‌
ویدیوی منتشرشده در رسانه‌ها نشان می‌‌دهد یک جوان در نجف‌آباد به یک مجری برنامه مذهبی حین اجرا حمله می‌کند که موجب فرار او می‌شود.
هنوز از علت و زمان دقیق این رویداد اطلاعاتی منتشر نشده است، برخی از کاربران این مراسم را "جشن تکلیف" دختران ۹ساله عنوان کرده‌اند.

#نجف_آباد #جشن_تکلیف #دین_گریزی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

«وجود یک منشور حقوق شهروندی حق مسلم مردم در مقابل هر دولتی در هر جای دنیا است؛ خواه این دولت مرکزی باشد یا محلی، هیچ دولت عدالت‌پروری جایز نمی‌داند که با چنین منشوری مخالفت کند یا در این موضوع به یک اشاره ضمنی بسنده کند.»

از کتاب «آنچه می‌پسندم و نمی‌پسندم» اثر: توماس جفرسون

این کتاب را با ترجمه اختصاصی آموزشکده توانا به رایگان دانلود کنید:

https://tavaana.org/what_i_like_and_dont/

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی #کتاب #نمایشگاه_کتاب
@tavaana
@Tavaana_TavaanaTech

حامد قره‌اوغلانی حدود یک ماه است که در اعتصاب غذا به سر می‌برد. به گفته منابع آگاه وضعیت جسمانی‌ این زندانی وخیم است و در سلول انفرادی نگهداری می‌شود.
این زندانی سیاسی محبوس در زندان ارومیه، از تاریخ ۲۲ فرودین‌ماه دست به اعتصاب زده است.
به گزارش «هرانا» حامد قره‌اوغلانی امروز، شنبه ۲۰ اردی‌بهشت‌ماه، با ویلچر به بهداری زندان منتقل شده است و به‌رغم ضعف شدید، از دریافت سرم خودداری کرده. او سپس بار دیگر به سلول انفرادی بازگردانده شد.

او به بیماری صرع مبتلا است و جانش در خطر است.
حامد قره‌اوغلانی می‌گوید با توجه به اینکه یک سوم حبس خود را متحمل شده است، باید شامل آزادی مشروط بشود.

این زندانی پیش از این هم در بهمن ۱۴۰۳ برای دستیابی به این حق خود دست به اعتصاب غذا زده بود که مقامات زندان به او وعده داده بودند که درخواست او را قبول خواهند کرد اما تمام این وعده‌ها توخالی بوده است.

حال حامد قره‌اوغلانی پس از ناامیدشدن از آزادی مشروط خود، یک ماه است که اعتصاب غذا کرده و هم‌اکنون وضعیت جسمی و روحی مناسبی ندارد..

حامد قره‌اوغلانی، دانشجوی کارشناسی ارشد معماری و متولد ۱۳۶۵، در تیرماه ۱۳۹۹ توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت شد و به بازداشتگاه این نهاد امنیتی در ارومیه منتقل شد.
۳۰ بهمن همان سال از سوی دادگاه انقلاب از بابت اتهامات «شرکت در دوره‌های نظامی»، «حمله به پایگاه‌های بسیج»، «تبلیغ علیه نظام»، «توهین به مقدسات» و «توهین به رهبری» به ۱۳ سال حبس محکوم شد.
او بارها اعلام کرده که اتهامات انتسابی به او بی پایه و اساس بوده و چندین بار اعتصاب غذا کرده است.


مرتبط:
روایت یک پرونده؛ حامد قره‌اوغلانی، زندانی سیاسی

https://youtu.be/e8X9XGKoQUg

روایت حامد قره‌اوغلانی از زندان ارومیه
https://t.me/Tavaana_TavaanaTech/51239


#زندان #حامد_قره‌_اوغلانی
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانیان_سیاسی
@Tavaana_TavaanaTech

‌
پاپ فرانسیس، نخستین پاپ غیراروپایی در بیش از یک‌هزار سال گذشته، با نگاهی نوگرایانه و انسانی، تلاش کرده است تا چهره‌ای تازه و مداراگر از کلیسای کاتولیک ارائه دهد. او از زمان آغاز رهبری‌اش در سال ۲۰۱۳، با کنار گذاشتن تجملات و تأکید بر ساده‌زیستی، کوشیده تا به جایگاه واقعی معنویت در دل جامعه جهانی بازگردد. انتخاب نام «فرانسیس» به یاد قدیس فرانسیس آسیزی – نماد فروتنی، صلح و مهر به انسان و طبیعت – خود بیانگر مسیری است که پاپ برگزیده است.

پاپ فرانسیس مدافع سرسخت عدالت اجتماعی، حقوق مهاجران، اقلیت‌ها و اقشار حاشیه‌نشین است. او با انتقاد از ساختار ناعادلانه اقتصاد جهانی و نظام سرمایه‌داری افسارگسیخته، خواهان تغییراتی عمیق در نحوه توزیع قدرت و ثروت در جهان شده است. همچنین، توجه ویژه‌ای به بحران‌های زیست‌محیطی نشان داده و از باورمندان خواسته است که مسئولانه با زمین و منابع آن رفتار کنند. او بر این باور است که ایمان باید در خدمت رهایی انسان‌ها و ساخت جهانی عادلانه‌تر باشد، نه ابزاری برای سلطه یا انزوا.

پاپ فرانسیس در عرصه بین‌الادیانی نیز گام‌های مهمی برداشته و همواره بر گفت‌وگو، احترام متقابل و دوری از خشونت دینی تأکید کرده است. او نه‌تنها سخنگوی اصول اخلاقی مسیحیت، بلکه صدایی پرطنین در دفاع از کرامت انسانی در دنیای متلاطم امروز است. در دنیایی که دیوارها هر روز بلندتر می‌شوند، پاپ فرانسیس با پیام همدلی، همزیستی و اصلاح، نقش مهمی در یادآوری ارزش‌های انسانی ایفا می‌کند.

برای مطالعه بیشتر درباره او، به لینک زیر مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/pope-francis/

#پاپ_فرانسیس #کاردینا #واتیکان #گفتگو_توانا

خامنه‌ای: مادری و همسری، از همه مشاغل زن مهم‌تر است

رهبر جمهوری اسلامی می‌گوید مگر مدیریت زن افتخار دارد؟ او می‌گوید افتخار به اینکه زن در مقام مدیریتی باشد، اشکال دارد و شغل مهم زن «مادری»، «همسری» و «ایجاد آرامش» است. در این ویدیو با بخشی از دیدگاه‌های علی خامنه‌ای درباره زنان و حضور آنان در جامعه آشنا می‌شوید.

سایت:
https://tavaana.org/khamenei-gender-justice/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=x4E-9DLJdIc

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زن_زندگی_آزادی
@Tavaana_TavaanaTech

گوهر عشقی، مادر جاویدنام ستار بهشتی، از مطلب احمدیان درخواست کرد تا به اعتصاب غذای خود خاتمه دهد

مطلب احمدیان، زندانی سیاسی، از روز پانزدهم اردیبهشت‌ماه اعتصاب غذای نامحدود خود را در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی، آغاز کرده است.
آقای احمدیان در شانزدهمین سال حبس بدون مرخصی خود به سر می‌برد و از بیماری‌های متعددی رنج می‌برد.

شرایط جسمی آقای احمدیان به گفته هم‌بندیان او بسیار وخیم توصیف شده و او گفته تا پای جان ادامه می‌دهد و این مسیری یک‌طرفه است.

خانم گوهر عشقی در متنی که از طرف ایشان در صفحه اینستاگرام نوشته شده خواستار پایان دادن به اعتصاب غذای مطلب احمدیان شده‌اند.

«به نام آزادی و خونِ به‌ناحق‌ریخته‌ی فرزندان ایران
فرزند دلیرم، مطلب احمدیان، صدای تو را شنیدم؛ فریادی که از اعماق رنج، از بندهای ظلم، از دردی استخوان‌سوز برخاسته و وجدان هر انسان آزاده‌ای را به لرزه درآورده است.
تو را در میانه‌ی زنجیرها و دیوارهای سرد دیدم، اما صدای تو گرم‌تر از آفتاب و استوارتر از کوه بود. تو ایستاده‌ای، با بدنی شکسته اما اراده‌ای آهنین. تو در بند هستی، اما آزادتر از آنانی که بر مسند قدرت، عدالت را لگدمال می‌کنند. آنانی که تو را بی‌گناه به اسارت کشاندند، از خشم تاریخ در امان نخواهند ماند. روز حساب نزدیک است؛ روزی که عدالت، نه با زبان آنان، که با زبان حقیقت، از پسِ سال‌ها دروغ، فریاد خواهد کشید.
مطلب عزیز، می‌دانم بهای این مقاومت سنگین است. می‌دانم رنجت، تنها جسم را نمی‌فرساید، که جان را نیز در آتش می‌سوزاند. اما فراموش نکن: هر لحظه‌ی زنده‌ ماندنت، خاری‌ست در چشم ظلم، و هر نفست، سندی‌ست بر رسوایی نظامی که ۴۶ سال است کرامت انسان را به مسلخ برده است.
مادر پیر تو، مادر فرزندان مقاومم در زندان‌های خامنه‌ای جنایتکار، از تو می‌خواهد که به اعتصاب خود پایان دهی!
تو تنها نیستی؛ ما صدای توایم، راهت را ادامه می‌دهیم، و خاطره‌ی ایستادگی‌ات را چون پرچم به دوش می‌کشیم.
با عشق،
با اشک،
با امید،
#گوهر_عشقی، مادر ستار»


مطلب احمدیان بر اساس نظر صریح پزشکان زندان، بهداری اوین، پزشکی قانونی و پزشکان معتمد دستگاه قضایی، به دلیل توده مشکوک در اثنی‌عشر، فتق شکمی، پارگی دیافراگم، شکستگی مهره‌های کمر و نارسایی نخاعی، باید هرچه سریع‌تر تحت چندین عمل جراحی سنگین و پی‌در‌پی قرار گیرد و دوران نقاهت را در شرایطی خارج از زندان سپری کند. اما با وجود تامین وثیقه دادستان با مرخصی درمانی آقای احمدیان مخالفت می‌کند.

#مطلب_احمدیان #ستار_بهشتی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

آرمین (احسان) خدایاری، جوان‌ترین زندانی محبوس در بند سیاسی زندان لاکان رشت که اینک در مرخصی به سر می‌برد، در ویدیویی از همبندی‌های خود که محکوم به اعدام شده‌اند، حمایت کرد.

منوچهر فلاح و پیمان فرح‌آور، زندانیان سیاسی محبوس در زندان لاکان رشت هستند، که به اعدام محکوم شده‌اند.

#احسان_خدایاری #آرمین_خدایاری #منوچهر_فلاح #پیمان_فرح_آور #زندان_لاکان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

چگونه نقش‌ها و قدرت، اخلاق را در انسان زایل می‌کنند؟

دکتر حسن باقری‌نیا، استاد دانشگاه و تحلیلگر اجتماعی، در ویدئویی که اخیراً منتشر کرده، به بررسی تأثیر موقعیت‌های قدرت بر رفتار انسان پرداخته و با اشاره به آزمایش معروف زندان استنفورد، نسبت به نقش‌های نهادمند در نظام‌های استبدادی هشدار داده است.
او در این ویدیو تأکید می‌کند که بسیاری از اعمال ظالمانه نه از سوی افراد ذاتاً شرور، بلکه از جانب افراد عادی صورت می‌گیرد؛ افرادی که تنها در یک نقش قدرتمند و غیرپاسخگو قرار می‌گیرند. وی خاطرنشان می‌کند:
«در اوایل دهه ۷۰ میلادی، آزمایش زندان استنفورد نشان داد که چگونه نقش‌های ساختگی می‌توانند افراد معمولی را به زندانبانانی خشن، بی‌رحم و تحقیرکننده تبدیل کنند. آزمایشی که قرار بود دو هفته طول بکشد، تنها پس از ۶ روز متوقف شد؛ زیرا زندانبان‌ها به رفتارهای غیراخلاقی و خطرناک کشیده شدند.»
باقری‌نیا ادامه می‌دهد که این الگو در نظام‌های استبدادی نیز قابل مشاهده است. در جایی مثل جمهوری اسلامی، افرادی با نیت‌های مختلف، گاه حتی با تردید و اکراه، وارد نقش‌هایی چون قاضی، مأمور امنیتی، مدیر مدرسه یا مسئول حراست می‌شوند. اما:

«وقتی وارد نقش می‌شی، وقتی لباس نظام رو تنت می‌کنن، اون وقته که نقش تو رو می‌بلعه. طرف یاد می‌گیره با ظلم کردن زنده بمونه، پاداش بگیره، رشد کنه. اون‌قدر که دیگه بیرون اومدن از نقش براش یعنی شکست، یعنی خطر.»
این استاد اخراج‌شده در پایان تأکید می‌کند که مسئولیت را نمی‌توان تنها بر دوش افراد گذاشت؛ بلکه ساختارها، با خلق نقش‌های خاص و تقویت قدرت بی‌پاسخ، اخلاق را از فرد می‌گیرند و او را تبدیل به ابزار سرکوب می‌کنند. باقری‌نیا می‌گوید
:
«اگر بخوایم جلوی تکرار چرخه ظلم رو بگیریم، باید بفهمیم چطور نقش‌ها و قدرت آدم‌ها رو شکل می‌دن. وگرنه ممکنه همه‌مون فقط چند قدم با تبدیل شدن به یه زندانبان استنفوردی فاصله داشته باشیم.

#حسن_باقری_نیا #نقش_اجتماعی #قدرت #آزمایش_زندان_استنفورد #اخلاق #ساختار_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

صدور حکم غیابی یک‌سال حبس برای علی موسی‌نژاد فرکوش؛ توقیف کلیه مدارک و اموال توسط اطلاعات سپاه

براساس اطلاعات دریافتی، علی موسی‌نژاد فرکوش، فعال سیاسی و کارشناس ارشد علوم سیاسی، به صورت غیابی از سوی شعبه‌ای در دادگاه انقلاب کرج به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است. این در حالی‌ست که هیچ نسخه‌ای از رأی صادره به وی تسلیم نشده و تمامی تلاش‌های او برای دریافت حکم رسمی بی‌نتیجه مانده است.

پیش از این، از تاریخ ۱۶ بهمن ۱۴۰۳، کلیه مدارک هویتی و اموال شخصی وی، از جمله کارت ملی، شناسنامه، گذرنامه، گواهی پایان خدمت، کارت‌های بانکی، اسناد شخصی، تلفن همراه و خودروی شخصی‌اش توسط سازمان اطلاعات سپاه توقیف شده‌اند. علی‌رغم مراجعات متعدد، هیچ‌یک از نهادهای ذی‌ربط مسئولیت این اقدام را نپذیرفته و از پاسخ‌گویی خودداری کرده‌اند.

در روزهای اخیر، ابلاغیه‌ای مبنی بر اجرای حکم به وی تحویل داده شده است، بی‌آنکه فرصت اعتراض یا اطلاع‌رسانی شفاف در مورد روند دادرسی برای او فراهم شده باشد. این نوع برخورد قضایی، مصداقی آشکار از نقض حق دادرسی عادلانه و شفاف در نظام حقوقی جمهوری اسلامی است.


از لحاظ قانونی، تاریخ برگزاری دادگاه باید به فرد اطلاع داده شود، حکم باید به او یا وکیلش ابلاغ شود (کتبی)، فرصت ارائه لایحه تجدیدنظر به آن فرد داده شود. تاریخ برگزاری دادگاه تجدیدنظر اعلام شود، رای صادره به او ابلاغ شود و ...

اما هیچ یک از این مراحل درباره آقای موسی‌نژاد فرکوش انجام نشده و به یکباره احضاریه از دادگاه اجرای احکام برای او صادر شده است.

#علی_موسی_نژاد_فرکوش #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

به گزارش منابع حقوق بشری، احسان فریدی، دانشجوی دانشکده فنی دانشگاه تبریز، به اتهام «محاربه» از سوی شعبه دوم دادگاه انقلاب تبریز به اعدام محکوم شده است. این حکم که به استناد گزارش‌های وزارت اطلاعات صادر شده، در دادگاه تجدیدنظر نیز عیناً تأیید شده و اکنون در مرحله بررسی در دیوان عالی کشور قرار دارد.

بازداشت احسان فریدی به تاریخ ۲۹ خرداد ۱۴۰۳ بازمی‌گردد؛ زمانی که او پس از احضار به شعبه ۱۵ دادسرای عمومی و انقلاب تبریز، در پی بازجویی‌های امنیتی توسط وزارت اطلاعات، به زندان مرکزی تبریز منتقل شد. در حال حاضر، او در اتاق ۳ بند قرنطینه این زندان نگهداری می‌شود.

این در حالی‌ست که فریدی پیش‌تر نیز در اسفندماه ۱۴۰۲، در پی اتهام «تبلیغ علیه نظام» دستگیر و به شش ماه حبس تعزیری محکوم شده بود.

منابع نزدیک به خانواده فریدی گزارش داده‌اند که آنان، به‌دلیل وضعیت نامناسب روحی فرزندشان، هنوز حکم سنگین اعدام را به او اطلاع نداده‌اند. همچنین تأکید شده که اداره اطلاعات تبریز فشار مضاعفی بر خانواده وارد کرده تا از اطلاع‌رسانی و رسانه‌ای‌ شدن ماجرا جلوگیری کنند.

یکی از منابع به آموزشکده توانا گفته که نیروهای امنیتی و قضایی، در پرونده‌سازی‌شان آقای فریدی را به ارتباط با یکی از گروه‌های سیاسی خارج از ایران متهم کرده‌اند.
مشخص نیست که مصداق اتهام محاربه برای آقای فریدی چیست و اینگونه پرونده‌ها غالبا همچون مورد پرونده منوچهر فلاح و سایر متهمان، بر دلایل و اسناد متقنی استوار نیست.

احسان فریدی، ۲۲ ساله، دانشجوی مهندسی ساخت و تولید دانشکده فنی دانشگاه تبریز بوده است.


#احسان_فریدی #تبریز #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

چند روز پیش، پیمان (امین) فرح‌آور، شاعر اهل گیلان که در زندان لاکان رشت محبوس است، توسط شعبه اول دادگاه انقلاب این شهر به ریاست قاضی احمد درویش‌گفتار، به اعدام محکوم شد. بر اساس حکم صادره، او به اتهام "بغی" و "محاربه" مجرم شناخته شده است.

گفته می‌شود که این اتهامات بر پایه سروده‌ها و فعالیت‌های اعتراضی او در زمینه عدالت اجتماعی و حقوق شهروندی مطرح شده‌اند. جلسه رسیدگی به پرونده، روز یازدهم اردیبهشت‌ماه سال جاری بدون حضور وکیل انتخابی و به صورت غیرعلنی برگزار شده و روند دادرسی فاقد شفافیت بوده است.

فرح‌آور در شهریور ۱۴۰۳ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و ابتدا به بازداشتگاه اداره اطلاعات منتقل شد. او پس از پایان بازجویی‌ها به زندان لاکان انتقال یافت. وی پدر یک کودک ۱۰ ساله است و پیش‌تر نیز به دلیل فعالیت‌های مدنی و هنری خود با برخوردهای امنیتی مواجه شده بود.

در حال حاضر، مصادیق دقیق اتهامات مطروحه علیه او به طور رسمی منتشر نشده است اما دوستان او می‌گویند پیمان فرح‌آور، هیچ آسیبی به هیچ فردی نرسانده، هیچگاه فعالیت مسلحانه نکرده، هیچ آسیب عمده‌ای به هیچ مکانی نزده است. علت اصلی حکم او شعرهایش و فعالیتش در خیزش ۱۴۰۱ بوده است.
پیمان فرح‌آور، به علت برداشتن کیسه صفرا، دچار مشکلاتی در سیستم گوارش و عوارضی چون تشکیل توده‌های متعدد چربی در بدن شده و نیاز به درمان دارد.

این حکم توسط همان قاضی صادر شد که برای منوچهر فلاح حکم اعدام صادر کرده است!

پیمان فرح‌آور، وکیل انتخابی نداشته است و حق او نه تنها اعدام نیست، بلکه زندانی هم نباید باشد.
حکومتی که زندگی مردم ایران را به فلاکت کشانده و ایران را ویران کرده، به معترضان وضع موجود و افرادی که از درد و رنج مردم سخن می‌گویند احکام سنگین می‌دهد تا با ایجاد رعب و وحشت صدای مخالفان را خاموش کند.

#پیمان_فرح_آور #امین_فرح_آور #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

متین منانی، جوانی که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ با شلیک عامدانه نیروهای سرکوبگر، بینایی هر دو چشمش را از دست داد، از دست و پنجه نرم کردن با استرس پس از حادثه نوشت:
«اوایل آن روز هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که زندگی‌ام از آن پس دگرگون خواهد شد. شور و شوق جوانی‌ام را به خیابان آورده بودم تا صدایی باشد برای تغییر، اما گلوله‌ای بی‌رحم مرا به دنیای تاریکی فرستاد.حالا من در جهانی بدون نور زندگی می‌کنم،جایی که هر گوشه‌اش بی‌روح و بی‌صداست. آن روز، در قلب اعتراضات، وقتی صدای فریادها به آسمان می‌رسید، ناگهان همه چیز متوقف شد. در یک لحظه، دنیا برایم تاریک شد. فریادهای کسانی که به زمین می‌افتادند، و صدای قلب خودم که دیگر نمی‌خواست به تپش ادامه دهد. حالا PTSD، این رفیق ناخوانده، مرا به گذشته برمی‌گرداند و اجازه فرار از این دنیای وحشتناک را نمی‌دهد. شب‌ها، وقتی در بستر می‌خوابم، ذهنم به دنیای تاریکی فرو می‌رود که هیچ‌گاه نمی‌تواند آرام بگیرد. با اینکه زندگی‌ام را داروهای آرامبخش پر کرده، اما هنوز هم آرامش در خواب را گم کرده ام.این کابوس‌ها، این تصاویر وحشتناک، مرا درگیر کرده‌اند و اجازه نمی‌دهند که لحظه‌ای آرامش پیدا کنم. هر شب، من در حال فرار از یک دشمن نامرئی هستم، دشمنی که نه جسم دارد و نه چهره‌ای، اما در اعماق ذهنم همچنان مرا تعقیب می‌کند. تعقیب‌کننده‌ای که هیچ‌گاه به من نزدیک نمی‌شود، اما دائماً در ذهنم نقش بسته است. این مبارزه با ترس، این مبارزه برای زنده ماندن، هر روز و هر شب ادامه دارد. مهم است که حول گردن این مرد امیدی بیفکنیم. بیایید به او یادآوری کنیم که در این تاریکی، هنوز هم نورهایی وجود دارد، و او تنها نیست. تنها بودن در این درد، سخت‌ترین چالش است. امیدواریم که در دل شب، دوستی در کنارش باشد که قدم‌های او را در تاریکی روشن کند و بگوید: “ما با همیم” من در دل این جنگ بی‌پایان زندگی می‌کنم، با ترس‌هایم، با کابوس‌هایم، و با آن نیرویی که مرا به حرکت در می‌آورد. شاید شب‌ها خواب راحتی نداشته باشم، اما هیچ‌گاه از جنگیدن دست نخواهم کشید. چون من هنوز اینجا هستم، هنوز زنده‌ام، و هنوز امید دارم.‎

پ.ن:(PTSD) یا اختلال استرس پس از سانحه،یک اختلال روحی و روانی است که با تجربه یا مشاهده یک رویداد آسیب‌زا ایجاد می‌شود. این اختلال می‌تواند افرادی که از حوادثی مانند جنگ نظامی، تجاوز جنسی، بلایای طبیعی یا حوادث جدی رنج می‌برند را تحت تأثیر قرار دهد ‎کسانی که دچار PTSD هستند معمولا شب‌ها دچار کابوس می‌شوند ‎و یادآوری اتفاقات تلخ گذشته برایشان بسیار ناراحت‌کننده است.»

ـ لحظه‌ای خودمان را جای متین بگذاریم. چه بر این جوان رعنا و دلیر گذشت؟

هرگز این جنایت را فراموش نخواهیم کرد و هرگز عزیزانی که چنین مورد ظلم قرار گرفته‌اند را فراموش نخواهیم کرد.

#متین_منانی #چشم_برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مهبانو خشنودی‌کیا، از مصدومان چشم خیزش انقلابی ۱۴۰۱، شرایط این روزهای خود را چنین توصیف می‌کند:

«۸۸۳ روزه که هر روز دارم از نو شروع می‌کنم و تاریخ انقضای زندگی برای من فقط ۲۴ ساعته. دیگه زندگی معنی قبل از ۸۸۳ روز پیش رو برام نداره. دردهام بیشتر شده، جای زخم‌هام هیچ وقت خوب نمیشه و تا ابد درگیر این تغییر دیدگاهم. اما از ۸۸۳ روز پیش، کنار همه سختی‌ها قشنگی‌ها رو واضح‌تر دیدم، به جزییات بیشتر دقت کردم اما تهش ساده‌تر عبور کردم، با وجود همه خشمی که درونم شعله میکشه سعی کردم مهربون‌تر باشم، شب‌ها گریه کردم روزها خندیدم، برای حقانیت کسانی که حقشون ضایع شده بود ایستادم اما از حق خودم کمتر گفتم. و هر بار که احساس کردم دارم در این مسیر کم توان میشم و شاید دیگه مهبانوی همیشگی نباشم قبل از اینکه به طور کامل از پا بیفتم از دید همه کسانی که امید رو ذره‌ای در دلشون زنده نگه داشتم دور شدم که مبادا رخسار بی‌رمق و نای بی‌نوا و چشم کم فروغم حسی که درونشون وجود داره رو از بین ببره. این جور وقت‌ها دور میشم که نبودنم همیشگی نشه، ساکت میشم که صدام برای همیشه خاموش نشه و خلوت میکنم که مبادا عزلت نشین بشم. ۸۸۳ روز رو دوام آوردم که خاری بشم در چشم هر کسی که نخواست زندگی کنم. ۸۸۳ روزه که هر روز رو از نو زندگی کردم به امید همه قلب‌هایی که یک تپش از هزاران تپششون بخاطر من بود. ۸۸۳ روزه که ادامه دادن برچسب این دختر شده. بخاطر خودم، بخاطر همه عزیزانم، بخاطر همه کسانی که دوستم دارند و من هم، بخاطر همه کسانی که دوستم ندارند و من هم، بخاطر جامه‌ی عمل پوشاندن به هرآنچه در سرم دارم حتی در آخرین لحظه عمرم. و برای آرام گرفتن بعد از خیل طوفان‌ها...»

#سوفیا💙 #مهبانو_خشنودی_کیا #کوثر_خشنودی_کیا #بمیرد_دلی_که_بترسد #چشم_برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شهناز اکملی، مادر جاویدنام مصطفی کریم‌بیگی، در زادروز فرزندش که در عاشورای ۸۸ با شلیک مستقیم مزدوران خامنه‌ای کشته شد، دلنوشته‌ای به شرح زیر منتشر کرد:
‌
«مصطفی جانم امروز تولد توست، به چهل و دو سال قبل پناه میبرم که در آغوش کشیدمت و مادر شدم، به تو فکر می‌کنم و قلبم تندتر میزند، وقتی به سال‌های کمی که زندگی کردی فکر می‌کنم قلبم فشرده می‌شود، روزهای زیادی از اخرین باری که دیدمت گذشته اما هنوزم جزییات صورتت را به یاد می‌آورم، جزییات لبخندت و دست‌های کشیده‌ات. مادر بودن چیز عجیبی‌ست، گاهی درب یخچال خانه را باز می‌کنم و فراموش می‌کنم چه چیز می‌خواستم، کسی‌در مورد روز قبل از من سوالی می‌پرسد و یادم نمی‌آید چه کرده‌ام، اما وقتی در مورد تو سوال می‌شود جزییات پر رنگ می‌شوند و تمام گذشته‌های دور در سرم نقش می‌بندد، چشمانت را، حرف‌هایت را، لباس‌هایت، عادت‌های غذایی‌ات، آرزوهای کوچک و دم دستی‌ات را که گاهی برایم می‌گفتی، همه را به یاد می‌آورم. انگار که مادر بودن چیزی را در من قوی‌تر کرده، چیزی مثل تاب آوردن نبودنت که مبارزه‌ای هر روزه است، هر صبح که چشمانم را باز می‌کنم وارد میدان مبارزه می‌شوم تا تاب بیاورم. امروز که روز تولد توست حال بهتری دارم، درختان برایم سبزتر هستند و لبخندت را احساس می‌کنم.
تولد تو که از من انسان دیگری ساختی مبارک.»


#مصطفی_کریم_بیگی #شهناز_اکملی #عاشورای۸۸ #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

از یاد نبر خون را

جاویدنام علی مظفری، از جان‌باختگان انقلاب ملی ایران در سال ۱۴۰۱ است. این نوجوان متولد ۱۴ اردیبهشت ۸۴ و اهل قوچان بود. او به ورزش علاقه داشت. باشگاه می‌رفت و تمرین می‌کرد. والیبالیست بود. یک سالی بود که به عضویت باشگاه سایپای تهران در آمده بود.
علی در سال ۱۴۰۱ بهترین بازیکن خراسان شده بود و برای منتخب خراسان شمالی بازی کرد.

شب ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، دو روز مانده به شروع تمرینات، برای چکاب پزشکی قبل از تمرین، دکتر رفته بود. موقع برگشت با شروع تظاهرات جوانان قوچان، به سیل قیام‌کنندگان در میدان اصلی شهر پیوست و همان شب توسط سرکوبگران جمهوری اسلامی با شلیک مستقیم گلوله به قتل رسید.

علی نوجوان ورزشکاری بود که هزاران آرزو برای خود و سرزمینش داشت او به اردوی تیم ملی نوجوانان والیبال هم دعوت شده بود.

سعید مظفری، برادر علی، پیشتر نوشته بود:
«فراموش کردن تو مثل از یاد بردن نفس کشیدن است؛ همینفدر سخت و تلخ»


این جوان قهرمان را هرگز فراموش نمی‌کنیم.

#علی_مظفری #قوچان
#نه_مبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech