‌
...

مجاهد کورکور به دار بی‌عدالتی و جنایت آویخته شد.

او نه قاتل بود، نه مجرم، نه خلاف‌کار… او تنها فریاد اعتراض بود در برابر ظلمِ دیکتاتوری که سایه‌اش سال‌هاست بر سر این سرزمین سنگینی می‌کند.
در اعتراضات سراسری۱۴۰۱ علیه علی خامنه‌ای، او را دستگیر کردند و ناجوانمردانه به اتهامی دروغین – قتل کیان پیرفلک – محکوم به اعدام نمودند؛ اتهامی که حتی پدر داغدار کیان با شجاعت و صراحت آن را رد کرد و شهادت داد که شلیک از سوی نیروهای سرکوبگر حکومت بوده است.

اما این حکومت، نه به عدالت گوش دارد و نه به حقیقت.
او را نه به جرم قتل، بلکه به جرم آزادی‌خواهی به دار آویختند.

و پیش از آن، خواهرش نگار کورکور، دختر شجاعی که برای نجات برادرش به جهان پناه برده بود، در غربت و زیر بار اندوه و اضطراب، به سرطان مبتلا شد و جان سپرد.
روی سنگ قبرش، به وصیت خودش نوشتند:
«کلی آرزو خفته در این خاک…»
و حالا، با مرگ مجاهد، آن آرزو نیز در خاک آرمید.

اما ما زنده‌ایم.
و تا ما زنده‌ایم، این خون‌ها بی‌پاسخ نخواهند ماند.
ما فرزندان سرزمینی هستیم که هزاران ستاره چون مجاهد و نگار در دل شبش سوخته‌اند، اما طلوع را نوید داده‌اند.

این خاک، تشنه عدالت است.
ای مردم ایران!
سکوت، خیانت است.
فراموشی، مرگ دوباره‌ است.
بیایید صدای نگار باشیم… فریاد مجاهد باشیم… ادامه آرزویی باشیم که در خاک خفت، اما هنوز در دل ما می‌تپد.

برای آزادی برخیزیم، برای عدالت بجنگیم،
تا روزی فرا برسد که دیگر هیچ مادری داغدار نشود، هیچ خواهری در غربت نمیرد، و هیچ برادری به پای چوبه‌ی دار نرود…
آن روز خواهد آمد، اگر ما بخواهیم.
و ما می‌خواهیم.
ما می‌جنگیم.
ما برمی‌گردانیم ایران را به آغوش آزادی.

دیوانه
خواننده ، آهنگساز و ترانه نویس: arashkmusic

متن و ویدیو از فرید بهشتی

farid.beheshti

#مجاهد_کورکور
#نگار_کورکور
#ایران
#مادران_داغدار #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

درباره‌ی مناسک حذف و انحصار حافظه در جمهوری اسلامی
✍️صدرا عبدالهی، نویسنده و کارگردان

در رژیم‌های تمامیت‌خواه، مرگ پایان نمی‌یابد. آن‌چه به‌نام «اعدام» رخ می‌دهد، اغلب نه صرفاً به‌مثابه خاتمه‌ی زیستِ زیستی، بلکه آغاز پروژه‌ای دوم درون منطق قدرت است: پروژه‌ی حذف حافظه، تصاحب بدن، و تحریف مناسک وداع. نظام جمهوری اسلامی، با امتناع از تحویل اجسادِ اعدامی‌ها به خانواده‌ها و نیز پنهان‌کاری عامدانه درباره‌ی مکان دفن، در عمل مرزهای مرگ فیزیکی را به قلمرو سیاست بسط داده است. این بسط، نه امری حاشیه‌ای، بلکه نشانه‌ای ساختاری از شیوه‌ی حکمرانی‌ای‌ست که در آن قدرت، نه صرفاً بر بدنِ زنده، بلکه بر معنای مرگ نیز اعمال می‌شود.
مورد تحویل ندادن جسد «مجاهد کورکور»، معترض اعدام‌شده‌ی خیزش ۱۴۰۱ به خانواده اش، صرفاً یک مصداق نیست؛ یک پدیدار‌شناسی است از مواجهه‌ی حاکمیت با بدن مخالف. این مواجهه را نمی‌توان صرفاً به سطح بی‌رحمی یا انتقام‌جویی تقلیل داد. آن‌چه در این رفتار ظاهر می‌شود، تصویر عریان حکومتی است که حتی در مرگ نیز تاب بازگشت سوبژکتیویته‌ی مخالف را ندارد. یعنی حتی وقتی سوژه از مقام فاعلی ساقط شده و صرفاً به پیکر بدل گشته، هنوز برای نظام حامل خطر است. این ترس، نه ترس از مرده، بلکه ترس از معنای مرگ اوست.
از منظر فلسفه‌ی سیاسی، این رویکرد ریشه در منطق “حاکمیت مطلق بر حیات و ممات” دارد. اگر در تحلیل‌های سنتی، حاکم کسی بود که وضعیت استثنایی را تعیین می‌کرد، در ساختار جمهوری اسلامی، حاکم کسی‌ست که حتی مناسک تدفین را نیز مشروط به انقیاد سیاسی می‌سازد. یعنی “وضعیت استثنایی” دیگر در سطح قانون اضطراری نیست، بلکه به سطح آیین‌های مرگ و خاک‌سپاری نیز نفوذ کرده است. حاکم، مرگ را نیز در زمره‌ی امور امنیتی می‌فهمد.
از سوی دیگر، در سطح روان‌شناسی اجتماعی، امتناع از تحویل پیکر، نه صرفاً خشونتی منفرد، بلکه تکنیکی است برای تعلیق فرآیند سوگواری. سوگواری، همان‌گونه که روانشناسی تأکید می‌کند، تنها ابراز اندوه نیست، بلکه شکل‌دادن به فقدان و ادغام آن در نظم روانی فرد و جامعه است. وقتی این فرآیند مسدود می‌شود، فقدان بدل به گسست روانی می‌شود. حکومت، با مهندسی این گسست، در واقع ضربه‌ای روان‌شناختی به پیکره‌ی خانواده، خویشاوندان، و جمع اعتراضی وارد می‌کند؛ خشونتی ثانویه که در ظاهر “فراقانونی” است، اما عمیقاً سازمان‌یافته و هدف‌مند است.
از منظر اخلاقی نیز، این‌جا با یک تناقض عمیق در نظام مشروعیت مواجهیم. حکومتی که خود را مبتنی بر اصول دینی و اخلاقی معرفی می‌کند، در عمل، پیکرِ انسانی را از کرامتِ ذاتی تهی می‌کند. در هیچ یک از سنت‌های دینیِ معتبر – چه در فقه، چه در کلام و چه در عرفان – بدن مرده، ولو مجرم، موضوع انتقام یا ابزار انضباط سیاسی نبوده است. آن‌چه در این‌جا رخ می‌دهد، نه فقط عدول از اخلاق دینی، بلکه خیانت به تمام بنیادهای توجیهی قدرت است. جمهوری اسلامی با این رفتار، بی‌آن‌که خود اقرار کند، مشروعیت اخلاقی‌اش را به‌نفع بقای سیاسی‌اش ابطال می‌کند.
در این نسبت میان اعدام، پنهان‌کاری، و امتناع از آیین‌های تدفین، ما با یک ساختار مواجهیم؛ ساختاری که مرگ را به امری تکنولوژیک، و مناسک آن را به امری امنیتی تقلیل داده است. آن‌چه حذف می‌شود، فقط بدن نیست، بلکه امکان سوگواری، امکان حافظه، و امکان بازخوانی اعتراض است. جمهوری اسلامی از جسد نمی‌ترسد؛ از امکان تبدیل جسد به نشانه می‌ترسد. و درست به همین دلیل، آن را می‌رباید.
در این چارچوب، تقبیح رفتار حکومت در تحویل‌ندادن اجساد یا پنهان‌کردن گور، نه امری عاطفی یا اخلاق‌گرایانه‌ی سطحی، بلکه نقدی بنیادی بر خودِ شیوه‌ی حکمرانی است؛ شیوه‌ای که هر چیزی را – از زبان و بدن تا مرگ و خاطره – در قلمرو انحصار خود در می‌آورد.
در پایان، شاید بتوان چنین گفت: اعدام در جمهوری اسلامی، نه نقطه‌ی پایان عدالت، بلکه نقطه‌ی آغاز نوعی از خشونت است که تا غیاب کامل نشانه‌های فرد ادامه می‌یابد. پنهان‌سازی اجساد، حذف گورها، و تحمیل سکوت، نشانه‌هایی است از حکومتی که نه بر قانون، بلکه بر ترومای ممتد حکم می‌راند.


#مجاهد_کورکور #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ژوئن، روز جهانی مبارزه علیه کار کودک
شعار سال ۲۰۲۵: «پیشرفت آشکار است، اما کارهای بیشتری باقی مانده: بیایید تلاش‌ها را شتاب دهیم.»

ممنوعیت بهره‌کشی اقتصادی از کودکان از اصول غیر قابل انکار حقوق بشری و از حقوق اساسی کودکان است که در تمامی اسناد و قوانین بین المللی حقوق بشری به ویژه کنوانسیون بین‌المللی حقوق کودک و همچنین شماری از مقوله‌نامه‌های سازمان بین‌المللی کار به صراحت مورد تاکید قرار گرفته است.

مهمترین نکته در ممنوعیت بهره‌کشی اقتصادی از کودکان و مبارزه با کار کودک جلوگیری از استثمار و سوء‌استفاده از کودک و تضمین حقوق ابتدایی او به ویژه حق تحصیل و آموزش، حق بهره‌مندی از خانواده، حق تفریح و آرامش (یا همان کودکی‌کردن) و همچنین جلوگیری از اعمال تبعیض علیه کودکان است.

در روز جهانی مبارزه با کار کودک سال ۲۰۲۵، سازمان بین‌المللی کار (ILO) و یونیسف گزارش جدیدی از برآوردها و روندهای جهانی کار کودک منتشر می‌کنند. این گزارش، راهنمایی برای سیاست‌گذاری و اقدامی دوباره برای حذف کار کودک است. ILO خواستار تصویب کامل مقاوله‌نامه‌های ۱۳۸ (حداقل سن اشتغال) و ۱۸۲ (بدترین اشکال کار کودک) و اجرای کامل «اعلامیه دوربان برای اقدام» است.

از سال ۲۰۰۰ پیشرفت‌هایی در کاهش کار کودک حاصل شده، اما بحران‌ها و فقر ناشی از کووید-۱۹ موجب افزایش دوباره آن شده‌اند. امروزه ۱۶۰ میلیون کودک، یعنی تقریباً یک کودک از هر ۱۰ کودک در جهان، همچنان درگیر کار هستند.

آفریقا با ۷۲ میلیون کودک و آسیا و اقیانوسیه با ۶۲ میلیون، بیشترین سهم را دارند. این دو منطقه ۹۰٪ کل کودکان کار جهان را شامل می‌شوند. سایر مناطق شامل آمریکا (۱۱ میلیون)، اروپا و آسیای مرکزی (۶ میلیون) و کشورهای عربی (۱ میلیون) هستند.

گرچه کار کودک در کشورهای کم‌درآمد شایع‌تر است، بیش از نیمی از کودکان کار (۸۴ میلیون) در کشورهای با درآمد متوسط زندگی می‌کنند. این آمار نشان می‌دهد که برای حذف کامل کار کودک، اقدامات فوری، هدفمند و فراگیر ضروری است.

عنوان کارتون: سنگینی بار آرزوها
طرح از شاهرخ حیدری

#کودک_کار #کودکان_کار #حقوق_کودک #کارتون #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

روز گذشته ویدئویی از قدرت اتحاد مردم در مشهد منتشر شد.
در شرح این ویدئو آمده است:
«مردم مشهد مانع بازداشت جوانی شدند که به حمایت از مادرش در حق انتخاب پوشش با ماموران برخورد کرده بود.»

از تاریخ وقوع این ماجرا اطلاعی نداریم، ولی آنچه که مشاهده می‌شود شجاعت مردم و به ویژنب زنی است که فریاد میزد «نذارید ببرنش» و شهامت او بقیه مردم را به ایستادگی واداشت.
همیشه یک نفر باید پیشگام باشد و بایستد و به بقیه دل و جرات بدهد....

جامعه مدنی ایران دیگر در برابر سرکوبگران سکوت نمی‌کند.
حجاب اجباری، ابزار سرکوب‎
طرحی از شاهرخ حیدری

لینک وبسایت:
https://dialog.tavaana.org/forced-hijab-suppression/

#گفتگو_توانا #شاهرخ_حیدری #حجاب_اجباری #سرکوب_ملت
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی


@Tavaana_TavaanaTech

«دادگاه فقط مجری نظر نهاد امنیتی است»

طناز کلاهچیان، وکیل دادگستری: در پرونده‌های بغی، حکم را از پیش نوشته‌اند

از طناز کلاهچیان، وکیل دادگستری، پرسیده شده که «اکثر پرونده‌های زندانیان سیاسی که حکم اعدام گرفته‌اند، از جمله پخشان عزیزی و وریشه مرادی، با اتهام بغی حکم اعدام گرفته‌اند.
پخشان مددکار اجتماعی بود و وریسه هم در حال مبارزه با داعش بوده، این دو هیچ مبارزه مسلحانه‌ای با رژیم جمهوری اسلامی نداشتند. چطور چنین اتهامی به این دو نفر نسبت داده شده است؟»


طناز کلاهچیان، وکیل دادگستری، در پاسخ  به نقد مواد ۲۸۶ و ۲۸۷ قانون مجازات اسلامی پرداخته و با اشاره به نحوه اجرای این مواد، به ویژه ماده ۲۸۷ با عنوان «بغی»، بر استفاده نادرست و سیاسی از آن در پرونده‌های موسوم به امنیتی تأکید کرد.

او با تشریح عنصر قانونی این مواد، توضیح داد که ماده ۲۸۶ ناظر به محاربه و افساد فی‌الارض است و در صورت تحقق شرایط خاصی چون اخلال شدید در نظم عمومی، مجازات اعدام را پیش‌بینی کرده است. این ماده البته دارای تبصره‌ای است که امکان تخفیف مجازات را در صورت پایین‌تر بودن شدت اخلال فراهم می‌کند. اما در ماده ۲۸۷ که در سال ۱۳۹۲ به قانون افزوده شد، موضوع «بغی» بدون هیچ تبصره یا استثناء مطرح شده است؛ ماده‌ای که به گفته خانم کلاهچیان، مبنای فقهی مشخصی نداشته و صرفاً به آیه‌ای از قرآن ارجاع دارد.

مطابق این ماده، تنها «گروهی» که «در برابر نظام اسلامی» دست به اسلحه ببرند مشمول عنوان بغی خواهند بود؛ اما در پرونده‌های اخیر، این شروط رعایت نمی‌شود و افراد صرف‌نظر از وجود گروه یا استفاده از سلاح، با این اتهام سنگین مواجه می‌شوند. به گفته این وکیل دادگستری، روند بازداشت، بازجویی و رسیدگی قضایی نیز مغایر اصول حقوقی و دادرسی عادلانه است: بازجویی‌ها همراه با شکنجه روانی، عدم دسترسی به وکیل، عدم ارتباط با خانواده، و استخراج اعترافات اجباری.

وی همچنین به نقش «گردش‌کار» نهادهای امنیتی در روند دادرسی اشاره کرد و گفت: «در این نوع پرونده‌ها، محتوای گردش‌کار تعیین‌کننده نوع و شدت حکم است و عملاً دادگاه صرفاً مجری تصمیم نهاد امنیتی است». او در پایان تأکید کرد که در این پرونده‌ها نه تنها مفاد قانونی رعایت نمی‌شود، بلکه سیر رسیدگی نیز به شکلی چیده شده تا به نتیجه از پیش تعیین‌شده و مطلوب نهادهای امنیتی منتهی شود؛ امری که عدالت را به شدت زیر سؤال می‌برد.

مشروح سخنان خانم کلاهچیان را در فایل صوتی، بشنوید.

#طناز_کلاهچیان #نه_به_اعدام #بغی #محاربه #پخشان_عزیزی #وریشه_مرادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
بی‌خبری از وضعیت شیدا روحانی، شهروند بهائی بازداشتی همچنان ادامه دارد


شیدا روحانی، شهروند بهائی ساکن تهران ۱۶ روز است که توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و تاکنون از محل نگهداری وی اطلاعی حاصل نشده است. بی‌خبری از وضعیت این شهروند، افزایش نگرانی‌های خانواده و نزدیکان وی را در پی داشته است.


یک منبع نزدیک به خانواده این شهروند بهائی در تماس با هرانا گفت: علیرغم گذشت ۱۶ روز از زمان بازداشت خانم روحانی، او تا کنون هیچ تماسی با خانواده خود نداشته است. همچنین پیگیری های خانواده وی از مراجع قضایی و امنیتی در خصوص سرنوشت او بی نتیجه مانده است؛ این امر موجب افزایش نگرانی‌های خانواده و نزدیکان این شهروند بهائی شده است.

شیدا روحانی، شهروند بهائی ساکن تهران، روز سه شنبه ۶ خرداد توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود بازداشت شد. در زمان بازداشت، منزل خانم روحانی مورد تفتیش نیروهای امنیتی قرار گرفته و شماری از لوازم شخصی او و خانواده ضبط شد.

شیدا روحانی، متاهل و مادر یک فرزند است.

#داستان_ما_یکیست #بهائیان_ایران #بهائی #رواداری #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

جلسه دادگاه کمال جعفری یزدی به شکل ویدیو کنفرانس روز سه‌شنبه ۲۰ خرداد از زندان و بدون تفهیم اتهام و بدون حضور وکیل برگزار شد.
ایشان این دادگاه را به رسمیت نمی‌شناسد و خواهان برگزاری دادگاه با حضور هیئت منصفه است.
این فعال مدنی همچنین با نظر به وضعیت جسمی وخیم خود از نهادهای حقوق بشری درخواست رسیدگی دارد.
در جمهوری اسلامی، عدالت در پس پرده‌ای از ترس و تحقیر دفن شده است. دادگاه‌هایی برگزار می‌شود بی‌هیئت منصفه، بی‌وکیل، بی‌تفهیم اتهام. دادگاه‌هایی که حتی چهره‌ قاضی‌اش از زندانی پنهان می‌ماند؛ نه از شرم، که از ترس. کمال جعفری یزدی، فعال مدنی، یکی از این قربانیان است.

او دادگاهی را که نه بر پایه قانون، بلکه بر اساس سرکوب و ارعاب بنا شده، به رسمیت نمی‌شناسد. چگونه می‌توان نهادی را مشروع دانست که زندانی را از حق دفاع، و حتی از دیدن چهره قاضی محروم می‌کند؟ چگونه می‌توان به دادرسی‌ای ایمان آورد که از پسِ دیوارهای زندان، از طریق ویدیوکنفرانس، بدون حضور وکیل، سرنوشت یک انسان را رقم می‌زند؟

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #کمال_جعفری_یزدی
@Tavaana_TavaanaTech

زینا فریدونیان معلم بازنشسته اهل قروه در استان کردستان است که در دو پرونده جداگانه مجموعا به بیش از ۱۳ ماه حبس تعزیری و سه سال حبس تعلیقی محکوم شده است.
دادگاه انقلاب قروه، این معلم بازنشسته را به ۱۰ ماه حبس بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام» محکوم کرده است. او در پرونده‌ای دیگر هم به ۹۱ روز حبس تعزیری و سه سال حبس تعلیقی و ممنوعیت خروج از کشور محکوم شده است.
همچنین خانم فریدونیان درخواست تحمل حبس تحت نظارت پابند الکترونیکی در خارج از زندان داده بوده که این درخواست هم رد شده است.

«هرانا» از قول یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این معلم بازنشسته می‌نویسد:
«او در شهرستان قروه، هزینه ازدواج و معیشت برخی از اقشار آسیب‌پذیر را تامین می‌کرد. خانم فریدونیان به دلیل انتقاد از وضعیت جامعه به زندان محکوم شده است.»

جمهوری اسلامی هیچ اعتراضی را بر نمی‌تابد. هر انتقادی را با حبس و شکنجه و زندان پاسخ می‌دهد.

صدای زندانیان باشیم

#نه_به_جمهوری_اسلامی #معلم
#یاری_مدنی_توانا #زینا_فریدونیان
@Tavaana_TavaanaTech

اشتغال و حرفه‌آموزی در زندان

بعضی از مقررات آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها مربوط به کارآموزی و اشتغال متهمان و محکومان داوطلب کار است. این بخش از آئین‌نامه، بیشتر شامل حال زندانیان عادی می‌شود. طبق ماده ۱۸۱ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، محکومان و متهمان، در زندان باید به حرفه‌هایی مشغول شوند که نیاز به گذراندن دوره‌های آموزشی داشته باشند، تا ضمن اینکه کار می‌کنند، مراحل مختلف آموزشی را هم گذرانده و موفق به گرفتن گواهینامه مهارت فنی در همان رشته کاری شوند. برای اشتغال در کارگاه‌های بخش زندانِ نیمه‌بازِ موسسه، زندانی باید درخواست دهد. قبول درخواست او منوط به کسب درجه اعتباری لازم و تصویب شورای طبقه‌بندی است. کارگاه‌های زندانِ بسته و زندان نیمه‌باز، داخل خودِ موسسه است. زندانیِ شاغل در زندان نیمه‌باز، در ساعات اشتغال حق خروج از محل کار بدون اجازه‌ی مراقب را ندارد. رایِ شاغل‌شدن زندانی در مرکز حرفه‌آموزی و اشتغال، یا هرگونه اشتغال در خارج از موسسه که تحت نظارت سازمان زندان‌ها است؛ علاوه بر کسب درجه اعتباری لازم و تصویب شورای طبقه‌بندی، لازم است که قاضی اجرا طبق مقررات قانون آئین دادرسی کیفری از زندانی تأمین مناسب بگیرد.

https://tavaana.org/prisoners-rights-45/

در یوتیوب:
https://youtu.be/eIunL4QvFkM

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/bjnomr00gb4k

در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id622551635

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر

#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

احمدرضا حائری، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزل‌حصار، در یادداشت کوتاهی، تحویل ندادن پیکر جاویدنام مجاهد کورکور به خانواده‌اش را اعتراف حکومت بر دروغ‌بودن ادعایش درباره مجرم بودن او دانست، متن کامل این یادداشت به نقل از صفحه اینستاگرام آقای حائری به شرح زیر است:

«ما به ستمگری شما عادت کرده‌ایم، اما هرگز برای‌مان «عادی» نخواهد شد، و در برابرش مقاومت خواهیم کرد.

پیکر بی‌جان یک تروریست قاتل کودکان چه ترسی دارد که آن را تحویل خانواده‌اش نمی‌دهید!؟ گمان نمی‌کنید دروغگویی‌تان خیلی رسوا باشد با چنین تناقضاتی!؟ از جنازه بزدلان کودک‌کش هیچ‌کس هراس ندارد و هیچ کس بر مدفنش نخواهد رفت برای بزرگداشت یادش!

بله!

شما با کردار‌تان نشان می‌دهید که خودتان باور دارید آن‌که بر طناب دار کشتید، نه تنها قاتل کیان پیرفلک عزیز نبود، بلکه به خاطر فضیلت شجاعت و کنار مردم ماندن محبوب شهر و وطنش شده بود. این حقیقت است که پیکر بی‌جانش نیز در دل‌تان هراس می‌افکند.

تسلیت به خانواده گرامی پیرفلک و کورکور
تسلیت به مردم قهرمان ایذه و همه هم‌تباران لر، لک و کُردم…
تسلیت به همه خوزستانی‌ها از بختیاری تا عرب و تسلیت به همه هموطنانی که در حد توان‌شان نام مجاهد کورکور و فریاد «نه به اعدام» را سر دادند.

ما به ستمگری شما عادت کرده‌ایم اما هرگز برای‌مان «عادی» نخواهد شد، و در برابرش مقاومت خواهیم کرد، و این راز پیروزی نهایی مردم است.


#احمدرضا_حائری
زندان قزلحصار
پنجشنبه ۲۲ خرداد⁩»


#مجاهد_کورکور #کیان_پیرفلک #نه_به_اعدام #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امروز زادروز «آن فرانک» است؛ «آن فرانک» یکی از بیش از یک میلیون کودک یهودی بود که در «هولوکاست» جان خود را از دست دادند. آن فرانک یا آنلییز ماری فرانک، فرزند اوتو و ادیت فرانک، در ۱۲ ژوئن ۱۹۲۹ در فرانکفورت آلمان به دنیا آمد.
او ۵ سال اول زندگی اش را کنار خانواده و خواهر بزرگترش، مارگوت در آپارتمانی در حومه فرانکفورت گذراند. پس از به قدرت رسیدن نازی‌ها، آن و خانواده‌اش به آمستردام گریختندـ
آلمانی‌ها آمستردام را در ماه مه ۱۹۴۰ اشغال کردند.
طی اولین هفته ژوئیه ۱۹۴۲، آن و خانواده‌اش در آپارتمانی مخفی شدند. آنها به مدت ۲ سال در یک اتاق زیر شیروانی مخفی پشت محل کسب و کار متعلق به خانواده زندگی کردند.
«آن فرانک» در دفتر خاطراتش از آن محل به عنوان بخش الحاقی مخفی یاد می‌کند. دوستان و همکاران اوتو فرانک، قبلاً در آماده‌سازی این مخفیگاه کمک کرده بودند و با به خطر انداختن جان خود قاچاقی به آنجا غذا و لباس می‌بردند.
در اوت ۱۹۴۴، گشتاپو (پلیس مخفی دولتی آلمان) مخفیگاه آنان را پیدا کرد.
همان روز مأموران گشتاپو، و دو پلیس هلندی همدست با آلمانی‌ها خانواده فرانک را دستگیر کردند. روز هشتم اوت، گشتاپو آنها را به وستربورک فرستاد. یک ماه بعد، در سپتامبر ۱۹۴۴ نیروهای اس اس و مقامات پلیس خانواده فرانک و چهار نفر دیگر را که همراه با آنها مخفی شده بودند را به اردوگاه آشویتس در لهستان منتقل کردند.
آن و خواهرش، مارگوت به دلیل جوان بودن برای کار انتخاب شدند و اواخر اکتبر ۱۹۴۴ به یک اردوگاه کار اجباری در شمال آلمان فرستاده شدند.

چند هفته پیش از آزادسازی برگن- بلزن به دست سربازان انگلیسی در ۱۵ آوریل، هر دو خواهر در مارس ۱۹۴۵ بر اثر تیفوس جان خود را از دست دادند. مادر آن، ادیت، در اوایل ژانویه ۱۹۴۵ در آشویتس جان خود را از دست داد.

فقط پدر او، اوتو، از جنگ جان سالم به در برد. نیروهای شوروی اوتو را در ۲۷ ژانویه ۱۹۴۵ در آشویتس آزاد کردند.

«آن فرانک» هنگام اقامت در مخفیگاه دفتر خاطراتی داشت که در آن از بیم‌ها و امیدها و تجربه‌های خود می‌نوشت. میپ گیز، یکی از کسانی که به خانواده فرانک هنگام مخفی شدن کمک کرده بود، دفتر خاطرات او را پس از دستگیری خانواده در آپارتمان یافت و نزد خود نگاه داشت. پس از جنگ، خاطرات او به چندین زبان منتشر شده و در برنامه درسی هزاران مدرسه راهنمایی و دبیرستان در اروپا و آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اکنون آن فرانک به نماد آینده گمشده کودکانی تبدیل شده است که در هولوکاست جان خود را از دست دادند.

در سال ۱۹۵۹ بر اساس خاطرات آن فرانک یک فیلم سینمایی به کارگردانی جرج استیونز ساخته شد، که برنده دو اسکار و نامزد دریافت چندین جایزه دبگر در اسکار شد.

در این لینک با زندگی تعدادی از کودکان جان‌باخته در فاجعه هولوکاست آشنا شوید:

https://tolerance.tavaana.org/children/


#هولوکاست
#آن_فرانک
#باری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

اعدام، حتی اگر به نام «عدالت» انجام شود، اجرای عدالت نیست،بلکه تکرار خشونت است

آرش صادقی، فعال حقوق بشر، در متنی تأمل‌برانگیز، با نگاهی اخلاقی و انسانی به کیفر اعدام، آن را نه اجرای عدالت، بلکه تکرار برنامه‌ریزی‌شده‌ی خشونت از سوی دولت می‌داند. متن زیر، دعوتی است به بازاندیشی در باب کرامت انسان و معنای واقعی عدالت.

«‏در ساختار کیفر اعدام، یک واقعیت بنیادین نهفته است: تحمیل عامدانه رنج،درد و مرگ.
دولت با تصمیم آگاهانه، مجوز پایان دادن به زندگی یک انسان را صادر می‌کند. حتی اگر این فرآیند با تشریفات قانونی انجام شود، باز هم با حقیقتی انکارناپذیر روبرو هستیم: آنها جان انسانی را می‌گیرند، نه در اثر عملی تصادفی و خشمی آنی، بلکه با برنامه‌ریزی و برگزاری دادگاههایی که گهگاها روزها،ماهها و سالها طول میکشند و البته این پوشش و توجیهی است برای انجام قتل در در دنیای مدرن امروز.

به صراحت می‌توان گفت این عمل چیزی جز قتل عمد با مجوز رسمی نیست. اینجاست که باید پرسید: آیا چنین عملی، فارغ از ظاهر قانونی‌اش، می‌تواند از نظر اخلاقی و انسانی قابل پذیرش باشد؟

اگر خواهان نفی اعدام هستیم، ابتدا باید زندگی را از نو تعریف کنیم.
نه صرفاً زیستن به معنای فیزیکی، بلکه زندگی‌ای بر پایه کرامت، و شأن انسانی.
وقتی کیفر، خود به نفی مطلق زندگی منتهی می‌شود، مشروعیت خود را از دست می‌دهد. هیچ نظام حقوقی نمی‌تواند ادعا کند که در پی تحقق عدالت است، در حالی که ابزار آن، نابودی کامل یک وجود انسانی باشد.

یکی از توجیه‌هایی که برای اعدام مطرح می‌شود، میل به تلافی یا انتقام است.
گفته می‌شود جامعه یا بازماندگان قربانی، نیاز به آرامش دارند و این آرامش با اعدام حاصل می‌شود.
اما بیایید دقیق‌تر نگاه کنیم:
انتقام، پاسخی است احساسی، نه عقلانی. قانون نمی‌تواند و نباید بر پایه غرایز انسانی بنا شود.همان غرایزی که میتواند ما را به سمت خشونت سوق دهد.

اخلاق به ما می‌آموزد که همه امیال حتی اگر با رضایت و لذت همراه باشند،قابل پذیرش نیستند. میل به درد رساندن یا ستاندن جان یک انسان،حتی اگر با رضایت اکثریت همراه شود، از نظر اخلاقی مردود است.

بنابراین، نقد اعدام نه صرفاً یک موضع حقوقی،بلکه ایستادن در برابر عادی‌سازی خشونت است.
مخالفت با اعدام، دعوتی است برای ساختن جامعه‌ای که به کرامت انسان باور دارد، نه به مجازات مرگ.

ما باید از قانونی که درد را نهادینه می‌کند، به قانونی گذر کنیم که زندگی،آشتی و همزیستی را محور قرار می‌دهد.

در پایان :
اعدام، حتی اگر به نام «عدالت» انجام شود، اجرای عدالت نیست،بلکه تکرار خشونت است ولی این بار، از سوی دولت و قدرت.»


#نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
حسین مظفری، نماینده علی خامنه‌ای در قزوین، در سخنانی اظهار کرد که میان انقلاب جمهوری اسلامی و ظهور امام دوازدهم شیعیان «اتصال قطعی» وجود دارد و تاکید کرد: «هر چقدر بیشتر و بهتر در این مسیر بکوشیم، این اتفاق زودتر خواهد افتاد اما اگر تنبلی کنیم ممکن است ظهور سال‌ها به تاخیر بیفتد.»

‼️اظهارات حسین مظفری نمونه‌ای آشکار از ترویج خرافه و قدسی‌سازی برای مشروعیت‌بخشی به حکومت جمهوری اسلامی است.
پیوند دادن انقلاب ایران به ظهور "امام زمان"، که به خودی خود قابل اثبات نیست، پیوند دادن مفاهیم مذهبی و ترویج خرافه برای اهداف سیاسی است، و با ایجاد توهم سرنوشت مردم ایران در مسیر برنامه‌ی الهی، باورهای دینی را به ابزاری برای توجیه وضع موجود و تقدیس ساختار قدرت بدل می‌کند.

این نگاه، با بهره‌گیری از باورهای آخرالزمانی، تلاش می‌کند ناکارآمدی‌ها و مشکلات سیاسی و اجتماعی را با وعده‌ای موهوم از ظهور نجات‌بخش به تعویق بیندازد و از مردم بخواهد به جای نقد و تغییر شرایط موجود، در خدمت بقای حکومت فعلی باشند تا به ثواب دینی دست یابند.

#آخرالزمان #قدسی_سازی #امام_زمان #حکومت_فقهی #شیعه_گری #خرافه #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

شاهزاده رضا پهلوی در بیانیه‌ای ضمن اشاره به دروغگویی جمهوری اسلامی در خصوص برنامه هسته‌ای خود، خواستار »حمایت حداکثری» از مردم ایران در راه سرنگونی جمهوری اسلامی شد.

متن بیانیه به شرح زیر است:

«‏تنها یک راه‌حل واقعی برای پایان دادن به بحران کنونی ایران وجود دارد: حمایت از ملت ایران برای سرنگونی رژیمی که هم ایران ما و هم جهان را به گروگان گرفته است.

جمهوری اسلامی ثروت ملت ایران را غارت کرده است و به جای تامین رفاه، امنیت و معیشت مردم، صدها میلیارد دلار را صرف غنی‌سازی اورانیوم و پروژه‌‌های پنهان و ماجراجویانه هسته‌ای خود کرده و درنتیجه، ایران عزیز ما را در آستانه جنگ قرار داده است. این رژیم مدت‌ها تلاش کرد دنیا را فریب دهد، اما حالا ماهیت و چهره‌ واقعی آن بر همگان آشکار شده است. وقتِ پاسخگوکردن جمهوری اسلامی فرا رسیده است.

ایران در دوران پهلوی از امضاکنندگان اولیه پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) بود. اما امروز، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی حکم کرد که جمهوری اسلامی این پیمان را نقض کرده است. در واکنش به این افشاگری مستند، خامنه‌ای و مافیای تبهکارش با گستاخی اعلام کرده‌اند که در حال ساخت تأسیسات جدید غنی‌سازی هستند.

این اقدامات، از تداوم نقض NPT تا تهدید به خروج از آن، بار دیگر ثابت می‌کند که رژیم جمهوری اسلامی نه قابل اعتماد است، نه طرف مذاکره. هرگونه تعامل با این رژیم تنها به تقویت آن منجر می‌شود.

اما در برابر این رژیم نامشروع، یک نیروی جایگزین واقعی و امیدبخش ایستاده است: ملت ایران. ملتی که خواهان آینده‌ای بدون ترس، صلح‌آمیز، و مبتنی بر همکاری سازنده با جهان است.

اکنون زمان آن است که جهان دو اقدام مکمل هم را دنبال کند: اعمال فشار حداکثری بر رژیم جمهوری اسلامی، از جمله فعال‌سازی «مکانیسم ماشه» با هدف بازگرداندن قطعنامه‌ها و تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل؛ و هم‌زمان، حمایت حداکثری از مردم ایران، بزرگ‌ترین دشمن این رژیم، که با شجاعت و ایستادگی برای آزادی و بازپس‌گیری کشورشان مبارزه می‌کنند.»

#زن_زندگی_آزادی #نه_به_جمهوري_اسلامي #فشار_حداکثری #مکانیسم_ماشه #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«الهه» 🖤🥀

وفادار&هلنا🎙️
این موزیک رو تقدیم میکنم به الهه عزیز و دیگر دختران و بانوان باشهامت سرزمینم چه اون عزیزایی که از بینمون رفتن چه اون عزیزایی که درقیدحیات هستن
امید،عشق، پایداری،شهامت،ایثار و از خودگذشتگی رو از دختران و زن های سرزمینم یادمیگیرم.🙏
«به احترامشون کلاه از سر برمیدارم»
به امید پیدا شدن سما جهانباز عزیز بعداز سه سال
و یا هر دختری که ناپدید شده
امید به روزی که رخت عزا از ایرانمون دربیاریم و شادی برگرده به وطنمون
«زنده و پاینده ایران»
❤️‍🩹🤍💚

از صفحه وفا احمدپور، وفادار

#الهه_حسین_نژاد #وفادار #وفا_احمدپور #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«ویدیوی دریافتی از #فسا: گفتند شورای تامین اجازه نمی‌ده #زنان در استادیوم حضور داشته باشند، همه #مردان ورزشگاه رو ترک کردند، از جمله ورزشکاران. »

منبع: وحیدانلاین
📡 @vahidonline

ـ نمونه‌ای از اتحاد و همبستگی. کاش در تمام مسابقات و در تمام صحنه‌ها شاهد چنین همدلی‌ای باشیم. در دانشگاه، ورزشگاه و هر جایی که تبعیض و اجبار حاکم است.

#زنان_ورزشگاه #همبستگی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

به گزارش شهروندان، دقایقی پیش صدای چندین انفجار در تهران و کرج و همچنین صدای پرواز هواپیمای جنگی شنیده شده است. تصاویری نیز از محل‌های انفجار و ساختمان‌های هدف قرارگرفته منتشر شده است.

یسرائیل کاتز، وزیر دفاع این کشور، «حمله پیش‌دستانه دولت اسرائیل به ایران» را تایید کرده و در جبهه داخلی سراسر کشورش وضعیت ویژه اعلام کرده است.
بنا به گزارش‌ها در جریان این حمله هوایی، ده‌ها هدف مرتبط با برنامه هسته‌ای و دیگر تاسیسات نظامی جمهوری اسلامی و خانه شماری از مقام‌های نظامی و سیاسی جمهوری اسلامی هدف قرار گرفته است.

نزدیک نیم قرن حیات جمهوری اسلامی، همواره همراه بوده با جنگ‌افروزی و تروریسم‌پروری این حکومت. آن هم با هزینه از جیب شهروندان. علی خامنه‌ای در سال ۱۳۹۴ اعلام کرده بود: «اسرائیل ۲۵ سال آینده را نخواهد دید.» در کنار تهدید یک سرزمین با تمام مردمانش، حمایت از نیروهای تروریستی حزب الله لبنان، حماس، حوثی‌های یمن و... جزء سیاست‌های اصلی و اساسی جمهوری اسلامی بوده است. جواد ظریف، وزیر امور خارجه حسن روحانی، نیز درباره این سیاست‌ها از جیب مردم هزینه می‌شود گفته بود: «ما خودمان انتخاب کرده‌ایم که جور دیگری زندگی کنیم.» از دیگرسو هر زمان فشار بر حکومت زیاد شده، تن به نرمش قهرمانانه داده است و دست آخر هم نیروهای نیابتی خود از جمله حسن نصرالله، هنیه و... را از دست داده است.

حاصل این نزدیک نیم قرن جنگ‌افروزی برای مردم ایران چه بوده است؟ نگرانی و دلهره شبانه‌روزی، تنگدستی، تبعید و دوری و خفقان و سرکوب.

نفت و گازی که می‌توانست ایران را از آبادترین کشورهای منطقه کند به دست ویران‌گرانی افتاد که با ماجراجویی‌های خود روز به روز زندگی ایران و ایرانی را سخت‌تر کردند.

جمهوری اسلامی در ضعیف‌ترین حالت خود قرار دارد. از یک‌سو فشارهای شدید خارجی و بین‌المللی، و از طرف دیگر هراس از پاگرفتن اعتراضات شهروندان. اعتراضاتی که می‌تواند یک بار برای همیشه پایان دیکتاتور را رقم بزند.

#نه_به_جمهوری_اسلامی #جنگ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شبکه خبر صداوسیما در اطلاعیه‌ای اعلام کرد که حسین سلامی، فرمانده کل سپاه، فریدون عباسی، از متخصصان هسته‌ای، غلامعلی رشید، فرمانده قرارگاه خاتم الانبیا و محمدمهدی طهرانچی از متخصصان هسته‌ای،‌ در جریان حمله‌های صبح جمعه اسرائیل کشته شده‌اند. پیش‌تر اکسیوس از احتمال مرگ فرماندهان نظامی جمهوری اسلامی خبر داده بود.

در شبکه‌های اجتماعی، از برخی افراد دیگر هم نام برده شده است.

حسین سلامی، فرمانده کل سپاه پاسداران دیروز گفته بود: «دشمن ما را تهدید نظامی می‌کند، ما برای هر سناریو و حالتی آماده‌ایم.»
او افزوده بود: «ما جنگیده‌ایم و کارآزموده هستیم، عمق هدف دشمن را می‌بینیم و به حمایت ملت اطمینان داریم. اگر دستهایمان باز شود، پیروزی‌هایی خواهیم داشت که دشمن پشیمان شود.»


بسیاری از کاربران، نطق سلامی در جریان مورد اصابت قراردادن هواپیمای اوکراینی و نیز نمایش او در معرفی دستگاه مستعان ۱۱۰ را یادآوری کرده‌اند.


بنیامین نتانیاهو در پیامی خطاب به مردم ایران پس از حمله نظامی به مواضع جمهوری اسلامی اعلام کرد: «این رژیم نزدیک به پنجاه سال فرصت زندگی خوب را از شما گرفته است. هیچ شکی ندارم که روز آزادی شما از این استبداد بیش از هر زمان دیگری نزدیک شده است.»

او افزود: «هنگامی که آن روز فرا برسد، اسرائیلی‌ها و ایرانی‌ها بار دیگر اتحاد میان دو ملت باستانی خود را تجدید خواهند کرد؛ با هم آینده‌ای سرشار از رفاه، صلح و امید خواهیم ساخت.»

نخست‌وزیر اسرائیل اضافه کرد: «ما از جهان آزاد در برابر تروریسم و وحشیگری که جمهوری اسلامی پرورش می‌دهد و به سراسر جهان صادر می‌کند، دفاع می‌کنیم.»

بنیامین نتانیاهو، تاکید کرد «نبرد ما با مردم ایران نیست، نبرد ما با دیکتاتوری حاکم بر ایران است.»

#نه_به_جمهوری_اسلامی #باری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech