تصاویری دیگر از راهپیمایی خانواده‌های زندانیان زیر حکم اعدام در برابر مجلس شورای اسلامی

خانواده‌های زندانیان زیر اعدام امروز مقابل مجلس تجمع کردند و با شعارهای «نه به اعدام» و «اعدام نکنید» خواستار توقف فوری حکم‌های مرگ و رعایت حقوق انسانی شدند.
اما این اعتراض مسالمت‌آمیز با حمله نیروهای انتظامی و استفاده از باتوم مواجه شد، نشان‌دهنده بی‌اعتنایی سیستم به صدای انسان‌ها و خانواده‌های دردمند است.

زندانیان زیر حکم اعدام در واحد ۲ زندان قزلحصار، یک هفته است که در اعتصاب غذا به سر می‌برند و از این طریق صدایشان را به گوش مردم ایران و جهان رسانده‌اند.

روز گذشته متنی با عنوان «وصیت نامه زندانیان قزل‌حصار» در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و از این طریق از مردم دعوت شد تا از زندانیان حمایت کنند.

«به نام خدا

مردم عزیز کشورم دوستان، آشنایان اکنون که ما داریم این وصیت نامه را تنظیم می‌کنیم زنده‌ایم اما در انتظار مردن، الآن همه ما نفس می‌کشیم و روح در جانمان است.

اما امروز به شما نیاز داریم نه آن روز که برای فاتحه سر مزارمان بیایید اگر مراسمی برای ما قراره باشه حضور شما در تاریخ تعیین شده جلوی مجلس است.

ما نمی‌خواهیم به خاک سپاریمان بیایید تا زنده‌ایم به یاریمان بیایید.»

این زندانیان امیدشان به مردم و رسانه‌ها است. زندانیانی که غالبا از اقشار محروم جامعه هستند و در اثر فقر و بی‌عدالتی در مسیری قرار گرفتند... اما جزای آن‌ها نباید مرگ باشد. آن‌ها باید فرصت زندگی داشته باشند و فرصت برابر با اقشار برخوردار جامعه.

#نه_به_اعدام #از_قزلحصار_بگو #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

‌
علی مطهری، نایب رئیس سابق مجلس شورای اسلامی:
کسی که نافش را بیرون گذاشته، چه کسی باید جلویش را بگیرد

اظهارنظر مطهری که می‌پرسد «کسی که نافش را بیرون گذاشته، چه کسی باید جلویش را بگیرد»، نماد نگاه قیم‌مآبانه‌ای است که آزادی و کرامت انسان را در برابر اراده حکومت بی‌ارزش می‌داند.

او با توجیه از منظر حکومت اسلامی، کنترل پوشش و آزادی‌های فردی را مسئولیت دولت و رئیس جمهور می‌داند و تاکید بر ایجاد محدودیت برای مردم دارد.

این طرز تفکر، همانند بازگشت گشت ارشاد، فعال شدن نیروهای امر به معروف و اظهارات سخنگوی دولت و متهم کردن زنان به «بدن‌نمایی»، نشان از تلاشی نظام‌مند برای کنترل بدن و زندگی خصوصی مردم دارد.
در حالی که جامعه با بحران‌های اقتصادی، سیاسی و انزوای بین‌المللی روبه‌روست، حکومت می‌کوشد با تشدید فشارهای فرهنگی و محدود کردن آزادی‌های فردی، ناکامی‌های خود را پنهان و تلافی شکست‌هایش را از مردم، به‌ویژه زنان، بگیرد.
چنین رویکردی نه از ایمان و پایبندی به شرعیات، بلکه از ترس برمی‌خیزد؛ ترس از جامعه‌ای که آگاه‌تر و مستقل‌تر از گذشته، دیگر تن به تحمیل نمی‌دهد.
#حجاب_اجباری #گشت_ارشاد #گفتگو_توانا@Dialogue1402

اسماعیل آذری‌نژاد که خود روحانی ست نسبت به استخدام طلاب در آموزش‌وپرورش در جمهوری اسلامی اعتراض کرده و می‌گوید:
«چطور طلبه‌ای را آموزگار کرده‌اید که حتی ریاضی و علوم هم بلد نیست؟ آموزش در کشورمان جدی نیست. »
او که در زمینه کتاب‌خوانی و قصه‌خوانی در روستاها فعال است، در ادامه خطاب به خیرین و مدرسه‌سازان هم می‌گوید:
«اگر خیرین فکر داشته باشند می‌گویند من پول نمی‌دهم برای مدرسه‌ای که کودک را نابود کند.»
‌
جمهوری اسلامی با استخدام طلاب و آخوندها به جای معلم، سعی کرده آموزش ایدئولوژیک را در مدارس تشدید کند اما اثرات این شیوه سرکوب را در جامعه و مدارس شاهد هستیم.
جمهوری اسلامی، کودکان را مورد هجوم افکار سیاسی و ایدئولوژیک قرار می‌دهد و تلاش می‌کند تا بر ذهن آن‌ها تاثیر بگذارد، ولی همان بچه‌ها نیکا، سارینا، سیاوش، ابوالفضل و ... شدند و بزرگترین شکست در پروژه‌های جمهوری اسلامی را رقم زدند.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #آموزش #مدرسه
@Tavaana_TavaanaTech

سلول‌های تاریک بلاروس؛ سرنوشت مخالفان آخرین دیکتاتور اروپا

بلاروس، که از آن به عنوان آخرین دیکتاتوری اروپا یاد می‌شود، از پیش‌بینی‌های خوش‌بینانه برای گذار دموکراتیک فاصله دارد.
بلاروس تحت رهبری الکساندر لوکاشنکو، نابرابری سیاسی، سرکوب فعالان سیاسی و مدنی و نقض فاحش حقوق بشر را تجربه کرده است.
می‌توان درس‌های مهمی از بلاروس آموخت و آن‌ها را همچون راهنمایی درباره سایر کشورهایی که رژیم‌های استبدادی و زندانی‌های سیاسی دارند، به‌ویژه ایران، به کار بست.
انقلاب ۱۳۵۷ در حالی رخ داد که رهبران آن انقلاب به ایرانیان وعده داده بودند که پس از سرنگونی پادشاهی، کشور بر اساس اصول آزادی، عدالت و برابری اداره خواهد شد. با این حال، مانند بلاروس، حاکمان تازه تحمیل‌شده به ملت، ایران را به تمامیت‌خواهی و جباریتی کشاندند که در آن هزاران شهروند به دلایل سیاسی دستگیر شده و می‌شوند.
به رایگان دانلود کنید و بخوانید:

https://tavaana.org/political-prisoners-of-belarus/

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهورى_اسلامى #دیکتاتور #مطالعه_موردی

@Tavaana_TavaanaTech

‌
انتشار ویدئویی مراسم عروسی دختر علی شمخانی، دبیر پیشین شورای عالی امنیت ملی، موجی از خشم و اعتراض را در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی برانگیخته است.

در حالی که حکومت با تمام توان از «گشت ارشاد» گرفته تا محدودیت‌های شغلی، تحصیلی و اجتماعی، برای تحمیل حجاب اجباری و کنترل سبک زندگی زنان و جوانان استفاده کرده، در این فیلم، صحنه‌هایی از مراسمی اشرافی در هتل اسپیناس پالاس تهران به چشم می‌خورد؛ مراسمی که در آن مظاهر تجمل، موسیقی و پوشش‌های به‌دور از معیارهای رسمی نظام امری عادی به نظر میرسد.

این ویدئو، بیش از آنکه صرفاً یک عروسی باشد، آینه‌ای از شکاف عمیق میان مردم و حاکمان است؛ جایی که حاکمیت در سطح جامعه با پلیس و اجبار بر بدن زنان حکم می‌راند، اما در خلوت خود، در ناز و نعمت و با رهایی از همان قوانین، به لذت و رفاه مشغول است.

بازتاب گسترده این ویدئو در فضای مجازی، به‌ویژه در میان نسل جوان، بار دیگر دوگانگی ساختار قدرت در جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشت: «ساده‌زیستی برای مردم، زندگی لاکچری برای مسئولان».

در حالی که مردم زیر فشار تورم، بیکاری، فقر و سرکوب فرهنگی به مرز فروپاشی روانی رسیده‌اند، مسئولان و وابستگان‌شان در داخل و خارج از کشور غرق در ثروت بادآورده، تجارت‌های پرسود و زندگی لاکچری مشغولند.

انتشار این فیلم، نمادیست از فروپاشی اخلاقی و مشروعیت نظامی که از ایمان و مقاومت در برابر "دشمن" سخن می‌گوید اما خود در دام دنیاطلبی، فساد و ریا غوطه‌ور است.

از همین رو، بسیاری از کاربران با طعنه نوشتند: «برای مردم گشت ارشاد، برای مسئولان اسپیناس پالاس» جمله‌ای که شاید خلاصه‌ترین توصیف از واقعیت تلخ جامعه امروز ایران باشد.

#حجاب_اجباری #گشت_ارشاد #عروسی_شمخانی #اخلاق #حکومت_دروغ #فقر #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

تصاویری دیگر از راهپیمایی خانواده‌های زندانیان زیر حکم اعدام در برابر مجلس شورای اسلامی

خانواده‌های زندانیان زیر اعدام امروز مقابل مجلس تجمع کردند و با شعارهای «نه به اعدام» و «اعدام نکنید» خواستار توقف فوری حکم‌های مرگ و رعایت حقوق انسانی شدند.
اما این اعتراض مسالمت‌آمیز با حمله نیروهای انتظامی و استفاده از باتوم مواجه شد، نشان‌دهنده بی‌اعتنایی سیستم به صدای انسان‌ها و خانواده‌های دردمند است.

زندانیان زیر حکم اعدام در واحد ۲ زندان قزلحصار، یک هفته است که در اعتصاب غذا به سر می‌برند و از این طریق صدایشان را به گوش مردم ایران و جهان رسانده‌اند.

روز گذشته متنی با عنوان «وصیت نامه زندانیان قزل‌حصار» در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و از این طریق از مردم دعوت شد تا از زندانیان حمایت کنند.

«به نام خدا

مردم عزیز کشورم دوستان، آشنایان اکنون که ما داریم این وصیت نامه را تنظیم می‌کنیم زنده‌ایم اما در انتظار مردن، الآن همه ما نفس می‌کشیم و روح در جانمان است.

اما امروز به شما نیاز داریم نه آن روز که برای فاتحه سر مزارمان بیایید اگر مراسمی برای ما قراره باشه حضور شما در تاریخ تعیین شده جلوی مجلس است.

ما نمی‌خواهیم به خاک سپاریمان بیایید تا زنده‌ایم به یاریمان بیایید.»

این زندانیان امیدشان به مردم و رسانه‌ها است. زندانیانی که غالبا از اقشار محروم جامعه هستند و در اثر فقر و بی‌عدالتی در مسیری قرار گرفتند... اما جزای آن‌ها نباید مرگ باشد. آن‌ها باید فرصت زندگی داشته باشند و فرصت برابر با اقشار برخوردار جامعه.

#نه_به_اعدام #از_قزلحصار_بگو #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

امیررضا یوسف‌پورسیفی، موزیسین و فعال رسانه‌ای مخالف حکومت جمهوری اسلامی، اعلام کرده است که شامگاه ۱۹ اکتبر ۲۰۲۵ مادرش در واتساپ پیامی تهدیدآمیز دریافت کرده و فرستنده پیام از قصد خود برای ربودن او از خانه نوشته است. به گفته پورسیفی، مادرش این تهدید را به پلیس گزارش کرده و او از زمان بازگشت به خانه در را قفل کرده و از منزل خارج نشده است.

پورسیفی می‌گوید پلیس به خانواده اعلام کرده‌اند برای امنیت بهتر محل سکونت خود را تغییر دهند و خانواده «به‌شدت ترسیده‌اند». او اضافه کرده که تا زمان روشن شدن منشأ پیام و شناسایی فرستنده، از خانه خارج نشده و پیگیری‌ها توسط مأموران ادامه دارد.

بنا بر این گزارش، امیررضا پوریوسفی پیش از این هم پیام‌های تهدیدآمیز زیادی دریافت کرده و تحت مراقبت پلیس بود، اما این بار آدرس او و مادرش را هم نوشته‌اند و پیام‌های دیگری که ارسال کرده‌اند نشان می‌دهد حتی ساعت رفت‌وآمد آن‌ها را هم تحت نظر داشته‌اند.

امیررضا فرزند مسیحا یوسف‌پورسیفی، زندانی سیاسی سابق و از همکاران آموزشکده توانا است.


#امیررضا_پورسیفی #امیررضا_یوسف_پورسیفی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
در این دو تصویر، تمام فاصله‌ی میان انسانیت و بی‌رحمی نقش بسته است. یکی جان داد تا حقیقت بماند و دیگری زنده است تا کشتار ادامه یابد.

در یک سوی تصویر، امیر جوادی‌فر قرار بود با نامزدش لبخند زندگی و عشق را در روز ازدواجشان تجربه کند. جوانی با چشمانی پر از امید، دلی که برای فردا می‌تپید و لبخندی که باید شادترین روز زندگی را رقم می‌زد.

یادم هست روزی پدر امیر را دیدم؛ کنار خانه‌ای نیمه‌کاره که در حال ساخت بود، ایستاده بود و اشک می‌ریخت. پرسیدم چرا می‌گریید؟ پاسخ داد: این خانه را پیش‌خرید کرده بودم برای امیر و لبخند، تا بعد از عروسی‌شان در همین خانه زندگی کنند. اما سرنوشت این شادی را از آن‌ها ربود.

امیر، نه در تالار جشن بلکه در تاریکی بازداشتگاه کهریزک، مظلومانه جان سپرد؛ امیری که بینایی چشمش را از دست داده بود و با تمام وجود چشم‌هایش را از مادرش می‌خواست. زیر ضربات شکنجه، با لبانی تشنه و در حسرت جرعه‌ای آب، تنها و بی‌دفاع اما وفادار به حقیقت و آزادی پر کشید و به سوی مادرش رفت.

در سوی دیگر، مردی پلید، بی‌رحم و آدم‌کش به نام علی شمخانی بر تخت دیکتاتوری تکیه زده است؛ کسی که به خاطر تار مویی از جاویدنام مهسا امینی جان او را گرفت، بی‌آنکه کوچک‌ترین شرمی از خون ریخته شده بر زمین داشته باشد.

در حصار زر و تجمل، بی‌آن‌که کوچک‌ترین شرمی از خون ریخته‌ شده بر زمین داشته باشد. مردی که در کارنامه خود پدران و مادران بی‌شماری را از دیدار فرزندانشان محروم کرد و دامادها و عروس‌هایی را که باید با شادی و لبخند زندگی کنند به کفن سپرد.

امروز او در تالارهای روشن و پر از تجمل در کنار دخترش با لباس سفید عروسی می‌خندد و شادی می‌کند؛ خنده‌ای که سنگین‌ترین فریادهای بی‌عدالتی و مظلومیت را خفه می‌کند، لبخندی که بر خون‌های پایمال‌شده و اشک‌های ریخته‌شده مهر سکوت می‌زند، لبخندی که نشان می‌دهد برای او هیچ خجالت، هیچ شرم و هیچ وجدان باقی نمانده است.

فاصله میان انسانیت و بی‌رحمی، میان عدالت و قدرت هرگز تا این اندازه روشن نبوده است. نمی‌توانیم سکوت کنیم، نمی‌توانیم چشم ببندیم. صدای مظلومان را خاموش کردن، خیانت به وجدان تاریخ است. تاریخ بی‌رحمی را نخواهد بخشید و ما نیز نباید بخشیم.

برگرفته از صفحه مسعود علیزاده.

masoudalizadeh___

#بازداشتگاه_کهریزک
#حنانه_کیا_عروس_ایران
#امیر_جوادی_فر
#محمد_کامرانی
#محسن_روح_الامینی
#دادخواهی
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

روایت نیلوفر آقایی، از مصدومان شلیک عامدانه به چشم، از شب عروسی‌اش و مشکلات پروتز چشم

_ پنج و نیم صبح بیدار شدم برم آرایشگاه، رفتم دست و صورتم‌و بشورم شروع کردم با چشمم صحبت کردن که امروزو با من راه بیا اذیتم نکن برات جبران میکنم:) ولی همون اول صبحی که تا کرم مرطوب‌کننده رو بهش زدم و پنج دقیقه بعد خشک شد، فهمیدم روز سختی در پیش است….

_ساعت نه صبح آرایشگاه
هانیه جون من یه لحظه برم دستشویی؟
رفتم تو دستشویی دارم با دست جشامو باد میزنم که اشکم درنیاد و دوباره کرم میزنم و بهش غر میزنم که خیلی نامردی که تو روز عروسیم داری ده برابر هر روز اذیتم میکنی…

_ وسط روز در حال عکاسی

فیلمبرداری که از ماجرای چشمم خبر نداشت رو کلافه کرده بودم بنده ی خدا می‌گفت نیلوفر جان توروخدا یکم پلک زدنت کمتر بشه من سریع ویدئو رو گرفتمااا.
من: باشه باشه فقط یه لحظه صبر کنین من کرم چشممو بزنم…

_بعد از ظهر بعد از اتمام عکاسی

به جرات هر هفت هشت دقیقه یکباار: علی عزیزم کرم چشممو از جیبت میدی؟
سرماخوردگی ناگهانی خشکی چشمم رو بدترش کرده بود.

_شب وسط مراسم

مهمونا: نیلوفر جون عکس بگیریم؟ من: آره عزیزم حتما فقط یه لحظه من کرم چشمم رو بزنم🫠

خلاصه از پروتزم دلخورم که اذیتایی که روزای معمولی با من نمی‌کرد رو همه رو روز عروسیم جبران کرد… از خودم ممنونم که با همه‌ی این اذیتا، روحیمو حفظ کردم و نذاشتم روزمو خراب کنه و از وسط مجلس تکون نخوردم و تا آخر در حال پایکوبی بودم و علی‌ام که حواسش جمع بود بهم.

گریه داشتماا ولی یجوری خودمو نگه داشتم که حتی با دیدن گریه‌ی مامان و بابا هم گریه نکردم چون یه بهونه لازم بود که اشکای اذیت چشمم هم بهش اضافه شه و اونجا وقتش نبود.

این عکس رو بی نهایت دوسش دارم💚 یه بچه‌بغضم کردماا سر گرفتنش ولی زود خودمو جمع و‌جور کردم چون میدونم #شب_همیشه_شب_نمیمونه


عروس ما، نیلوفر آقایی عزیز، که یک چشمش را توسط عوامل حکومت از دست داد، در شب عروسی‌اش اینقدر بغض داشت و درگیر پروتز چشم بود... عروس اونا اما ....
....

و شمخانی از افرادی بود که دستور کشتار مردم را داده بود.

#نیلوفر_آقایی #چشم_برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

عدالت با مرگ برقرار نمی‌شود

✍️ مریم یحیوی

افزایش نگران‌کننده‌ی صدور و اجرای احکام اعدام، به‌خصوص در زندان قزل‌حصار، بار دیگر نگاه‌ها را متوجه پیوند میان خشونت ساختاری، فقر و سیاست کیفری در ایران کرده است. در این ساختار، اعدام نه صرفاً یک مجازات قضایی، بلکه بخشی از سازوکار کنترل اجتماعی و حفظ نظم موجود است؛ نظمی که بر پایه‌ی سرکوب، تبعیض و ترس بنا شده است.

بخش عمده‌ای از محکومان به اعدام از میان طبقات فرودست و حاشیه‌نشین جامعه هستند؛ کسانی که بیشتر قربانی شرایط نابرابر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی‌اند تا عامل آن. در چنین بسترهایی، «جرم» اغلب حاصل انتخاب آگاهانه‌ی فردی نیست، بلکه پیامد اجتناب‌ناپذیر فقر، تبعیض و فقدان فرصت‌های برابر است. از این‌رو، مجازات مرگ نه عادلانه است و نه بازدارنده؛ تنها تکرار همان چرخه‌ی خشونت و نابرابری‌ست که آن جرم را زاده است.

اعتصاب غذای ۱۵۰۰ زندانی غیرسیاسی در واحد ۲ زندان قزل‌حصار و تداوم کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» — که اکنون بیش از ۹۰ هفته در ۵۲ زندان کشور جریان دارد و از دل زندان قزل‌حصار شکل گرفت — یادآور این واقعیت است که مخالفت با اعدام، واکنشی صرفاً انسانی نیست، بلکه پاسخی آگاهانه به سیاست‌هایی‌ست که حذف انسان را جایگزین اصلاح اجتماعی کرده است.

در نگرش عدالت‌محور، مجازات باید فرصتی برای ترمیم رابطه‌ی فرد و جامعه باشد، نه پایانی بر آن. عدالت واقعی زمانی معنا دارد که به انسان امکان جبران، رشد و بازگشت داده شود. اعدام این امکان را به‌کلی نابود می‌کند و خود در تضاد کامل با مفهوم عدالت قرار می‌گیرد.

اصرار بر مجازات مرگ، به‌ویژه در ابعاد گسترده، بیش از هر چیز گواه ناتوانی یک ساختار در مواجهه با ریشه‌های جرم است. جامعه‌ای که مسیر اصلاح را کنار گذاشته و تنها به حذف متوسل می‌شود، خشونت را از سطح فردی به سطح نهادی ارتقا می‌دهد.

صدایی که از دل زندان قزل‌حصار برخاسته، صدای هشدار است؛ هشداری علیه روندی ضدانسانی که نباید نادیده گرفته شود. وظیفه‌ی اخلاقی، انسانی و مدنی تمامی وجدان‌های بیدار است که در برابر این خشونت سازمان‌یافته سکوت نکرده و خواست لغو احکام اعدام را به مطالبه‌ای جدی و ضروری در سطح جامعه بدل سازند.

نه به اعدام، آری به زندگی
نه به خشونت ساختاری، آری به عدالت ترمیمی


#مریم_یحیوی
#نه_به_اعدام
#از_قزلحصار_بگو
#زندان_قزلحصار
#سه_شنبه_های_نه_به_اعدام
#نه_به_استبداد
#نه_به_دیکتاتوری
#نه_به_خشونت #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

انتشار ویدئوی بخشی از مراسم عروسی دختر علی شمخانی، نماینده آیت‌الله خامنه‌ای در شورای دفاع، در یکی از گران‌ترین هتل‌های تهران، بازخوردهای گسترده‌ای به همراه داشته است. این برگزاری این مراسم (غیر از سایر هزینه‌ها) به نوشته رسانه‌های داخلی در سال ۱۴۰۳ یک میلیارد و چهارصد میلیون تومان هزینه داشته است.
کاربران با اشاره به اظهارات شمخانی درباره سرکوب مخالفان و نیز تشویق ساده‌زیستی و حجاب اسلامی از سوی مقامات جمهوری اسلامی، به جان‌های جوان پرپر شده توسط حکومت اشاره کردند. جوان‌هایی که تازه عروس و تازه داماد بودند یا خانواده‌های آن‌ها آرزوی عروسی و دامادی آن‌ها را داشتند، اما آن‌ها توسط حکومتی که شمخانی از سران امنیتی آن است، به قتل رسیدند.

طرح از محمد یاوری
mohayavari

ـ کودکی که در تصویر است با هوش مصنوعی ساخته شده است.

#شمخانی #نه_به_جمهورى_اسلامى #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حمایت بیش از ۸۰۰ چهره هنری، فرهنگی، سیاسی از خواست زندانیان اعتصابی قزلحصار و در اعتراض به گسترش اعدام در ایران


«اعدام پایان عدالت است

در روزهایی که جامعه ایران درگیر عمیق‌ترین بحران‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است، جمهوری اسلامی به‌جای پاسخ‌گویی به ریشه‌های این بحران‌ها، سیاست اعدام را با شدتی بی‌سابقه به ابزار کنترل و سرکوب بدل کرده است.
موج گسترده‌ی اجرای احکام مرگ، به‌ویژه در زندان قزلحصار، نشانه‌ی فروپاشی اخلاقی و حقوقی نظام قضایی و بی‌اعتنایی آشکار به کرامت انسانی است.

بیش از یک سال است که کارزار مدنی و شجاعانه‌ی «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از درون قزلحصار آغاز شده؛ حرکتی خودجوش از زندانیان سیاسی که هر هفته با اعتصاب غذا علیه فرهنگ مرگ اعتراض می‌کنند. در واکنش به موج تازه‌ی اعدام‌ها، گروهی از زندانیان بند دو قزلحصار (زندانیان غیرسیاسی) با دوختن لب‌های خود و اعتصاب غذا، صدای اعتراض‌شان را به جامعه ایران و جهان رساندند. گزارش‌ها از وخامت حال تعدادی از آنان و انتقال به بهداری زندان حکایت داشت.
اکنون آنها در ازای وعده مقامات قضائی در خصوص تعلیق شش ماهه اجرای حکم اعدام، اعتصاب غذای‌شان را به صورت موقت و مشروط متوقف کرده‌اند. 

ما اعلام می‌کنیم: مسئولیت کامل جان، سلامت و امنیت این زندانیان بر عهده جمهوری اسلامی ایران است.
سیاست اعدام نه اجرای عدالت، که تداوم خشونت سازمان‌یافته و اعترافی به ناتوانی در اصلاح اجتماعی است. در جامعه‌ای گرفتار فقر، تبعیض و فساد، گسترش احکام مرگ نشانه‌ی اقتدار نیست، بلکه اعتراف به شکست قانون و اخلاق است.

اعدام در ذات خود نفی کرامت انسانی و انکار حق حیات است. هیچ نظامی، حتی با استناد به دین یا قانون، حق ندارد جان انسان‌ها را به ابزار سیاست و کنترل اجتماعی بدل کند. در حالی که بسیاری از کشورهای جهان با تکیه بر حقوق بشر اعدام را لغو کرده‌اند، تداوم آن در ایران نشانه‌ی انزوا و درماندگی نظامی است که از گفت‌وگو با جامعه خود عاجز مانده است.

ما از مردم ایران، اندیشمندان، وکلا، هنرمندان و کنشگران مدنی در داخل و خارج کشور می‌خواهیم در برابر این روند ضدانسانی سکوت نکنند. اکنون وظیفه اخلاقی و مدنی ماست که با هر ابزار مسالمت‌آمیز برای توقف و لغو مجازات اعدام در ایران بکوشیم.

همچنین از تمام نهادهای بین المللی حقوق بشری، آزادیخواهان و عدالت طلبان جهان می‌خواهیم در برابر گسترش اعدام‌ها در ایران واکنشی قاطع نشان دهند.

جمهوری اسلامی باید بداند که ادامه‌ی این خشونت دولتی نه مشروعیتی می‌آفریند و نه امنیتی پایدار؛ بلکه نفرت، خشم و گسست اجتماعی را ژرف‌تر می‌کند و اعتماد عمومی را نابود می‌سازد.

ما، به نام وجدان انسانی، اعلام می‌کنیم:
اعدام با عدالت مناسبتی ندارد. اعدام پایان عدالت است. نه به اعدام.
زندگی را پاس بداریم؛ صدای زندانیان قزلحصار باشیم.»

ابوالفضل قدیانی، ترانه علیدوستی، نرگس محمدی، آسیه امینی، آتنا دائمی، آرش صادقی، مهدی محمودیان، کیوان صمیمی، جعفر پناهی، اسفندیار منفردزاده، خشایار سفیدی، پرستو فروهر، هانا کامکار، شهریار آهی، علی افشاری، مصطفی تاجزاده، سعید مدنی، ویدا ربانی، عبدالله مومنی و عالیه مطلب‌زاده از جمله امضاکنندگان این بیانیه هستند.


ـ لازم به ذکر است، اعتصاب زندانیان با وعده شفاهی توقف شش ماهه اعدام‌ها موقتا به پایان رسیده است، زندانیان در تماس با ما گفته‌اند که به وعده مقامات جمهوری اسلامی اعتماد چندانی ندارند و در صورت از سر گیری اعدام‌ها، آن‌ها دوباره به اعتراض خود ادامه خواهند داد.

#نه_به_اعدام #از_قزلحصار_بگو #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
در جمهوری اسلامی، ترویج خرافه و بدعت در دین به یکی از ابزارهای اصلی مهندسی ایمان و حفظ اقتدار سیاسی تبدیل شده است.

حاکمیت با دستکاری مفاهیم دینی و افزودن لایه‌هایی از تقدس‌سازی حول رهبران و نهادهای حکومتی، نوعی «دین ایدئولوژیک» خلق کرده که با جوهره‌ ایمان آزاد و آگاهانه تفاوت بنیادین دارد.

مراسمی مانند بزرگداشت‌های حکومتی، روایت‌های ساختگی از کرامت و معجزه، و تفاسیر جهت‌دار از متون دینی، نه برای تقویت معنویت، بلکه برای تثبیت مشروعیت قدرت به‌کار گرفته می‌شوند.

این روند، مرز میان باور دینی و اطاعت سیاسی را عمداً مخدوش می‌کند تا مؤمن، ناخواسته، وفاداری به نظام را مترادف با وفاداری به خدا بپندارد.

از سوی دیگر، استفاده ابزاری از دین در جمهوری اسلامی نوعی کنترل اجتماعی مبتنی بر احساس گناه، ترس و امید به ثواب را ایجاد کرده است.

حکومت با بهره‌گیری از نهادهای مذهبی، منابر، رسانه‌ها و آموزش رسمی، ایمان مردم را از عرصه‌ شخصی و اخلاقی به حوزه‌ اطاعت سیاسی و ایدئولوژیک منتقل کرده است.

در این ساختار، دین نه زبان رهایی و اخلاق، بلکه سازوکاری برای بازتولید قدرت و سرکوب اندیشه‌ انتقادی است.
چنین مهندسی‌ای، در نهایت، نه ایمان را تقویت می‌کند و نه جامعه را معنوی‌تر می‌سازد؛ بلکه تنها ابزاری است برای بازتولید سلطه، ایجاد انقیاد روانی و جلوگیری از شکل‌گیری تفکر مستقل و مسئولانه در میان شهروندان.

#مهندسی_ایمان #خرافات #دین_حکومتی #اخلاق #گفتگو_توانا

@Dialogue1402