ویدیویی که آوا جهانگبری در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد.
رقص «آوا جهانگیری»، دختر دارای معلولیت و از فعالان مدنی، با یک نوازنده آکاردئون

او نوشته:
«#شادی_حق_ماست

دعا کنیم خوشی ببارد ،
و صلح باشد و عشق...!
و زمین جای قشنگی بشود برای زندگی🌱
.
به امید شادی و آرامش‌ همیشگی مردمِ ایرانِ عزیزمون💚»


- آوا جهانگیری، دختری الهام‌بخش است که همواره توانایی و شهامت خود را نشان داده است.

#اصفهان_زیبا #اصفهان_ایران #میدان_نقش_جهان #نقش_جهان #اصفهانگردی #موسیقی_خیابانی #آکاردئون #آکاردئون_نوازی #معلولیت_محدودیت_نیست #هنرمند_ایرانی #صلح #آوا_جهانگیری #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
۱۲ دی؛ روز رشت و جشن زندگی

اینجا رشت است، جایی که شب گذشته مردم میدان شهرداری را با رقص، آواز و شادی به تسخیر خود درآوردند. مردمی که سال‌هاست تشنه شادی‌اند، مردمی که حق طبیعی‌شان برای رقصیدن و خندیدن سال‌ها از آن‌ها دریغ شده، اما کوتاه نیامده‌اند.

در شهری که نماد فرهنگ، هنر و زیبایی است، مردم با وجود تمام فشارهای اقتصادی و اجتماعی، از هر فرصتی برای نشان دادن زندگی، امید و حق خود برای شاد بودن استفاده می‌کنند. این حرکت‌های کوچک اما پرمعنا، نه‌تنها یک جشن ساده، بلکه اعتراض مدنی به حکومتی است که ایدئولوژی ماتم و عزا را بر جامعه تحمیل کرده است.

مردم رشت و دیگر شهرهای ایران، با پایکوبی در خیابان‌ها نشان می‌دهند که شادی، حق هر انسانی است. شادی و رقص، پادزهر حکومتی است که می‌خواهد مردم را در سکوت و ناامیدی فروبرد.

شاید روزی، همین میدان‌های شهرهای ایران، شاهد انقلاب شادی باشند؛ انقلابی که ظلمت و تاریکی را با خنده و پایکوبی به زانو درآورد. روزی که مردم این سرزمین، همزمان در خیابان‌ها به جشن و پایکوبی برخیزند، آن روز آغاز دوباره زندگی خواهد بود.

شاید انقلاب آینده ایران، انقلاب شادی و رقص نام بگیرد؛ انقلابی که نشان می‌دهد آزادی و زندگی، با خنده و شادی، قدرتی بیش از هر ایدئولوژی سرکوبگر دارد.

این امید زنده است، این شور ادامه دارد، و این مردم هرگز از تلاش برای زندگی شاد و آزاد دست نخواهند کشید.

متن و ویدیو ارسالی مخاطبان

#رشت #روز_رشت #شادی #مقاومت_زندگیست #رقص #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

‌
استبداد همیشه با سرنیزه و تفنگ آغاز نمی‌شود، با داستان آغاز می‌شود.
نظام‌های تمامیت‌خواه راز جهان را برای مردم بازمی‌گویند، تا ذهن‌ها را در افسون معناهای آماده گرفتار کنند.
وقتی شهروندان این روایت‌ها را می‌پذیرند، دیگر نیازی به زور نیست — ذهنِ خودشان زندانشان می‌شود.

در جمهوری اسلامی، این روایت چهره‌ای مذهبی و آخرالزمانی دارد.
از «سپردن پرچم انقلاب به امام زمان» گرفته تا وعده‌ی «بهشت جاودان برای شهیدان»،
همه در خدمت حفظ نظامی است که زندگی را فدای آرمان می‌کند.
این همان پروژه‌ی «شهیدپروری» است؛ جایی که مرگ مقدس می‌شود تا آزادی بی‌ارزش جلوه کند.

اما حافظ راه دیگری نشان می‌دهد.
او می‌گوید:

حدیث از مطرب و می‌گو و راز دهر کمتر جو

که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را

یعنی فریب رازهای مقدس را نخور؛ هیچ‌کس راز جهان را نگشوده و نخواهد گشود،
نه با فلسفه، نه با قدرت، نه با دین.
پس به جای آنکه در دام راز و وعده بیفتیم،
به صدای مطرب گوش دهیم — صدای زندگی، شادی، و رهایی از سلطه‌ی معناهای ساخته‌ی حاکمان.

خیام نیز همین هشدار را با زبانی دیگر تکرار می‌کند.
او می‌گوید مراقب آن‌ها که با وعده‌ی فردایی روشن، شادی امروز را از تو می‌گیرند، باشیم.
در نگاه او، لذت زندگی، گناه نیست — مقاومت است.
او در واقع به ما یادآوری می‌کند که «می» نماد آگاهی و بیداری است، نه غفلت.

مردم به داستان‌ها پناه می‌برند، چون زندگی بی‌داستان دشوار است.
اما خطر آن‌جاست که قدرت، همین نیاز را به ابزار اطاعت تبدیل کند.
وقتی انسان می‌ترسد، دنبال معنا می‌گردد؛ و استبداد از همین جست‌وجو نردبانی می‌سازد برای بالا رفتن بر شانه‌های او.

ما فقط همین یک زندگی را داریم.
چرا باید آن را فدای افسانه‌هایی کنیم که از ما اطاعت می‌خواهند؟
چرا باید اجازه دهیم مرگ و رنج مقدس شوند و آزادی، گناه؟

بازگشت به حافظ و خیام یعنی بازگشت به انسان.
به صدای مطرب درون، به شادی، به خرد، به حق زیستن در اکنون.
شاید روزی، وقتی مطرب دوباره بنوازد،
ما هم یاد بگیریم —
به‌جای راز دهر، به زندگی گوش دهیم.

#استبدتد #زندگی #شادی #معنا #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

هالووین در ایران و پلمپ کافه‌ها و برخورد پلیسی با شادی حوانان

در سال‌های اخیر، جشن هالووین در میان بخشی از جامعه ایران نیز رواج پیدا کرده است. پدیده‌ای که شاید در نگاه نخست عجیب به نظر برسد، اما اگر با نگاهی عمیق‌تر بنگریم، ریشه در چند روند اجتماعی و فرهنگی دارد.

پیش از هر چیز، جهانی شدن فرهنگ‌ها از طریق اینترنت و شبکه‌های اجتماعی باعث شده مرزهای فرهنگی فرو بریزد. جوانان ایرانی، درست مثل هم‌سن‌وسالان خود در کشورهای دیگر، با دیدن تصاویر و ویدیوهای رنگارنگ از این جشن، علاقه‌مند می‌شوند که آن را تجربه کنند؛ تجربه‌ای که بیشتر جنبه‌ی تفریح، خلاقیت و شادی دارد تا تقلید فرهنگی. هالووین، با لباس‌های خاص، موسیقی، رنگ‌ها و نورها، برای بسیاری بهانه‌ای‌ست برای خندیدن و متفاوت بودن در فضایی که شادی عمومی کمیاب شده است.

عامل دیگر، مهاجرت گسترده ایرانیان طی دهه‌های گذشته است. خانواده‌های ایرانی در خارج از کشور، به‌ویژه فرزندانشان، با این مناسبت‌ها بزرگ می‌شوند و از طریق ارتباط مجازی، تجربه‌های خود را به دوستان و بستگان داخل کشور منتقل می‌کنند. بدین ترتیب، هالووین از یک جشن غربی به تجربه‌ای جهانی تبدیل شده که حتی در شهرهای ایران هم بازتاب پیدا کرده است.

اما حکومت ایران، بدون توجه به زمینه‌های اجتماعی و انسانی این روند، آن را «تهاجم فرهنگی» می‌نامد. در روزهای اخیر گزارش‌هایی منتشر شده از هشدار و پلمپ کافه‌هایی که برای هالووین برنامه داشتند؛ برخوردهایی که بیش از هر چیز، نشانگر ترس از هر نوع شادی خودجوش و جمعی است.

در واقع، آنچه جوانان را به چنین جشن‌هایی جذب می‌کند نه تقلید از غرب، بلکه عطش برای تجربه‌ی شادی، خلاقیت و حس تعلق است. هالووین در ایران، بیش از آنکه نشانه‌ی غرب‌زدگی باشد، نشانه‌ی جهانی شدن نسلی‌ست که می‌خواهد آزادانه بخندد، بپوشد و جشن بگیرد — نسلی که از دل محدودیت‌ها، به دنبال بهانه‌ای برای زندگی کردن است.

روز گذشته یکی از مخاطبان توانا پیام داد که:
«دیروز در فرشته، تهران، لباس شخصی‌ها ریختن کافه رستوران «هرموسو» . همه مشتری‌ها رو ریختن بیرون و به مدیر کافه هم اخطار پلمب دادن. چرا؟ به دلیل این‌که گفتن هیچ کافه و رستورانی نباید هالووین رو جشن بگیره.
چهار تا مرد شکم گنده بودن که دو تاشون ماسک زده بودن و سه تا فاطی کماندو که ماسک زده بودن»

از طرفی در شبکه‌های اجتماعی اخباری مبنی بر حمله به کافه‌‌ای در باغ فردوس تهران به دلیل برگزاری هالووین منتشر شده است.

این ویدیوها هم به طور گسترده در شبکه‌های اجتماعی در حال انتشار است.
شکاف بین مردم و حکومت سنتی و استبدادی ولایت فقیه، هر روز بیشتر می‌شود. حکومتی که رئیس‌جمهورش تصور می‌کند «نسل زد»، «نسل ضد» است!!

صفحه فارسی وزارت امور خارجه آمریکا روز گذشته در پستی نوشت:

«هالووین مبارک! در حالی که مردم در سراسر جهان از خلاقیت، شادی، و اجتماع استقبال می‌‌نمایند، رژیم ایران بار دیگر پارانویای عمیق و ترس خود از تفکر مستقل را آشکار می ‌کند. مقامات ایرانی جشن هالووین را ممنوع کرده ‌اند و ادعا می‌ کنند که این جشن‌ ها ناقض هنجارهای فرهنگی، مذهبی، و اجتماعی هستند. این نمونه یدیگری از عقده روحی این رژیم جهت کنترل تمام جنبه‌های زندگی است، که حتی جشن ‌های بی‌آزار را نیز هدف قرار می‌‌دهد تا هر ابراز عقیده ‌ای را که توسط ایدئولوژی خشن خودشان دیکته نشده باشد، سرکوب کند. در این جشن هالووین، ما شجاعت ایرانیانی که شادی و ابراز وجود را به سکوت و تسلیم ترجیح می‌‌دهند، گرامی می‌‌داریم.»

#هالووین #ایران #شادی #جوان_ایرانی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech