‌اند که حاضرند داوطلبانه به افراد آسیب دیده در خیزش انقلابی خدمات مشاوره و درمانی ارائه بدهند.
ما با تعدادی از آن‌ها در ارتباط هستیم. در صورتی که نیاز به مشاوره دارید با ما در میان بگذارید.

#ویدا_ربانی #مهرنوش_طافیان #شکنجه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

نامه اعتراضی ویدا ربانی از زندان اوین؛ «قوه قضاییه به چه حقی محرمانگی بین بیمار و پزشک را زیر پا میگذارد»

به گزارش خبرگزاری هرانا،  ویدا ربانی، روزنامه‌نگار محبوس در زندان اوین، با انتشار نامه‌ای به اظهارات خبرگزاری قوه‌قضاییه مبنی بر استفاده این زندانی از دارو‌های اعصاب و روان، واکنش نشان داد. خانم ربانی در این نامه با اشاره به وضعیت نامناسب رسیدگی پزشکی به زندانیان در زندان اوین و توزیع بی رویه داروهای آرام‌بخش در زندان، نوشت که «بیماری‌های اعصاب و روان امثال من حاصل بازداشت‌ها، نگهداری در انفرادی و شکنجه‌های شماست. نهاد امنیتی و قوه قضاییه به چه حقی و با چه رویی به خودشان اجازه می‌دهند محرمانگی بین بیمار و پزشک را زیر پا بگذارند و اصلا سابقه بیماری اعصاب و روان چه ارتباطی با سردرد دارد.»

خانم ربانی در بخشی از این نامه نوشت: «شما که گفتید سابقه بیماری اعصاب و روان دارد این را هم می‌گفتید که این سابقه از اسفند ۹۸ بعد از آن آبان خونین و تهدیدهای اطلاعات سپاه، بعد از سقوط هواپیما و تجمع امیر کبیر و بازداشت وزارت اطلاعات شروع شده است طی چهار سال چهار بار مرا در خانه ام بازداشت کرده اید طوری که هر زنگ خانه مرا از جا میپراند. بارها احضار کرده و بارها در خانه مرا از جا کنده‌اید و بارها تلفنی تهدید کرده اید، در انفرادی نگه داشته اید، در بازداشتگاه بدون هیچ بازجویی ده‌ها روز به حال خود رها کرده‌اید، چون می‌دانید بازداشت انفرادی بلاتکلیفی بی خبری و… چه شکنجه آسیب زننده و در عین حال نامرئی است. بازداشتگاه برای شما روشی برای تحت فشار گذاشتن و شکنجه متهم است نه زمانی برای انجام تحقیقات من را ۴۰ روز در بازداشتگاه ۲۰۹ نگه داشتید در حالی که مجموعا سه ساعت هم بازجویی نشدم و تا اعتصاب غذا نکردم حاضر به انتقال به بند عمومی نشدید. من شرمی ندارم که بگویم روان من آسیب دیده و داروهای اضطراب و افسردگی مصرف می کنم این شرم آور نیست آن دم و دستگاهی که برنامه ریزی شده تا این آسی بها را به روان مخالفانش وارد کند باید شرم کند که نمی‌کند.»

«من چهره زیبای یلدا آقافضلی را هرگز از یاد نبردم و آن بهت و شیون دخترهای بند ۸ بعد از مرگ او و خودکشی نافرجام یکی دیگر از بازداشتی ها در پی خبر مرگ یلدا فراموش نشدنی است. یلدا را شما کشتید...»

متن کامل را توسط آموزشکده توانا بازخوانی شده است.

#ویدا_ربانی #بیانیه #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حمیدرضا امیری، همسر ویدا ربانی، روزنامه‌نگار زندانی به مناسبت تولد او با انتشار این ویدیو نوشت:

«امشب، شب تولد ویداست. این شد سومین تولد ویدا که آن را در زندان می‌گذراند، از حکم سه ساله اش تقریبا نه ماهی باقی مانده.
سال‌های اول زندگی مشترک ما، سال‌هایی که برای همه اوج رابطه عاطفی‌شان است برای ما با نگرانی صدور حکم، بازداشت، زندان، مرخصی‌ها و نگرانی از تمدید نشدنش ملاقات حضوری و خصوصی و کابینی گذشت.
یادم هست یک مهر چهارصد و یک که هر دو بازداشت شدیم، در اتاق بازجويى، وقتى بازجو به من گفت: «اين همسر مناسب تو نيست، راهت را از او جدا كن» در دل به سادگی‌اش خندیدم در حالی که من خوشحال بودم که در این شرایط همسری دارم که محکم، شجاع و همراه است. و دلم به بودنش گرم است، حتی اگر هر دو بازداشت باشیم.
وقتی رابطه ما شروع شد ویدا منتظر صدور حکمش بود و می‌دانستیم که بالاخره این روزها را در پیش داریم.

نمى‌دانند كه تو نه تنها همسر من، بلكه بهترین دوست، رفیق، همدل و همراه من برای رسیدن‌ به بزرگترین آرزوی زندگیم که ‏با تو مشترک است، هستی.
درست است که ناراحتم که حتی نشد قبل از رسیدن پنجشنبه و جمعه که بند نسوان تلفن‌ندارد، تولدت را تبریک بگویم. اگر تلفن داشت هم نمی‌شد.
من صدای ویدا را از دوازده مهر که از مرخصی به زندان برگشت نشنیده‌ام و نه ملاقاتی داشته‌ایم. این بار اولی نیست که ویدا ممنوع الملاقات یا ممنوع‌التماس می‌شود، هیچوقت هم درباره‌اش به خواست خودش چیزی نگفته‌ام. برای اعتراض به حکم اعدام هم بندی‌اش... اینبار ولی خیلی بی‌موقع بود.

اما صبر می‌کنم، به زندگی کوچکمان سر و سامان می‌دهم و وقتی به خانه برگشتی حتی اگر هفته‌ها گذشته باشد، فرصت جشن گرفتن تولدت را از دست نمی‌دهم.»

تولدت سی و پنج سالگیت مبارک عزیزم.

- درباره ویدا ربانی در لینک زیر بیشتر بخوانید:

https://tavaana.org/vida-rabbani/

#زن_زندگی_آزادی
#ویدا_ربانی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ویدا ربانی: اعتصاب کردیم چون راه دیگری پیش روی خود نمی‌بینیم

نامه‌ای از قلب درد و مقاومت

ویدا ربانی، روزنامه‌نگار و زندانی سیاسی، از بند زنان زندان اوین، در نامه‌ای تکان‌دهنده وضعیت اسفناک زندانیان سیاسی، بی‌توجهی به حقوق اولیه آن‌ها، و محرومیت‌های سیستماتیک در حق درمان را به تصویر کشیده است. او و مطهره گونه‌ای، دانشجوی اخراجی ترم آخر. دندان‌پزشکی، برای اعتراض به شرایط درمانی نرگس محمدی و دیگر همبندی‌های خود، از ۲۸ آبان ماه اعتصاب غذا کرده‌اند؛ اقدامی که از سر استیصال و درد صورت گرفته، اما فریادی است علیه بی‌عدالتی.

این نامه، علاوه بر شرح شرایط طاقت‌فرسای جسمی و روحی زندانیان، به وضعیت هشداردهنده محرومیت از درمان و استفاده از فشارهای روانی و جسمی بر زندانیان سیاسی اشاره می‌کند. ویدا با صداقت و جسارت، از نظامی می‌نویسد که حتی نیازهای ابتدایی انسانی را دستمایه‌ی تنبیه و کنترل قرار داده است. متن کامل این نامه، فراخوانی است برای توجه، همبستگی و عمل.

متن کامل نامه را به نقل از رسانه ایران‌‌وایر بخوانید:

روی برانکارد چرخدار می‌آید توی بند، مردمک چشم‌های سیاه و درشتش گشاد شده و با اینکه مدام به اطرافش و به انبوه جمعیتی که دوره‌اش کرده‌اند نگاه می‌کند، اما انگار چیزی نمی‌بیند یا وارد جای عجیب و ناآشنایی شده است. با نگاه خیره و مبهوتش چشم در چشم می‌شوم، بلند صدایش می‌زنم، نرگس؟ نگاه می‌کند اما انگار من را نمی‌شناسد.

پرسنل زندان می‌گويند ببریدش بالا. صدای اعتراض‌ها زندانی‌ها بلند می‌شود که این کار ما نیست، چطور ببریم و...
چند زندانی رای باز مرد و یکی دو مرد که از پرسنل زندان هستند دارند بحث می‌کنند که چطور برانکارد با پایه‌های چرخدار را از دو ردیف پله‌های بند زنان بالا ببرند. بالاخره برانکارد را سر و ته، طوری که سر نرگس پایین است از پله‌ها بالا می‌برند.

می‌آیند توی اتاق سه، می‌خواهند نرگس را بلند کنند و بگذارند روی تخت خودش، پای راستش تا بالای ران توی آتل است و نباید خم شود. وقتی می‌خواهند بلندش کنند نرگس کمی به خودش می‌آید. می‌گوید اگر پا خم شود با وجود جراحی استخوان می‌شکند، ده دقیقه‌ای بگو مگو می‌کنند و در آخر نرگس می‌گوید اجازه نمی‌دهم، کار شما نیست.

بیسیم می‌زنند و با ما شرط می‌کنند که در تمام مسیر هیچ زندانی نباشد تا پرسنل آمبولانس بیمارستان بیاید و او را جا‌به‌جا کنند. اول به خاطر اینکه بندان زنان امنیتی است اجازه ورود به آنها نداده بودند.

بالاخره نرگس را از روی برانکارد بلند می‌کنند. تخت زندان  خیلی کوتاه است و تا او را بگذارند روی تخت فریادش بلند می‌شود: «پااااام، آخ پااام، سپیده پام پام پام....صدای دلخراش و هق هق گریه بلند می‌شود.

یکی دو بار تلاش می‌کنند، بلندش می‌کنند و بالاخره میگذارند روی تخت و می‌روند! تنها ۴۸ ساهت از جراحیش گذشته، درد در چهره‌اش پیداست. صدای هق هق گریه به تدریج آرام‌تر می‌شود. مهوش و سپیده اتاق را خلوت می‌کنند، نرگس دوست ندارد کسی حال و روزش را ببیند.
یک ساعت بعد رفتم نگاهی به نرگس انداختم، چشمانش قرمز و پف کرده بود، گریه نمی‌کرد اما از درد اشک در چشمانش حلقه میزد و به پایین می‌غلتید. اینبار مرا شناخت، شروع با خندیدن کرد و گفت باور کن همش داشتم به مصطفی(نیلی، وکیلش) می‌گفتم برای ویدا شیرینی بخر.
و برای بقیه توضیح می‌داد: «دفعه قبل که از بیمارستان برگشتم ویدا یک جعبه شیرینی فرانسه توی وسایل پیدا کرد و با ذوق بازش کرد ولی تویش نان بربری بود. آنقدر غر زد که اینبار هی به مصطفی گفتم شیرینی را فراموش نکنی.»
نمی‌توانم به صورتش نگاه‌ کنم. برمی‌گردم‌ از این وضعیت فرار کنم توی تختم، جوانا (وریشه مرادی) کنار تخت ایستاده، یک لیوان آب جوش که چند آلو بخارا داخل آن انداخته را هم می‌زند و می‌پرسد. نرگس چطوره؟

تختمان مشترک است، او طبقه بالای تخت است.
من فقط خشم و بغضم را قورت می‌دهم و می‌پرسم زخم عثنی‌عشر با آب جوش و آلوچه درمان میشه؟ بدبخت داری از خونریزی می‌میری.
وریشه بعد از آن اعتصاب غذای طولانی حالا خونریزی دارد. مستقیم نمی‌گویند اما ما می‌دانیم چون در مراسم‌های اعتراض به اعدام شرکت کرده اعزامش به بیمارستان را لغو کرده‌اند. فقط او نبود، بدون اینکه مستقیما بگویند هر کسی در اعتراض به اعدام‌ها شرکت داشت را به نحوی تنبیه کردند. بسته به اینکه زندانی چه چیزی داشته باشد که بشود از آن محرومش کرد، از تحویل ندادن وسایل تا قطع تلفن و ملاقات و اعزام به بیمارستان.
مدتی است که می‌گويند ملاقات حضوری و ملاقات خصوصی با همسر امتیاز است و در صورت حسن رفتار به زندانی تعلق می‌گیرد.

ادامه را در لینک زیر بخوانید:

https://tinyurl.com/3xfhxhzd

#بیانیه #ویدا_ربانی #مطهره_گونه_ای #بند_زنان_اوین #نرگس_محمدی #وریشه_مرادی #پخشان_عزیزی #حق_درمان #اعتصاب_غذا #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

زنان شجاع و آزادی‌خواه امروز ایران، فراتر از افسانه‌ها و اسطوره‌های تاریخی

دکتر حسن باقری‌نیا، استاد اخراجی دانشگاه، در ویدیویی به مناسبت روزی که توسط حکومت به عنوان روز زن شناخته می‌شود، ضمن اشاره به این که بزرگداشت مقام زن باید بر پایه واقعیت‌ها و شجاعت‌های زنان معاصر صورت گیرد، نه اسطوره‌ها و افسانه‌های گذشته، بر اهمیت زنان در جنبش زن، زندگی، آزادی تأکید کرد. او گفت:

«برای بزرگداشت مقام زن نیازی نیست به اسطوره‌ها، افسانه‌ها یا مذاهب رجوع کنیم. جنبش زن، زندگی، آزادی به اندازه کافی زنان شجاع، آزاده و شریفی را به ما معرفی کرده است.»

وی در سخنان خود از زنانی یاد کرد که در راه آزادی جان خود را از دست دادند، از جمله نیکا، سارینا، آرمیتا، حدیث، غزاله، یلدا، مریم آروین، و آیدا رستمی. همچنین به زنانی اشاره کرد که در جریان اعتراضات، بینایی خود را از دست داده‌اند، مانند کوثر افتخاری، نیلوفر آقایی، و الهه توکلیان.

باقری‌نیا از زنان مقاومی که همچنان در صف اول مبارزات ایستاده‌اند نیز یاد کرد، از جمله فاطمه سپهری، نرگس محمدی، پرستو احمدی، مطهره گونه‌ای، ویدا موحد، ویدا ربانی، و نرگس فداکار. او تأکید کرد که این زنان با ایستادگی و شجاعت خود الهام‌بخش هستند و باید قدر آن‌ها را دانست.

در ادامه، او از همکاران اخراجی‌اش در دانشگاه به دلیل حمایت از دانشجویان و دفاع از حقوق آن‌ها یاد کرد: دکتر آمنه عالی، دکتر حمید خادمی، دکتر منا خاتمی، و دکتر نگار زیلابی. باقری‌نیا این اساتید را "نمونه‌هایی از شرافت علمی و انسانی" توصیف کرد و افزود: «این بانوان شجاع، نه‌تنها به مبارزه در برابر بی‌عدالتی ادامه می‌دهند، بلکه الگویی برای مقاومت در برابر سرکوب هستند.»

#زن_زندگی_آزادی #زنان_ایران #فاطمه_سپهری #نسرین_شاکرمی #نرگس_محمدی #نیلوفر_آقایی #پرستو_احمدی #ویدا_ربانی #نیکا_شاکرمی #حدیث_نجفی #غزاله_چلابی #مریم_آروین #آیدا_رستمی #مهبانو_خشنودی #نرگس_فداکار #محبوبه_رضایی #شکیلا_منفرد #گلرخ_ایرایی .... #حسن_باقری_نیا #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech