@AdabSar

عمری گذشت و من به تحیّر فرو هنوز
نابرده ره به خوارترین راز او هنوز

ساغر شکست و باده‌ی لذت به خاک ریخت
نگذشته قطره‌ایش مرا از گلو هنوز

دورِ زمانه سرخوش و بی‌آبرو گذشت
من پای‌بستِ رنج و غم آرزو هنوز

عمرم چنان گذشته به سختی که مرگ را
فرصت نکرده‌ام که کنم آرزو هنوز

عشق مرا تو پاک مدان چون نیافته است
از اشک چشم و خون دلم شست‌وشو هنوز

دردا که پشت کرد به من دورِ زندگی
ناکرده من به دورِ مِی و عشق رو هنوز

#مسعود_فرزاد
@AdabSar

🍷💃 @AdabSar

روز رشن است ای نگار دلربای
شاد بنشین و به جام می‌گرای
#مسعود_سعد_سلمان

🥂 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍻 جشن می‌خواره

🍷 جشن «بابه‌خوره» که به آن «بامی‌خواره» و «می‌خواره» هم می‌گویند در هژده(هجده)مین روز ماه پنجم در گاهشماری سغد باستان و ورا رود(ماوراءالنهر) برگزار می‌شد. روز هژدهم در گاهشمار باستانی ایران یا گاهشمار یزدگردی «رَشَن‌روز» نام داشت. گاهشماری سُغدی و یزدگردی همگونی‌های فراوانی داشتند. «می‌خواره» از جشن‌های باستانی اپاختر خورآیی(شمال شرقی) ایران و سُغد باستان بود.

🍺 جشن بامی‌خواره ویژه‌ی آشامیدن می و افشره‌های گوناگون گیاهان بود ولی بیش از همه و به گفته‌ی ابوریحان بیرونی در این جشن افشره‌ی ناب گیاه «هوم»(عصیر) می‌نوشیدند. هوم، گیاهی ارزشمند و سپند(مقدس) در ایران باستان بود و به آن نوشیدنی جاودانگی یا بی‌مرگی یا اَمرتَه می‌گفتند. در هند باستان به آن «سوم/سئومه» می‌گفتند. در نسک(کتاب) هندی «ریگ‌ودا» این نوشیدنی و جام آن نماد جاودانگی بودند.

🍇 همچنین در همین روزها در میان ارمنیان و آشوریان جشن فرخندگی و گرامی‌داشت انگور برگزار می‌شود که پیشینه‌ای کهن دارد. این کار در میان ارمنیان به انگیزه‌ی یادبود آسمانی شدن «مریم» برگزار می‌شد. انگور برای آشوریان همچون گندم باارزش بود زیرا کار آنان کشت انگور بود و نوبرانه‌ی این میوه را با یک آیین دینی همراه می‌کردند. این آیین سده‌ها پیش از زایش مسیها(مسیح) در میان آشوریان رواگ(رواج) داشت.
آیین دینی گرامی‌داشت انگور نوبرانه در میان ارمنیان نیز همچنان دنبال می‌شود. کهن‌نگاران می‌گویند این آیین ویژه‌ی انگور است نه می(شراب)!

🍷 جشن انگور آشوریان و ارمنیان با جشن می‌خواره و جشن امردادگان و نوشیدن گیاه هوم هم‌ریشه است زیرا همه‌ی آن‌ها بر پاد(ضد) مرگ و نیستی بودند.
در آیین‌های گرامیداشت انگور باور بر این بود که می و انگور گندیدگی و نابودی نمی‌پذیرند پس ما هم نمی‌پذیریم.
اکنون "جشن بامی‌خواره" در شهرهایی از کشور تاجیکستان همچون شهر «دوشنبه» برگزار می‌شود.

🍻 شگفت آنکه نخستین آدینه‌ی ماه اوت یا آگوست روز جهانی آبجو است. گفته می‌شود که آبجو شش هزار سال پیش و برای نخستین‌بار در میان‌رودان(بین‌النهرین) ساخته شده است! در سده‌های میانی(قرون وسطا) کشیشان برای اینکه بتوانند روزه بگیرند آبجو می‌نوشیدند.

🍺 نگارند‌ه‌ی این نوشتار در بن‌مایه‌ای ندیده است که جشن آبجو را برآمده از جشن کهن می‌خواره دانسته باشند ولی با نگر(توجه) به هم‌زمانی و همانندی آنان، با نگر به ردپای فرهنگ و باورهای بسیار کهن هندوآریایی در پدید آمدن ترساگری(مسیحیت)، باور به پدید آمدن آبجو در میان‌رودان و نوشیدن آبجو به انگیزه‌ی تندرستی، تنها می‌توان گفت:

«آفتاب آمد دلیل آفتاب»

✍ #پریسا_امام_وردیلو
________________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران #هاشم_رضی
۳- جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر استوره و مردم‌شناسی #حسام_الدین_مهدوی
________________
#جشن_های_ایرانی #جشن_بامی_خواره #جشن_می_خواره #امردادگان

🍇🍷 @AdabSar

🔷💠🔹🔹
@AdabSar
🔅پیام شما

بازشناسی چندی از بن‌واژه‌های ساده‌ی زبان پارسی که امروزه به‌جای آن‌ها بن‌واژه‌های آمیخته(مرکب) را به‌کار می‌برند.
✍ #مسعود_خراسانی

▪️ آلودن، آلای = کثیف کردن
▪️ آزردن، آزار = آزار و اذیت کردن
▪️ آمودن، آمای = آماده و تهیه کردن
▪️ آزمودن، آزمای = امتحان کردن
▪️ آسودن، آسای = استراحت یافتن
▪️ اَفزودن، اَفزای = اضافه کردن
▪️ اَندودن، اَندای = کاهگل و گلاوه مالیدن

▪️ پالودن، پالای = تصفیه کردن
▪️ فرمودن، فرمای = امر کردن
▪️ زمودن، زمای = نقش و نگار کردن
▪️ نمودن، نمای = نشان دادن
▪️ گشودن، گشای = باز کردن
▪️ رُبودن، رُبای = سرقت کردن
▪️ فرسودن، فرسای = کهنه و ضعیف شدن

▪️ زُدودن، زُدای = حذف کردن
▪️ سرودن، سرای = شعر گفتن
▪️ پسودن، پسای = لمس کردن
▪️ فشردن، فشار = فشار دادن
▪️ شکردن، شکار = شکار کردن
▪️ شمردن، شمار = حساب کردن
▪️ سپُردن، سپار = محول کردن، توصیه کردن

▪️ آویختن، آویز = آویزان کردن
▪️ هاختن، هاز = هدایت کردن
▪️ یاختن، یاز = بیرون کشیدن
▪️ واختن، واز = سخن گفتن، حرف زدن
▪️ باختن، باز = مغلوب شدن
▪️ بازاندن، بازان = مغلوب کردن
▪️ تاختن، تاز = دواندنِ اسب، به سرعت راندن

▪️ بوختن، بوز = نجات دادن
▪️ یافتن، یاب = پیدا کردن
▪️ کاستن، کاه = کم کردن
▪️ خواستن، خواه = طلب کردن
▪️ هشتن، هل = قرار دادن
▪️ نهادن، نه = قرار دادن، وضع کردن
▪️ دَفتن، دَم = نفس کشیدن و بیرون دادنِ آن

▪️ کُشتن، کُش = به قتل رساندن
▪️ ویژستن، ویژ = اختصاص دادن
▪️ ویرستن، ویر = به حافظه سپردن
▪️ پیوستن، پیوند = ملحق شدن
▪️ پنداشتن، پندار = فرض کردن
▪️ جُستن، جوی = جست‌وجو کردن
▪️ جَستن، جَه = خیز کردن و تیز رفتن

▪️ رُفتن، روب = جارو و گَردگیری کردن
▪️ سُفتن، سنب = سوراخ کردن
▪️ فریفتن، فریب = فریب دادن
▪️ نهفتن، نهنب = پنهان کردن
▪️ آچاردن، آچار = چاشنی به غذا زدن
▪️ آشفتن، آشوب = پریشان و متلاطم شدن
▪️ پرهیختن، پرهیز = اجتناب و دوری کردن

▪️ آموختن، آموز = یاد گرفتن
▪️ آموزاندن، آموزان = یاد دادن
▪️ ️ پروردن، پرور = پرورش دادن
▪️ فرستادن، فرست = ارسال کردن
▪️ سوباردن، سوبار = مشورت کردن
▪️ رَستن، رَه = رهایی و خلاصی یافتن
▪️ رُستن، روی = سبز شدن و برآمدن گیاه

▪️ رَشتن، رَز = رنگ کردن
▪️ نگریستن، نگر = نگاه کردن
▪️ شکفتن، شکف = بازشدن غنچه‌ی گل
▪️ گشتن، گرد = دور زدن، گردش کردن
▪️ گرداندن، گردان = دور دادن
▪️ واشتن، وار = تغییر کردن
▪️ واراندن، واران = تغییر دادن

▪️ آیُختن، آیُز = متصل شدن
▪️ آیُزاندن، آیُزان = متصل کردن
▪️ گریختن، گریز = فرار کردن
▪️ شتافتن، شتاب = عجله کردن
▪️ فارستن، فار = تمایل داشتن
▪️ کامستن، کام = میل و رغبت داشتن
▪️ سپَردن، سپَر = طی کردن، سپری کردن

▪️ گُزیدن، گُزین = انتخاب کردن
▪️ دروختن، دروز = دروغ گفتن
▪️ انباشتن، انبار = انبار کردن
▪️ انجافتن، انجام = انجام دادن
▪️ اندوختن، اندوز = کسب کردن
▪️ افروختن، افروز = روشن کردن
▪️ نِگیختن، نِگیز = شرح دادن، تشریح کردن

▪️ آفریدن، آفرین = خلق کردن
▪️ زیستن، زیو = زندگی کردن
▪️ بخشودن، بخشای = عفو کردن
▪️ ویراستن، ویرای = ویرایش کردن
▪️ شکافتن، شکاف = چاک دادن و پاره کردن
▪️ آراستن، آرای = زینت کردن (با افزودن)
▪️ پیراستن، پیرای = زینت کردن (با کاستن)

#پیام_پارسی
@AdabSar
🔷💠🔹🔹

روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان
مهر بفزا ای نگار ماه چهر مهربان

مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان

جام را چون لاله گردان از نبید باده رنگ
وندر آن منگر که لاله نیست اندر بوستان

کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد
بوستان نو شکفته عدل سلطان جهان!

#مسعود_سعد_سلمان
#مهرگان #جشن_مهرگان
‍ ♥️☀️ @AdabSar

🌏🕊 @AdabSar

کوروش، امان زندگان زمین
✍ #مسعود_فرزانگان ۷ آبان ۱۳۹۹


کوروش به شهریار خردورز دادگر و پیامبر صلح و آرامش نامور شده و باور اندیشمندان آن است که او مردمش را سربلند می‌خواسته، به دادگری کوشیده و همه مردم را از هر نژاد، آیین، باور و سرزمین گرامی می‌داشته و «امان زندگان زمین»* بوده است.

در یادکرد از کوروش، اگر پندارهای خردگرایانه او وانهاده شود و پندارهای خودگرایانه جای آن را بگیرد؛ بی‌گمان راه دوستداری او پیموده نخواهد شد.
چه بسیار کسان که دانسته و نادانسته هنوز در تکاپوی کاستن نام کوروش‌اند، او را دشمن می‌پندارند و درنیافته‌اند که بنیان شهریار روشنایی‌ها، دوری و کاستن از دشمن است.
و بسیار کسان که با نام کوروش، گروهی ویژه برای خود ساخته‌‌اند، کوروش را در بند ویژه‌خواری خویش، کوچک کرده‌اند و در نیافته‌اند که بزرگی کوروش، پیامبر همگان بودن است و اندیشه او، سربلندی همه مردمان جهان.

ایرانیان اگر در این روزگار نابسامان می‌خواهند ایران بزرگ فرهنگی خود را  آبرومند نگهداری کنند باید پندار خردورزانه و کردار بی‌باکانه‌ی او را در خود بارور کنند و نخستین گام، صلح درونی با خویشتن است، پس آنگاه دوستی و مهر با دیگران و در گستره‌ی بزرگتر، گرامی‌داشت باورها و خواسته‌های همه مردم جهان و کوشش برای داشتن آزادی و امان برای همه زندگان زمین...


📒 پی‌نوشت:
* «امان زندگان زمین» از کتاب «شهریار روشنایی‌ها» سروده‌ی «سیدعلی صالحی» وام گرفته شده است.
#روز_کوروش
@AdabSar 🌏🕊

@AdabSar

این خش‌خش عجب دو حرفِ رازآمیزی‌ست
پُر مهر و خیال و خاطره‌انگیزی‌ست
انگار که سربرگِ تمامِ صفحات
در دفترِ خاطرات هر پاییزی‌ست

یک‌رنگِ هزاررنگ یعنی پاییز
پیروزِ بدونِ جنگ یعنی پاییز
تقویم که تومارِ زمان است و زمین
یک‌چارم آن قشنگ یعنی پاییز

انگار که چینِ آخِرِ جالیز است
انگار که جوی آخرِ کاریز است
آرام ورق بزن کمی کهنه شده
این دفترِ خاطراتِ یک پاییز است

#مسعود_سیفی
فرستنده #جعفر_جعفرزاده
@AdabSar

🍂🔥 @AdabSar 🍁

🔥 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🍁 آذرجشن

🍂 «آذرجشن»، جشنی در پیوند با آتش و برای فرا رسیدن سرمای زمستان و برافروختن نخستین آتش و گرمای زمستانی است که گویا در «اورمزد روز» از آذر، برابر با یکم آذر برگزار می‌شد. از این‌رو می‌گوییم گویا، که درباره‌ی زمان برگزاری این جشن آگاهی درستی در دست نیست و با جابجایی گاهشماری‌ها و به شمار نیاوردن بهیزک(کبیسه)، شاید زمان برگزاری آن جابجا شده باشد.

🔥 برای نمونه گفته شده که جشن شهریورگان همان آذرجشن است. زمان برگزاری آذرجشن را در آغاز مهر و جشن آغاز پاییز هم دانسته‌اند. «گاهنبار ایاسرم» یکی دیگر از جشن‌هایی است که آذرجشن را با آن یکی می‌دانند و یک گمان دیگر، برگزاری آذرجشن در آغاز ماه آذر است.

🍁 «ابوریحان بیرونی» در «آثارالباقیه» از زبان «شاهویه» یا «زادویه» نوشته است که در آذرجشن در خانه‌ها آتش می‌افروختند، نیایش می‌کردند، خوراک می‌خوردند، پایکوبی می‌کردند و باور داشتند گرمای جشن و آتش آن، آسیب‌های سرمای زمستان را از مردم، گیاهان و گیتی دور می‌کند. گویی که با لشگری گران به جنگ با دشمن رفته باشند. بیرونی همچنین نوشته است که «خورشید موبد»، آذر جشن را در روز نخست شهریور می‌داند و می‌گوید این جشن در گاهنبار آفرینش گیاهان در خراسان برگزار می‌شد و باور دارد که این جشن ایرانی نیست، تخاری است ولی به روزهای ایرانیان راه یافته است.

🔥 ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان

🍂 پیش‌تر در ادبسار به جشن‌های گفته شده پرداخته‌ایم.
جشن شهریورگان
t.me/AdabSar/14686

جشن پاییزانه
t.me/AdabSar/15243

گاهنبار ایاسرم
t.me/AdabSar/15110

✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
____________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
____________
#جشن_های_ایرانی #آذرجشن #آذرگان

🍁🔥 @AdabSar 🍂

🌳 @AdabSar

هشتم دی‌ماه، یادآورِ نامِ #رادمان_پور‌ماهک (یعقوب لیث صفاری) است. رادمردی که فرمان داد تا در فرمانروایی او جز به پارسی، سخن نگویند و ننویسند. روزی که زبان پارسی پس از دو سده دوباره زنده و زبان همگانی ایرانیان گشت.
اگرچه باید پذیرفت برگشت به زبان و نوشتار دیرین، خواست و کوشش یک یا چند تن به تنهایی نیست و باید خواستاری همگانی را در آن دید، ولی شایسته است نام رادمان پور ماهک، فردوسی و بسیارانی دیگر از گویندگان و نویسندگان پارسی‌زبان را به بزرگی یاد کرد و گرامی داشت. چرا که هر یک از آنان در هنگامه‌ی زندگانیِ پربارشان، خویشکاری(وظیفه) خود را برای پاسداری از زبان نیاکانی که نماد همبستگی و وابستگی مردمان ایران بزرگ فرهنگی است به سزاواری انجام داده‌اند.
و باید به یاد آورد کسانی هم بوده‌اند و هستند که همواره دانسته و نادانسته، شکر پارسی را از زبان دور خواسته و با بیگانه‌نویسی تلخ‌کامی به بار آورده‌اند. کسانی که امروزه نیز دمِ زبانِ پارسی را تنگ می‌فشارند و آن را مرده می‌خواهند. بر همین پایه، امروزیان خویشکاری‌ای بزرگ دارند که دُرِّ دَری را چون جان شیرین نگاهبانی کنند.

✍ #مسعود_فرزانگان هشتم دی ۱۳۹۹
#پیام_پارسی
🌳 @AdabSar

🔷🔶🔹🔸
منم شاه سیمرغ این بوم و بر
که دارم به رگ خون کورش پدر

من از مادری پارسی زاده‌ام
برین مرز دل جاودان داده‌ام

مرا کس نگیرد به گفتار خام
که سیمرغ دانا نیفتد به دام

مرا زادگه سرنوشت من است
که هر نیمه‌خشتش بهشت من است

منم ترک و کرد و لر و ترکمان
منم شیر بیدار این باستان

ز جان آذرآبادگانی منم
ز پا تا به سر باستانی منم

بدان تا که ایران مرا میهن است
بلندآسمان جایگاه من است

بریده‌ای از سروده‌ی #مسعود_آذر
#چکامه_پارسی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

🌜
‌چشمی گشا ای دلربا کاین شب‌سرا روشن شود
لب‌غنچه را گل‌بوته کن ویرانه‌ام گلشن شود

شیرین کنم تا کامِ تو، ریزم خدا در جامِ تو
تا پای تو تن‌بوسِ ما ازشانه تا دامن شود

#مسعود_آذر
#چکامه_پارسی
@AdabSar

💔
باز چه شد باز کجا باز که‌را یار شدی
باز چرا جانِ مرا مرغِ جگرخوار شدی

باز کدام شب‌نشین سوخت به یادت دل و دین
کاتشِ دلسوخته را تابشِ رخسار شدی

#مسعود_آذر
#چکامه_پارسی
@AdabSar

یک‌شب اگر این نازنین نازی کند جان‌آفرین
هم آسمان و هم زمین گلبوسه‌باران می‌شود

پروانه گر یابد گُلی پَر می‌کشد تا گُل ولی
در من دلی بی‌بال‌وپر سویش شتابان می‌شود

#مسعود_آذر
#چکامه_پارسی

🦋🌺 @AdabSar

گفت بی من چه می‌کشی، گفتم
نقش روی تو بر در و دیوار
گفت چون من گلی دگر برچین
گفتمش چون تو نیست در گلزار

#مسعود_آذر
#چکامه_پارسی

فرتور(عکس) از #هاشم_رحمانی

☁️🌳 @AdabSar

🏔 بگشای دل و دیده به دیدار دماوند
وز هر چه بجز اوست دمی دیده فروبند
آراسته تا گردن، گیسوی دلاویز
افراشته تا گردون، بالای برومند
تندیس سرافرازی، سر سوده به کیوان
سر داده سرودش را در عرش خداوند

از سینه‌ی ایوانش پیداست نشابور
چشمش نگران سوی بخارا و سمرقند
هر صبح رُخش با نفس و بوسه‌ی خورشید
گویی که پریزادی نازد به شکرخند
هر شام سراپایش در پرتو مهتاب
چون تازه عروسی ز خودآرایی خرسند

میدان شکوهش را، کس نیست هم‌آورد
سیمای نجیبش را، کس نیست همانند

چونان پدری پیر نظر می‌کند از دور
با مهر به بی‌مهری و کژراهی فرزند
کاین سان شده دربند بداندیش گرفتار
نشنیده ز آیینه‌ی تاریخ پدر پند
گوید که: گرفتار در این زندان تا کی؟
محروم ز آزادی و آبادی تا چند؟
گوید که کسی غیر شما یار شما نیست
سوگند به جان‌های وفاداران، سوگند!
گوید که دگر باک ز ضحاک مدارید
دستی به درآرید و ببندید بر او بند
پیوند دل و دست شما چاره‌ی کار است
خود را برهانید ز هر بند به پیوند…
#فریدون_مشیری

🏔 @AdabSar

🏔 سیزدهم تیرماه، #روز_دماوند این بَرماندِ نیادی(میراثِ طبیعی) و میهنی، اِسپَهبُدِ پایداری و ایستادگی و نماد سرزمین ایران گرامی باد.

📸 فرتور(عکس) کهکشان راه شیری بر فراز دماوند #مسعود_قدیری
b2n.ir/Damavandziba

☘ امردادگان است. جشنی از جشن‌های دیرپای ایران کهن، جشنی که می‌تواند آموزه‌های آن هنوز و همیشه برای ایران جوان نیز کارآمد باشد، یادروزی که هم‌پایه‌ی دیگر رویدادهای خجسته روزگار شهریاران ایران‌ساز و مردمان فرهنگ‌مدار روزگاران دیرین هنوز می‌تواند برای روزگار کنونی و آیندگان سرزمین (و در سخن بهتر و شایسته‌تر، جهان) خجسته، آموزنده و گسترنده‌ی آبادی باشد. روزی که با نامیرایی، جاودانگی، سرسبزی و تندرستی در پیوند است و پاکسازی زمین، شادباشی و پایکوبی مردمان در زیست‌بوم را فرایاد می‌آورد.
بسیاری بر این باورند که یادکرد از جشن‌های کهن، ماندن در بالندگی‌های هیچ و پوچ باستان‌گرایی و دورافتادن از چرخه‌ی پر شتاب کار و کوشش‌های امروز جهان است، یا می‌پندارند اکنون که در همه جا اندوه، بیماری، مرگ‌، گرانی، نابسامانی، بیکاری و ده‌ها نگرانی دیگر پابند زندگی مردم شده است چه جای جشن و یادآوری از آیین‌های مرده و کهن گذشتگان است. و یا به روشنی می‌گویند که این رویکردها روایی دین‌های کهن و… است. ولی من بر این باور هستم که گرامی‌داشت این آیین‌ها و بهره بردن از آموزه‌های سودمند آن، راهنمای مردم است برای یادآوری شادی‌خواهی، آبادی‌گستری، آزاداندیشی و کوششی است برای نگاه داشت زیست‌بوم و زاستار (طبیعت)، برای زیستی شایسته.
باوری که اگرچه دوستانی مرا در گرامی‌داشت این جشن‌ها یاری کرده‌اند و همراهی می کنند ولی بوده‌اند و هستند کسانی که بر این باور خرده گرفته و می‌گیرند و می‌پندارند که گزافه‌کاری و بیهوده‌جویی است.
اکنون که هریک از ما در خانه‌های کوچک و در کوران بیماری و اندوه‌های همگانی و در میانه‌ای از خشم روزگار گرفتاریم باز‌‌ هم این نام‌های پر و پیمان فرهنگ مانند: تیرگان، امردادگان، شهریورگان، مهرگان و… می‌توانند ما را با جهان پیرامون‌مان آشتی دهند. به یادمان آورد که آرمان آدمی داشتن زندگی شاد و جهانی آباد و آزاد است و باید برای به‌دست آوردن آن کوشید.
امردادگان و دیگر جشن‌های باستانی شاید رها کننده‌ی ما از اندوه‌های روزگار نباشد ولی بایستگی دانستن فرزندانمان است بنیادهای فرهنگ‌شان را. 
 پشتوانه‌های خجسته فرهنگ سرزمین را پاس بداریم. باشد که آبادی به جهان بازگردد؛ مردمان تندرست باشند و شاد بشوند؛ بردگی و خواری از جهان دور شود و آزادی پدیدار گردد که بی آزادی همه چیز بیهوده است.


✍ نویسنده و فرستنده: #مسعود_فرزانگان
سوم امرداد ۱۴۰۰

#پیام_پارسی #جشن_امردادگان #امردادگان
☘ @AdabSar

‏ای درختان عقیم ریشه‌تان در خاک‌های هرزگی مستور،
‏یک جوانه‌ی ارجمند از هیچ‌جاتان رُست نتواند.
‏ای گروهی برگ چرکین‌تار چرکین‌پود،
‏یادگار خشکسالی‌های گردآلود،
‏هیچ بارانی شما را شست نتواند.

🍂🍃

سی و یکمین سال‌روز درگذشت جاودان‌یاد #مهدی_اخوان_ثالث (م.امید) بیش از هر زمان دیگر در «پایتخت این دژآیین قرنِ پرآشوب، قرن شکلک‌چهر» به یاد باد.

فرستنده: #مسعود_فرزانگان
🍂🍃 @AdabSar

🌏🕊 @AdabSar

کوروش، امان زندگان زمین
✍ #مسعود_فرزانگان ۷ آبان ۱۳۹۹


کوروش به شهریار خردورز دادگر و پیامبر صلح و آرامش نامور شده و باور اندیشمندان آن است که او مردمش را سربلند می‌خواسته، به دادگری کوشیده و همه مردم را از هر نژاد، آیین، باور و سرزمین گرامی می‌داشته و «امان زندگان زمین»* بوده است.

در یادکرد از کوروش، اگر پندارهای خردگرایانه او وانهاده شود و پندارهای خودگرایانه جای آن را بگیرد؛ بی‌گمان راه دوستداری او پیموده نخواهد شد.
چه بسیار کسان که دانسته و نادانسته هنوز در تکاپوی کاستن نام کوروش‌اند، او را دشمن می‌پندارند و درنیافته‌اند که بنیان شهریار روشنایی‌ها، دوری و کاستن از دشمن است.
و بسیار کسان که با نام کوروش، گروهی ویژه برای خود ساخته‌‌اند، کوروش را در بند ویژه‌خواری خویش، کوچک کرده‌اند و در نیافته‌اند که بزرگی کوروش، پیامبر همگان بودن است و اندیشه او، سربلندی همه مردمان جهان.

ایرانیان اگر در این روزگار نابسامان می‌خواهند ایران بزرگ فرهنگی خود را  آبرومند نگهداری کنند باید پندار خردورزانه و کردار بی‌باکانه‌ی او را در خود بارور کنند و نخستین گام، صلح درونی با خویشتن است، پس آنگاه دوستی و مهر با دیگران و در گستره‌ی بزرگتر، گرامی‌داشت باورها و خواسته‌های همه مردم جهان و کوشش برای داشتن آزادی و امان برای همه زندگان زمین...


📒 پی‌نوشت:
* «امان زندگان زمین» از کتاب «شهریار روشنایی‌ها» سروده‌ی «سیدعلی صالحی» وام گرفته شده است.
#روز_کوروش
@AdabSar 🌏🕊

درود
بر آن بودیم که چهلم درگذشت شادروان «حاج‌رضا علامه» را در آدینه ۲۵ مهرماه برگزار کنیم.
شوربختانه با بودن بیماری و نداشتن پروانه‌ی برگزاری پُرسه و نگرانی از همه‌گیری بیماری ما را بر آن داشت تا این سوگ را بر تندرستی گرامیان برتر ندانیم و از گردهم‌آیی چشم‌پوشی کنیم.
امید که تندرست باشید.
مهر ۱۳۹۹

✍ فرستنده: #مسعود_علامه
#ترحیم #تسلیت #تشکر
با کمی ویرایش

@AdabSar

🕊🌏 کوروش امان زندگان زمین
✍ #مسعود_فرزانگان


کوروش به شهریار خردورز دادگر و پیامبر صلح و آرامش نامور شده و باور اندیشمندان آن است که او مردمش را سربلند می‌خواسته به دادگری کوشیده و همه مردم را از هر نژاد، آیین، باور و سرزمین گرامی می‌داشته و «امان زندگان زمین»* بوده است.

در یادکرد از کوروش اگر پندارهای خردگرایانه او وانهاده شود و پندارهای خودگرایانه جای آن را بگیرد بی‌گمان راه دوستداری او پیموده نخواهد شد.
چه بسیار کسان که دانسته و نادانسته هنوز در تکاپوی کاستن نام کوروش‌اند، او را دشمن می‌پندارند و درنیافته‌اند که بنیان شهریار روشنایی‌ها دوری و کاستن از دشمن است.
و بسیار کسان که با نام کوروش گروهی ویژه برای خود ساخته‌‌اند، کوروش را در بند ویژه‌خواری خویش کوچک کرده‌اند و در نیافته‌اند که بزرگی کوروش، پیامبر همگان بودن است و اندیشه او سربلندی همه مردمان جهان.

ایرانیان اگر در این روزگار نابسامان می‌خواهند ایران بزرگ فرهنگی خود را  آبرومند نگهداری کنند باید پندار خردورزانه و کردار بی‌باکانه‌ی او را در خود بارور کنند و نخستین گام، صلح درونی با خویشتن است. پس آنگاه دوستی و مهر با دیگران و در گستره‌ی بزرگت، گرامی‌داشت باورها و خواسته‌های همه مردم جهان و کوشش برای داشتن آزادی و امان برای همه زندگان زمین...


📒 پی‌نوشت:
«امان زندگان زمین» از کتاب «شهریار روشنایی‌ها» سروده‌ی «سیدعلی صالحی» وام گرفته شده است.
#روز_کوروش

@AdabSar

🍁🔥 آذرجشن و برافروختن نخستین آتش زمستان


🍂 «آذرجشن» جشنی در پیوند با آتش و برای فرا رسیدن سرمای زمستان و برافروختن نخستین آتش و گرمای زمستانی است که گویا در «اورمزد روز» از آذر برابر با یکم آذر یا روزی نزدیک به آن برگزار می‌شد. از این‌رو می‌گوییم گویا، که درباره‌ی زمان برگزاری این جشن آگاهی درستی در دست نیست و با جابجایی گاهشماری‌ها و به شمار نیاوردن بهیزک (کبیسه) شاید زمان برگزاری آن جابجا شده باشد.

🍂 برای نمونه گفته شده که جشن شهریورگان همان آذرجشن است. زمان برگزاری آذرجشن را در آغاز مهر و جشن آغاز پاییز هم دانسته‌اند. «گاهنبار ایاسرم» یکی دیگر از جشن‌هایی است که آذرجشن را با آن یکی می‌دانند و یک گمان دیگر برگزاری آذرجشن در روزهای آغاز ماه آذر است.

🍂 «ابوریحان بیرونی» از زبان «شاهویه» یا «زادویه» نوشته است که در آذرجشن در خانه‌ها آتش می‌افروختند، نیایش می‌کردند، خوراک می‌خوردند، پایکوبی می‌کردند و باور داشتند گرمای جشن و آتش آن، آسیب‌های سرمای زمستان را از مردم، گیاهان و گیتی دور می‌کند. گویی که با لشگری گران به جنگ با دشمن رفته باشند. بیرونی همچنین نوشته است که «خورشید موبد» آذر جشن را در روز نخست شهریور می‌داند و می‌گوید این جشن در گاهنبار آفرینش گیاهان در خراسان برگزار می‌شد و باور دارد که این جشن ایرانی نیست، تخاری است ولی به روزهای ایرانیان راه یافته است.
«پیش‌تر در ادبسار به جشن‌های گفته شده پرداخته‌ایم.»

🍂 ای ماه، رسید ماه آذر
برخیز و بده میِ چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن
ز آذر صنما به ماه آذر!
#مسعود_سعد_سلمان


✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #آذرجشن #آذرگان


🍂 برگرفته از:
- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان «هاشم رضی»
ـ زمستان «انجوی شیرازی»
ـ جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر اسطوره و مردم‌شناسی «حسام‌الدین مهدوی»

🍁🔥 @AdabSar