چطور مردم را در مقابل استبداد شجاع‌تر کنیم؟

پیام همراهان

در نظام‌های استبدادی، ترس ابزار اصلی کنترل است. ترسی که از بازداشت، طرد اجتماعی یا آسیب تغذیه می‌کند و سکوت می‌آفریند. اما تاریخ نشان داده هیچ قدرتی در برابر شجاعت جمعی مردم پایدار نمانده است. پرسش این است: چگونه می‌توان این شجاعت را در مردم بیدار کرد و هزینه‌ی مشارکت را کاهش داد؟

۱. ترس خود را بفهمیم تا بر آن غلبه کنیم
از نگاه تکاملی، مغز انسان برای بقا طراحی شده و تمایل دارد خطر را «بیش‌برآورد» کند. این واکنش در طبیعت مفید بود، اما در زندگی اجتماعی، گاهی ما را از اقدام بازمی‌دارد. بسیاری از کنشگران مدنی بعدها دریافته‌اند که بخشی از ترس‌هایشان بی‌دلیل بوده و تنها با عمل و تجربه، فهمیده‌اند خطر واقعی کمتر از تصورشان است. شناخت این اغراق در ترس، نخستین گام برای تبدیل آن به شجاعت آگاهانه است.

۲. شجاعت‌های کوچک را جدی بگیریم و از آن‌ها نماد بسازیم
شجاعت همیشه با فریاد جمعی آغاز نمی‌شود. گفتن حقیقت، حمایت از دیگری، یا افشای بی‌عدالتی در جمعی کوچک، نخستین گام‌ها هستند. اگر این رفتارها روایت شوند و چهره‌ی کنشگران به نماد شجاعت مدنی بدل شود، الهام‌بخش دیگران خواهند شد. جنبش «همبستگی» در لهستان و کنش زنان ایرانی نمونه‌هایی از این نمادسازی‌اند.

۳. شبکه‌های حمایتی بسازیم
ترس وقتی می‌میرد که انسان تنها نباشد. حلقه‌های اعتماد خانوادگی، گروه‌های دوستانه و انجمن‌های مدنی – حتی در فضای مجازی و رمزگذاری‌شده – پناهگاه شجاعت‌اند. حمایت جمعی، مسئولیت فردی را سبک می‌کند و مردم را تشویق به اقدام می‌نماید.

۴. آگاهی و روایت را گسترش دهیم
جین شارپ می‌گوید: «آگاهی، نخستین سلاح مردم است.» دانستن حقوق شهروندی، مهارت‌های کنش غیرخشونت‌آمیز و امنیت دیجیتال، حس کنترل می‌آفریند. روایت شجاعت‌ها و تبدیل آن‌ها به نماد، انرژی روانی جمع را تقویت می‌کند و دیگران را به اقدام دلیرانه دعوت می‌کند.

۵. شجاعت آگاهانه، نه شتاب‌زده
شجاعت یعنی ترس را ببینی و باز هم قدم برداری، نه آنکه خطر را انکار کنی. احتیاط، دشمن شجاعت نیست؛ محافظ آن است.

در نهایت، هر سخن صادقانه و هر نماد شجاعت، ضربه‌ای است به دیوار ترس. هر بار که مردم از این نمادها نیرو می‌گیرند و بر ترس خود غلبه می‌کنند، استبداد اندکی ضعیف‌تر می‌شود و مسیر آزادی هموارتر می‌گردد.


#شهامت_مدنی #مبارزه_مدنی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بیانیه به مناسبت هفتم آبان – روز کوروش بزرگ

زرتشت احمدی‌راغب، رضا محمدحسینی و آرشام رضایی
زندان قزل‌حصار – هفتم آبان‌ماه ۱۴۰۴

امروز هفتم آبان‌ماه، روزی است که در دل تاریخ ایران، نام کوروش بزرگ به یادگار مانده — انسانی که در روزگاری دور، رویکردی به‌نسبت مترقی به حکومت، حقوق ملل و آیین‌های گوناگون داشت. او نه فقط پادشاه، بلکه نمادی زنده از عدالت، مدارا، آزادی خاطر و صلح بود.
در دوران حکومت او، پس از فتح بابل، متنی نوشته شد که امروز به «منشور کوروش» مشهور است؛ لوحی گلی که در آن به آزادی ادیان، احترام به فرهنگ‌های گوناگون، بازگرداندن مردم به سرزمین‌شان و کرامت انسانی اشاره دارد — مفاهیمی که بسیاری آن را ریشه‌ای از حقوق بشر دانسته‌اند.

در حقیقت، منشور کوروش در برخی تحلیل‌ها به عنوان یکی از نخستین متون حقوق بشر شناخته می‌شود، نمادی از این باور که حکومت باید بر بنیاد عدالت و احترام به انسان‌ها استوار باشد.
اما امروز، در روزگار پرآشوبی که خشونت و بی‌عدالتی بر زندگی و امید مردم سایه افکنده، ما برخاسته‌ایم تا پیام دیگری ‌بفرستیم:

۱. ما کوروش بزرگ را نه به عنوان یک حقیقت تاریخی زنده، بلکه به عنوان نقطه‌ی اتکا و منبع الهامی می‌دانیم که در دل بحران‌های عصر ما نیز گفت‌وگوی صلح، همزیستی و احترام متقابل را زنده نگاه می‌دارد.

۲. در منطقه‌ای که آتش جنگ، خشونت، دروغ و نفرت بارها شعله‌ور شده است، ما بر این باوریم که پیامِ صلحِ کوروش هنوز بی‌انتها است: وقتی حکومتی بر پایه‌ی ستم، دروغ و سرکوب بنا می‌شود، دیر یا زود قلب‌ها علیه آن شوریده خواهد شد؛ اما راه مقاومت ما باید راهی انسانی، خردمندانه و مبتنی بر همبستگی باشد.

۳. نام کوروش بزرگ، اگرچه در سیاست‌های معاصر گاه مصادره شده، اما هنوز در میان مردم ایران و فراتر از مرزها، نشانی از آرمان عدالت است؛ نمادی از آن‌که می‌توان بر پایه‌ی خرد، مشورت و احترام به تنوع باورها، جامعه‌ای آزادتر و عادلانه‌تر ساخت.

۴. ما امروز، ضمن بزرگداشت هفتم آبان، از همه‌ی هم‌میهنان، آزادی‌خواهان، کنش‌گران و فعالان حقوق بشر می‌خواهیم که به یاد بیاوریم: عدالت و کرامت انسانی نه مرزی دارد و نه زمان. ما خواهان صلح در ایران و منطقه‌ای آرام و آزاد هستیم که در آن اختلاف باورها و قومیت‌ها نه به عاملی برای سرکوب، بلکه به فرصتی برای گفت‌وگو و دموکراسی تبدیل شود.

اگر دیکتاتورها از آرامگاه و نام او می‌ترسند، برای این است که می‌دانند او چگونه می‌توانست قلب‌ها را تسخیر کند. کوروش نه تنها شخصیتی متعلق به تاریخ ایران بود، بلکه بر پایه‌ی پژوهش‌ها و نوشته‌های بسیاری از اندیشمندان، شخصیتی بی‌همتا و تأثیرگذار تاکنون داشته است. روش، منش و اندیشه‌های انسانی او هیچ‌گاه از یادها نخواهد رفت و فراموش نخواهد شد؛ کوروش نه تنها پایه‌گذار ایرانی بزرگ بود بلکه آیین کشور‌داری را نیز به جهانیان آموخت.

در این مسیر، ما نه تسلیم ترس می‌شویم، نه سکوت را برمی‌گزینیم. ما دست به دست هم، با امید، با شجاعت، و با پیوندی عمیق با گذشته و آرمان‌ها، پیش می‌رویم.
نام کوروش را از یاد نخواهیم برد و راه عدالت و صلح را تا تحقق آزادی ادامه می‌دهیم و اطمینان داریم در راه گذار دشوار از استبداد به سوی آزادی، نام کوروش روشنگر راهمان برای نجات ایران از چنگال اهریمنان حاکم خواهد بود.

زرتشت احمدی‌راغب
رضا محمدحسینی
آرشام رضایی
زندان قزل‌حصار – هفتم آبان‌ماه ۱۴۰۴

#کوروش_بزرگ #هفت_آبان #رضا_محمدحسینی #آرشام_رضایی #زرتشت_احمدی_راغب #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech