تازگی دستخطی از رستم باقری، زندانی سیاسی محبوس در زندان خرم‌آباد، به دست ما رسیده است که در آن شرحی از شکنجه شدنش در روز هفتم تیر ماه ۱۴۰۴ و آسیب دیدن از ناحیه گوش خود داده است.
او در این برگه نوشته:
«در مورخ ۴/۷ ساعت هشت صبح، به دلیل اعتراض به شکنجه زندانی سیاسی آن هم صرفاً با گفتن این که زندانی سیاسی مذکور پریشانی روحی دارد و اعتراض به شکنجه‌ی وی از داخل بند خارجم کردند. ساعت حدودا هشت صبح بود. ابتدا توسط معاون زندان جلوی دوربین سالن مورد ضرب و شتم قرار گرفتم که باعث پارگی پرده گوش سمت چپ و گوش میانی و اختلال در تعادل شدم، ضارب آقای سید حیات الغیب بود. سپس به اتاق بدون دوربین منتقل شدم و توسط شش نفر با ضربات باتوم بر تمامی بدن، لگد به سر و صورت و همچنین غل و زنجیر پا و نگه داشتن پاها و انجام شکنجه جوجه کباب با لوله پی وی سی [مورد شکنجه] قرار گرفتم. مثل زندانی دیگری که فریاد و زجه‌اش به گوش دیگر زندانیان می‌رسید، از درد شکنجه این اتفاق در مورد من هم افتاد.
بعد از ضرب و شتم بیهوش شدم. زمانی که بهوش آمدم داخل سالن زندان بودم. با آب بدنم را خیس کردند و به اتاقی به نام قفس انتقال داده شدم که در این حین بازرسان که فکر می‌کنم دادستان کل استان شاملشان بود، سر رسیدند. شرح واقعه را گفتم و درخواست خدمات پزشکی جهت صدمه شنوایی شدم که هیچگونه پیگیری و خدمات پزشکی انجام نشد. سپس به انفرادی منتقل شدم که پس از چند روز با واسط‌گری بازجوی سپاه از انفرادی کثیف که حتی آب شرب هم نداشت، به بند منتقل شدم.
شاهدان عینی این وقایع، به جز کارکنان زندان، زندانی‌های سیاسی بند خاص هستند. بعد از آن متوجه شدم هفت نفر شکنجه‌گر با پروندسازی دروغین علیه اینجانب مبنی بر شورش و اخلال در نظم زندان و سردادن شعار علیه نظام، صورتجلسه کردند. بعد از چند روز در بازید رئیس زندان، شرح کامل واقعه را گفتم که متاسفانه با برخوردی ناشایست و نسبت دروغگویی به اینجانب مواجه شدم.»
آقای رستم باقری، که در مجموع به پنج سال و نیم حبس محکوم شده است، در یک فایل صوتی اعلام کرده است که از ۲۹ شهریور ماه در اعتراض به شکنجه و خشونت و صدور احکام سنگین، دست به اعتصاب غذا زده است.
رستم باقری، پدر یک کودک خردسال است و از بیش از سه ماه پیش بازداشت شده است. او در سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ هم بازداشت شده بود و باز در اثر ضرب و شتم و شکنجه پرده گوشش پاره شده بود.
لازم به ذکر است، روز گذشته قاضی پرونده خواست که یک جلسه ویدیو کنفرانس با رستم باقری برگزار کند که او به دلیل اعتراض به غیرعادلانه بودن روند دادرسی درباره زندانیان سیاسی، از حضور در آن جلسه امتناع کرد.
#رستم_باقری #کوهدشت #زندان_خرم_آباد #اعتصاب_غذا #شکنجه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
او در این برگه نوشته:
«در مورخ ۴/۷ ساعت هشت صبح، به دلیل اعتراض به شکنجه زندانی سیاسی آن هم صرفاً با گفتن این که زندانی سیاسی مذکور پریشانی روحی دارد و اعتراض به شکنجه‌ی وی از داخل بند خارجم کردند. ساعت حدودا هشت صبح بود. ابتدا توسط معاون زندان جلوی دوربین سالن مورد ضرب و شتم قرار گرفتم که باعث پارگی پرده گوش سمت چپ و گوش میانی و اختلال در تعادل شدم، ضارب آقای سید حیات الغیب بود. سپس به اتاق بدون دوربین منتقل شدم و توسط شش نفر با ضربات باتوم بر تمامی بدن، لگد به سر و صورت و همچنین غل و زنجیر پا و نگه داشتن پاها و انجام شکنجه جوجه کباب با لوله پی وی سی [مورد شکنجه] قرار گرفتم. مثل زندانی دیگری که فریاد و زجه‌اش به گوش دیگر زندانیان می‌رسید، از درد شکنجه این اتفاق در مورد من هم افتاد.
بعد از ضرب و شتم بیهوش شدم. زمانی که بهوش آمدم داخل سالن زندان بودم. با آب بدنم را خیس کردند و به اتاقی به نام قفس انتقال داده شدم که در این حین بازرسان که فکر می‌کنم دادستان کل استان شاملشان بود، سر رسیدند. شرح واقعه را گفتم و درخواست خدمات پزشکی جهت صدمه شنوایی شدم که هیچگونه پیگیری و خدمات پزشکی انجام نشد. سپس به انفرادی منتقل شدم که پس از چند روز با واسط‌گری بازجوی سپاه از انفرادی کثیف که حتی آب شرب هم نداشت، به بند منتقل شدم.
شاهدان عینی این وقایع، به جز کارکنان زندان، زندانی‌های سیاسی بند خاص هستند. بعد از آن متوجه شدم هفت نفر شکنجه‌گر با پروندسازی دروغین علیه اینجانب مبنی بر شورش و اخلال در نظم زندان و سردادن شعار علیه نظام، صورتجلسه کردند. بعد از چند روز در بازید رئیس زندان، شرح کامل واقعه را گفتم که متاسفانه با برخوردی ناشایست و نسبت دروغگویی به اینجانب مواجه شدم.»
آقای رستم باقری، که در مجموع به پنج سال و نیم حبس محکوم شده است، در یک فایل صوتی اعلام کرده است که از ۲۹ شهریور ماه در اعتراض به شکنجه و خشونت و صدور احکام سنگین، دست به اعتصاب غذا زده است.
رستم باقری، پدر یک کودک خردسال است و از بیش از سه ماه پیش بازداشت شده است. او در سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ هم بازداشت شده بود و باز در اثر ضرب و شتم و شکنجه پرده گوشش پاره شده بود.
لازم به ذکر است، روز گذشته قاضی پرونده خواست که یک جلسه ویدیو کنفرانس با رستم باقری برگزار کند که او به دلیل اعتراض به غیرعادلانه بودن روند دادرسی درباره زندانیان سیاسی، از حضور در آن جلسه امتناع کرد.
#رستم_باقری #کوهدشت #زندان_خرم_آباد #اعتصاب_غذا #شکنجه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔29🕊7❤3
شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، با اشاره به شرایط اسفبار زندان قرچک، به ویژه عدم رسیدگی به زندانیان بیمار و سالمند، خواستار تعطیلی فوری این زندان (که آن را قتلگاه نامید) شد.
او نوشت:
قرچک ورامین؛ زندان نیست، قتلگاه است
🔹زندان قرچک ورامین، چیزی جز یک قتلگاه نیست. جایی که نه از حقوق انسانی خبری هست، نه از ابتدایی‌ترین استانداردهای پزشکی و بهداشتی. امروز، سمیه رشیدی، زنی که بزرگ‌ترین «جرمش» شعارنویسی اعتراضی بود، در کماست و پزشکان نسبت به وضعیت بحرانی او هشدار داده‌اند. این سرنوشت تلخ گواهی است بر آن‌که قرچک نه محل حبس، بلکه اردوگاه مرگ زنان زندانی است.
🔹در همین زندان، پریوش مسلمی مبتلا به سرطان از هرگونه خدمات درمانی محروم است و روز به روز به مرگ نزدیک‌تر می‌شود. راحله راحمی‌پور، زن دادخواه ۷۴ ساله که مستقیما از بیمارستان به همین زندان منتقل شده، با ضعف جسمانی و کهولت سن، در خطر جدی است. فریبا کمال‌آبادی، ۶۳ ساله و از جامعه بهایی، سیزدهمین سال حبس خود را در همین دیوارهای پوسیده می‌گذراند. دیگر زندانیان سیاسی زن از جمله الهام صالحی نیز در شرایط نگران‌کننده به سر می‌برند؛ شرایطی که عملا به فرسایش تدریجی جان و روان آنان می‌انجامد.
🔹قرچک تنها قتلگاه زندانیان سیاسی نیست. زندانیان عادی، قربانیان جرایم عمومی، نیز در این جهنم زنده زنده می‌سوزند. همین چند روز پیش یک زندانی زن در همین زندان جان باخت، بی‌آنکه دسترسی به درمان داشته باشد. در قرچک، بیماری، گرسنگی، آلودگی، و تحقیر، بخشی از برنامه‌ریزی آگاهانه است، روشی برای شکستن تن و روح انسان‌ها.
🔹چند انسان بی‌گناه دیگر باید سالم وارد قرچک شوند و سپس یا جنازه‌شان بیرون بیاید یا با بیماری لاعلاج بازگردند، تا این شکنجه‌گاه تعطیل شود؟! زندان قرچک ورامین نه فقط لکه ننگی بر کارنامه جمهوری اسلامی است، که یک جنایت سازمان‌یافته علیه زنان زندانی است. امروز، توجه فوری همه ما باید به وضعیت حاد این زندان و به‌ویژه جان سمیه رشیدی معطوف باشد. فردا بدون شک دیر خواهد بود.
🔹شکنجه‌گاه قرچک ورامین باید تعطیل شود.
#زندان_قرچک #راحله_راحمی_پور #سمیه_رشیدی #فریبا_کمال_آبادی #پریوش_مسلمی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
او نوشت:
قرچک ورامین؛ زندان نیست، قتلگاه است
🔹زندان قرچک ورامین، چیزی جز یک قتلگاه نیست. جایی که نه از حقوق انسانی خبری هست، نه از ابتدایی‌ترین استانداردهای پزشکی و بهداشتی. امروز، سمیه رشیدی، زنی که بزرگ‌ترین «جرمش» شعارنویسی اعتراضی بود، در کماست و پزشکان نسبت به وضعیت بحرانی او هشدار داده‌اند. این سرنوشت تلخ گواهی است بر آن‌که قرچک نه محل حبس، بلکه اردوگاه مرگ زنان زندانی است.
🔹در همین زندان، پریوش مسلمی مبتلا به سرطان از هرگونه خدمات درمانی محروم است و روز به روز به مرگ نزدیک‌تر می‌شود. راحله راحمی‌پور، زن دادخواه ۷۴ ساله که مستقیما از بیمارستان به همین زندان منتقل شده، با ضعف جسمانی و کهولت سن، در خطر جدی است. فریبا کمال‌آبادی، ۶۳ ساله و از جامعه بهایی، سیزدهمین سال حبس خود را در همین دیوارهای پوسیده می‌گذراند. دیگر زندانیان سیاسی زن از جمله الهام صالحی نیز در شرایط نگران‌کننده به سر می‌برند؛ شرایطی که عملا به فرسایش تدریجی جان و روان آنان می‌انجامد.
🔹قرچک تنها قتلگاه زندانیان سیاسی نیست. زندانیان عادی، قربانیان جرایم عمومی، نیز در این جهنم زنده زنده می‌سوزند. همین چند روز پیش یک زندانی زن در همین زندان جان باخت، بی‌آنکه دسترسی به درمان داشته باشد. در قرچک، بیماری، گرسنگی، آلودگی، و تحقیر، بخشی از برنامه‌ریزی آگاهانه است، روشی برای شکستن تن و روح انسان‌ها.
🔹چند انسان بی‌گناه دیگر باید سالم وارد قرچک شوند و سپس یا جنازه‌شان بیرون بیاید یا با بیماری لاعلاج بازگردند، تا این شکنجه‌گاه تعطیل شود؟! زندان قرچک ورامین نه فقط لکه ننگی بر کارنامه جمهوری اسلامی است، که یک جنایت سازمان‌یافته علیه زنان زندانی است. امروز، توجه فوری همه ما باید به وضعیت حاد این زندان و به‌ویژه جان سمیه رشیدی معطوف باشد. فردا بدون شک دیر خواهد بود.
🔹شکنجه‌گاه قرچک ورامین باید تعطیل شود.
#زندان_قرچک #راحله_راحمی_پور #سمیه_رشیدی #فریبا_کمال_آبادی #پریوش_مسلمی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍27❤6💯1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
شب‌های اوین
شعری از فرهاد حافظی، زندانی سیاسی
شب‌های اوین، چراغخانه، سیگار
سرگیجه شدن از ازدحام افکار
شب‌های اوین هجوم دلتنگی‌ها
مردی که دهن غصه خود را آزار
یک شهر درون خواب خرگوشی خویش
ما شبزدگان، ز خواب آرام بیدار
تاریخ در آینده شهادت بدهد
با ما چه روا داشت شب تیره و تار
سلول به سلول اوین شاهد درد
هر گوشه پر از خاطره‌های غمبار
هر آجر ساکتش پر از فریاد است
ای وای اگر لب بگشاید دیوار
تا صبح قفس، یکسره شب بیداری
تا شام قفس، لحظه به لحظه تکرار
گیرند در این مزرعه حیوانات
هر روز دو بار کره خرها آمار
شرطی شده‌اند عده‌ای زندانی
این گله به صف نشستگان را بشمار
ما چلچله‌های از قفس آزادیم
ما را به حساب گوسفندان نگذار
ما را نتوانی که چنین رام کنی
دست از نظر و خیال باطل بردار
مردان و زنان تشنه آزادی
ما را نکند خراب یک مشت حساب
شب‌های اوین اگرچه خود ویرانی
هر روز اوین اگر چه سخت و دشوار
در راه وطن که بسیاران دیدیم
سلول و شکنجه کردن و چوبه دار
دیگر نکند افاقه ایجاد نفاق
دیگر نکند افاقه تهدید و فشار
ما در دل خویشتن فریدون داریم
ضخاک اگر به دوش خود دارد مار
ما معتقدم این زمستان برود
ما معتقدیم بر خداوند بهار
با سردی و سوز و ظلم شب می‌جنگیم
تا سبز شود دوباره این خاک و دیار
میهن پر درد است و دوایش ماییم
همدرد بیا دست به دستم بگذار
در راه رهایی وطن از ظلمت
دل را به دل وطن‌پرستان بسپار
تاوان سکوت هم وطن نابودی است
بشکن تو سکوت تلخ فریاد بر آر
تاوان سکوت هموطن نابودی است
بشکن تو سکوت تلخ فریاد بر آر
#فرهاد_حافظی #زندان_اوین #زندانی_سیاسی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
شعری از فرهاد حافظی، زندانی سیاسی
شب‌های اوین، چراغخانه، سیگار
سرگیجه شدن از ازدحام افکار
شب‌های اوین هجوم دلتنگی‌ها
مردی که دهن غصه خود را آزار
یک شهر درون خواب خرگوشی خویش
ما شبزدگان، ز خواب آرام بیدار
تاریخ در آینده شهادت بدهد
با ما چه روا داشت شب تیره و تار
سلول به سلول اوین شاهد درد
هر گوشه پر از خاطره‌های غمبار
هر آجر ساکتش پر از فریاد است
ای وای اگر لب بگشاید دیوار
تا صبح قفس، یکسره شب بیداری
تا شام قفس، لحظه به لحظه تکرار
گیرند در این مزرعه حیوانات
هر روز دو بار کره خرها آمار
شرطی شده‌اند عده‌ای زندانی
این گله به صف نشستگان را بشمار
ما چلچله‌های از قفس آزادیم
ما را به حساب گوسفندان نگذار
ما را نتوانی که چنین رام کنی
دست از نظر و خیال باطل بردار
مردان و زنان تشنه آزادی
ما را نکند خراب یک مشت حساب
شب‌های اوین اگرچه خود ویرانی
هر روز اوین اگر چه سخت و دشوار
در راه وطن که بسیاران دیدیم
سلول و شکنجه کردن و چوبه دار
دیگر نکند افاقه ایجاد نفاق
دیگر نکند افاقه تهدید و فشار
ما در دل خویشتن فریدون داریم
ضخاک اگر به دوش خود دارد مار
ما معتقدم این زمستان برود
ما معتقدیم بر خداوند بهار
با سردی و سوز و ظلم شب می‌جنگیم
تا سبز شود دوباره این خاک و دیار
میهن پر درد است و دوایش ماییم
همدرد بیا دست به دستم بگذار
در راه رهایی وطن از ظلمت
دل را به دل وطن‌پرستان بسپار
تاوان سکوت هم وطن نابودی است
بشکن تو سکوت تلخ فریاد بر آر
تاوان سکوت هموطن نابودی است
بشکن تو سکوت تلخ فریاد بر آر
#فرهاد_حافظی #زندان_اوین #زندانی_سیاسی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
🕊32❤12
اعتصاب غذای حمید اردلان در اعتراض به مرگ سمیه رشیدی و وضعیت زنان زندانی سیاسی
حمید اردلان، زندانی سیاسی محبوس در بند هفت زندان اوین، با انتشار نامهای خطاب به «زندانبانان تاریکی، پیام‌آوران مرگ و سفیران اسارت در سازمان زندان‌ها» از آغاز اعتصاب غذای خود خبر داده است. او دلیل این تصمیم را «قتل سمیه رشیدی، زندانی سیاسی در زندان قرچک ورامین» و نیز «محرومیت زنان زندانی سیاسی و عقیدتی از حقوق اولیه چون درمان، امکانات بهداشتی و اصل تفکیک جرایم» عنوان کرده است.
اردلان در این نامه تصریح می‌کند که اعتصاب غذای تر خود را از چهارم مهر ۱۴۰۴ آغاز کرده و آن را تا زمان تحقق خواسته‌های زیر ادامه خواهد داد:
انتقال زنان زندانی سیاسی-عقیدتی به بند زنان زندان اوین و فراهم‌شدن امکانات بهداشتی و درمانی برای آنان.
او در پایان هشدار داده است که حتی اگر «جنازه‌اش روی دست بماند» دست از اعتصاب غذا برنخواهد داشت.
متن کامل نامه حمید اردلان
از: حمید اردلان، فرزند ابوالفضل، زندانی سیاسی بند هفت زندان اوین
به: زندانبانان تاریکی، پیام‌آوران مرگ، سفیران و پیام‌آوران اسارت در سازمان زندان‌ها
«هرگز از مرگ نهراسیده‌ام/ اگرچه دستانش از ابتذال شکننده‌تر بود./
هراس من -باری- همه از مردن در سرزمینی است/
که مزد گورکن از آزادیِ آدمی افزون‌تر باشد.»
با توجه به قتل خانم سمیه رشیدی، زندانی سیاسی بند زنان قرچک که خودِ شما باید نگهبان سلامت و امنیت ایشان باشید، و دسترسی نداشتن ایشان و سایر زنان زندانی سیاسی و عقیدتی به امکانات و حقوقِ اولیه‌ای که قوانین خودتان برای‌شان تعریف کرده (حق درمان، حق دسترسی به امکانات بهداشتی، قانونِ تفکیک جرایم و...)، و در اعتراض به این جنایات و همچنین در اعتراض به منتقل‌نشدنِ زنانِ زندانی سیاسی و عقیدتی به زندان سابق‌شان (بند زنان اوین) و اهمال و سهل‌انگاری در بازسازی و مهیا کردن این بند برای زنان زندانی سیاسی-عقیدتی،
من، زندانی سیاسی حمید اردلان، فرزند این آب و خاک، اعتصاب غذای ترِ خود را از تاریخ ۰۴/۰۷/۱۴۰۴ تا تحققِ انتقال زنان زندانی سیاسی و عقیدتی به زندان اوین و مهیاشدن امکانات بهداشتی و درمانی برای آنها، اعلام می‌کنم.
همچنین بدین وسیله اعلام می‌کنم که تا زمان منتقل شدن زنان زندانی سیاسی-عقیدتی به بند زنان زندان اوین و برقراری امکانات درمانی برای آنها، حتی اگر جنازه‌ام روی دستتان بیفتد، از اعتصاب غذا دست نخواهم کشید.
#حمید_اردلان #سمیه_رشیدی #زندان_قرچک #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
حمید اردلان، زندانی سیاسی محبوس در بند هفت زندان اوین، با انتشار نامهای خطاب به «زندانبانان تاریکی، پیام‌آوران مرگ و سفیران اسارت در سازمان زندان‌ها» از آغاز اعتصاب غذای خود خبر داده است. او دلیل این تصمیم را «قتل سمیه رشیدی، زندانی سیاسی در زندان قرچک ورامین» و نیز «محرومیت زنان زندانی سیاسی و عقیدتی از حقوق اولیه چون درمان، امکانات بهداشتی و اصل تفکیک جرایم» عنوان کرده است.
اردلان در این نامه تصریح می‌کند که اعتصاب غذای تر خود را از چهارم مهر ۱۴۰۴ آغاز کرده و آن را تا زمان تحقق خواسته‌های زیر ادامه خواهد داد:
انتقال زنان زندانی سیاسی-عقیدتی به بند زنان زندان اوین و فراهم‌شدن امکانات بهداشتی و درمانی برای آنان.
او در پایان هشدار داده است که حتی اگر «جنازه‌اش روی دست بماند» دست از اعتصاب غذا برنخواهد داشت.
متن کامل نامه حمید اردلان
از: حمید اردلان، فرزند ابوالفضل، زندانی سیاسی بند هفت زندان اوین
به: زندانبانان تاریکی، پیام‌آوران مرگ، سفیران و پیام‌آوران اسارت در سازمان زندان‌ها
«هرگز از مرگ نهراسیده‌ام/ اگرچه دستانش از ابتذال شکننده‌تر بود./
هراس من -باری- همه از مردن در سرزمینی است/
که مزد گورکن از آزادیِ آدمی افزون‌تر باشد.»
با توجه به قتل خانم سمیه رشیدی، زندانی سیاسی بند زنان قرچک که خودِ شما باید نگهبان سلامت و امنیت ایشان باشید، و دسترسی نداشتن ایشان و سایر زنان زندانی سیاسی و عقیدتی به امکانات و حقوقِ اولیه‌ای که قوانین خودتان برای‌شان تعریف کرده (حق درمان، حق دسترسی به امکانات بهداشتی، قانونِ تفکیک جرایم و...)، و در اعتراض به این جنایات و همچنین در اعتراض به منتقل‌نشدنِ زنانِ زندانی سیاسی و عقیدتی به زندان سابق‌شان (بند زنان اوین) و اهمال و سهل‌انگاری در بازسازی و مهیا کردن این بند برای زنان زندانی سیاسی-عقیدتی،
من، زندانی سیاسی حمید اردلان، فرزند این آب و خاک، اعتصاب غذای ترِ خود را از تاریخ ۰۴/۰۷/۱۴۰۴ تا تحققِ انتقال زنان زندانی سیاسی و عقیدتی به زندان اوین و مهیاشدن امکانات بهداشتی و درمانی برای آنها، اعلام می‌کنم.
همچنین بدین وسیله اعلام می‌کنم که تا زمان منتقل شدن زنان زندانی سیاسی-عقیدتی به بند زنان زندان اوین و برقراری امکانات درمانی برای آنها، حتی اگر جنازه‌ام روی دستتان بیفتد، از اعتصاب غذا دست نخواهم کشید.
#حمید_اردلان #سمیه_رشیدی #زندان_قرچک #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
🕊21❤5👍3
Forwarded from گفت‌وشنود
دادگاه تجدیدنظر استان تهران، محکومیت پنج نوکیش مسیحی را به اتهامات مرتبط با باورهای مسیحی تأیید کرد. این پنج شهروند در مجموع به ۴۱ سال و ۱۰ ماه حبس محکوم شده‌اند.
بر اساس این گزارش در تاریخ ۲۶ شهریور ۱۴۰۴، شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، حکم حبس پنج نوکیش مسیحی به نامهای مرتضی (کالوین) فقان‌پور ساسی، ابوالفضل (بنیامین) احمدزاده خاجانی و حسام‌الدین (یحیی) محمد جنیدی و دو تن دیگر (اسامی محفوظ) را تایید کرد.
بر اساس این حکم، هر یک از این پنج شهروند مسیحی به اتهام «فعالیت آموزشی و تبلیغی انحرافی مغایر و مخل شرع اسلام با وصف ارتباط با خارج از کشور» به ۷ سال و ۶ ماه حبس تعزیری و به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به ۷ ماه حبس تعزیری محکوم شده‌اند. علاوه بر این، مرتضی فقان‌پور ساسی به اتهام «توهین به رهبری» نیز به ۱۷ ماه حبس اضافی محکوم شده است. دادگاه تجدیدنظر با تأکید بر «اجرای اشد مجازات»، اعلام کرده است که شدیدترین حکم (۷ سال و ۶ ماه حبس) برای این افراد اجرا خواهد شد.
دادگاه دلایل تائید این حکم را گزارش‌های وزارت اطلاعات، اظهارات متهمان و مستندات پرونده اعلام کرده و به مواردی چون «برگزاری کلیساهای خانگی»، «تبلیغ و ترویج مسیحیت»، «شرکت در دانشگاه مجازی مستقر در خارج از کشور»، «سفر به ترکیه برای شرکت در دوره‌های آموزش مسیحیت» و «جذب افراد به مسیحیت» استناد کرده است.
دادگاه اعلام کرد رأی بدوی از حیث رسیدگی و رعایت تشریفات با مقررات منطبق است و دلایل ارائه‌شده در تجدیدنظر مشمول شقوق ماده ۴۳۴ قانون آیین دادرسی کیفری نیست؛ لذا ضمن رد تجدیدنظرخواهی، رأی را تأیید کرد.
لازم به ذکر است بخش دیگری از پرونده نوکیش مسیحی، مرتضی فقان‌پور ساسی از بابت اتهام توهین به مقدسات به شعبه ۱۰۴ دادگاه کیفری دو شهرستان ورامین، به ریاست قاضی محمدحسین اسمعیل مورینه ارجاع شده است که جلسه دادرسی به این اتهام نیز در تاریخ ۱۵ مهرماه در مرجع قضایی مورد اشاره برگزار خواهد شد.
حکومت جمهوری اسلامی کلیساهای فارسی‌زبان را تعطیل کرده و با حمله به منازل مسیحیان و کلیساهای خانگی، مسیحیان را مورد اذیت و آزار قرار می‌دهد.از جمله اتهامات نوکیشان مسیحی می‌توان از ترویج «مسیحیت صهیونیستی»، «عضویت در گروهای مخالف نظام» برای «برهم زدن امنیت ملی» و «جذب مسلمانان به کلیسای خانگی» نام برد. دادگاه‌های حکومت بارها با ارائه اتهاماتی از این قبیل و بدون ارائه مدرک و مستندات، مسیحیان را روانه زندان کرده است.
منبع آژانس خبری مسیحیان ایران
@mohabatnews
#نوکیش_مسیحی #زندان #رواداری #آزادی_ادیان #گفتگو_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
دادگاه تجدیدنظر استان تهران، محکومیت پنج نوکیش مسیحی را به اتهامات مرتبط با باورهای مسیحی تأیید کرد. این پنج شهروند در مجموع به ۴۱ سال و ۱۰ ماه حبس محکوم شده‌اند.
بر اساس این گزارش در تاریخ ۲۶ شهریور ۱۴۰۴، شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، حکم حبس پنج نوکیش مسیحی به نامهای مرتضی (کالوین) فقان‌پور ساسی، ابوالفضل (بنیامین) احمدزاده خاجانی و حسام‌الدین (یحیی) محمد جنیدی و دو تن دیگر (اسامی محفوظ) را تایید کرد.
بر اساس این حکم، هر یک از این پنج شهروند مسیحی به اتهام «فعالیت آموزشی و تبلیغی انحرافی مغایر و مخل شرع اسلام با وصف ارتباط با خارج از کشور» به ۷ سال و ۶ ماه حبس تعزیری و به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به ۷ ماه حبس تعزیری محکوم شده‌اند. علاوه بر این، مرتضی فقان‌پور ساسی به اتهام «توهین به رهبری» نیز به ۱۷ ماه حبس اضافی محکوم شده است. دادگاه تجدیدنظر با تأکید بر «اجرای اشد مجازات»، اعلام کرده است که شدیدترین حکم (۷ سال و ۶ ماه حبس) برای این افراد اجرا خواهد شد.
دادگاه دلایل تائید این حکم را گزارش‌های وزارت اطلاعات، اظهارات متهمان و مستندات پرونده اعلام کرده و به مواردی چون «برگزاری کلیساهای خانگی»، «تبلیغ و ترویج مسیحیت»، «شرکت در دانشگاه مجازی مستقر در خارج از کشور»، «سفر به ترکیه برای شرکت در دوره‌های آموزش مسیحیت» و «جذب افراد به مسیحیت» استناد کرده است.
دادگاه اعلام کرد رأی بدوی از حیث رسیدگی و رعایت تشریفات با مقررات منطبق است و دلایل ارائه‌شده در تجدیدنظر مشمول شقوق ماده ۴۳۴ قانون آیین دادرسی کیفری نیست؛ لذا ضمن رد تجدیدنظرخواهی، رأی را تأیید کرد.
لازم به ذکر است بخش دیگری از پرونده نوکیش مسیحی، مرتضی فقان‌پور ساسی از بابت اتهام توهین به مقدسات به شعبه ۱۰۴ دادگاه کیفری دو شهرستان ورامین، به ریاست قاضی محمدحسین اسمعیل مورینه ارجاع شده است که جلسه دادرسی به این اتهام نیز در تاریخ ۱۵ مهرماه در مرجع قضایی مورد اشاره برگزار خواهد شد.
حکومت جمهوری اسلامی کلیساهای فارسی‌زبان را تعطیل کرده و با حمله به منازل مسیحیان و کلیساهای خانگی، مسیحیان را مورد اذیت و آزار قرار می‌دهد.از جمله اتهامات نوکیشان مسیحی می‌توان از ترویج «مسیحیت صهیونیستی»، «عضویت در گروهای مخالف نظام» برای «برهم زدن امنیت ملی» و «جذب مسلمانان به کلیسای خانگی» نام برد. دادگاه‌های حکومت بارها با ارائه اتهاماتی از این قبیل و بدون ارائه مدرک و مستندات، مسیحیان را روانه زندان کرده است.
منبع آژانس خبری مسیحیان ایران
@mohabatnews
#نوکیش_مسیحی #زندان #رواداری #آزادی_ادیان #گفتگو_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔26❤4🕊2
واکنش آمریکا به مرگ‌های زنجیره‌ای در زندان قرچک؛
به استفاده ابزاری از عدم رعایت حق درمان زندانیان برای سرکوب مخالفان پایان دهید
صفحه فارسی وزارت امور خارجه آمریکا در واکنش به مرگ چند زندانی در زندان قرچک نوشت:
«تنها در طول ۱۴ روز، سه زن، سمیه رشیدی، جمیله عزیزی و سودابه اسدی، قربانی محرومیت بی‌رحمانه رژیم از مراقبت‌های پزشکی شدند و به طرز اسف‌باری در زندان قرچک ورامین جان خود را از دست دادند. متأسفانه، این مرگ‌ها به دنبال درگذشت فرزانه بیژن‌پور در ژانویه رخ داد. در پی از دست دادن این قربانیان، ۴۵ زندانی سیاسی زن در زندان قرچک ورامین با صدور بیانه‌ای، رفتار غیرانسانی با سمیه و سایر زندانیان را محکوم کردند. عدم ارائه مراقبت‌های بهداشتی تنها یکی از راه‌های رژیم برای سرکوب مخالفان استفاده شده است. ممانعت از درمان معترضان مجروح، وادار کردن پزشکان به سکوت، و جعل گزارش‌های کالبد شکافی جهت پنهان‌کردن جنایات خود از موارد دیگر می‌باشد. ایالات متحده این تخلفات هولناک را به شدت محکوم می‌کند و از ایران می‌خواهد که حقوق زندانیان را رعایت کرده و به استفاده ابزاری از مراقبت‌های پزشکی با هدف سرکوب مخالفان پایان دهد.»
ـ لازم به ذکر است، محرومیت زندانیان از خدمات پزشکی به ویژه خدمات تخصصی در همه زندان‌ها جریان دارد و جان‌های زیادی در معرض خطر قرار دارد. بسیاری از آسیب‌های زندانیان در اثر شکنجه در دوران بازجویی یا شرایط ناگوار و ناسالم زندان به وجود می‌آید و فعالان حقوق بشر بارها در این زمینه هشدار داده‌اند.
هم اکنون تعدادی از زندانیان سیاسی در اعتراض به محرومیت از درمان یا شرایط نامناسب زندان در اعتصاب غذا به سر می‌برند.
۱۹ نفر از زندانیان زن در زندان قرچک نیز اعلام کرده‌اند در اعتراض به این شرایط دو روز اعتصاب غذا خواهند کرد.
@USABehFarsi
#سمیه_رشیدی #حق_درمان #زندان_قرچک #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
به استفاده ابزاری از عدم رعایت حق درمان زندانیان برای سرکوب مخالفان پایان دهید
صفحه فارسی وزارت امور خارجه آمریکا در واکنش به مرگ چند زندانی در زندان قرچک نوشت:
«تنها در طول ۱۴ روز، سه زن، سمیه رشیدی، جمیله عزیزی و سودابه اسدی، قربانی محرومیت بی‌رحمانه رژیم از مراقبت‌های پزشکی شدند و به طرز اسف‌باری در زندان قرچک ورامین جان خود را از دست دادند. متأسفانه، این مرگ‌ها به دنبال درگذشت فرزانه بیژن‌پور در ژانویه رخ داد. در پی از دست دادن این قربانیان، ۴۵ زندانی سیاسی زن در زندان قرچک ورامین با صدور بیانه‌ای، رفتار غیرانسانی با سمیه و سایر زندانیان را محکوم کردند. عدم ارائه مراقبت‌های بهداشتی تنها یکی از راه‌های رژیم برای سرکوب مخالفان استفاده شده است. ممانعت از درمان معترضان مجروح، وادار کردن پزشکان به سکوت، و جعل گزارش‌های کالبد شکافی جهت پنهان‌کردن جنایات خود از موارد دیگر می‌باشد. ایالات متحده این تخلفات هولناک را به شدت محکوم می‌کند و از ایران می‌خواهد که حقوق زندانیان را رعایت کرده و به استفاده ابزاری از مراقبت‌های پزشکی با هدف سرکوب مخالفان پایان دهد.»
ـ لازم به ذکر است، محرومیت زندانیان از خدمات پزشکی به ویژه خدمات تخصصی در همه زندان‌ها جریان دارد و جان‌های زیادی در معرض خطر قرار دارد. بسیاری از آسیب‌های زندانیان در اثر شکنجه در دوران بازجویی یا شرایط ناگوار و ناسالم زندان به وجود می‌آید و فعالان حقوق بشر بارها در این زمینه هشدار داده‌اند.
هم اکنون تعدادی از زندانیان سیاسی در اعتراض به محرومیت از درمان یا شرایط نامناسب زندان در اعتصاب غذا به سر می‌برند.
۱۹ نفر از زندانیان زن در زندان قرچک نیز اعلام کرده‌اند در اعتراض به این شرایط دو روز اعتصاب غذا خواهند کرد.
@USABehFarsi
#سمیه_رشیدی #حق_درمان #زندان_قرچک #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤31
سایه صیدال، زندانی سیاسی که در مرخصی درمانی به سر می‌برد، با حضور در جاپز زندان قرچک، خواستار نجات همبندی‌های خود از این قتلگاه شده است.
او پیشتر وقتی که در زندان بود، شرایط فاجعه‌بار این زندان را در فایل صوتی‌ای شرح داده بود.
چندی پیش جمعی از زنان زندانی سیاسی در نامهای به رئیس قوه قضاییه
آقای اژه‌ای، رئیس قوه قضاییه، محل نگهداری خود را «کنج ستم» نامیده بودند، و در توصیفش نوشته بودند: «جایی که به جرم تفاوت در نظر سیاسی، نه‌تنها حقوق شهروندی‌مان، بلکه انسانیت‌مان پایمال شده است. جایی که درهای عدالت را با قفل‌های آهنینِ محرومیت از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی به روی ما بسته و ما را در سیاه‌چالی از ظلم و تبعیض به اسارت گرفته‌اید. ما در زندان قرچک نیستیم؛ ما در کنج ستم، در گوشهای طراحی‌شده برای محو کردنمان محبوس شده‌ایم.»
آنها ضمن اشاره به مشکلاتی همچون عدم دسترسی به آب آشامیدنی و حداقل‌های حقوق انسانی پشته بودند »ما در این سیستم انسان به شمار نمی‌آییم. شرایط اسفناک قرچک را ضرب در ده کنید، باز هم به عمق فلاکت ما در این کنج ستم نمی‌رسد. ما را نه در رده یک قاتل زنجیره‌ای، که کمتر از موجودات زنده می‌دانید؛ گویی از بمب و موشک نیز خطرناک‌تریم.»
در هفته‌های گذشته، جان‌باختن سه زندانی زن در زندان قرچک، در اثر عدم رسیدگی درمانی خبرساز شده است، به طوری که وزارت امور خارجه آمریکا هم طی بیانیه‌ای خواستار پایان دادن به سرکوب زندانیان سیاسی زن شده است.
نرگس محمدی و شیرین عبادی برنده‌های ایرانی جایزه صلح نوبل هم در بیانیه‌‌هایی خواستار تعطیلی قتلگاه قرچک شده‌اند.
#سایه_صیدال #زندان_قرچک #قتلگاه_قرچک #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
او پیشتر وقتی که در زندان بود، شرایط فاجعه‌بار این زندان را در فایل صوتی‌ای شرح داده بود.
چندی پیش جمعی از زنان زندانی سیاسی در نامهای به رئیس قوه قضاییه
آقای اژه‌ای، رئیس قوه قضاییه، محل نگهداری خود را «کنج ستم» نامیده بودند، و در توصیفش نوشته بودند: «جایی که به جرم تفاوت در نظر سیاسی، نه‌تنها حقوق شهروندی‌مان، بلکه انسانیت‌مان پایمال شده است. جایی که درهای عدالت را با قفل‌های آهنینِ محرومیت از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی به روی ما بسته و ما را در سیاه‌چالی از ظلم و تبعیض به اسارت گرفته‌اید. ما در زندان قرچک نیستیم؛ ما در کنج ستم، در گوشهای طراحی‌شده برای محو کردنمان محبوس شده‌ایم.»
آنها ضمن اشاره به مشکلاتی همچون عدم دسترسی به آب آشامیدنی و حداقل‌های حقوق انسانی پشته بودند »ما در این سیستم انسان به شمار نمی‌آییم. شرایط اسفناک قرچک را ضرب در ده کنید، باز هم به عمق فلاکت ما در این کنج ستم نمی‌رسد. ما را نه در رده یک قاتل زنجیره‌ای، که کمتر از موجودات زنده می‌دانید؛ گویی از بمب و موشک نیز خطرناک‌تریم.»
در هفته‌های گذشته، جان‌باختن سه زندانی زن در زندان قرچک، در اثر عدم رسیدگی درمانی خبرساز شده است، به طوری که وزارت امور خارجه آمریکا هم طی بیانیه‌ای خواستار پایان دادن به سرکوب زندانیان سیاسی زن شده است.
نرگس محمدی و شیرین عبادی برنده‌های ایرانی جایزه صلح نوبل هم در بیانیه‌‌هایی خواستار تعطیلی قتلگاه قرچک شده‌اند.
#سایه_صیدال #زندان_قرچک #قتلگاه_قرچک #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤32🕊6
بیش از یکسال بلاتکلیفی و بیماری؛
حجت آل‌محمدی و محمد طهماسبی در زندان شیبان اهواز
آقایان حجت آل محمدی و محمد طهماسبی، زندانیان سیاسی بیش از یک سال است با بیماریهای متعدد به‌صورت بلاتکلیف در زندان شیبان اهواز نگهداری می‌شوند.
آقای طهماسبی از بیماری های چسبندگی روده، تنگی نفس(آسم) و درد شدید در ناحیه قفسه سینه(مشکل قلبی) رنج می‌برد.
همچنین حجت آل‌محمدی دچار عفونت شدید لثه و مشکلات اعصاب و روان است.وی پیش از زندان هم سابقه بستری در بیمارستان اعصاب و روان را داشته و به درمان فوری نیاز دارد.
حجت آل محمدی و محمد طهماسبی پیشتر در دادسرای اهواز مورد تفهیم اتهام قرار گرفته بودند. پرونده قضایی آنها چندی بعد از دادسرای اهواز به شعبه دو دادسرای ایذه ارسال شد. سپس پرونده قضایی آنها مجددا به مرجع قضایی اهواز منتقل گردید. این افراد با اتهاماتی از جمله تبلیغ علیه نظام، اخلال در نظم عمومی و همکاری با گروه‌های مخالف نظام مواجه هستند.
آقای آل محمدی نیز در تاریخ ۲۶ شهریور ۱۴۰۳، در منزل شخصی‌اش در ایذه بازداشت شد. وی پس از اتمام مراحل بازجویی از بازداشتگاه اداره اطلاعات اهواز به بند پنج زندان شیبان انتقال یافت.
محمد طهماسبی در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۴۰۳، در ارومیه بازداشت و سپس به اهواز منتقل شد. وی نهایتا پس از گذشت بیش از ۴۰ روز، بعد از اتمام مراحل بازجویی از بازداشتگاه اداره اطلاعات اهواز به زندان شیبان این شهرستان منتقل شده است.
حجت آل محمدی، ۴۰ ساله و پدر یک فرزند خردسال و ساکن شهرستان ایذه پیش از این نیز به واسطه فعالیت های خود سابقه بازداشت و محکومیت را داشته است. محمد طهماسبی نیز، ۳۳ ساله و اهل شهرستان ایذه است.
از صفحه آرش صادقی، فعال حقوق بشر
#حجت_آل_محمدی #محمد_طهماسبی
#زندان_شیبان #اهواز #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
حجت آل‌محمدی و محمد طهماسبی در زندان شیبان اهواز
آقایان حجت آل محمدی و محمد طهماسبی، زندانیان سیاسی بیش از یک سال است با بیماریهای متعدد به‌صورت بلاتکلیف در زندان شیبان اهواز نگهداری می‌شوند.
آقای طهماسبی از بیماری های چسبندگی روده، تنگی نفس(آسم) و درد شدید در ناحیه قفسه سینه(مشکل قلبی) رنج می‌برد.
همچنین حجت آل‌محمدی دچار عفونت شدید لثه و مشکلات اعصاب و روان است.وی پیش از زندان هم سابقه بستری در بیمارستان اعصاب و روان را داشته و به درمان فوری نیاز دارد.
حجت آل محمدی و محمد طهماسبی پیشتر در دادسرای اهواز مورد تفهیم اتهام قرار گرفته بودند. پرونده قضایی آنها چندی بعد از دادسرای اهواز به شعبه دو دادسرای ایذه ارسال شد. سپس پرونده قضایی آنها مجددا به مرجع قضایی اهواز منتقل گردید. این افراد با اتهاماتی از جمله تبلیغ علیه نظام، اخلال در نظم عمومی و همکاری با گروه‌های مخالف نظام مواجه هستند.
آقای آل محمدی نیز در تاریخ ۲۶ شهریور ۱۴۰۳، در منزل شخصی‌اش در ایذه بازداشت شد. وی پس از اتمام مراحل بازجویی از بازداشتگاه اداره اطلاعات اهواز به بند پنج زندان شیبان انتقال یافت.
محمد طهماسبی در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۴۰۳، در ارومیه بازداشت و سپس به اهواز منتقل شد. وی نهایتا پس از گذشت بیش از ۴۰ روز، بعد از اتمام مراحل بازجویی از بازداشتگاه اداره اطلاعات اهواز به زندان شیبان این شهرستان منتقل شده است.
حجت آل محمدی، ۴۰ ساله و پدر یک فرزند خردسال و ساکن شهرستان ایذه پیش از این نیز به واسطه فعالیت های خود سابقه بازداشت و محکومیت را داشته است. محمد طهماسبی نیز، ۳۳ ساله و اهل شهرستان ایذه است.
از صفحه آرش صادقی، فعال حقوق بشر
#حجت_آل_محمدی #محمد_طهماسبی
#زندان_شیبان #اهواز #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔19🕊4❤3
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
از پشت میله‌های زندان،۳: چه کسی حق گرفتن جان انسان را به حکومت می‌دهد؟
«اعدام یعنی از‌میان‌بردن مرز بین بودن و نبودن. قدمتی به تاریخ بشر دارد و انسان‌های بسیاری بدین گونه… به دست هم‌نوعان خود از صحنه روزگار محو شده‌اند. با گسترش تمدن و تلاش انسان جهت پایان‌دادن به این پدیده شوم و غیرمتمدنانه بیش از ۱۴۰ کشور جهان اعدام را یا لغو کرده‌اند یا در ده سال اخیر حکم اعدام در آنها اجرا نشده. غم‌انگیز اینکه ایران نه تنها در میان این ۱۴۰ کشور نیست بلکه به تنهایی نیمی از کل اعدامهای ثبت‌شده در جهان را به خود اختصاص داده غم‌انگیزتر اینکه امیدی به توقف و برچیده‌شدن چوبه‌های دار نیست اعدام به هردلیلی … فارغ از هر عنوانی که به یدک می‌کشد یک رویداد تلخ و ملال‌آور است چه کسی حق گرفتن جان انسان را به حکومت می‌دهد؟»
این بخشی از نامه حمزه سواری، زندانی سیاسی، از پشت میله‌های زندان است. حمزه سواری لفته، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر کرج، در این نامه با عنوان «مسیر غلط اعدام و تبعات آن» درباره تداوم صدور احکام اعدام در جمهوری اسلامی نوشته است.
در این ویدیو اجرا و روایت زیبا شیرازی، خواننده و ترانه‌سرا، را می‌بینید که بر اساس نامهای است حمزه سواری در مهرماه ۱۴۰۰ در زندان نوشته است.
سایت:
https://tavaana.org/letters_from_prison_savari/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=r3blRRBIIW4
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/ft0lde04cmc1
#یاری_مدنی_توانا
#دو_دهه_در_حبس
#نه_به_اعدام
#حمزه_سواری
#زندان
#زندانی
#اعدام
@Tavaana_TavaanaTech
«اعدام یعنی از‌میان‌بردن مرز بین بودن و نبودن. قدمتی به تاریخ بشر دارد و انسان‌های بسیاری بدین گونه… به دست هم‌نوعان خود از صحنه روزگار محو شده‌اند. با گسترش تمدن و تلاش انسان جهت پایان‌دادن به این پدیده شوم و غیرمتمدنانه بیش از ۱۴۰ کشور جهان اعدام را یا لغو کرده‌اند یا در ده سال اخیر حکم اعدام در آنها اجرا نشده. غم‌انگیز اینکه ایران نه تنها در میان این ۱۴۰ کشور نیست بلکه به تنهایی نیمی از کل اعدامهای ثبت‌شده در جهان را به خود اختصاص داده غم‌انگیزتر اینکه امیدی به توقف و برچیده‌شدن چوبه‌های دار نیست اعدام به هردلیلی … فارغ از هر عنوانی که به یدک می‌کشد یک رویداد تلخ و ملال‌آور است چه کسی حق گرفتن جان انسان را به حکومت می‌دهد؟»
این بخشی از نامه حمزه سواری، زندانی سیاسی، از پشت میله‌های زندان است. حمزه سواری لفته، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر کرج، در این نامه با عنوان «مسیر غلط اعدام و تبعات آن» درباره تداوم صدور احکام اعدام در جمهوری اسلامی نوشته است.
در این ویدیو اجرا و روایت زیبا شیرازی، خواننده و ترانه‌سرا، را می‌بینید که بر اساس نامهای است حمزه سواری در مهرماه ۱۴۰۰ در زندان نوشته است.
سایت:
https://tavaana.org/letters_from_prison_savari/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=r3blRRBIIW4
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/ft0lde04cmc1
#یاری_مدنی_توانا
#دو_دهه_در_حبس
#نه_به_اعدام
#حمزه_سواری
#زندان
#زندانی
#اعدام
@Tavaana_TavaanaTech
💔27❤2🕊1
حتی اگر یک ساعت هم بازجویی، انفرادی یا بازداشت را تجربه کرده‌اید، به روان‌پزشک «امن» مراجعه کنید
✍️مطهره گونه‌ای
مطهره گونه‌ای، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، در خصوص اهمیت سلامت روان بازذاشت‌شدگان، متن زیر را در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرد:
«سلامتِ روان از جمله مسائلی است که بی‌ارزش یا کم‌اهمیت تلقی می‌شود، خاصه برای زندانیان و یا فعالان سیاسی که تحت سرکوب روزمره زیست می‌کنند.
حتی گاهی ممکن است تبدیل به ابزاری برای تهدید آنان از سوی نهادهای امنیتی گردد.
در زندان‌ها هیچ مشاور و روان‌پزشک امنی وجود ندارد.
ویزیت‌های دسته‌جمعی، بدون رعایت حریم خصوصی، نسخه‌های اشتباه و یا پرونده‌سازی پزشکی جهت انتقال آنان به بیمارستان‌های اعصاب و روان و با هدف سرکوب بیشتر، تنها گوشهای از فجایعی است که زندانیان سیاسی و عقیدتی متحمل می‌شوند.
در بازجویی‌ها و بازپرسی‌ها و یا حتی دادگاه‌های انقلاب و کیفرخواست‌ها و احکامِ متهمان سیاسی، بیمارانگاری آنان بخش مهمی از تحلیل امنیتیِ افراد را تشکیل می‌دهد.
مثلاً به‌راحتی و بدون نظر هیچ پزشک متخصص و یا کمیسیون پزشکی، می‌توانند متهم را ماه‌ها و یا حتی سال‌ها بستری کنند.
نمونه‌های متعددی در میان زندانیان سیاسی وجود دارد که این کار صرفاً به دلیل «عدم همکاریِ متهم» انجام شده است.
نسخه‌های تجویزی توسط روان‌پزشک‌نماهای زندان نیز عموماً شامل مسکن‌ها و آرام‌بخش‌های قوی‌اند که زندانیان را به‌مثابه یک «موجود مرده» از هرگونه فکر و ماجرا بازدارند.
در بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات، هنگام ویزیت اولیه در پذیرش، با تشخیص پزشک عمومی و نه متخصص، به‌صورت پیشگیرانه آرام‌بخش تجویز می‌شود تا روزانه به زندانی «خورانده» شود.
صرفاً مددکارهایی «ناامن» سعی می‌کنند شخصیت زندانی را تحلیل و به بازجو گزارش کنند تا روند پرونده‌سازی تسهیل شود.
با این وجود، حتی اگر یک ساعت هم بازجویی، انفرادی یا بازداشت را تجربه کرده‌اید، مراجعه به روان‌شناس و روان‌پزشک «امن» را در اولویت قرار دهید.»
ـ در صورتی که بازداشت شدید یا از خانواده‌های دادخواه هستید و به روان‌شناس نیاز دارید، با ادمین توانا تماس بگیرید.
درس‌نامه «راهنمای حمایت روانی-اجتماعی از زندانیان سیاسی
https://tavaana.org/mental-health-political-prisoners-ebook/
سلامت روان زندانیان سیاسی
https://tavaana.org/psychosocial-s
در چنگ استبداد چگونه دوام بیاوریم؟
https://tavaana.org/resilience-prison-detention-interrogation-iran/
زخم‌های پنهان؛ راهنمای مقدماتی برای فهم تراما در قربانیان سرکوب
https://tavaana.org/trauma-among-political-prisoners-in-iran/
#زندان #شکنجه #انفرادی #بازجویی #سلامت_روان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
✍️مطهره گونه‌ای
مطهره گونه‌ای، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، در خصوص اهمیت سلامت روان بازذاشت‌شدگان، متن زیر را در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرد:
«سلامتِ روان از جمله مسائلی است که بی‌ارزش یا کم‌اهمیت تلقی می‌شود، خاصه برای زندانیان و یا فعالان سیاسی که تحت سرکوب روزمره زیست می‌کنند.
حتی گاهی ممکن است تبدیل به ابزاری برای تهدید آنان از سوی نهادهای امنیتی گردد.
در زندان‌ها هیچ مشاور و روان‌پزشک امنی وجود ندارد.
ویزیت‌های دسته‌جمعی، بدون رعایت حریم خصوصی، نسخه‌های اشتباه و یا پرونده‌سازی پزشکی جهت انتقال آنان به بیمارستان‌های اعصاب و روان و با هدف سرکوب بیشتر، تنها گوشهای از فجایعی است که زندانیان سیاسی و عقیدتی متحمل می‌شوند.
در بازجویی‌ها و بازپرسی‌ها و یا حتی دادگاه‌های انقلاب و کیفرخواست‌ها و احکامِ متهمان سیاسی، بیمارانگاری آنان بخش مهمی از تحلیل امنیتیِ افراد را تشکیل می‌دهد.
مثلاً به‌راحتی و بدون نظر هیچ پزشک متخصص و یا کمیسیون پزشکی، می‌توانند متهم را ماه‌ها و یا حتی سال‌ها بستری کنند.
نمونه‌های متعددی در میان زندانیان سیاسی وجود دارد که این کار صرفاً به دلیل «عدم همکاریِ متهم» انجام شده است.
نسخه‌های تجویزی توسط روان‌پزشک‌نماهای زندان نیز عموماً شامل مسکن‌ها و آرام‌بخش‌های قوی‌اند که زندانیان را به‌مثابه یک «موجود مرده» از هرگونه فکر و ماجرا بازدارند.
در بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات، هنگام ویزیت اولیه در پذیرش، با تشخیص پزشک عمومی و نه متخصص، به‌صورت پیشگیرانه آرام‌بخش تجویز می‌شود تا روزانه به زندانی «خورانده» شود.
صرفاً مددکارهایی «ناامن» سعی می‌کنند شخصیت زندانی را تحلیل و به بازجو گزارش کنند تا روند پرونده‌سازی تسهیل شود.
با این وجود، حتی اگر یک ساعت هم بازجویی، انفرادی یا بازداشت را تجربه کرده‌اید، مراجعه به روان‌شناس و روان‌پزشک «امن» را در اولویت قرار دهید.»
ـ در صورتی که بازداشت شدید یا از خانواده‌های دادخواه هستید و به روان‌شناس نیاز دارید، با ادمین توانا تماس بگیرید.
درس‌نامه «راهنمای حمایت روانی-اجتماعی از زندانیان سیاسی
https://tavaana.org/mental-health-political-prisoners-ebook/
سلامت روان زندانیان سیاسی
https://tavaana.org/psychosocial-s
در چنگ استبداد چگونه دوام بیاوریم؟
https://tavaana.org/resilience-prison-detention-interrogation-iran/
زخم‌های پنهان؛ راهنمای مقدماتی برای فهم تراما در قربانیان سرکوب
https://tavaana.org/trauma-among-political-prisoners-in-iran/
#زندان #شکنجه #انفرادی #بازجویی #سلامت_روان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
1❤21👍4💯2
بیانیه‌ی اعتراضی علیه صدور حکم جدید برای عباس واحدیان شاهرودی
عباس واحدیان شاهرودی در پی پرونده‌سازی اخیر علیه او، توسط دادگاه انقلاب مشهد، به سه سال حبس و دو سال تبعید محکوم شد، خانواده او با انتشار بیانیه‌ای به این موضوع اعتراض کردند. متن این بیانیه به شرح زیر است:
«در ادامه‌ی سرکوب سیستماتیک اندیشه و آزادی بیان در ایران، عباس واحدیان شاهرودی، نویسنده، پژوهشگر و از امضاکنندگان بیانیه‌ی ۱۴، بار دیگر هدف انتقام‌جویی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی قرار گرفته است.
روز گذشته در جلسه‌ای موسوم به «دادگاه آنلاین»، قاضی دادگاه انقلاب، حکم تازه‌ای علیه او صادر کرد:
ـ دو سال حبس به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام»
ـ یک سال حبس برای «اعتراف صریح به براندازی»
ـ و دو سال تبعید به زابل
این در حالی‌ست که عباس واحدیان شاهرودی هم‌اکنون در حال گذراندن حکم سنگین ۲۱ سال حبس در بند ۶/۱ زندان وکیل‌آباد مشهد است؛ زندانی که به بی‌رحمانه‌ترین روش‌ها با زندانیان سیاسی برخورد می‌کند.
چهار سال است که او حتی یک روز مرخصی درمانی نداشته، با وجود تأیید پزشکی قانونی مبنی بر ناتوانی در تحمل حبس. بیماریهای متعدد جسمی‌اش حاصل شرایط غیرانسانی زندان است، اما پاسخ حکومت به رنج و بیماری او نه آزادی، بلکه افزایش مجازات و تبعید است.
جرم او چیست؟
نوشتن نامهای از دل زندان، نامهای که در آن مردم و نیروهای سیاسی را به اتحاد ملی برای نجات ایران فراخوانده بود. نامهای که در آن گفت «بیانیه‌های فرمایشی اصلاح‌طلبان بی‌فایده است» و خواستار همبستگی برای پایان دادن به جمهوری اسلامی شد.
این مجازات تازه، سند دیگری‌ست بر وحشت حکومت از کلمه، از اندیشه و از حقیقت.
حکومتی که از یک نامه می‌ترسد، از قلمی در پشت میله‌ها می‌لرزد، و در برابر وجدان بیدار یک نویسنده، تنها ابزارش زندان و تبعید است.
ما این حکم را غیرقانونی، غیرانسانی و انتقام‌جویانه می‌دانیم و آن را نشانه‌ای دیگر از اصرار جمهوری اسلامی بر خاموش کردن صدای آزادی‌خواهان قلمداد می‌کنیم.
صدای عباس واحدیان شاهرودی خاموش نخواهد شد؛ او نماد پایداری و امید در تاریک‌ترین روزهای وطن است.
ما همراه با همه‌ی آزادی‌خواهان، نویسندگان و وجدان‌های بیدار، خواستار لغو فوری این احکام ظالمانه و آزادی بی‌قید و شرط او هستیم.»
.
#عباس_واحدیان_شاهرودی
#بیانیه_۱۴_نفر
#نه_به_جمهورى_اسلامى
#زندان_وکیل‌آباد
#بیانیه #بیانیه۱۴ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
عباس واحدیان شاهرودی در پی پرونده‌سازی اخیر علیه او، توسط دادگاه انقلاب مشهد، به سه سال حبس و دو سال تبعید محکوم شد، خانواده او با انتشار بیانیه‌ای به این موضوع اعتراض کردند. متن این بیانیه به شرح زیر است:
«در ادامه‌ی سرکوب سیستماتیک اندیشه و آزادی بیان در ایران، عباس واحدیان شاهرودی، نویسنده، پژوهشگر و از امضاکنندگان بیانیه‌ی ۱۴، بار دیگر هدف انتقام‌جویی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی قرار گرفته است.
روز گذشته در جلسه‌ای موسوم به «دادگاه آنلاین»، قاضی دادگاه انقلاب، حکم تازه‌ای علیه او صادر کرد:
ـ دو سال حبس به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام»
ـ یک سال حبس برای «اعتراف صریح به براندازی»
ـ و دو سال تبعید به زابل
این در حالی‌ست که عباس واحدیان شاهرودی هم‌اکنون در حال گذراندن حکم سنگین ۲۱ سال حبس در بند ۶/۱ زندان وکیل‌آباد مشهد است؛ زندانی که به بی‌رحمانه‌ترین روش‌ها با زندانیان سیاسی برخورد می‌کند.
چهار سال است که او حتی یک روز مرخصی درمانی نداشته، با وجود تأیید پزشکی قانونی مبنی بر ناتوانی در تحمل حبس. بیماریهای متعدد جسمی‌اش حاصل شرایط غیرانسانی زندان است، اما پاسخ حکومت به رنج و بیماری او نه آزادی، بلکه افزایش مجازات و تبعید است.
جرم او چیست؟
نوشتن نامهای از دل زندان، نامهای که در آن مردم و نیروهای سیاسی را به اتحاد ملی برای نجات ایران فراخوانده بود. نامهای که در آن گفت «بیانیه‌های فرمایشی اصلاح‌طلبان بی‌فایده است» و خواستار همبستگی برای پایان دادن به جمهوری اسلامی شد.
این مجازات تازه، سند دیگری‌ست بر وحشت حکومت از کلمه، از اندیشه و از حقیقت.
حکومتی که از یک نامه می‌ترسد، از قلمی در پشت میله‌ها می‌لرزد، و در برابر وجدان بیدار یک نویسنده، تنها ابزارش زندان و تبعید است.
ما این حکم را غیرقانونی، غیرانسانی و انتقام‌جویانه می‌دانیم و آن را نشانه‌ای دیگر از اصرار جمهوری اسلامی بر خاموش کردن صدای آزادی‌خواهان قلمداد می‌کنیم.
صدای عباس واحدیان شاهرودی خاموش نخواهد شد؛ او نماد پایداری و امید در تاریک‌ترین روزهای وطن است.
ما همراه با همه‌ی آزادی‌خواهان، نویسندگان و وجدان‌های بیدار، خواستار لغو فوری این احکام ظالمانه و آزادی بی‌قید و شرط او هستیم.»
.
#عباس_واحدیان_شاهرودی
#بیانیه_۱۴_نفر
#نه_به_جمهورى_اسلامى
#زندان_وکیل‌آباد
#بیانیه #بیانیه۱۴ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤11💔5🕊3
اعتراض زندانیان قزلحصار علیه «نرمال‌سازی مرگ»؛ بدن‌های قابل حذف، نتیجه‌ی فقر و تبعیض سیستماتیک
✍️آرش صادقی، فعال حقوق بشر
در پی انتشار گزارش‌هایی از اعتصاب غذای جمعی زندانیان محکوم به اعدام در زندان قزلحصار، آرش صادقی، فعال حقوق بشر، با انتشار یادداشتی در شبکه‌ی اجتماعی ایکس، این اعتراض را فراتر از یک واکنش فردی دانست و آن را «کنشی اجتماعی علیه نرمال‌سازی مرگ و بازتولید تبعیض سیستماتیک» توصیف کرد. او با نگاهی تحلیلی، اعدام را نه ابزار عدالت، بلکه ابزاری برای حفظ نظم سرکوبگر و کنترل بدن‌های فرودست خواند.
متن کامل نوشته آقای صادقی به شرح زیر است:
در روزهای میانی مهرماه، گزارش‌هایی از زندان قزلحصار منتشر شد که نشان می‌داد ده‌ها زندانی محکوم به اعدام، در پی انتقال هم‌بندیانشان به سلول انفرادی جهت اجرای حکم، دست به اعتصاب غذای جمعی زده‌اند. این حرکت، که با شعار «نه به اعدام» همراه بود، از مرزهای یک واکنش فردی پیش رفت و به یکی از بزرگ‌ترین اعتراضات درون‌زندان در مخالفت با اعدام در سال‌های اخیر تبدیل شد.
این رویداد را نمی‌توان صرفاً در قالب اخبار حقوق بشری یا بحران‌های زندان تحلیل کرد. آن‌چه در قزلحصار رخ داده، به‌مثابه یک کنش اجتماعی خودآگاهانه است.
نظام های کیفری، از مجازات اعدام نه تنها به‌عنوان ابزار مقابله با جرم، بلکه به‌عنوان مکانیسمی برای بازتولید قدرت و کنترل اجتماعی استفاده می‌کند. میشل فوکو، در تحلیل تاریخی‌اش از نظام‌های کیفری، نشان می‌دهد که نمایش خشونت (از جمله اعدام) نقش مهمی در مرئی‌سازی اقتدار ایفا می‌کند.
زندانیان محکوم به اعدام، به‌ویژه در حوزه‌ی جرایم مواد مخدر که بیشتر اعدامهای کشور را در بر میگیرند، نه صرفاً مجرمان، بلکه «بدن‌های قابل حذف»اند؛ قربانیانی که حذف فیزیکی‌شان قرار است پیام انضباط به جامعه منتقل کند.
در تحلیل جامعه‌شناختی، پرسش اصلی این نیست که «چه کسی مرتکب جرم شده؟» بلکه این است که «چه کسی مجازات می‌شود؟» نگاهی به ترکیب زندانیان محکوم به اعدام در ایران، به‌ویژه در حوزه‌ی مواد مخدر، نشان می‌دهد که اکثریت آنها از طبقات فرودست و فاقد حمایت اجتماعی‌اند.
به بیان دیگر، اعدام در این چهارچوب نه بر پایه‌ی عدالت، بلکه بر پایه‌ی نابرابری ساختاری اعمال می‌شود. در بسیاری موارد، افراد درگیر در قاچاق مواد مخدر، قربانی فقر سیستماتیک و نداشتن فرصت‌های برابر بوده‌اند؛ اما مجازات‌شان برابر با کسانی‌ست که با اهداف سوداگرانه و در سطوح بالای مافیا عمل می‌کنند و معمولاً از مجازات می‌گریزند.
از دل این اعتراضِ زندان، نوعی همبستگی اخلاقی اجتماعی نوظهور در حال شکل‌گیری‌ست. هم‌صدایی زندانیان با خانواده‌هایشان در بیرون زندان، و شعار جمعی «نه به اعدام»، حامل یک پیام مهم است:
حق حیات، بنیادی‌تر از ساختارهای کیفری و ایدئولوژیک است.
همبستگی درون زندان و بیرون آن، شکلی از مقاومت در برابر «نرمال‌سازی مرگ» است. جامعه‌ای که نسبت به اعدام بی‌تفاوت می‌شود، دیر یا زود، ظرفیت خود را برای همدلی، ترمیم، و دموکراسی اخلاقی از دست می‌دهد.
ضرورت بازنگری در فلسفه‌ی مجازات
اعدام، مسئله‌ای صرفاً حقوقی نیست؛ بلکه پرسشی فلسفی درباره‌ی معنای عدالت، مرزهای قدرت، و ارزش حیات انسانی است.
اعتراضاتی نظیر اعتراض در قزلحصار، نشان می‌دهند که حتی در فضای مرگ، صدای زندگی می‌تواند برخیزد اگر گوش شنوایی در جامعه باشد.
#نه_به_اعدام #زندان_قزلحصار #از_قزلحصار_بگو #آرش_صادقی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
✍️آرش صادقی، فعال حقوق بشر
در پی انتشار گزارش‌هایی از اعتصاب غذای جمعی زندانیان محکوم به اعدام در زندان قزلحصار، آرش صادقی، فعال حقوق بشر، با انتشار یادداشتی در شبکه‌ی اجتماعی ایکس، این اعتراض را فراتر از یک واکنش فردی دانست و آن را «کنشی اجتماعی علیه نرمال‌سازی مرگ و بازتولید تبعیض سیستماتیک» توصیف کرد. او با نگاهی تحلیلی، اعدام را نه ابزار عدالت، بلکه ابزاری برای حفظ نظم سرکوبگر و کنترل بدن‌های فرودست خواند.
متن کامل نوشته آقای صادقی به شرح زیر است:
در روزهای میانی مهرماه، گزارش‌هایی از زندان قزلحصار منتشر شد که نشان می‌داد ده‌ها زندانی محکوم به اعدام، در پی انتقال هم‌بندیانشان به سلول انفرادی جهت اجرای حکم، دست به اعتصاب غذای جمعی زده‌اند. این حرکت، که با شعار «نه به اعدام» همراه بود، از مرزهای یک واکنش فردی پیش رفت و به یکی از بزرگ‌ترین اعتراضات درون‌زندان در مخالفت با اعدام در سال‌های اخیر تبدیل شد.
این رویداد را نمی‌توان صرفاً در قالب اخبار حقوق بشری یا بحران‌های زندان تحلیل کرد. آن‌چه در قزلحصار رخ داده، به‌مثابه یک کنش اجتماعی خودآگاهانه است.
نظام های کیفری، از مجازات اعدام نه تنها به‌عنوان ابزار مقابله با جرم، بلکه به‌عنوان مکانیسمی برای بازتولید قدرت و کنترل اجتماعی استفاده می‌کند. میشل فوکو، در تحلیل تاریخی‌اش از نظام‌های کیفری، نشان می‌دهد که نمایش خشونت (از جمله اعدام) نقش مهمی در مرئی‌سازی اقتدار ایفا می‌کند.
زندانیان محکوم به اعدام، به‌ویژه در حوزه‌ی جرایم مواد مخدر که بیشتر اعدامهای کشور را در بر میگیرند، نه صرفاً مجرمان، بلکه «بدن‌های قابل حذف»اند؛ قربانیانی که حذف فیزیکی‌شان قرار است پیام انضباط به جامعه منتقل کند.
در تحلیل جامعه‌شناختی، پرسش اصلی این نیست که «چه کسی مرتکب جرم شده؟» بلکه این است که «چه کسی مجازات می‌شود؟» نگاهی به ترکیب زندانیان محکوم به اعدام در ایران، به‌ویژه در حوزه‌ی مواد مخدر، نشان می‌دهد که اکثریت آنها از طبقات فرودست و فاقد حمایت اجتماعی‌اند.
به بیان دیگر، اعدام در این چهارچوب نه بر پایه‌ی عدالت، بلکه بر پایه‌ی نابرابری ساختاری اعمال می‌شود. در بسیاری موارد، افراد درگیر در قاچاق مواد مخدر، قربانی فقر سیستماتیک و نداشتن فرصت‌های برابر بوده‌اند؛ اما مجازات‌شان برابر با کسانی‌ست که با اهداف سوداگرانه و در سطوح بالای مافیا عمل می‌کنند و معمولاً از مجازات می‌گریزند.
از دل این اعتراضِ زندان، نوعی همبستگی اخلاقی اجتماعی نوظهور در حال شکل‌گیری‌ست. هم‌صدایی زندانیان با خانواده‌هایشان در بیرون زندان، و شعار جمعی «نه به اعدام»، حامل یک پیام مهم است:
حق حیات، بنیادی‌تر از ساختارهای کیفری و ایدئولوژیک است.
همبستگی درون زندان و بیرون آن، شکلی از مقاومت در برابر «نرمال‌سازی مرگ» است. جامعه‌ای که نسبت به اعدام بی‌تفاوت می‌شود، دیر یا زود، ظرفیت خود را برای همدلی، ترمیم، و دموکراسی اخلاقی از دست می‌دهد.
ضرورت بازنگری در فلسفه‌ی مجازات
اعدام، مسئله‌ای صرفاً حقوقی نیست؛ بلکه پرسشی فلسفی درباره‌ی معنای عدالت، مرزهای قدرت، و ارزش حیات انسانی است.
اعتراضاتی نظیر اعتراض در قزلحصار، نشان می‌دهند که حتی در فضای مرگ، صدای زندگی می‌تواند برخیزد اگر گوش شنوایی در جامعه باشد.
#نه_به_اعدام #زندان_قزلحصار #از_قزلحصار_بگو #آرش_صادقی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤25🕊2👌1
سلول انفرادی؛ تاکتیک نظام برای شکست روانی کنشگران
می‌گوید: «اولش فقط سکوت بود. بعد از سه روز، صدای قفل برایم شبیه صدای انسان شد.»
این جمله‌ی یکی از کنشگران آزادشده است؛ خلاصه‌ی روان‌شناسیِ شکنجه‌ی سفید.
سلول انفرادی فقط یک مکان نیست؛ روشی طراحی‌شده برای شکستن انسان است.
در جمهوری اسلامی، بسیاری از کنشگران مدنی را در فضایی بی‌صدا و بی‌تماس نگه می‌دارند تا فروبریزند، اعتراف کنند یا از آرمان‌شان دست بکشند.
هدف این فضا نه حفاظت، بلکه فروپاشی روانی است.
جان بالبی، روان‌پزشک انگلیسی، دلبستگی را ستون بقای روان می‌دانست.
وقتی کسی را از هر تماس انسانی محروم می‌کنند، مغزش دچار سردرگمی و وحشت می‌شود؛
مرز میان واقعیت و خیال می‌ریزد و اضطراب جای امید را می‌گیرد.
در چنین وضعی، زندانی ممکن است برای بقا به تنها انسان در دسترسش—بازجو—وابسته شود.
سیستم به‌خوبی می‌داند: جدایی از انسان‌ها، جدایی از خود است.
اریک برن، بنیان‌گذار تحلیل رفتار متقابل، می‌گفت انسان گرسنه‌ی نوازش است؛
گرسنه‌ی دیده‌شدن—حتی از سوی دشمن.
در سلول انفرادی، همین گرسنگی به ابزار اعتراف‌گیری تبدیل می‌شود:
وقتی هیچ صدایی نیست، صدای بازجو شبیه نجات می‌شود.
راهنمای روان‌پزشکی DSM-5 نشان می‌دهد که ایزولاسیون طولانی،
می‌تواند به افسردگی، توهم، اضطراب شدید و تروماهای ماندگار بینجامد.
زخم انفرادی با آزادی پایان نمی‌یابد؛
سال‌ها بعد نیز صدای درِ سلول، ذهن را به همان شب بازمی‌گرداند.
سلول انفرادی، سلاحی سیاسی برای فروپاشاندن روح مقاومت است.
هدف، شکستن استخوان نیست؛ شکستن پیوند است—
پیوند انسان با دیگری، با حقیقت، با امید.
اما اگر شکنجه در انزوا رخ می‌دهد، در همدلی می‌میرد.
هر بار که از سلول انفرادی سخن می‌گوییم،
دیوارهای آن را اندکی ترک می‌دهیم.
هیچ صدایی در جهان خاموش نمی‌ماند،
اگر گوشهای بیداری برای شنیدن باشد.
مرتبط:
ـ در صورتی که بازداشت شدید یا از خانواده‌های دادخواه هستید و به روان‌شناس نیاز دارید، با ادمین توانا تماس بگیرید.
درس‌نامه «راهنمای حمایت روانی-اجتماعی از زندانیان سیاسی
https://tavaana.org/mental-health-political-prisoners-ebook/
سلامت روان زندانیان سیاسی
https://tavaana.org/psychosocial-s
در چنگ استبداد چگونه دوام بیاوریم؟
https://tavaana.org/resilience-prison-detention-interrogation-iran/
زخم‌های پنهان؛ راهنمای مقدماتی برای فهم تراما در قربانیان سرکوب
https://tavaana.org/trauma-among-political-prisoners-in-iran/
#زندان #شکنجه #انفرادی #بازجویی #سلامت_روان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
می‌گوید: «اولش فقط سکوت بود. بعد از سه روز، صدای قفل برایم شبیه صدای انسان شد.»
این جمله‌ی یکی از کنشگران آزادشده است؛ خلاصه‌ی روان‌شناسیِ شکنجه‌ی سفید.
سلول انفرادی فقط یک مکان نیست؛ روشی طراحی‌شده برای شکستن انسان است.
در جمهوری اسلامی، بسیاری از کنشگران مدنی را در فضایی بی‌صدا و بی‌تماس نگه می‌دارند تا فروبریزند، اعتراف کنند یا از آرمان‌شان دست بکشند.
هدف این فضا نه حفاظت، بلکه فروپاشی روانی است.
جان بالبی، روان‌پزشک انگلیسی، دلبستگی را ستون بقای روان می‌دانست.
وقتی کسی را از هر تماس انسانی محروم می‌کنند، مغزش دچار سردرگمی و وحشت می‌شود؛
مرز میان واقعیت و خیال می‌ریزد و اضطراب جای امید را می‌گیرد.
در چنین وضعی، زندانی ممکن است برای بقا به تنها انسان در دسترسش—بازجو—وابسته شود.
سیستم به‌خوبی می‌داند: جدایی از انسان‌ها، جدایی از خود است.
اریک برن، بنیان‌گذار تحلیل رفتار متقابل، می‌گفت انسان گرسنه‌ی نوازش است؛
گرسنه‌ی دیده‌شدن—حتی از سوی دشمن.
در سلول انفرادی، همین گرسنگی به ابزار اعتراف‌گیری تبدیل می‌شود:
وقتی هیچ صدایی نیست، صدای بازجو شبیه نجات می‌شود.
راهنمای روان‌پزشکی DSM-5 نشان می‌دهد که ایزولاسیون طولانی،
می‌تواند به افسردگی، توهم، اضطراب شدید و تروماهای ماندگار بینجامد.
زخم انفرادی با آزادی پایان نمی‌یابد؛
سال‌ها بعد نیز صدای درِ سلول، ذهن را به همان شب بازمی‌گرداند.
سلول انفرادی، سلاحی سیاسی برای فروپاشاندن روح مقاومت است.
هدف، شکستن استخوان نیست؛ شکستن پیوند است—
پیوند انسان با دیگری، با حقیقت، با امید.
اما اگر شکنجه در انزوا رخ می‌دهد، در همدلی می‌میرد.
هر بار که از سلول انفرادی سخن می‌گوییم،
دیوارهای آن را اندکی ترک می‌دهیم.
هیچ صدایی در جهان خاموش نمی‌ماند،
اگر گوشهای بیداری برای شنیدن باشد.
مرتبط:
ـ در صورتی که بازداشت شدید یا از خانواده‌های دادخواه هستید و به روان‌شناس نیاز دارید، با ادمین توانا تماس بگیرید.
درس‌نامه «راهنمای حمایت روانی-اجتماعی از زندانیان سیاسی
https://tavaana.org/mental-health-political-prisoners-ebook/
سلامت روان زندانیان سیاسی
https://tavaana.org/psychosocial-s
در چنگ استبداد چگونه دوام بیاوریم؟
https://tavaana.org/resilience-prison-detention-interrogation-iran/
زخم‌های پنهان؛ راهنمای مقدماتی برای فهم تراما در قربانیان سرکوب
https://tavaana.org/trauma-among-political-prisoners-in-iran/
#زندان #شکنجه #انفرادی #بازجویی #سلامت_روان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤14🕊4
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
محمدرضا مرادبهروزی، روز گذشته پس از تحمل یکسال حبس مجدد ناعادلانه و در مجموع ۷۲۰ رپر حبس به اتهام تبلیغ علیه نظام، از زندان چوبیندر قزوین آزاد شد.
او پس از آزادی، همان جلوی در زندان می‌گوید:
هیچ حکومتی بدتر از ملا نیست
تا سقوطش بیش از یک گام نیست
رضا مرادبهروزی، کارگر ساختمانی است. او از فقر و بی‌عدالتی در صفحه اینستاگرامش سخن می‌گفت. در سال ۱۴۰۱ در کارزار «حجاب بی‌حجاب» همراه همسرش شرکت کرد و روز بعدش بازداشت شد. او پیش از آن هم حکم داشت...
این کارگر، پدر سه فرزند است، در مقطعی هم خودش و هم همسرش در زندان بودند و فرزندانشان شرایط سختی را گذراندند.
او هرگز در برابر ظلم سکوت نکرده است.
#رضا_مرادبهروزی #زندان_چوبیندر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
او پس از آزادی، همان جلوی در زندان می‌گوید:
هیچ حکومتی بدتر از ملا نیست
تا سقوطش بیش از یک گام نیست
رضا مرادبهروزی، کارگر ساختمانی است. او از فقر و بی‌عدالتی در صفحه اینستاگرامش سخن می‌گفت. در سال ۱۴۰۱ در کارزار «حجاب بی‌حجاب» همراه همسرش شرکت کرد و روز بعدش بازداشت شد. او پیش از آن هم حکم داشت...
این کارگر، پدر سه فرزند است، در مقطعی هم خودش و هم همسرش در زندان بودند و فرزندانشان شرایط سختی را گذراندند.
او هرگز در برابر ظلم سکوت نکرده است.
#رضا_مرادبهروزی #زندان_چوبیندر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💯22👍5🕊4❤3🥰1
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
کارگزاران زندان: مسئول کار خویش یا مامور و معذور؟
ساختار قدرت در کشورهایی که از اصول حاکمیت قانون و آزادی پیروی نمی‌کنند، به گونه‌ای است که نه تنها شهروندان عادی تحت فشار سران رژیم برای تبعیت از خواسته‌های آنان و سکوت در برابر فشارهای تحمیلی هستند بلکه این فشار به کارمندان رده‌های متفاوت از دستگاه‌های حکومتی نیز وارد می‌شود.
اما عملکرد کارگزاران زندان بر اساس اصول اخلاقی ست یا «مامور و معذور»؟
سایت:
https://tavaana.org/jail-authorities/
کست‌باکس:
https://castbox.fm/vb/727332068
نسخه نوشتاری:
https://tavaana.org/prison-authorities/
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#شکنجه
#زندان
#زندانی
@Tavaana_TavaanaTech
ساختار قدرت در کشورهایی که از اصول حاکمیت قانون و آزادی پیروی نمی‌کنند، به گونه‌ای است که نه تنها شهروندان عادی تحت فشار سران رژیم برای تبعیت از خواسته‌های آنان و سکوت در برابر فشارهای تحمیلی هستند بلکه این فشار به کارمندان رده‌های متفاوت از دستگاه‌های حکومتی نیز وارد می‌شود.
اما عملکرد کارگزاران زندان بر اساس اصول اخلاقی ست یا «مامور و معذور»؟
سایت:
https://tavaana.org/jail-authorities/
کست‌باکس:
https://castbox.fm/vb/727332068
نسخه نوشتاری:
https://tavaana.org/prison-authorities/
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#شکنجه
#زندان
#زندانی
@Tavaana_TavaanaTech
❤6🕊2
عدالت با مرگ برقرار نمی‌شود
✍️ مریم یحیوی
افزایش نگران‌کننده‌ی صدور و اجرای احکام اعدام، به‌خصوص در زندان قزلحصار، بار دیگر نگاه‌ها را متوجه پیوند میان خشونت ساختاری، فقر و سیاست کیفری در ایران کرده است. در این ساختار، اعدام نه صرفاً یک مجازات قضایی، بلکه بخشی از سازوکار کنترل اجتماعی و حفظ نظم موجود است؛ نظمی که بر پایه‌ی سرکوب، تبعیض و ترس بنا شده است.
بخش عمده‌ای از محکومان به اعدام از میان طبقات فرودست و حاشیه‌نشین جامعه هستند؛ کسانی که بیشتر قربانی شرایط نابرابر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی‌اند تا عامل آن. در چنین بسترهایی، «جرم» اغلب حاصل انتخاب آگاهانه‌ی فردی نیست، بلکه پیامد اجتناب‌ناپذیر فقر، تبعیض و فقدان فرصت‌های برابر است. از این‌رو، مجازات مرگ نه عادلانه است و نه بازدارنده؛ تنها تکرار همان چرخه‌ی خشونت و نابرابری‌ست که آن جرم را زاده است.
اعتصاب غذای ۱۵۰۰ زندانی غیرسیاسی در واحد ۲ زندان قزلحصار و تداوم کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» — که اکنون بیش از ۹۰ هفته در ۵۲ زندان کشور جریان دارد و از دل زندان قزلحصار شکل گرفت — یادآور این واقعیت است که مخالفت با اعدام، واکنشی صرفاً انسانی نیست، بلکه پاسخی آگاهانه به سیاست‌هایی‌ست که حذف انسان را جایگزین اصلاح اجتماعی کرده است.
در نگرش عدالت‌محور، مجازات باید فرصتی برای ترمیم رابطه‌ی فرد و جامعه باشد، نه پایانی بر آن. عدالت واقعی زمانی معنا دارد که به انسان امکان جبران، رشد و بازگشت داده شود. اعدام این امکان را به‌کلی نابود می‌کند و خود در تضاد کامل با مفهوم عدالت قرار می‌گیرد.
اصرار بر مجازات مرگ، به‌ویژه در ابعاد گسترده، بیش از هر چیز گواه ناتوانی یک ساختار در مواجهه با ریشه‌های جرم است. جامعه‌ای که مسیر اصلاح را کنار گذاشته و تنها به حذف متوسل می‌شود، خشونت را از سطح فردی به سطح نهادی ارتقا می‌دهد.
صدایی که از دل زندان قزلحصار برخاسته، صدای هشدار است؛ هشداری علیه روندی ضدانسانی که نباید نادیده گرفته شود. وظیفه‌ی اخلاقی، انسانی و مدنی تمامی وجدان‌های بیدار است که در برابر این خشونت سازمان‌یافته سکوت نکرده و خواست لغو احکام اعدام را به مطالبه‌ای جدی و ضروری در سطح جامعه بدل سازند.
نه به اعدام، آری به زندگی
نه به خشونت ساختاری، آری به عدالت ترمیمی
#مریم_یحیوی
#نه_به_اعدام
#از_قزلحصار_بگو
#زندان_قزلحصار
#سه_شنبه_های_نه_به_اعدام
#نه_به_استبداد
#نه_به_دیکتاتوری
#نه_به_خشونت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
✍️ مریم یحیوی
افزایش نگران‌کننده‌ی صدور و اجرای احکام اعدام، به‌خصوص در زندان قزلحصار، بار دیگر نگاه‌ها را متوجه پیوند میان خشونت ساختاری، فقر و سیاست کیفری در ایران کرده است. در این ساختار، اعدام نه صرفاً یک مجازات قضایی، بلکه بخشی از سازوکار کنترل اجتماعی و حفظ نظم موجود است؛ نظمی که بر پایه‌ی سرکوب، تبعیض و ترس بنا شده است.
بخش عمده‌ای از محکومان به اعدام از میان طبقات فرودست و حاشیه‌نشین جامعه هستند؛ کسانی که بیشتر قربانی شرایط نابرابر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی‌اند تا عامل آن. در چنین بسترهایی، «جرم» اغلب حاصل انتخاب آگاهانه‌ی فردی نیست، بلکه پیامد اجتناب‌ناپذیر فقر، تبعیض و فقدان فرصت‌های برابر است. از این‌رو، مجازات مرگ نه عادلانه است و نه بازدارنده؛ تنها تکرار همان چرخه‌ی خشونت و نابرابری‌ست که آن جرم را زاده است.
اعتصاب غذای ۱۵۰۰ زندانی غیرسیاسی در واحد ۲ زندان قزلحصار و تداوم کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» — که اکنون بیش از ۹۰ هفته در ۵۲ زندان کشور جریان دارد و از دل زندان قزلحصار شکل گرفت — یادآور این واقعیت است که مخالفت با اعدام، واکنشی صرفاً انسانی نیست، بلکه پاسخی آگاهانه به سیاست‌هایی‌ست که حذف انسان را جایگزین اصلاح اجتماعی کرده است.
در نگرش عدالت‌محور، مجازات باید فرصتی برای ترمیم رابطه‌ی فرد و جامعه باشد، نه پایانی بر آن. عدالت واقعی زمانی معنا دارد که به انسان امکان جبران، رشد و بازگشت داده شود. اعدام این امکان را به‌کلی نابود می‌کند و خود در تضاد کامل با مفهوم عدالت قرار می‌گیرد.
اصرار بر مجازات مرگ، به‌ویژه در ابعاد گسترده، بیش از هر چیز گواه ناتوانی یک ساختار در مواجهه با ریشه‌های جرم است. جامعه‌ای که مسیر اصلاح را کنار گذاشته و تنها به حذف متوسل می‌شود، خشونت را از سطح فردی به سطح نهادی ارتقا می‌دهد.
صدایی که از دل زندان قزلحصار برخاسته، صدای هشدار است؛ هشداری علیه روندی ضدانسانی که نباید نادیده گرفته شود. وظیفه‌ی اخلاقی، انسانی و مدنی تمامی وجدان‌های بیدار است که در برابر این خشونت سازمان‌یافته سکوت نکرده و خواست لغو احکام اعدام را به مطالبه‌ای جدی و ضروری در سطح جامعه بدل سازند.
نه به اعدام، آری به زندگی
نه به خشونت ساختاری، آری به عدالت ترمیمی
#مریم_یحیوی
#نه_به_اعدام
#از_قزلحصار_بگو
#زندان_قزلحصار
#سه_شنبه_های_نه_به_اعدام
#نه_به_استبداد
#نه_به_دیکتاتوری
#نه_به_خشونت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
🕊22💔9❤4👍2
عباس واحدیان شاهرودی زندانی سیاسی:
بیایید عهد کنیم که تا روز آزادی، با «همبستگی»، برابر ظلم و ستم ایستادگی کنیم
عباس واحدیان شاهرودی، زندانی سیاسی و از امضاکنندگان «بیانیه ۱۴ نفر»، در پیامی از زندان وکیل‌آباد مشهد، مردم ایران، نیروهای آزادی‌خواه و اپوزیسیون را به اتحاد و همبستگی ملی برای رهایی ایران از استبداد جمهوری اسلامی فراخواند. او با تأکید بر اینکه «اختلافات نباید بهانه‌ی پراکندگی شود»، خواستار کنار گذاشتن مرزهای حزبی و ایدئولوژیک و تمرکز بر هدفی واحد شد: آزادی، عدالت و سربلندی ایران. واحدیان در این پیام تأکید کرد که «ایران‌خواهی» یعنی ایستادن در برابر «ایران‌خواران»، و تنها با همدلی و هم‌صدایی مردم می‌توان آینده‌ای آزاد و آباد برای نسل‌های آینده ساخت.
«به مردم شریف ایران، مبارزان دلیر، و اپوزیسیون جمهوری اسلامی
ای هم‌وطنان، ای آزادی‌خواهان، و ای آنان که قلب‌تان برای ایران می‌تپد!
امروز ایران عزیز ما در چنگال ظلم و استبدادِ جمهوری اسلامی گرفتار است. این رژیم با سرکوب، فساد، و نابودی ارزش‌های انسانی و ملی، کشورمان را به سوی پرتگاه برده است. اما ما، مردم ایران، با تاریخی پرافتخار و فرهنگی غنی، هرگز تسلیم نخواهیم شد.
اکنون زمان آن رسیده است که همگی، فارغ از هر اختلاف و تفاوت، برای هدفی والا و مشترک ـ یعنی سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و بازگرداندن آزادی و عدالت به ایران ـ متحد شویم.
ایران‌خواه باشید، در برابرِ جمهوری اسلامیِ ایران‌خوار!
«ایران‌خوار» یعنی حکومتی که به جای پاسداری از سرزمین و ملت خود، منافع ایران را می‌بلعد و به تاراج می‌دهد؛ با نابودی منابع طبیعی، دریاها و جنگل‌ها، بستن قراردادهای طولانی‌مدت و ناعادلانه با چین و روسیه، فراری دادن نخبگان و اندیشمندان، و کشتن جوانان شجاع و آزاده، آیندهٔ این کشور را می‌بلعد. چنین رژیمی نه حافظ ایران، بلکه دشمن بقا و سربلندی آن است.
ایران‌خواه کسی است که برای سربلندی، عزت و آزادی سرزمینش از جان و دل تلاش می‌کند. ما باید دست در دست هم، با کنار گذاشتن تفاوت‌های حزبی، گروهی یا ایدئولوژیک، برای نجات ایران از چنگال این رژیم ستمگر متحد شویم. اختلافات ما هرگز نباید بهانه‌ای برای پراکندگی و ضعف شود.
هدف ما یکی است: ایرانی آزاد، آباد و سربلند.
تا روز آزادی، بیایید عهد کنیم که با اتحاد و همبستگی، در برابر ظلم و ستم ایستادگی کنیم. هر یک از ما، در هر گوشه از جهان ـ چه در داخل ایران و چه در خارج از آن ـ می‌توانیم نقشی در این مبارزه مقدس داشته باشیم.
صدای مظلومان را بلند کنید، دست مبارزان را بگیرید، و برای رهایی ایران از هر فرصتی استفاده کنید. این مبارزه نه تنها برای ما، بلکه برای نسل‌های آینده است؛ نسل‌هایی که حق دارند در ایرانی آزاد و سرافراز زندگی کنند.
تا روزی که پرچم آزادی بر فراز ایران برافراشته شود، متحد بمانیم، مقاوم باشیم، و برای هدف مشترک‌مان ـ یعنی آزادی ایران و سرنگونی جمهوری اسلامی ـ با تمام وجود بجنگیم.
ایران ما سزاوار بهترین‌هاست، و این بهترین‌ها تنها با اتحاد و تلاش جمعی ما به دست خواهد آمد.
زنده باد ایران
پاینده باد آزادی»
.
#عباس_واحدیان_شاهرودی
#بیانیه۱۴
#نه_به_جمهورى_اسلامى
#زندان_وکیل_آباد_مشهد
#نه_به_اعدام
#بیانیه #همبستگی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
بیایید عهد کنیم که تا روز آزادی، با «همبستگی»، برابر ظلم و ستم ایستادگی کنیم
عباس واحدیان شاهرودی، زندانی سیاسی و از امضاکنندگان «بیانیه ۱۴ نفر»، در پیامی از زندان وکیل‌آباد مشهد، مردم ایران، نیروهای آزادی‌خواه و اپوزیسیون را به اتحاد و همبستگی ملی برای رهایی ایران از استبداد جمهوری اسلامی فراخواند. او با تأکید بر اینکه «اختلافات نباید بهانه‌ی پراکندگی شود»، خواستار کنار گذاشتن مرزهای حزبی و ایدئولوژیک و تمرکز بر هدفی واحد شد: آزادی، عدالت و سربلندی ایران. واحدیان در این پیام تأکید کرد که «ایران‌خواهی» یعنی ایستادن در برابر «ایران‌خواران»، و تنها با همدلی و هم‌صدایی مردم می‌توان آینده‌ای آزاد و آباد برای نسل‌های آینده ساخت.
«به مردم شریف ایران، مبارزان دلیر، و اپوزیسیون جمهوری اسلامی
ای هم‌وطنان، ای آزادی‌خواهان، و ای آنان که قلب‌تان برای ایران می‌تپد!
امروز ایران عزیز ما در چنگال ظلم و استبدادِ جمهوری اسلامی گرفتار است. این رژیم با سرکوب، فساد، و نابودی ارزش‌های انسانی و ملی، کشورمان را به سوی پرتگاه برده است. اما ما، مردم ایران، با تاریخی پرافتخار و فرهنگی غنی، هرگز تسلیم نخواهیم شد.
اکنون زمان آن رسیده است که همگی، فارغ از هر اختلاف و تفاوت، برای هدفی والا و مشترک ـ یعنی سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و بازگرداندن آزادی و عدالت به ایران ـ متحد شویم.
ایران‌خواه باشید، در برابرِ جمهوری اسلامیِ ایران‌خوار!
«ایران‌خوار» یعنی حکومتی که به جای پاسداری از سرزمین و ملت خود، منافع ایران را می‌بلعد و به تاراج می‌دهد؛ با نابودی منابع طبیعی، دریاها و جنگل‌ها، بستن قراردادهای طولانی‌مدت و ناعادلانه با چین و روسیه، فراری دادن نخبگان و اندیشمندان، و کشتن جوانان شجاع و آزاده، آیندهٔ این کشور را می‌بلعد. چنین رژیمی نه حافظ ایران، بلکه دشمن بقا و سربلندی آن است.
ایران‌خواه کسی است که برای سربلندی، عزت و آزادی سرزمینش از جان و دل تلاش می‌کند. ما باید دست در دست هم، با کنار گذاشتن تفاوت‌های حزبی، گروهی یا ایدئولوژیک، برای نجات ایران از چنگال این رژیم ستمگر متحد شویم. اختلافات ما هرگز نباید بهانه‌ای برای پراکندگی و ضعف شود.
هدف ما یکی است: ایرانی آزاد، آباد و سربلند.
تا روز آزادی، بیایید عهد کنیم که با اتحاد و همبستگی، در برابر ظلم و ستم ایستادگی کنیم. هر یک از ما، در هر گوشه از جهان ـ چه در داخل ایران و چه در خارج از آن ـ می‌توانیم نقشی در این مبارزه مقدس داشته باشیم.
صدای مظلومان را بلند کنید، دست مبارزان را بگیرید، و برای رهایی ایران از هر فرصتی استفاده کنید. این مبارزه نه تنها برای ما، بلکه برای نسل‌های آینده است؛ نسل‌هایی که حق دارند در ایرانی آزاد و سرافراز زندگی کنند.
تا روزی که پرچم آزادی بر فراز ایران برافراشته شود، متحد بمانیم، مقاوم باشیم، و برای هدف مشترک‌مان ـ یعنی آزادی ایران و سرنگونی جمهوری اسلامی ـ با تمام وجود بجنگیم.
ایران ما سزاوار بهترین‌هاست، و این بهترین‌ها تنها با اتحاد و تلاش جمعی ما به دست خواهد آمد.
زنده باد ایران
پاینده باد آزادی»
.
#عباس_واحدیان_شاهرودی
#بیانیه۱۴
#نه_به_جمهورى_اسلامى
#زندان_وکیل_آباد_مشهد
#نه_به_اعدام
#بیانیه #همبستگی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👌24❤6💯1
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل، در سفری به مشهد به همراه فرزانه ناظران‌پور و عالیه مطلب‌زاده، فعالین حقوق زنان، برای ادای احترام به زندانیان سیاسی، عقیدتی و محکومان به اعدام مقابل زندان وکیل‌آباد حاضر شد. او در این سفر با خانواده‌های زندانیان و وکلای مدافع حقوق بشر دیدار کرد و از مادر عباس واحدیان‌شاهرودی، زندانی سیاسی نیز یاد کرد که اندکی پس از دیدارشان درگذشت.
خانم محمدی ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
«حضور در مقابل زندان وکیل آباد مشهد
برای یاد و ادای احترام به زندانیان سیاسی و عقیدتی، زندانیان کمتر شناخته شده و محکومان به اعدام محبوس در وکیل‌آباد مشهد به اتفاق فرزانه ناظران‌پور و عالیه مطلب‌زاده عازم سفر شدیم.
دیدار با برخی از خانواده‌های زندانیان سیاسی و وکلایی که به دلیل تلاش برای احقاق حقوق زندانیان و تحقق حقوق بشر، خود نیز روانه زندان وکیل‌آباد مشهد شده و پس از تحمل حبس آزاد شده‌اند، بخشی از این سفر بود.
در این دیدار با خانم مالکی‌فر همسر هاشم خواستار و به اتفاق عالیه مطلب‌زاده و فرزانه ناظران‌پور تا پشت دیوار زندان رفتیم.
دیدار کوتاهی با مادر عباس واحدیان شاهرودی داشتیم که متاسفانه پس از یک هفته از این دیدار، خبر درگذشت او را شنیدیم. مادر بدون آخرین دیدار چشم انتظار، چشم از جهان فروبست.
به امید آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی در سراسر ایران
برای لغو اعدام
برای خانواده‌های صبور و مقاوم زندانیان سیاسی و عقیدتی
برای وکلای شجاع مدافع حقوق بشر
نرگس محمدی
۳ آبان ۱۴۰۴ »
#نرگس_محمدی #زندان_وکیل_آباد_مشهد #زندانی_سیاسی_آزاد_بایدگردد #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
خانم محمدی ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
«حضور در مقابل زندان وکیل آباد مشهد
برای یاد و ادای احترام به زندانیان سیاسی و عقیدتی، زندانیان کمتر شناخته شده و محکومان به اعدام محبوس در وکیل‌آباد مشهد به اتفاق فرزانه ناظران‌پور و عالیه مطلب‌زاده عازم سفر شدیم.
دیدار با برخی از خانواده‌های زندانیان سیاسی و وکلایی که به دلیل تلاش برای احقاق حقوق زندانیان و تحقق حقوق بشر، خود نیز روانه زندان وکیل‌آباد مشهد شده و پس از تحمل حبس آزاد شده‌اند، بخشی از این سفر بود.
در این دیدار با خانم مالکی‌فر همسر هاشم خواستار و به اتفاق عالیه مطلب‌زاده و فرزانه ناظران‌پور تا پشت دیوار زندان رفتیم.
دیدار کوتاهی با مادر عباس واحدیان شاهرودی داشتیم که متاسفانه پس از یک هفته از این دیدار، خبر درگذشت او را شنیدیم. مادر بدون آخرین دیدار چشم انتظار، چشم از جهان فروبست.
به امید آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی در سراسر ایران
برای لغو اعدام
برای خانواده‌های صبور و مقاوم زندانیان سیاسی و عقیدتی
برای وکلای شجاع مدافع حقوق بشر
نرگس محمدی
۳ آبان ۱۴۰۴ »
#نرگس_محمدی #زندان_وکیل_آباد_مشهد #زندانی_سیاسی_آزاد_بایدگردد #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👎31❤28🕊5👍1
هالووین در زندان‌های ایران
طرح از شاهرخ حیدری
در تمام جشن‌ها و لحظات به یاد زندانیان و خانواده آنان باشیم
البته اکنون همه می‌دانیم که
هالووین یکی از جشن‌های سنتی مغرب‌زمین است که بسیاری از افراد در این شب لباس‌های عجیب و غیرمرسوم می‌پوشند و کودکان برای جمع‌آوری نبات و آجیل به در خانه دیگران می‌روند.
جشن هالووین بیشتر در کشورهای آمریکا، ایرلند، اسکاتلند و کانادا مرسوم است. این جشن را مهاجران ایرلندی و اسکاتلندی در سده نوزدهم با خود به قاره آمریکا آوردند.
یکی از نمادهای هالووین یک کدوتنبل توخالی است که برای آن دهان و چشم به صورتی ترسناک درآورده شده و با روشن کردن شمع در درون کدوتنبل به آن جلوه‌ای ترسناک داده می‌شود.
https://tavaana.org/halloween_in_prison/
#یاری_مدنی_توانا
#زندان
#هالووین
@Tavaana_TavaanaTech
طرح از شاهرخ حیدری
در تمام جشن‌ها و لحظات به یاد زندانیان و خانواده آنان باشیم
البته اکنون همه می‌دانیم که
هالووین یکی از جشن‌های سنتی مغرب‌زمین است که بسیاری از افراد در این شب لباس‌های عجیب و غیرمرسوم می‌پوشند و کودکان برای جمع‌آوری نبات و آجیل به در خانه دیگران می‌روند.
جشن هالووین بیشتر در کشورهای آمریکا، ایرلند، اسکاتلند و کانادا مرسوم است. این جشن را مهاجران ایرلندی و اسکاتلندی در سده نوزدهم با خود به قاره آمریکا آوردند.
یکی از نمادهای هالووین یک کدوتنبل توخالی است که برای آن دهان و چشم به صورتی ترسناک درآورده شده و با روشن کردن شمع در درون کدوتنبل به آن جلوه‌ای ترسناک داده می‌شود.
https://tavaana.org/halloween_in_prison/
#یاری_مدنی_توانا
#زندان
#هالووین
@Tavaana_TavaanaTech
🕊22❤7👍2
بیژن کاظمی، ۹ ماه پس از بازداشت، با وجود صدور کیفرخواست با دو عنوان اتهامی، همچنان بلاتکلیف در زندان اوین
با گذشت بیش از ۹ ماه از زمان بازداشت بیژن کاظمی، این زندانی سیاسی همچنان به‌صورت بلاتکلیف در زندان اوین نگهداری می‌شود. خبرگزاری هرانا بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده از یک منبع مطلع نزدیک به خانواده او خبر داده که اخیراً پرونده بیژن کاظمی با صدور کیفرخواست از بابت اتهامات «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت داخلی و خارجی» و «عضویت در جمعیت‌های معارض کشور» به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی ارجاع شده است.
این منبع افزود که بیژن کاظمی ۲۸۸ روز است که در بند ۷ زندان اوین نگهداری می‌شود، اما با وجود صدور کیفرخواست، هنوز زمانی برای برگزاری دادگاه او تعیین نشده است. همچنین علیرغم پرداخت هزینه‌های لازم از سوی خانواده، وی تاکنون از دریافت عینک طبی خود محروم مانده است.
در اواسط مردادماه، جلسه بازپرسی بیژن کاظمی بدون حضور وکیل در شعبه پنج بازپرسی دادسرای ناحیه ۳۳ تهران برگزار شد و برای او وثیقه چهار میلیارد تومانی تعیین گردید، اما با وجود این، ضابط پرونده با آزادی او مخالفت کرد. مدتی بعد، وی به بازداشتگاه اداره اطلاعات قم منتقل و در تاریخ ۳ مهرماه مجدداً به زندان اوین بازگردانده شد.
پیشتر و در پی حمله نظامی اسرائیل به زندان اوین، بیژن کاظمی به همراه تعدادی از زندانیان سیاسی به زندان تهران بزرگ منتقل شده بود.
بیژن کاظمی در تاریخ ۳۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ توسط مأموران اداره اطلاعات در شهرستان کوهدشت بازداشت و سه روز بعد به بند ۲۰۹ زندان اوین، متعلق به وزارت اطلاعات، منتقل شد. او پیش از این نیز به دلیل فعالیت‌های مدنی و سیاسی خود با برخوردهای امنیتی و قضایی روبه‌رو بوده است.
#بیژن_کاظمی
#زندانی_سیاسی
#زندان_اوین
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
با گذشت بیش از ۹ ماه از زمان بازداشت بیژن کاظمی، این زندانی سیاسی همچنان به‌صورت بلاتکلیف در زندان اوین نگهداری می‌شود. خبرگزاری هرانا بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده از یک منبع مطلع نزدیک به خانواده او خبر داده که اخیراً پرونده بیژن کاظمی با صدور کیفرخواست از بابت اتهامات «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت داخلی و خارجی» و «عضویت در جمعیت‌های معارض کشور» به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی ارجاع شده است.
این منبع افزود که بیژن کاظمی ۲۸۸ روز است که در بند ۷ زندان اوین نگهداری می‌شود، اما با وجود صدور کیفرخواست، هنوز زمانی برای برگزاری دادگاه او تعیین نشده است. همچنین علیرغم پرداخت هزینه‌های لازم از سوی خانواده، وی تاکنون از دریافت عینک طبی خود محروم مانده است.
در اواسط مردادماه، جلسه بازپرسی بیژن کاظمی بدون حضور وکیل در شعبه پنج بازپرسی دادسرای ناحیه ۳۳ تهران برگزار شد و برای او وثیقه چهار میلیارد تومانی تعیین گردید، اما با وجود این، ضابط پرونده با آزادی او مخالفت کرد. مدتی بعد، وی به بازداشتگاه اداره اطلاعات قم منتقل و در تاریخ ۳ مهرماه مجدداً به زندان اوین بازگردانده شد.
پیشتر و در پی حمله نظامی اسرائیل به زندان اوین، بیژن کاظمی به همراه تعدادی از زندانیان سیاسی به زندان تهران بزرگ منتقل شده بود.
بیژن کاظمی در تاریخ ۳۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ توسط مأموران اداره اطلاعات در شهرستان کوهدشت بازداشت و سه روز بعد به بند ۲۰۹ زندان اوین، متعلق به وزارت اطلاعات، منتقل شد. او پیش از این نیز به دلیل فعالیت‌های مدنی و سیاسی خود با برخوردهای امنیتی و قضایی روبه‌رو بوده است.
#بیژن_کاظمی
#زندانی_سیاسی
#زندان_اوین
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔13🕊4❤1