Forwarded from ادبسار
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
🔅آشنایی با نام‌های ایرانی
«مینا»
"مینا" نام دخترانه‌ی ماندگار و خوش‌آهنگی است که در فرهنگ و پیشینه ایران کاربردهای گوناگون دارد ولی درباره ریشه آن دیدگاه‌ها گوناگون‌اند.
🤔برجسته‌ترین گمان این است که نام "مینا" ریشه‌ی سانسکریت یا هندی دارد. ولی برخی هم به ایرانی بودن آن باور دارند. چنانچه این نام ایرانی نباشد، دیرزمانی است که به واژگان ادبسار ایران افزوده شده و در سروده‌های بزرگان جایگاه دارد.
مینا یک نام ساده است و در فرهنگ ایران چندین چم دارد.
🕊گونه‌ای پرنده‌ی سخن‌گوی گرمسیری و زیبا با پرهای رنگانگ است.
شعله در سایه‌ی زلفت گل شب بو گردد
بط می پیش تو مینای سخنگو گردد
#شاهد_گیلانی
🌱گونه‌ای گل سپیدرنگ است. همچنین نام گیاهی با برگ‌های دندانه‌دار که ۲۰۰ گونه دارد.
به محفلی که سخن گویم از عقیق لبش
مرا چو غنچه‌ی مینا گل از دهن ریزد
#مفید_بلخی
👑در هنر، شیشه‌ای رنگین است که برای زیباسازی کاشی است. این هنر در کاشی‌کاری ساختمان‌های کهن ایران به زیبایی خودنمایی می‌کند. واژه‌ی "میناگون" کنایه از همین چم است. "مینا خانه" نیز به خانه‌‌ی آیینه‌کاری شده گفته می‌شود.
💎خرده شیشه‌های رنگی و بیشتر به رنگ سبز-آبی است که در هنر ساخت آوندها(ظروف) کاربرد دارد.
نزیبد تخت را هر تن نشاید تاج را هر سر
نه هر سرخی بود مرجان نه هر سبزی بود مینا
#قطران
🍷آبگینه، پیاله و شیشه‌ی مِی(شراب) است. "خنده‌ی مینا" نیز کنایه از پیاله است.
نه نرم شود دلت به سد لابه(التماس)
نه گرم شود سرت به سد مینا
#مسعود_سعد
🔷آمیخته‌ای از لاژِوَرد(لاجورد) و زر(طلا) که برای آذین(تزیین) آوَندها و کاشی به کار می‌رود.
👸🏻زیبا و بلندبالا، پاکدامن
⚗در گذشته کنایه از ماتوَرزی(کیمیا) بود.
🌍کنایه از جهان گذراست.
اگر مریم برفت از دیر مینا
به گیتی زنده جان بادا مسیحا
#نظامی
🌈کنایه از آسمان و رنگ آبی آن است. مانند چرخ مینا، چتر مینا، چنبر مینا، گنبد مینا...
گفتم این جام جهان‌بین به تو کی داد حکیم
گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کرد!
#حافظ
👀کنایه از سپیدی چشم!
دو مرواریدش از مینا بریدند
بجای رشته در سوزن کشیدند
#نظامی
فَرتور(عکس) پیوست: نمونه‌هایی از هنر بسیار زیبای میناکاری و ریزه‌کاری‌های آن بر روی آوند.
#پریسا_امام_وردی
#نام_دخترانه_ایرانی
#مینا
goo.gl/An40v8
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادبسار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
🔅آشنایی با نام‌های ایرانی
«مینا»
"مینا" نام دخترانه‌ی ماندگار و خوش‌آهنگی است که در فرهنگ و پیشینه ایران کاربردهای گوناگون دارد ولی درباره ریشه آن دیدگاه‌ها گوناگون‌اند.
🤔برجسته‌ترین گمان این است که نام "مینا" ریشه‌ی سانسکریت یا هندی دارد. ولی برخی هم به ایرانی بودن آن باور دارند. چنانچه این نام ایرانی نباشد، دیرزمانی است که به واژگان ادبسار ایران افزوده شده و در سروده‌های بزرگان جایگاه دارد.
مینا یک نام ساده است و در فرهنگ ایران چندین چم دارد.
🕊گونه‌ای پرنده‌ی سخن‌گوی گرمسیری و زیبا با پرهای رنگانگ است.
شعله در سایه‌ی زلفت گل شب بو گردد
بط می پیش تو مینای سخنگو گردد
#شاهد_گیلانی
🌱گونه‌ای گل سپیدرنگ است. همچنین نام گیاهی با برگ‌های دندانه‌دار که ۲۰۰ گونه دارد.
به محفلی که سخن گویم از عقیق لبش
مرا چو غنچه‌ی مینا گل از دهن ریزد
#مفید_بلخی
👑در هنر، شیشه‌ای رنگین است که برای زیباسازی کاشی است. این هنر در کاشی‌کاری ساختمان‌های کهن ایران به زیبایی خودنمایی می‌کند. واژه‌ی "میناگون" کنایه از همین چم است. "مینا خانه" نیز به خانه‌‌ی آیینه‌کاری شده گفته می‌شود.
💎خرده شیشه‌های رنگی و بیشتر به رنگ سبز-آبی است که در هنر ساخت آوندها(ظروف) کاربرد دارد.
نزیبد تخت را هر تن نشاید تاج را هر سر
نه هر سرخی بود مرجان نه هر سبزی بود مینا
#قطران
🍷آبگینه، پیاله و شیشه‌ی مِی(شراب) است. "خنده‌ی مینا" نیز کنایه از پیاله است.
نه نرم شود دلت به سد لابه(التماس)
نه گرم شود سرت به سد مینا
#مسعود_سعد
🔷آمیخته‌ای از لاژِوَرد(لاجورد) و زر(طلا) که برای آذین(تزیین) آوَندها و کاشی به کار می‌رود.
👸🏻زیبا و بلندبالا، پاکدامن
⚗در گذشته کنایه از ماتوَرزی(کیمیا) بود.
🌍کنایه از جهان گذراست.
اگر مریم برفت از دیر مینا
به گیتی زنده جان بادا مسیحا
#نظامی
🌈کنایه از آسمان و رنگ آبی آن است. مانند چرخ مینا، چتر مینا، چنبر مینا، گنبد مینا...
گفتم این جام جهان‌بین به تو کی داد حکیم
گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کرد!
#حافظ
👀کنایه از سپیدی چشم!
دو مرواریدش از مینا بریدند
بجای رشته در سوزن کشیدند
#نظامی
فَرتور(عکس) پیوست: نمونه‌هایی از هنر بسیار زیبای میناکاری و ریزه‌کاری‌های آن بر روی آوند.
#پریسا_امام_وردی
#نام_دخترانه_ایرانی
#مینا
goo.gl/An40v8
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادبسار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
🌾🌱🌿☘
@AdabSar
روز مرداد [اَمرداد] مُژده داد بدان
که جهان شد به طبع، باز جوان!
#مسعود_سعد
🌳 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🌳 جشن امردادگان
🌴🌴 جشن "امردادگان" نماد سرزندگی، نامیرایی، جوانی و باور به رویش دوباره است.
🌲🌲 جشن "امردادگان" در امرداد روز از امردادماه، روز هفتم ماه در گاهشمار یزدگردی برگزار می‌شد. اين جشن از آن فرشته‌ی "امرتات" و نماد جاودانگی و تندرستی و دير زيستن است.
🎋🎋 اَمرتاتَـه یا اَمرَتات در اوستایی و اَمُردات در پهلوی به چم بی‌مرگی است. "مرداد" هم‌ریشه با "مردن" است و "ا" آغاز آن پیشوند نایی(منفی) است که چمار آن را به بی‌مرگی دگرگون می‌کند. "امرداد" فرشته‌ی بی‌مرگی و جاودانگی و "مرداد" ديو نيستی و مرگ است.
🌵🌵 در باورهای ایران باستان فرشته امرداد نماد پاکی و نگهبان گیاهان است که به آبادی زمين و پاکیزگی نگر دارد. بر پایه‌ی باورهای کهن، این فرشته دشمن بیماری و گرسنگی است. فرشته‌ی جاودانگی در کنار فرشته‌ی رسایی(خورداد) نگهبان آب و گیاهان‌اند.
🌾🌾 امروز، آگاهی ما از این جشن ناچیز است. تنها می‌دانیم که جشن "امردادگان" در ایران باستان یکی از جشن‌های شاد بود. ایرانیان در اين روز تن پاکیزه می‌کردند، به گلستان‌ها، بوستان‌ها و کنار رودها می‌رفتند و پس از نيايش به درگاه اهورامزدا، اين جشن را با شادی و سرور در هوای پاک و دوستی با گیاهان برگزار می‌کردند و پاسدار زیست‌بوم (محیط زیست) بودند.
🌼🌼 در نیپیک بندهش گفته شده که گل چنبک(زنبق) زرد از خانواده گل‌های سوسن که به آن زنبق رشتی هم می‌گویند، گل ویژه‌ی جشن امردادگان است. ولی از سویی به باور شماری از ایرانشناسان، نماد گل برای جشن‌ها چندان دیرینگی ندارد و ار برساخته‌های ساسانیان است.
برگرفته از:
۱- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان
نویسنده #هاشم_رضی
۲- بدانیم و سربلند باشیم
نویسنده: #منوچهر_منوچهرپور
۳- از نوروز تا نوروز
نویسنده: #کورش_نیکنام
goo.gl/QGQJJ3
#فرهنگ_ایران #جشن_امردادگان #امردادگان
@AdabSar
🌱🌿☘🍀
@AdabSar
روز مرداد [اَمرداد] مُژده داد بدان
که جهان شد به طبع، باز جوان!
#مسعود_سعد
🌳 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🌳 جشن امردادگان
🌴🌴 جشن "امردادگان" نماد سرزندگی، نامیرایی، جوانی و باور به رویش دوباره است.
🌲🌲 جشن "امردادگان" در امرداد روز از امردادماه، روز هفتم ماه در گاهشمار یزدگردی برگزار می‌شد. اين جشن از آن فرشته‌ی "امرتات" و نماد جاودانگی و تندرستی و دير زيستن است.
🎋🎋 اَمرتاتَـه یا اَمرَتات در اوستایی و اَمُردات در پهلوی به چم بی‌مرگی است. "مرداد" هم‌ریشه با "مردن" است و "ا" آغاز آن پیشوند نایی(منفی) است که چمار آن را به بی‌مرگی دگرگون می‌کند. "امرداد" فرشته‌ی بی‌مرگی و جاودانگی و "مرداد" ديو نيستی و مرگ است.
🌵🌵 در باورهای ایران باستان فرشته امرداد نماد پاکی و نگهبان گیاهان است که به آبادی زمين و پاکیزگی نگر دارد. بر پایه‌ی باورهای کهن، این فرشته دشمن بیماری و گرسنگی است. فرشته‌ی جاودانگی در کنار فرشته‌ی رسایی(خورداد) نگهبان آب و گیاهان‌اند.
🌾🌾 امروز، آگاهی ما از این جشن ناچیز است. تنها می‌دانیم که جشن "امردادگان" در ایران باستان یکی از جشن‌های شاد بود. ایرانیان در اين روز تن پاکیزه می‌کردند، به گلستان‌ها، بوستان‌ها و کنار رودها می‌رفتند و پس از نيايش به درگاه اهورامزدا، اين جشن را با شادی و سرور در هوای پاک و دوستی با گیاهان برگزار می‌کردند و پاسدار زیست‌بوم (محیط زیست) بودند.
🌼🌼 در نیپیک بندهش گفته شده که گل چنبک(زنبق) زرد از خانواده گل‌های سوسن که به آن زنبق رشتی هم می‌گویند، گل ویژه‌ی جشن امردادگان است. ولی از سویی به باور شماری از ایرانشناسان، نماد گل برای جشن‌ها چندان دیرینگی ندارد و ار برساخته‌های ساسانیان است.
برگرفته از:
۱- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان
نویسنده #هاشم_رضی
۲- بدانیم و سربلند باشیم
نویسنده: #منوچهر_منوچهرپور
۳- از نوروز تا نوروز
نویسنده: #کورش_نیکنام
goo.gl/QGQJJ3
#فرهنگ_ایران #جشن_امردادگان #امردادگان
@AdabSar
🌱🌿☘🍀
Forwarded from ادبسار
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
🔅آشنایی با نام‌های ایرانی
«مه‌آفرید» و «گُردآفرید»
نام‌های دوبخشی "مه‌آفرید" یا "ماه‌آفرید" و "گُردآفرید" با آنکه نام‌هایی تبارمند(اصیل) هستند ولی بیشتر کیستی(هویت) خود را از شاهنامه‌ی فردوسی می‌گیرند و می‌توان آن‌ها را نام‌های شاهنامه‌ای به شمار آورد.
🌕🌕 بیشتر نام‌هایی که بخش دوم آن‌ها "آفرید" است، نام‌های هنباز(مشترک) دخترانه و پسرانه هستند و چمار آن‌ها وابسته و پیوسته به پسوند "آفرید" است.
برای نمونه "مه‌آفرید" یا "ماه‌آفرید" (مه+آفرید) به چم آفریده شده مانند ماه و آفریده شده از ماه است. زیبارو و دل‌انگیز، دیگر چم‌های این نام هستند.
"گُردآفرید"(گُرد+آفرید) نیز به مانی پهلوان‌زاده شده و زاینده‌ی پهلوان است. در برخی بن‌مایه‌ها چم "نگهبان نیرومند" نیز برای آن نوشته‌اند.
🌙🌙 "ماه" (مانگ در پارسی باستان) به چم سرزمین و ماه آسمان بود. "ماه" ایزد روز دوازدهم هر ماه خورشیدی، نگهبان جانوران و پرورش‌دهنده‌ی گیاهان و رستنی‌ها است.
- گشت روشن چو ماه بزم که گشت
نام این روز ماه و روی تو ماه!
#مسعود_سعد
💪🏻💪🏻 "گُرد" (در زبان تپوری جُرد و در زبان پهلوی Gurt) به ماناک(معنی) جنگجو و دلاور، پسر گژدهم و دلاوری در زمان کی‌خسرو بود. او پس از کشته شدن شاپور، سپاه ایران را رهبری کرد.
- طلایه به پیش اندرون چون قباد
کمین‌ور چو "گُرد" تلیمان‌نژاد!
فردوسی
🌍🌏 "آفرید" دگرگون شده‌ی فری/افری(fri/afri) در زبان اوستایی و به چم خوشنود کردن و آرزوی خوب است. "آفریدن" در زبان پهلوی "آفریتن" و "آفرینش" نیز "آفرش" به مانی نیست را هست کردن و پدید آوردن بود.
واژگان آفرین، آفرینش، آفریدن و آوردن هم‌ریشه هستند. در این نام‌ها "آفرید" کوتاه‌شده‌ی "آفریده" است.
- بر او آفرین، کآفرین آفرید
مکان و زمان و زمین آفرید!
فردوسی
🌙⭐️ "مه‌آفرید" نام سه زن در شاهنامه‌ی فردوسی است:
۱- نام دختر کشاورزی که یکی از زنان بهرام‌گور بود. نام او در برخی از ویرایش‌های شاهنامه "مهرآفرید" آمده است:
- مهین‌دخت را نام "ماه‌آفرید"
فرانک دگر بُد، دگر شنبلید!
۲- نام دختر تور:
- کجا دختر تور "ماه‌آفرید"
که چون او کَس اندر زمانه ندید!
۳- نام کنیز ایرج(پسر فریدون) که دلداده‌ی او هم بود که از پیوند او و ایرج دختری زاده شد:
- یکی خوب چهر پرستنده دید
کجا نام او بود "ماه‌آفرید"!
- چو هنگامه‌ی زادن آمد پدید
یکی دختر آمد ز "ماه‌آفرید"!
🏹🏹 "گُردآفرید" در شاهنامه‌ی فردوسی:
نام دختر گژدهم، مرزدار ایرانی. او زنی دلاور بود و در کنار دژ سپید با سهراب جنگید ولی توانست با نیرنگ بگریزد.
- کجا نام او بود "گُردآفرید"
که چون او به جنگ اندرون کس ندید!
#شاهنامه #فردوسی
🤼♂🤼♂ "گُردآفرید" در گرشاسپ‌نامه، نام پهلوانی ایرانی نامدار در سپاه گرشاسپ بود.
🇮🇷🇮🇷 شماری از نام‌های ایرانی دخترانه و پسرانه‌ی هم‌آوا:
👧🏻 به‌آفرید، نوش‌آفرید، مهرآفرید، شادآفرید، مهین، مه‌گل و...
👦🏻 دادآفرید، کی‌آفرید، گرشا، گردیا و...
#پریسا_امام_وردی
#نام_دخترانه_ایرانی #نام_پسرانه_ایرانی
#مه_آفرید #ماه_آفرید #گردآفرید #گرد_آفرید
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادبسار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
🔅آشنایی با نام‌های ایرانی
«مه‌آفرید» و «گُردآفرید»
نام‌های دوبخشی "مه‌آفرید" یا "ماه‌آفرید" و "گُردآفرید" با آنکه نام‌هایی تبارمند(اصیل) هستند ولی بیشتر کیستی(هویت) خود را از شاهنامه‌ی فردوسی می‌گیرند و می‌توان آن‌ها را نام‌های شاهنامه‌ای به شمار آورد.
🌕🌕 بیشتر نام‌هایی که بخش دوم آن‌ها "آفرید" است، نام‌های هنباز(مشترک) دخترانه و پسرانه هستند و چمار آن‌ها وابسته و پیوسته به پسوند "آفرید" است.
برای نمونه "مه‌آفرید" یا "ماه‌آفرید" (مه+آفرید) به چم آفریده شده مانند ماه و آفریده شده از ماه است. زیبارو و دل‌انگیز، دیگر چم‌های این نام هستند.
"گُردآفرید"(گُرد+آفرید) نیز به مانی پهلوان‌زاده شده و زاینده‌ی پهلوان است. در برخی بن‌مایه‌ها چم "نگهبان نیرومند" نیز برای آن نوشته‌اند.
🌙🌙 "ماه" (مانگ در پارسی باستان) به چم سرزمین و ماه آسمان بود. "ماه" ایزد روز دوازدهم هر ماه خورشیدی، نگهبان جانوران و پرورش‌دهنده‌ی گیاهان و رستنی‌ها است.
- گشت روشن چو ماه بزم که گشت
نام این روز ماه و روی تو ماه!
#مسعود_سعد
💪🏻💪🏻 "گُرد" (در زبان تپوری جُرد و در زبان پهلوی Gurt) به ماناک(معنی) جنگجو و دلاور، پسر گژدهم و دلاوری در زمان کی‌خسرو بود. او پس از کشته شدن شاپور، سپاه ایران را رهبری کرد.
- طلایه به پیش اندرون چون قباد
کمین‌ور چو "گُرد" تلیمان‌نژاد!
فردوسی
🌍🌏 "آفرید" دگرگون شده‌ی فری/افری(fri/afri) در زبان اوستایی و به چم خوشنود کردن و آرزوی خوب است. "آفریدن" در زبان پهلوی "آفریتن" و "آفرینش" نیز "آفرش" به مانی نیست را هست کردن و پدید آوردن بود.
واژگان آفرین، آفرینش، آفریدن و آوردن هم‌ریشه هستند. در این نام‌ها "آفرید" کوتاه‌شده‌ی "آفریده" است.
- بر او آفرین، کآفرین آفرید
مکان و زمان و زمین آفرید!
فردوسی
🌙⭐️ "مه‌آفرید" نام سه زن در شاهنامه‌ی فردوسی است:
۱- نام دختر کشاورزی که یکی از زنان بهرام‌گور بود. نام او در برخی از ویرایش‌های شاهنامه "مهرآفرید" آمده است:
- مهین‌دخت را نام "ماه‌آفرید"
فرانک دگر بُد، دگر شنبلید!
۲- نام دختر تور:
- کجا دختر تور "ماه‌آفرید"
که چون او کَس اندر زمانه ندید!
۳- نام کنیز ایرج(پسر فریدون) که دلداده‌ی او هم بود که از پیوند او و ایرج دختری زاده شد:
- یکی خوب چهر پرستنده دید
کجا نام او بود "ماه‌آفرید"!
- چو هنگامه‌ی زادن آمد پدید
یکی دختر آمد ز "ماه‌آفرید"!
🏹🏹 "گُردآفرید" در شاهنامه‌ی فردوسی:
نام دختر گژدهم، مرزدار ایرانی. او زنی دلاور بود و در کنار دژ سپید با سهراب جنگید ولی توانست با نیرنگ بگریزد.
- کجا نام او بود "گُردآفرید"
که چون او به جنگ اندرون کس ندید!
#شاهنامه #فردوسی
🤼♂🤼♂ "گُردآفرید" در گرشاسپ‌نامه، نام پهلوانی ایرانی نامدار در سپاه گرشاسپ بود.
🇮🇷🇮🇷 شماری از نام‌های ایرانی دخترانه و پسرانه‌ی هم‌آوا:
👧🏻 به‌آفرید، نوش‌آفرید، مهرآفرید، شادآفرید، مهین، مه‌گل و...
👦🏻 دادآفرید، کی‌آفرید، گرشا، گردیا و...
#پریسا_امام_وردی
#نام_دخترانه_ایرانی #نام_پسرانه_ایرانی
#مه_آفرید #ماه_آفرید #گردآفرید #گرد_آفرید
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادبسار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
Forwarded from اتچ بات
🏵 @AdabSar 🏵
روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان
مهر بفزا ای نگار ماه چهر مهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
جام را چون لاله گردان از نبید باده رنگ
وندر آن منگر که لاله نیست اندر بوستان
کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد
بوستان نو شکفته عدل سلطان جهان!
#مسعود_سعد_سلمان
#مهرگان #جشن_مهرگان
خوان یا سفره‌ی مهرگانی به رنگ ارغوانی است و میوه‌های سرخ‌رنگ و گوناگون در آن می‌چینند. در ایران کهن چند شاخه از درختان گز، هوم و مورد در آن می‌گذاشتند. گل همیشه شکفته در میان خوان بود و پیرامونش را با گل‌های دیگر می‌آراستند. آتشدان یا کندیل(شمع)، شیرینی و خوشبوکننده‌ای چون گلاب نیز در آن یافت می‌شد.
🏵 @AdabSar 🏵
روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان
مهر بفزا ای نگار ماه چهر مهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
جام را چون لاله گردان از نبید باده رنگ
وندر آن منگر که لاله نیست اندر بوستان
کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد
بوستان نو شکفته عدل سلطان جهان!
#مسعود_سعد_سلمان
#مهرگان #جشن_مهرگان
خوان یا سفره‌ی مهرگانی به رنگ ارغوانی است و میوه‌های سرخ‌رنگ و گوناگون در آن می‌چینند. در ایران کهن چند شاخه از درختان گز، هوم و مورد در آن می‌گذاشتند. گل همیشه شکفته در میان خوان بود و پیرامونش را با گل‌های دیگر می‌آراستند. آتشدان یا کندیل(شمع)، شیرینی و خوشبوکننده‌ای چون گلاب نیز در آن یافت می‌شد.
🏵 @AdabSar 🏵
Telegram
🍂🔥🍁🔥🍂
@AdabSar
🍁🔥 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍁🔥 آذرجشن
🍁🔥 "آذرجشن"، جشنی در پیوند با آتش و برای فرا رسیدن سرمای زمستان و برافروختن نخستین آتش و گرمای زمستانی است که گویا در اورمزد روز از آذر، برابر با یکم آذر برگزار می‌شد. از این‌رو می‌گوییم "گویا"، که درباره‌ی زمان برگزاری این جشن آگاهی درستی در دست نیست و با جابجایی گاهشماری‌ها و به شمار نیاوردن بهیزک(کبیسه)، زمان برگزاری آن جابجا شده است.
🍁🔥 برای نمونه گفته شده که جشن شهریورگان همان آذرجشن است. زمان برگزاری "آذرجشن" را در آغاز مهر و جشن آغاز پاییز هم دانسته‌اند. گاهنبار ایاسرم یکی دیگر از جشن‌هایی است که آذرجشن را با آن یکی می‌دانند و گمان دیگر، برگزاری آذرجشن در آغاز آذر است. پیش‌تر در ادبسار به این جشن‌ها نگاهی داشته‌ایم.
🍁🔥 در جشن شهریورگان به جابجایی روزها پرداختیم:
t.me/AdabSar/8245
جشن پاییزانه:
t.me/AdabSar/9087
گاهنبار "ایاسرم":
t.me/AdabSar/8840
🍁🔥 "ابوریحان بیرونی" در "آثارالباقیه" از زبان "شاهویه" یا "زادویه" نوشته است که در "آذرجشن" در خانه‌ها آتش می‌افروختند، نیایش می‌کردند، خوراک می‌خوردند، پایکوبی می‌کردند و باور داشتند گرمای جشن و آتش آن، آسیب‌های سرمای زمستان را از مردم، گیاهان و گیتی دور می‌کند. گویی که با لشگری گران به جنگ با دشمن رفته باشند. بیرونی همچنین نوشته است که خورشید موبد، آذر جشن را در روز نخست شهریور می‌داند ومی‌گوید این جشن در گاهنبار آفرینش گیاهان در خراسان برگزار می‌شد و باور دارد که این جشن ایرانی نیست، تخاری است ولی به روزهای ایرانیان راه یافته است.
🍁🔥 گفتنی است این جابجایی‌ها تا جایی بود که بر پایه‌ی آثارالباقیه و برهان قاطع، در زمان ساسانیان جشن "کوسه‌برنشین" که جشن آغاز بهار و پایان یافتن سرما است، در آغاز آذر برگزار می‌شد. این جشن اکنون در شماری از شهرهای کرمانشاه و کردستان در آغاز بهار برگزار می‌شود و از جشن‌های نمایشی است.
ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
پژوهش و نگارش #پریسا_امام_وردی
____________
برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
____________
#فرهنگ_ایران #آذرجشن #آذرگان
@AdabSar
🍂🔥🍁🔥🍂
@AdabSar
🍁🔥 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍁🔥 آذرجشن
🍁🔥 "آذرجشن"، جشنی در پیوند با آتش و برای فرا رسیدن سرمای زمستان و برافروختن نخستین آتش و گرمای زمستانی است که گویا در اورمزد روز از آذر، برابر با یکم آذر برگزار می‌شد. از این‌رو می‌گوییم "گویا"، که درباره‌ی زمان برگزاری این جشن آگاهی درستی در دست نیست و با جابجایی گاهشماری‌ها و به شمار نیاوردن بهیزک(کبیسه)، زمان برگزاری آن جابجا شده است.
🍁🔥 برای نمونه گفته شده که جشن شهریورگان همان آذرجشن است. زمان برگزاری "آذرجشن" را در آغاز مهر و جشن آغاز پاییز هم دانسته‌اند. گاهنبار ایاسرم یکی دیگر از جشن‌هایی است که آذرجشن را با آن یکی می‌دانند و گمان دیگر، برگزاری آذرجشن در آغاز آذر است. پیش‌تر در ادبسار به این جشن‌ها نگاهی داشته‌ایم.
🍁🔥 در جشن شهریورگان به جابجایی روزها پرداختیم:
t.me/AdabSar/8245
جشن پاییزانه:
t.me/AdabSar/9087
گاهنبار "ایاسرم":
t.me/AdabSar/8840
🍁🔥 "ابوریحان بیرونی" در "آثارالباقیه" از زبان "شاهویه" یا "زادویه" نوشته است که در "آذرجشن" در خانه‌ها آتش می‌افروختند، نیایش می‌کردند، خوراک می‌خوردند، پایکوبی می‌کردند و باور داشتند گرمای جشن و آتش آن، آسیب‌های سرمای زمستان را از مردم، گیاهان و گیتی دور می‌کند. گویی که با لشگری گران به جنگ با دشمن رفته باشند. بیرونی همچنین نوشته است که خورشید موبد، آذر جشن را در روز نخست شهریور می‌داند ومی‌گوید این جشن در گاهنبار آفرینش گیاهان در خراسان برگزار می‌شد و باور دارد که این جشن ایرانی نیست، تخاری است ولی به روزهای ایرانیان راه یافته است.
🍁🔥 گفتنی است این جابجایی‌ها تا جایی بود که بر پایه‌ی آثارالباقیه و برهان قاطع، در زمان ساسانیان جشن "کوسه‌برنشین" که جشن آغاز بهار و پایان یافتن سرما است، در آغاز آذر برگزار می‌شد. این جشن اکنون در شماری از شهرهای کرمانشاه و کردستان در آغاز بهار برگزار می‌شود و از جشن‌های نمایشی است.
ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
پژوهش و نگارش #پریسا_امام_وردی
____________
برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
____________
#فرهنگ_ایران #آذرجشن #آذرگان
@AdabSar
🍂🔥🍁🔥🍂
ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
فرستنده #بابک_فخری
#آذرگان
@AdabSar
🔥🔥🔥🔥
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
فرستنده #بابک_فخری
#آذرگان
@AdabSar
🔥🔥🔥🔥
Forwarded from ادبسار
🌾🌱🌿☘
@AdabSar
روز مرداد [اَمرداد] مُژده داد بدان
که جهان شد به طبع، باز جوان!
#مسعود_سعد
🌳 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🌳 جشن امردادگان
🌴🌴 جشن "امردادگان" نماد سرزندگی، نامیرایی، جوانی و باور به رویش دوباره است.
🌲🌲 جشن "امردادگان" در امرداد روز از امردادماه، روز هفتم ماه در گاهشمار یزدگردی برگزار می‌شد. اين جشن از آن فرشته‌ی "امرتات" و نماد جاودانگی و تندرستی و دير زيستن است.
🎋🎋 اَمرتاتَـه یا اَمرَتات در اوستایی و اَمُردات در پهلوی به چم بی‌مرگی است. "مرداد" هم‌ریشه با "مردن" است و "ا" آغاز آن پیشوند نایی(منفی) است که چمار آن را به بی‌مرگی دگرگون می‌کند. "امرداد" فرشته‌ی بی‌مرگی و جاودانگی و "مرداد" ديو نيستی و مرگ است.
🌵🌵 در باورهای ایران باستان فرشته امرداد نماد پاکی و نگهبان گیاهان است که به آبادی زمين و پاکیزگی نگر دارد. بر پایه‌ی باورهای کهن، این فرشته دشمن بیماری و گرسنگی است. فرشته‌ی جاودانگی در کنار فرشته‌ی رسایی(خورداد) نگهبان آب و گیاهان‌اند.
🌾🌾 امروز، آگاهی ما از این جشن ناچیز است. تنها می‌دانیم که جشن "امردادگان" در ایران باستان یکی از جشن‌های شاد بود. ایرانیان در اين روز تن پاکیزه می‌کردند، به گلستان‌ها، بوستان‌ها و کنار رودها می‌رفتند و پس از نيايش به درگاه اهورامزدا، اين جشن را با شادی و سرور در هوای پاک و دوستی با گیاهان برگزار می‌کردند و پاسدار زیست‌بوم (محیط زیست) بودند.
🌼🌼 در نیپیک بندهش گفته شده که گل چنبک(زنبق) زرد از خانواده گل‌های سوسن که به آن زنبق رشتی هم می‌گویند، گل ویژه‌ی جشن امردادگان است. ولی از سویی به باور شماری از ایرانشناسان، نماد گل برای جشن‌ها چندان دیرینگی ندارد و ار برساخته‌های ساسانیان است.
برگرفته از:
۱- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان
نویسنده #هاشم_رضی
۲- بدانیم و سربلند باشیم
نویسنده: #منوچهر_منوچهرپور
۳- از نوروز تا نوروز
نویسنده: #کورش_نیکنام
goo.gl/QGQJJ3
#فرهنگ_ایران #جشن_امردادگان #امردادگان
@AdabSar
🌱🌿☘🍀
@AdabSar
روز مرداد [اَمرداد] مُژده داد بدان
که جهان شد به طبع، باز جوان!
#مسعود_سعد
🌳 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🌳 جشن امردادگان
🌴🌴 جشن "امردادگان" نماد سرزندگی، نامیرایی، جوانی و باور به رویش دوباره است.
🌲🌲 جشن "امردادگان" در امرداد روز از امردادماه، روز هفتم ماه در گاهشمار یزدگردی برگزار می‌شد. اين جشن از آن فرشته‌ی "امرتات" و نماد جاودانگی و تندرستی و دير زيستن است.
🎋🎋 اَمرتاتَـه یا اَمرَتات در اوستایی و اَمُردات در پهلوی به چم بی‌مرگی است. "مرداد" هم‌ریشه با "مردن" است و "ا" آغاز آن پیشوند نایی(منفی) است که چمار آن را به بی‌مرگی دگرگون می‌کند. "امرداد" فرشته‌ی بی‌مرگی و جاودانگی و "مرداد" ديو نيستی و مرگ است.
🌵🌵 در باورهای ایران باستان فرشته امرداد نماد پاکی و نگهبان گیاهان است که به آبادی زمين و پاکیزگی نگر دارد. بر پایه‌ی باورهای کهن، این فرشته دشمن بیماری و گرسنگی است. فرشته‌ی جاودانگی در کنار فرشته‌ی رسایی(خورداد) نگهبان آب و گیاهان‌اند.
🌾🌾 امروز، آگاهی ما از این جشن ناچیز است. تنها می‌دانیم که جشن "امردادگان" در ایران باستان یکی از جشن‌های شاد بود. ایرانیان در اين روز تن پاکیزه می‌کردند، به گلستان‌ها، بوستان‌ها و کنار رودها می‌رفتند و پس از نيايش به درگاه اهورامزدا، اين جشن را با شادی و سرور در هوای پاک و دوستی با گیاهان برگزار می‌کردند و پاسدار زیست‌بوم (محیط زیست) بودند.
🌼🌼 در نیپیک بندهش گفته شده که گل چنبک(زنبق) زرد از خانواده گل‌های سوسن که به آن زنبق رشتی هم می‌گویند، گل ویژه‌ی جشن امردادگان است. ولی از سویی به باور شماری از ایرانشناسان، نماد گل برای جشن‌ها چندان دیرینگی ندارد و ار برساخته‌های ساسانیان است.
برگرفته از:
۱- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان
نویسنده #هاشم_رضی
۲- بدانیم و سربلند باشیم
نویسنده: #منوچهر_منوچهرپور
۳- از نوروز تا نوروز
نویسنده: #کورش_نیکنام
goo.gl/QGQJJ3
#فرهنگ_ایران #جشن_امردادگان #امردادگان
@AdabSar
🌱🌿☘🍀
Forwarded from اتچ بات
🏵 @AdabSar 🏵
روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان
مهر بفزا ای نگار ماه چهر مهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
جام را چون لاله گردان از نبید باده رنگ
وندر آن منگر که لاله نیست اندر بوستان
کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد
بوستان نو شکفته عدل سلطان جهان!
#مسعود_سعد_سلمان
#مهرگان #جشن_مهرگان
خوان یا سفره‌ی مهرگانی به رنگ ارغوانی است و میوه‌های سرخ‌رنگ و گوناگون در آن می‌چینند. در ایران کهن چند شاخه از درختان گز، هوم و مورد در آن می‌گذاشتند. گل همیشه شکفته در میان خوان بود و پیرامونش را با گل‌های دیگر می‌آراستند. آتشدان یا کندیل(شمع)، شیرینی و خوشبوکننده‌ای چون گلاب نیز در آن یافت می‌شد.
🏵 @AdabSar 🏵
روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان
مهر بفزا ای نگار ماه چهر مهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
جام را چون لاله گردان از نبید باده رنگ
وندر آن منگر که لاله نیست اندر بوستان
کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد
بوستان نو شکفته عدل سلطان جهان!
#مسعود_سعد_سلمان
#مهرگان #جشن_مهرگان
خوان یا سفره‌ی مهرگانی به رنگ ارغوانی است و میوه‌های سرخ‌رنگ و گوناگون در آن می‌چینند. در ایران کهن چند شاخه از درختان گز، هوم و مورد در آن می‌گذاشتند. گل همیشه شکفته در میان خوان بود و پیرامونش را با گل‌های دیگر می‌آراستند. آتشدان یا کندیل(شمع)، شیرینی و خوشبوکننده‌ای چون گلاب نیز در آن یافت می‌شد.
🏵 @AdabSar 🏵
Telegram
🍂🔥🍁 @AdabSar
🍁🔥 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍁🔥 آذرجشن
🍁🔥 "آذرجشن"، جشنی در پیوند با آتش و برای فرا رسیدن سرمای زمستان و برافروختن نخستین آتش و گرمای زمستانی است که گویا در اورمزد روز از آذر، برابر با یکم آذر برگزار می‌شد. از این‌رو می‌گوییم "گویا"، که درباره‌ی زمان برگزاری این جشن آگاهی درستی در دست نیست و با جابجایی گاهشماری‌ها و به شمار نیاوردن بهیزک(کبیسه)، زمان برگزاری آن جابجا شده است.
🍁🔥 برای نمونه گفته شده که جشن شهریورگان همان آذرجشن است. زمان برگزاری "آذرجشن" را در آغاز مهر و جشن آغاز پاییز هم دانسته‌اند. گاهنبار ایاسرم یکی دیگر از جشن‌هایی است که آذرجشن را با آن یکی می‌دانند و گمان دیگر، برگزاری آذرجشن در آغاز آذر است.
🍁🔥 "ابوریحان بیرونی" در "آثارالباقیه" از زبان "شاهویه" یا "زادویه" نوشته است که در "آذرجشن" در خانه‌ها آتش می‌افروختند، نیایش می‌کردند، خوراک می‌خوردند، پایکوبی می‌کردند و باور داشتند گرمای جشن و آتش آن، آسیب‌های سرمای زمستان را از مردم، گیاهان و گیتی دور می‌کند. گویی که با لشگری گران به جنگ با دشمن رفته باشند. بیرونی همچنین نوشته است که خورشید موبد، آذر جشن را در روز نخست شهریور می‌داند ومی‌گوید این جشن در گاهنبار آفرینش گیاهان در خراسان برگزار می‌شد و باور دارد که این جشن ایرانی نیست، تخاری است ولی به روزهای ایرانیان راه یافته است.
ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
🍁🔥 پیش‌تر در ادبسار به جشن‌های گفته شده پرداختیم.
جشن شهریورگان و داستان جابجایی روزها:
t.me/AdabSar/8245
جشن پاییزانه:
t.me/AdabSar/9087
گاهنبار "ایاسرم":
t.me/AdabSar/8840
✍🏼 #پریسا_امام_وردی
____________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
____________
#فرهنگ_ایران #آذرجشن #آذرگان
🍁🔥🍂 @AdabSar
🍁🔥 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍁🔥 آذرجشن
🍁🔥 "آذرجشن"، جشنی در پیوند با آتش و برای فرا رسیدن سرمای زمستان و برافروختن نخستین آتش و گرمای زمستانی است که گویا در اورمزد روز از آذر، برابر با یکم آذر برگزار می‌شد. از این‌رو می‌گوییم "گویا"، که درباره‌ی زمان برگزاری این جشن آگاهی درستی در دست نیست و با جابجایی گاهشماری‌ها و به شمار نیاوردن بهیزک(کبیسه)، زمان برگزاری آن جابجا شده است.
🍁🔥 برای نمونه گفته شده که جشن شهریورگان همان آذرجشن است. زمان برگزاری "آذرجشن" را در آغاز مهر و جشن آغاز پاییز هم دانسته‌اند. گاهنبار ایاسرم یکی دیگر از جشن‌هایی است که آذرجشن را با آن یکی می‌دانند و گمان دیگر، برگزاری آذرجشن در آغاز آذر است.
🍁🔥 "ابوریحان بیرونی" در "آثارالباقیه" از زبان "شاهویه" یا "زادویه" نوشته است که در "آذرجشن" در خانه‌ها آتش می‌افروختند، نیایش می‌کردند، خوراک می‌خوردند، پایکوبی می‌کردند و باور داشتند گرمای جشن و آتش آن، آسیب‌های سرمای زمستان را از مردم، گیاهان و گیتی دور می‌کند. گویی که با لشگری گران به جنگ با دشمن رفته باشند. بیرونی همچنین نوشته است که خورشید موبد، آذر جشن را در روز نخست شهریور می‌داند ومی‌گوید این جشن در گاهنبار آفرینش گیاهان در خراسان برگزار می‌شد و باور دارد که این جشن ایرانی نیست، تخاری است ولی به روزهای ایرانیان راه یافته است.
ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
🍁🔥 پیش‌تر در ادبسار به جشن‌های گفته شده پرداختیم.
جشن شهریورگان و داستان جابجایی روزها:
t.me/AdabSar/8245
جشن پاییزانه:
t.me/AdabSar/9087
گاهنبار "ایاسرم":
t.me/AdabSar/8840
✍🏼 #پریسا_امام_وردی
____________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
____________
#فرهنگ_ایران #آذرجشن #آذرگان
🍁🔥🍂 @AdabSar
🔥🍂🍁 @AdabSar
🔥🍂 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🔥🍁 جشن آذرگان - بخش دوم، زمان برگزاری
ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
"جشن آذرگان" از جشن‌های ماهانه‌ی ایران باستان است که بر پایه‌ی گاهشمار(تقویم) یزدگردی که پیش از گاهشمار خیامی رَواگ(رواج) داشت، در روز نهم آذر و برابر با "آذر روز" برگزار می‌شد. نهم هر ماه "آذر روز" نام داشت. پس از آن گاهشمار خیامی رواگ‌دار شد که رُشمَندترین(دقیق‌ترین) گاهشمار جهان تا امروز است و ما همچنان برپایه‌ی آن، روزها و سال‌ها را سَر می‌کنیم.
یکی از دگرسانی(تفاوت)های برجسته‌ی گاهشماری خیامی و یزدگردی این است که در گاهشمار یزدگردی، همه‌ی ماه‌ها سی روز بود و پس از سی‌ام اسپند و پیش از نوروز، پنج روز را "پنجه دزدیده" می‌نامیدند و بدین گونه سال ۳۶۵ روز می‌شد. همچنین هر یک از سی روزِ ماه یک نام داشتند که هم‌نام شدن روز و ماه(مانند آذر روز از آذرماه یا آبان روز از آبان‌ماه)، روز جشنی به همان نام در ایران بود.
در سالنامه‌ی(تقویمِ) خیامی، ماه‌های بهار و تابستان سی‌ویک روز شدند، اسپند ۲۹روز شد، "پنجه‌دزدیده" برداشته شد و هر چهار سال، یک سال بِهیزَک(کبیسه) نامیده شد.
این دگرگونی، زمان برگزاری جشن‌ها را دگرگون کرد، هرچند که تا زمان خیام و با دگرگونی‌ها و جنگ‌های پیاپی، بسیاری از جشن‌ها رنگ باخته بودند.
اکنون زرتشتیان جشن‌ها را بر پایه‌ی همان گاهشمار یزدگردی گرامی می‌دارند. با نگر به آن، در جشن آذرگان، شش روزی که به بهار و تابستان افزوده شده به‌شمار نمی‌آید و روزهای ماه همچون سالنامه یزدگردی نام‌گذاری و جشن‌ها برگزار می‌شوند. با این دیدگاه، آذر روز از آذرماه که برابر با روز نهم آذر بود، به سوم آذر جابجا شده است.
ولی ایرانشناسان باور دارند که با ارج‌نهادن به دانش ژرف و گسترده‌ی خیام، همچنین برای نگه‌داشت زنجیره و زمان‌بندی جشن‌ها، آیین‌های ایرانی باید در روزِ برابر با گاهشمار خیامی برگزار شوند. برای نمونه جشن آذرگان در نهم آذر و سپندارمذگان در روز پنجم اسپند برگزار شود.
از سویی امروزه جشن‌های ایرانی یکی از بزرگ‌ترین کارکردهای باستانی خود را از دست داده‌اند و دیگر جایگاهی برای بخش‌بندی سال ندارند و دیسه‌ای(شکلی) نمادین و فرهنگی یافته‌اند.
پاسخی که ایرانشناسان به زرتشتیانِ پیرو گاهشمار یزدگردی می‌دهند و بسیار درخور نگریستن است، این است که چنانچه جشن‌ها را برپایه‌ی گاهشمار یزدگردی برگزار کنیم، جشن‌های بزرگی چون سده و یلدا که با گاهشمار خیامی برگزار می‌شوند را نیز باید شش روز زودتر برگزار کنیم. زیرا اکنون ایران‌دوستان، شماری از جشن‌ها مانند آبانگان و آذرگان را بر پایه‌ی گاهشمار یزدگردی گرامی می‌دارند و شماری از جشن‌ها همچون سده، یلدا و نوروز را بر پایه‌ی سالنامه‌ی خیامی، که این نادرست است.
اکنون ایرانشناسان بزرگی چون "فریدون جنیدی" برای همبسته‌کردن آیین‌ها پیشنهاد کرده‌اند که در آیین‌های بزرگی چون سپندارمذگان، مهرگان و... هفته یا روزهای گرامیداشت آیین(از روز یزدگردی تا روز خیامی) نام‌گذاری شود. برای نمونه هفته‌ی سپندارمذگان(بزرگداشت زن و زمین) داشته باشیم که شوربختانه این پیشنهاد تاکنون به جایی نرسیده است.
ادبسار، با ارج‌نهادن به زرتشتیان کشور که در سده‌های گذشته بار سپرده‌ی(امانتِ) بخش بزرگی از فرهنگ کهن ایران را به دوش کشیده‌اند، دیدگاه ایرانشناسان را دانشیک(علمی)تر یافته و آن را الگوی زمان‌بندی جشن‌ها می‌داند.
✍🏼 #پریسا_امام_وردی
#فرهنگ_ایران #جشن_آذرگان #آذرگان
🍂🔥🍁 @AdabSar
🔥🍂 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🔥🍁 جشن آذرگان - بخش دوم، زمان برگزاری
ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
"جشن آذرگان" از جشن‌های ماهانه‌ی ایران باستان است که بر پایه‌ی گاهشمار(تقویم) یزدگردی که پیش از گاهشمار خیامی رَواگ(رواج) داشت، در روز نهم آذر و برابر با "آذر روز" برگزار می‌شد. نهم هر ماه "آذر روز" نام داشت. پس از آن گاهشمار خیامی رواگ‌دار شد که رُشمَندترین(دقیق‌ترین) گاهشمار جهان تا امروز است و ما همچنان برپایه‌ی آن، روزها و سال‌ها را سَر می‌کنیم.
یکی از دگرسانی(تفاوت)های برجسته‌ی گاهشماری خیامی و یزدگردی این است که در گاهشمار یزدگردی، همه‌ی ماه‌ها سی روز بود و پس از سی‌ام اسپند و پیش از نوروز، پنج روز را "پنجه دزدیده" می‌نامیدند و بدین گونه سال ۳۶۵ روز می‌شد. همچنین هر یک از سی روزِ ماه یک نام داشتند که هم‌نام شدن روز و ماه(مانند آذر روز از آذرماه یا آبان روز از آبان‌ماه)، روز جشنی به همان نام در ایران بود.
در سالنامه‌ی(تقویمِ) خیامی، ماه‌های بهار و تابستان سی‌ویک روز شدند، اسپند ۲۹روز شد، "پنجه‌دزدیده" برداشته شد و هر چهار سال، یک سال بِهیزَک(کبیسه) نامیده شد.
این دگرگونی، زمان برگزاری جشن‌ها را دگرگون کرد، هرچند که تا زمان خیام و با دگرگونی‌ها و جنگ‌های پیاپی، بسیاری از جشن‌ها رنگ باخته بودند.
اکنون زرتشتیان جشن‌ها را بر پایه‌ی همان گاهشمار یزدگردی گرامی می‌دارند. با نگر به آن، در جشن آذرگان، شش روزی که به بهار و تابستان افزوده شده به‌شمار نمی‌آید و روزهای ماه همچون سالنامه یزدگردی نام‌گذاری و جشن‌ها برگزار می‌شوند. با این دیدگاه، آذر روز از آذرماه که برابر با روز نهم آذر بود، به سوم آذر جابجا شده است.
ولی ایرانشناسان باور دارند که با ارج‌نهادن به دانش ژرف و گسترده‌ی خیام، همچنین برای نگه‌داشت زنجیره و زمان‌بندی جشن‌ها، آیین‌های ایرانی باید در روزِ برابر با گاهشمار خیامی برگزار شوند. برای نمونه جشن آذرگان در نهم آذر و سپندارمذگان در روز پنجم اسپند برگزار شود.
از سویی امروزه جشن‌های ایرانی یکی از بزرگ‌ترین کارکردهای باستانی خود را از دست داده‌اند و دیگر جایگاهی برای بخش‌بندی سال ندارند و دیسه‌ای(شکلی) نمادین و فرهنگی یافته‌اند.
پاسخی که ایرانشناسان به زرتشتیانِ پیرو گاهشمار یزدگردی می‌دهند و بسیار درخور نگریستن است، این است که چنانچه جشن‌ها را برپایه‌ی گاهشمار یزدگردی برگزار کنیم، جشن‌های بزرگی چون سده و یلدا که با گاهشمار خیامی برگزار می‌شوند را نیز باید شش روز زودتر برگزار کنیم. زیرا اکنون ایران‌دوستان، شماری از جشن‌ها مانند آبانگان و آذرگان را بر پایه‌ی گاهشمار یزدگردی گرامی می‌دارند و شماری از جشن‌ها همچون سده، یلدا و نوروز را بر پایه‌ی سالنامه‌ی خیامی، که این نادرست است.
اکنون ایرانشناسان بزرگی چون "فریدون جنیدی" برای همبسته‌کردن آیین‌ها پیشنهاد کرده‌اند که در آیین‌های بزرگی چون سپندارمذگان، مهرگان و... هفته یا روزهای گرامیداشت آیین(از روز یزدگردی تا روز خیامی) نام‌گذاری شود. برای نمونه هفته‌ی سپندارمذگان(بزرگداشت زن و زمین) داشته باشیم که شوربختانه این پیشنهاد تاکنون به جایی نرسیده است.
ادبسار، با ارج‌نهادن به زرتشتیان کشور که در سده‌های گذشته بار سپرده‌ی(امانتِ) بخش بزرگی از فرهنگ کهن ایران را به دوش کشیده‌اند، دیدگاه ایرانشناسان را دانشیک(علمی)تر یافته و آن را الگوی زمان‌بندی جشن‌ها می‌داند.
✍🏼 #پریسا_امام_وردی
#فرهنگ_ایران #جشن_آذرگان #آذرگان
🍂🔥🍁 @AdabSar
🌾🌱 @AdabSar
روز مرداد [اَمرداد] مُژده داد بدان
که جهان شد به طبع، باز جوان!
#مسعود_سعد
🌳 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🌳 جشن امردادگان
🌴🌴 «جشن امردادگان» نماد سرزندگی، نامیرایی، جوانی و باور به رویش دوباره است.
🌲🌲 جشن امردادگان در امرداد روز از امردادماه، روز هفتم ماه در ایران برگزار می‌شد. اين جشن از آن «فرشته‌ی امرتات» و نماد جاودانگی و تندرستی و دير زيستن است. در افسانه‌های ایرانی امشاسپند امرتات در جهان مینوی نماینده‌ی بخشش خداوند و در جهان ماتکیک(مادی) نگهبان گیاهان بود.
🎋🎋 اَمرتاتَـه یا اَمرَتات در اوستایی و اَمُردات در پهلوی به چم(معنی) بی‌مرگی است. مرداد هم‌ریشه با مردن است و «ا» در آغاز آن پیشوند نایی(منفی) است که چمار آن را به بی‌مرگی دگرگون می‌کند. امرداد، فرشته‌ی بی‌مرگی و جاودانگی و مرداد ديو نيستی و مرگ است.
🌵🌵 در باورهای ایران باستان فرشته‌ی امرداد نماد پاکی و نگهبان گیاهان است که به آبادی زمين و پاکیزگی می‌اندیشد. بر پایه‌ی باورهای کهن، این فرشته دشمن بیماری و گرسنگی است. فرشته‌ی جاودانگی در کنار فرشته‌ی رسایی(خورداد) نگهبان آب و گیاهان‌اند.
🌾🌾 امروز، آگاهی ما از این جشن ناچیز است. تنها می‌دانیم که جشن امردادگان در ایران باستان یکی از جشن‌های شاد بود. ایرانیان در اين روز تن پاکیزه می‌کردند، به گلستان‌ها، بوستان‌ها و کنار رودها می‌رفتند و پس از نيايش به درگاه اهورامزدا، اين جشن را با شادی و سرور در هوای پاک و دوستی با گیاهان برگزار می‌کردند و پاسدار زیست‌بوم (محیط زیست) بودند.
🌼🌼 در نیپیک (کتاب) «بندهش» گفته شده که گل چنبک/چمبک(زنبق) زرد از خانواده گل‌های سوسن که به آن زنبق رشتی هم می‌گویند، گل ویژه‌ی جشن امردادگان است. در بخش دیگر بندهش نوشته شده که امرداد بی‌مرگ، سرور گیاهان بی‌شمار است. زیرا او را به گیتی گیاه خویش است، گیاهان را رویانَد و رمه گوسفندان را افزاید. زیرا همه‌ی دام‌ها از او خورند و زیست کنند.
goo.gl/QGQJJ3
✍ #پریسا_امام_وردیلو
بیشتر بخوانید:
t.me/AdabSar/14479
t.me/AdabSar/14487
____________
📚 برگرفته از:
۱- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
۲- بدانیم و سربلند باشیم #منوچهر_منوچهرپور
۳- از نوروز تا نوروز #کورش_نیکنام
۴- جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر استوره و مردم‌شناسی #حسام_الدین_مهدوی
۵- گل زنبق، نماد جشن امردادگان #شاهین_سپنتا تارنمای ایران‌نامه
____________
#جشن_های_ایرانی #جشن_امردادگان #امردادگان
@AdabSar
🌱🌿☘🍀
روز مرداد [اَمرداد] مُژده داد بدان
که جهان شد به طبع، باز جوان!
#مسعود_سعد
🌳 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🌳 جشن امردادگان
🌴🌴 «جشن امردادگان» نماد سرزندگی، نامیرایی، جوانی و باور به رویش دوباره است.
🌲🌲 جشن امردادگان در امرداد روز از امردادماه، روز هفتم ماه در ایران برگزار می‌شد. اين جشن از آن «فرشته‌ی امرتات» و نماد جاودانگی و تندرستی و دير زيستن است. در افسانه‌های ایرانی امشاسپند امرتات در جهان مینوی نماینده‌ی بخشش خداوند و در جهان ماتکیک(مادی) نگهبان گیاهان بود.
🎋🎋 اَمرتاتَـه یا اَمرَتات در اوستایی و اَمُردات در پهلوی به چم(معنی) بی‌مرگی است. مرداد هم‌ریشه با مردن است و «ا» در آغاز آن پیشوند نایی(منفی) است که چمار آن را به بی‌مرگی دگرگون می‌کند. امرداد، فرشته‌ی بی‌مرگی و جاودانگی و مرداد ديو نيستی و مرگ است.
🌵🌵 در باورهای ایران باستان فرشته‌ی امرداد نماد پاکی و نگهبان گیاهان است که به آبادی زمين و پاکیزگی می‌اندیشد. بر پایه‌ی باورهای کهن، این فرشته دشمن بیماری و گرسنگی است. فرشته‌ی جاودانگی در کنار فرشته‌ی رسایی(خورداد) نگهبان آب و گیاهان‌اند.
🌾🌾 امروز، آگاهی ما از این جشن ناچیز است. تنها می‌دانیم که جشن امردادگان در ایران باستان یکی از جشن‌های شاد بود. ایرانیان در اين روز تن پاکیزه می‌کردند، به گلستان‌ها، بوستان‌ها و کنار رودها می‌رفتند و پس از نيايش به درگاه اهورامزدا، اين جشن را با شادی و سرور در هوای پاک و دوستی با گیاهان برگزار می‌کردند و پاسدار زیست‌بوم (محیط زیست) بودند.
🌼🌼 در نیپیک (کتاب) «بندهش» گفته شده که گل چنبک/چمبک(زنبق) زرد از خانواده گل‌های سوسن که به آن زنبق رشتی هم می‌گویند، گل ویژه‌ی جشن امردادگان است. در بخش دیگر بندهش نوشته شده که امرداد بی‌مرگ، سرور گیاهان بی‌شمار است. زیرا او را به گیتی گیاه خویش است، گیاهان را رویانَد و رمه گوسفندان را افزاید. زیرا همه‌ی دام‌ها از او خورند و زیست کنند.
goo.gl/QGQJJ3
✍ #پریسا_امام_وردیلو
بیشتر بخوانید:
t.me/AdabSar/14479
t.me/AdabSar/14487
____________
📚 برگرفته از:
۱- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
۲- بدانیم و سربلند باشیم #منوچهر_منوچهرپور
۳- از نوروز تا نوروز #کورش_نیکنام
۴- جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر استوره و مردم‌شناسی #حسام_الدین_مهدوی
۵- گل زنبق، نماد جشن امردادگان #شاهین_سپنتا تارنمای ایران‌نامه
____________
#جشن_های_ایرانی #جشن_امردادگان #امردادگان
@AdabSar
🌱🌿☘🍀
🍷💃 @AdabSar
روز رشن است ای نگار دلربای
شاد بنشین و به جام می‌گرای
#مسعود_سعد_سلمان
🥂 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍻 جشن می‌خواره
🍷 جشن «بابه‌خوره» که به آن «بامی‌خواره» و «می‌خواره» هم می‌گویند در هژده(هجده)مین روز ماه پنجم در گاهشماری سغد باستان و ورا رود(ماوراءالنهر) برگزار می‌شد. روز هژدهم در گاهشمار باستانی ایران یا گاهشمار یزدگردی «رَشَن‌روز» نام داشت. گاهشماری سُغدی و یزدگردی همگونی‌های فراوانی داشتند. «می‌خواره» از جشن‌های باستانی اپاختر خورآیی(شمال شرقی) ایران و سُغد باستان بود.
🍺 جشن بامی‌خواره ویژه‌ی آشامیدن می و افشره‌های گوناگون گیاهان بود ولی بیش از همه و به گفته‌ی ابوریحان بیرونی در این جشن افشره‌ی ناب گیاه «هوم»(عصیر) می‌نوشیدند. هوم، گیاهی ارزشمند و سپند(مقدس) در ایران باستان بود و به آن نوشیدنی جاودانگی یا بی‌مرگی یا اَمرتَه می‌گفتند. در هند باستان به آن «سوم/سئومه» می‌گفتند. در نسک(کتاب) هندی «ریگ‌ودا» این نوشیدنی و جام آن نماد جاودانگی بودند.
🍇 همچنین در همین روزها در میان ارمنیان و آشوریان جشن فرخندگی و گرامیداشت انگور برگزار می‌شود که پیشینه‌ای کهن دارد. این کار در میان ارمنیان به انگیزه‌ی یادبود آسمانی شدن «مریم» برگزار می‌شد. انگور برای آشوریان همچون گندم باارزش بود زیرا کار آنان کشت انگور بود و نوبرانه‌ی این میوه را با یک آیین دینی همراه می‌کردند. این آیین سده‌ها پیش از زایش مسیها(مسیح) در میان آشوریان رواگ(رواج) داشت.
آیین دینی گرامیداشت انگور نوبرانه در میان ارمنیان نیز همچنان دنبال می‌شود. کهن‌نگاران می‌گویند این آیین ویژه‌ی انگور است نه می(شراب)!
🍷 جشن انگور آشوریان و ارمنیان با جشن می‌خواره و جشن امردادگان و نوشیدن گیاه هوم هم‌ریشه است زیرا همه‌ی آن‌ها بر پاد(ضد) مرگ و نیستی بودند.
در آیین‌های گرامیداشت انگور باور بر این بود که می و انگور گندیدگی و نابودی نمی‌پذیرند پس ما هم نمی‌پذیریم.
اکنون "جشن بامی‌خواره" در شهرهایی از کشور تاجیکستان همچون شهر «دوشنبه» برگزار می‌شود.
🍻 شگفت آنکه نخستین آدینه‌ی ماه اوت یا آگوست روز جهانی آبجو است. گفته می‌شود که آبجو شش هزار سال پیش و برای نخستین‌بار در میان‌رودان(بین‌النهرین) ساخته شده است! در سده‌های میانی(قرون وسطا) کشیشان برای اینکه بتوانند روزه بگیرند آبجو می‌نوشیدند.
🍺 نگارند‌ه‌ی این نوشتار در بن‌مایه‌ای ندیده است که جشن آبجو را برآمده از جشن کهن می‌خواره دانسته باشند ولی با نگر(توجه) به هم‌زمانی و همانندی آنان، با نگر به ردپای فرهنگ و باورهای بسیار کهن هندوآریایی در پدید آمدن ترساگری(مسیحیت)، باور به پدید آمدن آبجو در میان‌رودان و نوشیدن آبجو به انگیزه‌ی تندرستی، تنها می‌توان گفت:
«آفتاب آمد دلیل آفتاب»
✍ #پریسا_امام_وردیلو
________________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران #هاشم_رضی
۳- جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر استوره و مردم‌شناسی #حسام_الدین_مهدوی
________________
#جشن_های_ایرانی #جشن_بامی_خواره #جشن_می_خواره #امردادگان
🍇🍷 @AdabSar
روز رشن است ای نگار دلربای
شاد بنشین و به جام می‌گرای
#مسعود_سعد_سلمان
🥂 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍻 جشن می‌خواره
🍷 جشن «بابه‌خوره» که به آن «بامی‌خواره» و «می‌خواره» هم می‌گویند در هژده(هجده)مین روز ماه پنجم در گاهشماری سغد باستان و ورا رود(ماوراءالنهر) برگزار می‌شد. روز هژدهم در گاهشمار باستانی ایران یا گاهشمار یزدگردی «رَشَن‌روز» نام داشت. گاهشماری سُغدی و یزدگردی همگونی‌های فراوانی داشتند. «می‌خواره» از جشن‌های باستانی اپاختر خورآیی(شمال شرقی) ایران و سُغد باستان بود.
🍺 جشن بامی‌خواره ویژه‌ی آشامیدن می و افشره‌های گوناگون گیاهان بود ولی بیش از همه و به گفته‌ی ابوریحان بیرونی در این جشن افشره‌ی ناب گیاه «هوم»(عصیر) می‌نوشیدند. هوم، گیاهی ارزشمند و سپند(مقدس) در ایران باستان بود و به آن نوشیدنی جاودانگی یا بی‌مرگی یا اَمرتَه می‌گفتند. در هند باستان به آن «سوم/سئومه» می‌گفتند. در نسک(کتاب) هندی «ریگ‌ودا» این نوشیدنی و جام آن نماد جاودانگی بودند.
🍇 همچنین در همین روزها در میان ارمنیان و آشوریان جشن فرخندگی و گرامیداشت انگور برگزار می‌شود که پیشینه‌ای کهن دارد. این کار در میان ارمنیان به انگیزه‌ی یادبود آسمانی شدن «مریم» برگزار می‌شد. انگور برای آشوریان همچون گندم باارزش بود زیرا کار آنان کشت انگور بود و نوبرانه‌ی این میوه را با یک آیین دینی همراه می‌کردند. این آیین سده‌ها پیش از زایش مسیها(مسیح) در میان آشوریان رواگ(رواج) داشت.
آیین دینی گرامیداشت انگور نوبرانه در میان ارمنیان نیز همچنان دنبال می‌شود. کهن‌نگاران می‌گویند این آیین ویژه‌ی انگور است نه می(شراب)!
🍷 جشن انگور آشوریان و ارمنیان با جشن می‌خواره و جشن امردادگان و نوشیدن گیاه هوم هم‌ریشه است زیرا همه‌ی آن‌ها بر پاد(ضد) مرگ و نیستی بودند.
در آیین‌های گرامیداشت انگور باور بر این بود که می و انگور گندیدگی و نابودی نمی‌پذیرند پس ما هم نمی‌پذیریم.
اکنون "جشن بامی‌خواره" در شهرهایی از کشور تاجیکستان همچون شهر «دوشنبه» برگزار می‌شود.
🍻 شگفت آنکه نخستین آدینه‌ی ماه اوت یا آگوست روز جهانی آبجو است. گفته می‌شود که آبجو شش هزار سال پیش و برای نخستین‌بار در میان‌رودان(بین‌النهرین) ساخته شده است! در سده‌های میانی(قرون وسطا) کشیشان برای اینکه بتوانند روزه بگیرند آبجو می‌نوشیدند.
🍺 نگارند‌ه‌ی این نوشتار در بن‌مایه‌ای ندیده است که جشن آبجو را برآمده از جشن کهن می‌خواره دانسته باشند ولی با نگر(توجه) به هم‌زمانی و همانندی آنان، با نگر به ردپای فرهنگ و باورهای بسیار کهن هندوآریایی در پدید آمدن ترساگری(مسیحیت)، باور به پدید آمدن آبجو در میان‌رودان و نوشیدن آبجو به انگیزه‌ی تندرستی، تنها می‌توان گفت:
«آفتاب آمد دلیل آفتاب»
✍ #پریسا_امام_وردیلو
________________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران #هاشم_رضی
۳- جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر استوره و مردم‌شناسی #حسام_الدین_مهدوی
________________
#جشن_های_ایرانی #جشن_بامی_خواره #جشن_می_خواره #امردادگان
🍇🍷 @AdabSar
روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان
مهر بفزا ای نگار ماه چهر مهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
جام را چون لاله گردان از نبید باده رنگ
وندر آن منگر که لاله نیست اندر بوستان
کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد
بوستان نو شکفته عدل سلطان جهان!
#مسعود_سعد_سلمان
#مهرگان #جشن_مهرگان
♥️☀️ @AdabSar
مهر بفزا ای نگار ماه چهر مهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
جام را چون لاله گردان از نبید باده رنگ
وندر آن منگر که لاله نیست اندر بوستان
کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد
بوستان نو شکفته عدل سلطان جهان!
#مسعود_سعد_سلمان
#مهرگان #جشن_مهرگان
♥️☀️ @AdabSar
🍂🔥🍁 @AdabSar
🍁🔥 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍁🔥 آذرجشن
🍁🔥 "آذرجشن"، جشنی در پیوند با آتش و برای فرا رسیدن سرمای زمستان و برافروختن نخستین آتش و گرمای زمستانی است که گویا در اورمزد روز از آذر، برابر با یکم آذر برگزار می‌شد. از این‌رو می‌گوییم "گویا"، که درباره‌ی زمان برگزاری این جشن آگاهی درستی در دست نیست و با جابجایی گاهشماری‌ها و به شمار نیاوردن بهیزک(کبیسه)، زمان برگزاری آن جابجا شده است.
🍁🔥 برای نمونه گفته شده که جشن شهریورگان همان آذرجشن است. زمان برگزاری "آذرجشن" را در آغاز مهر و جشن آغاز پاییز هم دانسته‌اند. گاهنبار ایاسرم یکی دیگر از جشن‌هایی است که آذرجشن را با آن یکی می‌دانند و گمان دیگر، برگزاری آذرجشن در آغاز آذر است.
🍁🔥 "ابوریحان بیرونی" در "آثارالباقیه" از زبان "شاهویه" یا "زادویه" نوشته است که در "آذرجشن" در خانه‌ها آتش می‌افروختند، نیایش می‌کردند، خوراک می‌خوردند، پایکوبی می‌کردند و باور داشتند گرمای جشن و آتش آن، آسیب‌های سرمای زمستان را از مردم، گیاهان و گیتی دور می‌کند. گویی که با لشگری گران به جنگ با دشمن رفته باشند. بیرونی همچنین نوشته است که خورشید موبد، آذر جشن را در روز نخست شهریور می‌داند ومی‌گوید این جشن در گاهنبار آفرینش گیاهان در خراسان برگزار می‌شد و باور دارد که این جشن ایرانی نیست، تخاری است ولی به روزهای ایرانیان راه یافته است.
ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
🍁🔥 پیش‌تر در ادبسار به جشن‌های گفته شده پرداختیم.
جشن شهریورگان
t.me/AdabSar/14686
جشن پاییزانه
t.me/AdabSar/15243
گاهنبار "ایاسرم"
t.me/AdabSar/15110
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
____
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
____
#جشن_های_ایرانی #آذرجشن #آذرگان
🍁🔥🍂 @AdabSar
🍁🔥 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍁🔥 آذرجشن
🍁🔥 "آذرجشن"، جشنی در پیوند با آتش و برای فرا رسیدن سرمای زمستان و برافروختن نخستین آتش و گرمای زمستانی است که گویا در اورمزد روز از آذر، برابر با یکم آذر برگزار می‌شد. از این‌رو می‌گوییم "گویا"، که درباره‌ی زمان برگزاری این جشن آگاهی درستی در دست نیست و با جابجایی گاهشماری‌ها و به شمار نیاوردن بهیزک(کبیسه)، زمان برگزاری آن جابجا شده است.
🍁🔥 برای نمونه گفته شده که جشن شهریورگان همان آذرجشن است. زمان برگزاری "آذرجشن" را در آغاز مهر و جشن آغاز پاییز هم دانسته‌اند. گاهنبار ایاسرم یکی دیگر از جشن‌هایی است که آذرجشن را با آن یکی می‌دانند و گمان دیگر، برگزاری آذرجشن در آغاز آذر است.
🍁🔥 "ابوریحان بیرونی" در "آثارالباقیه" از زبان "شاهویه" یا "زادویه" نوشته است که در "آذرجشن" در خانه‌ها آتش می‌افروختند، نیایش می‌کردند، خوراک می‌خوردند، پایکوبی می‌کردند و باور داشتند گرمای جشن و آتش آن، آسیب‌های سرمای زمستان را از مردم، گیاهان و گیتی دور می‌کند. گویی که با لشگری گران به جنگ با دشمن رفته باشند. بیرونی همچنین نوشته است که خورشید موبد، آذر جشن را در روز نخست شهریور می‌داند ومی‌گوید این جشن در گاهنبار آفرینش گیاهان در خراسان برگزار می‌شد و باور دارد که این جشن ایرانی نیست، تخاری است ولی به روزهای ایرانیان راه یافته است.
ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
🍁🔥 پیش‌تر در ادبسار به جشن‌های گفته شده پرداختیم.
جشن شهریورگان
t.me/AdabSar/14686
جشن پاییزانه
t.me/AdabSar/15243
گاهنبار "ایاسرم"
t.me/AdabSar/15110
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
____
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
____
#جشن_های_ایرانی #آذرجشن #آذرگان
🍁🔥🍂 @AdabSar
💫
گر برکنم دل از تو و بردارم از تو مهر
آن مهر بر که افکنم آن دل کجا کنم؟
زان بیم کاشنایی و بیگانگی کنی
دل را همیشه با همه رنج آشنا کنم
#مسعود_سعد_سلمان
#چکامه_پارسی
@AdabSar
گر برکنم دل از تو و بردارم از تو مهر
آن مهر بر که افکنم آن دل کجا کنم؟
زان بیم کاشنایی و بیگانگی کنی
دل را همیشه با همه رنج آشنا کنم
#مسعود_سعد_سلمان
#چکامه_پارسی
@AdabSar
Forwarded from ادبسار
🌾🌱 @AdabSar
روز مرداد [اَمرداد] مُژده داد بدان
که جهان شد به طبع، باز جوان!
#مسعود_سعد
🌳 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🌳 جشن امردادگان
🌴🌴 «جشن امردادگان» نماد سرزندگی، نامیرایی، جوانی و باور به رویش دوباره است.
🌲🌲 جشن امردادگان در امرداد روز از امردادماه، روز هفتم ماه در ایران برگزار می‌شد. اين جشن از آن «فرشته‌ی امرتات» و نماد جاودانگی و تندرستی و دير زيستن است. در افسانه‌های ایرانی امشاسپند امرتات در جهان مینوی نماینده‌ی بخشش خداوند و در جهان ماتکیک(مادی) نگهبان گیاهان بود.
🎋🎋 اَمرتاتَـه یا اَمرَتات در اوستایی و اَمُردات در پهلوی به چم(معنی) بی‌مرگی است. مرداد هم‌ریشه با مردن است و «ا» در آغاز آن پیشوند نایی(منفی) است که چمار آن را به بی‌مرگی دگرگون می‌کند. امرداد، فرشته‌ی بی‌مرگی و جاودانگی و مرداد ديو نيستی و مرگ است.
🌵🌵 در باورهای ایران باستان فرشته‌ی امرداد نماد پاکی و نگهبان گیاهان است که به آبادی زمين و پاکیزگی می‌اندیشد. بر پایه‌ی باورهای کهن، این فرشته دشمن بیماری و گرسنگی است. فرشته‌ی جاودانگی در کنار فرشته‌ی رسایی(خورداد) نگهبان آب و گیاهان‌اند.
🌾🌾 امروز، آگاهی ما از این جشن ناچیز است. تنها می‌دانیم که جشن امردادگان در ایران باستان یکی از جشن‌های شاد بود. ایرانیان در اين روز تن پاکیزه می‌کردند، به گلستان‌ها، بوستان‌ها و کنار رودها می‌رفتند و پس از نيايش به درگاه اهورامزدا، اين جشن را با شادی و سرور در هوای پاک و دوستی با گیاهان برگزار می‌کردند و پاسدار زیست‌بوم (محیط زیست) بودند.
🌼🌼 در نیپیک (کتاب) «بندهش» گفته شده که گل چنبک/چمبک(زنبق) زرد از خانواده گل‌های سوسن که به آن زنبق رشتی هم می‌گویند، گل ویژه‌ی جشن امردادگان است. در بخش دیگر بندهش نوشته شده که امرداد بی‌مرگ، سرور گیاهان بی‌شمار است. زیرا او را به گیتی گیاه خویش است، گیاهان را رویانَد و رمه گوسفندان را افزاید. زیرا همه‌ی دام‌ها از او خورند و زیست کنند.
goo.gl/QGQJJ3
✍ #پریسا_امام_وردیلو
بیشتر بخوانید:
t.me/AdabSar/14479
t.me/AdabSar/14487
____________
📚 برگرفته از:
۱- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
۲- بدانیم و سربلند باشیم #منوچهر_منوچهرپور
۳- از نوروز تا نوروز #کورش_نیکنام
۴- جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر استوره و مردم‌شناسی #حسام_الدین_مهدوی
۵- گل زنبق، نماد جشن امردادگان #شاهین_سپنتا تارنمای ایران‌نامه
____________
#جشن_های_ایرانی #جشن_امردادگان #امردادگان
@AdabSar
🌱🌿☘🍀
روز مرداد [اَمرداد] مُژده داد بدان
که جهان شد به طبع، باز جوان!
#مسعود_سعد
🌳 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🌳 جشن امردادگان
🌴🌴 «جشن امردادگان» نماد سرزندگی، نامیرایی، جوانی و باور به رویش دوباره است.
🌲🌲 جشن امردادگان در امرداد روز از امردادماه، روز هفتم ماه در ایران برگزار می‌شد. اين جشن از آن «فرشته‌ی امرتات» و نماد جاودانگی و تندرستی و دير زيستن است. در افسانه‌های ایرانی امشاسپند امرتات در جهان مینوی نماینده‌ی بخشش خداوند و در جهان ماتکیک(مادی) نگهبان گیاهان بود.
🎋🎋 اَمرتاتَـه یا اَمرَتات در اوستایی و اَمُردات در پهلوی به چم(معنی) بی‌مرگی است. مرداد هم‌ریشه با مردن است و «ا» در آغاز آن پیشوند نایی(منفی) است که چمار آن را به بی‌مرگی دگرگون می‌کند. امرداد، فرشته‌ی بی‌مرگی و جاودانگی و مرداد ديو نيستی و مرگ است.
🌵🌵 در باورهای ایران باستان فرشته‌ی امرداد نماد پاکی و نگهبان گیاهان است که به آبادی زمين و پاکیزگی می‌اندیشد. بر پایه‌ی باورهای کهن، این فرشته دشمن بیماری و گرسنگی است. فرشته‌ی جاودانگی در کنار فرشته‌ی رسایی(خورداد) نگهبان آب و گیاهان‌اند.
🌾🌾 امروز، آگاهی ما از این جشن ناچیز است. تنها می‌دانیم که جشن امردادگان در ایران باستان یکی از جشن‌های شاد بود. ایرانیان در اين روز تن پاکیزه می‌کردند، به گلستان‌ها، بوستان‌ها و کنار رودها می‌رفتند و پس از نيايش به درگاه اهورامزدا، اين جشن را با شادی و سرور در هوای پاک و دوستی با گیاهان برگزار می‌کردند و پاسدار زیست‌بوم (محیط زیست) بودند.
🌼🌼 در نیپیک (کتاب) «بندهش» گفته شده که گل چنبک/چمبک(زنبق) زرد از خانواده گل‌های سوسن که به آن زنبق رشتی هم می‌گویند، گل ویژه‌ی جشن امردادگان است. در بخش دیگر بندهش نوشته شده که امرداد بی‌مرگ، سرور گیاهان بی‌شمار است. زیرا او را به گیتی گیاه خویش است، گیاهان را رویانَد و رمه گوسفندان را افزاید. زیرا همه‌ی دام‌ها از او خورند و زیست کنند.
goo.gl/QGQJJ3
✍ #پریسا_امام_وردیلو
بیشتر بخوانید:
t.me/AdabSar/14479
t.me/AdabSar/14487
____________
📚 برگرفته از:
۱- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
۲- بدانیم و سربلند باشیم #منوچهر_منوچهرپور
۳- از نوروز تا نوروز #کورش_نیکنام
۴- جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر استوره و مردم‌شناسی #حسام_الدین_مهدوی
۵- گل زنبق، نماد جشن امردادگان #شاهین_سپنتا تارنمای ایران‌نامه
____________
#جشن_های_ایرانی #جشن_امردادگان #امردادگان
@AdabSar
🌱🌿☘🍀
Forwarded from ادبسار
🍷💃 @AdabSar
روز رشن است ای نگار دلربای
شاد بنشین و به جام می‌گرای
#مسعود_سعد_سلمان
🥂 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍻 جشن می‌خواره
🍷 جشن «بابه‌خوره» که به آن «بامی‌خواره» و «می‌خواره» هم می‌گویند در هژده(هجده)مین روز ماه پنجم در گاهشماری سغد باستان و ورا رود(ماوراءالنهر) برگزار می‌شد. روز هژدهم در گاهشمار باستانی ایران یا گاهشمار یزدگردی «رَشَن‌روز» نام داشت. گاهشماری سُغدی و یزدگردی همگونی‌های فراوانی داشتند. «می‌خواره» از جشن‌های باستانی اپاختر خورآیی(شمال شرقی) ایران و سُغد باستان بود.
🍺 جشن بامی‌خواره ویژه‌ی آشامیدن می و افشره‌های گوناگون گیاهان بود ولی بیش از همه و به گفته‌ی ابوریحان بیرونی در این جشن افشره‌ی ناب گیاه «هوم»(عصیر) می‌نوشیدند. هوم، گیاهی ارزشمند و سپند(مقدس) در ایران باستان بود و به آن نوشیدنی جاودانگی یا بی‌مرگی یا اَمرتَه می‌گفتند. در هند باستان به آن «سوم/سئومه» می‌گفتند. در نسک(کتاب) هندی «ریگ‌ودا» این نوشیدنی و جام آن نماد جاودانگی بودند.
🍇 همچنین در همین روزها در میان ارمنیان و آشوریان جشن فرخندگی و گرامیداشت انگور برگزار می‌شود که پیشینه‌ای کهن دارد. این کار در میان ارمنیان به انگیزه‌ی یادبود آسمانی شدن «مریم» برگزار می‌شد. انگور برای آشوریان همچون گندم باارزش بود زیرا کار آنان کشت انگور بود و نوبرانه‌ی این میوه را با یک آیین دینی همراه می‌کردند. این آیین سده‌ها پیش از زایش مسیها(مسیح) در میان آشوریان رواگ(رواج) داشت.
آیین دینی گرامیداشت انگور نوبرانه در میان ارمنیان نیز همچنان دنبال می‌شود. کهن‌نگاران می‌گویند این آیین ویژه‌ی انگور است نه می(شراب)!
🍷 جشن انگور آشوریان و ارمنیان با جشن می‌خواره و جشن امردادگان و نوشیدن گیاه هوم هم‌ریشه است زیرا همه‌ی آن‌ها بر پاد(ضد) مرگ و نیستی بودند.
در آیین‌های گرامیداشت انگور باور بر این بود که می و انگور گندیدگی و نابودی نمی‌پذیرند پس ما هم نمی‌پذیریم.
اکنون "جشن بامی‌خواره" در شهرهایی از کشور تاجیکستان همچون شهر «دوشنبه» برگزار می‌شود.
🍻 شگفت آنکه نخستین آدینه‌ی ماه اوت یا آگوست روز جهانی آبجو است. گفته می‌شود که آبجو شش هزار سال پیش و برای نخستین‌بار در میان‌رودان(بین‌النهرین) ساخته شده است! در سده‌های میانی(قرون وسطا) کشیشان برای اینکه بتوانند روزه بگیرند آبجو می‌نوشیدند.
🍺 نگارند‌ه‌ی این نوشتار در بن‌مایه‌ای ندیده است که جشن آبجو را برآمده از جشن کهن می‌خواره دانسته باشند ولی با نگر(توجه) به هم‌زمانی و همانندی آنان، با نگر به ردپای فرهنگ و باورهای بسیار کهن هندوآریایی در پدید آمدن ترساگری(مسیحیت)، باور به پدید آمدن آبجو در میان‌رودان و نوشیدن آبجو به انگیزه‌ی تندرستی، تنها می‌توان گفت:
«آفتاب آمد دلیل آفتاب»
✍ #پریسا_امام_وردیلو
________________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران #هاشم_رضی
۳- جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر استوره و مردم‌شناسی #حسام_الدین_مهدوی
________________
#جشن_های_ایرانی #جشن_بامی_خواره #جشن_می_خواره #امردادگان
🍇🍷 @AdabSar
روز رشن است ای نگار دلربای
شاد بنشین و به جام می‌گرای
#مسعود_سعد_سلمان
🥂 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍻 جشن می‌خواره
🍷 جشن «بابه‌خوره» که به آن «بامی‌خواره» و «می‌خواره» هم می‌گویند در هژده(هجده)مین روز ماه پنجم در گاهشماری سغد باستان و ورا رود(ماوراءالنهر) برگزار می‌شد. روز هژدهم در گاهشمار باستانی ایران یا گاهشمار یزدگردی «رَشَن‌روز» نام داشت. گاهشماری سُغدی و یزدگردی همگونی‌های فراوانی داشتند. «می‌خواره» از جشن‌های باستانی اپاختر خورآیی(شمال شرقی) ایران و سُغد باستان بود.
🍺 جشن بامی‌خواره ویژه‌ی آشامیدن می و افشره‌های گوناگون گیاهان بود ولی بیش از همه و به گفته‌ی ابوریحان بیرونی در این جشن افشره‌ی ناب گیاه «هوم»(عصیر) می‌نوشیدند. هوم، گیاهی ارزشمند و سپند(مقدس) در ایران باستان بود و به آن نوشیدنی جاودانگی یا بی‌مرگی یا اَمرتَه می‌گفتند. در هند باستان به آن «سوم/سئومه» می‌گفتند. در نسک(کتاب) هندی «ریگ‌ودا» این نوشیدنی و جام آن نماد جاودانگی بودند.
🍇 همچنین در همین روزها در میان ارمنیان و آشوریان جشن فرخندگی و گرامیداشت انگور برگزار می‌شود که پیشینه‌ای کهن دارد. این کار در میان ارمنیان به انگیزه‌ی یادبود آسمانی شدن «مریم» برگزار می‌شد. انگور برای آشوریان همچون گندم باارزش بود زیرا کار آنان کشت انگور بود و نوبرانه‌ی این میوه را با یک آیین دینی همراه می‌کردند. این آیین سده‌ها پیش از زایش مسیها(مسیح) در میان آشوریان رواگ(رواج) داشت.
آیین دینی گرامیداشت انگور نوبرانه در میان ارمنیان نیز همچنان دنبال می‌شود. کهن‌نگاران می‌گویند این آیین ویژه‌ی انگور است نه می(شراب)!
🍷 جشن انگور آشوریان و ارمنیان با جشن می‌خواره و جشن امردادگان و نوشیدن گیاه هوم هم‌ریشه است زیرا همه‌ی آن‌ها بر پاد(ضد) مرگ و نیستی بودند.
در آیین‌های گرامیداشت انگور باور بر این بود که می و انگور گندیدگی و نابودی نمی‌پذیرند پس ما هم نمی‌پذیریم.
اکنون "جشن بامی‌خواره" در شهرهایی از کشور تاجیکستان همچون شهر «دوشنبه» برگزار می‌شود.
🍻 شگفت آنکه نخستین آدینه‌ی ماه اوت یا آگوست روز جهانی آبجو است. گفته می‌شود که آبجو شش هزار سال پیش و برای نخستین‌بار در میان‌رودان(بین‌النهرین) ساخته شده است! در سده‌های میانی(قرون وسطا) کشیشان برای اینکه بتوانند روزه بگیرند آبجو می‌نوشیدند.
🍺 نگارند‌ه‌ی این نوشتار در بن‌مایه‌ای ندیده است که جشن آبجو را برآمده از جشن کهن می‌خواره دانسته باشند ولی با نگر(توجه) به هم‌زمانی و همانندی آنان، با نگر به ردپای فرهنگ و باورهای بسیار کهن هندوآریایی در پدید آمدن ترساگری(مسیحیت)، باور به پدید آمدن آبجو در میان‌رودان و نوشیدن آبجو به انگیزه‌ی تندرستی، تنها می‌توان گفت:
«آفتاب آمد دلیل آفتاب»
✍ #پریسا_امام_وردیلو
________________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران #هاشم_رضی
۳- جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر استوره و مردم‌شناسی #حسام_الدین_مهدوی
________________
#جشن_های_ایرانی #جشن_بامی_خواره #جشن_می_خواره #امردادگان
🍇🍷 @AdabSar
Forwarded from ادبسار
روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان
مهر بفزا ای نگار ماه چهر مهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
جام را چون لاله گردان از نبید باده رنگ
وندر آن منگر که لاله نیست اندر بوستان
کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد
بوستان نو شکفته عدل سلطان جهان!
#مسعود_سعد_سلمان
#مهرگان #جشن_مهرگان
♥️☀️ @AdabSar
مهر بفزا ای نگار ماه چهر مهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
جام را چون لاله گردان از نبید باده رنگ
وندر آن منگر که لاله نیست اندر بوستان
کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد
بوستان نو شکفته عدل سلطان جهان!
#مسعود_سعد_سلمان
#مهرگان #جشن_مهرگان
♥️☀️ @AdabSar
🍂🔥 @AdabSar 🍁
🔥 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍁 آذرجشن
🍂 «آذرجشن»، جشنی در پیوند با آتش و برای فرا رسیدن سرمای زمستان و برافروختن نخستین آتش و گرمای زمستانی است که گویا در «اورمزد روز» از آذر، برابر با یکم آذر برگزار می‌شد. از این‌رو می‌گوییم گویا، که درباره‌ی زمان برگزاری این جشن آگاهی درستی در دست نیست و با جابجایی گاهشماری‌ها و به شمار نیاوردن بهیزک(کبیسه)، شاید زمان برگزاری آن جابجا شده باشد.
🔥 برای نمونه گفته شده که جشن شهریورگان همان آذرجشن است. زمان برگزاری آذرجشن را در آغاز مهر و جشن آغاز پاییز هم دانسته‌اند. «گاهنبار ایاسرم» یکی دیگر از جشن‌هایی است که آذرجشن را با آن یکی می‌دانند و یک گمان دیگر، برگزاری آذرجشن در آغاز ماه آذر است.
🍁 «ابوریحان بیرونی» در «آثارالباقیه» از زبان «شاهویه» یا «زادویه» نوشته است که در آذرجشن در خانه‌ها آتش می‌افروختند، نیایش می‌کردند، خوراک می‌خوردند، پایکوبی می‌کردند و باور داشتند گرمای جشن و آتش آن، آسیب‌های سرمای زمستان را از مردم، گیاهان و گیتی دور می‌کند. گویی که با لشگری گران به جنگ با دشمن رفته باشند. بیرونی همچنین نوشته است که «خورشید موبد»، آذر جشن را در روز نخست شهریور می‌داند و می‌گوید این جشن در گاهنبار آفرینش گیاهان در خراسان برگزار می‌شد و باور دارد که این جشن ایرانی نیست، تخاری است ولی به روزهای ایرانیان راه یافته است.
🔥 ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
🍂 پیش‌تر در ادبسار به جشن‌های گفته شده پرداخته‌ایم.
جشن شهریورگان
t.me/AdabSar/14686
جشن پاییزانه
t.me/AdabSar/15243
گاهنبار ایاسرم
t.me/AdabSar/15110
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
____________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
____________
#جشن_های_ایرانی #آذرجشن #آذرگان
🍁🔥 @AdabSar 🍂
🔥 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍁 آذرجشن
🍂 «آذرجشن»، جشنی در پیوند با آتش و برای فرا رسیدن سرمای زمستان و برافروختن نخستین آتش و گرمای زمستانی است که گویا در «اورمزد روز» از آذر، برابر با یکم آذر برگزار می‌شد. از این‌رو می‌گوییم گویا، که درباره‌ی زمان برگزاری این جشن آگاهی درستی در دست نیست و با جابجایی گاهشماری‌ها و به شمار نیاوردن بهیزک(کبیسه)، شاید زمان برگزاری آن جابجا شده باشد.
🔥 برای نمونه گفته شده که جشن شهریورگان همان آذرجشن است. زمان برگزاری آذرجشن را در آغاز مهر و جشن آغاز پاییز هم دانسته‌اند. «گاهنبار ایاسرم» یکی دیگر از جشن‌هایی است که آذرجشن را با آن یکی می‌دانند و یک گمان دیگر، برگزاری آذرجشن در آغاز ماه آذر است.
🍁 «ابوریحان بیرونی» در «آثارالباقیه» از زبان «شاهویه» یا «زادویه» نوشته است که در آذرجشن در خانه‌ها آتش می‌افروختند، نیایش می‌کردند، خوراک می‌خوردند، پایکوبی می‌کردند و باور داشتند گرمای جشن و آتش آن، آسیب‌های سرمای زمستان را از مردم، گیاهان و گیتی دور می‌کند. گویی که با لشگری گران به جنگ با دشمن رفته باشند. بیرونی همچنین نوشته است که «خورشید موبد»، آذر جشن را در روز نخست شهریور می‌داند و می‌گوید این جشن در گاهنبار آفرینش گیاهان در خراسان برگزار می‌شد و باور دارد که این جشن ایرانی نیست، تخاری است ولی به روزهای ایرانیان راه یافته است.
🔥 ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
🍂 پیش‌تر در ادبسار به جشن‌های گفته شده پرداخته‌ایم.
جشن شهریورگان
t.me/AdabSar/14686
جشن پاییزانه
t.me/AdabSar/15243
گاهنبار ایاسرم
t.me/AdabSar/15110
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
____________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
____________
#جشن_های_ایرانی #آذرجشن #آذرگان
🍁🔥 @AdabSar 🍂
🍁🔥 آذرجشن و برافروختن نخستین آتش زمستان
🍂 «آذرجشن» جشنی در پیوند با آتش و برای فرا رسیدن سرمای زمستان و برافروختن نخستین آتش و گرمای زمستانی است که گویا در «اورمزد روز» از آذر برابر با یکم آذر یا روزی نزدیک به آن برگزار می‌شد. از این‌رو می‌گوییم گویا، که درباره‌ی زمان برگزاری این جشن آگاهی درستی در دست نیست و با جابجایی گاهشماری‌ها و به شمار نیاوردن بهیزک (کبیسه) شاید زمان برگزاری آن جابجا شده باشد.
🍂 برای نمونه گفته شده که جشن شهریورگان همان آذرجشن است. زمان برگزاری آذرجشن را در آغاز مهر و جشن آغاز پاییز هم دانسته‌اند. «گاهنبار ایاسرم» یکی دیگر از جشن‌هایی است که آذرجشن را با آن یکی می‌دانند و یک گمان دیگر برگزاری آذرجشن در روزهای آغاز ماه آذر است.
🍂 «ابوریحان بیرونی» از زبان «شاهویه» یا «زادویه» نوشته است که در آذرجشن در خانه‌ها آتش می‌افروختند، نیایش می‌کردند، خوراک می‌خوردند، پایکوبی می‌کردند و باور داشتند گرمای جشن و آتش آن، آسیب‌های سرمای زمستان را از مردم، گیاهان و گیتی دور می‌کند. گویی که با لشگری گران به جنگ با دشمن رفته باشند. بیرونی همچنین نوشته است که «خورشید موبد» آذر جشن را در روز نخست شهریور می‌داند و می‌گوید این جشن در گاهنبار آفرینش گیاهان در خراسان برگزار می‌شد و باور دارد که این جشن ایرانی نیست، تخاری است ولی به روزهای ایرانیان راه یافته است.
«پیش‌تر در ادبسار به جشن‌های گفته شده پرداخته‌ایم.»
🍂 ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #آذرجشن #آذرگان
🍂 برگرفته از:
- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان «هاشم رضی»
ـ زمستان «انجوی شیرازی»
ـ جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر اسطوره و مردم‌شناسی «حسام‌الدین مهدوی»
🍁🔥 @AdabSar
🍂 «آذرجشن» جشنی در پیوند با آتش و برای فرا رسیدن سرمای زمستان و برافروختن نخستین آتش و گرمای زمستانی است که گویا در «اورمزد روز» از آذر برابر با یکم آذر یا روزی نزدیک به آن برگزار می‌شد. از این‌رو می‌گوییم گویا، که درباره‌ی زمان برگزاری این جشن آگاهی درستی در دست نیست و با جابجایی گاهشماری‌ها و به شمار نیاوردن بهیزک (کبیسه) شاید زمان برگزاری آن جابجا شده باشد.
🍂 برای نمونه گفته شده که جشن شهریورگان همان آذرجشن است. زمان برگزاری آذرجشن را در آغاز مهر و جشن آغاز پاییز هم دانسته‌اند. «گاهنبار ایاسرم» یکی دیگر از جشن‌هایی است که آذرجشن را با آن یکی می‌دانند و یک گمان دیگر برگزاری آذرجشن در روزهای آغاز ماه آذر است.
🍂 «ابوریحان بیرونی» از زبان «شاهویه» یا «زادویه» نوشته است که در آذرجشن در خانه‌ها آتش می‌افروختند، نیایش می‌کردند، خوراک می‌خوردند، پایکوبی می‌کردند و باور داشتند گرمای جشن و آتش آن، آسیب‌های سرمای زمستان را از مردم، گیاهان و گیتی دور می‌کند. گویی که با لشگری گران به جنگ با دشمن رفته باشند. بیرونی همچنین نوشته است که «خورشید موبد» آذر جشن را در روز نخست شهریور می‌داند و می‌گوید این جشن در گاهنبار آفرینش گیاهان در خراسان برگزار می‌شد و باور دارد که این جشن ایرانی نیست، تخاری است ولی به روزهای ایرانیان راه یافته است.
«پیش‌تر در ادبسار به جشن‌های گفته شده پرداخته‌ایم.»
🍂 ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #آذرجشن #آذرگان
🍂 برگرفته از:
- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان «هاشم رضی»
ـ زمستان «انجوی شیرازی»
ـ جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر اسطوره و مردم‌شناسی «حسام‌الدین مهدوی»
🍁🔥 @AdabSar