اعضای گروه فمن در جریان سفر حسن روحانی به پاریس در نزدیکی برج ایفل در اعتراض به افزایش اعدام‌ها در ایران صحنه حلق‌آویز شدن را بازسازی کردند.

روزنامه لوموند فرانسه، امروز پنج‌شنبه ۲۸ ژانویه / ۸ بهمن فیلمی از اعتراض فمن‌ها به اعدام‌ها در ایران را روی وب‌سایت خود منتشر کرد.

فمن‌ها گفته‌اند هدفشان از این اقدام آن است که رئیس جمهوری ایران خود را «در خانه خود حس کند».

آن‌ها به این طریق نقض حقوق بشر در ایران را افشا کردند.

فمن‌ها درست بر روی پل مقابل برج ایفل صحنه اعدام را بازسازی کردند
فمن‌ها درست بر روی پل مقابل برج ایفل صحنه اعدام را بازسازی کردند
سارا کنستانتین، از فعالان گروه #فمن به روزنامه لوموند گفت: «در کشور آقای روحانی هر سال بیش از ۸۰۰ نفر اعدام می‌شوند. #آزاداندیشان، #همجنسگرایان، #فمینیست‌ها در زندان‌اند و فرانسوا اولاند (رئیس جمهوری فرانسه) این مسائل را به حساب نمی‌آورد و روحانی را به کاخ الیزه دعوت می‌کند تا با او قراردادهای اقتصادی امضا کند.»

او افزود: «موضوعی که برای اولاند اهمیت ندارد وضعیت #حقوق_بشر در ایران است و او تنها می‌خواهد با این کشور تجارت کند.»

ویدیو این حرکت اعتراضی را در ادامه مشاهده کنید:

منبع رادیوزمانه
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

۳۷ سال پیش در ۲۶ بهمن‌ماه ...

«خیلی‌ها نظرشون اینه که #انقلاب به این خاطر تحقق پیدا کرد که #آزادی و #عدالت و #استقلال و #حقوق_بشر در ایران پیاده بشه و انقلابیون و مردمی که در خیابان آمدند کاملا به خاطر این بود. حوادث بعد از انقلاب و همان روزهای اولیه و این‌که اکثر مردم و انقلابیان به این حرکت‌ها اعتراضی نکردند نشان می‌دهد که منظور اکثر انقلابیون از آزادی و عدالت و حقوق بشر چیزی نبود که جهان آزاد و مردم آزاده جهان از آن می‌فهمیدند و این‌که می‌گن انقلاب از مسیرش منحرف شد و اولش این نبود بیش‌تر به یه شوخی می‌مونه. مثالی می‌زنم. در نیمه‌شب پنج‌شنبه ۲۶ بهمن‌ماه ۱۳۵۷ یعنی حدود چهار روز بعد از پیروزی انقلاب اسلامی سرلشکر منوچهر خسروداد آخرین فرمانده هوانیروز شاهنشاهی ایران و سپهبد مهدی رحیمی آخرین فرماندار نظامی تهران و نعمت‌الله نصیری، سومین رئیس ساواک و سرلشکر رضا ناجی بر پشت بام مدرسه‌ی رفاه #تیرباران شدند.

اصلا این‌ها جنایتکار حرفه‌ای بودند آیا در عرض سه روز می‌شود حتا یک جنایت‌کار را بدون حق داشتن #وکیل و #دادرسی عادلانه #محاکمه و #اعدام کرد؟ این‌که متهم باید وکیل داشته باشد و داردسی عادلانه باشد و همه‌ی جوانب اتهام بررسی شود و متهم حق دفاع داشته باشد چیزی نیست که در آن زمان در جهان نبوده باشد و کسی از آن چیزی نشنیده باشد و بدون شک بسیاری از انقلابیان با این موضوعات آشنایی کامل داشتند اما آیا اعتراضی هم شد که چرا این رفتارهای مغایر با حقوق بشر و آزادی و عدالت انجام می‌شود؟ وقتی اعتراضی نمی‌بینیم یا خیلی ناچیز است اعتراض‌ها به این دلیل است که بیش‌تر انقلابیون این اعدام‌ها را متضاد با آزادی و استقلال و عدالتی که به آن باور داشتند نمی‌دیدند.

خیلی نگذشت که بعدش #زنان هم مجبور شدند #حجاب داشته باشند و همین‌طور نتوانند دیگر #قاضی بشوند یا #ترانه بخوانند و غیره و البته باز هم اعتراض چندانی نمی‌بینیم از سوی انقلابیان و حتا #روشنفکران و این نشون می‌ده که انقلابیون چیزهایی را آزادی و عدالت می‌دونستن که با معادل‌هاش در جهان آزاد فرق اساسی داشت.»

نظر شما در مورد این نوشته‌‌ی یکی از هم‌راهان توانا چیست؟

(شما نیز می‌توانید نظرات و نوشته‌های خود را برای توانا ارسال کنید تا به صلاح‌دید خودتان با نام یا بدون نام منتشر شود. نظرات منتشرشده لزوما نظرات توانا نیست.)
می توانید نظراتتان در مورد این پست را در اینستاگرام توانا و یا فیسبوک توانا زیر پست مربوطه بنویسید

@Tavaana_TavaanaTech

.
سوم اردیبهشت ماه ۱۳۸۷، #امیدرضا_میرصیافی، #وبلاگ‌نویس که #وبلاگ «روزنگار» را با محتوایی بیشتر #فرهنگی و گاه #سیاسی می‌نوشت، دستگیر شد. میرصیافی ۴۱ روز بعد از بازداشت، با وثیقه‌ی ۱۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. آبان ماه همان سال از سوی دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به ۶ ماه زندان، و به اتهام توهین به آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله خمینی به دوسال حبس محکوم شد و برای اجرای حکم راهی #زندان #اوین شد.
چهارماه بعد، در ۲۸ اسفندماه ۱۳۸۷، امیدرضا میرصیافی در زندان اوین درگذشت و نام او در جهان به عنوان اولین وبلاگ‌نویسی که در زندان‌های نظام‌های #سرکوب‌گر جان خود را از دست داد، به ثبت رسید. امیدرضا میرصیافی هنگام مرگ، ۲۸ ساله بود و «مجموعه فعالان #حقوق_بشر در ایران» در گزارشی که از مرگ وی منتشر کرد، علت #مرگ را «عدم دریافت کمک‌های پزشکی لازم و فشارهای روانی زندان» اعلام کرد.
سازمان «گزارشگران بدون مرز» در بیانیه‌ای که به دلیل مرگ میرصیافی منتشر کرد، نوشت:« با توجه به اطلاعاتی که ما در تحقیقات و گفت‌وگوهای خود با خانواده امید‌رضا میرصیافی به دست‌ آورده‌ایم، تناقضات و نشانه‌های اهمال‌کاری جدی میان اسناد رسمی بازداشت‌گاه اوین، بیمارستان لقمان حکیم و پزشکی قانونی درباره ساعت انتقال به بیمارستان و ساعت فوت امیدرضا میرصیافی وجود دارد.»
این سازمان مدافع حقوق #روزنامه‌نگاران و #وب‌نگاران در سراسر جهان، خواهان آن شده بود که گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل به ایران اعزام شود و درباره‌ی پرونده‌ی مرگ مشکوک میرصیافی تحقیق کند. خواسته‌ای که مثل بسیاری دیگر از درخواست‌های مشابه سازمان‌های حقوق بشری از حاکمیت جمهوری اسلامی ایران، نادیده گرفته شد.

اگر امیدرضا میرصیافی که بنا به گفته‌ی خانواده‌اش سابقه‌ی هیچ‌گونه #بیماری یا اعتیادی نداشت و بر روی جسدش کبودی‌های متعدد و #شکستگی #جمجمه مشاهده می‌شد زنده بود، روز ۱۹ مرداد ۱۳۹۰ باید بعد از گذراندن دوران حبس از زندان آزاد می‌شد، ولی بیست و هشتم اسفند امسال هفتمین سال فقدان اوست.
درباره او بخوانید:
https://goo.gl/PDsTN9
برخی اظهارات خانواده:
http://goo.gl/hJfmNM
متن بالا از گزارش زیر خلاصه شده:
http://goo.gl/gcVOO4

امیدرضا همچنین سابقه همکاری با: «روزنامه جوان» (٢٠٠۵ تا ٢٠٠۶)، «روزنامه آینده نو» (٢٠٠٧)، «رادیو ھمصدا در سوئد» (٢٠٠۴ تا ٢٠٠۶) ،«رادیو زمانه» (٢٠٠٧) ،« سایت ھنر و موسیقی» (٢٠٠۴ تا ٢٠٠٧) را در کارنامه کاری خود دارد.
از فیسبوک سیدجواد متولی (روزنامه نگار)
@Tavaana_TavaanaTech

#کامبیز_حسینی: تا زمانی که مخاطب داشته باشم به کارم ادامه می‌دهم
http://bit.ly/1KUwi8s
هر چقدر شوخ طبع تر باشی مردم فکر می‌کنند آشنایی بیشتری با تو دارند و احساس نزدیکی بیشتری با تو می‌کنند. من احساس می‌کنم بیشتر کسانی که برنامه مرا…

#کامبیزحسینی در سن ده سالگی مجری برنامه رادیویی غنچه‌های انقلاب اسلامی شد. در پانزده سالگی اولین نمایشش را بازی کرد. به سربازی رفت و بعد در دانشگاه در رشته نمایش قبول شد. از ایران به آمریکا مهاجرت کرد. به شبکه تلویزیونی صدای آمریکا پیوست و آنجا برنامه طنز تلویزیونی «پارازیت» را راه‌اندازی کرد. بعد از «پارازیت» او برنامه رادیویی «پنج عصر» ‌را ساخت و اجرا کرد. این برنامه محصولی از کمپین بین‌المللی #حقوق_بشر در ایران است و هر هفته از رادیو فردا پخش می‌شود. او یک برنامه تلویزونی دیگر ساخت به نام «پولتیک». فصل اول «پولتیک» که دنباله همان برنامه #پارازیت است از شبکه تصویری رادیو فردا پخش شد. کامبیز حسینی خود را آدمی سیاسی نمی‌داند و از سیاست خوشش نمی‌آید.

لینک یوتیوب: http://bit.ly/1KUwi8s

@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇

محمدرضا احمدی در خطر اعدام قریب‌الوقوع است

ایران یکی از سه کشوری‌ست که همچنان کودکان را اعدام می‌کند و حکم به اعدام زیر سن قانونی می‌دهد.

حسین احمدی‌نیاز وکیل‌مدافع محمدرضا حدادی، زندانی محکوم به اعدام، خبر از اجرای حکم آقای حدادی "فردا یا پس فردا" داده است.

وکیل‌مدافع محمدرضا حدادی گفت: «با توجه به اجرای حکم اعدام موکلم طی روزهای آینده، از رییس قوه قضاییه تقاضا دارم که دستور توقف اجرای حکم موکل و برخورداری وی از تاسیسات قوانین جدید آیین دادرسی کیفری و مجازات اسلامی را بدهد.»

حسین احمدی‌نیاز در گفت‌و‌گو با خبرنگار حقوقی ایسنا، گفت: «موکلم در سن ۱۵ سالگی در کازرون مرتکب به قتل شده و تا به امروز که ۲۷ سال دارد، در زندان عادل آباد شیراز به‌سر می برد.»

وی با بیان اینکه قوانین جدید آیین دادرسی کیفری و مجازات اسلامی و اصول کلی حاکم بر این قوانین را باید به نفع متهم تفسیر کرد، گفت: «از جمله می توان به ماده ۹۱ قانون جدید مجازات اسلامی و مقررات حاکم بر قانون جدید آیین دادرسی کیفری استناد کرد. در تشکیلات جدید قانون آیین دادرسی کیفری این باب ایجاد شده که به دلیل اینکه زمان ارتکاب بزه و اتهام در سن ۱۵ سالگی بوده و این فرد آن زمان کودک بوده و متوجه عقوبت امر نبوده، بتواند در دیوان عالی کشور اعاده دادرسی داشته باشد.»

احمدی نیاز افزود: «موکلم به علت عدم دسترسی به وکیل و فقدان توان مالی نتوانسته وکیل بگیرد و بنده به عنوان وکیل رایگان به پرونده ورود پیدا کردم. متاسفانه از دیروز متوجه شدم که قرار است فردا یا پس فردا حکم موکلم اجرا شود. بنده به عنوان وکیل وی عاجزانه از رییس قوه قضاییه که از روحیه انسانی، اسلامی نیک و ارزشمندی برخوردارند و همواره قوه قضاییه ملجاء و پناهگاه ستم دیدگان است، استدعا دارم دستور شایسته جهت برخورداری موکل از تاسیسات قانون جدید آیین دادرسی کیفری و قانون مجازات اسلامی را بدهد.»

وی در پایان گفت: «با توجه به اینکه مقررات آیین دادرسی کیفری در باب اطفال و کودکان و افراد زیر ۱۸ سال خاص محسوب می شود و این لازمه رسیدگی مجدد است، از رییس قوه قضاییه استدعا داریم که این فرصت را به موکلم بدهد تا بتوانیم از تاسیسات قانونی برای نجات وی استفاده کنیم.»

قوانین ایران سن مجازات کیفری کودکان را ۱۵ سال برای پسران و ۹سال برای دختران می‌داند. این درحالی است که کنوانسونهای بین‌المللی #اعدام افراد کمتر از هجده سال را منع می کنند. مجازات کودکان در ایران و از جمله صدور حکم اعدام برای آنان در موارد مختلف از جمله درگیری و قتل، قاچاق مواد مخدر و غیره همواره یکی از چالش‌های مهم نقض #حقوق_بشر در ایران بوده‌ است.

این اقدام ایران با تعهدات کشور در چارچوب میثاق بین‌المللی #حقوق_مدنی و سیاسی و کنوانسیون #حقوق_کودک در تضاد است. ایران در کنار کشورهای عربستان سعودی، پاکستان و سودان تنها کشورهایی هستند که همچنان به #اعدام #کودکان ادامه می‌دهند.

@Tavaana_TavaanaTech

به بهانه زادروز شیرین عبادی

شیرین عبادی متولد ۱۳۲۶ در همدان، حقوقدان، قاضی سابق دادگاه، فعال حقوق بشر، نویسنده و مدرس ایرانی است. او از نخستین قاضیان زن در ایران و تنها ایرانی است که جایزه صلح نوبل را دریافت کرده است. کمیته جایزه صلح نوبل علت اتنخاب خود را، تلاش خانم عبادی برای ترویج مردم‌سالاری و رعایت حقوق بشر در ایران به ویژه در مورد حقوق زنان و کودکان در سال ۲۰۰۳ میلادی اعلام نمود.

شیرین عبادی در ۳۱ خرداد ۱۳۲۶ در روستای قایش از توابع شهرستان رزن استان همدان به دنیا آمد. پدرش محمدعلی عبادی، یکی از اولین اساتید حقوق تجارت بود.

خانواده عبادی هنگامی که او یک سال داشت به تهران نقل مکان کردند. او در سال ۱۳۴۴ وارد دانشکده #حقوق شد. در اسفند ۱۳۴۸ به عنوان قاضی رسما کار خود را شروع کرد. او از جمله نخستین قاضیان زن در ایران بود. پس از کار در سطوح مختلف دادگستری، در سال ۱۳۵۴ به ریاست شعبه ۲۴ دادگاه شهرستان نائل آمد.

شیرین عبادی اولین #زن در تاریخ دادگستری ایران است که به ریاست دادگاه برگزیده شده و تا پیش از انقلاب در این سمت فعالیت داشته است. پس از انقلاب شیرین عبادی منشی دادگاهی شد که پیشتر رئیس آن بود. بعد از اعتراض #زنان قاضی به این وضع، آن‌ها را به عنوان کارشناس در دادگستری به خدمت گماردند. به گفتهٔ عبادی: «ادامهٔ این وضع برای من غیرقابل تحمل بود بنابراین تقاضای بازنشستگی قبل از موعود کردم و با آن موافقت شد.»

شیرین عبادی دفاع از پرونده‌های بسیاری از جمله تعدادی پرونده‌های ملی را پذیرفت، مانند وکالت خانواده مقتولین قتل‌های زنجیره‌ای (فروهرها)، عزت‌الله ابراهیم‌نژاد که در حمله به کوی دانشگاه کشته شد و زهرا کاظمی عکاس تبعه کانادا که در ایران به قتل رسید.

در سال ۲۰۰۳ کمیته جایزه نوبل در نروژ به شیرین عبادی جایزه صلح نوبل را اعطا کرد. کمیته جایزه نوبل اعلام کرد که این جایزه به دلیل فعالیت‌های خانم عبادی در زمینه حقوق بشر و ترویج #مردم‌سالاری در ایران به ویژه در مورد #حقوق_زنان و #کودکان، به وی اعطا می‌شود. در بخشی از بیانیه کمیته اعطای جایزه گفته شد: «شیرین عبادی به عنوان یک #وکیل، قاضی، #نویسنده و فعال #حقوق_بشر در ایران و در خارج از مرزهای این کشور همواره با صراحت صحبت کرده است.»

مأموران جمهوری اسلامی در تاریخ ۵ آذر ۱۳۸۸ مدال نوبل #صلح #شیرین_عبادی را از صندوق امانات بانکی او در ایران برداشته و مصادره کردند. این برای اولین‌بار در تاریخ ۱۰۸ ساله #جایزه_صلح_نوبل بود که مدال نوبل توقیف شد.

@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

#کامبیز_حسینی: تا زمانی که مخاطب داشته باشم به کارم ادامه می‌دهم
http://bit.ly/1KUwi8s
هر چقدر شوخ طبع تر باشی مردم فکر می‌کنند آشنایی بیشتری با تو دارند و احساس نزدیکی بیشتری با تو می‌کنند. من احساس می‌کنم بیشتر کسانی که برنامه مرا…

#کامبیزحسینی در سن ده سالگی مجری برنامه رادیویی غنچه‌های انقلاب اسلامی شد. در پانزده سالگی اولین نمایشش را بازی کرد. به سربازی رفت و بعد در دانشگاه در رشته نمایش قبول شد. از ایران به آمریکا مهاجرت کرد. به شبکه تلویزیونی صدای آمریکا پیوست و آنجا برنامه طنز تلویزیونی «پارازیت» را راه‌اندازی کرد. بعد از «پارازیت» او برنامه رادیویی «پنج عصر» ‌را ساخت و اجرا کرد. این برنامه محصولی از کمپین بین‌المللی #حقوق_بشر در ایران است و هر هفته از رادیو فردا پخش می‌شود. او یک برنامه تلویزونی دیگر ساخت به نام «پولتیک». فصل اول «پولتیک» که دنباله همان برنامه #پارازیت است از شبکه تصویری رادیو فردا پخش شد. کامبیز حسینی خود را آدمی سیاسی نمی‌داند و از سیاست خوشش نمی‌آید.

لینک یوتیوب: http://bit.ly/1KUwi8s

@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇

"یک کشور مثل آمریکا نام شما [فیروز نادری] را روی یک سیارک می‌گذارد، یک کشور مثل ایران شما [امید کوکبی] را با زنجیر به تخت بیمارستان می‌بندد." این بخشی از اعتراض فیروز نادری، دانشمند ایرانی است که فروردین ۹۵ در رسانه ها منتشر شد، در اعتراض به وضعیت امید کوکبی که گروگان جمهوری اسلامی بود. اعتراض فیروز نادری پس از برجام مطرح شد. این مقایسه از نظر بسیاری، نهایت جمهوری اسلامی هراسی ست که از زبان یک شخصیت علمی جهانی شنیده می شد و خیلی هم خوب شنیده شد. فیروز نادری، دیشب نماینده اصغر فرهادی بود در مراسم اسکار. زندگی، رفتار و منش او، حتی تیپ دیشبش هیچ نسبتی با ارزش های فعلی و غایی جمهوری اسلامی ندارد. همچنان که انوشه انصاری، زن بی حجاب مهاجر هیچ نسبتی با زن مطلوب جمهوری اسلامی نداشت. جهانی بودن هر دو چهره هم وجه ممیزه شان بود که کمک می کرد حرف فرهادی بهتر و أشناتر شنیده شود. از سوی دیگر، محتوی فروشنده آنقدر برای جمهوری اسلامی تلخ است که حتی علی مطهری می گوید این فیلم نباید نماینده جمهوری اسلامی می بود. محور بیانیه اصغر فرهادی بر نفی دشمن انگاری و مرزبندی استوار بود که هر دو جوهره ادبیات رهبر جمهوری اسلامی بوده و هستند. نمی خواهم بگویم او هوشمندانه این حرکت را کرده، می خواهم بگویم نمایندگانش، فیلمش و بیانه اش هیچ تناسبی با نظام جمهوری اسلامی نداشته اند ولو حالا لاسی با نایاک زده باشند و یا جایی سکوت کرده باشند، خروجی شان چه بخواهند و چه نخواهند در خدمت نظام نیست. نکته مهم تر اینکه دیشب کانون توجه جهانیان، بیرون و درون سالن مراسم بر ترامپ استوار بود و فرمان منع اجرایی اش. این درست ترین کار ممکن بود که او روی همین نقطه تمرکز کند، که کرد. کار قشنگ ترش هم این بود که نگفت ایران،‌ گفت ایران و شش کشور. قطعا خیلی خوشحال تر می شدیم اگر او کنایه ای به نقض گسترده حقوق بشر در ایران و حداقل دشواری هایی که برای کارکردن سینماگران مستقل وجود دارد، می زد ولی نگفتنش هیچ چیزی از کار مهمی که او کرد، کم نمی کند. اصغر فرهادی را در ظرف خودش بسنجیم، اسکار را و جایزه اش را هم. او که اکنون مهم ترین سرمایه های زندگی اش، جایزه اسکار = یکی از نمادهای مهم ارزش های غربی است، سرمایه نظام نیست، سرمایه بخش مهمی از مردم و معترضان به ارزش های نظام است. فیروز نادری در بخشی از نامه فروردینش نوشته بود: «بسیار غم‌انگیز است که می‌بینید ایران نمی‌تواند از نخبگانش مراقبت کند»، این غم انگیزی اکنون شامل حال ماست، ما ایرانی ها.

از فیسبوک رضا حقیقت نژاد

شما چه فکر می کنید؟
goo.gl/4sdWqP


مرتبط:
گوشه‌ای از زندگی فیروز نادری، از مدیران سابق ناسا
https://tech.tavaana.org/fa/FirouzNaderi

انوشه انصاری؛ از رویاپردازی با ستارگان تا ستاره شدن
https://tech.tavaana.org/fa/anousheh_ansari


https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

تایید حکم اعدام سینا دهقان در دیوان عالی کشور به اتهام نوشتن مطالب انتقادی در شبکه اجتماعی لاین
goo.gl/Svk38N

یک منبع مطلع به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت حکم اعدام سینا دهقان، جوان ۲۱ ساله زندانی در اراک به اتهام سب النبی (توهین به پیامبر اسلام) در دیوان عالی کشور تایید شده است. دیوان عالی کشور اوایل بهمن ماه ۱۳۹۵ حکم اعدام سینا دهقان را که در شعبه اول دادگاه کیفری اراک صادر شده بود، عینا تایید کرده است.

به گفته این منبع سینا دهقان در هیچ یک از مراحل بازجویی، بازپرسی و دادگاه دسترسی به وکیل انتخابی نداشته و وکیل تسخیری که از طرف دادگاه انتخاب شده نیز به خوبی از او دفاع نکرده و درباره اطلاع‌رسانی نسبت به وضعیت موکلش نیز کوتاهی کرده است.

سینا دهقان به دلیل نوشتن مطالب انتقادی در شبکه اجتماعی لاین در ۲۹ مهرماه ۱۳۹۴ در آخرین روزهای خدمت سربازی‌اش در پادگانی در تهران، از سوی سپاه پاسداران بازداشت و به زندان اراک منتقل شد و همچنان زیر سایه اعدام در این زندان نگهداری می‌شوند.

منبع مطلع همچنین به کمپین گفت که نیروهای امنیتی و قضایی نسبت به عواقب منفی اطلاع‌رسانی به خانواده سینا دهقانی هشدار داده‌اند و با هشدار و قول آزادی آن‌ها را به سکوت وادار کرده‌اند: «به خانواده قول داده‌اند که اگر سر و صدا نکنید امکان شکستن حکم و آزادی بیشتر است و رسانه‌ای شدن به ضرر سینا است و متاسفانه آنها هم باور کرده‌اند و نه تنها خودشان اطلاع‌رسانی نمی‌کنند، بلکه مانع اطلاع‌رسانه‌ای دوستان سینا هم می‌شوند.»

طبق ماده ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی اگر شخصی به پیامبر اسلام توهین کند مجازاتش اعدام خواهد بود اما ماده بعدی، ماده۲۶۴ به صراحت می‌گوید اگر متهم در دادگاه صرفا ادعا کند که حرف‌های توهین آمیز را بر اساس عصبانیت، نقل قول یا سهو قلم و سهو زده است، حکم اعدام او به مجازات ۷۴ ضربه شلاق تبدیل می‌شود.

«سال ۱۳۹۴ وقتی سینا ۱۹ ساله و سرباز بوده، کمپینی در شبکه لاین برای سه روز به راه انداخته، در این کمپین ظاهرا مطالبی خلاف دین اسلام و قرآن منتشر می شده اما سینا پس از دستگیری گریه کرده، بارها گفته اشتباه کردم و توبه می کنم. هر کسی در این دنیا اشتباه می کند. او هم در سن ۱۹ سالگی اشتباهی مرتکب شده، تنبیه هم حدی دارد. یک اشتباه سزوار مرگ نیست. اکنون یک سال است که او در بندی با مجرمان خطرناک به سر می برد و با اعدام هم مواجه است.»
.
سینا دهقان در شعبه یک دادگاه کیفری اراک به اتهام سب النبی به اعدام و به اتهام توهین به رهبری به ۱۶ ماه حبس محکوم شد. این اتهامات به دلیل راه اندازی یک کمپین و نوشتن مطالبی در شبکه اجتماعی «لاین» است. در این کمپین آنلاین مطالبی در مخالفت با اسلام، قرآن و تصاویری از قران سوخته منتشر شده است. دو متهم دیگر این پرونده سحرالیاسی اهل تهران و محمد نوری اهل اراک هستند.

این منبع در پاسخ به این سوال که آیا سینا دهقان اتهامش را پذیرفته است به کمپین گفت: «متاسفانه در بازجویی‌ها به او گفته اند که اگر زیر برگه ها را امضاء کنی و اتهامات را بپذیری و بعد توبه نامه بنویسی، بخشوده و آزاد می شوی. سینا هم از سر بچه گی هر چه خواستند امضاء کرده و اتهام را به گردن گرفته است. اما بعد برایش حکم اعدام صادر کردند. خودش بعدتر گفته من همه اینها را امضاء کردم به امید اینکه آزاد شوم. ظاهرا از او اعتراف تلویزیونی هم گرفته اند.»
اطلاعات بیشتر:
goo.gl/Neiqio

مطالب مرتبط:
حقوق زندانی
http://bit.ly/1XC6UrO

نگاهی به نهادها و مبانی تصمیم‌گیری قوه قضائیه جمهوری اسلامی
مجید محمدی
http://ow.ly/s7yn300wdg1

زندان در ایران: جایی که نه خدا هست نه قانون
http://bit.ly/2j0rDrL
میزگرد شرایط اقلیت ها و دگراندیشان در ایران
https://goo.gl/AFzo1N
کوروش بزرگ و سیاست رواداری مذهبی
http://bit.ly/2dV9pJ9
رواداری یا تلورانس یکی از پروژه‌های تواناست. از طریق سایت زیر می‌توانید به منابع جامعی که آموزشکده تهیه کرده است دسترسی پیدا کنید:
bit.ly/1RtZYec
آزار سنگین جمهوری اسلامی و چشم هراسان بهاییان ایران
http://bit.ly/2hOd77I
اطلاعات بیشتر درباره‌ی مدارای مذهبی :
http://bit.ly/1ZppjIC
حقوق اقلیت‌ها در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران:
http://bit.ly/1QUEeV6

سهیل عربی زندانی احکام قرون وسطایی
https://tavaana.org/fa/Soheil_Arabi

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

مضروب شدن مریم نقاش زرگران در زندان اوین
عدم رسیدگی پزشکی و حقوقی

ظرف روزهای گذشته، مریم (نسیم) نقاش زرگران شهروند مسیحی بند نسوان زندان اوین توسط یک زندانی عادی مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و پایش آسیب دیده است. درحالی که خانم زرگران شکایتی در‌این‌باره در دست اقدام دارد، هنوز مسئولین زندان پاسخی به این شکایت نداده و برای اعزام وی به بیمارستان اقدامی انجام نداده اند. از سوی دیگر، پیگری‌های خانواده این زندانی در بیرون زندان نیز بی‌نتیجه مانده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ظرف روزهای گذشته، مریم (نسیم) نقاش زرگران نوکیش مسیحی در بند نسوان (زنان) زندان اوین توسط یک زندانی عادی مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت و پایش آسیب دیده است.

یک منبع نزدیک به خانواده زرگران با اعلام این خبر در گفتگو با گزارشگر هرانا توضیح داد: “خانواده نسیم وقتی امروز به ملاقات او رفته بودند دیدند که حال او اصلا خوب نیست و پایش آسیب دیده است. یک زندانی غیرسیاسی بدون دلیل مشخصی با او درگیر شده بوده و نسیم را هل داده بوده و روی زمین افتاده که در نتیجه پایش آسیب دیده”.
این منبع آگاه در ادامه توضیحات خود در مورد اقدامات احتمالی انجام شده توسط مسئولین زندان اوین افزود: “نسیم شکایتی تنظیم کرده اما هنوز هیچ پاسخی نداده اند، او را حتی به بیمارستان نیز اعزام نکرده اند. بعد از ملاقات خانواده زرگران از مسئولین زندان پیگیر شده اند که اجازه ملاقات با آقای چهارمحالی رئیس زندان را پیدا نکرده اند. آقای حسینی نیز گفته است بند نسوان به ما مربوط نمی‌شود. دادیار زندان هم مرخصی بوده. این خانواده نیز علیرغم نگرانی به خانه بازگشته اند”.

منبع نزدیک به خانواده زرگران در پایان تاکید کرد: “مدت حبس نسیم بایستی ۱۵ خرداد تمام می‌شد اما درحال حاضر در پرینت زندان ۵۵ روز غیبت برای او در نظر گرفتند درصورتی که بعد از اعتصاب غذا خودشان نسیم را به مرخصی فرستادند و دادستانی به او گفته بود نمی‌خواهد به زندان بازگردی. البته این مدت غیبت را هم قبلا ۴۲ روز اعلام کرده بودند اما نمی‌دانیم چرا بیشتر شده است”.

شایان ذکر است، مریم نقاش زرگران که به دلیل ابتلا به بیماری ASD حدودا ٩ سال قبل تحت جراحی قلب قرار گرفت و نیاز مبرم به مراقبت های ویژه و مستمر پزشکی دارد. وی در سال ۹۵ چندین بار در اعتراض به حکم صادره و عدم رسیدگی به بیماری‌هایش دست به اعتصاب غذای اعتراضی زده بود.
.
خانم زرگران اولین بار در اسفندماه ١٣٨٩ به دفتر پیگیری وزارت اطلاعات احضار و مورد بازجویی قرار گرفت. این بازجویی ها که با تهدید و مزاحمت برای اعضای خانواده وی همراه بود، اغلب در مکان های غیر رسمی و حول پرسش از کلیسای خانگی و جامع ادامه یافت.

وی نهایتا چند روز پس از بازداشت سعید عابدینی، شهروند ایرانی-آمریکایی که برای تاسیس پرورشگاه در شمال ایران به کشور بازگشته بود، از سوی پلیس امنیت به صورت تلفنی احضار و بازداشت شد و در همین روز منزل پدری وی مورد تفتیش و کتاب ها و جزوات دینی و لوازم شخصی وی توقیف شد.

این نوکیش مسیحی پس از بازداشت جهت انگشت نگاری به زندان اوین منتقل و بدون هیچ گونه تفهیم اتهامی به ساختمان وزرا منتقل شد. وی به مدت ۵ شبانه روز بدون بدوی ترین امکانات بهداشتی در این مکان بازداشت و مورد بازجویی قرار گرفت. اغلب موضوع سئوالات در مورد کیفیت برگزاری مراسم در این کلیساها بود.

خانم زرگران نهایتا به زندان اوین منتقل و از سوی شعبه ٢ دادسرای شهید مقدس تفهیم اتهام شد. تنها اتهام وارده به وی تبلیغ علیه نظام بود.

مریم نقاش زرگران پس از ١٩ روز بازداشت موقت در بند نسوان اوین با قید وثیقه ٧٠ میلیونی آزاد شد. وی توسط قاضی مقیسه، ریاست شعبه ٢٨ دادگاه انقلاب به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق اجتماع و تبانی به ۴ سال حبس تعزیری محکوم شد. این در حالی‌است که چنین اتهامی هرگز به وی تفهیم نشده بود.
goo.gl/K0cnZ8

مطلب مرتبط:
حقوق زنان زندانی در قوانین
http://bit.ly/2grGUQ0

@Tavaana_TavaanaTech

بیست‌وششم بهمن‌ماه ۵۷، تیرباران‌ بر بام مدرسه رفاه

۲۶ بهمن‌ماه به حکم روح‌الله #خمینی بر بام مدرسه رفاه اعدام شدند. تنها چهار روز از پیروزی انقلاب گذشته بود و بی‌شک می‌توان گفت که این اعدام‌ها روند دادرسی عادلانه را طی نکرده است و متهمان از حق داشتن وکیل و دادگاه علنی بی‌بهره بوده‌اند. آن روزها بخشی از انقلابیان از جمله آیت‌الله خلخالی معتقد بودند که آدم زنده که وکیل نمی‌خواهد. یا کاری را انجام داده است که می‌گوید انجام داده‌ام و یا انجام نداده است که آن را کتمان می‌کند و این قاضی شرع است که حکم را تشخیص می‌دهد.

منوچهر خسروداد، #رضا_ناجی و #مهدی_رحیمی سه نفر از کسانی بودند که ۲۶ بهمن‌ماه بر بام مدرسه‌ی علوی تیرباران شدند.

منوچهر خسروداد در سال ۱۳۰۶ خورشیدی در شهر آمل به دنیا آمد. او پس از اخذ دیپلم به ارتش وارد شد و در دبیرستان نظام ادامه تحصیل داد. خسروداد پس از طی دوره‌های نظامی گوناگون در هوانیروز نیروی زمینی شاهنشاهی ایران به خدمت پرداخت.

در سال ۱۳۴۱ خسروداد برای سپری‌کردن دوره‌های نظامی و خلبانی به آمریکا رفت و در آن‌جا دوره‌ای مختلف خلبانی را طی کرد و مدرک خلبانی ارتش آمریکا را دریافت کرد. او همینطور در یکی از برترین مدرسه‌های نظامی دنیا، مدرسه نظامی سن-سیر تحصیل کرد. این مدرسه مشهورترین مدرسه نظامی کشور فرانسه است.
خسرو داد پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۵۰ به فرماندهی هواپیمایی نیروی زمینی گمارده شد و در سال ۱۳۵۴ به درجه‌ی سرلشکری ارتقا یافت.

منوچهر خسروداد در اردیبهشت سال ۱۳۵۴ موفق شد در اهواز همراه با «کلم ای بیلی» خلبان آزمایش‌گر ارشد شرکت بل هلیکوپتر ۵ رکورد جدید پروازی را با اولین فروند از مدل تولیدی بل-۲۱۴ به ثبت برساند.

#منوچهر_خسروداد در ورزش نیز مقام کسب کرد. او رئیس فدراسیون سوارکاری و قهرمان پرش با اسب بود.

پنج‌شبنه ۲۶ بهمن‌ماه ۱۳۵۷ او در دادگاهی که از کم و کیف آن اطلاع جندانی در دست نیست «مفسد فی‌الارض» شناخته شد و در فرمانی از سوی خمینی بر پشت بام مدرسه رفاه #تیرباران شد.

سرعت محاکمات و عدم دسترسی متهمان به وکیل نشان از ان دارد که این دادگاه‌ها به شکلی ساختگی برگزار شده است و شرایط یک دادگاه عادلانه و منصفانه را نداشته است. اولین نقض #حقوق_بشر در ایران پس از پیروزی #انقلاب_اسلامی و کشتار بی‌حساب و کتاب در واقع از بام #مدرسه_رفاه آغاز شد. کشتاری که در آن جو انقلابی کم‌تر کسی به زشتی و ناکارآمدی آن اذعان و اعتراض داشت. از آن روز تا کنون این اعدام‌های بی مبنا و محاکمات بی‌اساس ادامه دارد.

بیشتر بخوانید:
goo.gl/zLbQXp

@Tavaana_TavaanaTech

.
سوم اردیبهشت ماه ۱۳۸۷، #امیدرضا_میرصیافی، #وبلاگ‌نویس که #وبلاگ «روزنگار» را با محتوایی بیشتر #فرهنگی و گاه #سیاسی می‌نوشت، دستگیر شد. میرصیافی ۴۱ روز بعد از بازداشت، با وثیقه‌ی ۱۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. آبان ماه همان سال از سوی دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به ۶ ماه زندان، و به اتهام توهین به آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله خمینی به دوسال حبس محکوم شد و برای اجرای حکم راهی #زندان #اوین شد.
چهارماه بعد، در ۲۸ اسفندماه ۱۳۸۷، امیدرضا میرصیافی در زندان اوین درگذشت و نام او در جهان به عنوان اولین وبلاگ‌نویسی که در زندان‌های نظام‌های #سرکوب‌گر جان خود را از دست داد، به ثبت رسید. امیدرضا میرصیافی هنگام مرگ، ۲۸ ساله بود و «مجموعه فعالان #حقوق_بشر در ایران» در گزارشی که از مرگ وی منتشر کرد، علت #مرگ را «عدم دریافت کمک‌های پزشکی لازم و فشارهای روانی زندان» اعلام کرد.
سازمان «گزارشگران بدون مرز» در بیانیه‌ای که به دلیل مرگ میرصیافی منتشر کرد، نوشت:« با توجه به اطلاعاتی که ما در تحقیقات و گفت‌وگوهای خود با خانواده امید‌رضا میرصیافی به دست‌ آورده‌ایم، تناقضات و نشانه‌های اهمال‌کاری جدی میان اسناد رسمی بازداشت‌گاه اوین، بیمارستان لقمان حکیم و پزشکی قانونی درباره ساعت انتقال به بیمارستان و ساعت فوت امیدرضا میرصیافی وجود دارد.»
این سازمان مدافع حقوق #روزنامه‌نگاران و #وب‌نگاران در سراسر جهان، خواهان آن شده بود که گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل به ایران اعزام شود و درباره‌ی پرونده‌ی مرگ مشکوک میرصیافی تحقیق کند. خواسته‌ای که مثل بسیاری دیگر از درخواست‌های مشابه سازمان‌های حقوق بشری از حاکمیت جمهوری اسلامی ایران، نادیده گرفته شد.

اگر امیدرضا میرصیافی که بنا به گفته‌ی خانواده‌اش سابقه‌ی هیچ‌گونه #بیماری یا اعتیادی نداشت و بر روی جسدش کبودی‌های متعدد و #شکستگی #جمجمه مشاهده می‌شد زنده بود، روز ۱۹ مرداد ۱۳۹۰ باید بعد از گذراندن دوران حبس از زندان آزاد می‌شد، ولی بیست و هشتم اسفند امسال هفتمین سال فقدان اوست.
درباره او بخوانید:
https://goo.gl/PDsTN9
برخی اظهارات خانواده:
http://goo.gl/hJfmNM
متن بالا از گزارش زیر خلاصه شده:
http://goo.gl/gcVOO4

امیدرضا همچنین سابقه همکاری با: «روزنامه جوان» (٢٠٠۵ تا ٢٠٠۶)، «روزنامه آینده نو» (٢٠٠٧)، «رادیو ھمصدا در سوئد» (٢٠٠۴ تا ٢٠٠۶) ،«رادیو زمانه» (٢٠٠٧) ،« سایت ھنر و موسیقی» (٢٠٠۴ تا ٢٠٠٧) را در کارنامه کاری خود دارد.
از فیسبوک سیدجواد متولی (روزنامه نگار)
@Tavaana_TavaanaTech

بیست‌وششم بهمن‌ماه ۵۷، تیرباران‌ بر بام مدرسه رفاه

۲۶ بهمن‌ماه به حکم روح‌الله #خمینی بر بام مدرسه رفاه اعدام شدند. تنها چهار روز از پیروزی انقلاب گذشته بود و بی‌شک می‌توان گفت که این اعدام‌ها روند دادرسی عادلانه را طی نکرده است و متهمان از حق داشتن وکیل و دادگاه علنی بی‌بهره بوده‌اند. آن روزها بخشی از انقلابیان از جمله آیت‌الله خلخالی معتقد بودند که آدم زنده که وکیل نمی‌خواهد. یا کاری را انجام داده است که می‌گوید انجام داده‌ام و یا انجام نداده است که آن را کتمان می‌کند و این قاضی شرع است که حکم را تشخیص می‌دهد.

منوچهر خسروداد، #رضا_ناجی و #مهدی_رحیمی سه نفر از کسانی بودند که ۲۶ بهمن‌ماه بر بام مدرسه‌ی علوی تیرباران شدند.

منوچهر خسروداد در سال ۱۳۰۶ خورشیدی در شهر آمل به دنیا آمد. او پس از اخذ دیپلم به ارتش وارد شد و در دبیرستان نظام ادامه تحصیل داد. خسروداد پس از طی دوره‌های نظامی گوناگون در هوانیروز نیروی زمینی شاهنشاهی ایران به خدمت پرداخت.

در سال ۱۳۴۱ خسروداد برای سپری‌کردن دوره‌های نظامی و خلبانی به آمریکا رفت و در آن‌جا دوره‌ای مختلف خلبانی را طی کرد و مدرک خلبانی ارتش آمریکا را دریافت کرد. او همینطور در یکی از برترین مدرسه‌های نظامی دنیا، مدرسه نظامی سن-سیر تحصیل کرد. این مدرسه مشهورترین مدرسه نظامی کشور فرانسه است.
خسروداد پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۵۰ به فرماندهی هواپیمایی نیروی زمینی گمارده شد و در سال ۱۳۵۴ به درجه‌ی سرلشکری ارتقا یافت.

منوچهر خسروداد در اردیبهشت سال ۱۳۵۴ موفق شد در اهواز همراه با «کلم ای بیلی» خلبان آزمایش‌گر ارشد شرکت بل هلیکوپتر ۵ رکورد جدید پروازی را با اولین فروند از مدل تولیدی بل-۲۱۴ به ثبت برساند.

#منوچهر_خسروداد در ورزش نیز مقام کسب کرد. او رئیس فدراسیون سوارکاری و قهرمان پرش با اسب بود.

پنج‌شبنه ۲۶ بهمن‌ماه ۱۳۵۷ او در دادگاهی که از کم و کیف آن اطلاع جندانی در دست نیست «مفسد فی‌الارض» شناخته شد و در فرمانی از سوی خمینی بر پشت بام مدرسه رفاه #تیرباران شد.

سرعت محاکمات و عدم دسترسی متهمان به وکیل نشان از ان دارد که این دادگاه‌ها به شکلی ساختگی برگزار شده است و شرایط یک دادگاه عادلانه و منصفانه را نداشته است. اولین نقض #حقوق_بشر در ایران پس از پیروزی #انقلاب_اسلامی و کشتار بی‌حساب و کتاب در واقع از بام #مدرسه_رفاه آغاز شد. کشتاری که در آن جو انقلابی کم‌تر کسی به زشتی و ناکارآمدی آن اذعان و اعتراض داشت. از آن روز تا کنون این اعدام‌های بی مبنا و محاکمات بی‌اساس ادامه دارد.

بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/3bczAFh

@Tavaana_TavaanaTech

بیست‌وششم بهمن‌ماه ۵۷، تیرباران‌ بر بام مدرسه رفاه

۲۶ بهمن‌ماه به حکم روح‌الله #خمینی بر بام مدرسه رفاه اعدام شدند. تنها چهار روز از پیروزی انقلاب گذشته بود و بی‌شک می‌توان گفت که این اعدام‌ها روند دادرسی عادلانه را طی نکرده است و متهمان از حق داشتن وکیل و دادگاه علنی بی‌بهره بوده‌اند. آن روزها بخشی از انقلابیان از جمله آیت‌الله خلخالی معتقد بودند که آدم زنده که وکیل نمی‌خواهد. یا کاری را انجام داده است که می‌گوید انجام داده‌ام و یا انجام نداده است که آن را کتمان می‌کند و این قاضی شرع است که حکم را تشخیص می‌دهد.

منوچهر خسروداد، #رضا_ناجی و #مهدی_رحیمی سه نفر از کسانی بودند که ۲۶ بهمن‌ماه بر بام مدرسه‌ی علوی تیرباران شدند.

منوچهر خسروداد در سال ۱۳۰۶ خورشیدی در شهر آمل به دنیا آمد. او پس از اخذ دیپلم به ارتش وارد شد و در دبیرستان نظام ادامه تحصیل داد. خسروداد پس از طی دوره‌های نظامی گوناگون در هوانیروز نیروی زمینی شاهنشاهی ایران به خدمت پرداخت.

در سال ۱۳۴۱ خسروداد برای سپری‌کردن دوره‌های نظامی و خلبانی به آمریکا رفت و در آن‌جا دوره‌ای مختلف خلبانی را طی کرد و مدرک خلبانی ارتش آمریکا را دریافت کرد. او همینطور در یکی از برترین مدرسه‌های نظامی دنیا، مدرسه نظامی سن-سیر تحصیل کرد. این مدرسه مشهورترین مدرسه نظامی کشور فرانسه است.
خسروداد پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۵۰ به فرماندهی هواپیمایی نیروی زمینی گمارده شد و در سال ۱۳۵۴ به درجه‌ی سرلشکری ارتقا یافت.

منوچهر خسروداد در اردیبهشت سال ۱۳۵۴ موفق شد در اهواز همراه با «کلم ای بیلی» خلبان آزمایش‌گر ارشد شرکت بل هلیکوپتر ۵ رکورد جدید پروازی را با اولین فروند از مدل تولیدی بل-۲۱۴ به ثبت برساند.

#منوچهر_خسروداد در ورزش نیز مقام کسب کرد. او رئیس فدراسیون سوارکاری و قهرمان پرش با اسب بود.

پنج‌شبنه ۲۶ بهمن‌ماه ۱۳۵۷ او در دادگاهی که از کم و کیف آن اطلاع جندانی در دست نیست «مفسد فی‌الارض» شناخته شد و در فرمانی از سوی خمینی بر پشت بام مدرسه رفاه #تیرباران شد.

سرعت محاکمات و عدم دسترسی متهمان به وکیل نشان از ان دارد که این دادگاه‌ها به شکلی ساختگی برگزار شده است و شرایط یک دادگاه عادلانه و منصفانه را نداشته است. اولین نقض #حقوق_بشر در ایران پس از پیروزی #انقلاب_اسلامی و کشتار بی‌حساب و کتاب در واقع از بام #مدرسه_رفاه آغاز شد. کشتاری که در آن جو انقلابی کم‌تر کسی به زشتی و ناکارآمدی آن اذعان و اعتراض داشت. از آن روز تا کنون این اعدام‌های بی مبنا و محاکمات بی‌اساس ادامه دارد.

بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/3bczAFh

@Tavaana_TavaanaTech

انتخابات، آیت‌الله قتل‌عام را طرفدار آزادی بیان کرد!

رئیسی، دیروز گفت: «بگذارید "رسانه‌ها" آزاد باشند.»
شیرین عبادی در کانال تلگرام خود نوشت:

«در شرایطی که حتی خوشبینانه‌ترین آمارهای مراکز آمارسازی حکومت هم خبر از تحریم گسترده‌ی انتخابات می‌دهند، اتاق‌های فکر جمهوری اسلامی کاندیداهای منتخب رهبر برای ریاست جمهوری را وادار به هذیان‌گویی برای جلب چنددرصد آرای بیشتر کرده‌اند.
در آخرین مورد، #ابراهیم_رئیسی، رئیس قوه‌ی قضاییه در یکی از سیاه‌ترین دوره‌های #حقوق_بشر در ایران و عضو هیئت مرگ در اعدام‌های سال ۶۷، در قامت مدافع آزادی بیان ظاهر شده است. رئیسی گفته است: بگذارید رسانه‌ها در سخن گفتن و انتقاد آزاد باشند. دولتی که خودش را در معرض نقد نگذارد حتما دچار فساد خواهد شد.
مشکل سران جمهوری اسلامی این است که مردم را «امتی» توده‌وار فرض می‌کنند که گذشته، ولو گذشته‌ی نزدیک را فراموش کرده‌اند و تنها منبع اطلاعاتی‌شان دهان مبارک حضرات است. قاضی‌القضاتی که تا همین چند روز پیش احکام اعدام و زندان طولانی مدت معترضین آبان را امضا می‌کرد، انتظار دارد مردم باور کنند که یک‌باره حامی آزادی بیان شده است.»
@Tavaana_TavaanaTech

بیست‌وششم بهمن‌ماه ۵۷، تیرباران‌ بر بام مدرسه رفاه

۲۶ بهمن‌ماه به حکم روح‌الله #خمینی بر بام مدرسه رفاه اعدام شدند. تنها چهار روز از پیروزی انقلاب گذشته بود و بی‌شک می‌توان گفت که این اعدام‌ها روند دادرسی عادلانه را طی نکرده است و متهمان از حق داشتن وکیل و دادگاه علنی بی‌بهره بوده‌اند. آن روزها بخشی از انقلابیان از جمله آیت‌الله خلخالی معتقد بودند که آدم زنده که وکیل نمی‌خواهد. یا کاری را انجام داده است که می‌گوید انجام داده‌ام و یا انجام نداده است که آن را کتمان می‌کند و این قاضی شرع است که حکم را تشخیص می‌دهد.

منوچهر خسروداد، #رضا_ناجی و #مهدی_رحیمی سه نفر از کسانی بودند که ۲۶ بهمن‌ماه بر بام مدرسه‌ی علوی تیرباران شدند.

منوچهر خسروداد در سال ۱۳۰۶ خورشیدی در شهر آمل به دنیا آمد. او پس از اخذ دیپلم به ارتش وارد شد و در دبیرستان نظام ادامه تحصیل داد. خسروداد پس از طی دوره‌های نظامی گوناگون در هوانیروز نیروی زمینی شاهنشاهی ایران به خدمت پرداخت.

در سال ۱۳۴۱ خسروداد برای سپری‌کردن دوره‌های نظامی و خلبانی به آمریکا رفت و در آن‌جا دوره‌ای مختلف خلبانی را طی کرد و مدرک خلبانی ارتش آمریکا را دریافت کرد. او همینطور در یکی از برترین مدرسه‌های نظامی دنیا، مدرسه نظامی سن-سیر تحصیل کرد. این مدرسه مشهورترین مدرسه نظامی کشور فرانسه است.
خسروداد پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۵۰ به فرماندهی هواپیمایی نیروی زمینی گمارده شد و در سال ۱۳۵۴ به درجه‌ی سرلشکری ارتقا یافت.

منوچهر خسروداد در اردیبهشت سال ۱۳۵۴ موفق شد در اهواز همراه با «کلم ای بیلی» خلبان آزمایش‌گر ارشد شرکت بل هلیکوپتر ۵ رکورد جدید پروازی را با اولین فروند از مدل تولیدی بل-۲۱۴ به ثبت برساند.

#منوچهر_خسروداد در ورزش نیز مقام کسب کرد. او رئیس فدراسیون سوارکاری و قهرمان پرش با اسب بود.

پنج‌شبنه ۲۶ بهمن‌ماه ۱۳۵۷ او در دادگاهی که از کم و کیف آن اطلاع جندانی در دست نیست «مفسد فی‌الارض» شناخته شد و در فرمانی از سوی خمینی بر پشت بام مدرسه رفاه #تیرباران شد.

سرعت محاکمات و عدم دسترسی متهمان به وکیل نشان از ان دارد که این دادگاه‌ها به شکلی ساختگی برگزار شده است و شرایط یک دادگاه عادلانه و منصفانه را نداشته است. اولین نقض #حقوق_بشر در ایران پس از پیروزی #انقلاب_اسلامی و کشتار بی‌حساب و کتاب در واقع از بام #مدرسه_رفاه آغاز شد. کشتاری که در آن جو انقلابی کم‌تر کسی به زشتی و ناکارآمدی آن اذعان و اعتراض داشت. از آن روز تا کنون این اعدام‌های بی مبنا و محاکمات بی‌اساس ادامه دارد.

ادامه:

https://is.gd/bAWfNC

#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

۲۶ بهمن‌ماه ۵۷، تیرباران‌ بر بام مدرسه رفاه

به حکم روح‌الله #خمینی، چهار نفر بر بام مدرسه رفاه اعدام شدند. آن‌هم تنها چهار روز از پیروزی انقلاب گذشته بود و بی‌شک می‌توان گفت که این اعدام‌ها روند دادرسی عادلانه را طی نکرده است و متهمان از حق داشتن وکیل و دادگاه علنی بی‌بهره بوده‌اند.
آن روزها بخشی از انقلابیان از جمله آیت‌الله خلخالی معتقد بودند که آدم زنده که وکیل نمی‌خواهد. یا کاری را انجام داده است که می‌گوید انجام داده‌ام و یا انجام نداده است که آن را کتمان می‌کند و این قاضی شرع است که حکم را تشخیص می‌دهد.
#منوچهر_خسروداد ، #رضا_ناجی و #مهدی_رحیمی , ارتشبد نصیری کسانی بودند که ۲۶ بهمن‌ماه بر بام مدرسه‌ی علوی تیرباران شدند.
پنج‌شبنه ۲۶ بهمن‌ماه ۱۳۵۷ آن‌ها در دادگاهی که از کم و کیف آن اطلاع جندانی در دست نیست «مفسد فی‌الارض» شناخته شدند و در فرمانی از سوی خمینی بر پشت بام مدرسه رفاه #تیرباران شدند.
سرعت محاکمات و عدم دسترسی متهمان به وکیل نشان از ان دارد که این دادگاه‌ها به شکلی ساختگی برگزار شده است و شرایط یک دادگاه عادلانه و منصفانه را نداشته است. اولین نقض #حقوق_بشر در ایران پس از پیروزی #انقلاب_اسلامی و کشتار بی‌حساب و کتاب در واقع از بام #مدرسه_رفاه آغاز شد. کشتاری که در آن جو انقلابی کم‌تر کسی به زشتی و ناکارآمدی آن اذعان و اعتراض داشت. از آن روز تا کنون این اعدام‌های بی مبنا و محاکمات بی‌اساس ادامه دارد.
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/execution_generals/
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی

@Tavaana_TavaanaTech

۲۶ بهمن‌ماه ۵۷، تیرباران‌ بر بام مدرسه رفاه

به حکم روح‌الله #خمینی، چهار نفر بر بام مدرسه رفاه اعدام شدند. آن‌هم تنها چهار روز از پیروزی انقلاب گذشته بود و بی‌شک می‌توان گفت که این اعدام‌ها روند دادرسی عادلانه را طی نکرده است و متهمان از حق داشتن وکیل و دادگاه علنی بی‌بهره بوده‌اند.
آن روزها بخشی از انقلابیان از جمله آیت‌الله خلخالی معتقد بودند که آدم زنده که وکیل نمی‌خواهد. یا کاری را انجام داده است که می‌گوید انجام داده‌ام و یا انجام نداده است که آن را کتمان می‌کند و این قاضی شرع است که حکم را تشخیص می‌دهد.
#منوچهر_خسروداد ، #رضا_ناجی و #مهدی_رحیمی , ارتشبد نصیری کسانی بودند که ۲۶ بهمن‌ماه بر بام مدرسه‌ی علوی تیرباران شدند.
پنج‌شبنه ۲۶ بهمن‌ماه ۱۳۵۷ آن‌ها در دادگاهی که از کم و کیف آن اطلاع جندانی در دست نیست «مفسد فی‌الارض» شناخته شدند و در فرمانی از سوی خمینی بر پشت بام مدرسه رفاه #تیرباران شدند.
سرعت محاکمات و عدم دسترسی متهمان به وکیل نشان از ان دارد که این دادگاه‌ها به شکلی ساختگی برگزار شده است و شرایط یک دادگاه عادلانه و منصفانه را نداشته است. اولین نقض #حقوق_بشر در ایران پس از پیروزی #انقلاب_اسلامی و کشتار بی‌حساب و کتاب در واقع از بام #مدرسه_رفاه آغاز شد. کشتاری که در آن جو انقلابی کم‌تر کسی به زشتی و ناکارآمدی آن اذعان و اعتراض داشت. از آن روز تا کنون این اعدام‌های بی مبنا و محاکمات بی‌اساس ادامه دارد.
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/execution_generals/
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی

@Tavaana_TavaanaTech