مژگان باقری، معلم و فعال صنفی معلمان، با انتشار این عکس در شبکه اجتماعی اکس، توییتر سابق، نوشت:
«آخرین عکس یادگاری با پابند
از بازداشت در ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ تا آزادی در ۵ خرداد ۱۴۰۴ هزینه‌های روحی و مالی فراوانی به من وارد شده و من نه فراموش می‌کنم و نه می‌بخشم. اما از مسیری که آغاز کرده‌ام بازنمی‌گردم. اکنون آگاهانه‌تر و مصمم‌تر در راه فعالیت صنفی گام برمی‌دارم.»

مژگان باقریu در تجمعات اعتراضی و مسالمت‌آمیز ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱ بازداشت شد.
او به دو سال حبس محکوم شد که یک سال و پنج ماه پایانی محکومیت خود را تحت نظارت پابند الکترونیکی در خارج از زندان سپری کرد.
دوران حبس این معلم آزادی‌خاه پنجم خردادماه ۱۴۰۴ به پایان رسید.
جمهوری اسلامی فعالان صنفی را به دلیل شرکت در یک تجمع اعتراضی مسالمت‌آمیز محاکمه می‌کند، به زندان محکوم می‌کند از کار اخراج می‌کند.

صدای ایران باشیم.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #معلم #ایران #مژگان_باقری

@Tavaana_TavaanaTech

روایت‌های متناقض درباره قتل الهه حسین‌نژاد چه واقعیتی را می‌خواهد بپوشاند؟

یادداشت ارسالی مخاطبان

تجربه نشان داده است که رسانه‌های جمهوری اسلامی در مواردی که قصد بر پوشاندن یک واقعیت است لاش می‌کنند تا چندین روایت متناقض درباره یک واقعه را منتشر کنند هنوز یاد ما نرفته است که بعد از صابت موشک‌های سپاه به هواپیمای اوکراینی چه کمپینی برای پوشاندن واقعیت ایجاد کردند ر آن قضیه علاوه بر رسانه‌های حکومتی برخی از روزنامه‌نگاران وابسته به حکومت نیز وارد عمل شده بودند تا یک روایت نادرست را اشاعه دهند.

بعد از قتل الهه حسین‌نژاد دختری که چند روز پیش سوار خودرو شد تا به خانه برود و مراقب برادر معلول خود باشد جمهوری اسلامی چند روایت را پیش برده است.
یک روایت این بود که فردی که خبرگزاری قوه‌قضاییه مدعی شده که او قاتل است، گفته که خواسته موبایل مقتول را از او بگیرد، که او مقاومت کرده و باقی ماجرا...
در یک روایت گفته می‌شود که فردی که گفته شده قاتل است، قصد تجاوز به دختر جوان را داشته...

طبق معمول برخی کاربران یا حتی برخی روزنامه‌نگار در تایید روایت‌های بالا دست به کار شده‌اند و با نوشتن از نوع گوشی موبایل و فقر یا نوشتن درباره تجاوز به زنان و مردان هوسباز به تقویت سناریوهای بالا پرداخته‌اند.

در خبر اولیه رسانه‌های حکومتی، روی مطلقه بودن فرد متهم به قتل تاکید شده است و از این موضوع به عنوان یک صفت منفی استفاده شده است، در حالی که چنین چیزی نمی‌تواند عامل قتل باشد و به نظر می‌رسد که عامدانه برای «تحریف واقعیت» از این قضیه در ادبیات انتشار خبر استفاده شده باشد.

اما آیا این تمام ماجرا است؟

بیایید روایت احتمالی دیگری را از لابلای خبرهای منتشر شده پیدا کنیم و این احتمال و فرضیه را هم بررسی کنیم.

راننده اسنپ، به دختر جوان که روسری بر سر نداشته، تذکر حجاب می‌دهد و با او جر و بحث می‌کند، دختر جوان از دوربین خود برای فیلم گرفتن استفاده می‌کند و تهدید می‌کند که فیلم را برای رسانه‌ها ارسال خواهد کرد. راننده تلاش می‌کند گوشی را از دست دختر بگیرد، دختر مقاومت می‌کند، راننده چاقو در می‌آورد و در یک کش و قوس به دختر ضربه می‌زند و او کشته می‌شود.

چه چیزهایی برای این فرضیه داریم؟

بهنام قلی‌پور با اشاره به ویدیویی از فرد متهم به قتل نوشته است:

«پلیس در جریان بازجویی به قاتل می‌گوید: «خوب کردی، زن...» و حرفش را می‌خورد.
یعنی پیش از این فیلمبردای، درباره #الهه_حسین_نژاد حرف زده شده است و بی‌تردید قاتل علت قتل را یا بی‌حجابی یا... معرفی کرده است.
قاتل مذهبی و راننده اسنپ بوده و تردید ندارم که قتل در پی درگیری بر سر حجاب اجباری رخ داده است.
مابقی حرف‌ها و پلیس بازی‌ها، بهانه و رد‌گم‌کنی و چرندی بیش نیست.
صد‌ها روایت از درگیری زنان با رانندگان اسنپ موجود است که متاسفانه این فقره با مرگ این دختر جوان همراه شد.
متاسفانه فیلم کامل پیکر الهه هنگامی که پیدا می‌شود را دیدم، هیچ پوششی در بر سر نداشت و نشان از دارد که او بدون حجاب سوار ماشین شده بود.»

از طرفی محتوای صفحه اینستاگرام منسوب به فرد متهم به قتل نشان می‌دهد که او از پیروان حکومت و علاقه‌مندان به شخص سید علی خامنه‌ای و دوستدار یکی از مداحان حکومتی بوده است.

در ماه‌های اخیر، روایت‌های متعددی از تحکم و درگیری رانندگان اسنپ برای اجبار زنان به پوشش اجباری در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است‌. رفتاری که ممکن است در مواردی که فرد «آتش به اختیار» عنان از کف می‌دهد، فاجعه‌آفرین باشد.

در ویدیوهایی که از لحظه دستگیری و بازجویی فرد متهم به قتل منتشر شده، او‌ مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
همه می‌دانیم که در سیستم انتظامی و قضایی جمهوری اسلامی عدالتی وجود ندارد، متهم از هیچ حقوقی برخوردار نیست و از همان ابتدا برای درست کردن یک سناریو تحت فشار قرار می‌گیرد. سناریویی متناقض با ویدیوهای تقطیع شده از سخنان فرد متهم به قتل منتشر شده است.

فراموش نکنیم، جمهوری اسلامی، سابقه زیادی در دروغگویی دارد، سابقه زیادی در نقض حقوق شهروندان دارد و این بار هم برای سرپوش گذاشتن بر واقعیت انواع سناریوها را دنبال کرده‌اند، ولی در لابلای سطور سناریوهای حکومتی که با دستپاچگی و تناقض‌های زیاد درست شده، می‌توان خطوط نانوشته‌ای را خواند، چیزی که حکومت دوست ندارد، افشا شود.


ـ مطلب فوق ارسال شده توسط یکی از مخاطبان و صرفا یک احتمال است.
با توجه به سوابق حکومت در دروغگویی و عدم وجود شفافیت و سوابق نقض حقوق شهروندان و انتشار اخبار ضد و نقیض، انواع گمانه‌زنی‌ها درباره موضوع قتل الهه حسین‌نژاد در جریان است.

از مخاطبان گرامی دعوت می‌کنیم که به موضوع اصلی یعنی ریشه‌های جرم و جنایت، عدم آموزش مناسب در نظام اموزشی، ترویج خشونت علیه زنان، فقر و تبعیض و ... توجه کنیم.

#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

عدالت نمایشی، جنایت ساختاری
صدرا عبدالهی

قتل الهه حسین نژاد، دختر جوانی از طبقه فرودست، به‌دست مردی از همان طبقه، نه فقط یک جنایت فردی، بلکه آینه‌ای است از خشونت ساختاریِ پنهان‌شده در لایه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه‌ای که خود را مدعی دین، اخلاق و عدالت می‌داند، اما در عمل، انسان را به حاشیه و حیات حیوانی تقلیل داده است.

در کشوری که برای کنترل پوشش زنان میلیاردها تومان صرف فناوری‌های سرکوبگر می‌شود، اما برای حفظ امنیت ابتدایی همان زنان، اراده‌ای وجود ندارد، این قتل‌ها «اتفاق» نیستند؛ الزامِ منطقیِ زیست در نظمی معیوب‌اند.

قاتل، بی‌تردید مسئول جنایتی‌ست که مرتکب شده و باید پاسخ‌گو باشد. اما او نیز ـ‌مانند بسیاری دیگر‌ـ محصول محیطی‌ست که در آن فقر، تحقیر، ناکامی، اضطراب و بی‌پناهی، روزمره‌ زندگی انسان را می‌سازند. اعدام او، گرچه ممکن است آرامشی موقت برای افکار عمومی فراهم کند، اما درمان نیست؛ چون مسئله شخصی نیست، ساختاری‌ست.

اعدام، در این سیستم، ابزاری برای پنهان‌سازی بحران است؛ نوعی عدالت‌سازیِ نمایشی برای انکار شکست‌های ریشه‌دار. اما تا زمانی که سیاست‌های فقرزا، تبعیض‌زا، و سرکوب‌گرانه ادامه دارند، الهه‌های دیگری هم قربانی خواهند شد؛ چه در خیابان، چه در خانه.

الهه حسین‌ نژاد تنها نام یک قربانی نیست؛ نماد تمام زنانی‌ست که در این سرزمین، هم از سوی حاکمیت بی‌تفاوت و سرکوبگر، و هم از سوی بخشی از جامعه‌ی خشن و گسیخته، بی‌پناه‌اند. چه قاتلشان غریبه‌ای در تاریکی خیابان باشد، و چه پدر، برادر یا همسر آشنای خانه.
آن‌ها در نهایت، قربانی یک حقیقت تلخ‌اند: در جامعه‌ای که حاکمیت آن از عدالت فقط تصویرش را دارد، هیچ‌کس واقعاً در امان نیست.


از اینستاگرام صدرا عبدالهی
sadra.abdollahi

#الهه_حسین_نژاد #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

استبداد دینی و بازتولید آیین قربانی: روایت یک خشونت دائمی

✍حسن باقری‌نیا

در سپیده‌دم تاریخ، انسانِ ناآگاه و ناتوان، در برابر نیروهای مرموز طبیعت و خدایان نامرئی، دچار وحشت می‌شد. او برای مهار این اضطراب، راهی جادویی یافت: قربانی کردن. این آیین، محصول ترکیبی از ترس، جهل و نیاز به کنترل بود. انسان باور داشت که اگر خون بدهد، خشمی فرو می‌نشیند؛ اگر چیزی عزیز را پیشکش کند، خطر دور می‌شود. و این دقیقاً جوهره‌ی تفکر جادویی (magical thinking) است که پیاژه در مراحل رشد شناختی کودک از آن سخن گفته است.

تفکر جادویی—از منظر روان‌شناختی—نوعی مکانیسم دفاعی برای کنار آمدن با بی‌قدرتی در برابر ناشناخته‌ها هم هست. در این تفکر، فرد میان کنش‌های خود (مانند قربانی، دعا، نذر، صدقه...) و رویدادهای بیرونی (مانند بلایا، بیماری، شکست، مرگ) رابطه‌ای خیالی و ماورایی برقرار می‌کند. چنین باوری، نوعی توهم کنترل ایجاد می‌کند؛ یعنی حس کاذبِ تسلط بر جهانی که در واقع بی‌رحمانه و بی‌نظم به‌نظر می‌رسد.

این تفکر، در گذر زمان، تقدس یافت؛ و آیین قربانی، بدل شد به بخش تثبیت‌شده‌ای از فرهنگ‌های دینی و اجتماعی. در جامعه‌ی ما، هنوز هم قربانی کردن حیوانات هنگام خرید خانه یا ماشین، نذر کردن برای سلامت فرزند، یا سر بریدن مرغ برای رفع بلا، مصادیق زنده‌ی همان تفکر جادویی هستند. گرچه ظاهری مذهبی یا سنتی دارند، اما در باطن، بازمانده‌ی ذهنیت اسطوره‌ای بشر در عصر جهل و ترس‌اند.

اما خطرناک‌ترین شکل تداوم این تفکر، زمانی‌ست که حکومت—به‌ویژه حکومت دینی—آن را نهادینه می‌کند. در ساختار استبداد دینی، همان منطق قربانی‌گری، شکل جدید و سازمان‌یافته‌ای پیدا می‌کند:
اعدام به جرم ارتداد، محاربه، افساد فی‌الارض؛
قتل برای حفظ نظم دینی؛
قربانی‌کردن انسان‌ها به‌عنوان ابزار تطهیر جامعه.

در اینجا نیز، همان تفکر جادویی عمل می‌کند:
«اگر این معترض را اعدام کنیم، نظم برمی‌گردد.»
«اگر این بی‌دین را بکشیم، خدا راضی می‌شود و بلا نمی‌آید.»
«اگر این زنِ بی‌حجاب را مجازات کنیم، امنیت اخلاقی حفظ می‌شود.»

این نوع تفکر، با آن‌که در قالب فقه و شریعت عرضه می‌شود، اما در بنیان روان‌شناختی خود، تفاوتی با آیین‌های پیشاتاریخی ندارد. تنها تفاوت آن است که امروز، این خشونت نه در غارها و معابد، بلکه در دادگاه‌ها و زندان‌ها اجرا می‌شود.

استبداد دینی، با سوء‌استفاده از این ذهنیت جادویی، آیین قربانی را بازتولید می‌کند تا بقای خود را تضمین کند. جانِ انسان، تبدیل می‌شود به ابزار حفظ مشروعیت، نمایش قدرت، و زهرچشم گرفتن از جامعه. همان‌گونه که در دوران باستان، قربانی‌کردن یک کودک یا دختر برای «آرام کردن آسمان» رایج بود، امروز نیز جوانی به جرم نوشتن، اندیشیدن یا نافرمانی مدنی، به مرگ محکوم می‌شود تا خدایگان نظام، نفس راحتی بکشند. (یاد امثال محسن شکاری گرامی)

اما ما به‌عنوان انسان مدرن، باید این زنجیره‌ی خشونت را بشکنیم.
باید از توهم جادویی عبور کنیم؛ از این تصور که ریختن خون، ما را از بلا و ناامنی نجات می‌دهد.
نه گوسفند، نه انسان، نباید بهای بقای ترس و توهم را بپردازد.

🔴 در جمهوری اسلامی، اعدام فقط یک مجازات نیست؛ بازتولید آیینی‌ست از خشونت مقدس، قربانی‌گری مقدس، و تفکر جادویی در خدمت قدرت.
نه به اعدام؛ نه به قربانی کردن انسان برای بقای استبداد.

#استبداد_دینی #حکومت_ایدئولوژیک #قربانی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

«الهه حسین نژاد»🖤🥀

هرچقدر از دردهای زنان و دختران این سرزمین نوشتم، باز هم روایتِ رنج بود نه روایتِ حق. حقِ ساده‌ای به نام : زندگی

می‌دانم نوشتنِ دوباره‌ی این جنایت‌ها، این فاجعه‌ها، این بی‌عدالتی‌ها، تکرار است—اما تکراری ضروری.
تکراری برای آن‌که فراموش نکنیم کجای تاریخ ایستاده‌ایم: در زمانه‌ای که امنیت، حق انتخاب، و حتی زنده‌ماندن، برای زن بودن، امتیاز نیست—جرم است. الهه حسین‌نژاد یکی از ما بود. قربانیِ ساختاری شد که زن را نه انسان، که ابزاری برای کنترل و خشم می‌بیند. ساختاری که خشونت را می‌کارد و بی‌پناهی را قانون می‌کند. اما سؤال اینجاست: چگونه می‌توان به این زنجیره‌ی خونین پایان داد؟ چگونه می‌توان در سرزمینی که مرگ زن‌ها نه تصادف، که سیاست است، به زندگی برگشت؟ ما تکرار می‌کنیم، ما فریاد می‌زنیم، ما می‌نویسیم نه برای اینکه درد را عادت کنیم، برای اینکه فراموش نکنیم: قتل زنان، فقط قتل یک انسان نیست، قتل امید است. قتل آینده است. قتل یک ملت است.

#الهه_حسین‌نژاد #زن_زندگی_آزادی #حق_امنیت #ما_فراموش_نمی‌کنیم #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

وریا غفوری، بازیکن سابق تیم فوتبال ایران، در واکنش به قتل الهه حسین‌نژاد، در استوری اینستاگرام نوشت:

«قتل الهه حسین‌نژاد تنها یک جنایت فردی نیست، بلکه بازتابی از مشکلات ساختاری و آسیب‌های اجتماعی و روانی در جامعه ایران است.
برای پیشگیری از تکرار چنین حوادثی نیاز به اقدامات جدی در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی وجود دارد.»


.
.
.
ـ جمهوری اسلامی، برای انواع همایش‌های ایدئولوژیک بودجه صرف می‌کند، ولی با تضعیف نهاد دانشگاه (ازطریق استخدام اساتید گزینشی بر اساس معیارهای ایدئولوژیک، اخراج یا بازنشسته کردن استادان قدیمی و مستقل، کمبود بودجه و ...) و تضعیف رشته‌های علوم انسانی جامعه را از بازخورد و تحلیل علمی آسیب‌های اجتماعی محروم می‌کند.
مشکلات ساختاری و اجتماعی و روانی ایران، ریشه در فساد، تبعیض، نگاه ایدئولوژیک، سرکوب آزادی‌های اجتماعی و آزادی بیان، ترویج آموزش ایدئولوژیک، عدم ارائه آموزش‌های لازم، رانت‌خواری، فقر و فاصله طبقاتی، افزایش حاشیه‌نشینی و ... دارد که مسبب همه این‌ها شیوه حکمرانی حکومت استبداد دینی جمهوری اسلامی است.

#الهه_حسین_نژاد #وریا_غفوری #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

شانزدهم خرداد، سالگرد مراسم عقد جاویدنام حنانه کیا بود. سال گذشته مادرش این ویدیو را منتشر کرده بود. یک سال دیگر هم گذشت. روزها و هفته‌ها و ماه‌ها آمدند و رفتند، اما داغ و غم از دست دادن حنانه کهنه نشد.
حنانه جوانی که اگر او را نکشته بودند، باید در سومین سالگرد ازدواجش کنار خانواده‌اش، یاد آن روز شیرین زندگیش می‌افتاد.

مادر حنانه سال قبل نوشته بود:
«دخترم، امروز ۱۶ خرداده، سالگرد عقدت است، اما تو نیستی،من ماندمو عکس‌ها و فیلم‌های به جا مانده از تو و خاطرات شیرین و فراموش نشدنیت. مناسبت‌های شیرینت از پی هم میان و تو نیستی تا جشن بگیری وشادی کنی، وقتی هر کدوم از مناسبت‌هات نزدیک میشه دردی سوزناک تو قلبم احساس می‌کنم و به وضوح شکسته شدن قلبم رو حس می‌کنم اما من همیشه با همه‌ی دردام روز و ماه‌های مهم زندگی کوتاه تو رو فراموش نمی‌کنم و همواره یاد و نامتو زنده نگه می‌دارم.
عزیز مادر،
هر روز که می‌گذره نبودت بیشتر حس میشه، چه قدر شوق زندگی در سر داشتی!
چه قدر خوشحال بودی که داری دونه دونه به آرزوهات میرسی!
خستگی ناپذیریت ستودنی بود و همه‌ی برنامه‌هات طبق خواسته‌ی خودت جفت و جور شدن...
ولی افسوس! از این دنیا و آدم‌های جفاکارش،
چه ناجوانمردانه تو رو به آغوش خاک سپردن!
اما بدان دختر شجاع وجسورم، ظلم و بی‌عدالتیه هیچ ظالمی پایدار نخواهد ماند
قاتل بی شرفت باید جوابگوی قطره قطره خون به ناحق ریخته‌ات در پیشگاه خداوند باشد در عدالت خداوند هیچ شک و شبهه‌ای نیست...
به امید روزی که ریشه‌ی ظلم وستم و بی‌عدالتی از کشورم بر چیده شود و نور خدا بر کشور و مردم مظلوم میهنم تابیده شود...
"آمین یا رب العالمین"»


ـ هموطن! برای برنده شدن ریشه ظلم و ظالمین، این ما هستیم که باید یکی شویم و دست به دست هم دهیم. باید یاد بگیریم که چگونه حکومتی بنا نهیم که اگر ریشه این ظالمین کنونی کنده شود، ظالم دیگری دوباره ریشه نگیرد. باید دموکراسی و آزادی را بیاموزیم و به فرداهای بهتر برای سرزمین‌مان بیندیشیم.


#حنانه_کیا #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حکومتِ زندگی یا حکومتِ سرکوب؟

الهه حسین‌نژاد و مسئولیتی که حکومت از آن می‌گریزد

✍️سیاوش آبان

قتل الهه حسین‌نژاد، زن ۲۴ ساله‌ ساکن اسلامشهر، بار دیگر پرسشی قدیمی اما بنیادی را پیش می‌کشد: وظیفه‌ی حکومت چیست؟ اگر حکومت، ابتدایی‌ترین مسئولیت خود؛ یعنی حفاظت از جان شهروندان را فراموش کند، پس نقش آن چیست؟ حمایت یا کنترل؟ زندگی یا سرکوب؟

الهه، زنی مستقل و نان‌آور خانواده، پس از پایان یک روز کاری، در مسیر بازگشت از سعادت‌آباد به اسلامشهر، به دست بهمن فرزانه، مردی ۳۱ ساله که در تهران مسافرکشی می‌کرد، به قتل رسید. بر اساس روایت رسمی پلیس، قاتل پس از مشاهده‌ی گوشی همراه الهه، به نیت سرقت، او را با چاقو به قتل رسانده و پیکرش را در بیابان‌های اطراف تهران رها کرده است.

اما برخی رسانه‌ها، از جمله خبرگزاری میزان وابسته به قوه‌ی قضاییه، از «نیت شوم» قاتل سخن گفته‌اند؛ عبارتی آشنا در ادبیات قضایی جمهوری اسلامی که معمولاً اشاره به قصد تعرض جنسی دارد.

در روزهای پس از قتل، تصاویری از شبکه‌های اجتماعی منتسب به متهم منتشر شد که او را در فضای هیئت‌های مذهبی و در کنار نمادهایی از وفاداری به رهبری جمهوری اسلامی نشان می‌داد. این تصاویر به‌تنهایی دلیلی برای انگیزه‌ای سیاسی یا ایدئولوژیک نیستند، اما در کنار لحن مردسالارانه و تحقیرآمیز بازجوها در ویدیوهای منتشرشده، این نگرانی را تقویت می‌کند که خشونت رواشده، صرفاً محصول یک تصمیم لحظه‌ای یا انگیزه مالی نبوده است.

اما فراتر از انگیزه‌های فردی، آن‌چه قطعی‌ست، بسترهای ساختاری‌ای‌ست که چنین جنایاتی را ممکن می‌سازند: از فروپاشی امنیت شهری و فقر ساختاری تا بی‌تفاوتی نهادهای حاکم نسبت به خشونت علیه زنان.

در جامعه‌ای که خیابان‌هایش ناامن، نظارت بر رانندگان پلتفرم‌های شهری غایب و سازوکار حمایت اجتماعی فروپاشیده است، امنیت نه یک حق، بلکه امری وابسته به شانس است. زنی که در جامعه‌ی امروز ایران، خواه برای تأمین معاش، خواه برای ایفای نقش اجتماعی خود، در فضای عمومی حاضر می‌شود، هر بار با خطرِ مرگ، آزار یا خشونت مواجه است.

حتی اگر انگیزه‌ی قتل را صرفاً «سرقت» بدانیم، باز هم ریشه در فقر دارد. نه‌ فقط فقر قاتل، بلکه فقر قربانی؛ زنی که بدون حمایت دولتی، مجبور بود بار معیشت خانواده را به‌تنهایی به دوش بکشد. زنانی مانند الهه، اغلب بدون ‌بیمه، فاقد امنیت شغلی و در حاشیه‌ی اقتصاد رسمی هستند.

اما زن‌بودن در جمهوری اسلامی، خود یک خطر است. حکومتی که پلیس‌اش در خیابان به دنبال تار موی زنان است، اما در برابر تهدیدهای واقعی به جان آن‌ها سکوت می‌کند، امنیت را به مفهومی متناقض و گزینشی بدل کرده است. خشونت علیه زنان در ایران فقط در خانه نیست، در خیابان، سیاست، قانون و قدرت نیز ریشه دارد.

حکومتی که میلیاردها صرف نهادهای امنیتی و دستگاه‌های سانسور می‌کند، اما از حفاظت یک زن در مسیر بازگشت به خانه ناتوان است، دیگر نمی‌تواند خود را حکومتِ زندگی بنامد. چنین حکومتی با سکوت و بی‌عملی‌اش، مرگ را بازتولید می‌کند.

الهه، قربانی یک فرد نبود؛ قربانی غیاب حکومتی بود که در ظاهر حاکم است، اما در عمل، ابتدایی‌ترین وظیفه‌اش را که حفظ جان شهروندان است، رها کرده است.

الهه فقط یک قربانی نیست؛ او نشانه‌ای‌ست از سیستمی که در برابر سکوت ما، یکی‌یکی زندگی‌ها را می‌گیرد.

حکومتِ زندگی یا حکومتِ سرکوب؟
انتخاب با ما نیست، اما پرسش با ماست. و گاهی، پرسیدن، خود شکلِ مقاومت است.

#الهه_حسین_نژاد #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

قاتل: «رهبر فرزانه»

طرح از محمد یاوری

جمهوری اسلامی، فردی به نام بهمن فرزانه را به عنوان متهم به قتل الهه حسین‌نژاد معرفی کرده است و دستگاه پروپاگاندای رژیم روایت‌هایی متناقض از انگیزه‌های قتل منتشر کرده است.
اما کیست که نداند، به فرض درست بودن، هر یک از آن روایت‌ها هم، مسئولیت اصلی با حکومت است.
اگر انگیزه فقر و عدم دسترسی به موبایل مدل بالا است، چه کسی کشور را به این وضعیت فلاکت‌بار کشانده؟
اگر انگیزه تجاوز است، چه کسی مانع آموزش‌های جنسی در مدارس و تلویزیون و ... شده است؟
اگر انگیزه آتش به اختیاری در قبال حجاب است، چه کسی دست آتش به اختیاران را باز گذاشته؟

جمهوری اسلامی و رهبری که او را «فرزانه» می‌خوانند و در مدح و ستایش او را نایب امام زمانشان دانسته و در هاله‌ای از قداست می‌پیچند، حکومتی که در هیچ موضوعی پاسخگو نیست، حکومتی که دروغ، فساد، اختلاس، کشتار، عدم مدارا و دیگرستیزی را ترویج می‌کند، بلی این حکومت و رهبر «فرزانه»‌اش مسئول جنایاتی هستند که اتفاق می‌افتد.

#هنر_اعتراض #الهه_حسین_نژاد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دیروز زادروز جاویدنام محمدحسین عرفان بود.

جاویدنام محمد حسین عرفان در زمان آسیب‌دیدن چشمانش ۲۴ سال داشت.
در آبان ۹۸ و در فردیس شهر کرج در اعترضات به گرانی بنزین، برق منطقه قطع شده بود و نیروهای سرکوبگر یگان ویژه با موتور به مردم حمله‌ور شده بودند، مردم در حال فرار بودند.
دو دختر روی زمین و زیر مشت و لگد مامورها بودند که محمدحسین با چند نفر دیگر به کمک آن‌ها می‌روند که با شلیک مستقیم ساچمه از ناحیه دو چشم و سر و صورت آسیب می‌بیند. چشم چپ بینایی را کامل از دست می‌دهد و چشم راست با وجود بینایی ۳۰ درصدی به مرور زمان ضعیف‌تر می‌شود.
محمدحسین در اعترضات ۱۴۰۱ نیز با همان بینایی محدود به خیابان آمد و بارها کتک خورد تا نهایتا چشمانش عفونت کرد و در ۳۰ بهمن ماه ۱۴۰۲ در سن ۲۹ سالگی در بیمارستان به علت ورود عفونت در خون، جان خود را از دست داد و در سوم اسفند به خاک سپرده شد.
نیروهای امنیتی در آبان ۹۸ در بیمارستان محمدحسین را تحت فشار قرار می‌دهند و پس از آن با گرفتن برگه رضایت حق هر گونه شکایت را از او می‌گیرند و در چهلم وی با حضور بر مزار او با فشار بر خانواده، جو را امنیتی می‌کنند.

محمد در شرف ازدواج بود و به جای لباس دامادی در جشن عروسی، لباس خواستگاری او در کنار قاب عکس مراسم سوگواری او قرار گرفت.
او بر روی تصاویری از چشمانش نوشته بود.
«قیمت چشم تو چند است که در کشور من، هر چه مرغوب و نفیس است، بهایش جان است»
او در کار تاسیساتی شاغل بود.

m_erfan95

#محمد_حسین_عرفان #محمدحسین_عرفان #آبان_خونین_۹۸ #آبان_ادامه_دارد #چشم_برای_آزادی #نه_به_جمهوری_اسلامی #دادخواهی #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
مارتا نوسبام، فیلسوف برجسته آمریکایی، یکی از متفکران معاصر در حوزه اخلاق، فلسفه سیاسی و نظریه عدالت است.

او استاد دانشگاه شیکاگو و نویسنده آثار متعددی است که به موضوعات عدالت، احساسات انسانی، و نقش آموزش در پرورش جوامع دموکراتیک می‌پردازند.
رویکرد او به «قابلیت‌ها» (Capabilities Approach)، که بر ایجاد فرصت‌های برابر برای شکوفایی توانمندی‌های انسانی تأکید دارد، شهرت جهانی دارد.

نوسبام با تلفیق فلسفه کلاسیک، ادبیات، و تحلیل اجتماعی، دیدگاه‌هایی عمیق و انسانی درباره مسائل پیچیده اجتماعی ارائه می‌دهد.

نقل‌قول او درباره ضرورت گفت‌وگوی باز و صادقانه برای دموکراسی، نشان‌دهنده اعتقاد عمیقش به اهمیت تعاملات انسانی و تنوع دیدگاه‌ها در ساختن جامعه‌ای عادلانه است.

کتاب نه برای سود: چرا دموکراسی به علوم انسانی نیاز دارد (Not for Profit: Why Democracy Needs the Humanities) که این نقل‌قول از آن برگرفته شده، استدلالی پرشور در دفاع از نقش علوم انسانی در آموزش است.


#مارتا_نوسبام #اخلاق #فلسفه #دموکراسی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

وخامت حال پریوش مسلمی و آغاز اعتصاب غذا؛ ادامه بی‌توجهی به رشد غده هیپوفیز و اختلال در تعادل حرکتی و گفتاری

پریوش مسلمی، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، در پی وخامت وضعیت جسمانی‌اش و بی‌توجهی مسئولان به درمان فوری، از امروز ۱۷ خرداد ماه ۱۴۰۴ دست به اعتصاب غذا زده است.
خانم مسلمی چند ماه پیش هم به همین دلیل اعتصاب غذا کرده بود.

خانم مسلمی با رشد غیرعادی غده هیپوفیز، سردرهای مزمن، کم‌کاری غده تیروئید، کم خونی شدید، پایین بودن سیستم ایمنی بدن، استخوان درد و درد عضلات مواجه است.

بنا بر گزارش دریافتی، نتیجه‌ MRI هفته گذشته نشان داده است که غده هیپوفیز او رشد بیشتری داشته؛ به‌گونه‌ای که تعادل حرکتی و گفتاری‌اش دچار اختلال شده است.

در شرایطی که تیم پزشکی زندان نیز پیش‌تر بر لزوم اعزام وی به مراکز درمانی تخصصی خارج از زندان تأکید کرده بود، مقام‌های قضایی همچنان از اعزام او به مرخصی درمانی یا اعطای آزادی مشروط خودداری می‌کنند.

هم‌زمان با وخامت حال جسمی، یک پرونده جدید نیز علیه خانم مسلمی با عنوان «نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی» بدون ارائه هیچ‌گونه مصداق مشخصی گشوده شده است.

پریوش مسلمی در تاریخ ۱۷ تیرماه ۱۴۰۳، پس از مراجعه به دادسرای اوین بازداشت و سپس به بند زنان زندان اوین منتقل شده است. این زندانی سیاسی در دادسرای اوین بابت اتهاماتی همچون تبلیغ علیه نظام، اهانت به بنیانگذار و رهبری و اجتماع و تبانی مورد تفهیم اتهام قرار گرفت.

وی در نهایت در تاریخ ۳۰ مردادماه ۱۴۰۳، توسط دادگاه انقلاب تهران بابت اتهام اجتماع و تبانی به دو سال حبس، بابت اتهام اهانت به رهبری به یک سال حبس و بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به هشت ماه حبس محکوم شد.

خانم مسلمی پیشتر در شهریورماه ۱۴۰۲، همزمان با سالگرد وفات مهسا امینی، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و نهایتا یک ماه بعد با قرار تامین کیفری از زندان قرچک ورامین آزاد شد.همچنین وی در فروردین ماه سال جاری نیز توسط نیروهای امنیتی در شهر نور بازداشت شد. او پس از سه روز از یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی این شهر آزاد شده بود.

خانواده و نزدیکان او نسبت به سلامت وی در زندان ابراز نگرانی کرده و خواهان اعزام فوری او به بیمارستان تخصصی هستند. با توجه به وخامت وضعیت، نگرانی‌ها از بروز آسیب‌های جبران‌ناپذیر جسمی و عصبی در صورت تداوم این بی‌توجهی جدی است.


#پریوش_مسلمی #حق_درمان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بیش از ۸۰۰ فعال سیاسی‌مدنی با انتشار بیانیه‌ای در باره وضعیت سلامت ابوالفضل قدیانی، در زندان هشدار دادند.

ابوالفضل قدیانی ۸۰ ساله است و با وجود ابتلا به بیماری‌های متعدد همچنان در زندان محبوس است. در روزهای گذشته هنگامی که این زندانی سیاسی با انتقال به بیمارستان با دستبند و پابند، مخالفت کرد، از حق درمان محروم شد اما پس از اعتراض جامعه مدنی، نهایتا بدون این محدودیت‌ها به یکی از بیمارستان‌های تهران منتقل شد و کماکان در بخش مراقبت‌های ویژه قلب (CCU) بستری است. به گفته فرزند ابوالفضل قدیانی:
"پدرش نظام قضایی فعلی را به رسمیت نمی‌شناسد و حاضر به تمکین در برابر روش‌هایی که ناقض کرامت زندانیان سیاسی است، نیست."

متن کامل بیانیه صادرشده فعالان سیاسی‌مدنی:
«ما، امضاکنندگان این نامه، جمعی از شهروندان، فعالان مدنی، سیاسی و فرهنگی کشور، با ابراز نگرانی جدی نسبت به وضعیت سلامت و شرایط جسمی جناب آقای ابوالفضل قدیانی، که در ۸۰ سالگی از بیماری‌های مزمن و جدی رنج می‌برد، خواستار بازنگری فوری در وضعیت قضایی و آزادی ایشان، دستکم با توجه به ترتیبات قانونی مختلف از جمله توقف، مرخصی و … هستیم.
#ابوالفضل_قدیانی امروز در شرایطی قرار دارد که تداوم حبس می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری برای جان و سلامت وی به‌همراه داشته باشد.
ما بر این باوریم که ادامه بازداشت ایشان، نه‌تنها با موازین قانونی و انسانی سازگار نیست، که با حفظ کرامت انسان نیز در تضاد است.
بنابراین انتظار می‌رود با صدور دستورات عاجل و قاطع، زمینه بررسی مجدد وضعیت آقای قدیانی فراهم و با اقدام به موقع، از بروز هرگونه آسیب بیشتر به سلامت ایشان جلوگیری شود.»

صدای زندانیان باشیم

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانیان_سیاسی #بیانیه
@Tavaana_TavaanaTech

‌
زخمی شدن ۱۴ هزار نفر در ترکیه حین انجام قربانی !

کمال ممیش‌اوغلو، وزیر بهداشت ترکیه اعلام کرد در روز عید قربان بیش از ۱۴ هزار و ۳۷۲ نفر به سبب جراحات وارده در حین انجام قربانی به بیمارستان های این کشور مراجعه کرده اند!

آمار مجروحان همین مراسم در سال گذشته بیش از ۱۶هزار نفر بود.

بر اساس داده‌های سال ۲۰۲۴، در آن سال حدود ۸۴۶٬۰۰۰ رأس دام بزرگ (مانند گاو) و ۲٬۷۷۱٬۰۰۰ رأس دام کوچک (مانند گوسفند و بز) قربانی شده‌اند. با توجه به روند سال‌های گذشته، انتظار می‌رود که ارقام سال ۲۰۲۵ نیز در محدوده مشابهی باشد.

عید قربان از مهم‌ترین اعیاد اسلامی در راه اطاعت از خداوند است. این عید در ترکیه اهمیت خاصی دارد و مسلمانان با ذبح قربانی، به اجرای سنت دینی می‌پردازند.


#عید_قربان #گوسفند #گاو #قربانی #اسلام #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

افشاشدن این فاجعه‌ها یکی پس از دیگری نشان از نبود سلامت روان در جامعه است. نشان از عمق بحرانی که هنوز تمام آن قابل مشاهده نیست.
مردی زن جوانی را به مدت ۶ سال در قفس پرندگان زندانی کرده و به او تجاوز می‌کرده. این زن دختر خردسالی هم داشته که همراه او محبوس شده بوده، مرد هم زن تجاوز می‌کرده هم به فرزند خردسال زن. زن چند باری تلاش کرده فرار کند اما هر بار بازگردانده می‌شده. حتی یک بار حین فرار پاهایش شکسته‌اند.
ابعاد این فاجعه هنوز کامل روشن نشده اما به گزارش خبرگزاری‌های داخلی مرد اکنون به قتل رسیده و زن هم در زندان سپیدار اهواز محبوس است.

از یاد نبریم اسیدپاشی‌ها زن‌آزاری‌ها زن‌کشی‌ها قتل دختران و زنان و این چرخه را که پایانی بر آن نیست در سایه حاکمیت جمهوری اسلامی.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #تجاوز #ایران #اهواز
@Tavaana_TavaanaTech

بایدها و نبایدهای مرخصی زندانیان

زندانی در مرخصی چه کارهایی را باید انجام دهد و چه کارهایی را نباید انجام دهد؟ زندانی در زمان مرخصی، آزاد است که مثل سایر مردم، هر کار مجاز و قانونی را انجام دهد و برای رفت و آمد یا انجام کارهایش، هیچ محدودیتی نه در قانون و نه در آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها دیده نمی‌شود؛ مگر در مواردی که بنا به پیشنهاد شورای طبقه‌بندی زندان، قاضیِ اجرایِ احکام یا دادستان به زندانی تکلیف کنند که در طول مدت مرخصی به طور نوبه‌ای برای معرفی خود به مراجع انتظامی مراجعه و حضور خود را در آنجا ثبت کند. یا مواردی که او را از حضور در بعضی اماکن منع کند. طبق ماده ۲۰۳ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، این موارد حتماً قبل از رفتن زندانی به مرخصی، به صورت کتبی به او اعلام و تفهیم می‌شود. و بر اساس ماده ۲۰۸ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندانها، زندانیان در حین مدت مرخصی باید مواظب رفتار و کردار خود باشند و از ارتکاب هر نوع جرمی خودداری کنند، چرا که برای بار اول، ۶ ماه و برای بار دوم یک سال و برای بار سوم، ۲ سال از مرخصی محروم خواهند شد.
https://tavaana.org/detailsleave/

در یوتیوب:
https://youtu.be/T-Ni6t_AZlo

در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id622550420

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/xqje5q5u0e8x

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر

#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

رئیس زندان اوین به سایه صیدال گفت «اعتصابت را بشکن وگرنه تلف می‌شوی!»

وضعیت سایه (مهوش صیدال) در سیزدهمین روز اعتصاب غذا و دارو، وخیم‌تر شده است.

سایه صیدال، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، در سیزدهمین روز اعتصاب غذا و دارو، در این گفتگوی تلفنی می‌گوید که دچار مشکل تنفسی و نوسان فشار خون شده است.

طبق گزارش‌های رسیده، سایه صیدال از ضعف شدید جسمی، دل درد شدید، نوسان فشار خون، مشکل تنفسی و میگرن شدید رنج می‌برد و خونریزی یک کیست داخلی، جان او را به خطر انداخته است، چندین بار تعادلش را از دست داده، اما مسئولان زندان تاکنون از ارائه خدمات درمانی مناسب به او خودداری کرده‌اند.

به گفته خانم صیدال، روز چهارشنبه هدایت‌الله فرزادی، رئیس زندان اوین، به او گفته که اعتصابت را بشکن، وگرنه تلف می‌شوی!

خانم صیدال ضمن اعتراض به این سخن وقیحانه رئیس زندان، می‌گوید این رفتار نمودی از جنایت خاموش و سیستماتیک است و دارند مرا به سمت مرگ تدریجی سوق می‌دهند.
او تاکید می‌کند که من به خاطر برآورده شدن چهار خواسته که در قوانین و میثاق‌های بین‌المللی که جمهوری اسلامی هم امضا کرده، اعتصاب غذا و دارو کرده‌ام، ولی پاسخی که دریافت کردم این است که اعتصابت را بشکن وگرنه تلف می‌شوی و عملا ارزشی برای جانم قائل نیستند.

لازم به ذکر است، خانم صیدال مادر یک دختر جوان است. او دارای دکترای حقوق بین‌الملل است و تا کنون چندین بار بازداشت شده است.
خانم صیدال که دو سال پیش از محل کارش در شهرداری تهران به دلیل واکنش به اعتراضات ۱۴۰۱ اخراج شده بود، در بازداشت سال ۱۴۰۲ خود هم به مدت یک ماه در اعتصاب غذا بود.

#سایه_صیدال #مهوش_صیدال #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

کارشناسان حقوق‌بشر سازمان ملل، روز پنج‌شنبه ۱۵ خرداد، با انتشار بیانیه‌ای خواستار آزادی فوری و بی‌قیدوشرط احمدرضا جلالی، پزشک و پژوهشگر ایرانی‌ـ‌سوئدی شدند.
در بخشی از این بیانیه با توجه به وضعیت جسمی احمدرضا جلالی آمده است:
«آقای جلالی، ماه گذشته دچار حمله قلبی شده و از مراقبت پزشکی مناسب محروم مانده است. وخامت شرایط جسمی وی نگران‌کننده است، ادامه این وضعیت می‌تواند به آسیب‌های جبران‌ناپذیر منجر شود و جان او را به طور مستقیم تهدید کند.»

احمدرضا جلالی، پژوهشگر در سال ۱۳۹۵ به دعوت رسمی دانشگاه‌های شیراز و تهران برای شرکت در کنفرانس علمی به ایران سفر کرد. او پس از مدت کوتاهی بازداشت و با استناد به اتهام «محاربه از طریق جاسوسی برای اسرائیل» توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به اعدام محکوم شد.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #احمدرضا_جلالی #گروگانگیری
#زندانیان_سیاسی
@Tavaana_TavaanaTech

‌
‌
کاملیا سجادیان، مادر جاوید نام محمد ترکمان جانباخته خیزش سراسری مردم ایران، در واکنش به قتل مظلومانه الهه حسین‌نژاد توسط یک ولایت‌مدار مذهبی با انتشار این ویدئو نوشت:

شرط اول انسانیت و آزادگی، نه دین است نه مذهب،، داشتن شرافت و شعور و شجاعت و آزادگی ست،، دین نه لباسی دارد و نه شکل و اندازه ای،، دین یعنی انسان باشیم، همان اشرف مخلوقات بودن است،



#محمدحسن_ترکمان #کاملیا_سجادیان #الهه_حسین_نژاد
#شیعه_گری #ولایت_مدار #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

گلاره عباسی برای تحمل حبس، راهی زندان شد

گلاره عباسی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، بار دیگر راهی زندان شد. طبق گزارش دریافتی، چندی پیش حکم ۳ سال و ۹ ماه حبس گلاره عباسی، فعال سیاسی، تایید شد

شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران حکم بدوی صادره علیه گلاره عباسی، فعال سیاسی، را عینا تایید کرد.

به گزارش منابع حقوق بشری، گلاره عباسی پیشتر توسط شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به اتهام اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت کشور و تبلیغ علیه نظام به مجموعا ۳ سال و ۹ ماه حبس تعزیری محکوم شده بود که این حکم چندی پیش در دادگاه تجدیدنظر تایید شده و به دایره اجرای احکام کیفری نیز ارسال شده بود.

گلاره عباسی پیشتر در بهمن ماه سال گذشته، در منزل شخصی خود واقع در غرب تهران، توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت و به زندان اوین منتقل شده بود. یکی از دلایل بازداشت خانم عباسی، تلاش او برای فروش صنایع دستی ساخته شده توسط زندانیان سیاسی بوده است.

گلاره عباسی چند سال پیش نیز به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به دو سال و نیم زندان محکوم شده بود، به دلیل مشکلات جسمی و پس از یک حمله قلبی در زندان اوین، مشمول حکم «عدم تحمل کیفر» شد و از زندان آزاد گردید.

او از بیماری‌های متعددی از جمله دیسک کمر، رماتیسم و آرتروز رنج می‌برد و پزشکان تأکید کرده‌اند که شرایط زندان برای او غیرقابل‌تحمل است. با این حال، او بار دیگر هدف سرکوب قرار گرفته و راهی زندان شده است.

#گلاره_عباسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech