پرستو احمدی‎
‎
طرح از مانا نیستانی

خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضاییه، از تشکیل پرونده قضایی علیه پرستو احمدی، خواننده و آهنگساز، و عوامل تهیه کنسرت «کاروانسرا» خبر داد.

به گزارش این خبرگزاری، انتشار ویدیوی اجرای موسیقی توسط پرستو احمدی و گروه همراهش در یکی از کاروانسراهای ایران، به‌دلیل عدم رعایت «موازین قانونی و شرعی» و نداشتن مجوز، با واکنش دستگاه قضایی مواجه شده است. در این گزارش آمده است: «با ورود دستگاه قضایی، ضمن برخورد مقتضی، پرونده قضایی علیه خواننده و عوامل تهیه این ویدیو تشکیل شده است.»

پرستو احمدی این کنسرت را بدون حجاب اجباری و با عنوان «کنسرت کاروانسرا» اجرا کرده و ویدیو آن را از طریق یوتیوب منتشر کرد.
.چرا زنان ایرانی نباید بتوانند در داخل ایران کنسرت برگزار کنند؟ چرا حتی با یک کنسرت در یوتیوب هم که نه کار مجرمانه‌ای است و نه نیاز به مجوز دارد، برخورد قضایی می‌شود؟!

مانا نیستانی ضمن انتشار این کارتون نوشت:
«پرستو احمدی برای دقایقی، تصویری کوچک اما موثر و دلنشین از ایران بدون آخوند و رها را برای ما مجسم کرد. تصویرپردازی از آینده آزاد، چیزی است که به ملت، انگیزه ادامه مقاومت و مبارزه و امید به فردای روشن می دهد و برای همین حکومت دیکتاتوری که پله اول سرکوب آزادیخواهان را پاک کردن ذهن ها از هر اثر و نشانه آزادی می‌داند تمام نیروی خود را برای برخورد با چنین حرکت هایی بسیج می‌کند: از برخورد قضایی تا جوسازی‌های بی اساس سایبری که هدفشان بدبین‌سازی و خنثی کردن چنین اکت‌هایی بین مردم عادی است.
برای شکست دادن اهریمن باید جهان بدون اهریمن را تصور کرد و برای تحقق آن کوشید، هنرمند و فعال اجتماعی می‌تواند بخشی از این تصورات را برای ما مجسم کند. از حرکت‌های خوب حمایت کنیم»


#پرستو_احمدی #حق_آواز_زنان #حجاب_اجباری
#یاری_مدنی_توانا
@mananey
@Farsi_Iranwire
@Tavaana_TavaanaTech

ششم بهمن ۱۳۴۱، نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران است؛ روزی که انقلاب سفید شاه و مردم به همه‌پرسی گذاشته شد و اکثریت قاطع مردم ایران با آن موافقت کردند. این طرح شامل اصلاحات گسترده‌ای بود که هدف آن مدرن‌سازی کشور، کاهش شکاف طبقاتی، و تحول اقتصادی و اجتماعی بود.

مشارکت بالای مردم در همه‌پرسی نشان از امید مردم به تغییرات عمیق و پیشرفت کشور داشت.

اصول و دستاوردهای مهم انقلاب سفید

۱. اصلاحات ارضی:
مهم‌ترین اصل انقلاب سفید، اصلاحات ارضی بود که به هدف توزیع عادلانه زمین‌های کشاورزی و پایان دادن به نظام ارباب و رعیتی اجرا شد. این اقدام بسیاری از دهقانان را از وابستگی به اربابان آزاد کرد و مالک زمین خود نمود. هرچند مشکلات اجرایی و ضعف در زیرساخت‌های کشاورزی مانع بهره‌وری کامل شد، اما این برنامه گامی در جهت بهبود زندگی روستاییان محسوب می‌شد.

۲. حق رأی زنان:
اعطای حق رأی به زنان، یکی از مترقی‌ترین اصول این انقلاب بود که مشارکت اجتماعی و سیاسی زنان را گسترش داد. این اقدام، هرچند با مخالفت روحانیون مواجه شد، اما گامی بلند در مسیر برابری جنسیتی در ایران بود.

۳. ایجاد سپاه دانش و بهداشت:
این برنامه‌ها با اعزام جوانان تحصیل‌کرده به مناطق روستایی، به گسترش سواد، بهبود شرایط بهداشتی، و کاهش محرومیت در این مناطق کمک کردند. سپاه دانش به‌ویژه در آموزش کودکان نقش چشمگیری ایفا کرد و سپاه بهداشت، خدمات درمانی را به مناطق دورافتاده رساند.

۴. ملی کردن جنگل‌ها و مراتع:
این اصل با هدف حفظ منابع طبیعی و توسعه پایدار اجرا شد و گامی در جهت حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از تخریب آن بود.

۵. سهیم کردن کارگران در سود کارخانه‌ها:
این اقدام، نشان‌دهنده تلاشی برای بهبود وضعیت کارگران و افزایش انگیزه آنان بود که به نوعی عدالت اقتصادی را هدف قرار می‌داد.

با وجود اهداف بلندپروازانه و برنامه‌ریزی‌های گسترده، انقلاب سفید در برخی زمینه‌ها با چالش‌هایی مواجه شد. یکی از دلایل اصلی این ناکامی، مقاومت ساختارهای سنتی جامعه بود. روحانیون، زمین‌داران بزرگ و برخی از گروه‌های محافظه‌کار، این اصلاحات را تهدیدی برای منافع خود می‌دانستند.

از سوی دیگر، اجرای ناقص برخی از اصول، مانند اصلاحات ارضی، به مهاجرت گسترده روستاییان به شهرها و کاهش بهره‌وری کشاورزی منجر شد. کمبود حمایت‌های فنی و مالی از دهقانان، و نبود زیرساخت‌های مناسب برای توسعه روستاها نیز مشکلاتی جدی ایجاد کرد.

همچنین، نبود مشارکت عمومی واقعی در تصمیم‌گیری‌ها و تمرکز قدرت در دست دولت، مانع از ایجاد اصلاحات پایدار و قابل‌قبول در جامعه شد.

انقلاب سفید شاه، تلاشی جسورانه برای تحول و مدرن‌سازی ایران بود. این برنامه‌ها، هرچند با مشکلات و ناکامی‌هایی همراه بودند، اما دستاوردهایی نظیر گسترش سواد، بهبود بهداشت، مشارکت زنان در سیاست، و تلاش برای کاهش نابرابری اجتماعی را به دنبال داشتند.

ششم بهمن نمادی از امید مردم ایران به تغییر و پیشرفت است، اما نشان داد که مدرنیزاسیون و اصلاحات واقعی، نیازمند توجه به بسترهای فرهنگی، مشارکت عمومی، و مدیریت صحیح است. اگرچه انقلاب سفید به همه اهداف خود نرسید، اما نقطه آغازی برای تغییرات اجتماعی و اقتصادی در ایران بود که اثرات آن تا سال‌ها باقی ماند.

#انقلاب_سفید #محمدرضا_شاه #حق_رای_زنان #سپاه_بهداشت #سپاه_دانش #مدرنیزاسیون #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خمینی از بزرگ‌ترین دشمنان حقوق زنان در ایران بود. او بلافاصله پس از انقلاب، قانون خانواده که قانونی مترقی بود را در اسفند ۱۳۵۷ لغو کرد و در همان ماه خواستار آن شد که زنان حجاب اجباری به سر کنند. سابقه مخالفت خمینی با حقوق زنان به سال‌ها پیش از آن نیز باز می‌گشت.

از جمله می‌توان به مقوله حق رای زنان اشاره کرد. او در اسفند ۱۳۴۱ به دادن حق رای به زنان انتقاد کرد و در نامه‌ای به محمدرضاشاه پهلوی نوشت: «دولت تصویب‌نامه خلاف شرع صادر می‌کند، به زن‌ها حق رای می‌دهد، نوامیس مسلمین در شرف هتک است... دختر و پسر در آغوش هم کشتی می‌گیرند، دختران عفیف مردم در مدارس زیر دست مردها درس می‌‌خوانند...».

مطلب مرتبط:

انقلابی علیه زنان
https://tavaana.org/1979-revolution-against-women-iran

#خمینی #انقلاب۵۷ #حق_رای_زنان #حقوق_زنان #جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

محسنی اژه‌ای، رئیس قوه قضاییه جمهوری اسلامی، می‌گوید خمینی به زنان هویت جدیدی داد و به آن‌ها حرکت واقعی داد.

او در ادامه می‌گوید خمینی مردم را به عنوان ناس پذیرفت و به آن.ها بعد از خدا تکیه کرد.

به نظر شما این سخنان چقدر با واقعیت منطبق هستند؟
آیا تغییر قانون خانواده و پایین آوردن ین قانونی ازدواج حرمت نهادن به زن بود؟ آیا حجاب اجباری هویت بخشی به زنان بود؟ آیا تغییر جایگاه و نقش زن ذر سیستم تبلیغات و آموزش و صداوسیما حرکت نهادن به زنان بود؟
فراموش نمی‌کنیم که خمینی حکم قتل یک زن را تنها به خاطر اینکه «اوشین» را الگوی زنان معرفی کرده بود، صادر کرده بود.

آیا خمینی به مردم تکیه می‌کرد؟ او اصولا خیلی‌ها را از مردم به حساب نمی‌آورد، مردم برای او پیروانش بودند.

مطلب مرتبط:

انقلابی علیه زنان
https://tavaana.org/1979-revolution-against-women-iran

#خمینی #انقلاب۵۷ #حق_رای_زنان #حقوق_زنان #حجاب_اجباری #سن_ازدواج #جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دکتر حسن باقری‌نیا، استاد دانشگاه اخراج شده، در این ویدبو می‌پرسد:
«آیا شهروندان یک جامعه می‌توانند از حقی تحت عنوان حق براندازی برخوردار باشند.
اگه نظامی سرکوب‌گر باشد، تبعیض‌آمیز باشد، شهروندانش میتوانند شورش کنند و آن نظام را براندازند؟
شاید تحت عنوان حق اعتراض، حق راهیمایی، این مفاهیم را قبلاً شنیده باشیم. اما حق براندازی چه؟»

او در ادامه نظر جان‌ لاک فیلسوف و نظریه پرداز حقوق طبیعی را در این خصوص شرح می‌دهد.

#حقوق_اساسی #حق_تعیین_سرنوشت #حق_براندازی #حسن_باقری_نیا #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

احمدرضا حائری، زندانی سیاسی در قزلحصار، در نامه‌ای خطاب به علمای اهل سنت و اسلام‌پژوهان شیعه، از موضع‌گیری آنان علیه اعدام قدردانی کرده و روحانیت را مسئول وضعیت اسفبار کشور می‌داند. حائری با اشاره به شباهت حکومت دینی فعلی با قرون وسطی، به سرکوب اقلیت‌ها، صدور احکام اعدام ناعادلانه و نقض گسترده حقوق‌بشر اعتراض کرده و خواستار دفاع علما از «حق زندگی» و «حق تعیین سرنوشت» مردم شده است.

متن کامل این نامه به شرح زیر است:

به نام حق

حضور شیخ‌الاسلام مولوی عبدالحمید امام جماعت مسجد مکی زاهدان

جناب‌ ماموستا محمد مسعودی امام جماعت مسجد آقا کریم سنندج

جناب کاک حسن امینی مدیر مدرسه امام بخاری سنندج و عموم علمای دینی اهل سنت در سراسر کشور

و حضور سرکار خانم صدیقه وسمقی استاد فقه و اسلام‌پژوه و حضرات آقایان محمدتقی اکبرنژاد، شهاب‌الدین حائری شیرازی، عبدالرحیم سلیمانی اردستانی، احمد عابدینی دامت افاضاتهم‌

سلام علیکم

برای اینجانب به عنوانی یک زندانی سیاسی دلبسته به حقوق بشر و مدافع "حق زندگی" که در قریب دو سال گذشته در زندان، عمق جنایت علیه جان انسان‌ها، با نقض بنیادین‌ترین حقوق محکومان به «سلب حق حیات» را از نزدیک شاهد بوده‌ام، موجب مسرت بود که در یک ماه گذشته شاهد ورود آقایان علمای اهل سنت به مقوله صدور حکم غیرانسانی اعدام بودم، و از سوی دیگر مایه خوشحالی دوچندان بود که شماری از اسلام‌پژوهان و اهل علم حوزه‌های شیعه، شجاعانه وارد میدان مبارزه برای دفاع از «حق زندگی» شهروندان شده و با رفتاری مسؤلانه نسبت به حقوق‌بشر، به صراحت اعلام کردند: «لغو مجازات اعدام با رویکرد اسلام هیچ‌گونه منافاتی ندارد.»

ضمن سپاس از احساس مسؤلیت انسانی همه علما در حوزه‌های دینی سنی‌ و شیعه در خصوص مقوله «اعدام» و مخالفت با آن، حقیقت آن است که بار مسئولیت وضعیت شرم‌آور کنونی کشور، به‌واقع بر عهده اهالی حوزه و روحانیت است. از جمله فقر روزافزونی که اکثریت مردم را از تهیه "حداقل‌های لازم برای زندگی" ناتوان ساخته است.

اینجانب بنا بر تجربه اندک خود، این وضعیت که بیشترین شباهت را با دوره حاکمیت کلیسا در قرون وسطای اروپا دارد، برآمده از پایمال شدن "حق انتخاب" و "حق تعیین سرنوشت" مردم، توسط ساختاری مبتنی بر «یکه‌سالاری دینی» می‌دانم؛ ساختاری که در آن یک نفر از دهه هفتاد خورشیدی هرگونه مذاکره و برقراری روابط با آمریکا را ممنوع و در پاسخ به مرحوم هاشمی‌ که به روز‌ جزا و سؤال خدا از آثار این تصمیم بر زندگی و سفره‌های مردم متوسل شده بود، ‌پاسخ داد:«جواب خدا با من!»، تا امروز که همان شخص برای ۹۰ میلیون ایرانی تصمیم گرفته و دیگر حتی لزومی نمی‌بیند به رئیس دولت فعلی، جایگاه خاصش نزد خدا و روابط ویژه‌اش با حضرت حق جل جلاله را(نعوذبالله) توضیح دهد.

مخاطبان گرامی تصدیق می‌فرمایند که این رویکرد چندان تفاوتی با رویکرد ارباب کلیسا در دوران تاریک قرون‌ وسطی ندارد؛ و در چنین «یکه‌سالاری دینی» برآمده از اقلیتی‌ از تشیع، کشور به لبه پرتگاه فروپاشی کشیده شده، خبری از دادرسی منصفانه نیست و هر سال بیش از هزار نفر با عنوان محاربه، بغی، ارتداد و...توسط کسانی که خود را کارگزار نماینده خدا بر روی‌ زمین می‌دانند، اعدام می‌شوند، یا شاهد آن هستیم که در بهداری زندان‌ها دستگاه گیوتین مخصوص بر‌‌پا کرده و این کارگزاران نماینده خدا بر روی زمین، دست و پای هزاران نفر را که از سر درماندگی در برابر فقر، دزدی مختصری کرده‌اند، با دستگاه گیوتین قطع می‌کنند.

در این دو سالی که اینجانب زندان‌های این نماینده خدا! بر روی زمین را تجربه کرده‌ام، خود شاهد بوده‌ام که از جوان و پیر شمار بسیاری از شهروندان را به جرم تبلیغ مسیحیت، تغییر دین و گرویدن به مسیحیت، تغییر مذهب از تشیع به تسنن، پیروی از عرفان حلقه‌، پیروی از احمدالحسن، به‌ جرم‌ آتئیست بودن، یا ده‌ها عنوان دیگر به سالها زندان و شلاق محکوم و زندانی کرده‌اند. در نزدیک به نیم‌قرن حاکمیت استبداد ولایت مطلقه، شهروندان این کشور اگر اعلام کرده یا حتی بنا بر گزارشی کشف شود بهایی هستند، از سوی دستگاه انگیزیسیون ولایت مطلقه اساسا دیگر انسان شناخته نمی‌شوند، و از هیچ حقوقی برخوردار نیستند، نه مال‌شان حرمت دارد و نه جان‌شان، فقط برای نمونه‌ای دیگر از ثمرات انگیزیسیون ولایت مطلقه، اخیرا زندانی اهل سنتی را دیدم، که به اعدام محکوم شده، در جریان پرونده‌اش قرار گرفتم، این شخص که سواد خواندن و نوشتن ندارد، تنها به دلیل عضو شدن در یک گروه مذهبی و لایک کردن برخی پست‌های آن گروه، اکنون به جرم افساد فی‌الارض به اعدام محكوم شده است!

ادامه را اینجا بخوانید؛
https://tinyurl.com/mraz54d2

#بیانیه #حق_حیات #نه_به_اعدام #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
‌

در هفته‌های اخیر برخی از شعب دادگاه‌های انقلاب در ایران، شماری از شهروندان مسیحی را با استناد به آنچه که «تبلیغ مغایر با شرع اسلام» خوانده می‌شود به زندان‌های طولانی مدت بیش از ۱۰ سال محکوم کرده است.

مستند قانونی صدور این احکام عنوان مجرمانه «فعالیت آموزشی و یا تبلیغی انحرافی مغایر و یا مخل به شرع مقدس اسلام» موضوع ماده ۵۰۰ مکرر قانون مجازات اسلامی است.

اگرچه ارائه تعریف بسیار مبهمی از «تبلیغ مغایر با شرع اسلام» و استفاده از عناوین کلی از جمله «تبلیغ» و «شرع اسلام»، می‌تواند دایره وسیعی از فعالیت‌ها و اعمال را تحت پوشش قرار داده و در نتیجه به راحتی زمینه نقض، تحدید و سرکوب حقوق اساسی شهروندان از جمله حق آزادی بیان و حق آزادی دین و مذهب را فراهم کند؛ اما باید دانست که دستکم از منظر قانونی تحقق این عنوان مجرمانه نیازمند وقوع تبلیغ صریح علیه اسلام است.

این بدان معنی است که تبلیغ ادیان، مذاهب، مکاتب فکری و عقیدتی دیگر به خودی خود نمی‌تواند و نباید مشمول این عنوان مجرمانه قرار گیرد؛ مگر اینکه مبلغ صراحتا در تبلیغ آنها علیه اسلام موضع گیری کند. چرا که اساسا تبلیغ، ترویج و آموزش دیگر عقاید نیازی به تبلیغ علیه اسلام ندارد.

در عین حال اما بررسی عملکرد دستگاه قضایی در ایران نشان می‌دهد، این ماده در عمل به دستاویزی برای برخورد با پیروان دیگر ادیان و مذاهب و به ویژه سرکوب اقلیت‌های دینی تبدیل شده است. انتساب این اتهام به نوکیشان مسیحی خود نشان از ابزاری بودن این اتهام برای سرکوب اقلیت‌های دینی در ایران است.

منبع: دادبان، مرکز مشاوره و آموزش حقوقی ویژه کنشگران

#حق_آزادی_مذهب #شهروندان_مسیحی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

در میان هیاهوی مترو تهران، صدای دختران ایران طنین‌انداز است؛ صدایی که نه سرکوب می‌شناسد، نه سکوت. آن‌ها نه تنها برای خود، بلکه برای تمام زنانی که قرن‌ها زیر سایه‌ی سانسور و تبعیض زیسته‌اند، می‌خوانند. این نسل، صدایش را به ابزاری برای مبارزه تبدیل کرده است؛ مبارزه‌ای که با هیچ دیواری خاموش نمی‌شود و با هیچ فشاری متوقف نخواهد شد.

حکومت جمهوری اسلامی از این صدا در هراس است؛ صدایی که در خیابان‌ها، در متروها، و حتی در فضای مجازی به گوش می‌رسد. سانسور، سرکوب، بستن صفحات و تهدید، هرچند فشار را بیشتر کرده، اما عزم این دختران را قوی‌تر ساخته است.

آنان ایستاده‌اند، می‌خوانند، و پیام خود را به گوش جهان می‌رسانند: ما حق انتخاب داریم، ما حق زندگی داریم، و هیچ قدرتی نمی‌تواند این حقیقت را از ما بگیرد.

#صدای_زنان_ایران #حق_آواز #صدای_زن #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

سخنرانی سالار وطن‌شناس در تجمع ایرانیان آلمان: جمهوری اسلامی فقط جان یک نفر را نمی‌گیرد، بلکه ملتی را هدف قرار داده است

سالار وطن‌شناس، از آسیب‌دیدگان جنبش «زن، زندگی، آزادی» که در جریان اعتراضات سراسری در ایران که هدف اصابت ساچمه قرار گرفته و از ناحیه چشم آسیب دیده است، در تجمع ایرانیان در آلمان همزمان با کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» سخنرانی کرد.

وطن‌شناس با اشاره به محرومیت میلیون‌ها ایرانی از یک زندگی عادی، گفت: «زندگی هر انسان، یک حق ارزشمند است که باید برای همگان فراهم باشد. اما ما، چه در داخل و چه در خارج از ایران، از این حق محروم شده‌ایم؛ چرا که ملت خارج از کشور دلش با مردم داخل ایران است و ملت داخل، گرفتار اهریمن جمهوری اسلامی.»
او یاد جان‌باختگان اعتراضات از جمله نوید افکاری و مجیدرضا رهنورد را گرامی داشت و تأکید کرد: «این عزیزان تنها به جرم اعتراض به وضعیت موجود، از ما گرفته شدند. اعدام، تنها یک فرد را هدف نمی‌گیرد، بلکه خانواده و جامعه را نیز درگیر می‌کند.»

سالار وطن‌شناس با اشاره به خطر اعدام مجاهد کورکور، از بازداشت‌شدگان اخیر، به وضعیت سخت خواهر او، نگار کورکور، اشاره کرد که در آلمان و درگیر بیماری سرطان است. او تأکید کرد که ریشه این همه درد و رنج، چیزی جز حکومت جمهوری اسلامی نیست.

وطن‌شناس در پایان گفت: «جمهوری اسلامی جان یک نفر را نمی‌گیرد، بلکه جان هزاران نفر را هدف قرار می‌دهد. انگشت اتهامش بر فردی خاص نیست، بلکه بر یک ملت است. همان‌طور که تاکنون ملت ایران پشت هم ایستاده‌اند، باید همچنان متحد بمانند تا جان‌های عزیز برادران و خواهران ما حفظ شود.»

#نه_به_اعدام #زن_زندگی_آزادی #نه_به_جمهوری_اسلامی #حق_حیات #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

کشاورزان اصفهانی چندین هفته است که برای پیگیری بازگشایی زاینده‌رود و حق‌آبه خود تجمع اعتراضی برپا می‌کنند و امروز ۱۲ فروردین ۱۴۰۴ به خیابان آمده و راهپیمایی کردند.

آنها نسبت به وضعیت خود و بی‌توجهی مسئولان به مشکلاتشان معترض هستند.

آنها می‌گویند که حق خود را از آب زاینده رود دریافت نمی‌کنند و زمین‌های کشاورزی‌شان در حال خشک شدن است.

کشاورزان اصفهانی هفته‌های گذشته و در آستانه نوروز هم با تجمع در مجاورت جاده انرژی اتمی خواهان بازگشایی زاینده‌رود بودند.

بحران آب در ایران، محصول بی‌تدبیری حاکمان در جانمایی کارخانه‌های صنعتی، الگوی کشت نامناسب، سدسازی بی‌رویه، بهره‌برداری بی‌رویه از منابع ابی، حفر چاه‌های عمیق، انتقال آب بین حوزه‌ها، سپردن کار به افراد غیر متخصص و در نظر گرفتن ملاحظات خاص و حق ویژه برای برخی افراد و مناطق است.

لازم به ذکر است، چند سال پیش اعتراضات کشاورزان با برخورد خشونت‌بار حکومت مواجه شده بود.

#اصفهان #زاینده_رود #حق_آبه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌

صدا‌وسیمای جمهوری اسلامی سخنان شهروندی معترض به محمد‌مهدی ماندگاری، سخنران مذهبی حکومتی، در جمکران را که در برنامه‌ای زنده مردم ایران را به صبوری بعد از ۴۶ سال دعوت می‌کرد، قطع کرد.
این شهروند با فریاد می‌گوید: جلوی دوربین‌های جمکران، یکسره می‌گویند غزه، لبنان، سوریه و یمن، الان دلار ۱۰۵ هزار تومان شده.
ماندگاری، سخنران مذهبی، خطاب به فرد می‌گوید که «گوش بده» و صحبت‌هایش را قطع می‌کند. او در ادامه بخشی از مشکلات را به سبک زندگی مردم نسبت داد و گفت باید فشار‌های دشمنان را تحمل کرد.

#حکومت_ایدئولوژیک #دیکتاتور #حق_اعتراض #گفتگو_توانا


@Dialogue1402

یکی از مخاطبان توانا روایتی به شرح زیر برای ما فرستاده است:

«درود بر شما،
امروز صبح در خیابان انقلاب، حوالی دانشگاه، شاهد صحنه‌ای بودم که هنوز از ذهنم پاک نشده. دو مأمور زن حجاب‌بان به دختری نوجوان که لباس کراپ پوشیده بود و حجاب نداشت، گیر داده بودند. کمی آن‌طرف‌تر، دو مأمور مرد کنار یک ون ایستاده بودند. دخترک، ترسیده اما مقاوم بود؛ سعی می‌کرد سوار ون نشود.

رهگذران بیشترشان بی‌تفاوت بودند، انگار عجله داشتند یا نمی‌خواستند درگیر شوند. چند نفر جمع شده بودند و تلاش می‌کردند موضوع را با حرف فیصله دهند. اما متأسفانه ماجرا به درگیری کشید؛ آن دو مأمور زن با زور سعی داشتند دختر بیچاره را به طرف ون ببرند.

من که سه بار سابقه بازداشت در اعتراضات را دارم، با اینکه خانواده‌ام بارها خواسته بودند خودم را به دردسر نیندازم، نتوانستم فقط تماشاگر باشم. جلو رفتم و دخالت کردم. چند ثانیه بیشتر نگذشت که یکی از مأموران مرد با مشت محکم زد توی چشمم. ضربه آن‌قدر شدید بود که به عقب پرت شدم و افتادم داخل جوی آب.

جمعیت داشت زیاد می‌شد، اما مأمور دیگر، همراه با یک نفر تازه‌وارد که نمی‌دانم از کجا پیدایش شد، با فریاد و تهدید مردم را متفرق می‌کردند. هرکسی را که موبایل به دست داشت، می‌گرفتند. آن دخترک بی‌پناه را سوار ون کردند... و من با چشمی کبود، بدنی کوفته و اعصابی به هم‌ریخته برگشتم سمت خانه.

تمام مسیر برگشت فقط به اشکال مختلف شکنجه‌ای فکر می‌کردم که ممکن است آن دختر تحمل کند... و حالا، این متن که تصویرش را فرستادم بازتاب همون حادثه‌ی امروز صبحه.»

«شکنجه شدن، گاهی با ابزار فیزیکی اتفاق می‌افته.
گاهی با تفتیش عقاید.
گاهی با حبس شدن توی سلول انفرادی.
و خیلی روش‌های دیگه.
اما شکنجه، لایه‌های نامرئی‌تر و البته دردناک‌تری هم داره.
مثلاً زندگی در جامعه‌ای که صاحبان قدرت و جیره‌خورهاشون نمی‌تونن تو رو خارج از چارچوب عقاید و منافع خودشون بپذیرن...
وقتی نمی‌تونی مطابق اندیشه‌هات زندگی کنی.
وقتی حضور داری، اما انکارت می‌کنن.
وقتی حق انتخاب‌هات محدود به دو راهه:
یا باید برای داشتن حداقل‌ها سکوت کنی و بابت بردگیِ تحمیلی، قدردانِ اربابت باشی؛
یا باید به‌خاطر نداشتن همون حداقل‌ها، سکوت نکنی و عمر و جوونی‌ت رو صرف فرار از تازیانه‌هاشون کنی.
اگه این اسمش شکنجه نیست... پس چیه؟»

او همچنین عکسی از صورت خود فرستاد ـ که نزد ما محفوظ است ـ و نوشت:

«اینم عکس چشم و گونه‌مه؛
البته درد اصلی نه این کبودی فیزیکی، که زندگی کردن در این حجم از بلاهت، سرکوب و خفقانه... چیزی فراتر از تحمل و عمقاً منزجرکننده است.»

#حق_انتخاب #شکنجه #نه_به_پوشش_اجباری #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

کامران رضایی‌فر، زندانی سیاسی محبوس در بند ۴ زندان اوین، در حالی با وضعیت جسمانی وخیم ناشی از ابتلا به سرطان معده و لوزالمعده و همچنین لخته‌های خون در ریه دست و پنجه نرم می‌کند که از ابتدایی‌ترین امکانات درمانی، تغذیه‌ای و بهداشتی محروم است.
کامران رضایی‌فر، زندانی سیاسی ۵۹ ساله، در وضعیت وخیم جسمی به‌سر می‌برد. او به دلیل ابتلا به سرطان دستگاه گوارش، پس از ماه‌ها محرومیت از حق درمان، در اسفند ۱۴۰۳ تحت عمل جراحی قرار گرفت و بخشی از روده‌اش برداشته شد.
با وجود شرایط بحرانی، تنها دو روز پس از عمل، در حالی که با دستبند و پابند به تخت زنجبر شده بود، به زندان اوین بازگردانده شد. او از آن زمان با عوارض پس از جراحی، کاهش وزن شدید، و کم‌خونی شدید مواجه است و مسئولان زندان همچنان از انتقالش به مراکز درمانی تخصصی خودداری می‌کنند.
تلاش پزشکان زندان برای پیگیری درمان نیز با کارشکنی هدایت‌الله فرزادی، رئیس زندان اوین، بی‌نتیجه مانده و رضایی‌فر عملاً از دریافت تغذیه مناسب، دارو، و پیگیری پزشکی محروم مانده است.
کامران رضایی‌فر نخستین‌بار در دی ۱۳۹۸ توسط وزارت اطلاعات بازداشت و پس از ۷۷ روز بازجویی در سلول انفرادی، به قید وثیقه آزاد شد. در خرداد ۱۳۹۹ دوباره بازداشت و به اتهام "افساد فی‌الارض" در شهریور ۱۴۰۰ به اعدام محکوم شد. این حکم پس از نقض در دیوان عالی کشور به ۵ سال زندان کاهش یافت.
او بار دیگر در شهریور ۱۴۰۲، در پرونده‌ای جدید به اتهام ارتباط با سازمان مجاهدین خلق بازداشت و به ۵ سال حبس تعزیری دیگر محکوم شد.
رضایی‌فر اکنون در بند ۴ زندان اوین نگهداری می‌شود و جان او در پی وخامت وضعیت جسمی‌اش در خطر جدی قرار دارد.
شرایط وخیم حال آقای رضایی‌فر، به عنوان یک انسان نگران‌کننده است و خطر مرگ او را تهدید می‌کند. طبق گزارش دریافتی، زندانیان سیاسی اوین از طیف‌های مختلف سیاسی شدیدا نگران وضعیت او هستند.

#کامران_رضایی_فر #حق_درمان #حقوق_زندانی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

نامه سپیده قلیان از زندان اوین به روناهی حسین‌نژاد در دفاع از حق زندگی و محکومیت اعدام

جان حمید حسین‌نژاد حیدرانلو در خطر جدی است و شاید اکنون در حال گذراندن آخرین ساعات زندگی خود باشد. دیروز به عنوان آخرین ملاقات، ده دقیقه با خانواده‌اش دیدار کرد. خانواده‌ای که نگران و مضطرب هستند. روناهی، فرزند ارشدش که نوجوان است، در ویدیویی گفته پدرش کولبر است، نه قاتل هموطن. او از مردم برای نجات پدرش کمک خواسته است و حالا از بند زنان اوین، سپیده قلیان در نامه‌ای این دختر نوجوان را خطاب قرار می‌دهد:


«به نام انسانیت، به نام عدالت
روناهی عزیزم، سلام.
متأسفم که این نامه در چنین شرایط تلخی نوشته می‌شه، اما برای من افتخار بزرگیه که به خاطر تو، خواهر کوچک و شجاعم، دوباره معنای عدالت و حق حیات رو عمیق‌تر لمس کردم.
تو هم‌سن‌وسال برادرزاده‌هام، طهورا و مهرا، هستی؛ همون‌قدر پر از شور زندگی، همون‌قدر شیفته‌ی دنیایی که همه‌ی آدما توش حق حیات داشته باشن. تو با صدای رسا و قلب بزرگت، عدالت‌خواهی رو به من و خیلی‌های دیگه یادآوری کردی. تو این سرزمینی که حکمرانان آن با حق زندگی ما در ستیزند، شنیدن فریاد تو و فرزندان این خاک برای حق حیات، تکان‌دهنده‌ست؛ این‌که به جای کودکی کردن، پرچم عدالت رو دست بگیری و با شجاعت بگی «نه به مرگ».
روناهی عزیزم، ما همه یه زنجیریم. حق حیاتمون مثل دومینو به هم وصله. اگه یکی از ما این حق رو از دست بده، انگار همه‌مون یه تیکه از وجودمون رو گم کردیم. تو با ویدیوی پراحساست، با اشک‌ها و کلماتت، بهمون نشون دادی که نباید از این حق ساده بگذریم. من و خیلی‌های دیگه کنار تو هستیم، برای پدرت، حمید حسین‌نژاد حیدرانلو، و برای همه‌ی کسایی که در خطر بالارفتن سرهایشان بر چوبه‌ی دار است.
سلب حق حیات، در هر شکل و لباسی، نکوهیدنیه.
حق حیات و عدالت‌خواهی ارزش‌هایی نیستن که بتونیم به سادگی ازشون بگذریم. جامعه‌ی ما به آدمایی مثل تو نیاز داره؛ به کسایی که با شجاعتشون بیدارمون می‌کنن. امروز شاید سیاه باشه، اما من خیلی امیدوارم. فردایی که تو و امثال تو توش باشین، یعنی جامعه‌ای داریم که هوشیاره، که می‌گه «نه به اعدام»، «نه به مرگ» در هر هیئت و لباسی.
حق حیات پایه‌ی هر جامعه‌ی سالمه. وقتی حق زندگی کردن رو از یه نفر می‌گیرن، اعتماد و همبستگی اجتماعی ترک برمی‌داره. جامعه‌ای که به حق حیات احترام می‌ذاره، نه فقط افرادش رو زنده نگه می‌داره، بلکه امید، انسانیت و حس تعلق رو تو قلب همه‌مون تقویت می‌کنه.
تو، روناهی عزیز، با فریاد عدالت‌خواهیت، بهمون یادآوری کردی که برای ساختن همچین جامعه‌ای باید کنار هم بایستیم و از حق زندگی هر انسان، مثل پدرت، دفاع کنیم.
امید، روناهی عزیزم، شعله‌ایه که تو قلب تو زبانه می‌کشه؛ یه باور ریشه‌دار که حتی تو سیاهی شب، با هر فریاد عدالت، ستاره‌ای تو آسمون جامعه‌مون روشن می‌شه.
روناهی عزیزم، بدون که صدات شنیده شده. من قول می‌دم داستان تو و پدرت رو با هر راهی که بتونم به گوش بقیه برسونم.
تو تنها نیستی. ما همه پشت تو و خونوادت هستیم.
با تمام قلبم برای تو و پدرت آرزوی آزادی و زندگی می‌کنم. صدایت رسا عزیزم و سرت سلامت، خواهر کوچکم.
رفیق تو،
سپیده قلیان
از زندان اوین


امید، روناهی عزیزم، شعله‌ایه که تو قلب تو زبانه می‌کشه؛ یه باور ریشه‌دار که حتی تو سیاهی شب، با هر فریاد عدالت، ستاره‌ای تو آسمون جامعه‌مون روشن می‌شه.  

روناهی عزیزم، بدون که صدات شنیده شده. من قول می‌دم داستان تو و پدرت رو با هر راهی که بتونم به گوش بقیه برسونم.
تو تنها نیستی. ما همه پشت تو و خونوادت هستیم.  
با تمام قلبم برای تو و پدرت آرزوی آزادی و زندگی می‌کنم. صدایت رسا عزیزم و سرت سلامت خواهر کوچکم.  

رفیق تو سپیده قلیان
از زندان اوین»

#حمید_حسین_نژاد_حیدرانلو #حمید_حسین‌نژاد_حیدرانلو #سپیده_قلیان #بیانیه #حق_حیات #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مهدی یراحی، هنرمند ایرانی، در اعتراض به سرکوب کامیونداران با انتشار پستی در شبکه اکس نوشت:
«اقدام به سرکوب #اعتصاب_کامیونداران تنها آتش خشم مردم را شعله‌ورتر می‌کند.
از ‎#حق_اعتراض مسالمت‌آمیز حمایت کنیم.»

اعتصاب کامیونداران، ضربه بزرگی به رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی وارد کرده است.
اما حمایت جامعه از اعتصاب‌کنندگان چقدر مهم است و از چه راه‌هایی ممکن است؟

#اعتصابات_سراسری #اعتصاب_کامیونداران #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا #مهسا_امینی

@Tavaana_TavaanaTech

«امروز سومین روز اعتصاب غذا و داروی مهوش صيدال، زندانی سیاسی در زندان اوین است.

حسب تماس تلفنی ایشان فشار خون او به ۱۵ روی ۹ رسیده و بدلیل نوسان فشار خون در برخی ساعات به ۹ روی ۶ هم رسیده

مضاف بر اینکه با حمله‌های میگرنی شدید هم مواجه گردید، با وجود وخامت وضعیت جسمانی‌اش متاسفانه تاکنون هیچ اقدامی از سوی مسئولین نسبت به مطالبات بحق ایشان صورت نگرفته است.

و سایه صراحتا اعلام کرده تا احقاق مطالبتاتش اعتصابات دارویی و غذایی خود را ادامه خواهد داد

تاکید می‌کنم هر گونه مسئولیت کامل آن بر عهده‌ی جمهوری اسلامی خواهد بود.»

ـ از استوری اینستاگرام مهوش صیدال


ـ مهوش(سایه) صیدال، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، هفته گذشته نامه‌ای تحلیلی و حقوقی خطاب به نهادهای بین‌المللی حقوق بشری درباره حق درمان زنان زندانی نوشت. اما در پی انتشار آن نامه با محدودیت‌های تنبیهی از جمله ممنوعیت تماس و ممنوع‌الملاقات شدن مواجه شد.

او که دارای دکترای حقوق بین‌الملل است، در آن نامه به موارد نقض حقوق زندانیان اشاره کرده بود و روز پنجم خرداد ماه با انتشار نامه‌ای دیگر از اعتصاب غذا و دارو در اعتراض به نقض حق درمان اطلاع داده بود.

او در آن نامه نوشته بود:
«اینجانب، مهوش (سایه) صیدال، دکترای حقوق بین‌الملل و زندانی سیاسی در زندان اوین، به دلیل نقض مشخص حق دسترسی به درمان مناسب و تحمیل محدودیت‌های تنبیهی از جمله ممنوع‌الملاقات و ممنوع‌التماس، از تاریخ ۵ خرداد ۱۴۰۴ وارد اعتصاب غذا و دارو شده‌ام.

چند روز پیش در بیانیه‌ای رسمی مواردی از جمله نبود پزشک عمومی، محدودیت دسترسی به پزشکان متخصص، فرایندهای امنیتی و تحمیل هزینه‌های غیرقانونی درمان را مستند کردم، اما هیچ اقدامی صورت نگرفت و به جای آن، محدودیت‌های بیشتری علیه من اعمال شد.

مطالبات من شامل:

رفع فوری ممنوعیت‌های ارتباطی

تضمین دسترسی بدون تبعیض به خدمات درمانی

اصلاح ساختارهای درمانی زندان

پیگیری و نظارت بین‌المللی بر وضعیت حقوق بشری زندان‌ها


با آگاهی کامل از عواقب، مسئولیت هرگونه آسیب جسمی و روانی را متوجه مقامات جمهوری اسلامی ایران می‌دانم و از نهادهای بین‌المللی درخواست رسیدگی فوری دارم.»

#مهوش_صیدال #سایه_صیدال #حق_درمان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech