یکی از اصول اساسی عدالت اجتماعی، برابری جنسیتی است، اما در نظام ولایت مطلقه فقیه در ایران، زنان از حقوق برابر با مردان محروم‌اند. ساختارهای حقوقی و اجتماعی تبعیض‌آمیز، فرصت‌های شغلی و ارتقای حرفه‌ای را برای زنان محدود کرده و آن‌ها را در جایگاهی نابرابر نسبت به مردان قرار داده است. از ممنوعیت‌های قانونی در تصدی بسیاری از مشاغل گرفته تا نابرابری‌های حقوقی در ازدواج، طلاق، ارث و سرپرستی فرزند، حق سفر و ... همگی نشان‌دهنده فاصله عمیق میان حقوق زنان و مردان در این نظام است.
از طرفی رژیم جمهوری اسلامی تسلط بر بدن زن و نوع پوشش را هم ابزار سرکوب و سیطره ایدئولوژیک خود قرار داده است. همچنین این حکومت از تحقیر و توهین جنسیتی و آزار جنسی در جریان سرکوب اعتراضات به عنوان روشی برای ارعاب مبارزان استفاده کرده است.
در چنین شرایطی، عدالت اجتماعی بدون رفع این تبعیض‌های سیستماتیک محقق نخواهد شد.
مبارزه با این تبعیض‌ها و سرکوب‌ها، به واقع مبارزه با کلیت نظام ایدئولوژیک ولایی است. ماهیت حکومت پیوندی عمیق با تبعیض‌های جنسیتی دارد.
این تبعیض‌ها جز با تغییر رژیم و ایجاد حکومتی دمکراتیک مبتنی بر ارزش‌های انسانی و حقوق بشری رفع نخواهد شد.
حکومتی نرمال که در برابر مردم پاسخگو باشد و حاکم خود را ورای قانون تعریف نکند و در چارچوب قانون، مسئولیت‌پذیر باشد.
هیچ مقامی از الوهیت برخوردار نباشد و حکومت مبتنی بر رای مردم باشد و خود را به منبعی فرازمینی متصل نداند و در واقع از امر حکومت و زمامداری تقدس‌زدایی شود.

طرح از مانا نیستانی

#عدالت_اجتماعی #حقوق_برابر #کارتون #نه_به_جمهورى_اسلامى #برابری_جنسیتی #تبعیض_جنسیتی
#یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

‌
نقض حقوق اجتماعی و آزادی فردی

تحمیل تغییرات گسترده در زندگی روزمره همه شهروندان، از جمله تغییر برنامه‌های غذایی دانشجویان، کارگران، و کارمندان، بدون در نظر گرفتن باورهای شخصی آن‌ها، نقض آشکار حقوق اجتماعی و آزادی فردی است.

حق داشتن تغذیه مناسب و انتخاب سبک زندگی نباید بر اساس عقاید مذهبی اکثریت محدود شود. در حالی که احترام به باورهای مذهبی یک اصل اساسی در جوامع متکثر است، این احترام نباید به قیمت محدودیت برای دیگران تمام شود.

اجبار به روزه‌داری یا ایجاد موانع برای کسانی که روزه نمی‌گیرند، نه تنها آزادی‌های فردی را زیر سؤال می‌برد، بلکه باعث نارضایتی اجتماعی و تضعیف همزیستی مسالمت‌آمیز در یک جامعه چنددینی و چندباور می‌شود.

شما دراین باره چطور فکر می‌کنید؟

#رمضان #روزه #عدالت_اجتماعی #آزادی_فردی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402

ماه رمضان برای بسیاری از ایرانیان یادآور نقض آزادی‌هایشان است. امسال هم مسئولان و نهادهای جمهوری اسلامی در حال آماده‌شدن برای مقابله با مردم هستند.

سیدابراهیم حسینی، امام جمعه فردیس و رئیس ستاد امر به معروف و نهی از منکر فردیس، گفته است:
«روزه‌خواری علنی، در منظر عمومی و  گستاخی به دین ممنوع است و بر اساس قانون برخورد می‌شود.
همه دستگاه‌ها باید در چارچوب قانون و با قاطعیت کامل وظایف خود را برای رعایت شئونات ماه مبارک رمضان اجرا کنند.»

#رمضان #روزه #روزه_خواری #عدالت_اجتماعی #شیعه_گری #مازوخیسم #حکومت_ایدئولوژیک #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

در آخرین روزهای سال ۱۴۰۳، یادی کنیم از جان عزیزی که در این سال از دستمان رفت و غمی بزرگ بر دل ما نشاند.
او که «زندگی یک وطن به او بدهکار بود که توش فقط به زندگی فکر کند نه به وطن»


کیانوش سنجری؛ زخمی بر پیکر آزادی، فریادی در سکوت

مرگ تلخ و جان‌سوز کیانوش سنجری، نه فقط یک فقدان، که زخم عمیقی بر پیکر یک ملت بود. زخمِ بی‌رحمی که این حکومت بر سینه‌ی حقیقت‌جویان حک کرده است. زخمِ سیستمی که شجاعت را جرم می‌داند، آزادی را تهدید می‌بیند، و انسان‌هایی مثل کیانوش را به انزوا، سرکوب و در نهایت، مرگی جانکاه می‌کشاند.

کیانوش، نمادی از آن‌هایی بود که فریادشان برای عدالت، گوش حاکمان را آزار می‌داد. مردی که تمام عمرش را با صداقت، جسارت و عشقی بی‌پایان به ایران و آزادی گذراند، اما در نهایت، قربانی سیستمی شد که زندگی را از او گرفت، بی‌آنکه بتواند روحش را درهم بشکند.
مرگ او یک تلنگر بود—تلنگری بی‌رحمانه به همه‌ی ما. گویی کیانوش در سکوت مرگبارش، هنوز فریاد می‌زد: "بیدار شوید! آزادی بهایی دارد، اما بهایش نباید جان ما باشد." او رفت، اما رفتنش را نباید فقط به سوگ نشست، باید آن را به فریاد تبدیل کرد، به خشم، به آگاهی، به انگیزه‌ای برای تغییر.

ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که حقیقت، در برابر قدرت قربانی می‌شود. اما کیانوش نشان داد که حتی در سخت‌ترین شرایط، می‌توان انسان ماند، می‌توان آزاد ماند، می‌توان ایستاد. و حالا، این ما هستیم که باید انتخاب کنیم: آیا سکوت می‌کنیم و اجازه می‌دهیم این زخم‌ها عمیق‌تر شوند، یا فریادش را ادامه خواهیم داد؟
کیانوش سنجری نماد یک نسل است؛ نسلی که هنوز زنده است، هنوز می‌جنگد، هنوز امید دارد. یادش جاودان، راهش ادامه‌دار.

او در آخرین پیام‌هایش نوشته بود:
«هیچ کس نباید به خاطر بیان عقایدش زندانی شود. اعتراض حق هر شهروند ایرانی‌ست.»

«فراموش نکنیم که ما برای عشق به زندگی جان داده و می‌دهیم، و نه مرگ.

آرزومندم روزی ایرانیان بیدار و بر بردگی چیره شوند.»

(فراموش نمی‌کنیم که ارتش سایبری جمهوری اسلامی، بعد از جان‌باختن کیانوش کمپین تحریف واقعیت راه انداخت تا یکی از فعالان سیاسی شریف را به جای جمهوری اسلامی مقصر جلوه دهد... )


#کیانوش_سنجری #عدالت #آزادی #فراموش_نمی‌کنیم #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

دکتر حسن باقری‌نیا، تحلیل‌گر اجتماعی، در این ویدیو به این سوال که «هژمونی فرهنگی چیست و جمهوری اسلامی چگونه در این سالیان از آن بهره گرفته است؟» پاسخ می‌دهد.

او می‌گوید:
«آنتونیو گرامشی فیلسوف ایتالیایی اولین بار از مفهوم هژمونی فرهنگی به معنای تسلط و نفوذ یک گروه یا طبقه خاص به روش‌های غیر ملموس استفاده کرد.
نظام‌های تمامیت خواه سالانه حجم بسیار زیادی از بودجه‌های خود را صرف القاء دکترین‌های خود می‌کنند.
اما شهروندان مسئولیت پذیر با قدرت به ظاهر کوچک اما تاثیرگذار نقد و تفکر انتقادی این سلطه فرهنگی را در هم می‌شکنند.»

آقای باقری‌نیا در این ویدیو به مسئولیت خود در هنگام تصدی در سمت‌های دولتی اشاره می‌کند و در نوشته‌ای می‌گوید:
«اینجانب حسن باقری‌نیا که در طول سال‌های خدمتم در آموزش و پرورش، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و دانشگاه‌ ناخواسته در خدمت هژمونی فرهنگی جمهوری اسلامی بوده‌ام از هموطنانم عذرخواهی می‌کنم.»

در فرآیند عدالت انتقالی، پذیرش مسئولیت و عذرخواهی و تلاش برای جبران، حائز اهمیت هستند.
بسیاری از افراد شاید این شهامت را نداشته باشند که مسئولیت‌پذبر باشند و درباره خودشان سخن بگویند.

با قدردانی از شهامت آقای باقری‌نیا و ستایش کناره‌گیری ایشان از سمت‌های حکومتی در سال‌های قبل، ایستادگی در سمت مردم و مقاومت و هزینه دادن ایشان در سال‌های اخیر، از سایر افراد بخواهیم که این شهامت را داشته باشند و میزان نقش خود را (به هر اندازه که بوده) در تحکیم پایه‌های استبداد بیان کنند و بابت آن عذرخواهی کرده و در صدد جبران برآیند.

#حسن_باقری_نیا #شهامت_مدنی #عدالت_انتقالی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

فاطمه مجتبایی، مادر جاویدنام غزاله چلابی این کلیپ را منتشر کرد و نوشت:

«وقتی سوگواری، هر چیزی تو رو به یاد عزیزت میندازه 😔
بهار و زیبایی‌هاش، طبیعت و جنگل و دشت و دمن
تورو به یادم میندازه 💔
خاطراتت، عکس‌هات و زیبایی‌هات، تنها سرمایه‌ای است که برایم مانده 😔
قاتلانت را نمی‌بخشم، نفرین هم نمی‌کنم ،فقط عدالت می‌خوام اماااا، نه در این حکومت، که خود عامل تمام جنایت‌هاست 👎👎👎👎»

fateme.mojtabaei.2113

#نه_به_جمهوری_اسلامی
#عدالت #دادخواهی
#زن_زندگی_آزادی
#غزاله_چلابی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

صفحه گفت‌وشنود را دنبال کنید: @dialogue1402

اطلاعاتی درباره مجازات اعدام؛ اقدامی علیه انسان

پس از پایان جنگ جهانی دوم و تشکیل سازمان ملل متحد، حقوق بشر به یک موضوع مهم جهانی تبدیل شد و بسیاری از کشورها شروع به لغو مجازات اعدام کردند.

بریتانیا در سال ۱۹۶۵ مجازات اعدام را برای جرایم قتل لغو کرد و در سال ۱۹۹۸ آن را به طور کامل حذف کرد. در سال ۱۹۸۱، فرانسه نیز مجازات اعدام را لغو کرد.

ونزوئلا در سال ۱۸۶۳ اولین کشور در آمریکای لاتین بود که مجازات اعدام را لغو کرد.

پروتکل دوم اختیاری به میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) که در سال ۱۹۸۹ تصویب شد، کشورها را تشویق به لغو مجازات اعدام می‌کند.

آفریقای جنوبی پس از پایان آپارتاید در سال ۱۹۹۵ مجازات اعدام را لغو کرد.

کشورهای آسیایی مانند فیلیپین در سال ۲۰۰۶ مجازات اعدام را لغو کردند، هرچند برخی دیگر از کشورهای آسیایی همچنان از این مجازات استفاده می‌کنند.

بیش از دو سوم کشورهای جهان یا مجازات اعدام را لغو کرده‌اند یا به ندرت از آن استفاده می‌کنند. بیش از ۱۴۰ کشور در قوانین خود مجازات اعدام را برای تمامی جرایم یا برای جرایم عادی لغو کرده‌اند.

برخی کشورها مجازات اعدام را فقط برای جرایم خاص مانند تروریسم یا خیانت اجرا می‌کنند.

مجازات اعدام در جمهوری اسلامی یکی از بحث‌برانگیزترین و مناقشه‌برانگیزترین جنبه‌های نظام قضایی است.

جمهوری اسلامی، به‌ویژه در مورد جرایمی مانند قتل عمد، جرایم مواد مخدر، و جرایم سیاسی و امنیتی، به‌طور گسترده از اعدام استفاده می‌کند.

یکی از انتقادات اصلی به مجازات اعدام در ایران، نقض حقوق بشر و نبود شفافیت در روند قضایی است. بسیاری از احکام اعدام به‌ویژه در پرونده‌های امنیتی و سیاسی، در دادگاه‌های انقلاب صادر می‌شوند که به داشتن روندهای ناعادلانه و فقدان دسترسی متهمان به وکلای مستقل معروف هستند. علاوه بر این، گزارش‌ها از شکنجه و اعترافات اجباری برای اخذ مدارک جرم، اعتبار بسیاری از این احکام را زیر سؤال برده است.

اجرای اعدام به‌عنوان ابزاری برای سرکوب مخالفان سیاسی و ایجاد ترس در جامعه نیز مورد انتقاد قرار دارد؛ در جمهوری اسلامی، اعدام اقدامی علیه انسان است.

در وبسایت گفت‌وشنود بیشتر بخوانید:
https://dialog.tavaana.org/execution-against-human/

#گفتگو_توانا #مجازات_اعدام #حقوق_بشر #جمهوری_اسلامی #عدالت_قضایی #حقوق_زندانیان #لغو_اعدام #آزادی_بیان #قوانین_کیفری

@dialogue1402

دکتر باقری‌نیا: اعدام، ابزار قدرت است نه عدالت | عدالت تنبیهی یا ترمیمی؟

دکتر باقری‌نیا، استاد اخراجی دانشگاه، در ویدیویی با نقد صریح اعدام و تفسیر حاکمیت از مفهوم عدالت گفت:
«آیا عدالت یعنی سپردن انسان به چوبه دار؟ آیا مجازات، تنها راه پاسخ به خطاست؟»
او با اشاره به دو رویکرد در آموزه‌های اسلامی افزود: «عدالت قصاص‌محور همان عدالت تنبیهی است؛ مجازاتی چون قصاص، چشم در برابر چشم، حذف مجرم. اما در برابر آن، عدالت رحمت‌محور یا عدالت ترمیمی قرار دارد؛ عدالتی که به‌جای خشونت، سراغ گفت‌وگو، جبران و بازسازی می‌رود.»
او تأکید کرد که جمهوری اسلامی همواره به بخش خشن‌تر دین تکیه می‌کند، چون این نوع عدالت ابزاری‌تر و ترس‌افکن‌تر است.
«اعدام برای حکومت فقط یک مجازات نیست، ابزاری برای سلطه و سرکوب است.»
باقری‌نیا با انتقاد از اتهام‌های کشدار و مبهم مانند محاربه، افساد فی‌الارض، بغی و سب‌النبی گفت:
«سلطان سکه را اعدام کردید، آیا ارزانی آمد؟ قاچاقچی‌ها را کشتید، آیا قاچاق کم شد؟ مخالفان را به دار آویختید، آیا اعتراضی نمانده؟»
او هشدار داد که اعدام نه‌تنها مشکل را حل نمی‌کند، بلکه تبعات اجتماعی، روانی و فرهنگی گسترده دارد.
«اعدام یک فرد، فقط پایان زندگی او نیست. خانواده‌ای را از هم می‌پاشد، فرزندی را بی‌پدر می‌کند، جامعه‌ای را زخمی‌تر.»
دکتر باقری‌نیا با اشاره به این‌که در دو سوم کشورهای جهان اعدام یا لغو شده یا سال‌هاست اجرا نمی‌شود، گفت:
«ما هم می‌توانیم مسیر دیگری را انتخاب کنیم؛ عدالت ترمیمی، با گفت‌وگو، درک، و بازسازی. عدالتی که دنبال انتقام نیست، بلکه دنبال رشد و خیر جمعی است.»
او در پایان گفت: «سکوت در برابر ماشین کشتار، همراهی با مرگ است. ما باید طرف زندگی را بگیریم.»


ـ می‌توانید «کتابچه عدالت ترمیمی» اثر هوارد زِهر را از طریق وب‌سایت آموزشکده جامعه مدنی توانا به‌صورت رایگان مطالعه و دانلود کنید.

https://tavaana.org/restorativejustice_howardzehr/

#عدالت_ترمیمی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر دادخواه جاویدنام سیاوش محمودی، نکات مهمی را بیان می‌کند. او همچنین نوشته:
«صبر کن درست میشه

یک حادثه بود اتفاق افتاد تقدیر الهی بود... خیلی راحت حتی هم درد هم نیستن ؟؟؟؟
هزاران نفر کشته شدن چند نفر الان مزار دارن ؟؟؟
مردم بخار شدن پودر شدن ،.می‌دونی چشم انتظاری یعنی چی ؟؟؟؟
درد مرگ فرزند روی قلبت ٫٫٫ تو رو هر روز می‌کشه
به سوال دارم شما که آقا زاده که حتی لیاقت اسمتون هم نبست؛؛؛؛؛ جلوتون بمیره بازم براتون امتحان الهیه!!؛؛ نه کشته بشه چیزی ازش باقی نمونه چه حالی داری؟؟؟؟
میری بهترین جا برایش باد بود درست میکنید براش بهترین مراسم میگیری بعد می‌شینی خدار رو شکر نماز شکر به جا می‌آوری و طلب صبر میکنید
چرا هیچ کدوم از این به اصطلاح آقازاده‌ها در بین مردم نبودن چرا یک آخوند در بین مردم نبود
چرا فقط کارگر مردم عادی بودن؟؟؟؟
این همون صدای فریاد فرزندان ما که باید زندگی میکردن باید تو این خراب شده ای که درست کردید برای آرزوها شون سخت تلاش می کردن اما تصمیم گرفتن با سن کم جلو ظلم ایستادگی کنند
زورتون به بچه‌های که دست خالی با مشت گره خورده بود رسید.. چرا چون این‌ها همان فریاد نسل آینده بود ....که شما رو نمی‌خوان این ترس آشکار شما بود که به صورتشان قلب روح چشمشان شلیک کردید . شما موندنی نیستید
بعد میرسه به تخریب مزار
آنوقت ما نمی‌ذاریم مزار ی بماند.
٫ برایتان ......یادم یه جا دیدم طرف از گورش بیرون کشیدن آشنا نیست!!!!!؟؟؟؟؟»


حرف مادر دادخواه
#دادخواهی
#سیاوش_جاودانه_است
#سیاوش_محمودی
#عدالت
#ظلم_ماندنی_نیست
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

انتقام یا عدالت؟ پرسشی حیاتی در آستانه‌ی تغییر

دکتر حسن باقری‌نیا، استاد دانشگاه اخراج‌شده، در ویدئویی با موضوع عدالت انتقالی، به یکی از حیاتی‌ترین پرسش‌های امروز جامعه ایران می‌پردازد: اگر جمهوری اسلامی سقوط کند، با عاملان ظلم چه باید کرد؟ با خشم مردم چطور می‌توان مواجه شد؟ او با تأکید بر تجربه تلخ انقلاب ۵۷ می‌گوید: «آن‌چه پس از سقوط شاه رخ داد، به جای برقراری عدالت، موجی از انتقام و اعدام‌های دسته‌جمعی بود که در نهایت تنها به بازتولید استبداد انجامید.»

او با اشاره به فروپاشی مشروعیت جمهوری اسلامی، خیزش‌های مردمی چون اعتراضات ۹۶، ۹۸ و جنبش زن، زندگی، آزادی را نشانه‌هایی از بی‌اعتمادی عمومی می‌داند و هشدار می‌دهد که بدون سازوکاری حساب‌شده، خشم طبیعی مردم می‌تواند به فاجعه‌ای تازه بدل شود. به گفته او، «عدالت انتقالی نه برای فراموشی، بلکه برای روشن‌کردن حقیقت، دادخواهی قربانیان و جلوگیری از انتقام‌گیری کور است.»

این استاد دانشگاه اخراج‌شده با اشاره به تجربه‌های جهانی چون دادگاه نورنبرگ، کمیسیون حقیقت در آفریقای جنوبی، و فرآیندهای مشابه در شیلی، رواندا و کلمبیا، می‌افزاید: «کشورهایی که از دل جنگ و دیکتاتوری بیرون آمدند، فهمیدند که بدون رویارویی قانونی با گذشته و بدون گوش‌دادن به صدای قربانیان، هیچ آینده پایداری ممکن نیست.»

او تأکید می‌کند: «عدالت انتقالی، سازوکاری است که جلوی فروپاشی اخلاقی و خشونت خیابانی را می‌گیرد؛ به عاملان جنایت فرصت اعتراف، به قربانیان فرصت احقاق حق، و به جامعه امکان بازسازی می‌دهد.»

باقری‌نیا در پایان می‌گوید: «تغییر فقط با خشم ممکن نیست. ما نیاز به وجدان جمعی، برنامه، و اخلاق داریم. عدالت انتقالی همدردی ما را به ساختن و ترمیم بدل می‌کند. اگر نمی‌خواهیم تاریخ دوباره تکرار شود، باید از حالا درباره‌ی این مفهوم حرف بزنیم، روایت قربانیان را ثبت کنیم و بر سر اصول انسانی خود بایستیم: ما عدالت می‌خواهیم، نه انتقام؛ آینده‌ای بهتر، نه دیکتاتوری‌ای دیگر.»

#عدالت_انتقالی #دادخواهی #حسن_باقری_نیا #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

شادی مردم، نه از مرگ جنایتکاران، که برای فروپاشی هیمنه کسانی است که خود را مصون از حساب‌کشی می‌دانستند.

✍حسن باقری‌نیا

خبر کشته شدن برخی فرماندهان نظامی جمهوری اسلامی، به‌سرعت فضای مجازی را پُر کرد؛ اما چیزی که بیش از خود خبر جلب توجه کرد، واکنش‌های مردمی بود: شادی، خنده، طعنه، و گاه فریادی فروخورده از عمق خشم و زخم.

حالا پرسشی جدی پیش‌روی ماست:
در برابر مرگ، چه باید احساس کرد؟ شادی یا اندوه؟

واقعیت این است که وقتی سرکوب‌گران سقوط می‌کنند، آدمی نمی‌تواند بی‌تفاوت باشد.
و آن شادی‌هایی که در فضای مجازی منتشر شد،
شاید از نگاه برخی، نوعی انتقام‌جویی به‌نظر برسد؛
اما واقعیت این است که این واکنش‌ها کاملاً قابل درک است.
چرا که همین فرماندهان نظامی، در سال‌های اخیر،
مستقیم‌ترین نقش را در قتل، سرکوب، بازداشت، شکنجه و ارعاب مردم معترض داشته‌اند.
این‌ها همان‌هایی‌اند که دستور شلیک دادند،
چشم درآوردند،
جوانان را در خیابان کشتند،
و در بازداشتگاه‌ها له کردند.

پس اگر مردم شادند، نه برای مرگ یک انسان است، بلکه برای فروپاشی هیمنه کسانی است که خود را مصون از حساب‌کشی می‌دانستند.
شادی‌شان، واکنشی طبیعی به سال‌ها بی‌عدالتی، سکوت، تحقیر و خونریزی است.

اما ما فرزندان مرگ نیستیم؛ ما بازماندگان رنجیم.
ما اگر داغداریم، داغداران قربانیان گورستان خاوران، قتل‌های زنجیره‌ای، آبان خونین ۹۸، جاوید نامان و آسیب دیدگان خیزش مهسا، داغدار عباس مجاهد کورکور و هزاران جوان دیگری هستیم
که در طول این سالیان، در سکوت سنگین دادگاه‌های نمایشی، و گاه چند دقیقه‌ای
به چوبه‌ی دار سپرده شدند.

نه شادی بر مرگ، نه اندوه برای جنایتکار؛
اما اندوهِ بزرگ ما، برای جوانانی است که به جرم آزادی‌خواهی اعدام شدند؛
برای مادرانی که پیکر بی‌جان فرزندشان را شبانه تحویل گرفتند؛
برای خانواده‌هایی که حتی جنازه‌ی عزیزشان را هم ندیدند؛
برای آنانی که فرزندشان را در خیابان کشتند و بعد، نامشان را هم ممنوع کردند.

اگر قراری بر اندوه باشد، اندوه ما برای مردم است، نه برای قدرت‌مداران.

در چنین لحظاتی، اهمیت عدالت انتقالی بیش از هر زمان دیگر خود را نشان می‌دهد.
اگر ما نیز در چرخه‌ی انتقام بمانیم، همان‌جایی می‌ایستیم که سرکوب‌گران ایستاده بودند:
در تکرار خشونت.
عدالت انتقالی به ما یادآوری می‌کند که پاسخ خون، قانون است؛
پاسخ جنایت، دادخواهی شفاف و منصفانه است، نه کینه و انتقام.

ما به محاکمه نیاز داریم، نه ترور.
به حقیقت‌گویی، نه پنهان‌کاری.
به درمان رنج‌ها، نه بازتولید درد.

در سرزمینی که عدالت قربانی شده،
مرگ یک فرمانده سرکوب، شاید برای لحظه‌ای وجود ما را از خشم خالی کند،
اما تسلای دل ما نیست.
آن‌چه ما را آرام می‌کند، نه مرگ یک مستبد، بلکه پایان استبداد است.
نه انتقام، بلکه عدالت.

جمهوری اسلامی می‌خواهد این مرگ‌ها را بهانه‌ی سرکوب بیشتر کند.
می‌خواهد با هیاهوی "امنیت ملی"، فریاد مردم را خاموش کند
و دوباره بر گرده‌شان شلاق اعدام و زندان بزند.
اما ما دیگر فریب نمی‌خوریم.

ما در سمت زندگی ایستاده‌ایم.
در کنار مردم،
در کنار آزادی،
در کنار عدالت.

#حسن_باقری_نیا #عدالت #دادخواهی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خوش‌رقصی نکن! فردا نزدیکه...
رژیم رفتنی‌ست، نام تو ماندنی‌ست!

وقتی نقد و اعتراض تحمل نمی‌شود، نوبت به دیوار خانه و آزار یک مادر می‌رسد. سخنی با قاضی و مأمور سرکوب با آنان که برای خوش‌خدمتی، از اخلاق و وجدان عبور می‌کنند. بدانید، رژیم رفتنی‌ست، اما نام شما می‌ماند.

سخنان دکتر حسن باقری‌نیا درباره هجوم وحشیانه روز گذشته ماموران به خانه پدر و مادر شهرام سدیدی در سبزوار است. شهرام سدیدی شاعر و فعال سیاسی که در پی محکومیت به ۱۳ سال حبس، چند سالی است که پناهجو شده است، روز گذشته با انتشار ویدیویی از بازداشت مادر خود خبر داد. ماموران خانه پدر و مادرش را تفتیش کرده، زیر و رو کردند و برخی وسایل را با خود بردند.

#خوشرقصی_نکن #عدالت_انتقالی #نامت_میماند
#معصومه_شهنواز
#شهرام_سدیدی
#مادر_شجاع #حسن_باقری_نیا #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شانزدهمین سالگرد جنایت کهریزک؛ من هنوز دادخواه‌ام

✍️مسعود علیزاده

حدود دو هفته دیگر، شانزدهمین سالگرد جنایت کهریزک فرا می‌رسد؛ جنایتی که در تیر ماه تابستان ۱۳۸۸ نه‌تنها وجدان عمومی را جریحه‌دار کرد، بلکه برای همیشه لکه ننگی بر کارنامه جمهوری اسلامی باقی گذاشت. جنایتی که با گذشت شانزده سال، هنوز آثار شکنجه‌هایش بر جسم و جانم باقی‌ست.

در آن روزها، علی خامنه‌ای، رهبر خودخوانده و دیکتاتور جمهوری اسلامی، بارها در نماز جمعه و جلسات با مسئولان نظامی و قضایی از برخورد قاطع با آمران و عاملان جنایت سخن گفت. اما آنچه در عمل رخ داد، چیزی نبود جز پنهان‌کاری، لاپوشانی حقیقت و اعطای مصونیت کامل به متهمان اصلی.

افرادی مانند سردار احمدرضا رادان و سعید مرتضوی، دادستان وقت تهران که نام‌شان در رأس متهمان این فاجعه قرار داشت نه‌تنها هرگز محاکمه نشدند، بلکه حتی به‌عنوان مطلع نیز به دادگاه احضار نشدند. مرتضوی، تنها به پرداخت جریمه‌ای ۲۰۰ هزار تومانی محکوم شد؛ حکمی مضحک برای یک جنایت سازمان‌یافته، که توهینی آشکار به قربانیان و افکار عمومی بود.

این است عدالت در جمهوری اسلامی: مصونیت مطلق برای عاملان شکنجه و سرکوب، و در مقابل، بی‌پناهی، تهدید، فشار
و رشوه برای قربانیان.

من، مسعود علیزاده، یکی از آسیب‌دیدگان و بازماندگان جنایت کهریزک، پس از گذشت شانزده سال، همچنان دادخواه‌ام. زیرا نه‌تنها شکنجه‌گران من، بلکه شکنجه‌گران و قاتلان برادرانم نیز هرگز محاکمه و مجازات نشدند. جنایتی که بدون مجازات بماند، جنایتی‌ست آماده تکرار. و ما در این سال‌ها بارها شاهد تکرار آن بوده‌ایم.

من دادخواه‌ام، نه فقط برای خودم، بلکه برای همه‌ی آن‌هایی که صدایشان در کهریزک خاموش شد؛ برای آن‌هایی که دیگر زنده نیستند، و برای نسلی که حق دارد در کشوری بدون شکنجه، بدون سرکوب، و با عدالت زندگی کند.

#جنایت_کهریزک
#محسن_روح_الامینی
#امیر_جوادی_فر
#محمد_کامرانی
#دادخواهی
#عدالت
#حقوق_بشر
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

کوکب بداغی، از فعالان مدنی در ایذه، در یادداشتی که در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد، از عدم توجه رسانه‌ها به معلمان ایده‌ای که احکام سنگینی دریافت کرده‌اند، انتقاد کرد و این موضوع را مربوط به موضع رادیکال معلمان خوزستانی دانست و بیان کرد که رسانه‌هایی (داخلی) این معلمان را بایکوت کرده‌اند.

متن این نوشته به شرح زیر است:

«حقیقت دفن‌شده در غبار قدرت

🖊️ کوکب بداغی پگاه، معلم #ایذه

در این سرزمین، گنجشک را رنگ می‌کنند و به جای قناری قالب می‌کنند. #دروغ را زینت می‌دهند و به نام #حقیقت می‌فروشند. عدالت را پشت ویترین می‌گذارند، اما در عمل، فقط برای اهل #رابطه و #رفاقت است، نه برای کسانی که بهای ایستادگی‌شان را با حبس، تبعید و بایکوت پرداخت کرده‌اند.

در همین خاک، چهار معلم #خوزستانی با مجموع ۲۴ سال حبس، بهای صدای رسا و #بی‌مصلحت‌شان را پرداخته‌اند؛ صدایی که نه برای امتیاز بود، نه برای سهم‌خواهی. آن‌ها نه‌تنها تسلیم نشدند، بلکه پرده از چهره‌ی سیستمی برداشتند که عدالت را ابزاری می‌بیند برای حفظ سلطه، نه برای احقاق حق. و دیگر فعالان خوزستانی نیز زیر تیغ پرونده‌های باز، روز به روز بیشتر تحت فشارند، بی‌آنکه هشتگی بدرقه‌شان کند یا طوماری برایشان امضا شود.

اما آن‌سوتر، بعضی از رفقای محفلی، با یک احضار ساده، موج هشتگ‌سازی به راه می‌اندازند، بیانیه پشت بیانیه. تفاوت در چیست؟ صداقت آن‌ها خطرناک بود، چون قرار نبود ساکت بمانند، چون آمده بودند برای مبارزه با ظلم، نه بزک کردن سیستم پوسیده‌ای که تنها تظاهر به عدالت دارد.

در این میدان، مبارزه با ظلم مترادف شده با #مجازات، با #حذف، با #سکوت_تحمیلی. و بدتر آن‌که هم‌صنفان، هم‌قطاران، کسانی که باید صدای دادخواهی باشند، خود شریک بایکوت شده‌اند. نه‌تنها سکوت کرده‌اند، بلکه با بزک چهره‌ی قلابی #عدالت، به پنهان‌کاری کمک کرده‌اند.

ما در پی اصلاح نیستیم. ما این سیستم را قبول نداریم. ما ایستاده‌ایم نه برای تغییر رنگ چهره‌ی ظلم، بلکه برای برچیدن بنیان آن. آنچه ما را در حاشیه نگه داشته، ترس آنان از صدایی‌ست که به هیچ قیمتی، فروخته نمی‌شود. ما گنجشک رنگ‌شده نیستیم. ما همان قناری‌های در بندیم که آوازمان، خواب اهل قدرت را آشفته کرده است.

و بدانند:
با بایکوت، با حذف رسانه‌ای، نمی‌توان حقیقت را خاموش کرد.
حقیقت شاید به خاک سپرده شود، اما هرگز نمی‌پوسد.»

لازم به ذکر است، چهار معلم و فعال صنفی ایذه‌ای، شامل کوکب بداغی پگاه، پیروز نامی، علی کروشات و سیامک صادقی چهرازی به اتهام‌های واهی به مجموع ۲۴ سال زندان محکوم شده‌اند.

#ایذه #کوکب_بداغی

@Tavaana_TavaanaTech

لیلا مهدوی، مادر جاویدنام سیاوش محمودی، با انتشار متنی از همبستگی دادخواهان و از فشارهایی که به خانواده‌های دادخواه وارد می‌شود نوشت.

«دادخواهی در ایران، سخت‌ترین راهی‌ست که یک خانواده می‌تواند در آن قدم بگذارد.
این مسیر، در سکوت و زیر سایه‌ی سانسور، با قلبی شکسته اما استوار طی می‌شود. خانواده‌ها باید در حالی برای عدالت تلاش کنند که نه تریبونی دارند، نه امنیتی، و نه حمایتی. اما آنچه همیشه از آن‌ها دیده‌ایم، اتحاد بوده؛ دادخواهی نه فقط برای فرزندان خود، بلکه برای همه‌ی عزیزان آسمانی. در سکوت غم‌شان، با چیدن عکس‌ عزیزان جان‌باخته، عدالت را فریاد زده‌اند.

ما با فشارها و تهدیدهای بی‌شماری روبه‌رو شده‌ایم:
حمله به خانه‌ی جاویدنام جواد حیدری،
حمله به خانه‌ی من،
حمله به خانه‌ی جاویدنام عرفان خزایی،
حمله به خانه‌های دیگر خانواده‌های داغدار.
صدور احکام سنگین برای خانواده‌هایی که تنها خواستار حقیقت و عدالت‌اند.
و حتی زندانی شدن عزیزانی که صدای عدالت بودند.

تصور کنید:
اسلحه‌ای که بر سر کودک گرفته می‌شود، فقط برای یافتن موبایل مادر.
دو کودک که از ترس، همدیگر را در آغوش می‌گیرند.
کودک شیرخواری که رختخواب خواب است
وکودکی دیگر که در معرض گاز اشک‌آور قرار می‌گیرد.
مادری تنها، خواهری داغدار، خانه‌ای که تنها پناه دل‌شکسته‌ای بوده، تبدیل به میدان سرکوب می‌شود.
و مادری که ۲۵ روز در انفرادی ونتونست برای فرزندش سالگرد بگیره عرفان رضایی

این‌ها فقط بخشی کوچک از تجربه‌های تلخ ماست. تنها یک درصد آنچه واقعاً بر ما گذشته.

بیایید صدای هم باشیم.
کنار هم بایستیم.
برای هم، برای ایران، برای عدالت، برای دادخواهی.»


#دادخواهی
#عدالت
#ایران
#یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

خسرو آذربیگ، هنرمند آزادی‌خواه، ضمن انتشار این ویدئو، نوشت:
‌
ما مردم ایران برای برگزاری #کنسرت_رایگان #همایون_شجریان هزینه‌های سنگینی پرداخت کرده‌ایم. با جان‌های رنجیده و عمرهای بر باد رفته و سرمایه‌های به فنا داده شده توسط حکومت و درآمدهای ملی واریز شده در جیب اجانب و احساس و عواطف سرکوب شده و...

با کلی آرزوهای خوب #برای_ایران عزیز
#خسرو_آذربیگ

#آزادی #عدالت #برابری
#کنسرت_تهران #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

لیلا مهدوی، مادر جاویدنام سیاوش محمودی، از تهران به خرم‌آباد رفته و بر سر مزار جاویدنام نیکا شاکرمی حضور یافت.

او ضمن انتشار این ویدیو نوشت:

«روزت مبارک دخترم

امروز با دلی پر از دلتنگی به دیدارت آمدم...
جایی که بودی، دور بود، اما حضورت آن‌قدر پررنگ و خاص بود که نمی‌توانستم انکارش کنم.
آرامشی عجیب در فضا بود، احساسی از بودنِ تو…
میان دل کوه‌ها، انگار نشسته بودی، باد در موهایت می‌پیچید، و تو با صدای دل‌نشینت می‌خواندی...

من، بی‌صدا نشستم،
دستت را روی قلبم گذاشتی و گفتی:
"گوش کن... صدایم را زمزمه کن..."
و من شنیدم، با تمام جانم...
قلبم آرام گرفت،
با صدای تو، با بودنِ تو...
و من، هنوز هم صدایت را در کوه‌ها می‌شنوم،
در باد، در سکوت، در لحظه‌هایی که دلتنگت می‌شوم.

روزت مبارک دخترم...
دختر نازنینم، فرشته‌ام، همیشه در دلمی»



ـ جمهوری اسلامی در تقویمش، روزی را به عنوان روز دختر اعلام کرده، ولی دختران را در خیابان‌های ایران کشته یا چشم‌ها را کور کرده یا به زندان برده یا .....

حکومتی که زن را جنس دوم می‌شمارد و قوانینی تبعیض‌آمیز علیه زنان وضع کرده است، دختران را از هفت سالگی به پوشاندن موی سر مجبور می‌کند، مدعی ارج نهادن به دختر است!!

#سیاوش_محمودی #ستایش_محمودی #نیکا_شاکرمی
#رروزدختر #عدالت #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech