Forwarded from گفت‌وشنود
فستیوال موسیقی "کوچه" در بوشهر که قرار بود از ۴ تا ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴ برگزار شود، با فشار و اعتراض امامان جمعه استان لغو شد.
برگزارکنندگان در صفحه اینستاگرام فستیوال نوشتند:
ما باختیم.
بی هیچ خشم و طعنه‌ای تبریک می‌گیم به سمت برنده. بُرد هَرزی‌ست ولی تبریک.
تو نمی‌دانی در درازنای زمان چه را از خودت و مردم دریغ کردی، اما تبریک. تو نمی‌دانی زانوبه‌زانو نشوندن آدم از او‌ن سَرِ ارومیه تا این‌ور کاشمر تا آخرین خشکی قشم الی منتهای اهواز و اراک و اصفهون یعنی چه.
تو کی بابت تبعات تصمیم‌هات تنبیه شدی مرد؟
حجت‌الاسلام حسن مصلح، امام جمعه دشتستان، در خطبه‌های نماز جمعه با لحنی تند این رویداد فرهنگی را صحنه‌ای از «ولنگاری، ابتذال فرهنگی و بی‌حیایی» خواند و ادعا کرد که فستیوال به بهانه احیای فرهنگ سنتی، به ترویج «اختلاط، رقص، کشف حجاب و شکستن خطوط قرمز شرع و عرف» پرداخته است.
با وجود استقبال فراوان، فروش و رزرو بلیط پروازها به بوشهر رزرو هتل‌ها و اقامتگاه‌ها و برنامه ریزی و صرف وقت و هزینه گسترده از سوی برگزارکنندگان فستیوال و همچنین علاقه‌مندان از سراسر کشور که می‌توانست آورده فرهنگی و اقتصادی فراوانی برای بوشهر داشته باشد، در نهایت این فستیوال با مداخله نهادهای مذهبی لغو شد.
معاون امور هنری وزیر ارشاد، در شبکه‌های اجتماعی خود اعلام کرد که برگزاری این رویداد به «بن‌بست» رسیده است. سال گذشته نیز اختتامیه همین فستیوال با حاشیه‌ها و مخالفت‌هایی مشابه مواجه شده بود.
آنچه امروز در بوشهر رخ داد، تنها یک نمونه دیگر از روند سیستماتیکی است که شادی، هنر و زندگی را از مردم می‌گیرد. نظام حاکم و امامان جمعه، با قرائتی تنگ‌نظرانه و تحکم‌آمیز از دین، هر نوع موسیقی، رقص، آواز زنان، و حتی جشن و شادی جمعی را برنمی‌تابند. آنان به جای همراهی با مردم و پذیرش تنوع فرهنگی، در تلاش‌اند تا هنر را در چارچوب‌های بسته ایدئولوژیک خود دفن کنند. گویی هر جا صدای ساز و آواز بلند شود، آن را تهدیدی علیه قدرت خود می‌دانند. این دشمنی مزمن با هنر، نه از دین، بلکه از ترس است؛ ترس از زیبایی، از خلاقیت، و از مردمی که هنوز امید به زندگی دارند.
متن بیانیه برگزارکنندگان را اینجا بخوانید
koochehfestival
#فستیوال_کوچه #بوشهر #موسیقی #حکومت_ایدئولوژیک #آزادی_مدنی #هنر #آواز_زنان #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
فستیوال موسیقی "کوچه" در بوشهر که قرار بود از ۴ تا ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴ برگزار شود، با فشار و اعتراض امامان جمعه استان لغو شد.
برگزارکنندگان در صفحه اینستاگرام فستیوال نوشتند:
ما باختیم.
بی هیچ خشم و طعنه‌ای تبریک می‌گیم به سمت برنده. بُرد هَرزی‌ست ولی تبریک.
تو نمی‌دانی در درازنای زمان چه را از خودت و مردم دریغ کردی، اما تبریک. تو نمی‌دانی زانوبه‌زانو نشوندن آدم از او‌ن سَرِ ارومیه تا این‌ور کاشمر تا آخرین خشکی قشم الی منتهای اهواز و اراک و اصفهون یعنی چه.
تو کی بابت تبعات تصمیم‌هات تنبیه شدی مرد؟
حجت‌الاسلام حسن مصلح، امام جمعه دشتستان، در خطبه‌های نماز جمعه با لحنی تند این رویداد فرهنگی را صحنه‌ای از «ولنگاری، ابتذال فرهنگی و بی‌حیایی» خواند و ادعا کرد که فستیوال به بهانه احیای فرهنگ سنتی، به ترویج «اختلاط، رقص، کشف حجاب و شکستن خطوط قرمز شرع و عرف» پرداخته است.
با وجود استقبال فراوان، فروش و رزرو بلیط پروازها به بوشهر رزرو هتل‌ها و اقامتگاه‌ها و برنامه ریزی و صرف وقت و هزینه گسترده از سوی برگزارکنندگان فستیوال و همچنین علاقه‌مندان از سراسر کشور که می‌توانست آورده فرهنگی و اقتصادی فراوانی برای بوشهر داشته باشد، در نهایت این فستیوال با مداخله نهادهای مذهبی لغو شد.
معاون امور هنری وزیر ارشاد، در شبکه‌های اجتماعی خود اعلام کرد که برگزاری این رویداد به «بن‌بست» رسیده است. سال گذشته نیز اختتامیه همین فستیوال با حاشیه‌ها و مخالفت‌هایی مشابه مواجه شده بود.
آنچه امروز در بوشهر رخ داد، تنها یک نمونه دیگر از روند سیستماتیکی است که شادی، هنر و زندگی را از مردم می‌گیرد. نظام حاکم و امامان جمعه، با قرائتی تنگ‌نظرانه و تحکم‌آمیز از دین، هر نوع موسیقی، رقص، آواز زنان، و حتی جشن و شادی جمعی را برنمی‌تابند. آنان به جای همراهی با مردم و پذیرش تنوع فرهنگی، در تلاش‌اند تا هنر را در چارچوب‌های بسته ایدئولوژیک خود دفن کنند. گویی هر جا صدای ساز و آواز بلند شود، آن را تهدیدی علیه قدرت خود می‌دانند. این دشمنی مزمن با هنر، نه از دین، بلکه از ترس است؛ ترس از زیبایی، از خلاقیت، و از مردمی که هنوز امید به زندگی دارند.
متن بیانیه برگزارکنندگان را اینجا بخوانید
koochehfestival
#فستیوال_کوچه #بوشهر #موسیقی #حکومت_ایدئولوژیک #آزادی_مدنی #هنر #آواز_زنان #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
لقمان امینی، روحانی اهل سنت و امام جمعه مسجد جامع چهاریارنبی در شهر سنندج، امروز پس از حضور در دادگاه ویژه روحانیت همدان، بازداشت شد.
به گزارش منابع حقوق بشری، آقای امینی پیش‌تر با دریافت ابلاغیه‌ای به این دادگاه احضار شده بود و بازداشت وی پس از پایان جلسه دادرسی صورت گرفته است.
لقمان امینی پیش از این نیز در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در تاریخ ۳ اسفند همان سال با تودیع وثیقه آزاد شده بود. وی در خردادماه ۱۴۰۲ از بابت اتهاماتی نظیر تبلیغ علیه نظام، نگهداری سلاح کمری و حمایت از اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱، به ۱۱ سال حبس تعزیری محکوم شد. همچنین بر اساس حکم صادره، وی به دو سال تبعید به اردبیل، خلع دائمی لباس روحانیت و ممنوعیت از ایراد خطبه نماز جمعه نیز محکوم شده است.
جلسه دادگاه پیشین وی در تاریخ ۱۷ خرداد ۱۴۰۲ برگزار شده بود. بازداشت مجدد وی نگرانی‌ها نسبت به افزایش فشارها بر روحانیون اهل سنت و فعالان مذهبی را افزایش داده است.
#رواداری #آزادی_دین #آزادی_بیان #اهل_سنت #حکومت_ایدئولوژیک #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
لقمان امینی، روحانی اهل سنت و امام جمعه مسجد جامع چهاریارنبی در شهر سنندج، امروز پس از حضور در دادگاه ویژه روحانیت همدان، بازداشت شد.
به گزارش منابع حقوق بشری، آقای امینی پیش‌تر با دریافت ابلاغیه‌ای به این دادگاه احضار شده بود و بازداشت وی پس از پایان جلسه دادرسی صورت گرفته است.
لقمان امینی پیش از این نیز در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در تاریخ ۳ اسفند همان سال با تودیع وثیقه آزاد شده بود. وی در خردادماه ۱۴۰۲ از بابت اتهاماتی نظیر تبلیغ علیه نظام، نگهداری سلاح کمری و حمایت از اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱، به ۱۱ سال حبس تعزیری محکوم شد. همچنین بر اساس حکم صادره، وی به دو سال تبعید به اردبیل، خلع دائمی لباس روحانیت و ممنوعیت از ایراد خطبه نماز جمعه نیز محکوم شده است.
جلسه دادگاه پیشین وی در تاریخ ۱۷ خرداد ۱۴۰۲ برگزار شده بود. بازداشت مجدد وی نگرانی‌ها نسبت به افزایش فشارها بر روحانیون اهل سنت و فعالان مذهبی را افزایش داده است.
#رواداری #آزادی_دین #آزادی_بیان #اهل_سنت #حکومت_ایدئولوژیک #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
در سایه فشار جریان‌های تندرو مذهبی و با وجود داشتن مجوز رسمی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جشنواره موسیقی محلی جنوب ایران با عنوان «کوچه» که قرار بود چهارم اردیبهشت در فضای باز برگزار شود، به‌صورت محدود و در یکی از تالارهای بوشهر برگزار خواهد شد.
این تصمیم پس از انتقادات تند امام جمعه دشتستان، حسن مصلح، اتخاذ شد که در خطبه‌های نماز جمعه این برنامه را «بهانه‌ای برای ترویج اختلاط و شکستن خطوط قرمز شرع و عرف» دانسته بود.
این نگاه خشکه‌مذهبی و تفاسیر محدودکننده از دین، بار دیگر مانعی جدی برای شادی و زندگی فرهنگی مردم شده و نقش دین را نه‌در همزیستی و نشاط، بلکه در حذف و سانسور تعریف می‌کند.
در واکنش به این محدودیت‌ها، محسن شریفیان، بنیان‌گذار گروه لیان، با تأکید بر پویایی فرهنگ بومی، گفت: «کوچه تعطیل‌شدنی نیست» و از مردم خواست همچنان در کنار موسیقی محلی بمانند.
جشنواره «کوچه» که تاکنون سه دوره در بوشهر برگزار شده، همواره با استقبال گسترده مردمی روبه‌رو بوده است و اکنون نیز برگزارکنندگان امیدوارند آن را در قالبی مردمی و در چهارچوب قانون زنده نگه دارند.
#خشکه_مذهبی #فستیوال_کوچه #رواداری #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
در سایه فشار جریان‌های تندرو مذهبی و با وجود داشتن مجوز رسمی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جشنواره موسیقی محلی جنوب ایران با عنوان «کوچه» که قرار بود چهارم اردیبهشت در فضای باز برگزار شود، به‌صورت محدود و در یکی از تالارهای بوشهر برگزار خواهد شد.
این تصمیم پس از انتقادات تند امام جمعه دشتستان، حسن مصلح، اتخاذ شد که در خطبه‌های نماز جمعه این برنامه را «بهانه‌ای برای ترویج اختلاط و شکستن خطوط قرمز شرع و عرف» دانسته بود.
این نگاه خشکه‌مذهبی و تفاسیر محدودکننده از دین، بار دیگر مانعی جدی برای شادی و زندگی فرهنگی مردم شده و نقش دین را نه‌در همزیستی و نشاط، بلکه در حذف و سانسور تعریف می‌کند.
در واکنش به این محدودیت‌ها، محسن شریفیان، بنیان‌گذار گروه لیان، با تأکید بر پویایی فرهنگ بومی، گفت: «کوچه تعطیل‌شدنی نیست» و از مردم خواست همچنان در کنار موسیقی محلی بمانند.
جشنواره «کوچه» که تاکنون سه دوره در بوشهر برگزار شده، همواره با استقبال گسترده مردمی روبه‌رو بوده است و اکنون نیز برگزارکنندگان امیدوارند آن را در قالبی مردمی و در چهارچوب قانون زنده نگه دارند.
#خشکه_مذهبی #فستیوال_کوچه #رواداری #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
«گفت‌وگو در کاتدرال» یکی از پیچیده‌ترین و عمیق‌ترین آثار ماریو بارگاس یوسا است؛ رمانی پرلایه که در بستر سیاسی-اجتماعی پرو دوران دیکتاتوری مانوئل اودریا می‌گذرد. داستان ظاهراً ساده است: گفت‌وگویی میان دو شخصیت—سانتیاگو زاباتا، روزنامه‌نگاری سرخورده، و آمبروسیو، راننده‌ی سابق پدرش—در میکده‌ای به نام «کاتدرال». اما همین گفت‌وگو، مانند نخ کشیده شده در هزار تویی از خاطرات، فساد، خیانت، و شکنندگی انسان، به مرور جهانی را می‌سازد که هم عمیقاً شخصی است و هم تمام‌قد سیاسی.
یوسا با مهارتی بی‌نظیر، خواننده را به تأمل درباره‌ی سؤال‌هایی بنیادین می‌کشاند: آزادی چیست، و چگونه ممکن است در جامعه‌ای سرکوبگر و فاسد، فرد هنوز به‌دنبال معنا و اختیار باشد؟ سانتیاگو، قهرمانی بی‌قهرمانی‌ست؛ نه آن‌قدر فعال که بخواهد دنیا را تغییر دهد، و نه آن‌قدر مرده‌دل که با آن کنار بیاید. او، در کشاکش انتخاب‌های گذشته و زخم‌های اکنون، همچون آینه‌ای است که شکستگی‌های یک جامعه‌ی پوسیده را بازتاب می‌دهد.
نکته‌ی برجسته‌ی رمان، ساختار چندلایه و روایت غیرخطی آن است؛ جمله‌ها گاه چندین صفحه ادامه دارند، روایت‌ها در هم تنیده می‌شوند، و مرز میان گذشته و حال محو می‌شود. این فرم پیچیده، در واقع بازتابی از وضعیت درونی شخصیت‌ها و جامعه است: جایی که زمان پیوستگی ندارد، حقیقت قطعی نیست، و حافظه میدان نبردی است میان فراموشی و زنده‌نگه‌داشتن درد.
«گفت‌وگو در کاتدرال» فقط یک رمان سیاسی نیست؛ اثری‌ست درباره‌ی انسان در جهنمی خودساخته، درباره‌ی روشنفکری که راهش را گم کرده، و درباره‌ی سؤالی که مثل خوره در ذهن می‌چرخد: «کی گند زدیم؟ کی همه‌چی خراب شد؟» این رمان نه فقط از فساد سیاسی حرف می‌زند، بلکه از فساد درونی انسان، از تسلیم در برابر بی‌معنایی، و از لحظه‌ای که آدمی دیگر امیدی برای نجات نمی‌بیند.
این کتاب توسط عبدالله کوثری به فارسی برگردانده و لوح فکر آن‌را منتشر کرده و علاوه بر برنده شدن جایزه بهترین کتاب سال ۱۳۸۵ بعنوان یکی از برجسته‌ترین آثار ادبیات آمریکای لاتین در ایران شناخته می‌شود.
#یوسا #ماریو_بارگاس_یوسا #گفتگو_در_کاتدرال #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
«گفت‌وگو در کاتدرال» یکی از پیچیده‌ترین و عمیق‌ترین آثار ماریو بارگاس یوسا است؛ رمانی پرلایه که در بستر سیاسی-اجتماعی پرو دوران دیکتاتوری مانوئل اودریا می‌گذرد. داستان ظاهراً ساده است: گفت‌وگویی میان دو شخصیت—سانتیاگو زاباتا، روزنامه‌نگاری سرخورده، و آمبروسیو، راننده‌ی سابق پدرش—در میکده‌ای به نام «کاتدرال». اما همین گفت‌وگو، مانند نخ کشیده شده در هزار تویی از خاطرات، فساد، خیانت، و شکنندگی انسان، به مرور جهانی را می‌سازد که هم عمیقاً شخصی است و هم تمام‌قد سیاسی.
یوسا با مهارتی بی‌نظیر، خواننده را به تأمل درباره‌ی سؤال‌هایی بنیادین می‌کشاند: آزادی چیست، و چگونه ممکن است در جامعه‌ای سرکوبگر و فاسد، فرد هنوز به‌دنبال معنا و اختیار باشد؟ سانتیاگو، قهرمانی بی‌قهرمانی‌ست؛ نه آن‌قدر فعال که بخواهد دنیا را تغییر دهد، و نه آن‌قدر مرده‌دل که با آن کنار بیاید. او، در کشاکش انتخاب‌های گذشته و زخم‌های اکنون، همچون آینه‌ای است که شکستگی‌های یک جامعه‌ی پوسیده را بازتاب می‌دهد.
نکته‌ی برجسته‌ی رمان، ساختار چندلایه و روایت غیرخطی آن است؛ جمله‌ها گاه چندین صفحه ادامه دارند، روایت‌ها در هم تنیده می‌شوند، و مرز میان گذشته و حال محو می‌شود. این فرم پیچیده، در واقع بازتابی از وضعیت درونی شخصیت‌ها و جامعه است: جایی که زمان پیوستگی ندارد، حقیقت قطعی نیست، و حافظه میدان نبردی است میان فراموشی و زنده‌نگه‌داشتن درد.
«گفت‌وگو در کاتدرال» فقط یک رمان سیاسی نیست؛ اثری‌ست درباره‌ی انسان در جهنمی خودساخته، درباره‌ی روشنفکری که راهش را گم کرده، و درباره‌ی سؤالی که مثل خوره در ذهن می‌چرخد: «کی گند زدیم؟ کی همه‌چی خراب شد؟» این رمان نه فقط از فساد سیاسی حرف می‌زند، بلکه از فساد درونی انسان، از تسلیم در برابر بی‌معنایی، و از لحظه‌ای که آدمی دیگر امیدی برای نجات نمی‌بیند.
این کتاب توسط عبدالله کوثری به فارسی برگردانده و لوح فکر آن‌را منتشر کرده و علاوه بر برنده شدن جایزه بهترین کتاب سال ۱۳۸۵ بعنوان یکی از برجسته‌ترین آثار ادبیات آمریکای لاتین در ایران شناخته می‌شود.
#یوسا #ماریو_بارگاس_یوسا #گفتگو_در_کاتدرال #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
از ابتدای شکل‌گیری جمهوری اسلامی، مفاهیم مذهبی به‌گونه‌ای بازتعریف شدند که بتوانند بستر لازم برای توجیه سرکوب و اعمال خشونت را فراهم سازند. در این ساختار، قدرت سیاسی به‌واسطه پیوند با ایدئولوژی دینی، خود را مجاز به حذف هر صدای مخالفی دانسته است. پدیده‌ای که نخستین بار با رهبری روح‌الله خمینی پایه‌گذاری شد، با گذر زمان به ابزار اصلی کنترل و استمرار حاکمیت تبدیل گشت.
در این چارچوب، اعمالی مانند بازداشت‌های فله‌ای، شکنجه، اعدام‌های فراقضایی و سرکوب‌های خیابانی، نه به‌عنوان نقض حقوق انسان‌ها، بلکه به‌عنوان ضرورتی در مسیر حفاظت از دین و نظام تفسیر شده‌اند. این نوع نگاه، امکان نهادینه‌سازی خشونت را در ساختار حکمرانی فراهم کرده است.
در دوره رهبری علی خامنه‌ای، این روند ابعاد گسترده‌تری یافته است. استفاده از مفاهیمی چون دشمنی با دین، توطئه خارجی، یا دفاع از ارزش‌های انقلاب، در توجیه اقدامات ضدبشری رایج شده است. چنین رویکردی، فضای عمومی را به میدان سرکوب سیستماتیک بدل کرده، جایی که مأموران امنیتی با اطمینان از مشروعیت عملکرد خود، به اقدامات خشن و تحقیرآمیز دست می‌زنند.
نگاه ایدئولوژیک به خشونت در جمهوری اسلامی، شباهت‌های قابل توجهی با گروهک‌های تندرو تروریستی همچون داعش دارد. در مواردی، باور نیروهای وفادار به نظام چنان شکل گرفته که اعمال خشن علیه شهروندان، نه‌تنها عملی مجاز، بلکه عملی مقدس تلقی می‌شود. به‌عنوان نمونه، گزارش‌هایی درباره تجاوز به نوجوانان بازداشت‌شده و رفتارهای غیرانسانی با معترضان وجود دارد که در بستر ایدئولوژی حاکم، با سکوت یا حتی تأیید مواجه شده‌اند.
در این فضا، مرزهای اخلاقی فرو ریخته و قبح بسیاری از جنایات از میان رفته است. زمانی که خشونت تقدیس می‌شود و قانون در خدمت سرکوب قرار می‌گیرد، دیگر مجالی برای عدالت باقی نمی‌ماند. قربانی نه‌تنها بی‌پناه است، بلکه با سازوکاری روبه‌روست که او را مقصر معرفی می‌کند.
مهار چنین وضعیتی نیازمند شکستن چرخه مشروعیت‌سازی دینی برای اعمال ضدبشری است. بازتعریف قدرت، تقویت نهادهای مستقل مدنی، آموزش حقوق پایه‌ای انسان‌ها و فراهم‌سازی زمینه برای مسئولیت‌پذیری نهادهای حکومتی، از جمله پیش‌نیازهای ایجاد تحول در جامعه‌ای هستند که سال‌ها زیر سایه سرکوب ایدئولوژیک زیسته است.
و در نهایت، باید با صراحت گفت که جمهوری اسلامی نه در ساختار و نه در عملکرد، هیچ ظرفیت و امکانی برای اصلاح ندارد. سیستمی که بنیان آن بر سرکوب، حذف و تقدیس خشونت بنا شده، اصلاح‌پذیر نیست و تنها راه رهایی از آن، گذار کامل و بی‌بازگشت از این نظم فاسد و سرکوبگر است.
#حکومت_ایدئولوژیک #استبداد_دینی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
در این چارچوب، اعمالی مانند بازداشت‌های فله‌ای، شکنجه، اعدام‌های فراقضایی و سرکوب‌های خیابانی، نه به‌عنوان نقض حقوق انسان‌ها، بلکه به‌عنوان ضرورتی در مسیر حفاظت از دین و نظام تفسیر شده‌اند. این نوع نگاه، امکان نهادینه‌سازی خشونت را در ساختار حکمرانی فراهم کرده است.
در دوره رهبری علی خامنه‌ای، این روند ابعاد گسترده‌تری یافته است. استفاده از مفاهیمی چون دشمنی با دین، توطئه خارجی، یا دفاع از ارزش‌های انقلاب، در توجیه اقدامات ضدبشری رایج شده است. چنین رویکردی، فضای عمومی را به میدان سرکوب سیستماتیک بدل کرده، جایی که مأموران امنیتی با اطمینان از مشروعیت عملکرد خود، به اقدامات خشن و تحقیرآمیز دست می‌زنند.
نگاه ایدئولوژیک به خشونت در جمهوری اسلامی، شباهت‌های قابل توجهی با گروهک‌های تندرو تروریستی همچون داعش دارد. در مواردی، باور نیروهای وفادار به نظام چنان شکل گرفته که اعمال خشن علیه شهروندان، نه‌تنها عملی مجاز، بلکه عملی مقدس تلقی می‌شود. به‌عنوان نمونه، گزارش‌هایی درباره تجاوز به نوجوانان بازداشت‌شده و رفتارهای غیرانسانی با معترضان وجود دارد که در بستر ایدئولوژی حاکم، با سکوت یا حتی تأیید مواجه شده‌اند.
در این فضا، مرزهای اخلاقی فرو ریخته و قبح بسیاری از جنایات از میان رفته است. زمانی که خشونت تقدیس می‌شود و قانون در خدمت سرکوب قرار می‌گیرد، دیگر مجالی برای عدالت باقی نمی‌ماند. قربانی نه‌تنها بی‌پناه است، بلکه با سازوکاری روبه‌روست که او را مقصر معرفی می‌کند.
مهار چنین وضعیتی نیازمند شکستن چرخه مشروعیت‌سازی دینی برای اعمال ضدبشری است. بازتعریف قدرت، تقویت نهادهای مستقل مدنی، آموزش حقوق پایه‌ای انسان‌ها و فراهم‌سازی زمینه برای مسئولیت‌پذیری نهادهای حکومتی، از جمله پیش‌نیازهای ایجاد تحول در جامعه‌ای هستند که سال‌ها زیر سایه سرکوب ایدئولوژیک زیسته است.
و در نهایت، باید با صراحت گفت که جمهوری اسلامی نه در ساختار و نه در عملکرد، هیچ ظرفیت و امکانی برای اصلاح ندارد. سیستمی که بنیان آن بر سرکوب، حذف و تقدیس خشونت بنا شده، اصلاح‌پذیر نیست و تنها راه رهایی از آن، گذار کامل و بی‌بازگشت از این نظم فاسد و سرکوبگر است.
#حکومت_ایدئولوژیک #استبداد_دینی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
صفحه گفت‌وشنود را دنبال کنید: @dialogue1402
اطلاعاتی درباره مجازات اعدام؛ اقدامی علیه انسان
پس از پایان جنگ جهانی دوم و تشکیل سازمان ملل متحد، حقوق بشر به یک موضوع مهم جهانی تبدیل شد و بسیاری از کشورها شروع به لغو مجازات اعدام کردند.
بریتانیا در سال ۱۹۶۵ مجازات اعدام را برای جرایم قتل لغو کرد و در سال ۱۹۹۸ آن را به طور کامل حذف کرد. در سال ۱۹۸۱، فرانسه نیز مجازات اعدام را لغو کرد.
ونزوئلا در سال ۱۸۶۳ اولین کشور در آمریکای لاتین بود که مجازات اعدام را لغو کرد.
پروتکل دوم اختیاری به میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) که در سال ۱۹۸۹ تصویب شد، کشورها را تشویق به لغو مجازات اعدام می‌کند.
آفریقای جنوبی پس از پایان آپارتاید در سال ۱۹۹۵ مجازات اعدام را لغو کرد.
کشورهای آسیایی مانند فیلیپین در سال ۲۰۰۶ مجازات اعدام را لغو کردند، هرچند برخی دیگر از کشورهای آسیایی همچنان از این مجازات استفاده میکنند.
بیش از دو سوم کشورهای جهان یا مجازات اعدام را لغو کرده‌اند یا به ندرت از آن استفاده میکنند. بیش از ۱۴۰ کشور در قوانین خود مجازات اعدام را برای تمامی جرایم یا برای جرایم عادی لغو کرده‌اند.
برخی کشورها مجازات اعدام را فقط برای جرایم خاص مانند تروریسم یا خیانت اجرا میکنند.
مجازات اعدام در جمهوری اسلامی یکی از بحث‌برانگیزترین و مناقشه‌برانگیزترین جنبه‌های نظام قضایی است.
جمهوری اسلامی، به‌ویژه در مورد جرایمی مانند قتل عمد، جرایم مواد مخدر، و جرایم سیاسی و امنیتی، به‌طور گسترده از اعدام استفاده می‌کند.
یکی از انتقادات اصلی به مجازات اعدام در ایران، نقض حقوق بشر و نبود شفافیت در روند قضایی است. بسیاری از احکام اعدام به‌ویژه در پرونده‌های امنیتی و سیاسی، در دادگاه‌های انقلاب صادر می‌شوند که به داشتن روندهای ناعادلانه و فقدان دسترسی متهمان به وکلای مستقل معروف هستند. علاوه بر این، گزارش‌ها از شکنجه و اعترافات اجباری برای اخذ مدارک جرم، اعتبار بسیاری از این احکام را زیر سؤال برده است.
اجرای اعدام به‌عنوان ابزاری برای سرکوب مخالفان سیاسی و ایجاد ترس در جامعه نیز مورد انتقاد قرار دارد؛ در جمهوری اسلامی، اعدام اقدامی علیه انسان است.
در وبسایت گفت‌وشنود بیشتر بخوانید:
https://dialog.tavaana.org/execution-against-human/
#گفتگو_توانا #مجازات_اعدام #حقوق_بشر #جمهوری_اسلامی #عدالت_قضایی #حقوق_زندانیان #لغو_اعدام #آزادی_بیان #قوانین_کیفری
@dialogue1402
اطلاعاتی درباره مجازات اعدام؛ اقدامی علیه انسان
پس از پایان جنگ جهانی دوم و تشکیل سازمان ملل متحد، حقوق بشر به یک موضوع مهم جهانی تبدیل شد و بسیاری از کشورها شروع به لغو مجازات اعدام کردند.
بریتانیا در سال ۱۹۶۵ مجازات اعدام را برای جرایم قتل لغو کرد و در سال ۱۹۹۸ آن را به طور کامل حذف کرد. در سال ۱۹۸۱، فرانسه نیز مجازات اعدام را لغو کرد.
ونزوئلا در سال ۱۸۶۳ اولین کشور در آمریکای لاتین بود که مجازات اعدام را لغو کرد.
پروتکل دوم اختیاری به میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) که در سال ۱۹۸۹ تصویب شد، کشورها را تشویق به لغو مجازات اعدام می‌کند.
آفریقای جنوبی پس از پایان آپارتاید در سال ۱۹۹۵ مجازات اعدام را لغو کرد.
کشورهای آسیایی مانند فیلیپین در سال ۲۰۰۶ مجازات اعدام را لغو کردند، هرچند برخی دیگر از کشورهای آسیایی همچنان از این مجازات استفاده میکنند.
بیش از دو سوم کشورهای جهان یا مجازات اعدام را لغو کرده‌اند یا به ندرت از آن استفاده میکنند. بیش از ۱۴۰ کشور در قوانین خود مجازات اعدام را برای تمامی جرایم یا برای جرایم عادی لغو کرده‌اند.
برخی کشورها مجازات اعدام را فقط برای جرایم خاص مانند تروریسم یا خیانت اجرا میکنند.
مجازات اعدام در جمهوری اسلامی یکی از بحث‌برانگیزترین و مناقشه‌برانگیزترین جنبه‌های نظام قضایی است.
جمهوری اسلامی، به‌ویژه در مورد جرایمی مانند قتل عمد، جرایم مواد مخدر، و جرایم سیاسی و امنیتی، به‌طور گسترده از اعدام استفاده می‌کند.
یکی از انتقادات اصلی به مجازات اعدام در ایران، نقض حقوق بشر و نبود شفافیت در روند قضایی است. بسیاری از احکام اعدام به‌ویژه در پرونده‌های امنیتی و سیاسی، در دادگاه‌های انقلاب صادر می‌شوند که به داشتن روندهای ناعادلانه و فقدان دسترسی متهمان به وکلای مستقل معروف هستند. علاوه بر این، گزارش‌ها از شکنجه و اعترافات اجباری برای اخذ مدارک جرم، اعتبار بسیاری از این احکام را زیر سؤال برده است.
اجرای اعدام به‌عنوان ابزاری برای سرکوب مخالفان سیاسی و ایجاد ترس در جامعه نیز مورد انتقاد قرار دارد؛ در جمهوری اسلامی، اعدام اقدامی علیه انسان است.
در وبسایت گفت‌وشنود بیشتر بخوانید:
https://dialog.tavaana.org/execution-against-human/
#گفتگو_توانا #مجازات_اعدام #حقوق_بشر #جمهوری_اسلامی #عدالت_قضایی #حقوق_زندانیان #لغو_اعدام #آزادی_بیان #قوانین_کیفری
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
پاپ فرانسیس
صدای گفت‌وگو، رواداری و کرامت انسانی
پاپ فرانسیس، رهبر کلیسای کاتولیک، با رویکردی پیشرو و نوگرایانه، نمادی از گفت‌وگو، رواداری، و دفاع از کرامت انسانی بود.
او با اقداماتی مانند میانجی‌گری دیپلماتیک بین کوبا و آمریکا، عذرخواهی از بومیان کانادا، دفاع از حقوق مهاجران، و حمایت از اقلیت‌های جنسی، نشان داده که کلیسا می‌تواند در جهان مدرن پل‌ساز باشد، نه دیوارساز. او با شستن پای پناهجویان مسلمان، بوسیدن پای رهبران متخاصم سودان جنوبی، و دعوت به اقتصاد عادلانه، کرامت انسانی را در مرکز توجه قرار داد و سعی در تبدیل خصومت‌ها به گفت‌وگو کرد.
یکی از اقدامات برجسته او دعوت به گفت‌وگوی جهانی با غیرمؤمنان است.
پاپ فرانسیس در دیدار با افراد سکولار و بی‌دین، از جمله روزنامه‌نگار ایتالیایی اوجنیو اسکالفاری، تأکید کرد که «خدا متعلق به همه است» و حتی غیرمؤمنان می‌توانند با وجدان خود به خیر عمل کنند (لا رپوبلیکا، ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۳).
او این گفت‌وگو را به‌عنوان پلی برای تفاهم و همکاری انسانی ترویج کرد.
نقل‌قول زیر دیدگاه او را درباره گفت‌وگو به‌خوبی نشان می‌دهد:
«گفت‌وگو راهی برای درک بهتر یکدیگر و همکاری در ایجاد فضایی نه‌تنها از رواداری، بلکه از احترام میان ادیان است. قدرت ما در ملایمت دیدار با یکدیگر نهفته است، نه در افراط‌گرایی که تنها به تعارض می‌انجامد.»
(منبع: واتیکان نیوز، ۱۵ مه ۲۰۱۹)
در مقابل این رویکرد فراگیر، رهبران دینی حاکم بر ایران، حتی در برابر هم‌وطنان خود مانند اهل سنت، و اقلیت‌های دیگر رواداری و گفت‌وگو نشان نمی‌دهند.
محدودیت‌های اعمال‌شده بر اقلیت‌های دینی، از جمله عدم اجازه ساخت عبادتگاه یا برگزاری آزاد مناسک دینی آنها یا محرومیت از مناصب کلیدی، در تضاد با دعوت پاپ بعنوان یک رهبر دینی و به احترام و همکاری با دیگران، حتی غیرمؤمنان، قرار دارد.
این تفاوت نشان‌دهنده شکاف میان رویکردی جهانی و انسانی در برابر نگاهی انحصاری و محدود است.
پاپ فرانسیس با قلب باز به سوی همه، از مؤمن تا غیرمؤمن، گام برمی‌داشت و جهان را به گفت‌وگویی دعوت می‌کرد که در آن کرامت انسانی و صلح در اولویت باشد.
#پاپ_فرانسیس #گفتگو #رواداری #مدارا #همزیستی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
پاپ فرانسیس
صدای گفت‌وگو، رواداری و کرامت انسانی
پاپ فرانسیس، رهبر کلیسای کاتولیک، با رویکردی پیشرو و نوگرایانه، نمادی از گفت‌وگو، رواداری، و دفاع از کرامت انسانی بود.
او با اقداماتی مانند میانجی‌گری دیپلماتیک بین کوبا و آمریکا، عذرخواهی از بومیان کانادا، دفاع از حقوق مهاجران، و حمایت از اقلیت‌های جنسی، نشان داده که کلیسا می‌تواند در جهان مدرن پل‌ساز باشد، نه دیوارساز. او با شستن پای پناهجویان مسلمان، بوسیدن پای رهبران متخاصم سودان جنوبی، و دعوت به اقتصاد عادلانه، کرامت انسانی را در مرکز توجه قرار داد و سعی در تبدیل خصومت‌ها به گفت‌وگو کرد.
یکی از اقدامات برجسته او دعوت به گفت‌وگوی جهانی با غیرمؤمنان است.
پاپ فرانسیس در دیدار با افراد سکولار و بی‌دین، از جمله روزنامه‌نگار ایتالیایی اوجنیو اسکالفاری، تأکید کرد که «خدا متعلق به همه است» و حتی غیرمؤمنان می‌توانند با وجدان خود به خیر عمل کنند (لا رپوبلیکا، ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۳).
او این گفت‌وگو را به‌عنوان پلی برای تفاهم و همکاری انسانی ترویج کرد.
نقل‌قول زیر دیدگاه او را درباره گفت‌وگو به‌خوبی نشان می‌دهد:
«گفت‌وگو راهی برای درک بهتر یکدیگر و همکاری در ایجاد فضایی نه‌تنها از رواداری، بلکه از احترام میان ادیان است. قدرت ما در ملایمت دیدار با یکدیگر نهفته است، نه در افراط‌گرایی که تنها به تعارض می‌انجامد.»
(منبع: واتیکان نیوز، ۱۵ مه ۲۰۱۹)
در مقابل این رویکرد فراگیر، رهبران دینی حاکم بر ایران، حتی در برابر هم‌وطنان خود مانند اهل سنت، و اقلیت‌های دیگر رواداری و گفت‌وگو نشان نمی‌دهند.
محدودیت‌های اعمال‌شده بر اقلیت‌های دینی، از جمله عدم اجازه ساخت عبادتگاه یا برگزاری آزاد مناسک دینی آنها یا محرومیت از مناصب کلیدی، در تضاد با دعوت پاپ بعنوان یک رهبر دینی و به احترام و همکاری با دیگران، حتی غیرمؤمنان، قرار دارد.
این تفاوت نشان‌دهنده شکاف میان رویکردی جهانی و انسانی در برابر نگاهی انحصاری و محدود است.
پاپ فرانسیس با قلب باز به سوی همه، از مؤمن تا غیرمؤمن، گام برمی‌داشت و جهان را به گفت‌وگویی دعوت می‌کرد که در آن کرامت انسانی و صلح در اولویت باشد.
#پاپ_فرانسیس #گفتگو #رواداری #مدارا #همزیستی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
خمینی گفته بود:
«رابطه ما با امثال آمریکا، رابطه ملت مظلوم با جهانخواران است.»
(صحیفه امام، ج ۱۲، ص ۴۰)
اما این نگاه تقابلی چه دستاوردی داشت؟
دهه‌ها دشمن‌تراشی، قطع رابطه با جهان، تحریم‌های اقتصادی، فشارهای بین‌المللی، و انزوایی که تاوانش را نه ساختار قدرت، بلکه مردم با گرانی، بیکاری و فقر پرداختند.
سؤال مهم اینجاست:
آیا دشمنی نظام حاکم با جهان، به‌ویژه با آمریکا، واقعاً در خدمت مردم بود؟
یا صرفاً ابزاری برای سرکوب داخلی و گریز از پاسخگویی شد؟
و شاید امروز، باید صادقانه پرسید:
آیا واقعا رابطه مردم ایران با حاکمیت، رابطه مظلوم با ظالم نیست؟
شاید دشمن واقعی نه آن‌سوی مرزها، که همین‌جاست.
#نارواداری #دشمن_سازی #ایران #آمریکا #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
خمینی گفته بود:
«رابطه ما با امثال آمریکا، رابطه ملت مظلوم با جهانخواران است.»
(صحیفه امام، ج ۱۲، ص ۴۰)
اما این نگاه تقابلی چه دستاوردی داشت؟
دهه‌ها دشمن‌تراشی، قطع رابطه با جهان، تحریم‌های اقتصادی، فشارهای بین‌المللی، و انزوایی که تاوانش را نه ساختار قدرت، بلکه مردم با گرانی، بیکاری و فقر پرداختند.
سؤال مهم اینجاست:
آیا دشمنی نظام حاکم با جهان، به‌ویژه با آمریکا، واقعاً در خدمت مردم بود؟
یا صرفاً ابزاری برای سرکوب داخلی و گریز از پاسخگویی شد؟
و شاید امروز، باید صادقانه پرسید:
آیا واقعا رابطه مردم ایران با حاکمیت، رابطه مظلوم با ظالم نیست؟
شاید دشمن واقعی نه آن‌سوی مرزها، که همین‌جاست.
#نارواداری #دشمن_سازی #ایران #آمریکا #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
ورق بزنید
عبدالله حاجی‌صادقی، نماینده خامنه‌ای در سپاه پاسداران گفت: «مساجد نباید به فضاهای سکولار تبدیل شوند، بلکه باید عبادت، سیاست، معرفت و روحیه جهادی را در خود جمع کنند.»
او اضافه کرد: «دشمن پس از ناکامی در تصرف اهداف نظامی، اکنون به دنبال تغییر باورها و گرایش‌های مردم است.»
پاسخ برخی مخاطبان گفت‌وشنود در کامنت‌ها خواندنی و قابل تامل است که با شما به اشتراک می‌گذاریم.
شما هم دیدگاه‌های خود را با ما به اشتراک بگذارید.
#حکومت_ایدئولوژیک #سکولاریسم #مسجد #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
ورق بزنید
عبدالله حاجی‌صادقی، نماینده خامنه‌ای در سپاه پاسداران گفت: «مساجد نباید به فضاهای سکولار تبدیل شوند، بلکه باید عبادت، سیاست، معرفت و روحیه جهادی را در خود جمع کنند.»
او اضافه کرد: «دشمن پس از ناکامی در تصرف اهداف نظامی، اکنون به دنبال تغییر باورها و گرایش‌های مردم است.»
پاسخ برخی مخاطبان گفت‌وشنود در کامنت‌ها خواندنی و قابل تامل است که با شما به اشتراک می‌گذاریم.
شما هم دیدگاه‌های خود را با ما به اشتراک بگذارید.
#حکومت_ایدئولوژیک #سکولاریسم #مسجد #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
کاملیا سجادیان، مادر جاویدنام محمد حسن ترکمان، جانباخته خیزش سراسری مردم ایران، متن زیر و این ویدئو انتقادی نسبت به سیاست‌های حاکمان جمهوری اسلامی را در حساب کاربری خود در اینستاگرم منتشر کرد.
دین پوشش و حربه ای ست برای جنایت های سیاست مداران تا در لوای دین و حاکمیتی مذهبی،، به تمام کثافت کاری شان، جامه ی عمل بپوشانند، و با استفاده از تبصره‌های دینی، سیاست های خود خواهانه و منفعت طلبانه ی شان را برای رسیدن به مقاصد سیاسی خود شرعی و قانونی جلوه دهند، و اما جوامع خرافه پرستی که کور کورانه، فقط از حاکمان فاسد دینی، تقلید میکنند، این راه را برای حاکمیتی دروغین باز کرده و اجازه میدهند تا فاسدان در قالب دین، بر آنها ظلم و ستم کرده و بنام دیانت و مذهب، سیاست پیشه کنند، که به نظر من دین و سیاست کاملا از هم جدا بوده و هیچ گونه سنخیت و نقطه ی مشترکی با هم ندارند، پس ! دین از سیاست جداست .
شما هم دیدگاه‌های خود را با ما به اشتراک بگذارید.
#محمدحسن_ترکمان #کاملیا_سجادیان #سکولاریسم #نقد_دین ##تفکر_انتقادی #حکومت_ایدئولوژیک #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
کاملیا سجادیان، مادر جاویدنام محمد حسن ترکمان، جانباخته خیزش سراسری مردم ایران، متن زیر و این ویدئو انتقادی نسبت به سیاست‌های حاکمان جمهوری اسلامی را در حساب کاربری خود در اینستاگرم منتشر کرد.
دین پوشش و حربه ای ست برای جنایت های سیاست مداران تا در لوای دین و حاکمیتی مذهبی،، به تمام کثافت کاری شان، جامه ی عمل بپوشانند، و با استفاده از تبصره‌های دینی، سیاست های خود خواهانه و منفعت طلبانه ی شان را برای رسیدن به مقاصد سیاسی خود شرعی و قانونی جلوه دهند، و اما جوامع خرافه پرستی که کور کورانه، فقط از حاکمان فاسد دینی، تقلید میکنند، این راه را برای حاکمیتی دروغین باز کرده و اجازه میدهند تا فاسدان در قالب دین، بر آنها ظلم و ستم کرده و بنام دیانت و مذهب، سیاست پیشه کنند، که به نظر من دین و سیاست کاملا از هم جدا بوده و هیچ گونه سنخیت و نقطه ی مشترکی با هم ندارند، پس ! دین از سیاست جداست .
شما هم دیدگاه‌های خود را با ما به اشتراک بگذارید.
#محمدحسن_ترکمان #کاملیا_سجادیان #سکولاریسم #نقد_دین ##تفکر_انتقادی #حکومت_ایدئولوژیک #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید؛ این دعوت سهراب سپهری نه‌فقط فراخوانی برای نو نگریستن به طبیعت، که فراخوانی برای بازاندیشی در نگاه‌مان به انسان و جهان پیرامون است.
سهراب، شاعر روشنایی‌ها و لطافت‌ها، ما را به پاک‌کردن غبارهای قضاوت و پیش‌داوری از دیدگان‌مان فرامی‌خواند، تا «دیگری» را نه با مرزهای ذهنی‌مان، بلکه با نگاهی مهربان و پذیرا ببینیم.
در جهان شعری او، پذیرش و مدارا با دیگری، بخشی از سلوک انسانی و لازمه‌ای برای زیستن در جهانی زیباتر و انسانی‌تر است.
سهراب سپهری، که یکم اردیبهشت‌ماه سالگرد درگذشت اوست، شاعری بود که کلماتش را نه از جنس فریاد، که از جنس نجوا می‌سرود؛ نجواهایی که ریشه در معنویت شرقی، طبیعت زنده، و زیبایی‌های نادیده‌گرفته‌شده‌ی زندگی روزمره داشتند.
دنیای هنری او، آمیزه‌ای از نقاشی و شعر بود، که هر دو به یک معنا می‌رسیدند: کشف سادگی در ژرفا، و یافتن معنا در خاموشی. در نگاه او، انسان بخشی از کلیتی هماهنگ و متعالی بود؛ بی‌نیاز از برتری‌جویی، مشتاق به درک و گفت‌وگو.
سپهری با زبانی نرم و جهانی، راهی تازه برای زیستن با هم به ما نشان داد—راهی که از همدلی و سکوت می‌گذرد، نه از هیاهو و داوری.
#سهراب_سپهری #گفتگو #مدارا #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید؛ این دعوت سهراب سپهری نه‌فقط فراخوانی برای نو نگریستن به طبیعت، که فراخوانی برای بازاندیشی در نگاه‌مان به انسان و جهان پیرامون است.
سهراب، شاعر روشنایی‌ها و لطافت‌ها، ما را به پاک‌کردن غبارهای قضاوت و پیش‌داوری از دیدگان‌مان فرامی‌خواند، تا «دیگری» را نه با مرزهای ذهنی‌مان، بلکه با نگاهی مهربان و پذیرا ببینیم.
در جهان شعری او، پذیرش و مدارا با دیگری، بخشی از سلوک انسانی و لازمه‌ای برای زیستن در جهانی زیباتر و انسانی‌تر است.
سهراب سپهری، که یکم اردیبهشت‌ماه سالگرد درگذشت اوست، شاعری بود که کلماتش را نه از جنس فریاد، که از جنس نجوا می‌سرود؛ نجواهایی که ریشه در معنویت شرقی، طبیعت زنده، و زیبایی‌های نادیده‌گرفته‌شده‌ی زندگی روزمره داشتند.
دنیای هنری او، آمیزه‌ای از نقاشی و شعر بود، که هر دو به یک معنا می‌رسیدند: کشف سادگی در ژرفا، و یافتن معنا در خاموشی. در نگاه او، انسان بخشی از کلیتی هماهنگ و متعالی بود؛ بی‌نیاز از برتری‌جویی، مشتاق به درک و گفت‌وگو.
سپهری با زبانی نرم و جهانی، راهی تازه برای زیستن با هم به ما نشان داد—راهی که از همدلی و سکوت می‌گذرد، نه از هیاهو و داوری.
#سهراب_سپهری #گفتگو #مدارا #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
در حکومت‌های توتالیتر، دیگری‌سازی به‌ویژه در مورد اقلیت‌ها به ابزاری برای تثبیت قدرت و حذف مخالفان تبدیل می‌شود.
دیگری‌سازی در این رژیم‌ها به معنای شبیه‌سازی و برچسب‌گذاری اقلیت‌ها به عنوان دشمنان یا تهدیدات است.
این فرآیند شامل تبلیغات منفی، تحریف واقعیت‌ها و ایجاد ترس از اقلیت‌ها به منظور انزوای اجتماعی آنها می‌شود.
هدف اصلی این روش‌ها، کاهش پشتیبانی عمومی از اقلیت‌ها و سرکوب هر گونه مخالفت یا چالش به رژیم حاکم است.
حکومت‌های توتالیتر از حذف اقلیت‌ها به‌عنوان راهی برای ایجاد یک جامعه یکنواخت و کنترل‌شده استفاده میکنند.
این حذف می‌تواند شامل محدودیت‌های شدید در حقوق اقلیت‌ها، تبعیض‌های سازمان‌یافته و حتی اقدامات خشونت‌آمیز باشد.
با این روش، رژیم‌های توتالیتر نه تنها اقلیت‌ها را تحت فشار قرار میدهند بلکه از ایجاد هرگونه تنوع فکری و فرهنگی در جامعه جلوگیری میکنند.
بیشتر در وبسایت گفت‌وشنود بشنوید
دیگری سازی از خمینی تا خامنه‌ای
https://dialog.tavaana.org/say-listen-61/
#دیگری_سازی #توتالیتر #دیکتاتور #پلورالیسم #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
در حکومت‌های توتالیتر، دیگری‌سازی به‌ویژه در مورد اقلیت‌ها به ابزاری برای تثبیت قدرت و حذف مخالفان تبدیل می‌شود.
دیگری‌سازی در این رژیم‌ها به معنای شبیه‌سازی و برچسب‌گذاری اقلیت‌ها به عنوان دشمنان یا تهدیدات است.
این فرآیند شامل تبلیغات منفی، تحریف واقعیت‌ها و ایجاد ترس از اقلیت‌ها به منظور انزوای اجتماعی آنها می‌شود.
هدف اصلی این روش‌ها، کاهش پشتیبانی عمومی از اقلیت‌ها و سرکوب هر گونه مخالفت یا چالش به رژیم حاکم است.
حکومت‌های توتالیتر از حذف اقلیت‌ها به‌عنوان راهی برای ایجاد یک جامعه یکنواخت و کنترل‌شده استفاده میکنند.
این حذف می‌تواند شامل محدودیت‌های شدید در حقوق اقلیت‌ها، تبعیض‌های سازمان‌یافته و حتی اقدامات خشونت‌آمیز باشد.
با این روش، رژیم‌های توتالیتر نه تنها اقلیت‌ها را تحت فشار قرار میدهند بلکه از ایجاد هرگونه تنوع فکری و فرهنگی در جامعه جلوگیری میکنند.
بیشتر در وبسایت گفت‌وشنود بشنوید
دیگری سازی از خمینی تا خامنه‌ای
https://dialog.tavaana.org/say-listen-61/
#دیگری_سازی #توتالیتر #دیکتاتور #پلورالیسم #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
تضاد حقوق فردی و ارزش‌های مذهبی در جوامع دینی به تنش‌هایی اشاره دارد که میان آزادی‌های فردی و الزامات دینی به وجود می‌آید.
در این جوامع، حقوقی مانند آزادی بیان، عقیده و انتخاب سبک زندگی تحت تأثیر محدودیت‌های مذهبی قرار می‌گیرند.
حکومت‌های مذهبی اغلب به این تضاد دامن می‌زنند و باعث می‌شوند افرادی که عقاید متفاوتی دارند، دچار خودسانسوری یا محرومیت از حقوق خود شوند.
این وضعیت می‌تواند به محدود کردن آزادی‌های مدنی و تحمیل باورهای دینی به همه منجر شود و حقوق بشر را به چالش بکشد.
همچنین، این دوگانگی با مشکلات اجتماعی و سیاسی همراه است که فضای سرکوب و عدم تساهل نسبت به تفاوت‌های فردی را ایجاد می‌کند.
در نهایت، این مسائل بر تضعیف حقوق بشر در جوامع مذهبی تأثیر می‌گذارد و ضرورت توجه به اصول سکولاریسم را روشن می‌سازد.
#حکومت_مذهبی #سکولاریسم #حقوق_بشر #گفتگو_توانا
@dialogue1402
تضاد حقوق فردی و ارزش‌های مذهبی در جوامع دینی به تنش‌هایی اشاره دارد که میان آزادی‌های فردی و الزامات دینی به وجود می‌آید.
در این جوامع، حقوقی مانند آزادی بیان، عقیده و انتخاب سبک زندگی تحت تأثیر محدودیت‌های مذهبی قرار می‌گیرند.
حکومت‌های مذهبی اغلب به این تضاد دامن می‌زنند و باعث می‌شوند افرادی که عقاید متفاوتی دارند، دچار خودسانسوری یا محرومیت از حقوق خود شوند.
این وضعیت می‌تواند به محدود کردن آزادی‌های مدنی و تحمیل باورهای دینی به همه منجر شود و حقوق بشر را به چالش بکشد.
همچنین، این دوگانگی با مشکلات اجتماعی و سیاسی همراه است که فضای سرکوب و عدم تساهل نسبت به تفاوت‌های فردی را ایجاد می‌کند.
در نهایت، این مسائل بر تضعیف حقوق بشر در جوامع مذهبی تأثیر می‌گذارد و ضرورت توجه به اصول سکولاریسم را روشن می‌سازد.
#حکومت_مذهبی #سکولاریسم #حقوق_بشر #گفتگو_توانا
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
روز زمین هر سال در تاریخ ۲۲ آوریل برابر با ۲ اردیبهشت در تقویم شمسی برگزار می‌شود.
این روز فرصتی جهانی برای توجه به بحران‌های زیست‌محیطی و یادآوری مسئولیت جمعی ما در قبال سیاره زمین است.
روز زمین در سال ۱۹۷۰ میلادی در آمریکا پایه‌گذاری شد و به تدریج به یک حرکت جهانی تبدیل شد که میلیون‌ها نفر را از سراسر دنیا به فکر و عمل درباره موضوعاتی چون تغییرات اقلیمی، آلودگی، نابودی منابع طبیعی و انقراض گونه‌ها فرا می‌خواند.
این روز به ما یادآوری می‌کند که زمین تنها خانه ماست و آینده‌اش، آینده ماست.
اهمیت روز زمین در دنیای امروز، بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود.
بحران‌هایی مانند گرمایش جهانی، کاهش تنوع زیستی، آلودگی آب و خاک، و مصرف بی‌رویه منابع، مستقیماً زندگی انسان و سلامت سیاره را تهدید میکنند.
روز زمین فرصتی است برای بازنگری در شیوه زندگی، کاهش مصرف‌گرایی، و مشارکت در اقداماتی چون کاشت درخت، تفکیک زباله، استفاده از انرژی‌های پاک و حمایت از سیاست‌های زیست‌محیطی. این روز یک زنگ بیدارباش است برای همزیستی آگاهانه‌تر، مهربانانه‌تر و مسئولانه‌تر با طبیعت.
#روز_زمین #محیط_زیست #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
این روز فرصتی جهانی برای توجه به بحران‌های زیست‌محیطی و یادآوری مسئولیت جمعی ما در قبال سیاره زمین است.
روز زمین در سال ۱۹۷۰ میلادی در آمریکا پایه‌گذاری شد و به تدریج به یک حرکت جهانی تبدیل شد که میلیون‌ها نفر را از سراسر دنیا به فکر و عمل درباره موضوعاتی چون تغییرات اقلیمی، آلودگی، نابودی منابع طبیعی و انقراض گونه‌ها فرا می‌خواند.
این روز به ما یادآوری می‌کند که زمین تنها خانه ماست و آینده‌اش، آینده ماست.
اهمیت روز زمین در دنیای امروز، بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود.
بحران‌هایی مانند گرمایش جهانی، کاهش تنوع زیستی، آلودگی آب و خاک، و مصرف بی‌رویه منابع، مستقیماً زندگی انسان و سلامت سیاره را تهدید میکنند.
روز زمین فرصتی است برای بازنگری در شیوه زندگی، کاهش مصرف‌گرایی، و مشارکت در اقداماتی چون کاشت درخت، تفکیک زباله، استفاده از انرژی‌های پاک و حمایت از سیاست‌های زیست‌محیطی. این روز یک زنگ بیدارباش است برای همزیستی آگاهانه‌تر، مهربانانه‌تر و مسئولانه‌تر با طبیعت.
#روز_زمین #محیط_زیست #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
مرتضی صدوقی مازندرانی، مدرس حوزه علمیه، با تاکید بر تبلیغ حجاب اجباری گفت: «در این زمان و در این شهر، وجود بانوان باحجاب مایه افتخار است.»
او تاکید کرد: «ممکن است برخی به دلیل دیدن اسلام در وجود شما، به شما توهین کنند، اما این نشان‌دهنده تاثیرگذاری حجاب در تذکر دادن به دیگران است.»
این روحانی حامی حکومت افزود: «بانوان طلبه باید با رفتار و حجاب خود، نمونه‌ای از ارزش‌های اسلامی باشند و در شرایط کنونی، تبلیغ حجاب برای بانوان اهمیت ویژه‌ای دارد.»
✅️یکی از همراهان برای ما نوشته:
آقای صدوقی! مردم از دیدن «اسلام در وجود ما» به خشم نمی‌آیند، از دیدن دروغ، ریا، فساد، و سرکوب آزادی‌ها به اسم دین به خشم می‌آیند. آنچه مردم را از دین گریزان کرده، دخالت‌های بی‌پایان و تحمیل‌های زورگویانه‌ای‌ست که به اسم دین بر زندگی‌شان سایه انداخته. مردم وقتی می‌بینند کسانی که دم از ارزش‌های اسلامی می‌زنند، در عمل غرق در رانت و فسادند، دیگر گوش‌شان بدهکار موعظه‌ها و شعارهای دینی نیست. شما حجاب را ابزار تبلیغ می‌دانید، اما مردم آن را نماد اجبار و سرکوب می‌بینند. وقتی ظلم را با عبارات قدسی توجیه می‌کنید، نه تنها از دین دفاع نکرده‌اید، بلکه آن را به ابزاری برای حفظ قدرت و تحمیل اراده تبدیل کرده‌اید.
دین را بهانه نکن، مشکل ما با ظلم است!
#دین #دین_گریزی #نقد_دینی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
مرتضی صدوقی مازندرانی، مدرس حوزه علمیه، با تاکید بر تبلیغ حجاب اجباری گفت: «در این زمان و در این شهر، وجود بانوان باحجاب مایه افتخار است.»
او تاکید کرد: «ممکن است برخی به دلیل دیدن اسلام در وجود شما، به شما توهین کنند، اما این نشان‌دهنده تاثیرگذاری حجاب در تذکر دادن به دیگران است.»
این روحانی حامی حکومت افزود: «بانوان طلبه باید با رفتار و حجاب خود، نمونه‌ای از ارزش‌های اسلامی باشند و در شرایط کنونی، تبلیغ حجاب برای بانوان اهمیت ویژه‌ای دارد.»
✅️یکی از همراهان برای ما نوشته:
آقای صدوقی! مردم از دیدن «اسلام در وجود ما» به خشم نمی‌آیند، از دیدن دروغ، ریا، فساد، و سرکوب آزادی‌ها به اسم دین به خشم می‌آیند. آنچه مردم را از دین گریزان کرده، دخالت‌های بی‌پایان و تحمیل‌های زورگویانه‌ای‌ست که به اسم دین بر زندگی‌شان سایه انداخته. مردم وقتی می‌بینند کسانی که دم از ارزش‌های اسلامی می‌زنند، در عمل غرق در رانت و فسادند، دیگر گوش‌شان بدهکار موعظه‌ها و شعارهای دینی نیست. شما حجاب را ابزار تبلیغ می‌دانید، اما مردم آن را نماد اجبار و سرکوب می‌بینند. وقتی ظلم را با عبارات قدسی توجیه می‌کنید، نه تنها از دین دفاع نکرده‌اید، بلکه آن را به ابزاری برای حفظ قدرت و تحمیل اراده تبدیل کرده‌اید.
دین را بهانه نکن، مشکل ما با ظلم است!
#دین #دین_گریزی #نقد_دینی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
صبح پنج‌شنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۴، فاطمه سلطانی، دختر ۱۸ ساله اهل اسلامشهر، در حالی‌که آماده رفتن به محل کارش بود، با پدری روبه‌رو شد که نه از روی عصبانیت لحظه‌ای، بلکه با نقشه قبلی آمده بود تا او را به قتل برساند. پدر خانواده، که به‌خاطر خشونت‌های مکرر، مادر، پسر و دخترش را از خانه بیرون کرده بود، با شماره‌ای که در اینستاگرام کاری فاطمه دیده بود، تماس ساختگی گرفت و خود را به جای مشتری جا زد. فاطمه، بی‌خبر از نقشه پدر، به محل کار رفت و لحظاتی بعد با ضربه چاقو، تعقیب با ماشین، پرتاب به درون جوی آب و سیزده ضربه دیگر جان باخت.
قوانینی که با تکیه بر فقه سنتی و برداشت‌های تاریخی از متون دینی تدوین شده‌اند، در مواردی چون فرزندکشی یا زن‌کشی، عملاً راه را برای شکل‌گیری نوعی مصونیت قضایی برای خشونت‌ورزان درون خانواده هموار کرده‌اند. ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی، که پدر را از قصاص بابت قتل فرزند معاف می‌کند، نمونه‌ای بارز از چنین قانونی است؛ قانونی که نه از عدالت، بلکه از یک خوانش خاص و محافظه‌کار از فقه تبعیت می‌کند. این نگاه، پدر را به‌عنوان «مالک» جان فرزند تلقی می‌کند و نه شریک برابر در خانواده‌ای انسانی، و در نتیجه، قتل فرزند را نه جنایت کامل بلکه نوعی تخلف شخصی می‌بیند که تنها با دیه جبران‌پذیر است.
حمایت قانون از چنین رویکردهایی، در عمل به نفی حق حیات و امنیت برای قربانیان خشونت خانگی می‌انجامد و به مردانی که در جایگاه پدر یا شوهر هستند، این پیام را می‌دهد که می‌توانند بدون ترس از مجازات‌های جدی، تصمیمی مرگبار بگیرند. این قوانین، نه‌تنها با اصول جهان‌شمول حقوق بشر در تضاد هستند، بلکه با خودِ روح عدالت‌طلب و رحمانی دین نیز بیگانه‌اند. در نظامی که قانون به جای دفاع از جان بی‌دفاع، قاتل را مصون می‌دارد، نه‌تنها عدالت، بلکه کرامت انسانی نیز قربانی می‌شود. فاطمه سلطانی، تنها یکی از هزاران قربانی این بی‌عدالتی ساختاری است.
تصویر از صفحه ایکس آقای معین خزائلی، حقوقدان
#فقه_شیعه #حکومت_فقهی #فرزندکشی #زن_کشی #خشونت_خانگی #نقد_دین #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
صبح پنج‌شنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۴، فاطمه سلطانی، دختر ۱۸ ساله اهل اسلامشهر، در حالی‌که آماده رفتن به محل کارش بود، با پدری روبه‌رو شد که نه از روی عصبانیت لحظه‌ای، بلکه با نقشه قبلی آمده بود تا او را به قتل برساند. پدر خانواده، که به‌خاطر خشونت‌های مکرر، مادر، پسر و دخترش را از خانه بیرون کرده بود، با شماره‌ای که در اینستاگرام کاری فاطمه دیده بود، تماس ساختگی گرفت و خود را به جای مشتری جا زد. فاطمه، بی‌خبر از نقشه پدر، به محل کار رفت و لحظاتی بعد با ضربه چاقو، تعقیب با ماشین، پرتاب به درون جوی آب و سیزده ضربه دیگر جان باخت.
قوانینی که با تکیه بر فقه سنتی و برداشت‌های تاریخی از متون دینی تدوین شده‌اند، در مواردی چون فرزندکشی یا زن‌کشی، عملاً راه را برای شکل‌گیری نوعی مصونیت قضایی برای خشونت‌ورزان درون خانواده هموار کرده‌اند. ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی، که پدر را از قصاص بابت قتل فرزند معاف می‌کند، نمونه‌ای بارز از چنین قانونی است؛ قانونی که نه از عدالت، بلکه از یک خوانش خاص و محافظه‌کار از فقه تبعیت می‌کند. این نگاه، پدر را به‌عنوان «مالک» جان فرزند تلقی می‌کند و نه شریک برابر در خانواده‌ای انسانی، و در نتیجه، قتل فرزند را نه جنایت کامل بلکه نوعی تخلف شخصی می‌بیند که تنها با دیه جبران‌پذیر است.
حمایت قانون از چنین رویکردهایی، در عمل به نفی حق حیات و امنیت برای قربانیان خشونت خانگی می‌انجامد و به مردانی که در جایگاه پدر یا شوهر هستند، این پیام را می‌دهد که می‌توانند بدون ترس از مجازات‌های جدی، تصمیمی مرگبار بگیرند. این قوانین، نه‌تنها با اصول جهان‌شمول حقوق بشر در تضاد هستند، بلکه با خودِ روح عدالت‌طلب و رحمانی دین نیز بیگانه‌اند. در نظامی که قانون به جای دفاع از جان بی‌دفاع، قاتل را مصون می‌دارد، نه‌تنها عدالت، بلکه کرامت انسانی نیز قربانی می‌شود. فاطمه سلطانی، تنها یکی از هزاران قربانی این بی‌عدالتی ساختاری است.
تصویر از صفحه ایکس آقای معین خزائلی، حقوقدان
#فقه_شیعه #حکومت_فقهی #فرزندکشی #زن_کشی #خشونت_خانگی #نقد_دین #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
آیا می‌دانستید روز یادبود هولوکاست و شجاعت (یوم هاشوآ) یکی از تأثیرگذارترین روزهای تقویم اسرائیل است؟ این روز برای گرامی‌داشت یاد میلیون‌ها قربانی هولوکاست و تجلیل از مقاومت و شجاعت یهودیان در برابر رژیم نازی برگزار می‌شود. تاریخ این روز، ۲۷ نیسان در تقویم عبری است که معمولاً در ماه آوریل میلادی قرار می‌گیرد. انتخاب این روز با هدف یادآوری قیام گتوی ورشو در سال ۱۹۴۳ انجام شده است؛ یکی از نمادهای بارز مقاومت یهودیان در برابر نازی‌ها.
آیا می‌دانستید که در اسرائیل، در ساعت ۱۰ صبح این روز، آژیرهای هشدار در سراسر کشور به صدا درمی‌آیند و زندگی برای دو دقیقه متوقف می‌شود؟ مردم در خانه‌ها، خیابان‌ها، فروشگاه‌ها و حتی اتومبیل‌ها از حرکت می‌ایستند و به احترام قربانیان سکوت میکنند. این لحظه یکی از عمیق‌ترین جلوه‌های جمعی سوگواری و همبستگی در جهان معاصر است و نشان‌دهنده‌ی زنده بودن حافظه‌ی تاریخی یک ملت است.
آیا می‌دانستید که در این روز، مراسم رسمی دولتی در یادمان یَد وشم (Yad Vashem) در اورشلیم برگزار می‌شود؟ این مراسم با حضور رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر و بازماندگان هولوکاست برگزار شده و شامل روشن کردن مشعل‌های یادبود، سخنرانی‌ها، و اجرای موسیقی‌های سوگوارانه است. مدارس، رسانه‌ها و نهادهای عمومی نیز برنامه‌هایی ویژه برای آموزش درباره هولوکاست و بازتاب آثار آن برگزار میکنند.
آیا می‌دانستید که یوم هاشوآ تنها یادبود یک تراژدی تاریخی نیست، بلکه تلاشی برای زنده نگه‌داشتن وجدان تاریخی جهانی است؟ این روز فرصتی است برای تأکید بر خطرات نژادپرستی، یهودستیزی، نفرت‌پراکنی و بی‌تفاوتی در برابر ظلم. هولوکاست، نمادی از آن است که وقتی جوامع در برابر تبعیض و خشونت سکوت میکنند، فجایع انسانی چگونه ممکن می‌شود.
#یوم_هاشوآ #هشوا #هولوکاست #یهودی_ستیزی #اسرائیل #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
آیا می‌دانستید روز یادبود هولوکاست و شجاعت (یوم هاشوآ) یکی از تأثیرگذارترین روزهای تقویم اسرائیل است؟ این روز برای گرامی‌داشت یاد میلیون‌ها قربانی هولوکاست و تجلیل از مقاومت و شجاعت یهودیان در برابر رژیم نازی برگزار می‌شود. تاریخ این روز، ۲۷ نیسان در تقویم عبری است که معمولاً در ماه آوریل میلادی قرار می‌گیرد. انتخاب این روز با هدف یادآوری قیام گتوی ورشو در سال ۱۹۴۳ انجام شده است؛ یکی از نمادهای بارز مقاومت یهودیان در برابر نازی‌ها.
آیا می‌دانستید که در اسرائیل، در ساعت ۱۰ صبح این روز، آژیرهای هشدار در سراسر کشور به صدا درمی‌آیند و زندگی برای دو دقیقه متوقف می‌شود؟ مردم در خانه‌ها، خیابان‌ها، فروشگاه‌ها و حتی اتومبیل‌ها از حرکت می‌ایستند و به احترام قربانیان سکوت میکنند. این لحظه یکی از عمیق‌ترین جلوه‌های جمعی سوگواری و همبستگی در جهان معاصر است و نشان‌دهنده‌ی زنده بودن حافظه‌ی تاریخی یک ملت است.
آیا می‌دانستید که در این روز، مراسم رسمی دولتی در یادمان یَد وشم (Yad Vashem) در اورشلیم برگزار می‌شود؟ این مراسم با حضور رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر و بازماندگان هولوکاست برگزار شده و شامل روشن کردن مشعل‌های یادبود، سخنرانی‌ها، و اجرای موسیقی‌های سوگوارانه است. مدارس، رسانه‌ها و نهادهای عمومی نیز برنامه‌هایی ویژه برای آموزش درباره هولوکاست و بازتاب آثار آن برگزار میکنند.
آیا می‌دانستید که یوم هاشوآ تنها یادبود یک تراژدی تاریخی نیست، بلکه تلاشی برای زنده نگه‌داشتن وجدان تاریخی جهانی است؟ این روز فرصتی است برای تأکید بر خطرات نژادپرستی، یهودستیزی، نفرت‌پراکنی و بی‌تفاوتی در برابر ظلم. هولوکاست، نمادی از آن است که وقتی جوامع در برابر تبعیض و خشونت سکوت میکنند، فجایع انسانی چگونه ممکن می‌شود.
#یوم_هاشوآ #هشوا #هولوکاست #یهودی_ستیزی #اسرائیل #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
بر خلاف جمهوری اسلامی، ایرانیان هولوکاست را انکار نمی‌کنند
کسانی که یهودی‌ستیز هستند، هولوکاست را «افسانه» می‌دانند یا اینکه آن را اتفاقی غیرمهم می‌پندارند. از جمله علی خامنه‌ای و محمود احمدی‌نژاد از جمله عالی‌ترین مقامات جمهوری اسلامی بودند و هستند که صراحتا هولوکاست را انکار کرده‌اند.
نکته جالب توجه اما اینجاست که این یهودی‌ستیزی بین مردم ایران خریداری ندارد. نظرسنجی «انجمن ضدافترا» – که از سازمان‌های بین‌المللی مقابله با یهودی‌ستیزی است – در سال ۱۳۹۳ نشان داد ایرانیان بسیار کمتر از سایر شهروندان خاورمیانه و شمال آفریقا، تمایلات ضدیهودی دارند.
در وبسایت گفت و شنود بیشتر ببینید و بشنوید. از دست ندهید:
«بر خلاف جمهوری اسلامی، ایرانیان هولوکاست را انکار نمی‌کنند»
https://dialog.tavaana.org/holocaust-and-ir/
لینک یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=7mCS6TykQIo&t=144s
لینک ساندکلاد:
https://on.soundcloud.com/CmjkcUEQGvDLVvaE8
#گفتگو_توانا #همزیستی #یهودیان_ایران #یهودی_ستیزی
کسانی که یهودی‌ستیز هستند، هولوکاست را «افسانه» می‌دانند یا اینکه آن را اتفاقی غیرمهم می‌پندارند. از جمله علی خامنه‌ای و محمود احمدی‌نژاد از جمله عالی‌ترین مقامات جمهوری اسلامی بودند و هستند که صراحتا هولوکاست را انکار کرده‌اند.
نکته جالب توجه اما اینجاست که این یهودی‌ستیزی بین مردم ایران خریداری ندارد. نظرسنجی «انجمن ضدافترا» – که از سازمان‌های بین‌المللی مقابله با یهودی‌ستیزی است – در سال ۱۳۹۳ نشان داد ایرانیان بسیار کمتر از سایر شهروندان خاورمیانه و شمال آفریقا، تمایلات ضدیهودی دارند.
در وبسایت گفت و شنود بیشتر ببینید و بشنوید. از دست ندهید:
«بر خلاف جمهوری اسلامی، ایرانیان هولوکاست را انکار نمی‌کنند»
https://dialog.tavaana.org/holocaust-and-ir/
لینک یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=7mCS6TykQIo&t=144s
لینک ساندکلاد:
https://on.soundcloud.com/CmjkcUEQGvDLVvaE8
#گفتگو_توانا #همزیستی #یهودیان_ایران #یهودی_ستیزی
Forwarded from گفت‌وشنود
فیلم مجمع کاردینال‌ها یا ملاقات محرمانه (Conclave) اثری رازآلود، سیاسی و انسانی است که یکی از مهم‌ترین و محرمانه‌ترین فرآیندهای دینی جهان را روایت می‌کند: انتخاب پاپ جدید. این فیلم سال ۲۰۲۴، به کارگردانی ادوارد برگر، فیلم‌ساز آلمانی و برنده اسکار برای فیلم در جبهه غرب خبری نیست، ساخته شده است.
فیلمنامه را پیتر استروگان بر اساس رمان پرفروش ملاقات محرمانه (Conclave) نوشته رابرت هریس، نویسنده نام‌آشنای آثار سیاسی-تاریخی، به نگارش درآورده است.
داستان در دل واتیکان اتفاق می‌افتد، جایی که با مرگ پاپ، کاردینال‌ها در جلسه‌ای کاملاً بسته و محرمانه گرد هم می‌آیند تا رهبر جدید کلیسای کاتولیک را انتخاب کنند. اما آنچه در پس این جلسه رخ می‌دهد، تنها یک انتخاب مذهبی نیست؛ بلکه کشمکشی پیچیده میان سنت و نوگرایی، قدرت و اخلاق، راز و افشاگری است. در مرکز ماجرا، کاردینال لموئل با بازی رالف فاینز قرار دارد؛ شخصیتی که ناخواسته پرده از رازی بزرگ برمی‌دارد، رازی که می‌تواند کلیسا را تا مرز فروپاشی پیش ببرد.
ملاقات محرمانه (Conclave) با فیلم‌برداری چشم‌نواز در لوکیشن‌های واقعی رم و واتیکان، فضاسازی سنگین و بازی‌هایی درخشان، تماشاگر را به قلب ساختار قدرت در کلیسای کاتولیک می‌برد. این فیلم نه فقط درباره دین، که درباره حقیقت، ریا، سکوت‌های کشنده و ایمان‌هایی است که در نبرد با واقعیت، زیر سؤال می‌روند.
از نکات قابل توجه، گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای درباره شباهت شخصیت پاپ در داستان با چهره اصلاح‌طلب و ساده‌زیست پاپ فرانسیس است—کسی که تلاش کرد چهره‌ای انسانی‌تر و شفاف‌تر از کلیسا ارائه دهد، و حالا، با درگذشت او، فیلم ملاقات محرمانه (Conclave) معنایی عمیق‌تر و بازتابی دردناک‌تر از تحولات دینی و اخلاقی در جهان معاصر یافته است.
#معرفی_فیلم #مجمع_کاردینال_ها #کاردینال #پاپ #واتیکان #کاتولیک #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
فیلم مجمع کاردینال‌ها یا ملاقات محرمانه (Conclave) اثری رازآلود، سیاسی و انسانی است که یکی از مهم‌ترین و محرمانه‌ترین فرآیندهای دینی جهان را روایت می‌کند: انتخاب پاپ جدید. این فیلم سال ۲۰۲۴، به کارگردانی ادوارد برگر، فیلم‌ساز آلمانی و برنده اسکار برای فیلم در جبهه غرب خبری نیست، ساخته شده است.
فیلمنامه را پیتر استروگان بر اساس رمان پرفروش ملاقات محرمانه (Conclave) نوشته رابرت هریس، نویسنده نام‌آشنای آثار سیاسی-تاریخی، به نگارش درآورده است.
داستان در دل واتیکان اتفاق می‌افتد، جایی که با مرگ پاپ، کاردینال‌ها در جلسه‌ای کاملاً بسته و محرمانه گرد هم می‌آیند تا رهبر جدید کلیسای کاتولیک را انتخاب کنند. اما آنچه در پس این جلسه رخ می‌دهد، تنها یک انتخاب مذهبی نیست؛ بلکه کشمکشی پیچیده میان سنت و نوگرایی، قدرت و اخلاق، راز و افشاگری است. در مرکز ماجرا، کاردینال لموئل با بازی رالف فاینز قرار دارد؛ شخصیتی که ناخواسته پرده از رازی بزرگ برمی‌دارد، رازی که می‌تواند کلیسا را تا مرز فروپاشی پیش ببرد.
ملاقات محرمانه (Conclave) با فیلم‌برداری چشم‌نواز در لوکیشن‌های واقعی رم و واتیکان، فضاسازی سنگین و بازی‌هایی درخشان، تماشاگر را به قلب ساختار قدرت در کلیسای کاتولیک می‌برد. این فیلم نه فقط درباره دین، که درباره حقیقت، ریا، سکوت‌های کشنده و ایمان‌هایی است که در نبرد با واقعیت، زیر سؤال می‌روند.
از نکات قابل توجه، گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای درباره شباهت شخصیت پاپ در داستان با چهره اصلاح‌طلب و ساده‌زیست پاپ فرانسیس است—کسی که تلاش کرد چهره‌ای انسانی‌تر و شفاف‌تر از کلیسا ارائه دهد، و حالا، با درگذشت او، فیلم ملاقات محرمانه (Conclave) معنایی عمیق‌تر و بازتابی دردناک‌تر از تحولات دینی و اخلاقی در جهان معاصر یافته است.
#معرفی_فیلم #مجمع_کاردینال_ها #کاردینال #پاپ #واتیکان #کاتولیک #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
مدرس پژوهشگاه اندیشه اسلامی: نادیده گرفتن آثار مثبت روحانیت خلاف انصاف است
محمد ملک‌زاده، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: «نادیده گرفتن دستاوردها و خدمات و آثار مثبت مجموعه روحانیت و زیر سوال بردن آن، خلاف انصاف و واقعیت‌های موجود جامعه است.»
او ادامه داد: «اعتماد مردم به روحانیت نسبت به قبل از انقلاب، افزایش داشته است.»
✅️مخاطبی برای ما نوشته:
دستاورد روحانیت کجاست؟ فقط فقر، تبعیض، ریا و سرکوب دیده‌ایم
آنچه ما از روحانیت در این سال‌ها دیده‌ایم، چیزی جز فساد ساختاری، تحجر فکری، رانت‌خواری، ظلم سیستماتیک و انواع مفاسد اخلاقی، اجتماعی و سیاسی به‌نام دین نبوده است. چگونه می‌توان از "آثار مثبت روحانیت" سخن گفت، وقتی نتیجه‌ی عملکرد آنها، اقتصاد فروپاشیده، جامعه‌ای گرفتار فقر و نابرابری، جوانانی ناامید و فرهنگی دچار انحطاط است؟ وقتی نهاد دین در خدمت قدرت قرار گرفت و لباسی که باید مایه‌ی هدایت باشد، ابزار سلطه و سرکوب شد، دیگر چه چیزی از دین باقی می‌ماند جز ظاهرگرایی و ریا؟
حتی وضعیت دین‌داری مردم – به اذعان بسیاری از خود روحانیون – نسبت به پیش از انقلاب وخیم‌تر شده است؛ نه ایمان عمیق‌تر شده، نه اخلاق دینی رواج یافته. مردم دین را از دریچه‌ی رفتار روحانیت دیده‌اند و آنچه دیده‌اند، باعث دوری‌شان شده است. حالا جای سوال است: آیا شما واقعاً دستاورد مثبتی به یاد دارید که امروز در زندگی مردم نمود پیدا کرده باشد؟ دستاوردی که مردم از آن سود برده باشند، نه طبقه‌ای خاص در سایه‌ی رانت و قدرت؟
#فقه_شیعه #آخوند #ریا #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
مدرس پژوهشگاه اندیشه اسلامی: نادیده گرفتن آثار مثبت روحانیت خلاف انصاف است
محمد ملک‌زاده، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: «نادیده گرفتن دستاوردها و خدمات و آثار مثبت مجموعه روحانیت و زیر سوال بردن آن، خلاف انصاف و واقعیت‌های موجود جامعه است.»
او ادامه داد: «اعتماد مردم به روحانیت نسبت به قبل از انقلاب، افزایش داشته است.»
✅️مخاطبی برای ما نوشته:
دستاورد روحانیت کجاست؟ فقط فقر، تبعیض، ریا و سرکوب دیده‌ایم
آنچه ما از روحانیت در این سال‌ها دیده‌ایم، چیزی جز فساد ساختاری، تحجر فکری، رانت‌خواری، ظلم سیستماتیک و انواع مفاسد اخلاقی، اجتماعی و سیاسی به‌نام دین نبوده است. چگونه می‌توان از "آثار مثبت روحانیت" سخن گفت، وقتی نتیجه‌ی عملکرد آنها، اقتصاد فروپاشیده، جامعه‌ای گرفتار فقر و نابرابری، جوانانی ناامید و فرهنگی دچار انحطاط است؟ وقتی نهاد دین در خدمت قدرت قرار گرفت و لباسی که باید مایه‌ی هدایت باشد، ابزار سلطه و سرکوب شد، دیگر چه چیزی از دین باقی می‌ماند جز ظاهرگرایی و ریا؟
حتی وضعیت دین‌داری مردم – به اذعان بسیاری از خود روحانیون – نسبت به پیش از انقلاب وخیم‌تر شده است؛ نه ایمان عمیق‌تر شده، نه اخلاق دینی رواج یافته. مردم دین را از دریچه‌ی رفتار روحانیت دیده‌اند و آنچه دیده‌اند، باعث دوری‌شان شده است. حالا جای سوال است: آیا شما واقعاً دستاورد مثبتی به یاد دارید که امروز در زندگی مردم نمود پیدا کرده باشد؟ دستاوردی که مردم از آن سود برده باشند، نه طبقه‌ای خاص در سایه‌ی رانت و قدرت؟
#فقه_شیعه #آخوند #ریا #گفتگو_توانا
@Dialogue1402