محمدرضا مرادبهروزی، روز گذشته پس از تحمل یکسال حبس مجدد ناعادلانه و در مجموع ۷۲۰ رپر حبس به اتهام تبلیغ علیه نظام، از زندان چوبیندر قزوین آزاد شد.

او پس از آزادی، همان جلوی در زندان می‌گوید:

هیچ حکومتی بدتر از ملا نیست
تا سقوطش بیش از یک گام نیست


رضا مرادبهروزی، کارگر ساختمانی است. او از فقر و بی‌عدالتی در صفحه اینستاگرامش سخن می‌گفت. در سال ۱۴۰۱ در کارزار «حجاب بی‌حجاب» همراه همسرش شرکت کرد و روز بعدش بازداشت شد. او پیش از آن هم حکم داشت...

این کارگر، پدر سه فرزند است، در مقطعی هم خودش و هم همسرش در زندان بودند و فرزندانشان شرایط سختی را گذراندند.
او هرگز در برابر ظلم سکوت نکرده است.

#رضا_مرادبهروزی #زندان_چوبیندر #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

‌
سیمین رجالی، از پیش‌گامان عرصه علم و آموزش زنان در ایران، در سن ۹۱ سالگی در ایالات متحده درگذشت.

خانواده او روز چهارشنبه ۲۳ مهر، خبر درگذشت او را اعلام کردند. گیتی خدیری، دختر وی، گفت که مادرش چند روز پیش در بیمارستانی در حوالی واشنگتن دی‌سی بستری شده بود و روز چهارشنبه هنگامی که همسر و دو فرزندش در کنار او بودند، از دنیا رفت.

سیمین رجالی متولد سال ۱۳۱۳ در تهران بود وی نخستین زنی بود که در دانشگاه ملی ایران — امروز دانشگاه شهید بهشتی — به مقام استادی رسید و به ترویج حضور زنان در فضای علمی کشور کمک شایانی کرد.

او در گفتگویی با بی‌بی‌سی با تأکید بر اهمیت تحصیل زنان گفته بود: «من همیشه معتقد بودم زن باید تحصیل کند تا بتواند آزادی و اختیار خویش را بشناسد.» افزون بر فعالیت‌ دانشگاهی، رجالی بنیادگذار مدرسه عالی شمیران بود؛ نهادی آموزشی که با هدف تربیت دانشجو در رشته‌های پیش‌دبستانی، مشاوره و رفاه خانواده تأسیس شد.

در دوران پیش از انقلاب ۱۳۵۷، او مدتی به‌عنوان دبیرکل سازمان زنان ایران فعالیت می‌کرد و تلاش داشت نهادهای اجتماعی مدنی برای زنان پایه‌گذاری کند.

در دل باور او به مشارکت زن در اجتماع، جمله دیگری از وی در همان گفت‌وگو قابل نقل است: «اگر زن درک نکند که سهمی از زندگی و جامعه دارد، نه خودش را خواهد شناخت و نه می‌تواند در سرنوشت جامعه مشارکت کند.»

میراث علمی، آموزشی و نظری سیمین رجالی همچنان الهام‌بخش نسل‌های بعدی است، و نام او در تاریخ آموزش زنان ایران ماندگار خواهد بود.

#زنان_ایران #زنان_پیشگام #سیمین_رجالی #دانشگاه_ملی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

مسعود پزشکیان، رییس دولت جمهوری اسلامی، در جلسه‌ای با مدیران آموزش و پرورش با اشاره به مهاجرت بی‌بازگشت دانشجویان به خارج از کشور گفت: «روی طلا خوابیده‌ایم و گرسنه‌ایم. مقصر ماییم، نه آمریکا.»

ـ این را مردم ما سال‌هاست فهمیده‌اند و گفته‌اند: «دشمن ما همبنجاست، دروغ میگن آمریکاست» اما رهبر به اصطلاح معظم شما، همواره از دشمن خارجی به عنوان عامل ما به سامانی یاد می‌کند و همچنان در پی مبارزه با جهان آزاد است و شما هم از او اطاعت می‌کنید.
خوب آقای پزشکیان، اگر می‌دانید مقصر شما (جمهوری اسلامی) هستید، قدرت را واگذار کنید و بگذارید کشور با سیاستی دیگر اداره بشود.
شما (جمهوری اسلامی) با انحصارطلبی، گزینش و پاکسازی (در اوایل انقلاب)، بحث مدیران مکتبی، اسلامی‌سازی دانشگاه، ممیزی و سانسور، اعدام و زندان منتقدان و مخالفان، سرکوب خشن معترضان، تقلب در انتخابات، تسخیر سفارت آمریکا و شعارهای مرگ بر این و آن، تداوم جنگ، خودی و غیرخودی کردن شهروندان، نظارت استصوابی و محدودتر کردن دایره خودی‌ها، شعارمحوری، رواج تظاهر و ریاکاری، گستراندن بساط سفره انقلاب و رانت‌خواری، نابودی صنعت و حذف سرمایه‌داران ملی، اجبار حجاب، دخالت در حریم خصوصی مردم، صرف بودجه کلان برای پروژه بی‌نتیجه هسته‌ای، گسترش نیروهای نیابتی و تهدید کشورهای دیگر، اختلاس و فساد سیستماتیک مالی، باند بازی در همه نهادها، امنیتی کردن همه حوزه‌ها، دخالت دین در همه جا و ... کشور را به اینجا کشاندید. با طولانی کردن جنگ، ترور و آدم‌ربایی در کشورهای مختلف، پنهان‌کاری هسته‌ای و ... کشور را سال‌ها با تحریم و محدودیت و فلاکت مواجه کردید. بلی مقصر همه‌ی شما هستید!


#پزشکیان #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حسن ساعدی مثل ستار بهشتی زیر شکنجه کشته شد، نگذاریم صدایش خاموش شود

سه‌شنبه بازداشت، چهارشنبه تحویل پیکر!
حسن ساعدی را کُشتند. در سکوت. در سلول‌های اداره اطلاعات اهواز. اما او پیش‌تر کشته شده بود، در فقر و تبعیض در محله ملاثانی.

او یک فعال مدنی بود؛ مردی ۳۴ ساله از مردم ملاثانی، پدر دو دختر خردسال، که تنها «جرمش» عشق به زبان و فرهنگ عربی (زبان و فرهنگ مادری‌اش) و دفاع از کرامت انسانی بود.
او پیش‌تر نیز به دلیل فعالیت‌های فرهنگی‌اش چندین‌بار بازداشت شده بود.
او برادر ‎علی ساعدی، فعال سیاسی و زندانی سابق اهوازی است که پس از تحمل ۱۳ سال زندان در زندان شیبان و کارون، از زندان آزاد شده و اینک ساکن آمریکاست.

سه‌شنبه بامداد بازداشت شد، و ظهر چهارشنبه خانواده‌اش را فراخواندند برای تحویل پیکر. گفتند «ایست قلبی»!!

او بیماری زمینه‌ای نداشت، جوان بود، در بازجویی چه بر سرش آوردند که کشته شد؟! جامعه مدنی، فعالان سیاسی، همه باید نسبت به این مرگ دلخراش واکنش نشان دهند و حکومت را پاسخگو کنند. دوربین‌های بازداشتگاه باید بررسی شود. متهم با هر اتهامی دارای حق و حقوقی است که باید محترم شمرده شود.

وقتی ستار بهشتی در سلول بازجویی جان داد، موجی از خشم و فریاد برخاست. روشنفکران، روزنامه‌نگاران، فعالان مدنی، نام او را فریاد کردند. حتی در میان نمایندگان مجلس رژیم هم افرادی واکنش نشان دادند!
هرچند هیچگاه حقیقت روشن نشد و عدالت تحقق پیدا نکرد.

و امروز... در اهواز، حسن ساعدی همان سرنوشت را یافت، و شایسته است که جامعه خاموش ننشیند. حسن ساعدی هموطن ماست.

بیایید نام حسن ساعدی را تکرار کنیم. نگذاریم هموطنان اهوازی ما در وطن احساس غربت کنند. بیایید برای حق او و خانواده‌اش بایستیم.

نگذاریم دادخواهی گزینشی و درد منطقه‌ای تقسیم شود.
مرگ زیر بازجویی، درد مشترک همه‌ی ماست. چه در تهران چه سنندج، که ارومیه، چه زاهدان و چه اهواز.

حسن ساعدی، همان ستار بهشتیِ اهواز بود. صدای مظلومیتش را بشنویم، وجدان‌مان هنوز فرصت شنیدن دارد.
سکوت ما، همدستی با ظلم و ظالم است.
حکومت برای آنکه کسی صدای مظلومیت حسن ساعدی نشود، شروع می‌کند به او اتهامات اثبات‌نشده‌ای را منتسب می‌کند، اتهاماتی که برای اعتراف به آن‌ها او را چنان شکنجه کردند که جان باخت! فریب بازی حکومت را نخوریم.

این نخستین بار نیست که یک زندانی زیر شکنجه به قتل می‌رسد، کاووس سیدامامی، فعال محیط‌زیست در بهمن ۱۳۹۶ در ایام بازداشت در زندان اوین کشته شد. سینا قنبری، سارو قهرمانی، وحید حیدری و کیانوش زندی، شماری از معترضانی بودند که در جریان اعتراضات سراسری دی ۱۳۹۶ بازداشت شدند و در اثر شکنجه در زندان جان باختند. ستار بهشتی، کارگر و وبلاگ‌نویس هم روز ۹ آبان ۱۳۹۱ به دست پلیس فتا بازداشت شد و زیر شکنجه جان باخت. زهرا کاظمی، خبرنگار و عکاس ایرانی-کانادایی در سال ۱۳۸۲ به‌دلیل عکس گرفتن از اعضای خانواده دانشجویان بازداشت شده در مقابل زندان اوین، بازداشت، شکنجه و در تهران کشته شد.

در اعتراضات موسوم به «جنبش سبز» در سال ۱۳۸۸ نیز شماری از معترضان بازداشت‌شده از جمله محسن روح‌الامینی، محمد کامرانی و امیر جوادی‌فر، در بازداشتگاه کهریزک بر اثر شکنجه‌های شدید جان باختند.

زهرا بنی‌یعقوب، جواد روحی، ابراهیم ریگی، سپهر شیرانی، هیمن امان، ابراهیم لطف‌اللهی، مهران اکرمی، سعید امامی و محمود رخشانی و بسیاری از زندانیان به خصوص در دهه شصت، برخی دیگر از شهروندان جان باخته در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های جمهوری اسلامی هستند.

همانطور که در جریان خیزش زن، زندگی، آرادی، شعار می‌دادیم، بگوییم «از خوزستان تا تهران، جانم فدای ایران» و آن جوان عرب اهوازی را برادر خود بدانیم و برای دادخواهی‌اش بایستیم.

نامش را فریاد کنیم،
نه فقط برای او،
که برای خودمان — برای اینکه هنوز بتوانیم بگوییم انسانیم. بگوییم ایران برای همه ایرانیان است.


#حسن_ساعدی #اهواز #ستار_بهشتی #شکنجه #نه_به_اعدام #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانی_سیاسی #جامعه_مدنی #ایران #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تصاویری از حضور کتایون ریاحی و لیلی فرهادپور، بدون حجاب اجباری در مراسم تشییع پیکر ناصر تقوایی منتشر شده است. این دو بازیگر سینمای ایران به آخرین خواسته ناصر تقوایی، احترام گذاشتند و در مراسم تشییع پیکر او با لباس سفید حاضر شدند.
کتایون ریاحی، از نخستین بازیگرانی بود که در سال ۱۴۰۱ در همراهی با مردم حجاب اجباری از سر برداشت و حتی مدتی بازداشت شد.
لیلی فرهادپور، بازیگر، نویسنده و روزنامه‌نگار، است او به تازگی در فیلم کیک محبوب من با پوشش اختیاری بازی کرده بود. ایشان هم سابقه بازداشت دارد.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #ناصر_تقوایی

@Tavaana_TavaanaTech

پخش سرود فیلم ای ایران، در مراسم تشییع پیکر زنده‌یاد ناصر تقوایی

ناصر تقوایی: «تمام سرودها و موسیقیهای ملی را بررسی کردم و دیدم تنها سرودی که شایستگیِ تبدیل شدن به یک سرود ملی حسابی را دارد، همین «ای ایران» است. ولی متنش باید عوض می‌شد. به چند علت. از جمله اینکه گروه‌های سیاسی مخالف هم از آن در برنامه‌های رادیوییشان استفاده می‌کردند و علتش هم محبوبیت این سرود است. «ای ایران» در دهه بیست ساخته شده. درست در شرایطی که دولت‌های ناتوان روی کار بودند... و دولت‌ها هم اصلاً روی کشور و مردم نفوذ نداشتند. علت این محبوبیت آن است که این سرود به شخص یا روز یا حتی واقعه‌ای خاص مربوط نیست. درباره ایران و ملت ایران است...»


درباره‌ی ناصر تقوایی بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Naser_Taghvai

#ای_ایران #ناصر_تقوایی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

صبح امروز جمعی از هنرمندان و مردم سپیدپوش، با نوای سنج و دمام، ناصر تقوایی را تا سکانسِ تابوت بدرقه کردند.

به وصیت او، بدرقه‌اش بی‌هیاهو و رسومات کهنه و با جامه‌های سپید انجام شد؛ چنان‌که خود خواسته بود، بی‌سیاهی و سوگواری، در آرامش و روشنایی.

این هنرمند خالق «دایی‌جان ناپلئون» و راوی جنوب و دریا، آخرین صحنه‌ زندگی‌اش را نیز با همان سادگی و وقار کارگردانی کرد. و نوای سنج و دمام در این مراسم مثل سکانسی از فیلم کشتی یونانی موسیقی متن سکانس تابوت بود.

پیکر ناصر تقوایی قرار است در امامزاده طاهرِ کرج، در کنار دیگر چهره‌های فرهنگ و هنر ایران، به خاک سپرده شود.

#ناصر_تقوایی #سینما #سانسور #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

سازمان عفو بین‌الملل با صدور بیانیه‌ای، از کشورهای عضو سازمان ملل خواست فورا مقامات جمهوری اسلامی را برای توقف اجرای احکام اعدام در ایران تحت فشار قرار دهند.
حسام باومی، معاون مدیر منطقه‌ای سازمان عفو بین‌الملل برای خاورمیانه و شمال آفریقا، از کشورهای عضو سازمان ملل خواست «با فوریت لازم با موج تکان‌دهندۀ اعدام‌ها توسط مقامات ایرانی مقابله کنند».

از ابتدای سال ۲۰۲۵ تاکنون بیش از یک‌هزار نفر در ایران اعدام شده‌اند که به نوشتۀ عفو بین‌الملل، به‌طور میانگین شامل چهار نفر در روز بوده است.
چهار روز است که زندانیان محکوم‌به‌اعدام در واحد ۲ زندان قزل‌حصار در اعتراض به اعدام هم‌بندیان خود دست به اعتصاب غذا زده‌اند. این زندانیان که عمدتاً زیر حکم اعدام هستند، با ادامه تحصن و خودداری از دریافت وعده‌های غذایی، خواستار توقف اجرای احکام و لغو اعدام‌ها شده‌اند. منابع داخلی گزارش می‌دهند که تهدیدها و فشار مأموران تاکنون نتوانسته است اعتصاب گسترده را متوقف کند. گرچه حال برخی از زندانیان بد شده است.
#نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

روز دوشنبه ۲۱ مهر، در پی وقوع سانحه رانندگی یک خودروی حامل کارگران مزرعه در مشهد، ۵ کارگر جان خود را از دست دادند و ۹ کارگر دیگر هم مصدوم شدند.
روزنامه هم‌میهن در گزارشی که منتشر کرده به اسامی دو کودک اشاره کرده «عثمان» و «امیرعلی باران‌زهی» و نوشته است که مادر این دو کودک «دلخواه پاکار»، و دو فرزند دیگرش هم که کودک کار بوده‌اند با جراحات شدید در بیمارستان بستری است.
الهه محمدی، خبرنگار، در شبکه اکس نوشت:
«عثمان و امیرعلی باران‌زهی و خیرمحمد، شیراحمد، یونس، یاسین، رحمت‌الله و حمدحسام گله‌بچه، بلوچ‌های مهاجری بودند که می‌رفتند از زمین‌های مردم فریمان گوجه بچینند اما تصادف کردند و در دم کشته شدند. «دلخواه پاکار»، «فرحناز بارانزهی» و «عمر باران‌زهی» هم زخمی و حالشان وخیم است. بیشتر آنها کودک بودند؛ از ۶ تا ۱۷ سال.
مثل دیگر کودکان بلوچ بی‌شناسنامه‌ای که راهی زمین‌های زعفران، گوجه، باغ‌های پسته و خرما در مشهد، اصفهان، کرمان، یزد و بندرعباس می‌شوند تا کارگری کنند.»
دلیل شما برای گفتن نه به جمهوری اسلامی چیست؟
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech

کارگزاران زندان: مسئول کار خویش یا مامور و معذور؟

ساختار قدرت در کشورهایی که از اصول حاکمیت قانون و آزادی پیروی نمی‌کنند، به گونه‌ای است که نه تنها شهروندان عادی تحت فشار سران رژیم برای تبعیت از خواسته‌های آنان و سکوت در برابر فشارهای تحمیلی هستند بلکه این فشار به کارمندان رده‌های متفاوت از دستگاه‌های حکومتی نیز وارد می‌شود.

اما عملکرد کارگزاران زندان بر اساس اصول اخلاقی ست یا «مامور و معذور»؟
سایت:
https://tavaana.org/jail-authorities/

کست‌باکس:
https://castbox.fm/vb/727332068
نسخه نوشتاری:
https://tavaana.org/prison-authorities/

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#شکنجه
#زندان
#زندانی
@Tavaana_TavaanaTech

بر اساس اخبار منتشرشده؛ مصطفی تاجزاده، طاهر نقوی و ابوالفضل قدیانی، زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین، از روز چهارشنبه ۲۳ مهرماه، از ملاقات با خانواده محروم شده‌اند.
این سه زندانی سیاسی با تصمیم کمیته انضباطی زندان از روز چهارشنبه ۲۳ مهرماه، به مدت سه وعده از امکان ملاقات با خانواده خود محروم شده‌اند.
به گزارش کانال تلگرامی «تحکیم ملت» این اقدام به دلیل شرکت این زندانیان سیاسی در تجمع و تحصن هفته‌های گذشته در هواخوری زندان اوین، که در اعتراض به موج گسترده اعدام‌ها برگزار شده بود، صورت گرفته است. بیش از یک سال است که زندانیان در سراسر کشور سه‌شنبه‌های نه به اعدام برگزار می‌کنند و چندین هفته است که زندانیان سیاسی در اعتراض به موج تازه‌ اعدام‌ها در زندان‌های ایران تحصن برگزار می‌شود.
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_اعدام #مصطفی_تاجزاده #ابوالفضل_قدیانی #طاهر_نقوی
#نه_به_جمهوری_اسلامی

@Tavaana_TavaanaTech

‌
روزنامه اکسپرسن سوئد گزارش داده است که ممکن است یکی از عاملان قتل سلوان مومیکا، پناهجوی عراقی و فردی که در سال ۲۰۲۳ با آتش‌زدن نسخه‌هایی از قرآن در سوئد جنجال‌برانگیز شد، در ایران پنهان شده باشد.

بر اساس این گزارش، پلیس سوئد برای مردی ۲۴ ساله که مظنون به مشارکت در این قتل است، حکم بازداشت غیابی صادر کرده است.
مومیکا که پس از دریافت پناهندگی در سوئد به دلیل اقداماتش بارها تهدید به مرگ شده بود، در بهمن ۱۴۰۳ (فوریه ۲۰۲۵) در آپارتمان خود در شهر سودرتلیه هنگامی که در یک لایو شبکه اجتماعی تیک‌تاک بود با شلیک گلوله به قتل رسید.
مهاجمان با شلیک چند گلوله از فاصله نزدیک، او را از پای درآوردند و سپس متواری شدند.

سلوان مومیکا که اصالتاً از اقلیت‌های قومی و مذهبی عراق بود، مدعی بود هدفش از سوزاندن قرآن، اعتراض به نفوذ دین در سیاست است.
این اقدام او موجی از اعتراضات گسترده در جهان اسلام برانگیخت و رهبران مذهبی و سیاسی بسیاری خواستار مجازاتش شدند.

در سال‌های گذشته، فتواهای قتل علیه افرادی که به اسلام یا پیامبر مسلمانان توهین کرده‌اند، سابقه‌ای طولانی دارد.
از جمله، فتوای آیت‌الله خمینی در سال ۱۹۸۹ برای قتل سلمان رشدی، نویسنده کتاب آیات شیطانی، و همچنین تهدیدها و حملات مکرر علیه روزنامه‌نگاران نشریه شارلی ابدو در فرانسه که کاریکاتورهای پیامبر اسلام را منتشر کردند.
موارد مشابهی نیز علیه هنرمندان، نویسندگان و فعالانی در کشورهای مختلف صادر شده که به موضوع آزادی بیان در برابر مقدسات مذهبی ابعاد جهانی بخشیده است.

#سلوان_مومیکا #قرآن_سوزی #آزادی_بیان #توهین_به_مقدسات #فتوی #قتل #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

کتاب‌هایی که خامنه‌ای می‌خواند!
خامنه‌ای پیشتر گفته بود:
«باید مردم را به کتاب‌خوانی وادار کرد.»
دیکتاتور جمهوری اسلامی همچنین ادعا کرده بود هر شب پیش از خواب کتاب می‌خواند.

مطالعات قبل از خواب رهبری
طرح از رضا عقیلی
https://tavaana.org/cartoon_khamenei_reading/

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech

مراسم چهلم جاویدنام مهران بهرامیان، بر سر مزار او برگزار شد


جمهوری اسلامی، پس از اتحاد و همبستگی کم‌نظیر مردم سمیرم در هشتم دی ۱۴۰۱، در روزهای بعد به این شهر قشون‌کشی کرد و سرکوب شدیدی راه انداخت. اما یک نفر بسیجی به طرزی مشکوک کشته شد. حکومت مهران و فاضل بهرامیان را به قتل آن بسیجی متهم کرد ولی هیچ مستنداتی موجود نبود. رژیم بعد از ماه‌ها انفرادی و شکنجه و اعتراف اجباری، آن‌ها را به اعدام محکوم کرد.

حکم در دیوان نقض شد و آن‌ها در بهمن ۱۴۰۳ آزاد شدند، تا مرداد ۱۴۰۴ که حکم مجددا در شعبه هم عرض تایید شد و دوباره بازداشت شدند.
مهران بهرامیان ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ اعدام شد، اجازه ندادند پیکرش به زادگاهش برده شود و بدون حضور خانواده در اصفهان به خاک سپردند.

قتل حکومتی مهران بهرامیان با واکنش‌های مردم و نیروهای اپوزیسیون مواجه شد.

نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل نوشت:

«گمان نبرید که پایان تاریکی شب های اعدام، جان دست و پا به زنجیرانی که ظالمانه و ناعادلانه به مرگ محکوم شده‌اند، را خواهد ستاند.

ظلم ظالم، خود، ظلمت شب را خواهد شکافت.
فریاد می‌زنیم اعدام نکنید.»

#مهران_بهرامیان
#نه_به_اعدام
#فاضل_بهرامیان #سمیرم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
امروز سالگرد جان‌باختن امین بذرگر بود. دوست و رفیقش ابراهیم اسحاقی به همین مناسبت این ویدیو را منتشر کرد. او می‌گوید:

«یادم باشه فردای روزی که خشم ما به سرانجام رسیداز تو بیشتر بنویسم
از تویی که حقیقت مظلومیت را معنی کردی.
میانه این آب گِل آلود و در زمانی که پهلوان پنپه‌ها را با تهدید خاموش کردند، جنایت تورا هم گفتند تا خبر به قتل رساندنت گم شود در این وانفسا.
به نظر کار عاقلانه‌ای کردند چرا که داستان تو خودش دعوت به یک قیام است.
دیگه خوندن کتاب و دیدن فیلم‌ها ذره‌ای نمیتونه جذابیت داشته باشه
وقتی در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که امثال تو غوغا بپا می‌کنند.
چقدر باشکوه معنای رفاقت و زیر باز ظلم نرفتن را معنی کردی.
چقدرباوجود و شجاع و جسور سکوت اختیار نکردی برای سرنوشت رفیقت.
چقد داستان تو الگوی تمام عیاریه برای یاد دادن به بچه‌ها.
که تَه رفاقت و مبارزه با ظلم همینه.
اینکه تورا با هیچ چیز به جز رها کردن استخوان هایت میان کوه‌ها نتونستن ساکت کنند.
غرور یک مبارزِدر بند اسارت اونهم در قامت یک پهلوانِواقعی چه سروده‌های حماسی میطلبد از شاعران زمان.
چه اثر های هنری غرور برانگیزی میطلبد از هنرمندان و چه نعره‌ای می‌خواهد به جای صدای سرکوب شده‌اش از ما.

استخوان های تو،وطن من است پهلوان همیشه زنده

امینِ عزیزم»

ابراهیم اسحاقی در خارج از ایران به ورزش کشتی ادامه می‌دهد و پیروزی‌هایش را به جان‌باختگان راه آزادی، از جمله امین بذرگر و نوید افکاری تقدیم کرد.

امین بذرگر هم مثل نوید افکاری داشت زندگیش رو می‌کرد، کارگری می‌کرد و کشتی می‌گرفت...

امین دوست نوید بود، بعد از قتل حکومتی نوید افکاری، او در اینستاگرام یادش را گرامی داشته بود. توسط اداره اطلاعات احضار تلفنی شد، رفت و بعد از چند ماه پیکر او در بیابان‌های اطراف شیراز پیدا شد.

#امین_بذرگر #نوید_افکاری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech