This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
آدمی که برقصه رو نمیشه اسیرش کرد...
آموزش و پرورش بابل با صدور اطلاعیه‌ای در خصوص برگزاری جشن نامتعارف!!!!! در یکی از مدارس دولتی این شهرستان اعلام کرد با عاملان این قانون‌شکنی برخورد می‌کنیم!!!!
ویدیو از سامان فردی
samy_fardi
#رقص #کودکان #حقوق_کودک #شادی #نظام_آموزشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
آموزش و پرورش بابل با صدور اطلاعیه‌ای در خصوص برگزاری جشن نامتعارف!!!!! در یکی از مدارس دولتی این شهرستان اعلام کرد با عاملان این قانون‌شکنی برخورد می‌کنیم!!!!
ویدیو از سامان فردی
samy_fardi
#رقص #کودکان #حقوق_کودک #شادی #نظام_آموزشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
استفاده موثر و امن از ابزارهای دیجیتال؛ ویژه وکلا، حقوق‌دانان و کنشگران مدافع حقوق بشر
جلسه هشتم: تاریخچه و دورنمای سوءاستفاده حکومت‌های سرکوبگر از تکنولوژی دیجیتال
موضوع این جلسه که جلسه هشتم و آخر دوره است، سوءاستفاده حکومت‌های سرکوبگر از تکنولوژی دیجیتال و دورنمای آن با ظهور پیشرفت‌های تکنیکی مثل کلان‌داده و هوش‌مصنوعی است. ما از خلال دو مطالعه موردی، با تمرکز هر دو بر شماری از تکنولوژی‌های نوظهور و سوءاستفاده از آن توسط دولت‌های سرکوبگر، تلاش می‌کنیم که یک زمینه بحث ایجاد کنیم بر سر واکنش مناسب بین‌المللی – مثلا از سوی غول‌های تکنولوژی مثل گوگل یا آمازون و همینطور آمادگی فعالان، کنشگران و وکلا در جوامع بسته.
در یوتیوب
در وبسایت
در سانکلاد در کست باکس
کانال تلگرام
کانال واتس‌اپ
#دوره_آموزشی #ابزارهای_دیجیتال #حقوق_بشر #امنیت_آنلاین #وکلا
جلسه هشتم: تاریخچه و دورنمای سوءاستفاده حکومت‌های سرکوبگر از تکنولوژی دیجیتال
موضوع این جلسه که جلسه هشتم و آخر دوره است، سوءاستفاده حکومت‌های سرکوبگر از تکنولوژی دیجیتال و دورنمای آن با ظهور پیشرفت‌های تکنیکی مثل کلان‌داده و هوش‌مصنوعی است. ما از خلال دو مطالعه موردی، با تمرکز هر دو بر شماری از تکنولوژی‌های نوظهور و سوءاستفاده از آن توسط دولت‌های سرکوبگر، تلاش می‌کنیم که یک زمینه بحث ایجاد کنیم بر سر واکنش مناسب بین‌المللی – مثلا از سوی غول‌های تکنولوژی مثل گوگل یا آمازون و همینطور آمادگی فعالان، کنشگران و وکلا در جوامع بسته.
در یوتیوب
در وبسایت
در سانکلاد در کست باکس
کانال تلگرام
کانال واتس‌اپ
#دوره_آموزشی #ابزارهای_دیجیتال #حقوق_بشر #امنیت_آنلاین #وکلا
Audio
استفاده موثر و امن از ابزارهای دیجیتال؛ ویژه وکلا، حقوق‌دانان و کنشگران مدافع حقوق بشر
جلسه هشتم: تاریخچه و دورنمای سوءاستفاده حکومت‌های سرکوبگر از تکنولوژی دیجیتال
موضوع این جلسه که جلسه هشتم و آخر دوره است، سوءاستفاده حکومت‌های سرکوبگر از تکنولوژی دیجیتال و دورنمای آن با ظهور پیشرفت‌های تکنیکی مثل کلان‌داده و هوش‌مصنوعی است. ما از خلال دو مطالعه موردی، با تمرکز هر دو بر شماری از تکنولوژی‌های نوظهور و سوءاستفاده از آن توسط دولت‌های سرکوبگر، تلاش می‌کنیم که یک زمینه بحث ایجاد کنیم بر سر واکنش مناسب بین‌المللی – مثلا از سوی غول‌های تکنولوژی مثل گوگل یا آمازون و همینطور آمادگی فعالان، کنشگران و وکلا در جوامع بسته.
در یوتیوب
در وبسایت
در سانکلاد
در کست باکس
کانال تلگرام
کانال واتس‌اپ
#دوره_آموزشی #ابزارهای_دیجیتال #حقوق_بشر #امنیت_آنلاین #وکلا
جلسه هشتم: تاریخچه و دورنمای سوءاستفاده حکومت‌های سرکوبگر از تکنولوژی دیجیتال
موضوع این جلسه که جلسه هشتم و آخر دوره است، سوءاستفاده حکومت‌های سرکوبگر از تکنولوژی دیجیتال و دورنمای آن با ظهور پیشرفت‌های تکنیکی مثل کلان‌داده و هوش‌مصنوعی است. ما از خلال دو مطالعه موردی، با تمرکز هر دو بر شماری از تکنولوژی‌های نوظهور و سوءاستفاده از آن توسط دولت‌های سرکوبگر، تلاش می‌کنیم که یک زمینه بحث ایجاد کنیم بر سر واکنش مناسب بین‌المللی – مثلا از سوی غول‌های تکنولوژی مثل گوگل یا آمازون و همینطور آمادگی فعالان، کنشگران و وکلا در جوامع بسته.
در یوتیوب
در وبسایت
در سانکلاد
در کست باکس
کانال تلگرام
کانال واتس‌اپ
#دوره_آموزشی #ابزارهای_دیجیتال #حقوق_بشر #امنیت_آنلاین #وکلا
وضعیت نگران‌کننده شیدای همدانی در زندان و خطر جانی
شیدای همدانی، زندانی سیاسی، به بند ۹ زندان زاهدان که بند فوق امنیتی و بسیار خطرناک است، منتقل شده و در بی‌خبری کامل به سر می‌برد. بنا بر گزارش‌ها، او در اعتراض به این انتقال، دست به اعتصاب خشک زده است و جانش به طور جدی در خطر است.
شیدای همدانی پیشتر در شعری طولانی شرایط این بند امنیتی را چنین توصیف کرده بود:
یک بند ۹، زیر ِ زمین، با ۲۸ پله
چل سال می‌مانَد در اینجا، عمر یک چله
اینجا طناب دارها پیوسته می‌رقصند
زندانیان هم با طناب، آهسته می‌رقصند
اینجا فقط خون است و مرگ و گریه و زاری
مُردند بسیاری، فقط با جُرم بیداری
اینجا اگر گویی «چرا»، زنجیر می‌گردی
با این‌همه نابخردان، درگیر می‌گردی
بر میله‌ها یک شب مرا اینجا، جُدا بستند
پای مرا زنجیر بر دست خدا بستند
بی جُرم و بی تقصیر، در قعر قرنطینه
زنجیر بر دست و دل و پا و سر و سینه
گر بر سر و پایم زنید ای ناکسان، تیشه
محکم شود ریشه درون خاک اندیشه
شلاق اگر هر لحظه بنوازند بر جانم
به خون سرخ لاله‌ها ساکت نمی‌مانم
شیری که می‌غُرّد درون خیل کفتاران
می‌ریزد از تیغ کلامش خون، چنان باران
پس فاش می‌گویم هر آنچه راز پنهان است
زیرا برای من هدف، بالاتر از جان است
اینجا تمام ماه‌ها خونین چو آبان است
آری در اینجا جان، بهایش کمتر از نان است
اینجا نه آمریکا، نه هند و ازبکستان است
زندان خونین بلوچستان و سیستان است
در این جهنم که خدا از آن، گریزان است
«شیدای» شاعر، سال‌ها تبعید و زندان است
این زندانی سیاسی از بیماری‌های داخلی، مشکلات کمر و زانو رنج می‌برد و وضعیت جسمانی‌اش وخیم است. انتقال او به چنین شرایط غیرانسانی و خطرناکی، نگرانی‌های شدیدی در میان دوستانش برانگیخته است.
پیشتر خبر داده بودیم که پس از انتشار شعرهای اخیر شیدای همدانی به ویژه پس از شب یلدا، او را به انفرادی برده‌اند.
شیدای همدانی اصولا نباید در زندان باشد، چه برسد در زندان در تبعید، در زاهدان و در بند فوق امنیتی!
#شیدای_همدانی #زندان_زاهدان
#حقوق_بشر
#زندانیان_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
شیدای همدانی، زندانی سیاسی، به بند ۹ زندان زاهدان که بند فوق امنیتی و بسیار خطرناک است، منتقل شده و در بی‌خبری کامل به سر می‌برد. بنا بر گزارش‌ها، او در اعتراض به این انتقال، دست به اعتصاب خشک زده است و جانش به طور جدی در خطر است.
شیدای همدانی پیشتر در شعری طولانی شرایط این بند امنیتی را چنین توصیف کرده بود:
یک بند ۹، زیر ِ زمین، با ۲۸ پله
چل سال می‌مانَد در اینجا، عمر یک چله
اینجا طناب دارها پیوسته می‌رقصند
زندانیان هم با طناب، آهسته می‌رقصند
اینجا فقط خون است و مرگ و گریه و زاری
مُردند بسیاری، فقط با جُرم بیداری
اینجا اگر گویی «چرا»، زنجیر می‌گردی
با این‌همه نابخردان، درگیر می‌گردی
بر میله‌ها یک شب مرا اینجا، جُدا بستند
پای مرا زنجیر بر دست خدا بستند
بی جُرم و بی تقصیر، در قعر قرنطینه
زنجیر بر دست و دل و پا و سر و سینه
گر بر سر و پایم زنید ای ناکسان، تیشه
محکم شود ریشه درون خاک اندیشه
شلاق اگر هر لحظه بنوازند بر جانم
به خون سرخ لاله‌ها ساکت نمی‌مانم
شیری که می‌غُرّد درون خیل کفتاران
می‌ریزد از تیغ کلامش خون، چنان باران
پس فاش می‌گویم هر آنچه راز پنهان است
زیرا برای من هدف، بالاتر از جان است
اینجا تمام ماه‌ها خونین چو آبان است
آری در اینجا جان، بهایش کمتر از نان است
اینجا نه آمریکا، نه هند و ازبکستان است
زندان خونین بلوچستان و سیستان است
در این جهنم که خدا از آن، گریزان است
«شیدای» شاعر، سال‌ها تبعید و زندان است
این زندانی سیاسی از بیماری‌های داخلی، مشکلات کمر و زانو رنج می‌برد و وضعیت جسمانی‌اش وخیم است. انتقال او به چنین شرایط غیرانسانی و خطرناکی، نگرانی‌های شدیدی در میان دوستانش برانگیخته است.
پیشتر خبر داده بودیم که پس از انتشار شعرهای اخیر شیدای همدانی به ویژه پس از شب یلدا، او را به انفرادی برده‌اند.
شیدای همدانی اصولا نباید در زندان باشد، چه برسد در زندان در تبعید، در زاهدان و در بند فوق امنیتی!
#شیدای_همدانی #زندان_زاهدان
#حقوق_بشر
#زندانیان_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from گفت‌وشنود
علم‌الهدی، امام جمعه مشهد در مراسمی به مناسبت ولادت حضرت فاطمه زهرا گفته است: «در جامعه‌ای همچون جامعه دینی ما قابل قبول نیست که عده‌ای فضای خصوصی و اتاق خوابی‌شان را در خیابان به مردم نشان بدهند؛ این کار آرامش همه خانواده‌ها را به‌هم می‌زند و در مقابل دستگاه‌های ما نیز بی‌تفاوت باشند. این درست است!؟»
علم‌الهدی با نقل روایاتی در ستایش از مقام حضرت فاطمه سخن می‌گفت و در بخش‌هایی سنت ایرانی گرامی‌داشت شب یلدا را هم تفسیر کرد و آن را «یک ارزش تمدنی برای اهمیت دادن به خانواده» دانست. اگرچه مقامات جمهوری اسلامی گاهی با نظر مثبت به سنت‌های ایرانی نگاه می‌کنند، اما به نظر می‌رسد اصل را فرهنگ اسلامی در نسخه شیعی می‌گیرند و از باب محکم‌کاری گاهی هم به سنت‌های ایرانی به تفسیر خودشان ارجاع می‌دهند.
مساله زنان و به ویژه پوشش آنها همواره بهانه مقامات جمهوری اسلامی برای حاکم کردن فضای امنیتی بر شهر بوده است و سرکوب‌های گاه خونین در کارنامه خود بجاگذاشته‌اند که در آخرین مورد آن در جریان خیزش مهسا امینی، حتی به کور کردن دختران جوان هم مبادرت کردند.
معلوم نیست مقصود این روحانی حکومتی از آوردن «فضای اتاق خواب به خیابان» چیست؛ اما نقدناپذیری و عدم انعطاف روحانیتی که ابزارهای قدرت را بیش از چهار دهه در دست دارد ظاهرا مانع از این می‌شود که مناسبات جنسیتی را در بافت اجتماعی خود بازنگری کنند.
علم‌الهدی در حالی از عدم ابلاغ شبه‌قانون موسوم به «عفاف و حجاب» انتقاد کرد که بحران شدید اقتصادی به همراه فساد و اختلاس و ارتشاء تمامی شئون کشور را تحت‌الشعاع قرار داده و حتی فضای تنفس شهروندان را هم مسموم ساخته است.
#رواداری #مدارا #گفتگو #زنان #حقوق_شهروندی
@dialogue1402
علم‌الهدی با نقل روایاتی در ستایش از مقام حضرت فاطمه سخن می‌گفت و در بخش‌هایی سنت ایرانی گرامی‌داشت شب یلدا را هم تفسیر کرد و آن را «یک ارزش تمدنی برای اهمیت دادن به خانواده» دانست. اگرچه مقامات جمهوری اسلامی گاهی با نظر مثبت به سنت‌های ایرانی نگاه می‌کنند، اما به نظر می‌رسد اصل را فرهنگ اسلامی در نسخه شیعی می‌گیرند و از باب محکم‌کاری گاهی هم به سنت‌های ایرانی به تفسیر خودشان ارجاع می‌دهند.
مساله زنان و به ویژه پوشش آنها همواره بهانه مقامات جمهوری اسلامی برای حاکم کردن فضای امنیتی بر شهر بوده است و سرکوب‌های گاه خونین در کارنامه خود بجاگذاشته‌اند که در آخرین مورد آن در جریان خیزش مهسا امینی، حتی به کور کردن دختران جوان هم مبادرت کردند.
معلوم نیست مقصود این روحانی حکومتی از آوردن «فضای اتاق خواب به خیابان» چیست؛ اما نقدناپذیری و عدم انعطاف روحانیتی که ابزارهای قدرت را بیش از چهار دهه در دست دارد ظاهرا مانع از این می‌شود که مناسبات جنسیتی را در بافت اجتماعی خود بازنگری کنند.
علم‌الهدی در حالی از عدم ابلاغ شبه‌قانون موسوم به «عفاف و حجاب» انتقاد کرد که بحران شدید اقتصادی به همراه فساد و اختلاس و ارتشاء تمامی شئون کشور را تحت‌الشعاع قرار داده و حتی فضای تنفس شهروندان را هم مسموم ساخته است.
#رواداری #مدارا #گفتگو #زنان #حقوق_شهروندی
@dialogue1402
بیست و پنجمین دی‌ماه (کریسمس) در زندان
کریسمسی خونین با قریب به ۲۵ اعدام (در ۲۵ دسامبر)
سعید ماسوری، یکی از قدیمی‌ترین زندانی‌های سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، که ۲۵ سال بدون حتی یک ساعت مرخصی زندانی است، در بیست و پنجمین سال نوی میلادی در زندان، نامه‌ای به شرح زیر نوشت:
این بیست و پنجمین دی‌ماه (و کریسمس) است که در زندان هستم. نمی‌دانم این چشم‌ها چه چیزهای دیگری را باید ببینند و این قلب چه سنگینی‌ها و خون‌دل‌هایی را باید تحمل کند. از زمانی که خودم محکوم به اعدام و در انفرادی بودم و هر ملاقات را ملاقات آخر و هر "صدای باز و بسته شدن درب" را ناقوس مرگ می‌دانستم (و با وجود گذشت ۲۵ سال هنوز هم هر صدای در و مشابه آن به دلیل "شرطی-روانی" با همان احساس همراه است) تا زمانی که اعدام‌های تک‌تک دوستان و عزیزان را از نزدیک احساس کردم، دیگر نمی‌دانم چه میزان دیگر را باید ببینم و تحمل کنم.
از غیبت و بردن هم‌سلولی‌ها (حجت زمانی، مجید کاووسی، فرزاد کمانگر، علی صارمی، عبدالرضا رجبی، افشین آسانلو، منصور رادپور، شاهرخ زمانی، لقمان و زانیار مرادی، علی حیدریان و و و...) تا هم‌بندیان دوست‌داشتنی و عاشقی چون محسن دکمه‌چی، جعفر کاظمی، محمد آقایی، غلامرضا خسروی، حامد احمدی، شهرام احمدی، قاسم آبسه، آسو، ایوب، فرهاد سلیمی، انور، خسرو، محسن شکاری، محمد قبادلو... تا شنیدن فریادها و ضجه‌های خانواده‌های آنان...
واقعاً نمی‌دانم... هنوز نمی‌دانم چطور بعد از آن نقاشی کودکانه مهنا، دختر شش‌ساله، که نقاشی خودش و مادرش را کنار چوبه‌دار "بابا" در جلوی درب زندان گوهردشت کشیده بود، زمانی که در انتظار آخرین دیدار و بوسیدن صورت پدرش (در هنگام تحویل پیکر او) بود، تحمل کردم و هنوز قلبم از این تپش‌های گزنده و دردآور باز نایستاده...!
شاید در این ۲۵ سال چنان در غرقاب جنایات این حاکمیت جانی غرق شده‌ام که "این همه" دیگر تنها قطره‌ای از دریای جنایات این شرالاشقیاء بوده و اگر زمانی هر چند هفته و ماه با اعدام مواجه بودیم، اکنون به‌صورت متوسط هر ۴ ساعت یک اعدام را شاهدیم. تنها طی همین ایام کریسمس قریب به ۲۵ بی‌گناه را اعدام کردند؛ یعنی تقریباً هر ۲.۵ ساعت یک اعدام!
این نامه را این‌بار نه خطاب به مردم میهنم (که هرچه در وسعشان است انجام می‌دهند)، بلکه خطاب به همه وجدان‌های بیدار در نهادهای بین‌المللی حقوق بشر، به‌ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل (کمیساریای عالی)، گزارشگران، خصوصاً گزارشگر ویژه، خانم مای ساتو، و همه شخصیت‌های تأثیرگذار: جناب دبیرکل سازمان ملل آقای آنتونیو گوترش، رئیس کمیسیون اروپا (خانم فون در لاین)، رئیس پارلمان اروپا (خانم روبرتا متسولا) می‌نویسم و از آنها مصرانه می‌خواهم که به‌جز اظهار نگرانی و یا محکوم کردن اعدام‌ها، برای ممانعت از این اعدام‌ها، دست به اقدامات جدی‌تری بزنند.
شمار اعدام‌ها را تنها اعداد تصور نکنند، که این جان انسان‌هاست که روزانه پرپر می‌شود. کمترین کار در این رابطه مقید کردن این "حکومت اعدام" به موازین انسانی و حقوق بشری است؛ با منوط کردن مراودات دیپلماتیک و سیاسی به متوقف کردن این ماشین کشتار، تا شاید کشتار متوقف شود. حتی در صورت لزوم، ارجاع این پرونده نقض حقوق بشر به شورای امنیت...!
هر ساعت و روز تعلل در این امر به قیمت اعدام‌های باز هم بیشتر و بیشتر تمام می‌شود، و البته خون‌هایی که از پیکر مردم ایران ریخته می‌شود. شاید اگر پیشتر اقدامات مؤثری انجام می‌شد، امروز حتی خانم چچیلیا سالا، خبرنگار ایتالیایی، هم اینگونه قربانی سیاست‌های گروگان‌گیری نمی‌شد (آن‌هم در ایام کریسمس!).
رونوشت به:
⭕ دبیرکل سازمان ملل آقای آنتونیو گوترش
⭕ رئیس کمیسیون اروپا خانم اورزولا فون در لاین
⭕ رئیس پارلمان اروپا خانم روبرتا متسولا
⭕ گزارشگر ویژه ایران خانم مای ساتو
زندانی سیاسی سعید ماسوری، از اعضای #کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
درباره سعید ماسوری، این مطالب را ببینید:
از پشت میله‌های زندان، سعید ماسوری
https://tavaana.org/from-prison-2-saeed-masoori/
روایت یک پرونده، سعید ماسوری
https://tavaana.org/clubhouse_case_saeidmasouri/
#سعید_ماسوری #بیانیه #نه_به_اعدام #نه_به_جمهوری_اسلامی #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
کریسمسی خونین با قریب به ۲۵ اعدام (در ۲۵ دسامبر)
سعید ماسوری، یکی از قدیمی‌ترین زندانی‌های سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، که ۲۵ سال بدون حتی یک ساعت مرخصی زندانی است، در بیست و پنجمین سال نوی میلادی در زندان، نامه‌ای به شرح زیر نوشت:
این بیست و پنجمین دی‌ماه (و کریسمس) است که در زندان هستم. نمی‌دانم این چشم‌ها چه چیزهای دیگری را باید ببینند و این قلب چه سنگینی‌ها و خون‌دل‌هایی را باید تحمل کند. از زمانی که خودم محکوم به اعدام و در انفرادی بودم و هر ملاقات را ملاقات آخر و هر "صدای باز و بسته شدن درب" را ناقوس مرگ می‌دانستم (و با وجود گذشت ۲۵ سال هنوز هم هر صدای در و مشابه آن به دلیل "شرطی-روانی" با همان احساس همراه است) تا زمانی که اعدام‌های تک‌تک دوستان و عزیزان را از نزدیک احساس کردم، دیگر نمی‌دانم چه میزان دیگر را باید ببینم و تحمل کنم.
از غیبت و بردن هم‌سلولی‌ها (حجت زمانی، مجید کاووسی، فرزاد کمانگر، علی صارمی، عبدالرضا رجبی، افشین آسانلو، منصور رادپور، شاهرخ زمانی، لقمان و زانیار مرادی، علی حیدریان و و و...) تا هم‌بندیان دوست‌داشتنی و عاشقی چون محسن دکمه‌چی، جعفر کاظمی، محمد آقایی، غلامرضا خسروی، حامد احمدی، شهرام احمدی، قاسم آبسه، آسو، ایوب، فرهاد سلیمی، انور، خسرو، محسن شکاری، محمد قبادلو... تا شنیدن فریادها و ضجه‌های خانواده‌های آنان...
واقعاً نمی‌دانم... هنوز نمی‌دانم چطور بعد از آن نقاشی کودکانه مهنا، دختر شش‌ساله، که نقاشی خودش و مادرش را کنار چوبه‌دار "بابا" در جلوی درب زندان گوهردشت کشیده بود، زمانی که در انتظار آخرین دیدار و بوسیدن صورت پدرش (در هنگام تحویل پیکر او) بود، تحمل کردم و هنوز قلبم از این تپش‌های گزنده و دردآور باز نایستاده...!
شاید در این ۲۵ سال چنان در غرقاب جنایات این حاکمیت جانی غرق شده‌ام که "این همه" دیگر تنها قطره‌ای از دریای جنایات این شرالاشقیاء بوده و اگر زمانی هر چند هفته و ماه با اعدام مواجه بودیم، اکنون به‌صورت متوسط هر ۴ ساعت یک اعدام را شاهدیم. تنها طی همین ایام کریسمس قریب به ۲۵ بی‌گناه را اعدام کردند؛ یعنی تقریباً هر ۲.۵ ساعت یک اعدام!
این نامه را این‌بار نه خطاب به مردم میهنم (که هرچه در وسعشان است انجام می‌دهند)، بلکه خطاب به همه وجدان‌های بیدار در نهادهای بین‌المللی حقوق بشر، به‌ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل (کمیساریای عالی)، گزارشگران، خصوصاً گزارشگر ویژه، خانم مای ساتو، و همه شخصیت‌های تأثیرگذار: جناب دبیرکل سازمان ملل آقای آنتونیو گوترش، رئیس کمیسیون اروپا (خانم فون در لاین)، رئیس پارلمان اروپا (خانم روبرتا متسولا) می‌نویسم و از آنها مصرانه می‌خواهم که به‌جز اظهار نگرانی و یا محکوم کردن اعدام‌ها، برای ممانعت از این اعدام‌ها، دست به اقدامات جدی‌تری بزنند.
شمار اعدام‌ها را تنها اعداد تصور نکنند، که این جان انسان‌هاست که روزانه پرپر می‌شود. کمترین کار در این رابطه مقید کردن این "حکومت اعدام" به موازین انسانی و حقوق بشری است؛ با منوط کردن مراودات دیپلماتیک و سیاسی به متوقف کردن این ماشین کشتار، تا شاید کشتار متوقف شود. حتی در صورت لزوم، ارجاع این پرونده نقض حقوق بشر به شورای امنیت...!
هر ساعت و روز تعلل در این امر به قیمت اعدام‌های باز هم بیشتر و بیشتر تمام می‌شود، و البته خون‌هایی که از پیکر مردم ایران ریخته می‌شود. شاید اگر پیشتر اقدامات مؤثری انجام می‌شد، امروز حتی خانم چچیلیا سالا، خبرنگار ایتالیایی، هم اینگونه قربانی سیاست‌های گروگان‌گیری نمی‌شد (آن‌هم در ایام کریسمس!).
رونوشت به:
⭕ دبیرکل سازمان ملل آقای آنتونیو گوترش
⭕ رئیس کمیسیون اروپا خانم اورزولا فون در لاین
⭕ رئیس پارلمان اروپا خانم روبرتا متسولا
⭕ گزارشگر ویژه ایران خانم مای ساتو
زندانی سیاسی سعید ماسوری، از اعضای #کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
درباره سعید ماسوری، این مطالب را ببینید:
از پشت میله‌های زندان، سعید ماسوری
https://tavaana.org/from-prison-2-saeed-masoori/
روایت یک پرونده، سعید ماسوری
https://tavaana.org/clubhouse_case_saeidmasouri/
#سعید_ماسوری #بیانیه #نه_به_اعدام #نه_به_جمهوری_اسلامی #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
"قانون عفاف و حجاب، ابزاری برای انحراف جامعه از مطالبات اساسی"
امیرسالار داوودی، وکیل دادگستری، در ویدیویی که در حساب اینستاگرام خود منتشر کرده، به نقد قانون عفاف و حجاب و عملکرد حکومت جمهوری اسلامی در حوزه حقوق ملت پرداخته است.
او در این ویدیو با اشاره به اصول فصل حقوق ملت در قانون اساسی، می‌گوید: «۳۰ یا ۴۰ اصل ابتدایی این فصل، مانند آزادی بیان و منع شکنجه، اصول بسیار مترقی و خوبی هستند که هرگز اجرا نشده‌اند. این اصول در قانون آمده، اما در عمل هیچ‌گاه محقق نشده‌اند.»
داوودی معتقد است که عدم شرکت در انتخابات نیز می‌تواند یک رفتار دموکراتیک باشد و می‌گوید: «چرا ما فکر می‌کنیم دموکراسی فقط به معنای شرکت در انتخابات است؟ عدم شرکت در انتخابات، به‌ویژه در شرایطی که گزینه‌های واقعی برای انتخاب وجود ندارد، خود یک رفتار دموکراتیک است.»
او همچنین به نقد گفتمان دینی حکومت پرداخته و می‌افزاید: «برای حکومتی که دنبال گفتمان دینی است، چه لهش حرف بزنی چه علیهش، به نفعش تمام می‌شود. این حکومت حتی قوانین خودش را گردن نمی‌گیرد، چه برسد به تعهدات بین‌المللی مانند کنوانسیون حمایت از حقوق مدنی و سیاسی.»
داوودی در بخش دیگری از سخنانش به قانون عفاف و حجاب اشاره می‌کند و این قانون را ابزاری برای انحراف جامعه از مسائل اساسی می‌داند. او می‌گوید: «قانون عفاف و حجاب برای فریز کردن جامعه در مطالبه حجاب طراحی شده است، در حالی که حکومت می‌داند باخته است. اگر به متروهای تهران بروید، متوجه می‌شوید که حکومت از واقعیت جامعه عقب مانده و حتی اگر در دقیقه ۹۴ هم تلاش کند، نمی‌تواند این عقب‌ماندگی را جبران کند.»
او تاکید می‌کند که حکومت با پرداختن بیش از حد به مسائلی مانند حجاب، جامعه را درگیر موضوعات سطحی نگه می‌دارد و گفت: «این دقیقاً همان چیزی است که جمهوری اسلامی می‌خواهد؛ جامعه‌ای که درگیر مسائل حاشیه‌ای است و از مطالبات اساسی خود باز می‌ماند.»
ـ جمهوری اسلامی همواره خواسته مردم را درگیر با مشکلات ابتدایی و البته اساسی زندگی خود نگه دارد و آنها فرصتی برای مطالبات بزرگتر نداشته باشند. این را می‌توان حتی در خصوص حکم‌های زندانیان هم مشاهده کرد، حکم اعدام صادر می‌کند تا مطالبه به جای اینکه آزادی فرد از زندان باشد، بشود نجات جان فرد، تا بعد اگر اعدام نشد و تبدیل شد به زندانی طولانی، همه شاکر باشیم!! در حالی که اصولاً نباید فرد زندانی می‌بود.
#امیرسالار_داودی #نه_به_جمهورى_اسلامى #نه_به_ححاب_اجباری #حقوق_بشر #حقوق_ملت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
امیرسالار داوودی، وکیل دادگستری، در ویدیویی که در حساب اینستاگرام خود منتشر کرده، به نقد قانون عفاف و حجاب و عملکرد حکومت جمهوری اسلامی در حوزه حقوق ملت پرداخته است.
او در این ویدیو با اشاره به اصول فصل حقوق ملت در قانون اساسی، می‌گوید: «۳۰ یا ۴۰ اصل ابتدایی این فصل، مانند آزادی بیان و منع شکنجه، اصول بسیار مترقی و خوبی هستند که هرگز اجرا نشده‌اند. این اصول در قانون آمده، اما در عمل هیچ‌گاه محقق نشده‌اند.»
داوودی معتقد است که عدم شرکت در انتخابات نیز می‌تواند یک رفتار دموکراتیک باشد و می‌گوید: «چرا ما فکر می‌کنیم دموکراسی فقط به معنای شرکت در انتخابات است؟ عدم شرکت در انتخابات، به‌ویژه در شرایطی که گزینه‌های واقعی برای انتخاب وجود ندارد، خود یک رفتار دموکراتیک است.»
او همچنین به نقد گفتمان دینی حکومت پرداخته و می‌افزاید: «برای حکومتی که دنبال گفتمان دینی است، چه لهش حرف بزنی چه علیهش، به نفعش تمام می‌شود. این حکومت حتی قوانین خودش را گردن نمی‌گیرد، چه برسد به تعهدات بین‌المللی مانند کنوانسیون حمایت از حقوق مدنی و سیاسی.»
داوودی در بخش دیگری از سخنانش به قانون عفاف و حجاب اشاره می‌کند و این قانون را ابزاری برای انحراف جامعه از مسائل اساسی می‌داند. او می‌گوید: «قانون عفاف و حجاب برای فریز کردن جامعه در مطالبه حجاب طراحی شده است، در حالی که حکومت می‌داند باخته است. اگر به متروهای تهران بروید، متوجه می‌شوید که حکومت از واقعیت جامعه عقب مانده و حتی اگر در دقیقه ۹۴ هم تلاش کند، نمی‌تواند این عقب‌ماندگی را جبران کند.»
او تاکید می‌کند که حکومت با پرداختن بیش از حد به مسائلی مانند حجاب، جامعه را درگیر موضوعات سطحی نگه می‌دارد و گفت: «این دقیقاً همان چیزی است که جمهوری اسلامی می‌خواهد؛ جامعه‌ای که درگیر مسائل حاشیه‌ای است و از مطالبات اساسی خود باز می‌ماند.»
ـ جمهوری اسلامی همواره خواسته مردم را درگیر با مشکلات ابتدایی و البته اساسی زندگی خود نگه دارد و آنها فرصتی برای مطالبات بزرگتر نداشته باشند. این را می‌توان حتی در خصوص حکم‌های زندانیان هم مشاهده کرد، حکم اعدام صادر می‌کند تا مطالبه به جای اینکه آزادی فرد از زندان باشد، بشود نجات جان فرد، تا بعد اگر اعدام نشد و تبدیل شد به زندانی طولانی، همه شاکر باشیم!! در حالی که اصولاً نباید فرد زندانی می‌بود.
#امیرسالار_داودی #نه_به_جمهورى_اسلامى #نه_به_ححاب_اجباری #حقوق_بشر #حقوق_ملت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
آقای دکتر حسن باقری‌نیا، استاد دانشگاه اخراج شده، از دریافت پیام‌های تهدیدآمیز از شماره‌ای مشکوک (احتمالا امنیتی) خبر داد.
او نوشت؛
امروز دوازدهم دی ماه ۱۴۰۳، از شماره فوق به جرم انجام فعالیت های مدنی، دفاع از حقوق بشر و مطالبه حقوق شهروندی، «پیام صوتی تهدیدآمیز» دریافت نمودم.
بکارگیری اینگونه ترفندهای مندرس به قصد ارعاب منتقدان و سرکوب فعالان مدنی است؛ و البته این اقدامات مذبوحانه نشانه آشکاری ست از استیصال و درماندگی یک سیستم استبدادی، تنها کمی پیش از فروپاشی!
رژیم جمهوری اسلامی دو سال است که حقوق مادی من را با ۲۹ سال سابقه کار (بدون استناد به هیچ حکم قضائی و علیرغم محکوم شدن در دیوان عدالت اداری) قطع نموده است. از دیگر سو ریاست بسیجی دانشگاه حکیم سبزواری که گوش به فرمان اطلاعات سپاه است، تا کنون من را از حقوق بازنشستگی نیز محروم نموده. با این حال حکومت دست از پرونده سازی بر نداشته و اقدام به تهدید تلفنی نیز می نماید.
اینجانب از تمامی نهادهای حقوق بشری و سازمان‌های بین‌المللی درخواست دارم که نسبت به تهدیدها و اقدامات فراقانونی این رژیم حساس بوده و جمهوری اسلامی را به خاطر نقض گسترده حقوق بشر محکوم نمایند.
حسن باقری‌نیا
۱۲ دی ۱۴۰۳
#حسن_باقری_نیا #حقوق_شهروندی #حقوق_بشر #نظام_استبدادی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
او نوشت؛
امروز دوازدهم دی ماه ۱۴۰۳، از شماره فوق به جرم انجام فعالیت های مدنی، دفاع از حقوق بشر و مطالبه حقوق شهروندی، «پیام صوتی تهدیدآمیز» دریافت نمودم.
بکارگیری اینگونه ترفندهای مندرس به قصد ارعاب منتقدان و سرکوب فعالان مدنی است؛ و البته این اقدامات مذبوحانه نشانه آشکاری ست از استیصال و درماندگی یک سیستم استبدادی، تنها کمی پیش از فروپاشی!
رژیم جمهوری اسلامی دو سال است که حقوق مادی من را با ۲۹ سال سابقه کار (بدون استناد به هیچ حکم قضائی و علیرغم محکوم شدن در دیوان عدالت اداری) قطع نموده است. از دیگر سو ریاست بسیجی دانشگاه حکیم سبزواری که گوش به فرمان اطلاعات سپاه است، تا کنون من را از حقوق بازنشستگی نیز محروم نموده. با این حال حکومت دست از پرونده سازی بر نداشته و اقدام به تهدید تلفنی نیز می نماید.
اینجانب از تمامی نهادهای حقوق بشری و سازمان‌های بین‌المللی درخواست دارم که نسبت به تهدیدها و اقدامات فراقانونی این رژیم حساس بوده و جمهوری اسلامی را به خاطر نقض گسترده حقوق بشر محکوم نمایند.
حسن باقری‌نیا
۱۲ دی ۱۴۰۳
#حسن_باقری_نیا #حقوق_شهروندی #حقوق_بشر #نظام_استبدادی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
بازداشتگاههای موقت؛ حدود و شرایط
بر اساس آيين‌نامه اجرايی بازداشتگاههای موقت، مصوب سال ۱۳۸۵، بازداشتگاه موقت محل نگهداری متهمانی است که قرار تامین صادرشده علیه آنان قرار بازداشت موقت نبوده، اما تودیع تامین کیفری برایشان ممکن نیست. در نتیجه به طور موقت و فقط تا زمان تودیع تامین کیفری به بازداشتگاه اعزام می‌شوند.
مثلا چنانچه برای متهمی قرار وثیقه یا کفالت صادر شود و او به هر دلیل از سپردن تأمین در بازپرسی یا دادیاری عاجز باشد و نتواند وثیقه یا کفالت تعیین‌شده را تأمین کند، از آنجا که تا زمان تأمین وثیقه یا کفالت باید در بازداشت بماند، باید به بازداشتگاههای موقت منتقل شود و تا زمانی که وثیقه یا کفالت را تأمین نکند در آنجا نگهداری شود.
محدودیت نگهداری متهم در بازداشتگاه موقت
بازداشتگاههای موقت مجازند «حداکثر تا یک ماه» متهمان را نگهداری کنند. با پایان یک ماه، مسئولان بازداشتگاه باید پرونده را نزد قاضی ببرند و بازپرس یا دادیار پرونده، تکلیف متهم را روشن کند. در مرحله بعد:
الف- اگر متهم با قرار بازداشت موقت در بازداشت بوده است، نسبت به فک قرار بازداشت و تبدیل آن به قرار دیگر اقدام شود.
ب- اگر متهم با قرار وثیقه یا کفالتی که قادر به تودیع آن نبوده در بازداشت مانده است، نسبت به صدور قرار تأمین دیگر و سبک‌تر از قرار سابق، اقدام شود. به نحوی که متهم امکان تودیع آن را داشته باشد.
پ- اگر قرار متهم به قرار سبک‌تر تبدیل نمی‌شود، باید تکلیف او برای انتقال به بازداشتگاه عمومی روشن شود.
بازپرس یا دادیار می‌تواند بعد از گذشت یک ماه از بازداشت متهم در بازداشتگاه موقت، دستور ادامه نگهداری او در همان بازداشتگاه را صادر کند، اما در این صورت، مسئولان بازداشتگاه اجازه ندارند برای ادامه این وضعیت، فقط به دستور مقام قضائی اکتفا کنند و ادامه نگهداری متهم برای مدتی بیشتر از یک ماه، منوط به نظر شورای تشخیص بازداشتگاه موقت است.
شورایی مرکب از: قاضی ناظر بازداشتگاه، رئیس بازداشتگاه، مسئول بهداشت و درمان، و مددکار اجتماعی.
https://youtu.be/F-aEa_47gDM
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/meqz6nubv3pp
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@dhrc.ir
#یاری_حقوقی_توانا #پادکست #حقوق_متهم #حقوق_متهم_به_زبان_ساده
@Tavaana_TavaanaTech
بر اساس آيين‌نامه اجرايی بازداشتگاههای موقت، مصوب سال ۱۳۸۵، بازداشتگاه موقت محل نگهداری متهمانی است که قرار تامین صادرشده علیه آنان قرار بازداشت موقت نبوده، اما تودیع تامین کیفری برایشان ممکن نیست. در نتیجه به طور موقت و فقط تا زمان تودیع تامین کیفری به بازداشتگاه اعزام می‌شوند.
مثلا چنانچه برای متهمی قرار وثیقه یا کفالت صادر شود و او به هر دلیل از سپردن تأمین در بازپرسی یا دادیاری عاجز باشد و نتواند وثیقه یا کفالت تعیین‌شده را تأمین کند، از آنجا که تا زمان تأمین وثیقه یا کفالت باید در بازداشت بماند، باید به بازداشتگاههای موقت منتقل شود و تا زمانی که وثیقه یا کفالت را تأمین نکند در آنجا نگهداری شود.
محدودیت نگهداری متهم در بازداشتگاه موقت
بازداشتگاههای موقت مجازند «حداکثر تا یک ماه» متهمان را نگهداری کنند. با پایان یک ماه، مسئولان بازداشتگاه باید پرونده را نزد قاضی ببرند و بازپرس یا دادیار پرونده، تکلیف متهم را روشن کند. در مرحله بعد:
الف- اگر متهم با قرار بازداشت موقت در بازداشت بوده است، نسبت به فک قرار بازداشت و تبدیل آن به قرار دیگر اقدام شود.
ب- اگر متهم با قرار وثیقه یا کفالتی که قادر به تودیع آن نبوده در بازداشت مانده است، نسبت به صدور قرار تأمین دیگر و سبک‌تر از قرار سابق، اقدام شود. به نحوی که متهم امکان تودیع آن را داشته باشد.
پ- اگر قرار متهم به قرار سبک‌تر تبدیل نمی‌شود، باید تکلیف او برای انتقال به بازداشتگاه عمومی روشن شود.
بازپرس یا دادیار می‌تواند بعد از گذشت یک ماه از بازداشت متهم در بازداشتگاه موقت، دستور ادامه نگهداری او در همان بازداشتگاه را صادر کند، اما در این صورت، مسئولان بازداشتگاه اجازه ندارند برای ادامه این وضعیت، فقط به دستور مقام قضائی اکتفا کنند و ادامه نگهداری متهم برای مدتی بیشتر از یک ماه، منوط به نظر شورای تشخیص بازداشتگاه موقت است.
شورایی مرکب از: قاضی ناظر بازداشتگاه، رئیس بازداشتگاه، مسئول بهداشت و درمان، و مددکار اجتماعی.
https://youtu.be/F-aEa_47gDM
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/meqz6nubv3pp
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@dhrc.ir
#یاری_حقوقی_توانا #پادکست #حقوق_متهم #حقوق_متهم_به_زبان_ساده
@Tavaana_TavaanaTech