‌
سلوان مومیکا، پناهجوی عراقی که با آتش‌زدن قرآن در سوئد شناخته می‌شد، در آپارتمان خود در شهر سودرتلیه به ضرب گلوله کشته شد.

این حادثه در ۲۹ ژانویه ۲۰۲۵، چند ساعت پیش از اعلام حکم دادگاه او به اتهام "تحریک علیه گروه قومی یا ملی" رخ داد.

بر اساس گزارش‌های رسانه‌های سوئدی، مومیکا در هنگام تیراندازی در حال پخش زنده در تیک‌تاک بود.

ویدئویی که رویترز مشاهده آن را تائید کرده، نشان می‌دهد که پس از تیراندازی، پلیس گوشی او را برداشته و پخش زنده را متوقف کرده است.

مقامات سوئدی اعلام کردند که پنج نفر در ارتباط با این حادثه بازداشت شده‌اند، اما هنوز انگیزه حمله مشخص نشده است.

پرونده قتل مومیکا در حالی مطرح می‌شود که اقدامات او موجب اعتراضات گسترده در سوئد و کشورهای اسلامی شده بود.

پلیس همچنان در حال بررسی جزئیات این حادثه است و تاکنون اطلاعات بیشتری درباره عاملان تیراندازی منتشر نشده است.


#سلوان_مومیکا #Salwan_Momika #توهین_به_مقدسات #قرآن_سوزی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

سالروز حمله به سلمان رشدی با چاقو؛
یادآوری اهمیت آزادی بیان و نقد تقدس‌


۱. سلمان رشدی و آیات شیطانی
سلمان رشدی، نویسنده بریتانیایی هندی‌تبار، در سال ۱۹۸۸ با انتشار رمان آیات شیطانی به یکی از بحث‌برانگیزترین چهره‌های ادبی جهان بدل شد. این کتاب، که بخشی از آن به روایتی داستانی و انتقادی از مفاهیم و شخصیت‌های دینی می‌پرداخت، با واکنش شدید بخشی از جهان اسلام مواجه شد. در ۱۴ فوریه ۱۹۸۹، روح‌الله خمینی، رهبر وقت جمهوری اسلامی ایران، با صدور فتوایی حکم قتل رشدی را به اتهام «کفرگویی» اعلام کرد. این فتوا نه تنها زندگی شخصی و حرفه‌ای رشدی را تحت تأثیر قرار داد، بلکه به یکی از شناخته‌شده‌ترین نمونه‌های تقابل میان آزادی بیان و تقدس‌گرایی دینی در جهان معاصر بدل شد.

۲. حمله ۱۲ اوت ۲۰۲۲
سال‌ها پس از فروکش کردن نسبی فضای تهدید، در ۱۲ اوت ۲۰۲۲، سلمان رشدی در حالی که قرار بود در مؤسسه چاوتاکوا در ایالت نیویورک درباره آزادی هنری و پناهجویان سخنرانی کند، مورد حمله هادی مطر، جوان ۲۴ ساله لبنانی‌تبار، قرار گرفت. مهاجم با چاقو ضربات متعددی به گردن و شکم رشدی وارد کرد. این حمله منجر به نابینایی دائم چشم راست رشدی و جراحات جدی به دست و کبد او شد. حادثه نشان داد که حتی دهه‌ها پس از صدور فتوا، سایه خشونت مذهبی همچنان بر زندگی او و دیگر منتقدان ادیان سنگینی می‌کند.

۳. کتاب «چاقو»
سلمان رشدی پس از ماه‌ها درمان و بهبودی نسبی، تجربه این حمله و تأملاتش بر خشونت، ایمان، و اراده‌ی انسانی را در کتابی با عنوان چاقو (Knife) منتشر کرد. این اثر نه‌تنها روایتی شخصی از لحظه حمله و روند درمان است، بلکه به‌عنوان اثری فلسفی و تأمل‌برانگیز درباره شکنندگی آزادی و خطرات افراط‌گرایی دینی خوانده می‌شود. رشدی در این کتاب از مواجهه با مرگ، نقش شانس در زنده ماندنش، و معنای ادامه دادن راه نویسندگی سخن می‌گوید.

۴. دادگاه هادی مطر
هادی مطر پس از دستگیری، به اتهام تلاش برای قتل درجه یک و حمله درجه یک محاکمه شد. در فوریه ۲۰۲۵، دادگاه او را مجرم شناخت و در دادگاه به جرم تلاش برای قتل سلمان رشدی محکوم و به زندان طولانی‌مدت محکوم شده است. وکلای مدافع مطر تلاش کردند این حمله را به انگیزه‌های شخصی و نه صرفاً دینی مرتبط کنند، اما شواهد موجود – از جمله اظهار نظرهای پیشین او و تحسین از روح الله خمینی – نشان داد که حمله به‌شدت تحت تأثیر ایدئولوژی مذهبی و فضای فتوا بوده است.

۵. آزادی بیان و تقدس‌زدایی
حادثه رشدی یادآور این واقعیت تلخ است که آزادی بیان، به‌ویژه در حوزه نقد دین و تقدس‌زدایی، هنوز در بسیاری از نقاط جهان با خطرات جدی روبه‌روست. نقد مفاهیم دینی، حتی اگر برای برخی ناخوشایند باشد، بخش ضروری از گفت‌وگو و پیشرفت فکری جوامع است. تقدس‌زدایی نه به معنای توهین، بلکه به معنای کاستن از مصونیت نقدپذیریِ باورهاست تا هیچ ایده یا نهادی فراتر از بررسی عقلانی و گفت‌وگو قرار نگیرد. رشد واقعی جوامع بشری تنها زمانی ممکن است که آزادی اندیشه و بیان، حتی در مورد حساس‌ترین موضوعات، نه فقط تحمل، بلکه به‌عنوان ارزش بنیادی پاس داشته شود.

#سلمان_رشدی #توهین_به_مقدسات #آیات_شیطانی #فتوا #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
آتش اعتراض و قدسی‌سازی قدرت
درباره قتل امید سرلک و معنای توهین به مقدسات در جمهوری اسلامی
✍️پیام همراهان

قتل امید سرلک، جوانی از الیگودرز، پس از انتشار ویدئویی که در آن تصویر علی خامنه‌ای را به آتش می‌کشید، تنها یک حادثه‌ تلخ شخصی نیست؛ نشانه‌ای است از گسست عمیق میان جامعه‌ای خسته از تحمیل تقدس و حاکمیتی که با قداست‌سازی می‌کوشد خود را از هر پرسش و نقدی مصون کند.

انتشار تصاویر پیکر بی‌جان او در خودرویی در لرستان، موجی از خشم و همدلی را در ایرانیان برانگیخت. صدها نفر در شبکه‌های اجتماعی با سوزاندن تصاویر رهبر جمهوری اسلامی همبستگی خود را اعلام کردند؛ کنشی که در ظاهر ساده، اما در باطن، بیانگر انکار یک تابو است: تابوی نقد امر مقدس.

در نظام‌های دینی ـ ایدئولوژیک، «تقدس» ابزار حکومت است، نه ایمان.

قدسی‌سازی اشخاص و نمادها به حکومت اجازه می‌دهد تا نقد را به جرم، و پرسش را به کفر تبدیل کند.
در چنین سازوکاری، رهبر نه به‌عنوان یک انسان سیاسی، بلکه به‌عنوان تجسمی از «حق مطلق» معرفی می‌شود؛ و هر گونه مخالفت با او، نه از جنس اندیشه، که از جنس گناه تفسیر می‌شود.
این همان جایی است که توهین به مقدسات به حربه‌ای برای سرکوب اندیشه تبدیل می‌گردد.

آتش‌زدن یک تصویر، در چنین فضایی، معنایی فراتر از نماد دارد؛ این کنشی است علیه انحصار معنویت، علیه قدرتی که می‌خواهد حتی شکل اندیشیدن و احساس‌کردن را تعیین کند.
از همین روست که واکنش حکومت به چنین اقداماتی، خشونت‌آمیز، هیستریک و گاه مرگ‌بار است.
در قاموس قدرت قدسی، هر شعله‌ای که بر چهره نمادهایش بیفتد، باید با خون خاموش شود.

اما جامعه دیگر همان جامعه نیست. موج همدلی با امید سرلک، نشانه‌ای از تغییری آرام و ژرف است: فروپاشی هیبت مقدس قدرت.

مردمی که روزی از ترس اتهام «توهین به مقدسات» سکوت می‌کردند، امروز همان تصاویر را می‌سوزانند تا بگویند هیچ‌چیز و هیچ‌کس فراتر از نقد نیست.

اگر در روزگار ما جوانی به خاطر آتش زدن یک تصویر جان می‌بازد، مسئولیت همهٔ ماست که از آتش او چراغی بسازیم برای اندیشه.

قدرتی که خود را در حصار قداست پنهان می‌کند، در حقیقت از فروپاشی در برابر پرسش می‌هراسد.
و شاید بزرگ‌ترین خیانت در برابر حقیقت، آن باشد که ما نیز از ترس توهین به مقدسات، دست از پرسیدن برداریم.

#توهین_به_مقدسات #قدسی_سازی #امید_سرلک #حقیقت #دیکتاتور #تابو #گفتگو_توانا

@Dialigue1402