@dialogue1402⁩

‏در حالی که تحلیل‌گران و ناظران صحنه‌ سیاست معاصر ایران، نواندیشان دینی کت و شلواری را در بیرون کشیدن دلالت‌های سیاسی از فرهنگ دینی ملامت می‌کنند، و روحانیت سنتی را از این اتهام عموما مبرّی می‌دانند، بوده‌اند کسانی از میان خود روحانیت سنتی که نظریه‌ حکومت اسلامی مبتنی بر ولایت فقیه را با «اجتهاد علمی» از متون بیرون کشیده‌اند و آن را تئوریزه کرده‌اند. از میان این عده «آخوند نواندیش»، کسی بود که به انتخابی‌بودن ولایت فقیه اعتقاد داشت، موازین بین‌المللی از جمله دموکراسی را در تعارض با اسلام نمی‌دید، له ضرورت تساهل با اپوزیسیون سیاسی برمبنای سیره‌ امام علی استدلال می‌کرد، و حتی روش سنتی فقها در حذف زنان به دلیل جنسیت‌شان را نادرست می‌انگاشت. این فرد، نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی بود. 

‏صالحی نجف‌آبادی متولد ۱۳۰۲ خورشیدی در نجف‌آباد اصفهان از پدری کشاورز بود. او ضمن اینکه در حوزه از شاگردان علامه‌ طباطبایی و روح‌الله خمینی بود، خود پیش از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ استاد کسانی بود که بعدها از رهبران سیاسی حکومت جمهوری اسلامی شدند.

‏مطابق با مقدمه‌ ناشر بر کتاب «عصای موسی یا درمان غلو» تالیف صالحی نجف‌آبادی، هاشمی رفسنجانی، حسن لاهوتی، امامی کاشانی، محمدی گیلانی و مهدوی کنی فقط تعدادی از این رهبران بودند. (شرح حال مولف؛ صفحه‌ ۱۱) صالحی نجف‌آبادی در ۲۳ سالگی از اصفهان به قم آمد تا تحصیلات حوزوی خود را در این شهر مذهبی پی بگیرد…

‏برای مطالعه ادامه این یادداشت به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:

‏⁦ https://dialog.tavaana.org/nematollah-salehi-najafabadi/ ⁩

‏⁧ #صالحی_نجف_آبادی⁩ ⁧ #گفتگو⁩ ⁧ #نقد_دینی⁩ ⁧ #نقد_دین⁩ ⁧ #اجتهاد⁩ ⁧ #رواداری⁩

‏⁦ @dialogue1402⁩

«قلبی که شانزده سال است گلوله‌ای از ظلم را در خود حمل می‌کند، صدایی از اعماق زخم: شانزده سالگی عاشورای بهزاد یزدان پناه

شانزدهمین سالگرد عاشورای خونین ۱۳۸۸ را گرامی می‌داریم.

به یاد بهزاد یزدان‌پناه، قهرمان خاموش و آزاده‌ی وطن، که در عاشورای خونین ششم دی‌ماه ۸۸، با تنی پرامید و دلی پرشوق برای آزادی ایران، به دل امواج خروشان مردم زد و اما تیری از قلب ظلم، به فاصله‌ای تنها یک سانت از قلب مهربانش، در سینه‌اش جا خوش کرد و برای همیشه، پله‌های زندگی را با ویلچری از جنس استقامت طی کرد.

عاشورای ۸۸ ، زیر پل کالج، بهزاد تنها با آرزوی دیدن طلوع آزادی آمده بود، اما گلوله‌ای جنگی مزدوران رژیم جمهوری اسلامی در نزدیکی قلبش آرام گرفت و نخاعش را درید...

پزشکان درمانش را غیرممکن دانستند؛ نه از سمت نخاع راهی بود، نه از ناحیه‌ی سینه‌اش، چرا که جان شیرینش به خطر می‌افتاد. و حالا شانزده سال است که قلبی مهربان، بی‌وقفه و بی‌ادعا، از آن گلوله‌ی ناحق پرستاری می‌کند گویی وجدان زخمی یک ملت در آن سینه به تپش افتاده است.

اما اگر ویلچر بهزاد را نبینی، باور نمی‌کنی که قامتش شکسته است. لبخندش، نگاهش، صدایش، همه هنوز استوار است. او قامت خم نکرد، حتی اگر پاهایش دیگر توان رفتن نداشتند.

من افتخار آشنایی با این مرد بزرگ را از سال ۸۸، از طریق بانوی صبور، پروین فهیمی (مادر سهراب اعرابی شهید جنبش سبز) پیدا کردم. و هر لحظه‌ی این شناخت، برای من درسی از مقاومت، بزرگی، و مهربانی بوده است. او بزرگ است، نه برای آن‌که زخمی شد، بلکه برای آن‌که پس از زخم هم انسان ماند. دلش لبریز از عشق به ایران ماند و لبخندش را از مردمش دریغ نکرد.

برادر عزیزم، بهزاد جان!
تو برای ما نماد ایستادگی هستی، تو قهرمانی بی‌ادعا هستی که نه در میدان جنگ، بلکه در میدان مردم بودن، جان دادی و هنوز ایستاده‌ای.
به تو قول می‌دهیم، روزی حق تو و تمام آسیب دیدگان و جانباختگان این سرزمین را از چنگال ظلم پس خواهیم گرفت. قول می‌دهیم آن تیر ناپاک را، که پیکرت را زمین‌گیر کرد، در دادگاه تاریخ از سینه‌ات بیرون بکشیم نه با تیغ بلکه با عدالت.

ما به تو افتخار می‌کنیم.
به صبوری‌ات، به ایمان‌ات، به لبخند بی‌ادعایت، و به آن قلب پر امیدی که هنوز می‌تپد، با مهمانی سنگین در سینه‌اش.

صدای مظلومیت، شجاعت و صبوریِ بهزاد یزدان‌پناه باشیم.
او نه تنها یک نام، که یک راه است... یک وجدان بیدار برای ملت»

✍️ مسعود علیزاده
masoudalizadeh___

byazdanpanah66

#عاشورای_خونین_۸۸
#بهزاد_یزدان_پناه
#علیه_فراموشی
#برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech