با نزدیک‌شدن به روز دانشجو یادی کنیم از احمد بالدی، جوان ۲۰ ساله‌ای که در اعتراض به برخورد خشن ماموران شهرداری اهواز با مادرش هنگام تخریب دکه خانوادگی‌شان خودسوزی کرد و جان باخت.
جمهوری اسلامی حقوق اساسی همه انسان‌ها را اینگونه نقض می‌کند اما ادعای گرامی‌داشت روز مادر و روز دانشجو و ... دارد.
یادآور می‌شویم مادر احمد بالدی در یک فایل صوتی گفته بود:
«من مادر احمد بالدی هستم. نیروهای امنیتی سعی کردند در حالی که فرزندم خودسوزی کرده بود و من در تلاش برای کمک به او فریاد می‌زدم تا مردم هم بتوانند کمک کنند، مرا بازداشت کنند.
پسرم در حالی که می‌سوخت داد می‌زد: "مادرم را رها کنید، مادرم گناهی نکرده است."
من تنها می‌خواستم برای پسرم ماشین بگیرم تا او را به بیمارستان منتقل کنیم، اما مأموران مانع شدند و سپس به زور مرا سوار ماشین کردند.»

#دادخواهی #یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #روز_دانشجو #احمد_بالدی

@Tavaana_TavaanaTech

«همه‌اش داریم مایه عبرت دنیا می‌شویم، آدم تاسف می‌خورد.»

این سخنان مسعود تجریشی، رئیس دانشگاه شریف، در گفت‌و‌گو با «انتخاب» است. او گفت:
«ما همه‌اش داریم مایه عبرت می‌شویم، آدم تاسف می‌خورد کشوری که با این آب توانسته تمدن ایجاد کند الان مایه عبرت دیگران شدیم.»
رئیس دانشگاه شریف همچنین با اشاره به بحران‌های زیست‌محیطی در کشور که تبدیل به ابربحران شده‌اند، افزود:
«در کتاب کلاس چهارم استرالیا می‌گویند اگر به اکوسیستم توجه نکنید به محیط زیست توجه نکنید دریاچه ارومیه می‌شود و خشک می‌شود. برای چه باید اینطوری شود.»

بحران‌هایی مثل خشک‌شدن هورها، باتلاق‌ها و دریاچه‌ها، فرونشست زمین و افت شدید منابع آب زیرزمینی، در ایران دیگر تبدیل به ابربحران شده‌اند و بر اساس گزارش مرکز پژوهشی سوفان، چالش محیط زیستی ایران به مسئله‌ای امنیتی و سیاسی تبدیل شده است.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #بحران_آب
@Tavaana_TavaanaTech

روایت رضا محمدحسینی، زندانی سیاسی، از جلسه دادگاه سه دقیقه‌ای و پرونده‌سازی جدید در زندان

به نام آزادی
اینجانب رضا محمدحسینی، زندانی محبوس در زندان قزل‌حصار، این نامه را برای ثبت آنچه بر من گذشته است می‌نویسم؛ شاید اندکی روشنی بر تاریکیِ سازوکارهایی بیندازد که سال‌هاست با آن‌ها تلاش کرده‌اند مرا و امثال مرا خاموش نگاه دارند.
سه‌شنبه شب، حدود ساعت ده، ناگهان به من اطلاع دادند که فردا صبح باید در یک «ویدیو کنفرانس» شرکت کنم. پرسیدم کجا؟ پاسخ دادند: «نمی‌دانیم.» صبح چهارشنبه تازه گفتند که شعبه ۱۳ دادسرای کرج احضار شدی، این در حالی بود که نه عنوان اتهام را به من ابلاغ کرده بودند، نه فرصت و حق قانونیِ انتخاب یا اطلاع به وکیل را فراهم کردند، و نه حتی یک روز زودتر اطلاع دادند؛ چه برسد به یک هفته قبل، همان‌طور که قانون صراحت دارد.

وقتی جلسه آغاز شد، بازپرس تصویر دوربین خود را بسته بود؛ جلسه‌ای که در بهترین حالت سه دقیقه طول کشید. بدون معرفی خود، و بدون رعایت حداقل استانداردهای دادرسی، تنها چهار سؤال پرسید:
شما از طریق انتشار بیانیه در فضای مجازی تبلیغ علیه نظام کرده‌اید آیا قبول دارید ؟
ـ پاسخ دادم: خیر.
چند سال است در زندان هستید؟
ـ گفتم: شش سال و نیم؛ فقط ۷۵ روز در بهمن ۱۴۰۱ بیرون بودم.
یعنی حتی یک روز مرخصی نرفته‌اید؟
ـ پاسخ دادم: خیر، هرگز.
آخرین دفاعیات؟
ـ گفتم: اتهام را قبول ندارم.


بازپرس گفت ۳۰۰ میلیون کفالت، وثیقه‌ات کردم و به زندان ابلاغ می‌شود تمام شد بلند شو برو!

نمی‌دانم متوجه نشد که من چند سال است که در زندانم، چه قرار وثیقه و چه قرار بازداشت تفاوتی در وضعیت من ایجاد نمی‌کند.

هیچ چیز بیشتر از این نبود.
نه وکیلی، نه فرصتی برای توضیح، نه ارائه اسناد، نه امکان دفاع.

بلافاصله قرار جدید صادر شد و همان لحظه در «پرینت زندان» ثبت شد؛ یعنی پرونده‌ای تازه، ساخته‌شده صرفاً بر اساس «گزارش اداره اطلاعات استان البرز»، و این در حالی است که سال‌ها گروگان قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران، قلب تپنده سرکوب جمهوری اسلامی، بوده‌ام و اکنون وزارت اطلاعات نیز به آن سازوکار سرکوب اضافه شده است.

این قرار جدید معنایی روشن دارد: تا زمانی که پرونده جدید تعیین تکلیف نشود، هیچ حقی، از جمله آزادی مشروط، به من تعلق نخواهد گرفت.
این در حالی‌ است که من ۶ ماه است که تقاضای آزادی مشروط را ثبت کرده‌ام و وکیلم آبان‌ماه با لایحه رسمی به دادیاری اوین مراجعه کرده بود تا تکلیف آزادی مشروطم مشخص شود. قرار بود در همین ماه پاسخ نهایی داده شود، اما اکنون با این پرونده‌سازی تازه، همه چیز عملاً متوقف شده است.

من سال‌هاست از حق مرخصی، حق دسترسی آزاد به وکیل، حق دادرسی عادلانه، و حتی حق ساده اطلاع از اتهام محروم بوده‌ام. بهترین سال‌های جوانی‌ام صرفا به خاطر نوشتن شعار «مرگ بر دیکتاتور» در زندان طی شد.
همواره بین سپاه پاسداران و وزارت اطلاعات دست‌به‌دست شده‌ام؛ گویی خودِ من، نه یک انسان، بلکه «پرونده‌ای برای نگه‌داشتن» هستم.
من این نامه را می‌نویسم تا روشن بگویم:
پرونده‌سازی مداوم، بازداشت‌های خودسرانه، محرومیت از وکیل، و جلسات سه‌دقیقه‌ای پشت دوربین خاموش، نشانه واضح بی‌عدالتی است.

امید دارم ثبت این روایت، به عنوان بخشی از نقض حقوق بشر، به تغییر شرایط زندانیان کمک کند.

با احترام
رضا محمدحسینی
زندان قزل‌حصار
۱۴ آذر ۱۴۰۴

#رضا_محمدحسینی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
حمله نیروهای امنیتی به مراسم سالگرد مختاری و پوینده

صبح جمعه ۱۴ آذر، نیروهای امنیتی با حمله به اعضای این کانون در گورستان محل خاک‌سپاری محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، مانع برگزاری مراسم سالگرد این دو نویسنده‌ی ستم‌کشته‌ی قتل‌های سیاسی–حکومتی شدند.

بر اساس گزارش کانون نویسندگان ایران، مأموران امنیتی امسال با شدت بیشتری نسبت به سال‌های گذشته اقدام کرده و نه‌تنها مسیرهای منتهی به گورستان را محاصره کردند، بلکه از همان آغاز تجمع، حاضران را با تهدید قصد متفرق کردن داشتند.

در دقایق ابتدایی گردهمایی، تلفن همراه سارا زارعی، از اعضای کانون، به بهانه‌ی گرفتن عکس از جمع، توسط نیروهای امنیتی ربوده شد. پس از اعتراض دیگر اعضا، مأموران ضمن کشیدن، هل دادن و توهین، زارعی را از جمع جدا کردند. اعتراض پیگیرانه‌ی اعضای کانون با یورش گسترده‌تر نیروهای امنیتی و بیان تهدیدهای علنی همراه شد؛ تهدیدهایی از جمله «استخوان‌هایت را خرد می‌کنم» و «سرت را می‌برم» که در میان دشنام‌ها به گوش می‌رسید.

به گفته کانون، مأموران به چند تن از اعضا از جمله علیرضا بهنام، رضا خندان (مهابادی)، روزبه سوهانی، قارن سوادکوهی، آیدا عمیدی، اکبر معصوم‌بیگی و سیامک میرزاده حمله کرده و دیگر حاضران را نیز تهدید کردند. اعضای کانون تا آزادی زارعی مقاومت کردند، اما در نهایت با فشار مأموران ناچار به ترک محل شدند.

۲۷ سال پس از قتل حکومتی محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، کانون نویسندگان ایران می‌گوید حکومت نه‌تنها مانع برگزاری مراسم سالانه‌ی گرامی‌داشت این دو نویسنده شد، بلکه با اعمال خشونت و تهدید، بار دیگر «ماهیت آزادی‌ستیز» خود را به نمایش گذاشت.

کانون نویسندگان ایران تأکید کرده است که حضور سالانه بر مزار کشتگان راه آزادی بیان، ادامه مسیر دادخواهی و پاسداشت آرمان‌های آنان است و این مسیر «با ضرب و جرح و تهدید پایان نمی‌یابد.»

#آزادی_عقیده #آزادی_بیان #کانون_نویسندگان_ایران #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

این مصاحبه را از دست ندهید!
در این گفتگو شیرین عبادی و باربد گلشیری درباره قتل‌های حکومتی در دهه هفتاد صحبت می‌کنند و مواردی را بیان می‌کنند که کمتر گفته شده است.
مواردی از روند بررسی پرونده در دادسرای نظامی، گسترده‌تر بودن قتل‌ها، دستور خامنه‌ای و وزیر اطلاعات برای حذف مخالفان، تمرین جانیان برای کشتن مخالفان و ...

قاتلان از افرادی خودسر نبودند، بلکه بخشی از وظایف تشکیلاتی آن‌ها حذف مخالفان بوده و این روند اکنون هم ادامه دارد، چه از طریق کشتار مخالفان چه از طریق بازداشت و صدور احکام سنگین

ویدیوی کامل را هم ببینید:
https://youtu.be/Z0hGui3zeNs?si=sXilvGPGiqBCvfWL

@studio_patt

#قتلهای_زنجیره_ای #قتل_های_حکومتی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

توماج صالحی در این ویدیو در مورد اختلافات و اشتراکات سخن می‌گوید و با تاکید بر این که با تمرکز روی اشتراکات می‌توان در خصوص اختلافات گفتگو کرد و اختلاف را کاهش داد و به سوی همبستگی رفت.
او اما تلاش‌های عامدانه برای تفرقه انداختن و تهمت و افترا و نسبت ناروا دادن را یا از سر ناآگاهی می‌داند یا برنامه ارتش سایبری برای تخریب هدفمند فعالان سیاسی.

این ویدیو را ببینید:
https://youtu.be/8yvY0-SmJ0E?si=_FBPw0I5ZXhqLZyf

#توماج_صالحی #همبستگی #ارتش_سایبری #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

آمریکا از تصمیم استرالیا برای اعلام سپاه پاسداران به‌عنوان «حامی دولتی تروریسم» استقبال کرد

وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا با انتشار بیانیه‌ای در صفحه فارسی خود اعلام کرد که قرار دادن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران به عنوان «حامی دولتی تروریسم» از سوی دولت استرالیا را گرامی می‌دارد.
در این بیانیه آمده است:
«ایران همچنان بزرگ‌ترین حامی دولتی تروریسم در جهان است و از طریق نیروی قدس سپاه پاسداران و گروه‌های نیابتی خود از جمله حزب‌الله، حماس و سازمان‌های جنایی فراملی، بسیاری از حملات و فعالیت‌های تروریستی را در سطح جهانی تأمین مالی و هدایت کرده است. اقدامات مهمی که استرالیا انجام داده است، به قطع توانایی رژیم ایران و گروه‌های نیابتی آن در برنامه‌ریزی حملات تروریستی و جمع‌آوری منابع مالی برای فعالیت‌های مخرب و بی‌ثبات‌کننده‌اش، از جمله حملاتش به جوامع یهودی در سراسر جهان، کمک خواهد کرد.»
وزارت خارجه آمریکا همچنین تأکید کرده است:
«ایالات متحده به همکاری با شرکایی مانند استرالیا برای مقابله با تهدیدات امنیتی جهانی ادامه خواهد داد و از تفاهم‌نامه شماره ۲ ریاست جمهوری از سوی رئیس‌جمهوری ترامپ در حوزه امنیت ملی که حداکثر فشار بر ایران را هدایت می‌کند، حمایت خواهد کرد.»
در پایان این بیانیه، آمریکا از تمامی کشورها خواسته است که رژیم ایران را پاسخگو بدانند و مانع فعالیت مأموران، استخدام‌کنندگان نیرو، تأمین‌کنندگان مالی و گروه‌های نیابتی آن‌ها در قلمرو خود شوند.

@USABehFarsi

ـ سپاه پاسداران، نهاد نظامی و ایدئولوژیک، که نه در نامش و نه در مرامش «ایران» جایی ندارد، ضمن بلعیدن بودجه ایران، آسیب‌های بسیار زیادی به ایران و ایرانی زده است.

#IRGCterrorists
#تروریسم #نه_به_جمهوری_اسلامی #سپاه_تروریستی_پاسداران #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

یادداشت نرگس محمدی در مجله تایم:
جنگ در ایران تمام نشده، حکومت با مردم می‌جنگد

مجله معتبر تایم امروز (۵ دسامبر ۲۰۲۵) یادداشتی از نرگس محمدی، فعال برجسته حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۳، منتشر کرد؛ یادداشتی که در آن، محمدی تصویری روشن، تکان‌دهنده و عمیق از «جنگ بی‌پایان جمهوری اسلامی علیه مردم ایران» ارائه می‌دهد.

این نوشته، یکی از مهم‌ترین و جامع‌ترین تحلیل‌های اوست که از درون زندان نگاشته شده و بار دیگر نشان می‌دهد چرا صدای او همچنان یکی از تاثیرگذارترین صداهای مبارزه مدنی در ایران است.

ایران بدون بمب هم در جنگ است

محمدی در ابتدای مقاله تأکید می‌کند که حتی در نبود جنگ خارجی، مردم ایران در صلح زندگی نمی‌کنند، زیرا «زیر دولتی زندگی می‌کنند که همه جنبه‌های زندگی شخصی و عمومی آنان را کنترل می‌کند.»

او ادامه می‌دهد:

«صلح آنان با نظارت، سانسور، بازداشت خودسرانه، شکنجه و تهدید دائمی خشونت مختل شده است.»

او وضعیت ایران را حاصل ترکیبی از فساد ساختاری، اقتصاد فروپاشیده، تورم، بیکاری، کمبود منابع، و تخریب بی‌وقفه محیط زیست می‌داند؛ مجموعه‌ای که زندگی روزمره مردم را به اضطراب دائم تبدیل کرده است.

پس از جنگ ۱۲ روزه؛ مردم ایران میان دو جنگ گرفتار شدند

محمدی توضیح می‌دهد که پس از «۱۲ روز جنگ»، مردم ایران خود را در تقاطع دو درگیری یافتند:
۱. جنگ جمهوری اسلامی علیه مردم خود
۲. جنگ میان دولت‌های ایران و اسرائیل

او می‌نویسد:
«دیکتاتوری و جنگ دو روی یک سکه‌اند.»

به گفته او، فعالان دموکراسی و صلح در ایران، در بیانیه‌های مشترکی که در دوران اخیر منتشر کردند، بر ضرورت یک نظم سیاسی جدید، سکولار و دموکراتیک تأکید کرده‌اند؛ نظمی که با رفراندوم آزاد زیر نظر سازمان ملل و تدوین قانون اساسی نوین پدید آید.

ایران در میانه یک گذار تاریخی است

نرگس محمدی تصریح می‌کند:

«حقیقت این است که ایران همین حالا در دوران گذار قرار دارد. اما گذار می‌تواند در جهت‌های مختلفی حرکت کند.»

او هشدار می‌دهد که گذار خشونت‌آمیز، فروپاشی یا هرج‌ومرج میلیون‌ها نفر را در منطقه‌ای شکننده به خطر می‌اندازد در حالی که گذار دموکراتیک باید «بر مبنای گفت‌وگو، پاسخگویی، عدالت و احترام به حقوق بشر» باشد.

مردم ایران ثابت کرده‌اند خشونت، راه آنان نیست

محمدی به تاریخ طولانی مبارزه مدنی و مسالمت‌آمیز مردم ایران اشاره می‌کند ار اعتراضات زنان پس از انقلاب ۱۳۵۷ تا جنبش دانشجویی ۱۳۷۸، جنبش سبز ۱۳۸۸، اعتراضات آبان ۱۳۹۸ و خیزش «زن، زندگی، آزادی».

او می‌نویسد:

«رژیم تلاش کرد زنان و جوانان را ساکت کند، اما آنان به قدرتمندترین چالشگران آن تبدیل شدند.»


او به‌روشنی از جامعه جهانی می‌خواهد که برای پایان نقض حقوق بشر، جنسیت‌زدگی سازمان‌یافته و اعدام‌ها، آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی به جمهوری اسلامی فشار بیاورند و از جامعه مدنی، رسانه‌های مستقل، و مدافعان حقوق زنان و بشر حمایت کنند.

محمدی تأکید می‌کند:

«آنچه مردم ایران می‌خواهند، مداخله خارجی نیست، بلکه شناخت، همبستگی بین‌المللی و صلح است.»

در بخش پایانی، او با صراحت می‌نویسد:

«ما برای پایان دادن به استبداد مذهبی و گذار از حکومت خودکامه به دموکراسی تلاش می‌کنیم.»
«با حمایت جهانی، دموکراسی و صلح نه‌تنها ممکن‌اند، بلکه در دسترس‌اند.»
«مردم ایران آماده‌اند. در کنارشان بایستید.»

ترجمه متن کامل مقاله

#ج_ا_یعنی_جنگ #نه_به_جمهورى_اسلامى #ایران #نرگس_محمدی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خسرو علیکردی، وکیل شریف و آزادیخواه، شب گذشته بر اثر ایست قلبی درگذشت

خبری ناراحت‌کننده دقایقی پیش به دستمان رسید که آقای خسرو علیکردی، از وکلای خوشنام حقوق بشری ساکن مشهد شب گذشته در اثر ایست قلبی درگذشت.
در کمال ناباوری با تالم و تاثر شدید درگذشت بزرگ مرد عرصه وکالت خسروی علیکردی را به خانواده شریف ایشان و همه‌ی آزادی خواهان ایران تسلیت می‌گوییم.
آقای علیکردی، پدر و عمویش را در جریان دفاع از میهن در جنگ ایران و عراق از دست داده بود. او و برادرش جواد، هر دو وکیل شدند و وکالت پرونده‌های زندانیان سیاسی استان خراسان را در سال‌های اخیر بر عهده گرفتند و هر دو به واسطه فعالیت‌هایشان مدتی را در زندان وکیل‌آباد مشهد در کنار موکلان خود سپری کردند!

آقای خسرو علیکردی، همواره کنار خانواده‌های دادخواه و خانواده‌های زندانیان سیاسی و فعالان مدنی استان خراسان حضور داشت. او همواره صدای بیصدایان و زندانیان گمنام بود و دلسوزانه پرونده آن‌ها را پیگیری می‌کرد و صدایشان را به رسانه‌های حقوق بشری می‌رساند.

اطلاعات مراسم تشییع پیکر ایشان به زودی اعلام خواهد شد.

#خسرو_علیکردی #مشهد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌

🔹️روزنامه جوان، وابسته به سپاه پاسداران، در مطلبی با اشاره به دیدار اخیر علی خامنه‌ای با گروهی از زنان ضمن حمایت از حجاب اجباری نوشت: «رسانه‌های انقلابی باید با تولید محتوا‌های جذاب و اقناعی، حجاب را به‌عنوان نماد آزادی و کرامت زن معرفی کنند.»

🔹️این روزنامه افزود:‌ «جریان غربگرا با فیلم، سریال و شبکه‌های اجتماعی تلاش می‌کند حجاب را عقب‌ماندگی معرفی کند.»

🔹️جوان اضافه کرد:‌ «امروز زن ایرانی با حجاب خود نه تنها به تاریخ و دین خود وفادار است، بلکه هویت ملی را نیز پاسداری می‌کند.»

🔸️ادعای روزنامه جوان که «حجابِ اجباری» را نماد آزادی و کرامت معرفی می‌کند، از نظر منطقی و اخلاقی تناقض‌آمیز است؛ زیرا آزادی از دل اجبار، تنبیه، فشار اجتماعی و دستگاه‌های امنیتی به‌وجود نمی‌آید. پوشش، زمانی می‌تواند ارزش اخلاقی یا فرهنگی داشته باشد که انتخابی، آگاهانه و فارغ از تهدید باشد.

🔸️تبدیل یک حکم حکومتی به «نماد آزادی» نوعی وارونگی معناست و بیشتر بازتاب نیاز یک نظام ایدئولوژیک به کنترل بدن و هویت شهروندان است تا دفاع از آزادی زنان.

🔸️در مقابل، انتخاب پوشش، چه باحجاب بودن و چه بی‌حجاب بودن، در ذات خود منافاتی با آزادگی ندارد؛ آنچه آزادی را مخدوش می‌کند، نه نوع پوشش، بلکه سلب حق انتخاب است.

#حجاب_اجبارى #پوشش_اختیاری #کرامت_انسانی #آزادی_انتخاب #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

ساعتی پیش خبر مرگ دلخراش وکیل آزادی‌خواه، دکتر خسرو علی‌کردی را منتشر کردیم؛ خبری که بسیار تکان‌دهنده بود. مرگ ایشان ضایعه‌ای سنگین برای فعالان حقوق بشر، به‌ویژه در استان خراسان، است. وکیلی که برای دفاع از موکلان خود به مناطق و شهرستان‌های دوردست نیز مراجعه می‌کرد.

طبق خبرهایی که به آموزشکدهٔ توانا رسیده است، پیکر بی‌جان دکتر خسرو علی‌کردی امروز صبح در محل کارش، توسط یکی از کارمندان دفترش پیدا شد. پیکر ایشان برای تشخیص علت اصلی ایست قلبی به پزشکی قانونی منتقل شده است. همچنین کلیه دوربین‌های محل کار ایشان توسط وزارت اطلاعات جمع‌آوری شده است.

یکی از شاهدان به فعالان مدنی خراسان گفته است که پیکر او در حالی پیدا شد که از دهانش خون جاری می‌شد. (یکی از منابع هم از شکستگی سر ایشان خبر داده است.) هم‌اینک با حضور نیروهای پلیس، اجازه ورود و خروج به دفتر ایشان داده

یکی از زندانیان سیاسی سابق، که مدتی نیز با آقای خسرو علی‌کردی در زندان هم‌بند بوده، در تماس با آموزشکدهٔ توانا از سلامت جسمانی و روانی ایشان خبر داده و گفته است که
«آقای علی‌کردی هیچ‌گاه سیگار نمی‌کشید و به یاد ندارد که ایشان هیچ‌گونه ناراحتی قلبی یا ریوی داشته باشد. آقای علی‌کردی متولد ۵ آذرماه ۱۳۵۹ بودند، بدنی صحیح و سالم داشتند، شک نکنید که ایشان به قتل رسیدند.»

او مرگ ایشان را بسیار مشکوک دانسته است؛ به‌ویژه آن‌که بیان کرده چند روز پیش دکتر خسرو علی‌کردی در دیدار با برخی از موکلان و فعالان مدنی و سیاسی استان خراسان، به آن‌ها گفته بود پرونده‌سازی‌های جدید علیه او و دیگر فعالان استان در جریان است و حتی به صراحت گفته بود که به نظر می‌رسد وزارت اطلاعات قصد حذف فیزیکی فعالان را نیز داشته باشد.

آقای دکتر علی‌کردی چند ماه پیش نیز به یکی از وکلای حقوق بشری خارج از ایران پیام داده و گفته بود که به‌زودی ویدیویی ضبط خواهد کرد و حقایقی را به او خواهد گفت تا اگر این بار بازداشت شد، منتشر شود؛ ویدیویی که هرگز به دست آن وکیل نرسید.

طبق گزارش‌های دریافتی از فعالان مدنی استان خراسان، آقای علی‌کردی اخیراً به‌شدت از سوی وزارت اطلاعات تحت فشار بوده و حتی از نظر مالی نیز در تنگنا قرار داده شده بود.

این شواهد و قرائن، علت مرگ ایشان را بسیار مشکوک نشان می‌دهد و نمی‌توان با قطعیت گفت که آیا مرگ وکیل علی‌کردی طبیعی بوده یا قتل حکومتی.

به خاطر می‌آوریم که در پاییز ۱۳۷۷ نیروهای وزارت اطلاعات روشنفکران را به قتل می‌رساندند؛ قتل‌هایی که سابقه‌ای به اندازه طول عمر رژیم جمهوری اسلامی داشت، اما در سال ۷۷ برملا شد. در یکی از این موارد، دکتر مجید شریف را به‌طرزی با تزریق پتاسیم زیر ناخن کشتند تا دچار ایست قلبی شود و هیچ نشانه‌ای از قتل بر بدنش باقی نماند.

#خسرو_علیکردی #مشهد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

کوروش یغمایی، پدر راک ایران، از دنیای موسیقی خداحافظی کرد. او در پیام خداحافظی‌اش از موسیقی حرفه‌ای نوشت: «خداوند ایران را بپاید.»
کوروش یغمایی، ۱۲ آذر ۱۳۲۵درشاهرود به دنیا آمد. او آهنگساز، آواز خوان، نوازنده و تنظیم‌کننده و نوازنده چیره‌دست گیتار الکتریک و بنیان‌گذار موسیقی راک در ایران است.
موسیقی را از ۱۰سالگی با نواختن سنتور که هدیه‌ای از پدرش بود آغاز کرد. در ۱۵ سالگی گیتار را برگزید وپس از مدتی در گروه‌های موسیقی راک که خود تشکیل داده بود سرپرستی ارکستر و نوازندگی لید گیتار را به عهده گرفت، به دلیل مهارت در نواختن گیتار به«پنجه طلایی»ملقب شد.
سال آخر دانشگاه در رشته جامعه‌شناسی، اولین کار حرفه‌ای خود را در زمینه آهنگ‌سازی - ارکستراسیون - نوازندگی و خوانندگی با ترانه گل یخ، شعر از مهدی اخوان لنگرودی آغاز کرد.

از سال۱۳۵۸به مدت۱۷سال پخش صدای کورش ممنوع شد.
کوروش یغمایی در روزهای اخیر خبر انتشار آخرین آلبوم خود را با نام «پلاک ۴۴» اعلام کرده و پیام خداحافظی از موسیقی حرفه‌ای خود را با این جمله پایان داده بود:
«خداوند ایران را بپاید.»
اینستاگرام
kourosh.yaghmaei

#یاری_مدنی_توانا @Tavaana_TavaanaTech

دادستان عمومی و انقلاب جزیره کیش،‌ از تشکیل پرونده برای مسئولان و برگزارکنندگان مسابقه دوی ماراتن خبر داد.
روز گذشته تصاویری از ششمین دوره دو ماراتن کیش منتشر شد شرکت دو هزار زن با عدم رعایت حجاب اجباری، واکنش تند مسئولان و رسانه‌های حکومتی را برانگیخت.
خبرگزاری«مهر»مطلبی منتشر کرد با عنوان«ماراتن ابتذال در جزیره کیش؛ ضرورت جلوگیری از عادی‌سازی هنجارشکنی‌ها»در این مطلب آمده:
«حجاب یکی از آخرین سنگرهای دفاع از هویت ملی و دینی ایرانیان است، سال‌هاست تلاش می‌کنند این ارزش را هدف بگیرند و آن را دچار چالش و تزلزل کنند.»
سایت خبری«تسنیم»هم در مطلبی با عنوان«این دیگر غفلت نیست، مسئولان مربوطه باید فورا تنبیه شوند»نوشت: «این دیگر غفلت شهروند نیست، حرکت مشکوک برخی مسئولان است که بدون برخورد لازم می‌تواند تبعات وخیمی برای فرهنگ کشور داشته باشد.»
در حالیکه جامعه‌ با فقر، بیکاری، تورم، افسردگی، آمار بالای خودکشی و هزاران بحران محیط‌زیستی درگیر است،مسئولان حکومت و رسانه‌ها به‌دنبال پرونده‌سازی علیه زنانی هستند که در یک رویداد ورزشی شرکت کرده‌اند!
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

پیام دو دانشجوی زندانی، امیرحسین مرادی و علی یونسی، از اوین و قزلحصار به مناسبت ۱۶ آذر

دانشگاه، سنگر ایستادگی در برابر استبداد

هم‌زمان با فرارسیدن ۱۶ آذر، روز دانشجو، امیرحسین مرادی و علی یونسی، دو دانشجوی زندانی، با انتشار پیام‌هایی از زندان‌های اوین و قزلحصار، بر تداوم سرکوب، گسترش اعدام‌ها و مسئولیت تاریخی دانشگاه در مسیر آزادی تأکید کردند. این دو پیام، با محوریت مبارزه آگاهانه و نقش نسل جوان، روز دانشجو را به نمادی زنده از مقاومت در برابر استبداد بدل می‌کند.

امیرحسین مرادی:

«با هر اعدام، هزار هزار مادر داغدار می‌شوند»

امیرحسین مرادی در پیام خود با اشاره به تداوم فشار بر دانشجویان، از جمله خطر اعدام احسان فریدی و سرنوشت تلخ احمد بالدی، تصویری از حکومتی ارائه می‌دهد که برای بقا، به سرکوب و اعدام متوسل شده است. او می‌نویسد:

«حکومت اعدامی در ضعیف‌ترین موقعیت تاریخی خود، با بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و محیط‌زیستی، روی به اعدام‌های فزاینده و قتل‌عام‌گونه آورده است؛ چرا که این تنها عرصه‌ای است که باید در آن پیشرفت روزانه داشته باشد.»

مرادی با طرح این پرسش که «در پاسخ به شرایط موجود چه باید کرد؟» هرگونه امید بستن به دخالت خارجی یا انتظار اصلاح از درون ساختار قدرت را رد می‌کند و تصریح می‌کند:

«آزادی نه با موشک و پهپاد خارجی به دست می‌آید و نه با اصلاح ساختاری که نزدیک به نیم قرن بر سفره مردم چنگ انداخته است.»

او تأکید می‌کند که تنها راه، پایان دادن به سکوت و بی‌عملی است و می‌نویسد:

«دموکراسی از آسمان نازل نمی‌شود؛ این جوانان و دانشجویان‌اند که قادرند چشم‌انداز ایران آزاد را تحقق بخشند.»

مرادی با یادآوری نقش دانشجویان در خیزش ۱۴۰۱، دانشگاه را فرا می‌خواند تا بار دیگر در صف مقدم اعتراضات قرار گیرد و می‌افزاید:

«در زمستان وطن، عزم بهار باید کرد؛ ۱۶ آذر عهدنامه‌ای میان نسل‌های ایستاده علیه استبداد است.»

علی یونسی:

«کشوری را به زندان بدل کرده‌اند؛ پاسخ فقط مبارزه است»

علی یونسی، که سال‌هاست از دانشگاه دور مانده، در پیام خود زندان را جغرافیایی توصیف می‌کند که قرار است «همیشه زمستان باشد»، اما با ایستادگی زندانیان از یأس تهی شده است. او می‌نویسد:

«حکومت‌های دیکتاتوری زندان‌هایی به وسعت کشور می‌سازند تا مردم فراموش کنند آنچه از آنان سلب شده، حق اساسی‌شان، یعنی آزادی، است.»

یونسی هشدار می‌دهد که تحقیر و کوچک‌سازی مطالبات مردم، ابزاری برای به زانو درآوردن جامعه است و تأکید می‌کند:

«ننگ بر اینکه آن‌قدر تحقیر شویم که فراموش کنیم انسان‌هایی آزاد هستیم، نه رعیت‌هایی محتاج ارباب.»

او هرگونه چشم‌دوختن به قدرت‌های خارجی را رد کرده و می‌گوید:

«آزادی را نمی‌توان با امید به زندانبان بهتر به دست آورد.»

در نگاه یونسی، پاسخ در هر جغرافیایی، چه زندان و چه جامعه، تنها یک واژه است: مبارزه؛ مبارزه‌ای که «نگذاشته زمستان استبداد چیره شود». او دانشگاه را «قلب تپنده آگاهی و مبارزه» می‌خواند و خطاب به دانشجویان می‌نویسد:

«قلب‌های شما منبع اراده تغییر است.»

یونسی در پایان، پیام ۱۶ آذر را همچنان «درخششی زنده» می‌داند؛ درخششی که نوید بهار آزادی و آبادی ایران را می‌دهد.

#علی_یونسی #امیرحسین_مرادی #بیانیه #روز_دانشجو #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech