🌳☀️ زبان پارسی(پارسیک) و یا دری از دیرباز و گذشته تا کنون جاورها و چگونگی‌های گاسویی و گاهویی(=گاسوییک =کلاسیک) خود را ستوا و استوار نگه داشته است و یکی از پایدارترین و پایسته‌ترین زبان‌های گاسوییک(=کلاسیک) این کره خاکی است. زبان پارسی باستان در زمان هخامنشیان با زبان پارسی دری اندکی دگرش و دگرگونی یافته ولی ریشه‌ی فرواژه‌ها چندان دگرینش نیافته است. سروده‌های فرزانگانی چون فردوسی و رودکی چنان است که گویی هم‌اکنون سروده شده‌اند و با اینکه بیش از یک هزار سال از سروده شدن آن‌ها می‌گذرد ولی تازگی دارد و برای سالیان دراز آینده نیز درخور هوشش و دریافت است.

زبان پارسی یکی از بهترین و نیرومندترین زبان‌ها برای برآوردن نیازهای زبانی یک زبان و نیز پارسی‌زبانان است. اگر زبان پارسی را از واژه‌های بیگانه پالایش نماییم و به پارسی سره و ناب بخوانیم و بنویسیم به بالش و بالندگی آن یاری رسانده‌ایم و این زبان باستانی و شیرین را به جای نخست آن بازگردانیده‌ایم. در زبان پارسی کنونی واژگان، دو دستور زبان پارسی و تازی دارند و این بهان و سازین این شده است که زبان پارسی بالندگی خود را در زمان کنونی از دست بدهد و به یک زبان ایستا دگرینش یابد. زبان پارسی ریشه از زبان‌های پارسی باستان و اوستایی و پهلوی اشکانی و پهلوی ساسانی و دیگر زبان ک‌های ایرانی مانند سغدی و خوارزمی و… دارد.

زبان‌های بومی لری و کردی و بلوچی و پشتو و برخی زبان‌های دیگر از زبان‌های پارسی کهن و ایرانی سرچشمه گرفته‌اند و از خویشاوندان بسیار نزدیک زبان پارسی هستند. این نزدیکی و خویشاوندی زبان‌های بومی ایرانی و بالستان(=فلات) ایران را در هیچ یک از زبان های دیگر جهان نمی‌توان یافت. پس ارزش و ارجمندی این زبان اهورایی را بدانیم و به بالندگی و سرافرازی آن بیفزاییم.

✍ #محسن_پاکروان
#روز_شعر_و_ادب_پارسی

🌳☀️ @AdabSar

🌳☀️ شعر و ادب پارسی را منزلت، چونان خورشید دان بر فراز آسمان‌ها!

از آن روی، که بسیار گرما و نور می‌بخشد و زمین و دل‌های غمین را از انجماد و ظلمت به در می‌آرد!
آلام و اندوه بشر با غور در بحر مثنوی، زدوده می‌شود و نور بر جهان گسترده می‌گردد و طرب بر کالبد طبیعت می‌ریزد از غنای دیوان شمس تبریزی!
از گل‌های گلستان اخلاق، روپوشی بدوزیم و بر تن نماییم و نیک بنگریم که این گلستان چگونه شباب را پختگی بی‌حدّ و حساب می‌بخشد و از سویی در بوستانش نیز، محظوظ از عطر گل‌ها می‌شویم و غم‌ها را از یاد می‌بریم!
از حافظ، رسم عاشقی می‌آموزیم تا در عالم طرحی نو دراندازیم و بر در میکده و خرابات، نور خدا بینیم!
هفت شهر عشق عطار را طی کنیم و سی‌مرغ را زیارت نموده و الهی‌نامه را زمزمه کنیم!
و دل قوی داریم و با شهامت و صلابت گفتار حکیم طوس، تا آخرین خوانِ زندگی، هرگز خم به ابرو نیاوریم!
با قندِ معجونِ مجنون و لیلیِ نظامی و جامی و امیرخسرو دهلوی، دهانی شیرین کنیم!
خوانشگرِ ابیاتی از روشندل چنگ‌نواز، رودکی باشیم و صائبِ نازک‌خیالِ لطیف‌اندیش و یا سنایی وارسته‌یِ نوآور در غزل!
در نهایت از کوزه‌ی شعر شاعران خوش سخن کهن تا شاعران امروز مانند سهراب، خانه‌ی دوست جویان در هروله باشیم و بر سفره‌ی شعر شهریار ادب بنشینیم و بشنویم درددل سایه‌ی عزیز همزبان و هم سخن با ارغوان و بخوانیم کلامی از زیباسرای کدکن تا قیصر زلال‌اندیش و یا بانوان ادب و مهر، پروین و فروغ… همه و همه‌ی باده‌ها را در جان بریزیم بدان امید که قوتِ پیمودنِ راه زندگی گیریم و مست از زیبایی‌ها شویم و بیاموزیم که جز از برای خیر زبان نگردانیم و قوتِ پیمودنِ راه زندگی گیریم!


فرستنده: #فرشته_سنگیان
۲۷ شهریور ۱۴۰۰
#روز_شعر_و_ادب_پارسی

🌳☀️ @AdabSar

👴🏾👵 جشن بزرگداشت سالخوردگان از جشن‌های بسیار کهن ایران است که گفته شده بیش از ۳هزار سال پیشینه دارد.

این روز را «اشیش وانگ» یا روز دَهش و بخشش خداوند، خوی نیک و روان پاک می‌نامیدند که گویا برابر بود با روزی چون ۲۵ شهریور در هزاره‌های گذشته. درباره‌ی آیین‌های آن چیزی به دستمان نرسیده ولی می‌توان گمان کرد که در این روز دیدار با سالمندان، شب‌نشینی و آموختن از داستان‌های آنان از آیین‌های اشیش وانگ بود. اگرچه در گذشته خانواده‌ها گسترده بودند و چند خانواده با مادران و پدران سالمند در یک خانه می‌زیستند و با نگاه به فرهنگ پر پیشینه‌ی امروز می‌توانیم دریابیم که مهمانی‌ها و رفت‌وآمدهای بسیاری در این روز میان خانواده‌ها انجام می‌شد.

درباره‌ی پیشینه و پیدایش این روز، دگرگونی‌هایش در گذر زمان و کوشش برای زنده نگه‌داشتن آن در اینجا بخوانید:
t.me/AdabSar/14835

#شهریورگان #جشن_پیران
👵🏻👴🏻 @AdabSar

🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
🔅پالایش زبان پارسی


رویت(رؤیت) = دیدن، دید، دیدار، بینش، دریافتن، زِنِشت، نما، ریخت
بد رویت = بد نما، بد ریخت
خوش‌رویت = خوش‌نما
قابل رویت = بیناک، نمایان، دیدنی، پیدا، آشکار، نمودار

✍نمونه:
🔺هلال ماه قابل رویت نیست =
گوژسانِ ماه آشکار نیست
اَندَرماه* نمایان نیست
کمانِ ماه پیدا نیست
ماهِ نو بیناک نیست

🔺ماشینِ قدیمی و خوش‌رویتی داشت =
خودرویِ کهنه و خوش‌نمایی داشت

🔺به رویت مشتری رسید =
به دید خریدار رسید
خریدار دید

* ماه تا شب هفتم را "اَندَرماه" گویند

#مجید_دری
#پارسی_پاک
#رویت #رؤیت
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادب‌سار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

من بی می ناب زیستن نتوانم
بی باده کشید بار تن نتوانم
من بنده آن دمم که ساقی* گوید
یک جام دگر بگیر و من نتوانم

#خیام
#چکامه_پارسی

*ساقی: تنها واژه‌ی بیگانه
هنرمند: #مریم_عدیم
🍷 @AdabSar

🪶 نگاهی به ریشه و پیدایش جشن زادروز(تولد)
🪶 زادروز کمبوجیه و روز ایرانی پسر از کجا آمد؟


💌 هرودوت در نخستین نبیگ(کتاب) خود نوشته است که مردم پارس «زادروز» خود را جشن می‌گیرند، جامه‌ی نو می‌پوشند، به بستگان مهمانی می‌دهند و شادی می‌کنند.
خلف‌تبریزی نگارنده‌ی برهان قاطع، ماکس مولر، کریستنِسن، مری بویس و دیگر خاورشناسان، ایرانیان را بنیادگذار جشن زادروز دانسته و نوشته‌اند که این آیین سپس به روم و اروپا رفت و جهانی شد. اگرچه ناگفته و نانوشته پیداست که جشن زادروز ویژه‌ی درباریان و بلندپایگان بود، نه مردم.

💌 نوشیروان کیهانی‌زاده همچنین در تارنمای خود نوشته است که اردشیر پاپکان، نخستین پادشاه ساسانی در جشن شب چله‌ی سال ۲۳۳ ترسایی (میلادی) مردم را فراخواند که هر سال زادروز خود را جشن بگیرند تا گذشت زمان را از یاد نبرند، نیکی پیشه کنند و با گرد هم آمدن همبستگی آنان سست نشود.
او به سالخوردگان یادآور شد که برای سربلندی بازماندگان، نام نیک از خود به یادگار بگذارند، به جوانان اندرز دهند و آموخته‌های زندگی خود را به آنان بیاموزند.

💌 آیین‌ها در گذر زمان دگرگون و گاه دستکاری می‌شوند و با دروغ می‌آمیزند. به گمان، یکی از نمونه‌های دروغین و برساخته‌ی دو سه سال گذشته این است که روز ۲۶ شهریور را زادروز کمبوجیه و روز ایرانی پسر می‌نامند. نگارنده تاکنون در هیچ نوشتار و نبیک استواری چنین چیزی ندیده و از زبان بزرگان ایران‌شناسی چنین چیزی نشنیده است.
شدنی نیست که روز زاده شدن کسی پس از چند هزار سال به درستی به دست ما برسد. زادروزهای کهن همه نمادین هستند. همین امروز پدربزرگان و مادربزرگان به‌ویژه اگر در روستاها و شهرهای کوچک زاده شده باشند، شناسنامه‌ی درستی ندارند و زادروزشان بر پایه‌ی گمان است.

💌 آیین‌های برساخته و بی‌پشتوانه نه‌تنها به پرمایه‌تر شدن فرهنگ کشور نمی‌انجامد، که آن را از درون تهی کرده و مایه‌ی بدبینی به جشن‌ها و برماندهای(میراث) چندهزارساله‌ی ما می‌شود. راستی ما را بس است. دروغ، چهره‌ی پرمایه‌ی راستی را می‌خراشد.


✍ #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #جشن_زادروز

🎈🎁 @AdabSar

دلبر بسیار و دل نگهدار کم است
دلدار کم و چه کم که بسیار کم است

#حزین_لاهیجی
#چکامه_پارسی

💕 @AdabSar

🌳 «گاهنبار پتیه‌شهیم» واپسین جشن از جشن‌های تابستان در ایران بود که از اشتاد روز تا انارام روز از شهریور، برابر با ۲۶ تا ۳۰ شهریور برگزار می‌شد. پَتیه‌شَهیم، به چم(معنی) پایان تابستان، هنگام برداشت فراورده‌های کشاورزی و سومین جشن از جشن‌های گاهنباری بود. گاهنبارها از کهن‌ترین جشن‌های ایرانی بودند. در افسانه‌ها این جشن یادآور سومین گام آفرینش است و هنگام آفریده شدن زمین.

🍊 جشن‌های شش‌گانه‌ی گاهنباری هر یک پنج روزه بودند و روز پنجم جشن بزرگی برپا می‌شد. روز پنجم گاهنبار پتیه‌شهین در ایران برابر با روز ۱۸۰ام سال بود. گاهانبار سوم جشن کشاورزی هم بود و امروز در روزهای گوناگون پایان شهریور و با گردآوری دانه‌ها در کشتزارها، برداشت بُنشن و آغاز چیدن میوه‌های پاییزی در باغ‌ها برگزار می‌شود و به آن «دانه‌آور» نیز می‌گویند.

🎺 «جشن انار» یا «انارچینی» با شادی و پایکوبی و نواختن ساز و سرنا در روزهای پایانی شهریور و روزهای آغازین مهر در تارم و روستاهای انبوده‎ و رودبار الموت کاسپین(قزوین) برگزار می‌شد. امروز زمان برگزاری آن در روزهای پایانی مهر و آغاز آبان است.

🍇 «جشن شاندَر» یا «جشن انگور» با شادی و بازی گروهی در برخی شهرهای آذربادگان (آذربایجان) و در پایان تابستان و آغاز پاییز برگزار می‌شد و همچنان در شماری از روستاها شناخته شده است. کشاورزان بهترین انگور باغ خود را می‌چیدند و هماوَردی(مسابقه‌ای) برای گزینش بهترین انگور برگزار می‌کردند.

🌾 «جشن عَلَم واچینی» یا «جشن خرمن» در گیلان و در واپسین آدینه‌ی تابستان با پایان یافتن برداشت فراورده‌های کشاورزی، برنج و پایان سال کشاورزی برگزار می‌شود.

🥜 «جشن کاشت» در هفته‌ی نخست مهر در مهاباد آذربادگان و چندشهر نزدیک به آن برگزار می‌شود. در این جشن کیسه‌هایی که درون هر یک از آن‌ها یک گونه بنشن(حبوبات) یا دانه‌ی گیاه است را از شاخه‌های درخت کوچک خشکیده‌ای می‌آویزند و آن را آتش می‌زنند.‌ کیسه‌ای که زودتر از همه بسوزد، نمونه‌ی دانه یا بنشن درون آن بیشتر کشت می‌شود.

👈درباره‌ی راز پیدایش جشن‌های گاهنباری در اینجا بخوانید:
t.me/AdabSar/18836

👈درباره‌ی افسانه‌های شگفت‌انگیز و آیین‌های سختگیرانه گاهنبارها در اینجا بخوانید:
t.me/AdabSar/18636

👈 درباره‌ی کارکرد جشن‌های گاهنباری در زندگی گذشتگان در اینجا بخوانید:
t.me/AdabSar/16580

✍ #پریسا_امام_وردیلو
__
📕 بهره از:
۱- آیین‌ها و جشن‌های کهن در ایران امروز #محمود_روح_الامینی
۲- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی‌های ملی ایران باستان #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
۳- جشن‌های ایرانیان #عسگر_بهرامی
۴- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
__
#جشن_های_ایرانی #شهریورگان #گاهنبار #جشن_پایان_تابستان #جشن_دانه_آور #جشن_گاهنباری

@AdabSar
🍇🌰🍎🌽

چک‌چک باران، چک‌چک باران
بام شکسته خانه‌ی ویران
پشت سرم تیر، روی تن آوار
این دمِ افتان این دل ترسان

خیز و خروشم دو دوِ آهو
تیر فراوان گله گریزان
از چه بجویی روز و شبم را
شوم و سیاه و سخت و پریشان

من چه بخواهم یا که نخواهم
داغ و درفش است دستک فرمان
تاب ندارم تا که بگویم
اشک که خشکید از تب پنهان

همسر من مُرد، دختر من… آه
داد و فغان از شیوه‌ی گرگان
کاش که خوابی یا که سرابی
بود وَ یا من داده بُدم جان

ای که نشسته تارک افغان
پنجه‌ی شیرم من رگ افغان
گرچه که دشمن با تو ستم کرد
لیک تو اکنون شرزه‌‌ی میدان

کاش که آیین شیوه‌ی تو بود
نی که به نامش چیره‌ای این‌سان
گرچه که پرچم رنگ سپید است
کاشته آن را لشکر دیوان

رخت سیاهی بر تن مردم
این که نباشد شیوه‌ی مردان
گرچه به خونم می‌کشی‌ام زار
شهر مزار است پر ز دلیران

شهر به شهر ‌و کوچه به کوچه
نام بلندی زمزمه‌ی جان
احمدِ مسعود آن پسر یل
پور نریمان مرد خراسان.


سراینده‌ و فرستنده: #احمد_ابراهیمیان(رهگذر)
هنرمند: #شمسیه_حسنی
#چکامه_پارسی

⚡️🇦🇫 @AdabSar

🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
🔅پالایش زبان پارسی


🔻بالغ= رسا، رسیده، پخته، بُرنا[در زبان پهلوی: پُرنایه= پُر + نایه= به سن پُر رسیده(نایه= سن)]، پَزامَندِه، گُوالیده، افزون، بیش
🔻بلوغ/سن بلوغ= برنایی، برنایِش، رسایی، رسیدگی، پختگی، بالش، پَزاوَش، پَزامِش، پَزامَندِگی
🔻نابالغ= نابُرنا، نارس، ناپخته، کم‌سال، نوباوه، اَپورنای
🔻عدم بلوغ= نابرنایی، ناپختگی، نارسی
🔻بالغ‌کلام= سخن‌رسا

✍نمونه:
🔺به سن بلوغ نرسیده‌اند=
به برنایی نرسیده‌اند
ناپخته‌اند
نابُرنایند

🔺تعداد تلفات و مجروحین زلزله بالغ بر سیصد نفر بود=
شمارِ کشتگان و زخمیان زمین‌لرزه افزون بر سیسَد تن بود
شمارِ جانباختگان و زخمدیدگان زمین‌لرزه بیش از سیسَد تن بود


✍ #مجید_دری
#پارسی_پاک
#بالغ #بلوغ
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادب‌سار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

زان گونه ز پولاد تو را دست بخست
کاندر رگت آویخت چو ماهی در شست

این نادره* بر گوشه‌ی جان باید بست
الماس که الماس فرو برد به دست

#ازرقی_هروی
#چکامه_پارسی

نادره: تنها واژه‌ی بیگانه
◼️◽️ @AdabSar

🥮 دنباله‌ی واژه‌های پارسی در زبان تازی

جوزالطیب = از پارسی گَوُز و در عربی خوشبو
جوزق = از پارسی گوزه، گوزغه، غلاف پنبه که هنوز پنبه از آن در نیامده است
جَوزه = از پارسی کوزه
جَوزهَر = از پارسی گوزهر، چرخگاه(مدار) ماه
جَوزینَچ، جوزینق = از پارسی گوزینه، از شیرینی‌ها
جوشَن = از پارسی جوشن، زره
جوف = از پارسی جوف شاید هم پوک
جَوق = از پارسی جوخ، گروهی از مردم
جومَرد = از پارسی جوانمرد
جَومَک = جام کوچک، دستمزد جنگاوران
جَون = از پارسی گون در تازی رنگ
جَهبذ = از پارسی کُهبُد

🥮 @AdabSar
دنباله دارد

📜 بازخن‌ها:
۱- فرهنگ دانشگاهی عربی-پارسی از المنجد الابجدی، نوشته‌ی لویس معلوف، برگردان احمد سیاح، چاپ پخش فرحان.
۲- معجم المعربات، محمد التنوجی
۳- واژه‌نامه‌ی دهخدا

✍ فرستنده: #بزرگمهر_صالحی
#واژه_های_پارسی_در_زبان_عربی

🥮 @AdabSar

دردا که دری نسفته می‌باید رفت
راز دل خود نگفته می‌باید رفت

می‌باید داد جان شیرین بی‌تو
تلخی ز تو ناشنفته می‌باید رفت

#حزین_لاهیجی
#چکامه_پارسی

🌅 @AdabSar

🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
🔅پالایش زبان پارسی


تله‌پاتی = Telepathie، دورآگاهی، دورباهَمی، فَرایابی

✍نمونه:
🔺ادعا می کرد با تله پاتی با همسرش صحبت می کند =
می‌داوید با دورباهَمی با همسرش گفتگو می‌کند

🔺آیا از طریق تله پاتی می توان خود را از بقیه قوی تر کرد؟ =
آیا از راه فَرایابی می‌توان خود را از دیگران نیرومندتر کرد؟

🔺آیا تله پاتی حقیقت دارد؟ =
آیا دورآگاهی راستینگی دارد؟

#مجید_دری
#پارسی_پاک
#تله_پاتی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادب‌سار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

🍂🌾🍁
🌾🍁
🍁
تَر و خشک یَکسان همی‌بدرَوَد
وُ گر لابه سازی سَخُن نشنود

دِرَوگَر زمان‌ست و ما چون گیا
همانَش نبیره همانَش نیا

به پیر و جُوان یَک‌به‌یَک ننگرد
شکاری که پیش آیدش بشکَرَد

جَهان را چُنین‌ست ساز و نِهاد
که جز مرگ را کس ز مادر نزاد

ازین دَر دَرآید بدان بگذرد
زمانه بر او دَم همی بشمَرَد
#فردوسی

و در این هفته آرزو دارم:
که جاوید بادی و پیروز و شاد
سرت سبز باد و دلت پر ز داد


فرستنده #جعفر_جعفرزاده
#چکامه_پارسی
@AdabSar
🌾
🍂🌾
🍁🍂🌾

✨ ما در اینجا چه کردیم؟ هر کس را که نشانی از فرهنگ خویش جست‌وجو می‌کرد نژادپرست می‌خواندیم تا خود را در چشم باختری(غربی) پذیرفتنی و در چارچوب نوگرایی(مدرنیزم) واپسگرا(عقب‌افتاده)ی میهنی، پیشرو نشان دهیم!

#بهرام_بیضایی
بریده‌ای از پیشگفتار نیپیک: «هزار افسان کجاست»
برگردان شده به پارسی

✨ @AdabSar

🍁 و پاییز
دست‌افشان و مست
می‌گذرد در باغ‌ها و
شهرها
در برزن‌ها
برگ‌های پریشان
کرشمه‌کنان و با ناز
دلِ رهگذران را پر از آشوب می‌کنند.

🍂 سراینده و فرستنده: #بزرگمهر_صالحی
#چکامه_پارسی

🍂 @AdabSar 🍁

🪡 دنباله‌ی واژه‌های پارسی در زبان تازی

جَهبَر = از پارسی کوه پاره یا پاره‌ای از کوه، شیر ماده
جَهبَله = از پارسی کِهبَل، زن زشت، در پارسی زن کودن و سبکسر
جُهر = از پارسی چهره، فِتَن (شکل و قیافه)
جَهرمیه = جامه‌ی ساده‌ی کتانی، بافت جهرم
جِهِنّام = از پارسی گهنان، چاه ژرف، دوراندر
جِهنبار = از پارسی گاهنبارها، آفرینس زمین در شش روز، آفرینش همه‌ی باشندگان
جَهَنّم = از پارسی کَهَنام، دوزخ
جَهوَری = از پارسی جاه‌وار، جاهور، دارای جاه یا پایه بلند و برجسته
جَیب = از پارسی چُوب، چوب اندازه‌گیری برای بلندی دیوار دِژ
جَیتَر، جیدر = از پارسی کِهتَر، کوتاه
جَیرون = از پارسی جَروند، سراج (چراغ)

🪡 @AdabSar
دنباله دارد

📜 بازخن‌ها:
۱- فرهنگ دانشگاهی عربی-پارسی از المنجد الابجدی، نوشته‌ی لویس معلوف، برگردان احمد سیاح، چاپ پخش فرحان.
۲- معجم المعربات، محمد التنوجی
۳- واژه‌نامه‌ی دهخدا

✍ فرستنده: #بزرگمهر_صالحی
#واژه_های_پارسی_در_زبان_عربی

🪡 @AdabSar

چو دریا مکن خو به تنهاخوری
که تلخ‌ست هرچ آن چو دریا خوری

به هر کس بده بهره چون آبِ جوی
که تا پیش‌میرت شود هر سبوی

#نظامی
#چکامه_پارسی

🏞 @AdabSar

◽️▪️ پیام سپاسگزاری به پارسی پاک


سپاس‌نامه

از گذشته‌های دیرین‌مان تا به امروز آیین‌هایی بوده و هست که به دور از هیاهو و گردش روزگار ما را به هم نزدیک و با گذشتگان و گذشته‌هایمان پیوند داده است. در جایگاه و چهره‌ی پاک این آیین‌ها است که در زمان به خاک سپردن جگر گوشه‌های از دست رفته‌مان ایشان را در کنار خویش و اندرون خویش می‌بینیم. یکی از پایدارترین آیین‌های پرپیشینه‌ی ما خوزستانی‌ها به‌ویژه «بختیاری‌ها» همین در کنار هم بودن و همدلی‌ها در زمان «پرکشیدن» هم‌تباران ما از این جهان است. از آنجایی که در این یک سال بسیار سخت با ما خانواده همدردی کرده‌اید، سپاس فراوان داریم.

گرچه از یک‌سو به شَوَند از دست رفتن فرزندی دیگر از خانواده در اندوهی بزرگ فرو رفته بودیم و از سوی دیگر بیماری فراگیر و کشنده کرونا مایه‌ی آن شد که نتوانیم آنچنان پاسخگوی دست دهش دوستی و همراهی بزرگواران باشیم، بر آن شدیم که باز هم از راه این «درگاه جهان گستر و رسانه‌ها» جایگاه شما مردم نیک‌اندیش را ارج نهیم و بر این باوریم که هر کس سپاس بندگان خدا را بجای نیاورد سپاس از خداوند یکتا را بجای نیاورده است. از این‌رو از همه بستگان و دوستان، همکاران و همراهانی که از شهرهای دور و نزدیک خوزستان و دیگر استان‌ها خود‌جوش درآیین‌های خاکسپاری، سومین، هفتمین و «یکمین سالروز» درگذشت برادر مهربان‌مان با ما ابراز همدردی کرده‌اند، سپاس فراوان داریم. امید است که در آیین‌های شادی‌بخش همه‌ی نیک‌اندیشان و به مهر پاسخگوی رنجه‌های ایشان باشیم.


فرستنده #محمد_ابولیان_نوروزی
#ترحیم #تسلیت #تشکر

◽️▪️ @AdabSar