‌ با خشونت علیه زنان مبارزه کنیم

طرح از مانا نیستانی

اصلی‌ترین دلایل خشونت علیه زنان در ایران را چه می‌دانید؟

به نظر شما آیا ظرفیت‌های حقوقی موجود توان اعاده حقوق زنان را دارند؟
مسئولیت نهادهای مدنی در این خصوص چیست؟

#زنان #خشونت_علیه_زنان #نه_به_خشونت_علیه_زنان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

این نجوای مادرانه مادر جاویدنام سامان محمدی خیاره است که بدون ملاقات آخر اعدام شد. مزارش را بیست روز بعد به خانواده‌اش نشان دادند.

سامان محمدی خیاره زندانی که در ۱۹ سالگی بازداشت و در ۳۵ سالگی اعدام شد.
‌
سامان در بهمن ۱۳۸۸ بازداشت شد و چند ماه بعد در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی، به اتهام «محاربه»، «عضویت در گروه‌های مخالف نظام» به اعدام محکوم گردید.

این حکم در شعبه ۴۱ دیوان عالی جمهوری اسلامی به دلیل نبود ادله کافی نقض شد و شعبه هم‌عرض او را به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم کرد. اما با فشار نهادهای امنیتی، حکم زندان نیز لغو و دوباره پرونده او به سمت صدور حکم اعدام سوق داده شد.

سامان محمدی بارها اعلام کرده بود که اعترافاتش تحت شکنجه و فشار شدید گرفته شده و اتهام قتل و مشارکت در عملیات مسلحانه را به صراحت رد کرده است. او تأکید کرده بود که تمام اعترافاتش ساختگی و در بازجویی‌های همراه با شکنجه به او تحمیل شده است.

او در این ۱۶ سال حبس حتی یک روز هم مرخصی نداشت. فرزندش که بعد از بازداشت او متولد شد، تنها در اتاق ملاقات زندان توانست پدر را ببیند و امروز در ۱۶ سالگی، با داغ سنگین اعدام پدر روبه‌رو شد.

سامان دو بار پیش‌تر تا پای اجرای حکم اعدام برده شد اما متوقف گردید. با این حال، تحت فشار نهادهای امنیتی سرانجام حکم مرگ او به اجرا درآمد. این اعدام ناگهانی و بدون اطلاع خانواده صورت گرفت؛ خانواده‌ای که پس از سال‌ها امید به آزادی، حالا داغدار شدند.

#سامان_محمدی_خیاره #دادخواهی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

هفت سال پیش در چنین روزی، علیرضا رضایی درگذشت. حتی تصور آن نیز در باور ما نمی‌گنجید که خبر از درگذشت علیرضا رضایی - طنزپرداز و برنامه ساز - بشنویم. آن اندازه هضم آن دشوار بود که گفتیم نکند علیرضا مرگ را هم به بازی گرفته است؟ نکند این هم سکانسی از طنازی‌های تمام نشدنی اوست؟ اما دست سنگین واقعیت، زمخت‌تر از این حرف‌هاست! علیرضا رضایی، رفیق و دوست خوب ما، که آموزشکده توانا افتخار همکاری با او را داشت، هفت سال پیش رفت و دوستدارانش را در میان خاطراتی سراسر شیرین تنها گذاشت. او در یکی از آخرین توییت‌های خود از بیماری قلبی خود گفته بود. از قلبی که می‌گفت برای ایران می‌تپد. چه حیف علیرضا! حیف که ایران میهن دوستی چون تو را در این جوانی و آن هم در خاک غریب، از دست داد. یادت برای ما همیشه زنده است.

امروز سالگرد درگذشت علیرضا رضایی است.
به همین مناسبت این ویدئوی خلاصه از یکی برنامه‌های شفاف‌سازی را که یکی از دوستان علیرضا ارسال کرده، تقدیم به شما می‌کنیم و یاد علیرضا را هم گرامی می‌داریم.

#علیرضا_رضایی #اعتراضات_سراسری #تظاهرات_سراسری #انقلاب_اسلامی #IranProtestsِ #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

هفت سال پیش در چنین روزی، علیرضا رضایی درگذشت. حتی تصور آن نیز در باور ما نمی‌گنجید که خبر از درگذشت علیرضا رضایی - طنزپرداز و برنامه ساز - بشنویم. آن اندازه هضم آن دشوار بود که گفتیم نکند علیرضا مرگ را هم به بازی گرفته است؟ نکند این هم سکانسی از طنازی‌های تمام نشدنی اوست؟ اما دست سنگین واقعیت، زمخت‌تر از این حرف‌هاست! علیرضا رضایی، رفیق و دوست خوب ما، که آموزشکده توانا افتخار همکاری با او را داشت، هفت سال پیش رفت و دوستدارانش را در میان خاطراتی سراسر شیرین تنها گذاشت. او در یکی از آخرین توییت‌های خود از بیماری قلبی خود گفته بود. از قلبی که می‌گفت برای ایران می‌تپد. چه حیف علیرضا! حیف که ایران میهن دوستی چون تو را در این جوانی و آن هم در خاک غریب، از دست داد. یادت برای ما همیشه زنده است.

امروز سالگرد درگذشت علیرضا رضایی است.
به همین مناسبت این ویدئوی خلاصه از یکی برنامه‌های شفاف‌سازی را که یکی از دوستان علیرضا ارسال کرده، تقدیم به شما می‌کنیم و یاد علیرضا را هم گرامی می‌داریم.

#علیرضا_رضایی #اعتراضات_سراسری #تظاهرات_سراسری #انقلاب_اسلامی #IranProtestsِ #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
یک فرد نظر کرده
خالق اثر: مانا نیستانی


#سیم_کارت_سفید
#اینترنت_سفید
#اینترنت_طبقاتی
@mananey

#گفتگو_توانا

@Dialogue1402

عفو رهبری امتیاز نیست؛ دخالت در حقی است که از اساس متعلق به مردم است

✍️مریم ابراهیم‌وند، کارگردان

بحث «عفو رهبری» برای زندانیان سیاسی، یکی از پیچیده‌ترین و در عین حال تحریف‌شده‌ترین مفاهیم در سازوکار قدرت در جمهوری اسلامی است. ما مردم معمولاً از کنار این موضوع سطحی عبور می‌کنیم، در حالی‌که در دل آن یک مسئله بنیادین نهفته است: مصادره کامل حق آزادی به نام رهبر!
در یک جامعه سالم، آزادی بیان حتی برای دگراندیش، مخالف، منتقد و معترض حق طبیعی و غیرقابل مذاکره‌ی هر شهروند است. جامعه‌ای رشد می‌کند که صداهای متفاوت در آن حضور داشته باشند و حذف و زندانی کردن دگراندیش تبدیل به ابزار اداره جامعه نشود. اما جمهوری اسلامی طی چهار دهه جامعه را به «ما» و «دیگری» تقسیم کرده؛ دیگری را دشمن نامیده و سپس همان دشمن‌نام‌گذاری را مبنای زندان، سرکوب و حذف قرار داده است.
حالا پس از زندانی کردن دگراندیشان، همان قدرتی که حق آزادی را از آنها گرفته، با مفهومی به نام «عفو رهبری» وارد می‌شود؛ گویی لطفی می‌کند یا امتیازی می‌بخشد.
اما باید مسئله را از ریشه دید:
عفو رهبری امتیاز نیست؛ دخالت در حقی است که از اساس متعلق به مردم است.
قبل از آنکه ما این «عفو» را امتیاز مثبت یا منفی برای یک زندانی بدانیم، باید بپرسیم:
اصلاً رهبر از کجا چنین حقی دارد که آزادی شهروند راکه حق طبیعی اوست به نام «عفو» به خودش نسبت دهد؟
وقتی آزادی یک حق طبیعی و حق بدیهی شهروند است، هیچ رهبر، هیچ حکومت و هیچ نهادی حق ندارد آن را در قالب یک «بخشنامه» به انسان‌ها ببخشد یا پس بگیرد. این ترفند قدرت است:
«تبدیل حق مردم به امتیاز حاکم.»
دقیقاً همین جاست که باید حساس شویم. زیرا اگر ما از ابتدا آزادی را بدون قید و شرط، حق غیرقابل معامله خود بدانیم، دیگر اجازه نمی‌دهیم قدرت آن را مصادره کرده و با نام «عفو» به خود ما بفروشد.
مشکل آنجاست که مردم را مقابل هم قرار می‌دهند.
پس از اعلام عفو، جامعه درگیر این بحث می‌شود که:
چرا فلانی «درخواست عفو» داد؟
آیا این یعنی کرنش؟
چرا آن یکی نداد؟
این یک امتیاز حکومتی است یا نیست؟
اما این مجادله از ریشه غلط است.
مشکل نه «درخواست عفو» است و نه «نپذیرفتن عفو».
مشکل در آن حقی است که اصلاً نباید در اختیار رهبر باشد.
قدرت سیاسی با خلق مفهوم «عفو»، ابتدا آزادی را از شهروند می‌گیرد، بعد آن را به شکل هدیه، لطف یا امتیاز بازمی‌گرداند و جامعه را هم به جان هم می‌اندازد.
سؤال اصلی همین است: چرا باید از اساس حق آزادی در اختیار رهبر باشد؟
مگر او کیست که آزادی، این حق طبیعی و انسانی را بدهد یا ندهد؟
این پرسش خط قرمز واقعی است.
اگر ما شهروند مطالبه‌گر باشیم و از ابتدا آزادی را «حق» بنامیم نه «امتیاز»، هیچ قدرتی نمی‌تواند آن را گروگان بگیرد و سپس در قالب «عفو رهبری» توزیع کند.
و اگر زندانی سیاسی با «عفو رهبری» آزاد شود، این نه امتیاز است و نه لطف؛
این همان آزادیِ مصادره‌شده‌ای است که حق طبیعی او بوده و باید از چنگ قدرت با هر شکل چه با درخواست چه بی درخواست پس گرفته می‌شد.
قدرت سیاسی با مصادره آزادی، آن را تبدیل به «هدیه» می‌کند؛ اما زندانی سیاسی که با این عفو آزاد می‌شود، در واقع چیزی نگرفته جز بازگشت به حق اولیه‌اش حقی که هیچ‌گاه نباید از او گرفته می‌شد.
من برای زندانیان سیاسی‌ای که با عفو رهبری آزاد شده‌اند و با وجود تمام فشارها، انگ‌ها و روایت‌سازی‌های حکومتی، پس از آزادی دوباره با عقاید خود و برای آزادی ادامه می‌دهند، احترام عمیق قائلم.
این انسان‌ها نه امتیاز گرفته‌اند، نه مماشات کرده‌اند؛
بلکه حق طبیعی خود را از سیستمی پس گرفته‌اند که آزادی را امتیازی شخصی برای رهبر تعریف کرده است.
آنها مسیرشان را گم نکرده‌اند، خاموش نشده‌اند و نترسیده‌اند.
قدرت شاید بتواند یک آزادی را در پرونده‌ها گروگان بگیرد،
اما نمی‌تواند اراده‌ی آزاداندیشان را مصادره کرد؛
آزادی را باید پس گرفت هر نامی که قدرت روی آن بگذارد.
همان‌طور که اریکا چنووت و ماریا استفن در کتاب «چرا مقاومت مدنی موفق می‌شود» نشان می‌دهند، رژیم‌های اقتدارگرا برای کنترل جنبش‌های آزادی‌خواهانه فقط از ابزار خشونت استفاده نمی‌کنند؛ بلکه از ابزارهای نرم‌سرکوب مانند عفو، تخفیف حکم، بخشنامه‌های مناسبتی و آزادی‌های گزینشی بهره می‌گیرند تا جنبش را تقسیم، سردرگم و بی‌اثر کنند.
در این الگو، حکومت ابتدا حق طبیعی شهروند را می‌گیرد و سپس بخشی از همان حق را در قالب «عفو» بازمی‌گرداند تا:
بخشی از جامعه را رام کند،
بخشی را علیه هم بشوراند،
و حس «امتیاز گرفتن» یا «امتیاز دادن» را جایگزین مفهوم حق شهروندی کند این دقیقاً یکی از روش‌های کلاسیک دولت‌های سرکوبگر برای شکستن انسجام جنبش‌های مدنی است: مصادره‌ی حق آزادی و عرضه‌کردن آن به‌عنوان لطف حکومت.

#حقوق_بشر #حقوق_مدنی #آزادی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تغییرات جدید شبکه ایکس باعث شد موضوعی که از مدت‌ها قبل همه می‌دانستند، شکلی قطعی پیدا کند: اینترنت در ایران طبقاتی است و عده‌ای نظرکرده، امکان ورود بدون مانع و فیلتر به اینترنت جهانی دارند، در حالی که مابقی مردم با تهیه فیلترشکن و با سختی فراوان به جهان آزاد وصل می شوند.

این وضعیت در شرایط جنگ ۱۲روزه و قطعی اینترنت توسط حکومت بسیار حادتر شد چرا که اکثر ایرانیان خارج از کشور امکان خبرگیری از بستگان داخل را از دست داده و در اضطراب به سر می‌بردند، البته غیر از خواص که عمدتا برای تبلیغ پنهان و پیدای سیاست‌های نظام از کارت سفید برای جولان در فضای مجازی برخوردار بودند.
در این میان حضور اسامی بسیاری از چهره‌های سیاسی و روزنامه‌نگاران منتسب به جریان اصلاح‌طلب در فهرست دارندگان اینترنت سفید سروصدای بسیار برپا کرد، هرچند که آگاهان عرصه سیاست تعجب چندانی نکردند. زیرا اعطای امتیاز و رانت به حامیان، سیاست همیشگی دولت‌های مختلف نظام جمهوری اسلامی، از جمله دولت‌های نزدیک به اصلاح‌طلبان بوده است.
طرح از مانا نیستانی منتشرشده در دویچه‌وله
@mananey

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #اینترنت_طبقاتی

@Tavaana_TavaanaTech

صفحه وزارت خارجه آمریکا نوشت:
«دسترسی به اطلاعات یک حق بنیادین است، نه امتیازی که فقط به عده‌ای محدود اعطا شود.رژیم جمهوری اسلامی با اینکه برای مردم ایران محدودیت و سانسورشدید اعمال می‌کنند همزمان به طور ریاکارانه دسترسی ویژه‌ای به اینترنت برای مقامات رژیم خود فراهم می‌سازد.رژیم به طورعلنی اینترنت را به‌ عنوان تهدیدی برای امنیت ملی واخلاق عمومی اعلام می‌کند درحالیکه مقامات رژیم از«اینترنت سفید»بهره‌مند می‌شوند که کنترل‌های دولتی را دور می‌زند؛ریاکاری‌ای که اخیرا درشبکه اجتماعیXافشا شد.درهمین حال،مردم برای دسترسی به اینترنت جهانی بامشکلات فراوان روبرو هستند،در حالیکه رژیم حداقل۴/۵میلیارد دلار برای سرکوب دسترسی به اطلاعات دیجیتال صرف می‌کند بجای اینکه به نیازهای فوری مردم مانند افزایش هزینه‌های زندگی،حفاظت ازمحیطزیست و خدمات بهداشتی رسیدگی کند.باوجوداین موانع،مردم همچنان راه‌هایی برای اتصال،به اشتراک گذاشتن ومطالبه حقوق خود پیدا می‌کنند وخلاقیت و اراده فوق‌العاده‌ای از خود نشان می‌دهند.ایالات متحده،تبعیض رژیم را محکوم می‌کند وبا مردم ایران در مبارزه‌شان برای آزادی اینترنت،محکم می‌ایستد.»
@Tavaana_TavaanaTech

‌
پارلمان اروپا روز پنجشنبه ۲۷ نوامبر با تصویب قطعنامه‌ای «تشدید سرکوب بهائیان در ایران» را به شدت محکوم کرد و از جمهوری اسلامی خواست که فورا به «تبعیض، آزار، بازداشت، مصادره اموال و نقض حقوق بنیادین» اعضای جامعه بهائیان در ایران پایان دهد.

هانا نیومن، نماینده آلمان در پارلمان اروپا ضمن اشاره افزایش فشار ها بر زنان، اقلیت‌های قومی و مذهبی در ایران گفت:
رژیم ایران سرکوب بهائیان و دیگر اقلیت ها را تشدید کرده است.
این بی رحمی نمایش قدرت نیست ، بلکه نشان ترس است.
اروپا باید اکنون فشارها را افزایش دهد و محکم در کنار جامعه تحت آزار و اذیت بهائی در ایران بایستد.

#داستان_ما_یکیست #هانا_نیومن #اقلیت_مذهبی #بهائیان_ایران #پارلمان_اروپا #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

نمای باورنکردنی از آلودگی هوای تهران صبح امروز ۷ آذر ۱۴۰۴ ویدئویی از آلودگی هوای تهران از نمای توچال منتشر شده است.
بیش از یک هفته است که هوای شهر تهران به‌طور پیوسته آلوده و ناسالم گزارش می‌شود، امروز جمعه هفتم آذر هم آلودگی هوا در وضعیت «ناسالم» برای همه اعلام شد.
تهران روز چهارشنبه پنجم آذرماه آلوده‌ترین شهر جهان بود.
از ابتدای سال ۱۴۰۴ تاکنون کیفیت هوای پایتخت تنها ۶ روز در وضعیت پاک بوده است.

بنا بر آمار رسمی منتشر شده،۵۴ هزار مرگ منتسب به آلودگی هوا در یک سال در ایران ثبت شده است. این قتل‌عام خاموش مردم ایران توسط جمهوری اسلامی است و عنوان دیگری نمی‌توان برای آن در نظر گرفت.
از یاد نبریم در سایر شهرهای ایران هم هوا به شدت آلوده است. تصاویری از اهواز و تبریز هم در روزهای اخیر منتشر شده که نشان می‌دهد آلودگی هوا در این شهرها بیداد می‌کند.

#آلودگی_هوا #ابران #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

امروز، جمعه هفتم آذر، گروهی از حامیان حجاب اجباری رو‌بروی دانشگاه تهران تجمع کردند. این تجمع به دعوت شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی انجام شد.
تصاویری از این تجمع منتشرشده که نشان می‌دهد تعدادی از حامیان حکومت جمهوری اسلامی علیه حجاب اجباری شعار می‌دهند.
چند روز پیش، یک مقام نزدیک به حکومت،در یک فایل صوتی افشا کرد وزیراطلاعات درباره حجاب به رهبر جمهوری اسلامی گزارشی داده که خامنه‌ای آن گزارش را «دردناک و تکان‌دهنده»توصیف کرده است.
گوینده این فایل صوتی همچنین می‌گوید: «آنچه امروز روی میز نظام است اجرای طرح قانون عفاف و حجاب است، بدون اینکه رسما اعلام شود»
هم‌زمان بسیاری از امامان جمعه درباره ضرورت رعایت حجاب اسلامی سخنرانی کردند.حسین مظفری، امام جمعه قزوین گفت «برخورد با مروجان بی‌حجابی حق نظام است» و امام جمعه اهواز هم گفت «گسترش بی‌حجابی و بی‌حیایی جامعه را آلوده می‌کند»
این همه در حالی است که ایران درگیر بحران آلودگی هوا ست و ایرانیان باتورم ومشکلات معیشتی مواجه هستند. جمهوری اسلامی به جای رفع مشکلات مردم، برای آزار و اذیت زنان قانون تصویب می‌کند.

#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

سیم‌کارت سفید، مشروعیت سیاه!

روایتی از تبعیض دیجیتال، ریاکاری سیاسی و فروپاشی سرمایه اجتماعی

پیام همراهان

ماجرای سیم‌کارت‌های سفید تنها یک موضوع تکنولوژیک نیست؛ بلکه نمادی از تبعیض دیجیتال و ضعف مشروعیت در ساختار قدرت جمهوری اسلامی است. دسترسی محدود شهروندان به اینترنت در حالی که گروهی خاص با امتیاز ویژه به اینترنت آزاد دسترسی دارند، نشان‌دهنده یک تبعیض ساختاری آشکار است؛ تبعیضی که نه تنها نابرابری اطلاعاتی ایجاد می‌کند، بلکه فاصله اجتماعی و سیاسی میان حکومت و مردم را گسترده‌تر می‌کند.

از منظر جامعه‌شناسی، سرمایه اجتماعی هر جامعه بر اعتماد، همکاری و احساس تعلق متقابل استوار است. محدودسازی اطلاعات و ایجاد اینترنت طبقاتی باعث فروپاشی این سرمایه می‌شود؛ چرا که مردم به رفتارهای دوگانه و ریاکارانه حکومت پی می‌برند. مطالعات بین‌المللی نشان داده‌اند که کاهش دسترسی برابر به اطلاعات و فناوری، اعتماد نهادی و مشارکت مدنی را به شدت تضعیف می‌کند و انسجام اجتماعی را کاهش می‌دهد. در این مورد، سیم‌کارت سفید نمادی از یک سیستم سیاسی است که قوانین را برای مردم اجرا می‌کند اما خود از آن مستثنی است، و این تناقض، اعتماد عمومی را فرسوده می‌کند.

احساس تعلق شهروندان نیز با چنین سیاست‌هایی آسیب می‌بیند. حکومت‌هایی که دسترسی به ابزارهای اطلاعاتی را طبقاتی می‌کنند، در عمل به مردم پیام می‌دهند که مشارکت و حضور آن‌ها اهمیت ندارد؛ تنها اطاعت و سکوت انتظار می‌رود. پیامد این فاصله، کاهش همبستگی اجتماعی، کاهش مشارکت و افزایش بی‌اعتمادی به نهادهای حکومتی است.

در نهایت، سیم‌کارت سفید نه فقط یک رانت دیجیتال، بلکه یک افشای ناآگاهانه از مشروعیت سیاه حکومت است. این افشاگری نشان می‌دهد که محدودیت‌ها و فیلترینگ، نه برای امنیت یا منافع عمومی، بلکه برای حفظ منافع یک طبقه ویژه اعمال می‌شوند. فروپاشی اعتماد و سرمایه اجتماعی، کاهش حس تعلق و آشکار شدن ریاکاری نهادی، پیامدهای بلندمدتی دارند که آینده روابط حکومت و شهروندان را به شدت تهدید می‌کند.

این رخداد، نمونه‌ای عملی از چگونگی تأثیر تبعیض دیجیتال بر مشروعیت، اعتماد و سرمایه اجتماعی است و هشدار جدی برای هر حکومتی که دسترسی برابر به اطلاعات را نادیده می‌گیرد.

#سیمکارت_خونین #سیمکارت_سفید #تبعیض #تبعیض_دیجبتال #اعتماد #بحران_اعتماد #مشروعیت #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech