قوانین تبعیض‌آمیز، تسهیل‌کننده جنایت‌های ناموسی هستند. قتل زن و دختر توسط همسر یا پدر، توسط برادر... این روزها در خبرها زیاد شنیده می‌شود.
قوانینی که بر اساس شرع تدوین شده‌اند متاسفانه زمینه را برای چنین قتل‌هایی بیشتر فراهم می‌آورند و مجازات موجود پیشگیرانه نیست.
حکومت هم در نظام‌آموزشی و برنامه‌های رسمی و منابر، تبعیض و خشونت علیه زنان را رواج می‌دهد.
خشونت و تبعیضی که بعضاً به عنوان یک «حق» با پشتوانه قوانین شریعت به رسمیت شناخته می‌شود و اینقدر تکرار شده که برای برخی امری عادی به نظر می‌رسد!
فرگل قدیمی ضمن انتشار این طرح نوشت:
«از همچین دولت و رهبر بی شرف و کثیفی، قوانین بهتر از این برنمیاد.... قوانینی که حامی دزدها، جانی‌ها و قاتلاس. به امید روزی که دیگه از این اخبار نشنویم ....»
fargol_ghadimi
#زن_زندگی_آزادی #حقوق_زنان #حقوق_بشر #قتل_ناموسی #ناموس_کشی #زن_کشی #خشونت_علیه_زنان_را_متوقف_کنید #خشونت_خانگي #قانون_مجازات_اسلامی #نه_به_جمهوری_اسلامی #قتل_فرزند_توسط_پدر #قتل_ناموسی_پدر #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
قوانینی که بر اساس شرع تدوین شده‌اند متاسفانه زمینه را برای چنین قتل‌هایی بیشتر فراهم می‌آورند و مجازات موجود پیشگیرانه نیست.
حکومت هم در نظام‌آموزشی و برنامه‌های رسمی و منابر، تبعیض و خشونت علیه زنان را رواج می‌دهد.
خشونت و تبعیضی که بعضاً به عنوان یک «حق» با پشتوانه قوانین شریعت به رسمیت شناخته می‌شود و اینقدر تکرار شده که برای برخی امری عادی به نظر می‌رسد!
فرگل قدیمی ضمن انتشار این طرح نوشت:
«از همچین دولت و رهبر بی شرف و کثیفی، قوانین بهتر از این برنمیاد.... قوانینی که حامی دزدها، جانی‌ها و قاتلاس. به امید روزی که دیگه از این اخبار نشنویم ....»
fargol_ghadimi
#زن_زندگی_آزادی #حقوق_زنان #حقوق_بشر #قتل_ناموسی #ناموس_کشی #زن_کشی #خشونت_علیه_زنان_را_متوقف_کنید #خشونت_خانگي #قانون_مجازات_اسلامی #نه_به_جمهوری_اسلامی #قتل_فرزند_توسط_پدر #قتل_ناموسی_پدر #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from گفت‌وشنود
تضاد حقوق فردی و ارزش‌های مذهبی در جوامع دینی به تنش‌هایی اشاره دارد که میان آزادی‌های فردی و الزامات دینی به وجود می‌آید.
در این جوامع، حقوقی مانند آزادی بیان، عقیده و انتخاب سبک زندگی تحت تأثیر محدودیت‌های مذهبی قرار می‌گیرند.
حکومت‌های مذهبی اغلب به این تضاد دامن می‌زنند و باعث می‌شوند افرادی که عقاید متفاوتی دارند، دچار خودسانسوری یا محرومیت از حقوق خود شوند.
این وضعیت می‌تواند به محدود کردن آزادی‌های مدنی و تحمیل باورهای دینی به همه منجر شود و حقوق بشر را به چالش بکشد.
همچنین، این دوگانگی با مشکلات اجتماعی و سیاسی همراه است که فضای سرکوب و عدم تساهل نسبت به تفاوت‌های فردی را ایجاد می‌کند.
در نهایت، این مسائل بر تضعیف حقوق بشر در جوامع مذهبی تأثیر می‌گذارد و ضرورت توجه به اصول سکولاریسم را روشن می‌سازد.
#حکومت_مذهبی #سکولاریسم #حقوق_بشر #گفتگو_توانا
@dialogue1402
تضاد حقوق فردی و ارزش‌های مذهبی در جوامع دینی به تنش‌هایی اشاره دارد که میان آزادی‌های فردی و الزامات دینی به وجود می‌آید.
در این جوامع، حقوقی مانند آزادی بیان، عقیده و انتخاب سبک زندگی تحت تأثیر محدودیت‌های مذهبی قرار می‌گیرند.
حکومت‌های مذهبی اغلب به این تضاد دامن می‌زنند و باعث می‌شوند افرادی که عقاید متفاوتی دارند، دچار خودسانسوری یا محرومیت از حقوق خود شوند.
این وضعیت می‌تواند به محدود کردن آزادی‌های مدنی و تحمیل باورهای دینی به همه منجر شود و حقوق بشر را به چالش بکشد.
همچنین، این دوگانگی با مشکلات اجتماعی و سیاسی همراه است که فضای سرکوب و عدم تساهل نسبت به تفاوت‌های فردی را ایجاد می‌کند.
در نهایت، این مسائل بر تضعیف حقوق بشر در جوامع مذهبی تأثیر می‌گذارد و ضرورت توجه به اصول سکولاریسم را روشن می‌سازد.
#حکومت_مذهبی #سکولاریسم #حقوق_بشر #گفتگو_توانا
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
در خبر منتشرشده از سوی دادستان عمومی و انقلاب اردبیل، ممنوعیت سگ‌گردانی در اماکن عمومی و حمل سگ در خودرو از تاریخ ۱۶ خرداد به‌عنوان طرحی برای "مقابله با سگ‌گردانی" اعلام شده است. این رویکرد بیش از آنکه در خدمت نظم عمومی باشد، بازتابی از قرائتی خاص از فقه شیعه است که بر اساس آن، سگ حیوانی نجس تلقی می‌شود و تماس با آن ناپاکی به همراه دارد. این در حالی است که چنین برداشتی نه‌تنها در دیگر مذاهب اسلامی محل اختلاف است، بلکه با سنت فرهنگی دیرینه ایرانیان نیز ناسازگار به نظر می‌رسد.
در فرهنگ عامه ایران، سگ همواره جایگاهی قابل احترام داشته است. در متون کهن فارسی مانند «شاهنامه»، سگ به عنوان نماد وفاداری و هوشیاری مطرح شده و در فرهنگ روستایی نیز همواره به عنوان نگهبان خانه‌ها و همراه انسان در کار و زندگی، نقشی حیاتی ایفا کرده است. حتی در روایت‌های عرفانی و ادبیات اخلاقی، سگ‌ها گاهی با صفاتی انسانی یا الهی تصویر می‌شوند.
قرائت فقهی خاصی که سگ را ذاتاً نجس می‌داند، نباید مبنای قانون‌گذاری در عرصه عمومی و شهری شود؛ چرا که قوانین شهری باید با در نظر گرفتن تنوع سبک‌های زندگی، حقوق شهروندی و کرامت انسان‌ها تدوین شوند. ممنوعیت‌های سخت‌گیرانه‌ای از این دست نه‌تنها موجب حل هیچ معضلی نمی‌شوند، بلکه نتیجه‌ای جز ایجاد محدودیت غیرضروری، فشار روانی بر شهروندان، و حتی خشونت‌ورزی علیه حیوانات به همراه ندارند.
سگ‌گردانی، مانند بسیاری از کنش‌های شهری دیگر، نیازمند تنظیم‌گری معقول است، نه ممنوعیت مطلق. این مسئله در بسیاری کشورها با قوانینی مرتبط با بهداشت عمومی، مسئولیت‌پذیری صاحبان حیوانات، و حفظ آرامش شهروندان مدیریت شده، بی‌آنکه به اعمال فشار غیرمنطقی متوسل شوند.
در نهایت، چنین تصمیماتی بیشتر نشانه‌ای از حاکم شدن قرائت‌های خشک فقهی در عرصه زندگی عمومی هستند تا پاسخ به نیازها و واقعیت‌های زیست‌محیطی و اجتماعی شهروندان. رویکردی که در عمل به حذف تنوع، تحمیل سبک زندگی خاص، و بی‌توجهی به میراث فرهنگی و اخلاقی مردم ایران می‌انجامد.
#حکومت_فقهی #شیعه_گری #سگ #حقوق_شهروندی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
در خبر منتشرشده از سوی دادستان عمومی و انقلاب اردبیل، ممنوعیت سگ‌گردانی در اماکن عمومی و حمل سگ در خودرو از تاریخ ۱۶ خرداد به‌عنوان طرحی برای "مقابله با سگ‌گردانی" اعلام شده است. این رویکرد بیش از آنکه در خدمت نظم عمومی باشد، بازتابی از قرائتی خاص از فقه شیعه است که بر اساس آن، سگ حیوانی نجس تلقی می‌شود و تماس با آن ناپاکی به همراه دارد. این در حالی است که چنین برداشتی نه‌تنها در دیگر مذاهب اسلامی محل اختلاف است، بلکه با سنت فرهنگی دیرینه ایرانیان نیز ناسازگار به نظر می‌رسد.
در فرهنگ عامه ایران، سگ همواره جایگاهی قابل احترام داشته است. در متون کهن فارسی مانند «شاهنامه»، سگ به عنوان نماد وفاداری و هوشیاری مطرح شده و در فرهنگ روستایی نیز همواره به عنوان نگهبان خانه‌ها و همراه انسان در کار و زندگی، نقشی حیاتی ایفا کرده است. حتی در روایت‌های عرفانی و ادبیات اخلاقی، سگ‌ها گاهی با صفاتی انسانی یا الهی تصویر می‌شوند.
قرائت فقهی خاصی که سگ را ذاتاً نجس می‌داند، نباید مبنای قانون‌گذاری در عرصه عمومی و شهری شود؛ چرا که قوانین شهری باید با در نظر گرفتن تنوع سبک‌های زندگی، حقوق شهروندی و کرامت انسان‌ها تدوین شوند. ممنوعیت‌های سخت‌گیرانه‌ای از این دست نه‌تنها موجب حل هیچ معضلی نمی‌شوند، بلکه نتیجه‌ای جز ایجاد محدودیت غیرضروری، فشار روانی بر شهروندان، و حتی خشونت‌ورزی علیه حیوانات به همراه ندارند.
سگ‌گردانی، مانند بسیاری از کنش‌های شهری دیگر، نیازمند تنظیم‌گری معقول است، نه ممنوعیت مطلق. این مسئله در بسیاری کشورها با قوانینی مرتبط با بهداشت عمومی، مسئولیت‌پذیری صاحبان حیوانات، و حفظ آرامش شهروندان مدیریت شده، بی‌آنکه به اعمال فشار غیرمنطقی متوسل شوند.
در نهایت، چنین تصمیماتی بیشتر نشانه‌ای از حاکم شدن قرائت‌های خشک فقهی در عرصه زندگی عمومی هستند تا پاسخ به نیازها و واقعیت‌های زیست‌محیطی و اجتماعی شهروندان. رویکردی که در عمل به حذف تنوع، تحمیل سبک زندگی خاص، و بی‌توجهی به میراث فرهنگی و اخلاقی مردم ایران می‌انجامد.
#حکومت_فقهی #شیعه_گری #سگ #حقوق_شهروندی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
ایران در میان سه کشور اول با بالاترین آمار مرگ و ناپدیدشدگان در مسیر مهاجرت
بحران بی‌صدا اما جاری؛ چطور به این جایگاه رسیدیم؟
در تازه‌ترین گزارش سازمان بین‌المللی مهاجرت وابسته به سازمان ملل متحد، ایران در کنار لیبی و میانمار به‌عنوان یکی از سه کشور با بالاترین آمار مرگ و مفقودی در مسیرهای مهاجرت معرفی شده است. بنا بر این گزارش، از سال ۲۰۱۴ تاکنون بیش از ۷۲ هزار مهاجر در مسیرهای مختلف جان خود را از دست داده‌اند یا ناپدید شده‌اند، و نیمی از این موارد به کشورهایی چون ایران، لیبی و میانمار بازمی‌گردد؛ کشورهایی که طی سال‌های اخیر با بحران‌های داخلی و سرکوب گسترده مواجه بوده‌اند.
اما ایران چگونه به چنین جایگاهی رسیده است؟ بررسی موج‌های مهاجرت از ایران در یک دهه اخیر، تصویری روشن‌تر از عمق این بحران انسانی ارائه می‌دهد:
موج پس از اعتراضات ۱۳۸۸
اعتراضات پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۸۸، به سرکوب گسترده و بازداشت‌های دسته‌جمعی منجر شد. بسیاری از کنشگران سیاسی، روزنامه‌نگاران و فعالان مدنی کشور را ترک کردند. آغاز روندی که در سال‌های بعد شدت گرفت.
موج مهاجرت اقتصادی در دهه ۱۳۹۰
با تشدید تحریم‌های بین‌المللی، رکود اقتصادی، افزایش تورم، کاهش ارزش پول ملی و گسترش بیکاری، بخش قابل‌توجهی از طبقه متوسط و متخصصان برای یافتن آینده‌ای بهتر کشور را ترک کردند. پزشکان، مهندسان، اساتید دانشگاه و حتی کارگران ماهر در جستجوی امنیت شغلی و حداقل‌های رفاه، راهی کشورهای دیگر شدند.
موج مهاجرت پس از خیزش‌های اخیر (۱۴۰۱–۱۴۰۲)
خیزش سراسری پس از جان‌باختن مهسا امینی، فصل جدیدی از سرکوب و مهاجرت اجباری را رقم زد. فعالان سیاسی، دانشجویان، هنرمندان، کنشگران حقوق زنان و اقلیت‌ها بار دیگر هدف دستگاه امنیتی قرار گرفتند. موجی از پناه‌جویی شکل گرفت که دامنه آن از ترکیه تا آلمان و کانادا گسترده شد.
مهاجرت اقلیت‌های دینی و قومی
اقلیت‌هایی مانند بهاییان، مسیحیان نوکیش، دراویش، اهل سنت و همچنین اقوامی چون کردها، بلوچ‌ها و عرب‌ها، سال‌هاست تحت فشار سیستماتیک قرار دارند. در بسیاری از موارد، آنان چاره‌ای جز ترک کشور نیافته‌اند. بسیاری از آن‌ها قربانیان مستقیم همین «مرگ در مسیر مهاجرت» هستند.
جنگی خاموش، بدون اعلام رسمی
در حالی که دولت ایران وجود بحران مهاجرت را انکار می‌کند و حتی بسیاری از مهاجران را «خائن» یا «فراری» می‌نامد، آمار مرگ و ناپدید شدن ایرانیان در مسیرهای مهاجرت به‌ویژه در مرزهای ترکیه، یونان و کشورهای حوزه بالکان نشان می‌دهد با پدیده‌ای مشابه «جنگ داخلی» مواجه‌ایم؛ جنگی بدون اعلام، اما با تمامی مؤلفه‌های آن: ناامنی، سرکوب، فقر گسترده، ترس از آینده، و تخریب بافت اجتماعی.
سکوت جامعه جهانی؟
در حالی که توجه جهانی عمدتاً معطوف به بحران‌هایی مانند جنگ اوکراین یا آوارگان سوری است، وضعیت مهاجران ایرانی در رسانه‌های بین‌المللی کمتر بازتاب می‌یابد. مرگ ایرانیان در مرزها، مفقود شدن آن‌ها در دریا یا بازداشت‌شدنشان در کمپ‌های پناهجویان، اغلب بی‌صدا رخ می‌دهد و بی‌صدا هم فراموش می‌شود.
در نهایت، آمار سازمان ملل تنها یک عدد نیست؛ آینه‌ای است از جامعه‌ای که هر روز در حال خالی شدن از نخبگان، معترضان، اقلیت‌ها و حتی مردم عادی‌ست. سرزمینی که جنگ در آن رسماً اعلام نشده، اما مهاجرت اجباری، گواهی است بر عمق بحرانِ ناپیدای آن.
#مهاجرت #همزیستی #مدارا #حقوق_اقلیت #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
بحران بی‌صدا اما جاری؛ چطور به این جایگاه رسیدیم؟
در تازه‌ترین گزارش سازمان بین‌المللی مهاجرت وابسته به سازمان ملل متحد، ایران در کنار لیبی و میانمار به‌عنوان یکی از سه کشور با بالاترین آمار مرگ و مفقودی در مسیرهای مهاجرت معرفی شده است. بنا بر این گزارش، از سال ۲۰۱۴ تاکنون بیش از ۷۲ هزار مهاجر در مسیرهای مختلف جان خود را از دست داده‌اند یا ناپدید شده‌اند، و نیمی از این موارد به کشورهایی چون ایران، لیبی و میانمار بازمی‌گردد؛ کشورهایی که طی سال‌های اخیر با بحران‌های داخلی و سرکوب گسترده مواجه بوده‌اند.
اما ایران چگونه به چنین جایگاهی رسیده است؟ بررسی موج‌های مهاجرت از ایران در یک دهه اخیر، تصویری روشن‌تر از عمق این بحران انسانی ارائه می‌دهد:
موج پس از اعتراضات ۱۳۸۸
اعتراضات پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۸۸، به سرکوب گسترده و بازداشت‌های دسته‌جمعی منجر شد. بسیاری از کنشگران سیاسی، روزنامه‌نگاران و فعالان مدنی کشور را ترک کردند. آغاز روندی که در سال‌های بعد شدت گرفت.
موج مهاجرت اقتصادی در دهه ۱۳۹۰
با تشدید تحریم‌های بین‌المللی، رکود اقتصادی، افزایش تورم، کاهش ارزش پول ملی و گسترش بیکاری، بخش قابل‌توجهی از طبقه متوسط و متخصصان برای یافتن آینده‌ای بهتر کشور را ترک کردند. پزشکان، مهندسان، اساتید دانشگاه و حتی کارگران ماهر در جستجوی امنیت شغلی و حداقل‌های رفاه، راهی کشورهای دیگر شدند.
موج مهاجرت پس از خیزش‌های اخیر (۱۴۰۱–۱۴۰۲)
خیزش سراسری پس از جان‌باختن مهسا امینی، فصل جدیدی از سرکوب و مهاجرت اجباری را رقم زد. فعالان سیاسی، دانشجویان، هنرمندان، کنشگران حقوق زنان و اقلیت‌ها بار دیگر هدف دستگاه امنیتی قرار گرفتند. موجی از پناه‌جویی شکل گرفت که دامنه آن از ترکیه تا آلمان و کانادا گسترده شد.
مهاجرت اقلیت‌های دینی و قومی
اقلیت‌هایی مانند بهاییان، مسیحیان نوکیش، دراویش، اهل سنت و همچنین اقوامی چون کردها، بلوچ‌ها و عرب‌ها، سال‌هاست تحت فشار سیستماتیک قرار دارند. در بسیاری از موارد، آنان چاره‌ای جز ترک کشور نیافته‌اند. بسیاری از آن‌ها قربانیان مستقیم همین «مرگ در مسیر مهاجرت» هستند.
جنگی خاموش، بدون اعلام رسمی
در حالی که دولت ایران وجود بحران مهاجرت را انکار می‌کند و حتی بسیاری از مهاجران را «خائن» یا «فراری» می‌نامد، آمار مرگ و ناپدید شدن ایرانیان در مسیرهای مهاجرت به‌ویژه در مرزهای ترکیه، یونان و کشورهای حوزه بالکان نشان می‌دهد با پدیده‌ای مشابه «جنگ داخلی» مواجه‌ایم؛ جنگی بدون اعلام، اما با تمامی مؤلفه‌های آن: ناامنی، سرکوب، فقر گسترده، ترس از آینده، و تخریب بافت اجتماعی.
سکوت جامعه جهانی؟
در حالی که توجه جهانی عمدتاً معطوف به بحران‌هایی مانند جنگ اوکراین یا آوارگان سوری است، وضعیت مهاجران ایرانی در رسانه‌های بین‌المللی کمتر بازتاب می‌یابد. مرگ ایرانیان در مرزها، مفقود شدن آن‌ها در دریا یا بازداشت‌شدنشان در کمپ‌های پناهجویان، اغلب بی‌صدا رخ می‌دهد و بی‌صدا هم فراموش می‌شود.
در نهایت، آمار سازمان ملل تنها یک عدد نیست؛ آینه‌ای است از جامعه‌ای که هر روز در حال خالی شدن از نخبگان، معترضان، اقلیت‌ها و حتی مردم عادی‌ست. سرزمینی که جنگ در آن رسماً اعلام نشده، اما مهاجرت اجباری، گواهی است بر عمق بحرانِ ناپیدای آن.
#مهاجرت #همزیستی #مدارا #حقوق_اقلیت #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
پیام پروین محمدی به مناسبت اول ماه مه: «به خیابان می‌آییم تا چرخه زندگی را به نفع خود تغییر دهیم»
پروین محمدی، کارگر بازنشسته کارخانجات صنایع فلزی و عضو هیأت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران، به مناسبت اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت – روز جهانی کارگر) پیامی ویدیویی منتشر کرد.
او در این پیام با گرامیداشت مبارزات تاریخی کارگران از جمله خاستگاه آن در اسپانیا در سال ۱۸۵۶، از ادامه ظلم و استثمار بر طبقه کارگر در جهان و ایران سخن گفت. محمدی با اشاره به اینکه خواست «۸ ساعت کار در روز» نتیجه مبارزات تاریخی کارگران بوده، تأکید کرد که امروز با کاهش سطح دستمزدها و بی‌ارزش‌سازی پول، کارگران مجبورند در چندین شیفت کار کنند و اضافه‌کاری‌های فرساینده انجام دهند تا صرفاً زنده بمانند.
او وضعیت شغلی کارگران را «بردگی مدرن» خواند و قراردادهای موقت، سفیدامضا و ساعتی را عامل ناامنی شغلی، اضطراب دائمی و از بین رفتن آرامش فردی دانست. محمدی محل‌های کار را «قتلگاه» توصیف کرد که هر روز در آن‌ها کارگران قربانی سودجویی و بی‌توجهی کارفرمایان می‌شوند.
در ادامه، وی به وضعیت بحرانی اجتماعی، اقتصادی و زیستی کشور پرداخت و از کمبود بهداشت، دارو، آب، گاز و برق، و همچنین سایه جنگ و مرگ سخن گفت.
پروین محمدی با تأکید بر لزوم تغییر این وضعیت، اعلام کرد: «ما می‌توانیم و باید چرخه زندگی را به نفع خود تغییر دهیم. در روز ۱۱ اردیبهشت به خیابان خواهیم آمد و تمام مصائب و بلایای ناشی از سیاست‌های حاکمان را فریاد خواهیم زد.»
او پیام خود را با شعارهایی چون «زنده باد آزادی، برابری، رفاه و شادی» و «گرامیداشت روز جهانی کارگر» به پایان رساند.
#روز_جهانی_کارگر #کارگر #کارگران #حقوق_کارگران #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
پروین محمدی، کارگر بازنشسته کارخانجات صنایع فلزی و عضو هیأت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران، به مناسبت اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت – روز جهانی کارگر) پیامی ویدیویی منتشر کرد.
او در این پیام با گرامیداشت مبارزات تاریخی کارگران از جمله خاستگاه آن در اسپانیا در سال ۱۸۵۶، از ادامه ظلم و استثمار بر طبقه کارگر در جهان و ایران سخن گفت. محمدی با اشاره به اینکه خواست «۸ ساعت کار در روز» نتیجه مبارزات تاریخی کارگران بوده، تأکید کرد که امروز با کاهش سطح دستمزدها و بی‌ارزش‌سازی پول، کارگران مجبورند در چندین شیفت کار کنند و اضافه‌کاری‌های فرساینده انجام دهند تا صرفاً زنده بمانند.
او وضعیت شغلی کارگران را «بردگی مدرن» خواند و قراردادهای موقت، سفیدامضا و ساعتی را عامل ناامنی شغلی، اضطراب دائمی و از بین رفتن آرامش فردی دانست. محمدی محل‌های کار را «قتلگاه» توصیف کرد که هر روز در آن‌ها کارگران قربانی سودجویی و بی‌توجهی کارفرمایان می‌شوند.
در ادامه، وی به وضعیت بحرانی اجتماعی، اقتصادی و زیستی کشور پرداخت و از کمبود بهداشت، دارو، آب، گاز و برق، و همچنین سایه جنگ و مرگ سخن گفت.
پروین محمدی با تأکید بر لزوم تغییر این وضعیت، اعلام کرد: «ما می‌توانیم و باید چرخه زندگی را به نفع خود تغییر دهیم. در روز ۱۱ اردیبهشت به خیابان خواهیم آمد و تمام مصائب و بلایای ناشی از سیاست‌های حاکمان را فریاد خواهیم زد.»
او پیام خود را با شعارهایی چون «زنده باد آزادی، برابری، رفاه و شادی» و «گرامیداشت روز جهانی کارگر» به پایان رساند.
#روز_جهانی_کارگر #کارگر #کارگران #حقوق_کارگران #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from گفت‌وشنود
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
قربانیان آموزش ایدئولوژیک
«آموزش مذهبی و ترسوندن بچه‌ها از شش-هفت سالگی از “آتیش جهنم” و “خشم خدا” و “اجبار به حجاب” و “چادر” و “انجام امور دینی” – مخصوصا در مدارس دخترانه – مصداق بارز کودک‌آزاری‌ست. به عنوان یک دهه‌هفتادی عرض می‌کنم که واقعا روح و روانم از این آموزش‌ها آسیب دیده بود. »
این روایتی است که یکی از مخاطبان آموزشکده توانا چندی پیش در صفحه اینستاگرام این آموزشکده بیان کرده بود و در گزارشی با عنوان «خشم خدا در مدارس ایران» در این آموزشکده بازتاب یافت.
اما این محدود به یک روایت یا دو روایت خاص نیست یا محدود به دانش‌آموزان نیست. چنان‌که چندی پیش در صفحه اینستاگرام «گفت‌وشنود»، روایتی بسیار کوتاه از یک آموزگار آزاداندیش بازتاب یافت که برای گردانندگان این صفحه نوشته بود:
«به دلیل باور متفاوت و تشویق دانش‌آموزان به مطالعه، اخراج و تهدید به برخورد قضایی شدم.»
فرض بگیریم که حتی این نوع سیاست‌گذاری موفق به تاثیرگذاری بر این کودکان شود. آیا آنان افرادی اهل مفاهمه بار می‌آیند؟
متن کامل را می‌توانید در وبسایت گفت‌وشنود بخوانید:
https://dialog.tavaana.org/victims-of-ideology-education-iran/
لینک یوتیوب:
https://youtu.be/mtZ-pk9GF30
لینک ساندکلاد:
https://on.soundcloud.com/QW2Z6ShFCRMuQ6ug6
#گفتگو_توانا #قربانیان_آموزش #آموزش_ایدئولوژیک #حقوق_بشر #تفکر_انتقادی
@dialogue1402
«آموزش مذهبی و ترسوندن بچه‌ها از شش-هفت سالگی از “آتیش جهنم” و “خشم خدا” و “اجبار به حجاب” و “چادر” و “انجام امور دینی” – مخصوصا در مدارس دخترانه – مصداق بارز کودک‌آزاری‌ست. به عنوان یک دهه‌هفتادی عرض می‌کنم که واقعا روح و روانم از این آموزش‌ها آسیب دیده بود. »
این روایتی است که یکی از مخاطبان آموزشکده توانا چندی پیش در صفحه اینستاگرام این آموزشکده بیان کرده بود و در گزارشی با عنوان «خشم خدا در مدارس ایران» در این آموزشکده بازتاب یافت.
اما این محدود به یک روایت یا دو روایت خاص نیست یا محدود به دانش‌آموزان نیست. چنان‌که چندی پیش در صفحه اینستاگرام «گفت‌وشنود»، روایتی بسیار کوتاه از یک آموزگار آزاداندیش بازتاب یافت که برای گردانندگان این صفحه نوشته بود:
«به دلیل باور متفاوت و تشویق دانش‌آموزان به مطالعه، اخراج و تهدید به برخورد قضایی شدم.»
فرض بگیریم که حتی این نوع سیاست‌گذاری موفق به تاثیرگذاری بر این کودکان شود. آیا آنان افرادی اهل مفاهمه بار می‌آیند؟
متن کامل را می‌توانید در وبسایت گفت‌وشنود بخوانید:
https://dialog.tavaana.org/victims-of-ideology-education-iran/
لینک یوتیوب:
https://youtu.be/mtZ-pk9GF30
لینک ساندکلاد:
https://on.soundcloud.com/QW2Z6ShFCRMuQ6ug6
#گفتگو_توانا #قربانیان_آموزش #آموزش_ایدئولوژیک #حقوق_بشر #تفکر_انتقادی
@dialogue1402
ابراهیم رمضانی از جمله کسانی است که در جایگاه «قاضی» در جمهوری اسلامی در استان خراسان جنوبی عملا تبدیل به ماشین امضای اعدام زندانیان شده است. او رییس شعبه ۴ «دادگاه» تجدیدنظر در شهر بیرجند در استان خراسان جنوبی است.
به گزارش رسانه‌هایی که درباره او تحقیقات لازم را به عمل آورده‌اند، فقط در تیرماه ۱۴۰۲، چهار مورد حکم اعدام به امضای او در زندان فردوس – در استان خراسان جنوبی – اجرا شد.
یکی از زندانیان درباره بی‌رحمی این «قاضی» که پیش از این معمم بود، در گفت‌وگویی با «ایران وایر» چنین گفت: «تقریبا هر حکم اعدامی که در این استان اجرا می‌شود، قاضی رمضانی تایید کرده. در بین زندانی‌ها به صدور احکام ناحق و ظالمانه مشهور است. یک کپی دقیق از قاضی صلواتی است که به‌واسطه اینکه زندانیان محروم کمتر درباره ظلمی که بر آن‌ها می‌رود حرف می‌زنند، جنایت‌هایش مسکوت مانده است».
بنا به کسوت معمم و سابقه آخوندی، در دادگاه ویژه روحانیت نیز به ایفای نقش لازم می‌پردازد و مشخصا روحانیون اهل سنت در استان خراسان جنوبی توسط او مورد محاکمه و در واقع بی‌عدالتی قرار گرفته‌اند.
روابط نزدیک ابراهیم رمضانی با نهادهای نظامی و حافظ امنیت جمهوری اسلامی کاملا آشکار است به گونه‌ای که یکی از زندانیان اهل سنت خراسانی در همان گفت‌وگو با «ایران‌وایر» تاکید می‌کند که ابراهیم رمضانی: «به‌عنوان بازپرس ویژه اطلاعات سپاه هم فعالیت کرده، و سال‌هاست که از بازداشت‌شدگان بازجویی می‌کند و از آن‌ها اعتراف می‌گیرد».
شهروندان بهایی نیز از دست ابراهیم رمضانی در امان نیستند و به عنوان نمونه می‌توان به «فرید زیرگی مقدم» – شهروند بهایی اهل بیرجند – اشاره کرد که در سال ۱۳۹۹ توسط ابراهیم رمضانی با اتهام «عضویت در تشکیلات غیرقانونی بهائی» به حکم سنگین ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. ۵ سال حبس تعزیری برای یک جوان، فقط برای باورمندی به آیین بهایی.
فارغ از موارد بالا، وقتی به مواضع ابراهیم رمضانی نیز نگاهی بیفکنیم به نگاه عمیقا سیاسی و ایدئولوژیک او پی خواهیم برد؛ نگاهی که برای کسی که به عنوان قاضی فعالیت می‌کند، سوگیری‌های خاصی را ایجاد خواهد کرد که در نهایت به ضرر روند منصفانه قضاوت خواهد بود. به ویژه وقتی متهمان بر اساس اتهامات سیاسی نزد او حاضر شوند.
ادامه را اینجا بخوانید:
tavaana.org/ebrahim_ramezani/
#ابراهیم_رمضانی #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
به گزارش رسانه‌هایی که درباره او تحقیقات لازم را به عمل آورده‌اند، فقط در تیرماه ۱۴۰۲، چهار مورد حکم اعدام به امضای او در زندان فردوس – در استان خراسان جنوبی – اجرا شد.
یکی از زندانیان درباره بی‌رحمی این «قاضی» که پیش از این معمم بود، در گفت‌وگویی با «ایران وایر» چنین گفت: «تقریبا هر حکم اعدامی که در این استان اجرا می‌شود، قاضی رمضانی تایید کرده. در بین زندانی‌ها به صدور احکام ناحق و ظالمانه مشهور است. یک کپی دقیق از قاضی صلواتی است که به‌واسطه اینکه زندانیان محروم کمتر درباره ظلمی که بر آن‌ها می‌رود حرف می‌زنند، جنایت‌هایش مسکوت مانده است».
بنا به کسوت معمم و سابقه آخوندی، در دادگاه ویژه روحانیت نیز به ایفای نقش لازم می‌پردازد و مشخصا روحانیون اهل سنت در استان خراسان جنوبی توسط او مورد محاکمه و در واقع بی‌عدالتی قرار گرفته‌اند.
روابط نزدیک ابراهیم رمضانی با نهادهای نظامی و حافظ امنیت جمهوری اسلامی کاملا آشکار است به گونه‌ای که یکی از زندانیان اهل سنت خراسانی در همان گفت‌وگو با «ایران‌وایر» تاکید می‌کند که ابراهیم رمضانی: «به‌عنوان بازپرس ویژه اطلاعات سپاه هم فعالیت کرده، و سال‌هاست که از بازداشت‌شدگان بازجویی می‌کند و از آن‌ها اعتراف می‌گیرد».
شهروندان بهایی نیز از دست ابراهیم رمضانی در امان نیستند و به عنوان نمونه می‌توان به «فرید زیرگی مقدم» – شهروند بهایی اهل بیرجند – اشاره کرد که در سال ۱۳۹۹ توسط ابراهیم رمضانی با اتهام «عضویت در تشکیلات غیرقانونی بهائی» به حکم سنگین ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. ۵ سال حبس تعزیری برای یک جوان، فقط برای باورمندی به آیین بهایی.
فارغ از موارد بالا، وقتی به مواضع ابراهیم رمضانی نیز نگاهی بیفکنیم به نگاه عمیقا سیاسی و ایدئولوژیک او پی خواهیم برد؛ نگاهی که برای کسی که به عنوان قاضی فعالیت می‌کند، سوگیری‌های خاصی را ایجاد خواهد کرد که در نهایت به ضرر روند منصفانه قضاوت خواهد بود. به ویژه وقتی متهمان بر اساس اتهامات سیاسی نزد او حاضر شوند.
ادامه را اینجا بخوانید:
tavaana.org/ebrahim_ramezani/
#ابراهیم_رمضانی #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
حقوق زندانیان بیماری که دارو مصرف می‌کند
هرگاه محکوم تازه‌واردی نسخه یا دارویی همراه داشته باشد که مورد استفاده او است، بهداری زندان می بایست آن را در اختیار بگیرد تا براساس آن و با تجویز پزشک، داروهای مورد نیاز به او داده شود. • هرگاه داروی مصرفی زندانی برای او جنبه حیاتی داشته باشد – مثلا قرص نیترو گلیسیرین – باید این دارو فوراً پس از معاینه و تجویز پزشک، در اختیار زندانیِ بیمار قرار بگیرد. در صورتی که در تحویل داروهای حیاتی به زندانی کوتاهی صورت بگیرد و این امر باعث شود که زندانی به خاطر نرسیدن دارو به بدنش آسیب جدی ببیند، مسئولان مربوطه قابل پیگرد کیفری و انتظامی خواهند بود؛ طبق ماده ۱۴۱ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، زندانیِ بیمار می‌تواند به خاطر عدم تحویل به‌موقع دارو که موجب آسیب جدی بر او شده است، از مسئولان مربوطه هم به مرجع قضائیِ کیفری و هم به مرجع انتظامی شکایت کند. • محکوم باید به محض احساس کسالت، موضوع را به مسئول امور نگهبانی زندان اطلاع دهد تا با اخذ معرفی‌نامه به بهداریِ مؤسسه یا زندان اعزام شود و دارو و دستورهای پزشکی لازم را دریافت کند. محکوم باید در حضور پزشک یا پزشک‌یار یا سایر مسئولان، داروی تجویزشده را مصرف کند.
بر اساس ماده ۱۴۰ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، نگهداری دارو در آسایشگاه به جز در هنگام ضرورت، ممنوع است. تشخیص این ضرورت به عهده پزشک زندان یا مؤسسه محل گذران محکومیت است که با معاینه کامل بیمار به عمل می‌آید.
https://tavaana.org/medicine-in-prison
در یوتیوب:
https://youtu.be/nWFIRRqaUMs
در کست‌باکس:
https://tinyurl.com/ystrk3vc
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/w2bplozyqtl2
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
هرگاه محکوم تازه‌واردی نسخه یا دارویی همراه داشته باشد که مورد استفاده او است، بهداری زندان می بایست آن را در اختیار بگیرد تا براساس آن و با تجویز پزشک، داروهای مورد نیاز به او داده شود. • هرگاه داروی مصرفی زندانی برای او جنبه حیاتی داشته باشد – مثلا قرص نیترو گلیسیرین – باید این دارو فوراً پس از معاینه و تجویز پزشک، در اختیار زندانیِ بیمار قرار بگیرد. در صورتی که در تحویل داروهای حیاتی به زندانی کوتاهی صورت بگیرد و این امر باعث شود که زندانی به خاطر نرسیدن دارو به بدنش آسیب جدی ببیند، مسئولان مربوطه قابل پیگرد کیفری و انتظامی خواهند بود؛ طبق ماده ۱۴۱ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، زندانیِ بیمار می‌تواند به خاطر عدم تحویل به‌موقع دارو که موجب آسیب جدی بر او شده است، از مسئولان مربوطه هم به مرجع قضائیِ کیفری و هم به مرجع انتظامی شکایت کند. • محکوم باید به محض احساس کسالت، موضوع را به مسئول امور نگهبانی زندان اطلاع دهد تا با اخذ معرفی‌نامه به بهداریِ مؤسسه یا زندان اعزام شود و دارو و دستورهای پزشکی لازم را دریافت کند. محکوم باید در حضور پزشک یا پزشک‌یار یا سایر مسئولان، داروی تجویزشده را مصرف کند.
بر اساس ماده ۱۴۰ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، نگهداری دارو در آسایشگاه به جز در هنگام ضرورت، ممنوع است. تشخیص این ضرورت به عهده پزشک زندان یا مؤسسه محل گذران محکومیت است که با معاینه کامل بیمار به عمل می‌آید.
https://tavaana.org/medicine-in-prison
در یوتیوب:
https://youtu.be/nWFIRRqaUMs
در کست‌باکس:
https://tinyurl.com/ystrk3vc
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/w2bplozyqtl2
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
صدور حکم غیابی یک‌سال حبس برای علی موسی‌نژاد فرکوش؛ توقیف کلیه مدارک و اموال توسط اطلاعات سپاه
براساس اطلاعات دریافتی، علی موسی‌نژاد فرکوش، فعال سیاسی و کارشناس ارشد علوم سیاسی، به صورت غیابی از سوی شعبه‌ای در دادگاه انقلاب کرج به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است. این در حالی‌ست که هیچ نسخه‌ای از رأی صادره به وی تسلیم نشده و تمامی تلاش‌های او برای دریافت حکم رسمی بی‌نتیجه مانده است.
پیش از این، از تاریخ ۱۶ بهمن ۱۴۰۳، کلیه مدارک هویتی و اموال شخصی وی، از جمله کارت ملی، شناسنامه، گذرنامه، گواهی پایان خدمت، کارت‌های بانکی، اسناد شخصی، تلفن همراه و خودروی شخصی‌اش توسط سازمان اطلاعات سپاه توقیف شده‌اند. علی‌رغم مراجعات متعدد، هیچ‌یک از نهادهای ذی‌ربط مسئولیت این اقدام را نپذیرفته و از پاسخگویی خودداری کرده‌اند.
در روزهای اخیر، ابلاغیه‌ای مبنی بر اجرای حکم به وی تحویل داده شده است، بی‌آنکه فرصت اعتراض یا اطلاع‌رسانی شفاف در مورد روند دادرسی برای او فراهم شده باشد. این نوع برخورد قضایی، مصداقی آشکار از نقض حق دادرسی عادلانه و شفاف در نظام حقوقی جمهوری اسلامی است.
از لحاظ قانونی، تاریخ برگزاری دادگاه باید به فرد اطلاع داده شود، حکم باید به او یا وکیلش ابلاغ شود (کتبی)، فرصت ارائه لایحه تجدیدنظر به آن فرد داده شود. تاریخ برگزاری دادگاه تجدیدنظر اعلام شود، رای صادره به او ابلاغ شود و ...
اما هیچ یک از این مراحل درباره آقای موسی‌نژاد فرکوش انجام نشده و به یکباره احضاریه از دادگاه اجرای احکام برای او صادر شده است.
#علی_موسی_نژاد_فرکوش #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
براساس اطلاعات دریافتی، علی موسی‌نژاد فرکوش، فعال سیاسی و کارشناس ارشد علوم سیاسی، به صورت غیابی از سوی شعبه‌ای در دادگاه انقلاب کرج به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است. این در حالی‌ست که هیچ نسخه‌ای از رأی صادره به وی تسلیم نشده و تمامی تلاش‌های او برای دریافت حکم رسمی بی‌نتیجه مانده است.
پیش از این، از تاریخ ۱۶ بهمن ۱۴۰۳، کلیه مدارک هویتی و اموال شخصی وی، از جمله کارت ملی، شناسنامه، گذرنامه، گواهی پایان خدمت، کارت‌های بانکی، اسناد شخصی، تلفن همراه و خودروی شخصی‌اش توسط سازمان اطلاعات سپاه توقیف شده‌اند. علی‌رغم مراجعات متعدد، هیچ‌یک از نهادهای ذی‌ربط مسئولیت این اقدام را نپذیرفته و از پاسخگویی خودداری کرده‌اند.
در روزهای اخیر، ابلاغیه‌ای مبنی بر اجرای حکم به وی تحویل داده شده است، بی‌آنکه فرصت اعتراض یا اطلاع‌رسانی شفاف در مورد روند دادرسی برای او فراهم شده باشد. این نوع برخورد قضایی، مصداقی آشکار از نقض حق دادرسی عادلانه و شفاف در نظام حقوقی جمهوری اسلامی است.
از لحاظ قانونی، تاریخ برگزاری دادگاه باید به فرد اطلاع داده شود، حکم باید به او یا وکیلش ابلاغ شود (کتبی)، فرصت ارائه لایحه تجدیدنظر به آن فرد داده شود. تاریخ برگزاری دادگاه تجدیدنظر اعلام شود، رای صادره به او ابلاغ شود و ...
اما هیچ یک از این مراحل درباره آقای موسی‌نژاد فرکوش انجام نشده و به یکباره احضاریه از دادگاه اجرای احکام برای او صادر شده است.
#علی_موسی_نژاد_فرکوش #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
بازرسی و تفتیش وسایل زندانیان
آیا مأموران زندان حق بازرسی از آسایشگاه و تفتیش وسایل زندانیان را دارند؟
بله. این امر در آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها پیش‌بینی شده است. طبق ماده 75 آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور، مسئولان زندان می‌توانند حداقل ماهی یک بار آسایشگاه را بازرسی کنند تا از عدم ورود وسایل ممنوعه به آسایشگاه مطمئن شوند.
در مورد نحوه بازرسی وسایل زندانیان و اینکه آیا زندانیان در زمان بازرسی، باید محل آسایشگاه را ترک کنند یا نه، در آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، ترتیبی معین نشده است. اما با توجه به مقررات حاکم بر حقوق متهمان و محکومان، لازم است که بازرسی از وسایل زندانیان در حضور و با نظارت شخصی آن‌ها و به نحوی صورت بگیرد که موجب به‌هم‌ریختگی وضعیت آسایشگاه و آسیب به وسایل زندانیان نشود.
همچنین عملیات بازرسی نباید جنبه اذیت و آزار محکومان را داشته باشد و وجهی از «شکنجه» محسوب شود. در غیر این صورت، از یک طرف، قانونمند‌بودن عملیات بازرسی و صحت مفاد صورت‌جلسات تنظیمی درباره بازرسی، می‌تواند توسط زندانیانِ مظنون به نگهداری موارد ممنوعه، مورد تردید یا انکار قرار گیرد. از طرف دیگر هم به‌هم‌ریختن وضعیت آسایشگاه و آسیب به وسایل زندانیان و اذیت و آزار آن‌ها به نوعی شکنجه و آزار زندانی تلقی می‌شود که قانونا جرم است و قابل پیگرد قانونی.
همینطور، بازرسی بندهای زندان در فصل زمستان نباید طوری باشد که زندانیان ساعت‌ها در سرمای زمستان زیر برف و باد و سرما در هواخوری مستقر شوند، یا در گرمای تابستان زیر نور شدید آفتاب بمانند و از رفتن به دستشویی داخل بند محروم شوند.
https://tavaana.org/prisoners_rights25
در یوتیوب:
https://youtu.be/cqeLD161FoM
در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id595852686
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/dp8fcdw8exp6
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
آیا مأموران زندان حق بازرسی از آسایشگاه و تفتیش وسایل زندانیان را دارند؟
بله. این امر در آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها پیش‌بینی شده است. طبق ماده 75 آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور، مسئولان زندان می‌توانند حداقل ماهی یک بار آسایشگاه را بازرسی کنند تا از عدم ورود وسایل ممنوعه به آسایشگاه مطمئن شوند.
در مورد نحوه بازرسی وسایل زندانیان و اینکه آیا زندانیان در زمان بازرسی، باید محل آسایشگاه را ترک کنند یا نه، در آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، ترتیبی معین نشده است. اما با توجه به مقررات حاکم بر حقوق متهمان و محکومان، لازم است که بازرسی از وسایل زندانیان در حضور و با نظارت شخصی آن‌ها و به نحوی صورت بگیرد که موجب به‌هم‌ریختگی وضعیت آسایشگاه و آسیب به وسایل زندانیان نشود.
همچنین عملیات بازرسی نباید جنبه اذیت و آزار محکومان را داشته باشد و وجهی از «شکنجه» محسوب شود. در غیر این صورت، از یک طرف، قانونمند‌بودن عملیات بازرسی و صحت مفاد صورت‌جلسات تنظیمی درباره بازرسی، می‌تواند توسط زندانیانِ مظنون به نگهداری موارد ممنوعه، مورد تردید یا انکار قرار گیرد. از طرف دیگر هم به‌هم‌ریختن وضعیت آسایشگاه و آسیب به وسایل زندانیان و اذیت و آزار آن‌ها به نوعی شکنجه و آزار زندانی تلقی می‌شود که قانونا جرم است و قابل پیگرد قانونی.
همینطور، بازرسی بندهای زندان در فصل زمستان نباید طوری باشد که زندانیان ساعت‌ها در سرمای زمستان زیر برف و باد و سرما در هواخوری مستقر شوند، یا در گرمای تابستان زیر نور شدید آفتاب بمانند و از رفتن به دستشویی داخل بند محروم شوند.
https://tavaana.org/prisoners_rights25
در یوتیوب:
https://youtu.be/cqeLD161FoM
در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id595852686
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/dp8fcdw8exp6
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
بازداشت خواهر برای تحت فشار گذاشتن برادر
مینا (ماریا) بهمنی، گروگان اطلاعات سپاه، برای بازگرداندن برادر!
به گزارش دادبان، بررسی‌های جدید درباره‌ی وضعیت مینا (ماریا) بهمنی، زندانی سیاسی اهل ایذه، پرده از سناریویی نگران‌کننده در شیوه‌ی برخورد نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی برداشته است؛ سناریویی که بیش از آنکه رنگ و بوی قانون داشته باشد، به گروگانگیری شباهت دارد.
بر اساس اطلاعات موثق رسیده به دادبان، دلیل اصلی بازداشت و تداوم حبس این شهروند، نه ارتکاب جرم، بلکه اعمال فشار غیرقانونی بر برادر او، هادی بهمنی، برای بازگرداندنش به ایران از ترکیه است. این در حالی است که هادی بهمنی پیش از بازداشت احتمالی، از کشور خارج شده و نهادهای امنیتی او را به مشارکت در قتل یک مأمور پلیس متهم کرده‌اند.
در تیرماه ۱۴۰۳، نیروهای اطلاعات سپاه در اقدامی مغایر با اصول حقوقی و انسانی، مینا بهمنی را صرفاً به‌دلیل نسبت خانوادگی‌اش با متهم اصلی، بازداشت و به شکنجه وادار کرده‌اند. به گفته یک منبع آگاه، مأموران اطلاعات به مینا صراحتاً گفته‌اند که تنها راه آزادی‌اش، بازگرداندن برادرش از ترکیه به ایران است؛ حتی به او پیشنهاد شده که با سپردن وثیقه‌ای، از زندان خارج و به ترکیه برود تا شخصاً برادرش را به دام بیندازد و تحویل دهد.
در عین حال، اتهام «معاونت در قتل» که به مینا (ماریا) بهمنی نسبت داده شده، فاقد هرگونه وجاهت قانونی است. مطابق ماده ۱۲۶ قانون مجازات اسلامی، معاونت در جرم مستلزم نقش مستقیم در ارتکاب جرم از طریق تحریک، تهدید یا فراهم‌کردن مقدمات است؛ حال آنکه حتی اگر ادعای کمک مینا به خروج برادرش از کشور صحیح باشد، این اقدام تنها مشمول ماده ۵۵۳ قانون مجازات بوده و حداکثر دو سال حبس دارد. با این‌وجود، او نزدیک به ده ماه است در بازداشت موقت و در شرایطی غیرانسانی به‌سر می‌برد.
گزارش‌های دادبان همچنین حاکی از آن است که مینا (ماریا) بهمنی در طول دوران بازداشت، بارها تحت شکنجه‌های جسمی و روانی قرار گرفته و از دسترسی به وکیل و حتی تماس با خانواده محروم مانده است. در چنین شرایطی، تداوم بازداشت او نه تنها مصداق بازداشت خودسرانه، بلکه نمونه‌ای آشکار از استفاده ابزاری از انسان‌ها برای پیشبرد اهداف امنیتی‌ست؛ اقدامی که هیچ نسبتی با عدالت ندارد و تنها یادآور رفتارهای گروگان‌گیران است، نه دستگاه قضایی یک کشور.
#مینا_بهمنی #ماریا_بهمنی #هادی_بهمنی #بازداشت_خودسرانه #گروگانگیری #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مینا (ماریا) بهمنی، گروگان اطلاعات سپاه، برای بازگرداندن برادر!
به گزارش دادبان، بررسی‌های جدید درباره‌ی وضعیت مینا (ماریا) بهمنی، زندانی سیاسی اهل ایذه، پرده از سناریویی نگران‌کننده در شیوه‌ی برخورد نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی برداشته است؛ سناریویی که بیش از آنکه رنگ و بوی قانون داشته باشد، به گروگانگیری شباهت دارد.
بر اساس اطلاعات موثق رسیده به دادبان، دلیل اصلی بازداشت و تداوم حبس این شهروند، نه ارتکاب جرم، بلکه اعمال فشار غیرقانونی بر برادر او، هادی بهمنی، برای بازگرداندنش به ایران از ترکیه است. این در حالی است که هادی بهمنی پیش از بازداشت احتمالی، از کشور خارج شده و نهادهای امنیتی او را به مشارکت در قتل یک مأمور پلیس متهم کرده‌اند.
در تیرماه ۱۴۰۳، نیروهای اطلاعات سپاه در اقدامی مغایر با اصول حقوقی و انسانی، مینا بهمنی را صرفاً به‌دلیل نسبت خانوادگی‌اش با متهم اصلی، بازداشت و به شکنجه وادار کرده‌اند. به گفته یک منبع آگاه، مأموران اطلاعات به مینا صراحتاً گفته‌اند که تنها راه آزادی‌اش، بازگرداندن برادرش از ترکیه به ایران است؛ حتی به او پیشنهاد شده که با سپردن وثیقه‌ای، از زندان خارج و به ترکیه برود تا شخصاً برادرش را به دام بیندازد و تحویل دهد.
در عین حال، اتهام «معاونت در قتل» که به مینا (ماریا) بهمنی نسبت داده شده، فاقد هرگونه وجاهت قانونی است. مطابق ماده ۱۲۶ قانون مجازات اسلامی، معاونت در جرم مستلزم نقش مستقیم در ارتکاب جرم از طریق تحریک، تهدید یا فراهم‌کردن مقدمات است؛ حال آنکه حتی اگر ادعای کمک مینا به خروج برادرش از کشور صحیح باشد، این اقدام تنها مشمول ماده ۵۵۳ قانون مجازات بوده و حداکثر دو سال حبس دارد. با این‌وجود، او نزدیک به ده ماه است در بازداشت موقت و در شرایطی غیرانسانی به‌سر می‌برد.
گزارش‌های دادبان همچنین حاکی از آن است که مینا (ماریا) بهمنی در طول دوران بازداشت، بارها تحت شکنجه‌های جسمی و روانی قرار گرفته و از دسترسی به وکیل و حتی تماس با خانواده محروم مانده است. در چنین شرایطی، تداوم بازداشت او نه تنها مصداق بازداشت خودسرانه، بلکه نمونه‌ای آشکار از استفاده ابزاری از انسان‌ها برای پیشبرد اهداف امنیتی‌ست؛ اقدامی که هیچ نسبتی با عدالت ندارد و تنها یادآور رفتارهای گروگان‌گیران است، نه دستگاه قضایی یک کشور.
#مینا_بهمنی #ماریا_بهمنی #هادی_بهمنی #بازداشت_خودسرانه #گروگانگیری #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
عدم تحمل زندان به چه معنی است؟
اگر در معاینات پزشکی مشخص شود که زندانی دچار بیماری حاد و ضعف جسمی شدید است – در صورت تشخیص پزشک معتمد – برای او «عدم تحمل زندان» اجرا می‌شود. به این معنی که با آن وضعیت و لزوم انجام معالجات و درمان در خارج از زندان، به دستور قاضی دادگاه صادرکننده حکم، تا رفع این وضعیت عدم تحمل زندان، اجرای حکم او به تأخیر می‌افتد. بر اساس ماده ۵۰۳ آئین دادرسی کیفری هم، در صورتی که محکوم در زندان دچار بیماری جسمیِ لاعلاج یا بیماری روانی شود و بنا به نظر پزشک یا روانشناس، ادامه اجرای حکم، وضعیت او را وخیم‌تر کند، قاضیِ اجرا، باید دستور توقف حکم را صادر کند و زندانی را تا زمان بهبودی آزاد کند. همچنین اگر پزشک یا روانشناس زندان تشخیص دهد که بیماری جسمی یا روانی زندانی، در حدی است که نگهداری او در بازداشتگاه یا زندان برای او یا دیگر زندانیان خطرناک است، یا امکان دارد حبس موجب تشدید یا تأخیر در بهبودی او شود، یا ممکن است پزشک یا روانشناس زندان به این نتیجه برسد که مداوای زندانی در خارج از زندان ضروری است، باید مراتب را به قاضی اجرای احکام و مرجع قضائی گزارش دهد. همچنین اگر پزشک تشخیص دهد که زندانی به علت سالمندی، یا به سبب ناتوانی جسمی و روانی، یا به دلیل داشتن اختلال هویت جنسیتی باید در شرایط و با امکانات خاص نگهداری شود، شورای طبقه‌بندی موظف است برنامه‌هایی را متناسب با مشکلات و نیازهای او تنظیم و ابلاغ کند و در حد امکان او را جدا از سایر زندانیان، در یک اتاق مستقلِ مجهز به امکانات لازم، نگهداری کند. طبق ماده ۳۶ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور، نباید هیچ گونه تبعیضی نسبت به این زندانیان با زندانیان سالم اعمال شود. این قبیل زندانیان هم مانند سایر زندانیان، حق استفاده از هواخوری، سالن ورزشی و سایر امکانات زندان را دارند و این امکانات باید برایشان فراهم شود.
https://tavaana.org/prisonersrights22/
https://youtu.be/Dvm6_s6o5yM
در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id593745112
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/ttqch4ljebfc
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
اگر در معاینات پزشکی مشخص شود که زندانی دچار بیماری حاد و ضعف جسمی شدید است – در صورت تشخیص پزشک معتمد – برای او «عدم تحمل زندان» اجرا می‌شود. به این معنی که با آن وضعیت و لزوم انجام معالجات و درمان در خارج از زندان، به دستور قاضی دادگاه صادرکننده حکم، تا رفع این وضعیت عدم تحمل زندان، اجرای حکم او به تأخیر می‌افتد. بر اساس ماده ۵۰۳ آئین دادرسی کیفری هم، در صورتی که محکوم در زندان دچار بیماری جسمیِ لاعلاج یا بیماری روانی شود و بنا به نظر پزشک یا روانشناس، ادامه اجرای حکم، وضعیت او را وخیم‌تر کند، قاضیِ اجرا، باید دستور توقف حکم را صادر کند و زندانی را تا زمان بهبودی آزاد کند. همچنین اگر پزشک یا روانشناس زندان تشخیص دهد که بیماری جسمی یا روانی زندانی، در حدی است که نگهداری او در بازداشتگاه یا زندان برای او یا دیگر زندانیان خطرناک است، یا امکان دارد حبس موجب تشدید یا تأخیر در بهبودی او شود، یا ممکن است پزشک یا روانشناس زندان به این نتیجه برسد که مداوای زندانی در خارج از زندان ضروری است، باید مراتب را به قاضی اجرای احکام و مرجع قضائی گزارش دهد. همچنین اگر پزشک تشخیص دهد که زندانی به علت سالمندی، یا به سبب ناتوانی جسمی و روانی، یا به دلیل داشتن اختلال هویت جنسیتی باید در شرایط و با امکانات خاص نگهداری شود، شورای طبقه‌بندی موظف است برنامه‌هایی را متناسب با مشکلات و نیازهای او تنظیم و ابلاغ کند و در حد امکان او را جدا از سایر زندانیان، در یک اتاق مستقلِ مجهز به امکانات لازم، نگهداری کند. طبق ماده ۳۶ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور، نباید هیچ گونه تبعیضی نسبت به این زندانیان با زندانیان سالم اعمال شود. این قبیل زندانیان هم مانند سایر زندانیان، حق استفاده از هواخوری، سالن ورزشی و سایر امکانات زندان را دارند و این امکانات باید برایشان فراهم شود.
https://tavaana.org/prisonersrights22/
https://youtu.be/Dvm6_s6o5yM
در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id593745112
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/ttqch4ljebfc
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مهوش(سایه) صیدال، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، نامه‌ای تحلیلی و حقوقی خطاب به نهادهای بین‌المللی حقوق بشری درباره حق درمان زنان زندانی نوشت.
"حق سلامت، قربانی سیاست سرکوب"
مهوش (سایه) صیدال – دکترای حقوق بین‌الملل و زندانی سیاسی در اوین – از درون زندان، روایتگر نظام درمانی و نقض ساختاری حق سلامت زنان زندانی است.
این بیانیه، فراتر از یک هشدار حقوقی، سندی از شکنجه سفید و فرسایش جسم و روان در بند زنان اوین است.
#حق_سلامت یک حق بنیادین است، نه امتیازی قابل معامله با امنیت.
از سازمان ملل، نهادهای ناظر و وجدان جهانی می‌خواهیم: سکوت نکنید.
Legal-Analytical Statement
Mahvash (Saeh) Seydal
Ph.D. in International Law | Political Prisoner
Evin Prison – Women’s Ward
Addressed to International Human Rights Bodies
The Right to Health — Sacrificed to Politics
I, Mahvash (Sāyeh) Seydal, a political prisoner currently held in the women’s ward of Evin Prison and holder of a doctorate in international law, hereby present this formal statement — from the perspective of a victim, witness, and legal expert — to the international public, specialized bodies, and UN human rights mechanisms. I report the widespread violation of fundamental rights of women prisoners, particularly political prisoners, within the healthcare system of the Islamic Republic of Iran’s prison system.
What is occurring here is not merely incidental medical neglect, but a politically-driven and discriminatory pattern of denying the right to health, human dignity, and protection from torture.
#زندان_اوین #حقوق_بشر_در_ایران #سایه_صیدال #نه_به_اعدام
@unitednations – سازمان ملل
@unhumanrights – دفتر حقوق بشر سازمان ملل (OHCHR)
@amnesty – عفو بین‌الملل
@hrw – دیده‌بان حقوق بشر
@fidh_org – فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر
@sp_iran – گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران (گاهی شخصی، گاهی نهادی؛ بسته به دوره)
@reaprights – ابتکار حقوقی برای پاسخگویی به نقض حقوق بشر
@womensrightsarehumanrights – کمپین حقوق زنان
@freefromtorture – سازمان مبارزه با شکنجه
@pen_int – PEN International (مدافعان آزادی بیان و نویسندگان زندانی)
متن کامل نامه به فارسی و انگلیسی در اسلایدها آمده است.
متن کامل نامه به فارسی و انگلیسی در لینک زیر آمده است.
https://tinyurl.com/2h9bxwke
#بیانیه #زنان_زندانی #حق_درمان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
"حق سلامت، قربانی سیاست سرکوب"
مهوش (سایه) صیدال – دکترای حقوق بین‌الملل و زندانی سیاسی در اوین – از درون زندان، روایتگر نظام درمانی و نقض ساختاری حق سلامت زنان زندانی است.
این بیانیه، فراتر از یک هشدار حقوقی، سندی از شکنجه سفید و فرسایش جسم و روان در بند زنان اوین است.
#حق_سلامت یک حق بنیادین است، نه امتیازی قابل معامله با امنیت.
از سازمان ملل، نهادهای ناظر و وجدان جهانی می‌خواهیم: سکوت نکنید.
Legal-Analytical Statement
Mahvash (Saeh) Seydal
Ph.D. in International Law | Political Prisoner
Evin Prison – Women’s Ward
Addressed to International Human Rights Bodies
The Right to Health — Sacrificed to Politics
I, Mahvash (Sāyeh) Seydal, a political prisoner currently held in the women’s ward of Evin Prison and holder of a doctorate in international law, hereby present this formal statement — from the perspective of a victim, witness, and legal expert — to the international public, specialized bodies, and UN human rights mechanisms. I report the widespread violation of fundamental rights of women prisoners, particularly political prisoners, within the healthcare system of the Islamic Republic of Iran’s prison system.
What is occurring here is not merely incidental medical neglect, but a politically-driven and discriminatory pattern of denying the right to health, human dignity, and protection from torture.
#زندان_اوین #حقوق_بشر_در_ایران #سایه_صیدال #نه_به_اعدام
@unitednations – سازمان ملل
@unhumanrights – دفتر حقوق بشر سازمان ملل (OHCHR)
@amnesty – عفو بین‌الملل
@hrw – دیده‌بان حقوق بشر
@fidh_org – فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر
@sp_iran – گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران (گاهی شخصی، گاهی نهادی؛ بسته به دوره)
@reaprights – ابتکار حقوقی برای پاسخگویی به نقض حقوق بشر
@womensrightsarehumanrights – کمپین حقوق زنان
@freefromtorture – سازمان مبارزه با شکنجه
@pen_int – PEN International (مدافعان آزادی بیان و نویسندگان زندانی)
متن کامل نامه به فارسی و انگلیسی در اسلایدها آمده است.
متن کامل نامه به فارسی و انگلیسی در لینک زیر آمده است.
https://tinyurl.com/2h9bxwke
#بیانیه #زنان_زندانی #حق_درمان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
آموزشکده توانا
مهوش(سایه) صیدال، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، نامه‌ای تحلیلی و حقوقی خطاب به نهادهای بین‌المللی حقوق بشری درباره حق درمان زنان زندانی نوشت. "حق سلامت، قربانی سیاست سرکوب" مهوش (سایه) صیدال – دکترای حقوق بین‌الملل و زندانی سیاسی در اوین – از درون زندان،…
مهوش(سایه) صیدال، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، نامه‌ای تحلیلی و حقوقی خطاب به نهادهای بین‌المللی حقوق بشری درباره حق درمان زنان زندانی نوشت.
"حق سلامت، قربانی سیاست سرکوب"
مهوش (سایه) صیدال – دکترای حقوق بین‌الملل و زندانی سیاسی در اوین – از درون زندان، روایتگر نظام درمانی و نقض ساختاری حق سلامت زنان زندانی است.
این بیانیه، فراتر از یک هشدار حقوقی، سندی از شکنجه سفید و فرسایش جسم و روان در بند زنان اوین است.
#حق_سلامت یک حق بنیادین است، نه امتیازی قابل معامله با امنیت.
از سازمان ملل، نهادهای ناظر و وجدان جهانی می‌خواهیم: سکوت نکنید.
Legal-Analytical Statement
Mahvash (Saeh) Seydal
Ph.D. in International Law | Political Prisoner
Evin Prison – Women’s Ward
Addressed to International Human Rights Bodies
The Right to Health — Sacrificed to Politics
I, Mahvash (Sāyeh) Seydal, a political prisoner currently held in the women’s ward of Evin Prison and holder of a doctorate in international law, hereby present this formal statement — from the perspective of a victim, witness, and legal expert — to the international public, specialized bodies, and UN human rights mechanisms. I report the widespread violation of fundamental rights of women prisoners, particularly political prisoners, within the healthcare system of the Islamic Republic of Iran’s prison system.
What is occurring here is not merely incidental medical neglect, but a politically-driven and discriminatory pattern of denying the right to health, human dignity, and protection from torture.
#زندان_اوین #حقوق_بشر_در_ایران #سایه_صیدال #نه_به_اعدام
@unitednations – سازمان ملل
@unhumanrights – دفتر حقوق بشر سازمان ملل (OHCHR)
@amnesty – عفو بین‌الملل
@hrw – دیده‌بان حقوق بشر
@fidh_org – فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر
@sp_iran – گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران (گاهی شخصی، گاهی نهادی؛ بسته به دوره)
@reaprights – ابتکار حقوقی برای پاسخگویی به نقض حقوق بشر
@womensrightsarehumanrights – کمپین حقوق زنان
@freefromtorture – سازمان مبارزه با شکنجه
@pen_int – PEN International (مدافعان آزادی بیان و نویسندگان زندانی)
متن کامل نامه به فارسی و انگلیسی در اسلایدها آمده است.
متن کامل نامه به فارسی و انگلیسی در لینک زیر آمده است.
https://tinyurl.com/2h9bxwke
#بیانیه #زنان_زندانی #حق_درمان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
"حق سلامت، قربانی سیاست سرکوب"
مهوش (سایه) صیدال – دکترای حقوق بین‌الملل و زندانی سیاسی در اوین – از درون زندان، روایتگر نظام درمانی و نقض ساختاری حق سلامت زنان زندانی است.
این بیانیه، فراتر از یک هشدار حقوقی، سندی از شکنجه سفید و فرسایش جسم و روان در بند زنان اوین است.
#حق_سلامت یک حق بنیادین است، نه امتیازی قابل معامله با امنیت.
از سازمان ملل، نهادهای ناظر و وجدان جهانی می‌خواهیم: سکوت نکنید.
Legal-Analytical Statement
Mahvash (Saeh) Seydal
Ph.D. in International Law | Political Prisoner
Evin Prison – Women’s Ward
Addressed to International Human Rights Bodies
The Right to Health — Sacrificed to Politics
I, Mahvash (Sāyeh) Seydal, a political prisoner currently held in the women’s ward of Evin Prison and holder of a doctorate in international law, hereby present this formal statement — from the perspective of a victim, witness, and legal expert — to the international public, specialized bodies, and UN human rights mechanisms. I report the widespread violation of fundamental rights of women prisoners, particularly political prisoners, within the healthcare system of the Islamic Republic of Iran’s prison system.
What is occurring here is not merely incidental medical neglect, but a politically-driven and discriminatory pattern of denying the right to health, human dignity, and protection from torture.
#زندان_اوین #حقوق_بشر_در_ایران #سایه_صیدال #نه_به_اعدام
@unitednations – سازمان ملل
@unhumanrights – دفتر حقوق بشر سازمان ملل (OHCHR)
@amnesty – عفو بین‌الملل
@hrw – دیده‌بان حقوق بشر
@fidh_org – فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر
@sp_iran – گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران (گاهی شخصی، گاهی نهادی؛ بسته به دوره)
@reaprights – ابتکار حقوقی برای پاسخگویی به نقض حقوق بشر
@womensrightsarehumanrights – کمپین حقوق زنان
@freefromtorture – سازمان مبارزه با شکنجه
@pen_int – PEN International (مدافعان آزادی بیان و نویسندگان زندانی)
متن کامل نامه به فارسی و انگلیسی در اسلایدها آمده است.
متن کامل نامه به فارسی و انگلیسی در لینک زیر آمده است.
https://tinyurl.com/2h9bxwke
#بیانیه #زنان_زندانی #حق_درمان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
تداوم بازداشت صالح بهرامزهی، کودک ۱۶ ساله، توسط اطلاعات سپاه شهرستان سرباز
۹ روز پس از بازداشت خشونت‌آمیز صالح بهرامزهی، خبری در دست نیست. پیشتر دو عضو خانواده او کشته شده‌اند و این نگرانی‌ها را افزایش می‌دهد.
به گزارش کمپین فعالان بلوچ، صالح بهرامزهی، کودک ۱۶ ساله اهل شهرستان سرباز است و همچنان در بازداشت اطلاعات سپاه در شهرستان راسک نگه داشته می‌شود.
این نوجوان روز ۲۴ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴، بدون ارائه حکم قضایی و در حالی‌که مشغول بازی با هم‌سالانش بود، بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شد. شاهدان می‌گویند نیروهای امنیتی چشم‌های او را بسته و در صندوق عقب خودرو انداخته‌اند.
در حالی‌که سپاه وعده آزادی او را در ۲۷ اردیبهشت داده بود، به گفته خانواده، این وعده عملی نشده و صالح همچنان در بازداشت است. نزدیکان او می‌گویند سپاه مدعی شده پیشتر این کودک را زیر نظر داشته است.
صالح بهرامزهی، فرزند مولوی حبیب‌الرحمن است. برادر بزرگ‌تر او، قاسم بهرامزهی، در آبان‌ماه ۱۴۰۳ توسط نیروهای امنیتی کشته شد و تنها به شرط سکوت رسانه‌ای، پیکرش به خانواده تحویل داده شد. عموی او، ایوب بهرامزهی، نیز در سال ۱۳۹۲ همراه با ۱۶ زندانی دیگر اعدام شده بود.
فعالان حقوق بشر بازداشت این کودک را نقض آشکار تعهدات بین‌المللی ایران از جمله کنوانسیون حقوق کودک می‌دانند و خواستار دخالت فوری نهادهای بین‌المللی برای آزادی بی‌قیدوشرط وی شده‌اند.
#بلوچستان #صالح_بهرام_زهی #حقوق_کودک #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
۹ روز پس از بازداشت خشونت‌آمیز صالح بهرامزهی، خبری در دست نیست. پیشتر دو عضو خانواده او کشته شده‌اند و این نگرانی‌ها را افزایش می‌دهد.
به گزارش کمپین فعالان بلوچ، صالح بهرامزهی، کودک ۱۶ ساله اهل شهرستان سرباز است و همچنان در بازداشت اطلاعات سپاه در شهرستان راسک نگه داشته می‌شود.
این نوجوان روز ۲۴ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴، بدون ارائه حکم قضایی و در حالی‌که مشغول بازی با هم‌سالانش بود، بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شد. شاهدان می‌گویند نیروهای امنیتی چشم‌های او را بسته و در صندوق عقب خودرو انداخته‌اند.
در حالی‌که سپاه وعده آزادی او را در ۲۷ اردیبهشت داده بود، به گفته خانواده، این وعده عملی نشده و صالح همچنان در بازداشت است. نزدیکان او می‌گویند سپاه مدعی شده پیشتر این کودک را زیر نظر داشته است.
صالح بهرامزهی، فرزند مولوی حبیب‌الرحمن است. برادر بزرگ‌تر او، قاسم بهرامزهی، در آبان‌ماه ۱۴۰۳ توسط نیروهای امنیتی کشته شد و تنها به شرط سکوت رسانه‌ای، پیکرش به خانواده تحویل داده شد. عموی او، ایوب بهرامزهی، نیز در سال ۱۳۹۲ همراه با ۱۶ زندانی دیگر اعدام شده بود.
فعالان حقوق بشر بازداشت این کودک را نقض آشکار تعهدات بین‌المللی ایران از جمله کنوانسیون حقوق کودک می‌دانند و خواستار دخالت فوری نهادهای بین‌المللی برای آزادی بی‌قیدوشرط وی شده‌اند.
#بلوچستان #صالح_بهرام_زهی #حقوق_کودک #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
انتقال، اعزام و بدرقه محکوم
زندانی یا بازداشتی در همان محلی دوران حبس یا بازداشت خود را می‌گذراند که حکم یا قرار بازداشت او در آنجا صادر شده است. بنابراین در صورتی که مثلا قرار بازداشت متهمی در تهران صادر شده باشد، اعزام او به بازداشتگاه یا زندانی خارج از تهران قانوناً مجاز نیست؛ مگر در مورد زندانیانی که مقام قضائی مربوطه بر اساس قانون محل دیگری را برای تحمل کیفر آن‌ها تعیین کند.
سایت:
https://tavaana.org/prisoners_rights67/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=8uUYvXelEe0
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/afyhx2ggcxtm
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
زندانی یا بازداشتی در همان محلی دوران حبس یا بازداشت خود را می‌گذراند که حکم یا قرار بازداشت او در آنجا صادر شده است. بنابراین در صورتی که مثلا قرار بازداشت متهمی در تهران صادر شده باشد، اعزام او به بازداشتگاه یا زندانی خارج از تهران قانوناً مجاز نیست؛ مگر در مورد زندانیانی که مقام قضائی مربوطه بر اساس قانون محل دیگری را برای تحمل کیفر آن‌ها تعیین کند.
سایت:
https://tavaana.org/prisoners_rights67/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=8uUYvXelEe0
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/afyhx2ggcxtm
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
شرایط نظارت بر وضعیت زندان
زندانیان باید ادب و نزاکت را در روابط بین خود و مسئولان زندان رعایت کنند و از فریادزدن و آواز‌خواندن با صدای بلند، جروبحث و گفت‌وگوهای تند و مشاجره‌ی فردی یا دسته‌جمعی خودداری کنند. همچنین نباید در فضای بسته و مسقف سیگار بکشند.
برای نظارت بر روابط زندانیان و حُسن اجرای برنامه‌ها و مقررات زندان، می‌بایست در همه اتاق‌ها، سالن‌ها، اندرزگاه‌ها و اماکن عمومی موسسه، دوربین مداربسته نصب شود که بتواند به صورت شبانه‌روزی صدا و تصویر زندانیان را ضبط کند.
رئیس موسسه، فرمانده یگان حفاظت، و مسئول حفاظت و اطلاعات زندان به همه تصاویر دوربین‌های مداربسته دسترسی دارند و می‌توانند آن‌ها را بازبینی کنند. همزمان رئیس اندرزگاه و مسئولِ مراقب هم، در حیطه وظایف محوله‌اش امکان دسترسی به تصاویر بخش‌های مختلف اندرزگاه را دارد.
بنابراین طبق ماده ۶۷ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور، نظارت بر رفتار زندانیان می‌بایست با دوربین‌های مداربسته نصب‌شده در همه جای موسسه، انجام شود.
https://tavaana.org/prisoners_rights24/
در یوتیوب:
https://youtu.be/vVtTak2jSJ8
در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id595851927
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/dp8fcdw8exp6
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
زندانیان باید ادب و نزاکت را در روابط بین خود و مسئولان زندان رعایت کنند و از فریادزدن و آواز‌خواندن با صدای بلند، جروبحث و گفت‌وگوهای تند و مشاجره‌ی فردی یا دسته‌جمعی خودداری کنند. همچنین نباید در فضای بسته و مسقف سیگار بکشند.
برای نظارت بر روابط زندانیان و حُسن اجرای برنامه‌ها و مقررات زندان، می‌بایست در همه اتاق‌ها، سالن‌ها، اندرزگاه‌ها و اماکن عمومی موسسه، دوربین مداربسته نصب شود که بتواند به صورت شبانه‌روزی صدا و تصویر زندانیان را ضبط کند.
رئیس موسسه، فرمانده یگان حفاظت، و مسئول حفاظت و اطلاعات زندان به همه تصاویر دوربین‌های مداربسته دسترسی دارند و می‌توانند آن‌ها را بازبینی کنند. همزمان رئیس اندرزگاه و مسئولِ مراقب هم، در حیطه وظایف محوله‌اش امکان دسترسی به تصاویر بخش‌های مختلف اندرزگاه را دارد.
بنابراین طبق ماده ۶۷ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور، نظارت بر رفتار زندانیان می‌بایست با دوربین‌های مداربسته نصب‌شده در همه جای موسسه، انجام شود.
https://tavaana.org/prisoners_rights24/
در یوتیوب:
https://youtu.be/vVtTak2jSJ8
در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id595851927
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/dp8fcdw8exp6
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
انتخاب وکیل برای زندانی که وکیل ندارد
اگر زندانی وکیل نداشته باشد، چطور می‌تواند وکیل انتخاب کند؟ زندانی در صورتی که کسی قبل از ورود به زندان یا بازداشتگاه موفق به انتخاب وکیل و امضای وکالتنامه نشده باشد، می‌تواند از وکیل مورد نظرش درخواست کند که با حضور در زندان و ملاقات با او، وکالتنامه را امضا کند.
در صورتی که زندانی یا بازداشتی بنا به نظر مقام قضائی ممنوع‌ملاقات باشد، مسئولین زندان وظیفه دارند که وکالتنامه را از وکیل گرفته و آن را به دست زندانی یا بازداشتی برسانند و امضایش را بگیرند. بنابراین حتی کسی که تا قبل از بازداشت یا زندانی‌شدن، وکیل نداشته باشد، در بازداشتگاه یا زندان هم حق دارد که وکالتنامه‌ای را با وکیل منتخب خود تنظیم و برای خودش وکیل انتخاب کند
سایت:
https://tavaana.org/prisoners_rights63/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=U0dJMygLl2c
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/o9ygsxfyfm88
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
اگر زندانی وکیل نداشته باشد، چطور می‌تواند وکیل انتخاب کند؟ زندانی در صورتی که کسی قبل از ورود به زندان یا بازداشتگاه موفق به انتخاب وکیل و امضای وکالتنامه نشده باشد، می‌تواند از وکیل مورد نظرش درخواست کند که با حضور در زندان و ملاقات با او، وکالتنامه را امضا کند.
در صورتی که زندانی یا بازداشتی بنا به نظر مقام قضائی ممنوع‌ملاقات باشد، مسئولین زندان وظیفه دارند که وکالتنامه را از وکیل گرفته و آن را به دست زندانی یا بازداشتی برسانند و امضایش را بگیرند. بنابراین حتی کسی که تا قبل از بازداشت یا زندانی‌شدن، وکیل نداشته باشد، در بازداشتگاه یا زندان هم حق دارد که وکالتنامه‌ای را با وکیل منتخب خود تنظیم و برای خودش وکیل انتخاب کند
سایت:
https://tavaana.org/prisoners_rights63/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=U0dJMygLl2c
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/o9ygsxfyfm88
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
اعتصاب غذا و دارو توسط زندانی سیاسی مهوش (سایه) صیدال، در اعتراض به نقض حقوق درمانی
مهوش(سایه) صیدال، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، هفته گذشته نامه‌ای تحلیلی و حقوقی خطاب به نهادهای بین‌المللی حقوق بشری درباره حق درمان زنان زندانی نوشت. اما در پی انتشار آن نامه با محدودیت‌های تنبیهی از جمله ممنوعیت تماس و ممنوع‌الملاقات شدن مواجه شد.
او که دارای دکترای حقوق بین‌الملل است، در آن نامه به موارد نقض حقوق زندانیان اشاره کرده بود و حالا با انتشار نامه‌ای دیگر از اعتصاب غذا و دارو در اعتراض به نقض حق درمان اطلاع داده است.
نامه سرگشاده شماره ۲ مهوش (سایه) صیدال
به:
مردم شریف ایران شورای حقوق بشر سازمان ملل، گزارشگران ویژه حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری
موضوع: اعتصاب غذا و دارو توسط زندانی سیاسی مهوش (سایه) صیدال در اعتراض به نقض حقوق درمانی
اینجانب، مهوش (سایه) صیدال، دکترای حقوق بین‌الملل و زندانی سیاسی در زندان اوین، به دلیل نقض مشخص حق دسترسی به درمان مناسب و تحمیل محدودیت‌های تنبیهی از جمله ممنوع‌الملاقات و ممنوع‌التماس، از تاریخ ۵ خرداد ۱۴۰۴ وارد اعتصاب غذا و دارو شده‌ام.
چند روز پیش در بیانیه‌ای رسمی مواردی از جمله نبود پزشک عمومی، محدودیت دسترسی به پزشکان متخصص، فرایندهای امنیتی و تحمیل هزینه‌های غیرقانونی درمان را مستند کردم، اما هیچ اقدامی صورت نگرفت و به جای آن، محدودیت‌های بیشتری علیه من اعمال شد.
مطالبات من شامل:
رفع فوری ممنوعیت‌های ارتباطی
تضمین دسترسی بدون تبعیض به خدمات درمانی
اصلاح ساختارهای درمانی زندان
پیگیری و نظارت بین‌المللی بر وضعیت حقوق بشری زندان‌ها
با آگاهی کامل از عواقب، مسئولیت هرگونه آسیب جسمی و روانی را متوجه مقامات جمهوری اسلامی ایران می‌دانم و از نهادهای بین‌المللی درخواست رسیدگی فوری دارم.
با احترام و تعهدبه حقیقت
مهوش (سایه) صیدال
۵ خرداد ۱۴۰۴
To:
UN Human Rights Council, Special Rapporteurs, International Human Rights Organizations, and the Honorable People of Iran
Subject: Hunger and Medicine Strike by Political Prisoner Mahvash (Sayeh) Seydal in Protest of Healthcare Rights Violations
I, Mahvash (Sayeh) Seydal, PhD in International Law and political prisoner at Evin Prison, hereby declare that as of May 26, 2025, I have begun a hunger and medicine strike due to systemic violations of my right to adequate healthcare and punitive restrictions including visitation and phone bans.
A few days ago, I issued an official statement documenting the absence of general physicians, restricted access to specialists, security-imposed obstacles, and unlawful medical costs. Despite this, no corrective action was taken, and further punitive measures were imposed against me.
I address this message to the honorable people of Iran, international human rights bodies, and the global community.
My demands include:
Immediate lifting of communication bans
Guaranteed, non-discriminatory access to medical care
Reform of prison healthcare systems
International monitoring and investigation of human rights violations in Iranian prisons
Fully aware of the risks involved, I hold the Iranian authorities responsible for any harm to my health and call on all concerned parties to urgently act.
Respectfully,
Mahvash (Sayeh) Seydal
May 26, 2025
#سایه_صیدال #مهوش_صیدال #حق_درمان #حقوق_زندانی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مهوش(سایه) صیدال، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، هفته گذشته نامه‌ای تحلیلی و حقوقی خطاب به نهادهای بین‌المللی حقوق بشری درباره حق درمان زنان زندانی نوشت. اما در پی انتشار آن نامه با محدودیت‌های تنبیهی از جمله ممنوعیت تماس و ممنوع‌الملاقات شدن مواجه شد.
او که دارای دکترای حقوق بین‌الملل است، در آن نامه به موارد نقض حقوق زندانیان اشاره کرده بود و حالا با انتشار نامه‌ای دیگر از اعتصاب غذا و دارو در اعتراض به نقض حق درمان اطلاع داده است.
نامه سرگشاده شماره ۲ مهوش (سایه) صیدال
به:
مردم شریف ایران شورای حقوق بشر سازمان ملل، گزارشگران ویژه حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری
موضوع: اعتصاب غذا و دارو توسط زندانی سیاسی مهوش (سایه) صیدال در اعتراض به نقض حقوق درمانی
اینجانب، مهوش (سایه) صیدال، دکترای حقوق بین‌الملل و زندانی سیاسی در زندان اوین، به دلیل نقض مشخص حق دسترسی به درمان مناسب و تحمیل محدودیت‌های تنبیهی از جمله ممنوع‌الملاقات و ممنوع‌التماس، از تاریخ ۵ خرداد ۱۴۰۴ وارد اعتصاب غذا و دارو شده‌ام.
چند روز پیش در بیانیه‌ای رسمی مواردی از جمله نبود پزشک عمومی، محدودیت دسترسی به پزشکان متخصص، فرایندهای امنیتی و تحمیل هزینه‌های غیرقانونی درمان را مستند کردم، اما هیچ اقدامی صورت نگرفت و به جای آن، محدودیت‌های بیشتری علیه من اعمال شد.
مطالبات من شامل:
رفع فوری ممنوعیت‌های ارتباطی
تضمین دسترسی بدون تبعیض به خدمات درمانی
اصلاح ساختارهای درمانی زندان
پیگیری و نظارت بین‌المللی بر وضعیت حقوق بشری زندان‌ها
با آگاهی کامل از عواقب، مسئولیت هرگونه آسیب جسمی و روانی را متوجه مقامات جمهوری اسلامی ایران می‌دانم و از نهادهای بین‌المللی درخواست رسیدگی فوری دارم.
با احترام و تعهدبه حقیقت
مهوش (سایه) صیدال
۵ خرداد ۱۴۰۴
To:
UN Human Rights Council, Special Rapporteurs, International Human Rights Organizations, and the Honorable People of Iran
Subject: Hunger and Medicine Strike by Political Prisoner Mahvash (Sayeh) Seydal in Protest of Healthcare Rights Violations
I, Mahvash (Sayeh) Seydal, PhD in International Law and political prisoner at Evin Prison, hereby declare that as of May 26, 2025, I have begun a hunger and medicine strike due to systemic violations of my right to adequate healthcare and punitive restrictions including visitation and phone bans.
A few days ago, I issued an official statement documenting the absence of general physicians, restricted access to specialists, security-imposed obstacles, and unlawful medical costs. Despite this, no corrective action was taken, and further punitive measures were imposed against me.
I address this message to the honorable people of Iran, international human rights bodies, and the global community.
My demands include:
Immediate lifting of communication bans
Guaranteed, non-discriminatory access to medical care
Reform of prison healthcare systems
International monitoring and investigation of human rights violations in Iranian prisons
Fully aware of the risks involved, I hold the Iranian authorities responsible for any harm to my health and call on all concerned parties to urgently act.
Respectfully,
Mahvash (Sayeh) Seydal
May 26, 2025
#سایه_صیدال #مهوش_صیدال #حق_درمان #حقوق_زندانی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
رضا مرادبهروزی با انتشار متن و تصاویری از وضعیت اسفبار بهداشت زندان قزوین پرده برداشته است:
«مسئولان زندان قزوین هیچ‌گونه توجهی به بهداشت عمومی زندان ندارند. زندانیان در ۲۰ سالن موسوم به «بند» در کنار یکدیگر نگهداری می‌شوند، درحالی‌که در اغلب این بندها، جمعیت زندانیان دو برابر ظرفیت استاندارد است. در سالنی با ظرفیت ۳۰۰ نفر، گاه تا ۷۰۰ نفر جای داده می‌شوند، آن‌هم در شرایطی که محیط پر از ساس و شپش است.
طبق آیین‌نامه سازمان زندان‌ها، باید هر ۱۵ روز ملافه و هر ۳۰ روز پتوهای شسته‌شده به زندانیان تحویل داده شود. اما متأسفانه، پتوهایی به زندانیان داده می‌شود که به‌شدت کثیف، آلوده و کهنه‌اند—پتوهایی که خدا می‌داند چند سال است شسته نشده‌اند. وقتی زندانیان اعتراض می‌کنند، پاسخ می‌دهند: «از فروشگاه پتو بخرید!» حال آنکه بسیاری از زندانیان توان خرید پتو ندارند.
حتی زندانیانی که موفق به خرید پتوی نو شده‌اند و سعی در رعایت بهداشت دارند، به دلیل شرایط عمومی زندان، به بیماری‌های پوستی مبتلا می‌شوند. با این حال، نه جداسازی‌ای برای بیماران وجود دارد و نه درمان مناسبی. مسئولان بهداری می‌گویند: «دارو نداریم؛ با تاید یا آبلیمو خودتان را بشویید!» این روش نه‌تنها غیرعلمی و تحقیرآمیز است، بلکه هیچ تأثیری در درمان ندارد.
خود من را نیز بدون رعایت اصل تفکیک، با زور و تهدید، به سالنی منتقل کردند که یکی از زندانیان آن مبتلا به گال بود. البته منظور از "اتاق" در اینجا، صرفاً تعدادی تخت است که در سالن کنار هم چیده شده و هیچ حریم خصوصی یا امکانات بهداشتی مناسبی در آن وجود ندارد.»
ـ لازم به ذکر است، رضا مرادبهروزی، کارگر زحمتکش و پدر سه فرزند، چند روز پیش بار دیگر به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «خروج از محدوده پابند الکترونیکی» به شعبه اول اجرای احکام انقلاب قزوین احضار شده است. او که در ماه‌های اخیر با پابند الکترونیکی و تحت نظارت شدید در حبس خانگی به سر می‌برد، تنها برای یافتن شغلی موقت ناچار شد از محدوده تعیین‌شده خارج شود؛ اقدامی برای تأمین ابتدایی‌ترین نیازهای خانواده‌اش. اما در پاسخ، تهدید و ابلاغیه قضایی دریافت کرد. مأمور حکومت به‌جای همدلی، تنها گفت: «زندانی یعنی چی می‌فهمی؟» و رضا در پاسخ گفت: «اجاره‌خانه می‌فهمی یعنی چی؟»
مرادبهروزی پیشتر نیز بارها بازداشت شده است. حتی همسرش هم به جرم اعتراض به حجاب اجباری دستگیر و محکوم شده بود. او نه مجرم، بلکه یک معترض مدنی است؛ کارگری که فقط خواسته در برابر ظلم سکوت نکند.
#رضا_مرادبهروزی
#زندان_قزوین
#حقوق_بشر
#پابند_الکترونیکی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«مسئولان زندان قزوین هیچ‌گونه توجهی به بهداشت عمومی زندان ندارند. زندانیان در ۲۰ سالن موسوم به «بند» در کنار یکدیگر نگهداری می‌شوند، درحالی‌که در اغلب این بندها، جمعیت زندانیان دو برابر ظرفیت استاندارد است. در سالنی با ظرفیت ۳۰۰ نفر، گاه تا ۷۰۰ نفر جای داده می‌شوند، آن‌هم در شرایطی که محیط پر از ساس و شپش است.
طبق آیین‌نامه سازمان زندان‌ها، باید هر ۱۵ روز ملافه و هر ۳۰ روز پتوهای شسته‌شده به زندانیان تحویل داده شود. اما متأسفانه، پتوهایی به زندانیان داده می‌شود که به‌شدت کثیف، آلوده و کهنه‌اند—پتوهایی که خدا می‌داند چند سال است شسته نشده‌اند. وقتی زندانیان اعتراض می‌کنند، پاسخ می‌دهند: «از فروشگاه پتو بخرید!» حال آنکه بسیاری از زندانیان توان خرید پتو ندارند.
حتی زندانیانی که موفق به خرید پتوی نو شده‌اند و سعی در رعایت بهداشت دارند، به دلیل شرایط عمومی زندان، به بیماری‌های پوستی مبتلا می‌شوند. با این حال، نه جداسازی‌ای برای بیماران وجود دارد و نه درمان مناسبی. مسئولان بهداری می‌گویند: «دارو نداریم؛ با تاید یا آبلیمو خودتان را بشویید!» این روش نه‌تنها غیرعلمی و تحقیرآمیز است، بلکه هیچ تأثیری در درمان ندارد.
خود من را نیز بدون رعایت اصل تفکیک، با زور و تهدید، به سالنی منتقل کردند که یکی از زندانیان آن مبتلا به گال بود. البته منظور از "اتاق" در اینجا، صرفاً تعدادی تخت است که در سالن کنار هم چیده شده و هیچ حریم خصوصی یا امکانات بهداشتی مناسبی در آن وجود ندارد.»
ـ لازم به ذکر است، رضا مرادبهروزی، کارگر زحمتکش و پدر سه فرزند، چند روز پیش بار دیگر به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «خروج از محدوده پابند الکترونیکی» به شعبه اول اجرای احکام انقلاب قزوین احضار شده است. او که در ماه‌های اخیر با پابند الکترونیکی و تحت نظارت شدید در حبس خانگی به سر می‌برد، تنها برای یافتن شغلی موقت ناچار شد از محدوده تعیین‌شده خارج شود؛ اقدامی برای تأمین ابتدایی‌ترین نیازهای خانواده‌اش. اما در پاسخ، تهدید و ابلاغیه قضایی دریافت کرد. مأمور حکومت به‌جای همدلی، تنها گفت: «زندانی یعنی چی می‌فهمی؟» و رضا در پاسخ گفت: «اجاره‌خانه می‌فهمی یعنی چی؟»
مرادبهروزی پیشتر نیز بارها بازداشت شده است. حتی همسرش هم به جرم اعتراض به حجاب اجباری دستگیر و محکوم شده بود. او نه مجرم، بلکه یک معترض مدنی است؛ کارگری که فقط خواسته در برابر ظلم سکوت نکند.
#رضا_مرادبهروزی
#زندان_قزوین
#حقوق_بشر
#پابند_الکترونیکی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech